UIT:
Een stille werker, wars van verbaal geweld
y
Van keurige, brave huisvrouw
tot een uitdagende haaibaai
Rtv show
WOENSDAG 20 JANUARI 1993
10
Presentator Jack van der Voorn voelt zich nergens te groot voor
TINAJO GERARD VAN PUTTEN
AI die jaren dat Jack van
der Voorn via de tv-ca-
mera de kijkers toe
spreekt, heeft hij nooit een ander
voorgesteld. Het tegendeel van een
egotripper is hij, de beminnelijkheid
zelve. Ijdeltuiterij en geldingsdrang
zijn hem absoluut vreemd. Zodra de
camera's hem in het vizier krijgen,
wordt het type van de loyale mee-
werker op het scherm geprojecteerd.
De bonhomie van de man weer
houdt hem ervan verder te gaan dan
een beschaafde opmerking en wat
minzaam hoofdschudden, als hij het
met een beleidsbeslissing niet eens
is. Nog een AVRO-man van de oude
stempel. „Het is jammer dat de club
zo van de rails is geraakt. Ik vind de
AVRO namelijk een goeie club en het
is ook nog steeds mijn club. Het is
veelzeggend en het duidt ook op op
portunisme als je in 1993 weer met
Superster begint"
Begrijp de vanzelfsprekend op milde
toon uitgesproken kritiek goed, Van
der Voorn betreurt het geenszins dat
de competitie voor allroundsporters
(zaterdagavond rond de klok van ze
ven uur op het scherm) na zes jaar
weer in AVRO's programmering is op
genomen. Het speet hem destijds dat
het programma in weerwil van de
kijk- en waarderingscijfers ooit werd
afgevoerd. Net als de 'Sterkste Man'
ns. Vreselijk jammer vindt hij
:n ook dat enige vakbekwa-
i de omroep hebben verla
ten, terwijl ze nog zoveel hadden kun
nen betekenen. ,,Alle hulde daarom
aan de mensen die de beslissing er
door hebben ^gedrukt om 'Superster'
en 'De Sterkste Man' terug te halen, al
sluit ik niet helemaal uit dat het de
zelfden waren die de bewuste pro
gramma's van het scherm hebben ge
haald."
Prachtig
Voor weinig voelt Van der Voom zich
te groot. Het is gebeurd dat voor het
begin van een van die roemruchte
Sportman en Sportvrouw-verkiezin
gen Jack van der Voorn in de gardero
be van Gebouw 't Spant in Bussum de
jassen van de invité's aanpakte.
Tijdens de opnamen van Superster
in Lanzarote liet hij zijn stem weer
klinken door de megafoon teneinde
omstanders heet van de naald op de
hoogte te stellen van de tussenklasse-
ringen. En behoudens wat presenta
tiewerk op de laatste twee opname-
dagen was het dat wel zo'n beetje.
Vernederend? Ach nee, want hoe
heerlijk zijn niet die contacten met al
die sporters? En hoe prachtig is die
topsport niet?
Jack van der Voorn. Oftewel: hoe
een man uit AVRO's amusementsec
tor verdwaalde in de sportjournalis
tiek. „Met dien verstande dat ik in de
eerste plaats altijd heb gepresenteerd
n der Voorn als presentator van 'Kijk op Sport', geflankeerd door oud-wielrenner Gerrie Knetemann
en daarbij de wens te kennen heb ge
geven in te zijn voor alternatieve pro
gramma's. Sportuitzendingen, zeg
maar, die zich onderscheiden van
Studio Sport. Natuurlijk kun je prach
tige achtergrondprogramma's maken,
maar daar verover je de markt niet
mee. Wel met 'Superstars', met de
'Sterkste Man' en 'Supervival of the
Fittest'. Daar lag in eerdere dagen
mijn hoofdtaak en daarvoor was ik
gevraagd door Bob Bremer."
Een jaar of zeventien zit Van der
Voorn, ooit een alleszins verdienstelij
ke keeper bij Noordwijk en het Leidse
UVS, in de sportjournalistiek. Maar
eigenlijk is hij nog altijd meer liefheb
ber dan journalist.
