'We brengen een ander geluid' r van tin/iiiMiMin s* "ft* 'Even wachten tot de prothese warm wordt, pas dan doet hij het goed' I fex r\£-: v Rtv show 'Misschien wordt het wel helemaal niks' deSede DONDERDAG 24 DECEMBER 1992 TROS verkoopt 'Love Letters' in Amerika De TROS heeft de formule van het populaire spelprogramma Love Letters aan de bekende Amerikaanse tv-producent Dick Clarck verkocht. Of het pro gramma ook daadwerkelijk in Amerika op de televisie zal ver schijnen is volgens Bob Bremer, hoofd programma-ontwikkeling van de TROS, nog niet bekend. „Wij kunnen Dick Clarck Pro ductions niet verplichten om het programma te maken. Hij heeft in ieder geval de formule gekocht en kan onderdelen van het programma gebruiken en aanpassingen in de show ma ken." Dat laatste moet dan in overleg gebeuren met de TROS en John de Mol Produkties die het programma samen ontwik keld hebben en de rechten op de huwelijksshow bezitten. De TROS is zeer vereerd met de verkoop. Bob Bremer: „Het streelt ons ego dat een land als Amerika, dat toch hét televisie land is, vindt dat wij hier in Ne derland goede programmafor mules kunnen produceren. Er wordt zo vaak afgegeven op de kwaliteit van de Nederlandse te levisie. Dit contract geeft aan dat er ook goede programma's gemaakt worden. Een program ma als Love Letters bestaat in Amerika helemaal nog niet." Volgens Bremer waren de Amerikanen erg onder de in druk van de kwaliteit van de productie en de presentatie van Linda de Mol. De presentatrice had voor de verkoop een aantal teksten in het Engels ingespro ken. „The camera loves her, was hun eerste reactie", aldus een trotse Bremer. Het is nog onbekend of Linda de Mol betrokken zal worden bij de Amerikaanse versie van Love Letters. „Het is denkbaar dat ik onderdelen van het pro gramma zou kunnen doen. Het lijkt me in ieder geval heel leuk, maar ik heb daar op het mo ment absoluut geen tijd voor. Ik zou niet weten wanneer ik dat programma zou moeten doen", aldus de presentatrice. Bob Bremer hoopt dat Dick Clarck, de eigenaar van het Amerikaanse produktiebedrijf het programma zelf gaat pre senteren. „Die man is ontzet tend populair in Amerika als te levisiepresentator. Als hij het doet wordt het programma ze ker een succes." Het Rosenberg Trio speelt in de geest van Django Reinhardt hilversum ton ouwehand TH en hard stukje plastic, I j meer is het niet. Maar zonder zo'n plectrum kunnen veel gitaristen niet spe len. Bij de leden van het Rosen berg Trio brak ook even paniek uit toen sologitarist Stochelo Rosenberg niet verder kon spe len in een rechtstreekse tv-uit- zending in het programma Ti neke, omdat hij z'n plectrum had laten vallen. Nous'che Ro senberg stopte zijn begelei dingsakkoordjes, raapte het dingetje op en gaf het aan Sto chelo, die het vervolgens tot twee keer toe opnieuw liet val len. Toen bleef er van het swin gende geluid van het trio ineens weinig meer over dan de bas van Nonnie Rosenberg. Nonnie Rosenberg (36) grijnst een beetje als hij aan die tv-uit- zending wordt herinnerd. Eerst hoorde hij geen solo's meer van z'n neef Stochelo (24) en vervol gens viel ook z'n broer Nous'che (27) uit. „Ik dacht: doorspelen en blijven lachen. Ik bleef maar aan die snaren trek ken. Het was veel gemakkelijker geweest als ik op zo'n moment een bassolo had kunnen geven. Maar ik kan geen solo's spelen. Ik kan alleen maar begeleiden. Ik vergelijk het maar met auto rijden. Heel veel mensen kun nen autorijden, maar in een for mule 1 op een racebaan is wel even wat anders. Zo is het met soleren ook. Als je kunt begelei den, dan kun je nog niet sole ren." Nonnie Rosenberg blijft glim lachen, ook als z'n jongere broer Nous'che jennend op merkt dat hij het straks wel moeilijk zal krijgen in Carnegie Hall in New York als ze me de legendarische violist Stephane Grappelli spelen. „Hij wijst je gewoon aan en dan moet je een bassolo spelen." Zelden is een groepje musice rende zigeuners zo populair ge weest als het uit het Brabantse Nuenen afkomstige Rosenberg Trio. Het afgelopen jaar gaven ze meer dan honderd concer ten. Voor het komende jaar staan er honderdvijftig op het programma. Op