UIT
Annettes wilde nacht met prins Albert
T
Van kattebrokjes tot vette jus
Rtv show
WOENSDAG 27 JANUAR11993195
ot diep in de nacht
danste ze in de super-
M sjieke jet-set disco
theek 'Jimmy'z' in Monte Carlo
met Monaco's meest begeerde
vrijgezel: prins Albert in hoog
steigen persoon. „Toen hij me
vroeg of ik met hem wilde dan
sen, zei ik natuurlijk meteen ja,
maar ik dacht 'dat zal wel heel
houterig gaan, zo'n prins met
een stropdas'. En toen begón hij
me toch te hip-hoppen."
De 'wilde nacht' die de Ne
derlandse Annette Wijdom,
leidster van het flitsende 'Fa Fa
Showballet' doorbracht met de
troonopvolger der Monegasken
heeft de gemoederen danig in
beroering gebracht. Prins Al
bert's vriendin, fotomodel Clau
dia Schiffer, schijnt nog steeds
behoorlijk zuur te kijken en in
Nederland vragen wij ons na
tuurlijk stiekem af of Annette
wellicht in de voetsporen zal
treden van prinses Gracia, alias
filmster Grace Kelly.
Eenmaal schitterend in de
bonte wereld van de showbizz,
kunnen je tenslotte de span
nendste dingen overkomen.
Maar het is er heus niet alleen
glitter en glamour, vertelde de
mooie blonde danseres aan
Panda in het Haagse onderko
men van het 'Fa Fa Showballet'.
Patatje
Er wordt druk gerepeteerd voor
een aanstaand optreden in Bel
gië. Annette geeft aanwijzingen:
Annette Wijdom repeteert met leden van het 'Fa Fa Showballet'.
„Hoger met dat
been, ietsje snel
ler, ja, prima
zo." Het is wer
ken, werken en
nog eens wer
ken. Dat is de
andere kant van
het glamour-le-
showdanseres.
Annette: „Als
je een dansop
leiding volgt
word je geleerd
'geen feestjes,
niet roken, niet
drinken, geen
taart eten'.
Kortom: je hele
privé-leven op
geven. Wij eten
heus wel eens
een patatje hoor, maar het is
best zwaar, dus je merkt dat je
je toch aan die dingen moet
houden. Je moet veel trainen en
zorgen dat je er goed uit blijft
zien. Van kinds af aan word je
een bepaalde mentaliteit inge
pompt - discipline, op tijd ko
men, je aan je afspraken hou
den - en die mentaliteit moet je
behouden, anders kun je niet
werken."
„Maar dansen is ook een
glamoureus vak. Op het podium
staan, tussen de sterren verke
ren, dat is de glamour-kant. Het
is jammer dat Nederland geen
echt show-land is. Als je hier de
can-can danst, eet iedereen on
dertussen bij wij2e van spreken
gewoon door. In Duitsland bij
voorbeeld is dat al heel anders,
daar krijg je alle aandacht."
„En zoals het in Monaco ging,
dat was echt helemaal fantas
tisch. We hadden een VIP-bus
tot onze beschikking, onze kof
fers werden gesjouwd, we wer
den echt als sterren behandeld.
Het is er zó chic, toen we aan
kwamen in de 'SportingClub' in
Monte Carlo, waar we moesten
optreden, wisten we echt niet
wat we zagen. Een droom. Zelfs
de wc's - al die meiden moesten
natuurlijk weer plassen - waren
fantastisch. Eén druk-op een
knop en de hele wc-bril schoof
naar achteren."
Het ballet betreurde het dat
er Waarschijnlijk geen tijd zou
zijn om iets van de stad te zien.
Maar 's middags was er opeens
een vrij uurtje.
Annette: „Dus we raceten
naar het paleis om foto's te ma
ken. En toen kwam daar prins
Albert aangereden, toevalliger
kón het gewoon niet. Wij alle-
Het
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
maal giechelen
natuurlijk, in het
vliegtuig hadden
we al zitten grap
pen dat we een
knappe prins gin
genversieren."
„Hij reed door,
maar kwam tot
onze verbazing
even later terug en
vroeg .waar wij 's
avonds zouden
optreden. Wij
weer lachen, die
komt toch niet,
dachten we. Maar
toen we ons na af
loop van de show
aan het omkleden
waren, gingen op
eens de deuren
van de kleedka
mer open, en kwamen er alle
maal lijfwachten binnenvallen.
En prins Albert. „Jullie gaan
toch nog niet weg hè?", zei hij."
