'Er blijft niets meer van me over'
Het Gesprek van de Dag
■i
Momument op de Garenmarkt
Hallo, dit is het automa...
Kunnen we u over het
Bingoprijzenfestival in Holland Casino
Scheveningen nog meer vertellen?
Kerstvenster
DINSDAG 22 DECEMBER 1992
leiden Op de Garenmarkt is gisteren het veelbesproken Leidse Vredesmonument geplaatst. Het zes bij vier meter hoge glazen beeld, een ont
werp van de Bredase kunstenaar Piet Hein Stulemeijer, is een initiatief van het Leidse Vredesplatform. Cultuurwethouder H. Koek zal het op 7
januari onthullen. foto ian holvast
Ontslakken in een IonOzonbad
LIJFSBEHOUD
Als ik in de spiegel kijk, zie ik
mezelf met mijn ogen dicht.
Mijn hoofd hangt een beetje
naar achteren, vandaar. De hel
le verlichting maakt mijn ge
zicht bleek. Er liggen handdoe
ken onderen rond mijn hoofd.
Zo zal ik eruit zien als ik opge
baard ben, denk ik. Maar als ik
niet in de spiegel kijk, dan zie
lijkt het alsof ik nog moet wor
den geboren. Dan ben ik een
kuiken dat maar niet uit het ei
kan komen.
Ik zit in een IonOzonbad. In
mijn blootje heb ik plaatsgeno
men op een houten bankje. As
sistent-bedrijfsleidster Elly Ver
doold van Beautycenter Oranje
in het gelijknamige hotel in
Noordwijk, heeft vervolgens een
klep omhoog gedaan. Het bad is
een ei geworden. Alleen mijn
hoofd steekt er uit.
Daar binnen en beneden ont
staat bij een temperatuur van
38 graden een enorme stoom-
ontwikkeling. Ik ben aan het
ontslakken, hebben ze mij ver
teld. Het lijkt alsof ik onder de
douche sta. Maar er stroomt
geen water over mijn lijf, het
zijn de giftige stoffen die mijn li
chaam verlaten. Er zitten wel
héél veel giftige stoffen in mijn
lijf, bedenk ik.
Ellyin de beautysalon be
staan alleen voornamen
komt een kijkje nemen. Of het
nog gaat, vraagt ze. Het duurt
nog vijf minuten. Ik houd het
nog wel even uit, verzeker ik
haar. „Er blijft niets meer van
me over", denk ik even later.
Het bad gaat uit, de klep om
hoog. En dan zie ik dat er nog
net zo veel van mij is als vóór de
behandeling.
Ik had het kunnen weten. Er is
mij immers al verteld dat je van
zo'n middagje in een beauty
farm niet afvalt. Daarvoor zijn
meerdere behandelingen nodig.
„Dat kan hier ook", heeft Elly
mij al verzekerd. In een paar
uur verdwijnen de pondjes niet
direct, de gedachten eraan ech
ter wel. Wat wil je in een salon,
waar alles zacht-roze is, waar
rustige muziek klinkt, waar het
lekker ruikt, waar allemaal men
sen in de weer zijn om het jou
naar de zin te maken.
Een beautydagje is dan al gauw
een verwendagje, zo blijkt ook
uit het nog nieuwe gastenboek
dat ergens op een tafeltje ligt.
De meeste bezoekers gaan te
vreden weg. „Zeker voor herha
ling vatbaar", is een opmerking
die verschillende keren is te le
zen. Soms is er echter ook een
klacht. Dat aan de bar een koud
geworden broodje moest wor
den gegeten. Of dat het perso
neel wat afstandelijk was.
De automatische borstel klinkt
als een tandartsboor. De borstel
maakt draaiende bewegingen
en brengt zo een crème met
korreltjes dieper in de huid. Li-
chaamspeeling. De oude huid-
laag verdwijnt. Waar blijft-ie,
dan? „Je moet het elke week
doen, maar dat is met alles zo",
zegt Monique.
Zij doet ook de gezichtsbehan
deling, die ongeveer een uur in
beslag neemt. „Een gezonde
huid, alleen wat vochtgebrek",
constateert ze. Klinkt wel goed,
vind ilc Het is vast niet zo erg
dat ik de flesjes reinigingsmilk
en -lotion en het potje nacht
crème 's avonds laat nogal eens
dicht laat, als ik geen zin heb in
al die toestanden.
De sportmasseur moet die mid
dag weg. „Jammer voor je",
vindt Elly. Dat vind ik ook, tot ik
twee meisjes spreek die van hun
baas een bezoek aan de beauty
salon hebben gekregen. Een al
ternatiefkerstpakket, net als vo
rig jaar. Ze klagen over de hard
handige behandeling van de
masseur. „Dat is morgen over,
dan voel je je lekker", zegt Elly.
„Morgen kan ik niet meer lo
pen", verzekert een van de twee
gasten. „Dat was vorig jaar ook
zo." Ze kijkt me aan en zegt
zachtjes: „Eigenlijk wilde ik
daarom nu ook niet. Maar dat
durfde ik niet te zeggen. Ken je
dat?".
Ze heeft verder wel een leuke
dag gehad, zegt ze. Veel in het
zwembad gelegen. Het was leu
ker dan vorig jaar. „Toen waren
ze me vergeten in het IonOzon
bad. Ik zat er drie kwartier in."
Wat een verschrikking, ze moet
gekookt uit het ei zijn gekropen.
En van de gezichtsbehandeling
heeft ze nu allemaal rode puk
keltjes overgehouden. Zelfs in
een sprookjeswereld vliegen
pechvogels rond.