alle grote jazz festivals speelden ze. Er is een Het Rosenberg Trio: „Er zijn veel zigeunergroepen die in de stijl v Wij splen een veel gevarieerder repertoire." fanclub voor de groep opgericht en binnen drie jaar leverden de heren drie cd's af. De nieuwste, 'Impressions', ligt nog maar net in de winkels, maar ze zijn al weer bezig repertoire te zoeken voor een vierde. Ze stonden in het voorprogramma van Pa- varotti, Shirley Bassey en Step hane GrappeÜi. Laatstgenoem de violist was zo onder de in druk van de virtuoze Braban ders dat hij ze uitnodigde sa men met hem een concert te geven in New York ter gelegen heid van zijn vijfentachtigste kwam de uitnodiging voor Car negie Hall. Stochelo noemt de invitatie een droom. Grappelli is immers de violist die in de jaren dertig en veertig samen met de legendarische gitarist Django Reinhardt het befaamde Hot- club de France leidde. En de in 1953 overleden gitaarpionier Reinhardt is altijd de belangrijk ste muzikale invloed van de Ro- Een enorme eer, vinden ze. Vooral omdat Grappelli ze zelf uitnodigde. Hij was tijdens het jazzfestival van Montreal zo en thousiast over het voorpro gramma dat hij Stochelo met z'n beide neven op het podium vroeg om met hem mee te spe len. Na afloop stelde Grappelli voor dat de Brabanders hem de dag erop in het Concertgebouw in Amsterdam ook maar moes ten vergezellen. Een paar maanden geleden Contract Het was op het jaarlijkse, naar deze gitarist genoemde jazzfes tival in Samois sur Seine bij Pa rijs, waar het Rosenberg Trio het eerste platencontract kreeg aangeboden. „Het ging allemaal heel toevallig", zegt Stochelo Rosenberg. „In 1989 waren we op het Django Reinhardt-festi- val. Eigenlijk alleen maar om naar andere muzikanten te luis teren. We speelden wel veel sa men, maar alleen voor hobby. Iemand had voor ons geregeld dat we in de pauze tussen de grote acts door een paar num mers mochten spelen. Er speel den heel veel grote artiesten: Joe Pass, Art Blakey, Bireli Lagrene. We hadden er niet veel van verwacht, maar we kregen een staande ovatie. Na afloop kwam er iemand van een Noorse platenmaat schappij op ons af. Hij bood ons een contract aan om een cd op te nemen. We moesten eigenlijk naar Noorwegen om die plaat te maken, maar omdat we geen van allen van vliegen houden, besloten we om de band in Ne derland op te nemen en die op te sturen. We kwamen in Studio 88 terecht in Hilversum. Daar waren ze zo enthousiast over de opname, dat zij na overleg met Noorwegen de cd zelf hebben uitgebracht. Toen is de bal aan het rollen gegaan." „Dat Noorse label, was eigen lijk alleen gericht op hotclub", vult Nonnie aan. „Als we daar bij waren gebleven, dan hadden we nu een heel klein publiek ge had. Nu bereiken we een veel meermensen." Stochelo komt uit een gitaris ten-nest. Vader, grootvader, overgrootvader en betover grootvader speelden allemaal. ,,lk begon op mijn tiende. Mijn eerste gitaar was een klassieke gitaar van vijftig gulden. Ik leer de een paar alckoorden van mijn broer. Ik pikte steeds meer op van gitaristen uit mijn omge ving. Op een gegeven moment kocht mijn vader een stereo-in stallatie voor me. Daar draaide ik Django Reinhardt-platen op. Hem ging ik imiteren. Ik kon na een tijdje al zijn solo's naspelen. Toen ik twaalf jaar was, speelde ik al in jazzclubs in België en Nederland." Stochelo Rosenberg, die als twaalfjarig jochie gouden stui ver-winnaar was in het kinder programma 'Stuif es in' denkt dat de groep de populariteit dankt aan veelzijdigheid. „Er zijn veel zigeunergroepen die in de stijl van Django Reinhardt zijn bijven hangen. Wij spelen Django's muziek ook, maar wij beperken ons er niet toe. We spelen een veel gevarieerder re pertoire. Wij spelen ook stukken van de Beatles en van Chick Co- rea. Ik denk ook dat wij als eer ste in Nederland zijn begonnen als trio. De meeste zigeuner groepen speelden hotclubmu- ziek met violist of klarinettist. Wij speelden die muziek ook wel, maar in een andere bezet ting. Wij begonnen direct met een sologitaar, ritmegitaar en contrabas. Ik denk dat we daar door ook al een ander geluid brengen." (Het Rosenberg Trio In con