„Zo vertrokken we met z'n al
len naar 'Jimmy'z', dè disco
theek van Monte Carlo waar alle
grote sterren optreden, Madon
na, Prince... Je gelooft je ogen
niet als je daar aankomt, alle
maal Ferrari's en Rolls Royces
en Porsches voor de deur. Ie
dereen moest opschuiven, zo
dat prins Albert met 'zijn' ballet
kon gaan zitten. Ik wilde foto's
maken, want anders zou de fa
milie geen woord van onze ver
halen geloven, maar dat mocht
niet van hem. „Mensen moeten
altijd betalen voor een foto met
mij, vijfduizend frank." Dat
hadden we natuurlijk niet, maar
toen mocht het van Albert ook
wel voor een kus. Nou, die had
ik er wel voor over.
Wilde nacht
Zoals inmiddels bekend, werd
het een wilde nacht. Onder de
boze blikken van Claudia Schif
fer, houste en bumpte de prins
met de lieftallige Fa Fa-dames
en met Annette in het bijzon
der.
Annette: „Ik verloor een veer
tje uit mijn boa. Albert raapte
het op en stak het in zijn revers.
Hij zei: „Moet je morgen oplet
ten, dan loopt heel Monaco met
zo'n veertje. Als ik iets doe is het
meteen een trend." Hij danste
heel wild, ging zelfs staan 'bum-
pen'. Dat dat zomaar kan. Wij
dachten nog hoe moeten we nu
omgaan met een prins? Maar
alles ging heel goed en gemoe
delijk. Het is een heel aardige
jongen, heel normaal."
Prins Albert bleek zó normaal
Annette met prins Albert samen op de foto.
dat hij als een blok leek te vallen
voor de charmes van Annette.
Hij kneep meermalen in haar
knie(!), volgde haar tot in de da
mestoiletten!!), fluisterde wilde
dingen in haar fraaie oren(!) èn
gaf haar, toen ze tot zijn zeer
grote spijt moest vertrekken,
zijn telefoonnummer met de
mededeling dat ze beslist moest
bellen als ze weer in Monaco
was(!).
Pas in maart reist het 'Fa Fa
Showballet' weer af naar dit
mekka van sterren en luxe, dus
tot dan toe verkeert ons landje
in hevige spanning: wordt Ne
derland eén fantastische show
danseres armer, maar een heu
se Monegaskische prinses rij
ker?
Annette blijft er nuchter on
der: „Die prins, ach, zo doet hij
natuurlijk tegen iedereen."
En eenmaal terug
Monaco, was daar meteen w
die andere kant van alle glitter
en glamour. „We komen aar
Nederland, vies weer natuurlijk,
en ik zet een collega af bij haar
auto: ruit ingeslagen, ingebn
ken, radio eruit. Dan sta je
meteen weer met je beide be
nen op de grond."
GESPROKEN
Cabaretier Bavo Ga-
lama in VARA's TV
Magazine:
„Sinds ik in'Ook dat
nog'zit, heb ik er ex
tra publiek bij gekre
gen. Ik schat dat zo'n tien, vijftien
procent komt kijken omdat ze me
van de televisie kennen. Heel
soms is het meer, laatst in het Bi
bliotheektheater in Rotterdam zei
de directeur: volgens mij zit er
vanavond alleen maar Ook dat
nog-publiek in de zaal."
Zwemster Karin Brienesse in
VARA's TV Magazine:
„Ik ben nu 23. Ik zou graag kin
deren willen, maar pas over 5, 6,
7, 8, 9, 10 jaar. Ik bedoel: over
vier jaar zijn de Olympische Spe
len in Atlanta, diewil ik eerst ha
len dus ik moet nog effe."
Wielrenster Leontien van Moorsel
in VARA's TV Magazine:
„Als ik vanwege de sport een af
spraak met vriendinnen afzeg,
voel ik me daar totaal niet schul
dig over. Ze moeten gewoon ac
cepteren dat fietsen belangrijker
is. Ik heb bijvoorbeeld twee en
een half jaar een vriend gehad.
Het raakte uit omdat hij ziekelijk
jaloers was, me niet kon delen
met de sport. Ik train dan ook el
ke dag, zeven dagen per week."
Presentatrice Pauline Dekker in
Veronica:
„Ik keek naar een van mijn eerste
uitzendingen en zag mezelf bij
een interview verschrikkelijk veel
knikken. Wat was 't geval: ik
sprak met een man die nogal ze
nuwachtig was en ik knikte dus
steeds om hem een beetje op z'n
gemak te stellen. Maar daardoor
stond ik er dus bij als een idioot."