„Misschien dat ik me oppervlakkig
opstel, maar ik zal altijd proberen het
positieve, het goeie uit de mens te ha
len, die ik interview. Nooit zal ik bij
voorbeeld in de competitie van de
'Sterkste Man' die kerels benaderen
met een houding van: wat zijn dat
nou weer voor domme mastodonten.
Natuurlijk zou ik ze kunnen attaque
ren op vermeend dopinggebruik.
Maar er zijn ook mensen die drinken
of roken. Als mensen zo immens wil
len zijn en daar veel voor over heb
ben, is dat hun eigen verantwoorde
lijkheid. De jongere generatie colle
ga's pakt dat anders aan. Het heeft
ook z'n bekoring, maar het is niet de
benadering waarin ik mij thuisvoel.
Wie weet heeft dat ook te maken met
hun puur journalistieke achtergrond,
ik kom voort uit de amusementsector.
Nooit heb ik me er dan ook op laten
voorstaan journalist te zijn."
Nieuw gezicht
Hoe Jack van der Voorn bij de om
roep kwam, zijn omroep, is al dikwijls
verteld. Maar welzeker is hij bereid
het verhaal nog eens op te dissen. Het
kwam zo: hij werkte bij Phonogram,
waar AVRO-man Gerrit den Braber
werd benoemd tot hoofd van het pro
grammabureau. Op zijn beurt achtte
Den Braber Van der Voom geknipt
voor een functie op de afdeling amu
sement van zijn vroegere werkgever.
Bovendien, wist Den Braber, werd bij
de AVRO al enige tijd naar een goede
keeper van het omroepelftal gezocht.
En zo geviel het na enige tijd dat
Jack van den Voorn producer werd
van de Mounties-show en van de tv-
versie van Willem Duys Muziek Mo
zaïek. „En ja, toen ging Ruud ter Wey-
den weg bij de AVRO en moest naar
een nieuw gezicht voor AVRO's Sport-
panorama worden gezocht. Onder
anderen Hans van der Togt werd een
screentest afgenomen en er waren er
nog meer die hadden gesolliciteerd.
Vraagt op een gegeven moment Bob
Bremer mij: joh, is dat niks voor jou?
Tja, ik wist natuurlijk veel .van sport,
als kind leerde ik al de voornamen
van alle Tour de France-deelnemers
uit mijn hoofd. Maar ik was natuurlijk
geen journalist. Zegt Siebe van der
Zee, de toenmalige directeur: waar
voor zouden we verder zoeken? Hij
wil graag presenteren, laat hem dat
maar doen, dan moeten de anderen
maar het redactionele werk wat meer
voor hun rekening nemen. Zodoende
kwam ik in september 1976 bij
AVRO's Sportpanorama. Ik weet dat
nog zo goed omdat in dat jaar de eer
ste sportman van het jaar die ik
mocht presenteren schaatser Piet
Kleine was en de eerste sportvrouw
Keetie van Oosten-Hage."
Hij is oorspronkelijk van Hoogma-
de, een dorpje vlak boven Leiden. Een
kleine twintig jaar woont hij in
Noordwijk. Zowel in Hoogmade als in
Noordwijk kennen ze Jack niet anders
dan als Koos. Toch een tikje ijdel?
„Ha, ha, dat hoor ik altijd. Maar nee
hoor, ik heet gewoon Koos. Dat Jack is
gekomen door Phonogram, daar zat
nog een Koos. Waarom weet ik nu
nog niet, maar opeens heette ik Jack.
Zal wel van Jacobus komen. Toen ik
bij de AVRO kwam heb ik gezegd, ik
wil weer Koos heten. Maar Wim van
den Brakel, het toenmalige hoofd in
formatieve programma's zei: we ken
nen je als Jack, dus laten we het maar
zo houden. Er is dus geen sprake van
dat ik Koos te eenvoudig vond voor de
AVRO en me daarom maar Jack ben
gaan noemen." Zijn fotografische ge
heugen heeft hem geholpen bij de
opbouw van zijn reputatie van talen
wonder. Van der Voom spreekt moei
teloos Frans, Duits, Engels, Spaans,
Italiaans en hij verstaat Portugees.