cert, dinsdag 29 december, 21.26 uur, Nederland 3) Het Rosenberg Trio maakt een tournee met gastmusici: Ellen Helmus (fluit), Eddy Conard (percussie) en Ton op 't Hof (drums). Amsterdam, Nieuwe de la Mar, 8 en 9 januari. Amstelveen, Cultureel Centrum, 17 januari. Den Haag, Dr. Anton Philips Zaal, 31 januari. Documentaire toont harde werkelijkheid gevolgen vuurwerk hilversum alberto stegeman De 23-jarige Rotter dammer Maurice is voor het leven gete kend. Dit jaar zal hij geen 400 strijkers meer in een glazen pot je doen en deze vuurwerkbom afsteken. „Ik heb mijn lesje ge leerd van het ongeluk van vorig jaar." Een duim die scheef zit en de overige littekens op zijn lichaam zijn een blijvende her innering voor hem. Maurice is één van de duizend vuurwerk slachtoffers die vorig jaar waren te betreuren. Hij had geluk en werkt alweer als trambestuurder in Rotterdam. Vele anderen is dat geluk niet gegund, zoals Ge offrey die nu een hand mist. Maurice en Geoffrey zijn twee van de vier jongens uit de docu mentaire „Een rustige jaarwis seling" van ANP-fotograaf Paul Stolk en journalist Jim Postma, die op dinsdag 29 december is te zien bij de NOS. Zij volgden de jongens een jaar lang, vanaf het moment dat ze afgelopen oudejaarsnacht werden opge nomen in het Dijkzigt Zieken huis in Rotterdam tot en met hun terugkeer in de maatschap pij. De documentaire confron teert de kijker met de harde rea liteit van de gevolgen van vuur werk. Geoffrey, constructie-be werker van beroep, wordt ge volgd bij zijn poging te leren le ven met een handprothese. Zijn rechterhand werd geamputeerd nadat een strijkerbom in zijn hand ontplofte. Ook kreeg hij onder meer glassplinters in zijn oog. Zijn revalidatieproces laat aan de ene kant het persoonlijk drama zien maar aan de andere kant ook zijn zelfspot. „Als ik zo kijk kan ik de mensen alweer onderscheiden", zegt Geoffrey kort na het ongeluk als hij zijn oogleden samenknijpt. Half januari mag hij weer ;y. Geoffrey ziet voor het eerst de stomp aan het uiteinde Geoffrey ligt zwaar gehavend in het Dijkzigt Ziekenhuis, nadat er een strijkerbom in zijn hand ontplofte. FOTO ANP nootjes krijgen van hem uitleg, hem tegen dat hij zo weinig „Even wachten tot hij warm hoorde van de mensen die hij wordt. Pas dan doet hij het kende, goed", lacht Geoffrey. De documentaire laat ook de problemen van de moeders van de slachtoffers zien. Zo verloor Henk een hand door een strij kerbom en zijn moeder wilde daardoor zelfs een eind maken aan haar leven. „Soms droomde ik er over en schreeuwde dat ik zijn hand had gevonden", her innert zij zich. Ook is er het dra matische verhaal van Santi die eveneens handletslel opliep door een strijkerbom. Het valt naar huis, een halve maand la ter keert hij terug naar school. Daar treft hij zijn klasgenoten die zeggen hem zielig te vinden. „Ik vond hem altijd echt slim, maar dit was toch echt dom", zegt een klasgenoot over het vuurwerkongeval. Ook merkt Geoffrey dat het schrijven nog niet echt vlot. „Ik zal het thuis wel ontcijferen." In het begin vindt hij de prothese grappig. „Dat is echt tof', zegt hij la chend wanneer hem duidelijk wordt dat de hand een knijpbe- weging maakt bij het drukken op een knopje. Ook zijn klasge- De beelden in de documen taire zijn hard en indrukwek kend. De makers zeggen ook geen belemmeringen te hebben gehad tijdens de produktie. Paul Stolk en Jim Postma, die met deze documentaire debute ren op de Nederlandse televisie, mochten filmen bij de behan deling in het ziekenhuis, in de spreekkamer van de revalidatie- 'arts en op het moment dat de slachtoffers weer probeerden terug te keren in de maatschap pij. In het produktieproces wer den zij bijgestaan door regisseur Oscar van der Kroon. Een Belgische arts vergelijkt in de documentaire de situatie in het ziekenhuis rond de jaar wisseling met een veldlazaret in de oorlog. Volgens eindredac teur Ad van Liempt lijken de beelden op die van de oorlog in Irak. Paul Stolk zegt dat de beel den nog wel tien keer zo hard hadden kunnen zijn. „De men sen in het ziekenhuis hadden echt zoiets van: film alles nu maar een keer. Laat de maat schappij maar