Adua Pavarotti over haar zingende
man in De Telegraaf:
„Als je Luciano als man hebt, dan
heb je eerder een zoon dan een
volwassen man naast je. Of de
meeste mannen zo zijn? Ik heb
nooit een andere man gehad. Tot
nu toe."
Fons van Westerloo, de nieuwe
hoofdredacteur van het Amsterdam
se tv-station AT5 in De Volkskrant:
„Lokale televisie mag je nooit ver
warren met tv tussen de schuif
deuren. En dat zie ik nu hier en
daar. Zo'n spelletje bijvoorbeeld,
dan denk ik nee, dat moet je niet
doen."
Barrie Stevens in Privé:
„Je hebt of talent op zakelijk ge
bied, of op artistiek gebied. Maar
meestal niet allebei. Ik heb dat
nu dus zelf ervaren. In financieel
opzicht ben ik geen held. Inte
gendeel, ik kan er niets van. Daar
schaam ik me niet voor."
Actrice Maja van den Broecke
(Vrouwenvleugel) in Story:
„Ik beschouw mezelf als een typi
sche camera-actrice. Men vraagt
wel eens of ik voorkeur voor be
paalde rollen heb, maar die heb ik
eigenlijk niet. In dat opzicht ben
ik een slét, een absolute slet! Ik
doe bijna alles wat me aangebo
den wordt."
Acteur Joop Doderer in Privé:
„Hoe veel mensen laten het leven
langs zich heen glijden. Die den
ken dat kostbare bezittingen alles
zijn. Maar als je gezond bent, ben
je rijk. Dat is het allerbelangrijk
ste. Daarnaast bestaan kleine be
hoeftes. Ik geniet van mijn leven,
als de zon schijnt, de bomen
groen zijn."
Joop Doderer „Moet ik m'n kin
deren met goud behangen?"
FOTO MAX KOOT
Wederom Joop Doderer:
„Alle kinderen dragen tegenwoor
dig Nike-sportschoenen van 159
gulden en iedereen heeft een
Naf-Naf-trui van 300 gulden.
Maar ik doe er niet aan mee. Mijn
kinderen zijn te
nuchter voor die
flauwekul. Ze zien er
perfect uit, een goe
de spijkerbroek, een
leuke trui en mooie
schoenen. Daar
houdt het verder mee
op. Moet ik hen dan
met goud behangen?
Gouden Notekraker voor musicus Clous van Mechelen
We springen wel van de hak
op de tak, hè", zegt Clous
van Mechelen. Dat is niet zo
verwonderlijk met iemand die al jarenlang
zo veel verschillende dingen doet. Maar er
is een houvast. Aanstaande maandag krijgt
hij de Gouden Notekraker van de Neder
landse Toonkunstenaarsbond (NTB) van
wege zijn 'bijzondere verdiensten voor de
levende amusementskunst in Nederland.'.
,,Ik had die prijs niet verwacht. Ik ben al
tijd nogal in m'n eentje bezig. Dan ver
wacht je niet dat er andere mensen zijn die
je opmerken."
Toch is dat niet onlogisch, gezien het feit
dat hij z'n muziek altijd voor andere men
sen heeft gemaakt. Voor Dolf Brouwers
schreef hij 'Zuurkool met vette jus', voor
Johnny Jordaan: 'Oh Sjaan, geef mij de le
vertraan eens aan', voor Tol Hansse 'Big Ci-
*y'-
Hij is de vaste arrangeur van Wim T.
Schippers en hij werkte mee aan program
ma's als Waldolala en Ronflonflon. Ook zijn
er pakkende reclame-melodietjes van zijn
hand, zoals het nog steeds beroemde
Grolsch-thema, de Douwe Egberts-muziek
en Felix-oeh-dat smaakt.
Minder bekend, maar voor de NTB door
slaggevend voor de toekenning van de No
tekraker, is zijn werk als pianist en saxofo
nist in vele jazzformaties en amusements
orkesten, als pianist van Jan Blaaser en als
theaterpersoonlijkheid in zijn eigen pro
gramma's waarin hij optreedt met de zan
geres Neel van der Eist alias Etna Vesuvia.
Van Mechelen: „Ach ja, ik probeer m'n
dag te vullen. Daar komt bij dat ik de nei
ging heb snel enthousiast voor dingen te ra
ken. Dan vraagt iemand me iets, legt uit wat
de bedoeling is en dan denk ik: 'dat is leuk,
dat doe ik'. M'n hele leven heb ik veel, mis
schien wel te veel dingen gedaan en alles
door elkaar."