Wie een beetje thuis is in Gooise dre
ven weet dat Van der Voom over zo
veel parate feitenkennis over sport
beschikt en ook nog zoveel operaken
ner is, dat hij vrijwel nooit een boek
hoeft te raadplegen om feiten, namen
en jaartallen op te dreunen.
Er zou meer van die kennis gebruik
kunnen worden gemaakt, verzucht
Van der Voom. Het moet vooral niet
als een klacht worden opgevat („Ik wil
niet het onderwerp zijn van een zielig
getint verhaal"), het is slechts een
constatering.
Van der Voom kreeg vorig seizoen
de grote kans waarop hij al zo lang
had geloerd. De Noordwijker mocht
'Kijk op Sport', het Nederlandse equi
valent van de BBC-quiz 'A question of
sport' presenteren. Bij wijze van spre
ken had hij er zelf aan mee kunnen
doen, want ten minste 80 procent van
de vragen wist hij uit het blote hoofd
te beantwoorden.
„Maar ja, de quiz liep niet. De
AVRO dacht de concurrentie met Fly
ing Doctors wel te kunnen aangaan.
Het programma werd gemaakt voor
minimaal 750.000 kijkers, we hebben
er maximaal 500.000 gehaald. Heel
erg jammer, we kregen van de sport
mensen geweldige medewerking.
Misschien dat het toch nog wel een
seizoen bestaansrecht gegund had
kunnen worden, Een programma
moet de tijd krijgen te wortelen."
Schnabbelend voor een produktie-
maatschappij heeft hij een interview
gemaakt met de Italiaanse megaster
Luciano Pavarotti. Het vraaggesprek
in Modena was opgehangen aan Pa
varotti's voorliefde voor paarden,
maar gaandeweg kwam het gesprek
op de opera. De produktie is aange
boden. aan de AVRO. „Maar er be
stond weinig interesse. Er was al zo
veel over Pavarotti uitgezonden."
Als het hem zo uitkomt plaatst Van
der Voom intern op zijn aimabele
manier wel eens een kritische kantte
kening, maar als die dan overruled
wordt laat Van der Voorn het daarbij.
Hij gaat er niet voor door roeien en
ruiten. „Ik ben een type dat de avond
voor een vergadering altijd precies
weet wat ik moet zeggen. Maar dan
neemt de discussie een heel andere
loop en daar zit ik dan. En in de auto,
na een vergadering weet ik altijd exact
wat ik had moeten zeggen. Verbaal
geweld hoort nu eenmaal niet bij mij.
Ik ben een van die stille werkers die af
en toe het hoofd boven het gras uit
steken, maar dat onmiddellijk weer
intrekt zodra de zeis eraan komt. Ik
ben nu 53, dan kun je geen carrière
meer maken. Vind ik niet erg. Ik heb
vele landen gezien, vele mensen leren
kennen en daar heb ik me heel plezie
rig bij gevoeld."
Josephine van der Meer als Patricia in 'In de Vlaamsche Pot'
HILVERSUM PAULA V
Ik heb een echt dubbelle
ven. In Den Haag ben ik
een keurig geklede, brave
huisvrouw. Ik woon met mijn
man en twee kinderen in een
hele nette buurt. Op televisie
ben ik een uitdagende haaibaai.
Als ik boodschappen doe staan
de wijkbewoners mij dan ook
echt verbaasd aan te kijken. Ze
geloven gewoon niet dat ik de
actrice ben die de pittige en
brutale Patricia speelt", vertelt
de Haagse Josephine van der
Meer (33). Beter bekend als Pa
tricia in de Veronica-serie 'In de
Vlaamsche Pot'.
Sinds begin dit seizoen ver
vangt zij serveerster Dirkje
(Susan Visser) in de populaire
comedy. In tegenstelling tot de
lieve en naïeve Dirkje is Patricia
een berekenend kreng.
De actrice is blij met haar rol
als Patricia. „Het is gewoon een
leuk gek mens. Ik kan dingen
zeggen, die ik normaal niet zeg.