eens zien hoe erg het is. Ik heb de beelden steeds aan bekenden laten zien om hun reactie té peilen." Slierten De binnenkomst van de zes tienjarige Geoffrey in het Dijk zigt Ziekenhuis was voor Paul Stolk de directe aanleiding voor de documentaire. „Ik zat in het ziekenhuis toen Geoffrey met van die slierten onder zijn arm binnenkwam. Ik heb voor mijn werk bij het ANP wel veel ge zien, bijvoorbeeld in Libanon, maar dit stompt je toch echt af. In twee dagen komen er dan ongeveer duizend mensen in de Nederlandse ziekenhuizen met vuurwerkletsel terecht. Ik vond Seth Gaaikema als kersttoetje hilversum cpd Het liefst zou hij vanachter de gordijnen de huiskamers in kij ken wanneer zijn kerstconféren ce wordt uitgezonden. „Mis schien wordt het wel helemaal niks", zegt cabaretier Seth Gaai kema. We kenden hem al van de ou- dejaarshows. Vlak voordat we met z'n allen het nieuwe jaar in stapten, deelde Gaaikema op zijn manier links en rechts nog wat tikjes uit. Of zoiets op twee de kerstavond ook werkt? „Ik ben benieuwd hoe dat in de huiskamer valt", aldus Gaaike ma. „Het is voor mij zeer span nend. Maar net als met alles wat ik doe, begin ik aan iets zonder te weten waar ik uitkom. Na twee dagen vol hypocrisie en aardige woorden van dominees en de paus kom ik als toetje de huiskamer in". De kerstconférence zal som migen ongetwijfeld zwaar val len. Voordat de tv-opnames werden gemaakt in De Rode Hoed, reisde Seth Gaaikema er mee door het land. Critici wa ren het er unaniem over eens dat de cabaretier dit keer fel uit pakt. Gaaikema is de laatste om dat te ontkennen. „Ik zeg wat ik denk en dat is soms best wel pittig, ja". Een samenloop van omstan digheden haalde Seth weg van de hem zo vertrouwde oude jaarsavond. Dat hij nu op twee de kerstdag over de beeldbuis dendert, biedt hem nieuwe mo gelijkheden. „Iedereen zingt over vrede op aarde, terwijl het eigenlijk heel wreed is op aarde. We zitten twee dagen onszelf vol te vreten terwijl in Joegosla vië mensen elkaar doodschieten omdat ze een andere taal spre ken." Gaaikema wil in zijn kerst conférence niet te pretentieus klinken. „Ik probeer de wereld belachelijk te maken en de mensen om zichzelf te laten la chen. Dat lucht op." (Tweede Kerstdag c uur op Nederland 2) 22.10 Kersttoespraak koningin Beatrix op de radio Hilversum «anpmet 5 uitgezonden. Ook in de Nederlandstalige uitzendingen De traditionele kersttoespraak van Radio Nederland Wereld- van koningin Beatrix wordt op omroep is de toespraak te ho- Eerste Kerstdag 25 december ren. Dat heeft de Rijksvoorlich- om 13.00 uur op radio 1 tot en tingsdienst meegedeeld. WERELDWIJD WONEN THUIS IN NOORD-HOLLAND Zitmeubelen van deSede kenmerken zich niet door alleen door hun ongeëvenaard preciese leerverwerking, maar zijn bovendien ontworpen door 's werelds bekendste designers. het nodig dat ook dit een keer werd gezien. Als er bij een aard beving duizend doden vallen, worden daar twee dagen lang beelden van getoond. Maar het zelfde aantal gewonden in twee dagen als gevolg van vuurwerk ongelukken is toch ook niet normaal." „Een rustige jaarwisseling" is een onderdeel van de vuur werkcampagne van Sire en is tot stand gekomen in samen werking met het Nationaal Re validatie Fonds en de stichting Consument en Veiligheid. Van Liempt: „Het preventie-element is slechts één van de redenen voor het uitzenden van de do cumentaire. De belangrijkste re den is het feit dat vuurwerkon gelukken al zijn geaccepteerd door de maatschappij. De poli tie sprak het afgelopen jaar van een rustige jaarwisseling maar deze documentaire laat zien dat er nog wel een groot verschil bestaat tussen macro- en mi croniveau. Misschien kan het landelijk lijken alsof het mee valt, de werkelijkheid is toch keihard." (Uitzending: dinsdag, 20.33 uur, Nederland 3) DESIGNCENTRUM of Swtlzerlond Wie zich wil onderscheiden vindt bij Van Til een uitgebreide'deSede- presentatie met vele modellen en alle kwaliteiten leer, óók het befaamde 'neckleder*. Want in een designcentrum als het onze mag het ultieme Zwitserse zit concept niet ontbreken.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1992 | | pagina 7