Van alles wat
„Ik ben geen psycholoog, ik kan die manier
van werken niet duiden. Zelf denk ik wel
eens dat ik zo veel aanpak om een excuus te
hebben. In die zin: dat als het ene mislukt,
ik kan denken: o, maar dat andere is er nog
en dat gaat vast wèl goed."
„Maar er is ook nog een ander aspect. Bij
voorbeeld: ik ben nu bezig met het compo
neren van muziek bij documentaires. Dat is
eenzaam werken. Ik vind het leuk dat ik als
ik daarmee bezig ben het uitzicht heb op de
theateroptredens die ik later in de week
heb. Je moet ergens je inspiratie vandaan
halen. Het is niet goed om altijd in je eentje
te zitten."
„Het gevolg is wel dat ik me nooit heb ge
specialiseerd. Ik voel me af en toe net een
tekenaar, zo eentje die in een paar grove lij
nen toch iets karakteristieks op papier zet.
Die een schets aflevert waarvan je zegt: fan
tastisch, als-ie dat nou eens zou uitwerken,
dan zou er een meesterwerk kunnen ont
staan."
„Ik heb bewondering voor mensen die
zich toeleggen op een enkel iets dat ze goed
kunnen. Ik heb me daartoe nooit kunnen
zetten. Op de conservatoriumafdeling van
de muziekschool heb ik ook veel gewisseld.
Ik studeerde klarinet, ben toen saxofoon
gaan doen. Maar piano heb ik er altijd bij
gedaan. Van kinds af aan. Ik was autodi
dact. Kon prachtig Bach spelen, maar met
een volstrekt verkeerde techniek, die niet
meer viel af te leren."
„Het zal wel in mijn aard zitten: het alles
tegelijk willen doen. En nu denk ik dat ik er
wel nooit meer van af zal komen. Daarbij
komt: ik ben handig. Ik ben geen excellente
muzikant, ik ben een handige muzikant. Als
me iets wordt gewaagd, een compositie,
een arrangement, dan kan ik vrij gemakke
lijk iets maken dat ook nog goed klinkt."
„En ik heb plezier in het werk. Ik heb drie
jaar lang als vaste pianist op het toneel met
Jan Blaaser gewerkt. Mensen vroegen me
wel eens of ik dat leuk vond, iederé avond
het zelfde. Ja dus. En bovendien: de grapjes
die Jan vertelde waren in aanleg natuurlijk
de zelfde, maar elke avond is een zaal an
ders. Z'n verhaal over de taartjes op de fa
milieverjaardagen heb ik honderdzestig
keer gehoord en honderdzestig keer heb ik
in een deuk gelegen. Je reageert ook op die
golf van herkenning in de zaal."
„Mensen zijn geneigd de medewerkers
van een ster in een theaterprogramma een
beetje zielig te vinden. Maar er wordt gauw
vergeten dat iedereen z'n werk heeft en dat
van Meche-
en met zangeres
van der Eist ali-
Etna Vêsuvia.
lous: „Ach ja, ik
obeer m'n dag te
FOTO GPD
werk ook met plezier doet. Dat geldt
voor de musici, het geldt ook voor de
man van het licht. Het is niet alleen de
ster die het naar z'n zin heeft. Je
maakt samen een programma."
Geen mening
„Mensen hebben mij wel eens ver
weten dat ik te makkelijk ben, dat
ik met name als componist en ar
rangeur te veel over m'n kant laat
gaan. 'Heb je dan geen mening?'
zeggen ze dan. Bijvoorbeeld als ik
composities voor Wim Schippers
schrijf. Als je die onder een loep
legt, zitten daar best dingen in
die compositorisch niet volgens
het boekje zijn. Maar ik zeg
dan: 'Wim wil het graag zo
hebben. En bovendien: het
past in de absurditeit van zijn
teksten."
„Toen ik voor Tol Hansse
schreef, luidde de kritiek dat
de composities zo simpel
waren. 'Je kan toch wel be
ter dan dat?' Maar bij de
teksten en de manier van
brengen van Tol hoorde
dat simpele. We zijn
wens samen bezig
een nieuwe CD. Met
paar weken moet di<
klaar zijn."
„Daarnaast ga ik ook
door met m'n theater
programma 'Go
Gaan' samen met Neel.
M'n vorige program
ma's zijn door Wim
Schippers geschreven,
deze keer had hij
geen tijd. Toen heb
ik het zelf gemaakt.
Met zakken zand
hebben ze me wil
len tegenhouden.
Maar ondanks
mijn twijfel heb ik het doorgezet. We
zijn door de recensenten weggeschreven,
maar ik constateer toch dat de zalen goed
vol zitten en dat wie er zit het reuze naar
z'n zin heeft."