In het dagelijks leven moet ik
me altijd inhouden. Het is heer
lijk om je eens lekker te kunnen
uitleven. Oké, ik geef toe dat het
geen Shakespeare is. Ook al
hadden m'n ouders dat liever
gehad. Ze schamen zich voor
me en vinden mijn rol veel te
grof. Ik ben het er wel mee eens
dat Patricia soms te hard is,
maar ze moeten niet vergeten
dat het een personage is dat ik
speel."
Het valt de actrice op dat veel
mensen haar ook in het dage
lijks leven als Patricia zien. „Ik
reis elke dag vier uur op en neer
tussen Den Haag en Hilversum
met het openbaar vervoer en ik
word Vaak herkend. En als men
sen het niet eens zijn met wat
Patricia in een aflevering heeft
gezegd, spreken ze mij daar op
aan. Ik heb dan ook het gevoel
dat ik me permanent moet ver
dedigen. Het stomme is dat ik
dingen op het gebied van to
neel, musical en tv. Maar daar
zaten niet echt succesvolle pro-
dukties bij. Vers in het geheu
gen ligt haar rol als Dorine de
Jager in de geflopte Veronica-
serie 'Takeoff.
„Ik bevind me momenteel in
de luxe positie dat ik niet voor
geld hoef te werken. Ik speel
echt voor de lol. Op een gege
ven moment heb ik dan ook te
gen mijn castingdirector Hans
Kemna gezegd dat ik nog maar
één ding wilde; televisiecome-
dy. Voor iets anders hoefde hij
mij niet te bellen."
'In de Vlaamsche Pot' was het
comedy-debuut van de Haagse
'Patricia is gewoon een
leuk, gek mens'
Josephine van der Meer: „In het
dagelijks leven moet ik me altijd
inhouden. Het is heerlijk om je
eens lekker te kunnen uitleven."
FOTO CPD
ook veel complimenten krijg.
Maar een acteur onthoudt vaak
juist die negatieve kritiek en de
positieve blijft minder hangen."
Voor de lol
Toch vindt de speelster het
heerlijk om voor de televisie te
werken. Van der Meer begon
nadat ze in 1986 aan de Maast
richtse toneelschool afstudeer
de, haar carrière bij Globe (nu
het Zuidelijk Toneel) in Eindho
ven. Haar loopbaan raakte
enigszins in het slop toen ze
trouwde en twee zoontjes (nu
drie en vijf jaar) kreeg. Ze deed
tussendoor wel diverse kleine
actrice. Daarvoor hield ze zich
voornamelijk bezig met toneel
drama. „Comedy is gewoon
enig. Ik mis het toneel dan ook
geen seconde. Dat leven wil ik
niet meer. 's Middags de bus in
en het hele land doorreizen om
vervolgens 's nachts om twee
uur thuis te komen. En dat alles
voor een handjevol toeschou-
„Nu moet ik ook hard werken
en ben vijf dagen in de week
pas laat thuis. Maar het is abso
luut de moeite waard en ik kan
mijn werk goed met mijn gezin
combineren. Ik heb een gewel
dige au pair die ervoor zorgt dat
thuis alles gewoon doordraait.
Daarnaast duren de opnamen
voor de serie zes maanden. Dus
vanaf februari ben ik weer een
half jaar full-time moeder en
huisvrouw. Ik heb deze combi
natie van beiden trouwens no
dig. Ik kan niet leven van mijn
Haagse bestaan alleen."
Uitgerangeerd
Van der Meer heeft voorlopig
nog geen genoeg van haar werk
in 'In de Vlaamsche Pot'. „De
rol van Patricia heeft nog heel
veel mogelijkheden en ik ben
dan ook nog lang niet klaar met
haar. Van mij mag ze nog gek
ker en komischer worden. Zo
zou ik het bijvoorbeeld ook leuk
vinden als Patricia en Frits meer
een echtpaar zouden worden."
Als het aan de actrice ligt,
houdt zij haar rol de komende
jaren. De serie zelf is volgens de
actrice voorlopig ook nog niet
uitgerangeerd. „Het is de meest
originele serie op de Nederland
se buis. Niet braaf, af en toe iets
te grof en controversieel. Maar
dat is een kwestie van smaak.
En 'In de Vlaamsche Pot' ge
beurt tenminste iets, dat kan ik
van de andere Nederlandse pro-
dukties niet altijd zeggen. Daar
naast hebben we iedere week
goede gastacteurs. Dat maakt
het levendig. En kijk maar eens
naar 'Zeg 'ns Aaa'. Die serie
heeft dertien jaar gedraaid. Dat
kunnen wij ook. 'In de Vlaam
sche Pot' heeft zeker de kracht
om nog een jaar of tien door te
lopen."
GESPROKEfs
Acteur Daniel Day Le
wis in HP/De Tijd:
De dingen die me
het meest interesse
ren, bestrijken bijna
allemaal terreinen
die me met angst vervullen. Ik
weet uit ervaring dat als ik pro-
beer iets te ontwijken dat me
angst aanjaagt, ik daar op een of
andere manier voorzal moeten
opdraaien. Daarom ga ik de con-
frontatie met mijn angsten aan."
Clive James in Humo:
„Je kunt wel zeggen: roem is-te 11
mijden. Maar mensen die het no-'
dig hebben, moeten beroemd
worden. Doen ze dat niet, dan
zullen ze zichzelf en anderen heè"1
ongelukkig maken."
Maria Riva over haar moeder, Mar
iene Dietrich in de Telegraaf:
„Dietrich was plicht. Ze had daar 1
bij nooit plezier. In het leven
moest je alles verdienen; als je
maar hard werkte werd je be- 1
loond, dan mocht je heel even
vrolijk zijn. Daarom geloofde ze
ook niet dat mensen zomaar van
haar hielden."
Whoopi Goldberg in De Telegraaf:
„Ik wil op heel speciale maniererf'
leven. Ik ben een excentriek, oud i
loeder. Anders niks."
Indiaan Russell Means, hoofdrol
speler in The Last of the Mohicans
in de Telegraaf:
te.
tv'#
AA
Russell Means vindt dat de film
'Dances with wolves' vol zat met
hulpeloze bordkartonnen India
nen. FOTO AnI
„Kevin Costner zat er met 'Dan
ces with wolves' helemaal naast.
De film zat vol hulpeloze bordkar-,
tonnen Indianen die door de blan
ke held gered moesten worden.
Lawrence van de prairie. Het taal
tje dat ze spreken deed elke I n-
diaanse toeschouwer in lacheq-
uitbarsten."
Annemieke Verdoorn alias zuster
Ingrid in VARA TV-Magazine:
„Ik ben niet vies van hard wer
ken, maar zo hard als iedereen
aan 'Medisch Centrum West'
heeft gewerkt, was echt onverant-!
woord. Je moet een workaholic
zijn, wil je dat leuk vinden. En dat
ben ik niet. Ik leef niet om te wer
ken. Ik baal waanzinnig als ik
nooit tijd heb om mijn batterijen
op te laden."
Frans van Deursen in VARA TV-ma-
gazine:
„Deze week heb ik in de 'Vlaam
sche Pot' een hele makkelijke
tekst: Ik hoef Frits alleen maar te
laten boeren."
Jerney Kaagman in VARA TV-Maga
zine:
„Ach, ik heb wel het leven van
een popartiest géleid, ikhingöok
wel eens aan een stickie, maar ik
ben altijd weggebleven van men
sen die liederlijk gedrag vertonen.
Er waren tijden dat ik met af
schuw om me heen keek naar die
bruisende talenten die verander
den in ingezakte kadavers."
Maarten Spanjer in Panorama:
„Of ik homoseksueel ben? Hou
op zeg, ik kan niet eens een stop
naald in mijn kont velen. Nee,
maar wat zal ik me binden zolang
ik nog steeds een aantrekkelijke
partij ben voor vrouwen?"
Ramses Shaffy in Privé:
„Ik hield en houd meer van jon
gens, al wil dat niet léggen dat ik
nooit met vrouwen de liefde be
drijf. De natuur staat mij ook hèn
toe, maar verhoudingen had ik
toch meestal met mannen. Wat ik
met Liesbeth List
heb, is een vorm van
trouw. Met een ande- AM
re vrouw zou ik me
zeer ontrouw voe- 'W
len."