Was het maar waar wat Van Da-
Ie zegt. Een 'antwoordapparaat'
is volgens het Groot Woorden
boek der Nederlandse Taal een
'automatische telefoonbeant-
woorder'. Automatisch?? Niks
automatisch! Zowel de eigenaar
als de beller moet immers zélf
een boodschap inspreken. Luis
ter en huiver.
De oud-voorzitter van de NOS,
nu voorzitter van Veronica en
(nog even) wethouder van fi
nanciën in Oegstgeest:
„Haai
Het spijt ons!
Wij kunnen u niet te woord
staan!!!
Hahahahahahaha (angstaanja
gend gelach)
U kunt uw naam en telefoon
nummer na de pieptoon inspre
ken
woef, woef, woef, woef
danku
toeoeoeoet"
Een Leidse kunstenaar:
„GossensL.Maar niet heus! Dit
is zijn telefonisch antwoordap
paraat. Geef uw mededeling,
het tijdstip en de datum na het
horen van de pieptoon. Dank u.
This is a recordingmachine..."
De Leidse PvdA-wethouder
van volkshuisvesting en ruim
telijke ordening:
(zoete pianoklanken) „Hallo.
Tjeerd van Rij is nu niet Ha dit
nummer rechtstreeks bereik
baar. De nu ontstane verbin
ding kun je wel gebruiken om
via een bandje een meer of
minder belangrijke boodschap
achter te laten, dan wel de groe
ten te doen. Na de pieptoon
heb je hiervoor twee minuten
de tijd. Succes ermee."
Een Leidse sportverslaggever
van de Volkskrant:
want to let you know, the ow
ner of a blue Ford Fiësta XY2EM
616Y, please move your car befo
re you ask why because they
might tow it away.
Om die reden is Jaap Visser
even de deur uit. Maar niet ge
treurd, na de pieptonen kunt u
een boodschap in het ant
woordapparaat kieperen. Dan
belt hij u misschien wel terug.
Toedeloe."
Eigenaar Frank Rubingh van
discotheek Club '71 in Noord-
wijk, die voor het opnemen
van boodschappen de hulp in
roept van zijn vriend Gaston,
'de stem' van het RTL4-pro-
gramma Rad van Fortuin:
Gaston „Hé Frank, de telefoon
gaat."
Frank: „Vervelend."
Gaston: „Nemen we 'm op of la
ten we hem gaan."
Franlc „Nee, we stonden net op
het punt om weg te gaan."
Gaston „Heb je je jas dan al
aan?"
Frank: „Ja, ja, ja, nieuwe jas."
Gaston: „Hee, luister, misschien
is het je schoonmoeder wel, die
vraagt of je komt eten bij d'r."
Frank: „Dat lijkt me sterk, want
die heb ik nog niet."
Gaston „Kookt ze een beetje?
Nou, laat lekker gaan, we gaan
lekker stappen. Laat ze het 06-
nummer maar draaien." (volgt
nummer draagbare telefoon).
Doei, hoi. (deuren slaan dicht)
janet van puk»
Buruma volgt
Peters als
voorzitter op
Prof. dr. O.J.S. Buruma, lid van
de Raad van Bestuur (RvB) van
het Academisch Ziekenhuis Lei
den en belast met patiënten
zorg, volgt op 1 oktober volgend
jaar mr. dr. J.H. Peters op als
voorzitter van de RvB. Peters
wordt directeur van MediPark,
een verzameling van bedrijven
en instellingen, die raakvlakken
hebben met het AZL en de me
dische faculteit van de Leidse
universiteit. Het MediPark ver
rijst de komende jaren op het
terrein van het AZL waar nu nog
de oude klinieken staan. De
Raad van Toezicht begint in fe
bruari 1993 met het werven van
een derde lid van de RvB.
Wie z'n geluk komt beproeven in de Bingoclub van Holland Casino Scheveningen maakt kans op
fantastische prijzen. Want sinds kort wordt op de Bingo-automaten 't prijzenfestival georganiseerd.
Hoe dit festijn precies in z'n werk gaat wordt in het casino haarfijn uitgelegd. Maar van één ding
kunt u zeker zijn: de prijzen vliegen de deur uit. Van fototoestellen tot kleuren-tv's en van magnetrons tot
sieraden. Kortom, reden genoeg om snel 'n kansje te wagen in de Bingoclub.
U bent iedere dag vanaf 13.30 uur van harte welkom. Holland Casino
Scheveningen is gevestigd in het Kurhaus, Gevers Deynootplein 30, tel. 070-
3512621. Voor een bezoek dient u minimaal 18 jaar te zijn en te zorgen voor
correcte kleding en een geldig legitimatiebewijs.
Geen reclame op
brugrestaurant
-Holland
Casino
In de Holland Casino's kom je ogen tekort.
Het venster van mevrouw J.T. Pieterse uit de Tomatenstraat in Leiden is eigenlijk al het tweede van haar dat wordt geplaatst. Het ven
ster van haar buurvrouw mevrouw Vis uit de straat is eigenlijk ook daar haar in elkaar gezet. „We hebben nog woorden gehad, want ze
heeft net gedaan alsof ze hetzelf heeft gemaakt", zegt mevrouw Pieterse. „We hebben het gisteravond uitgepraat, want we zijn eigenlijk
goede buren."
Mevrouw Pieterse heeft een dag gewerkt aan het kerstvenster. „Met koolstoffilter heb ik een berg gemaakt. Die heb ik ook helemaal
verlicht. Ik doe dit elk jaar, iedere keer weer wat anders."
Er mag geen reclame worden
gemaakt op het brugrestaurant
langs de A4. Benelux Neon
Lichtreclame bv had daarvoor
een aanvraag ingediend maar
de provincie vindt dat de recla
me het landschap zal ontsieren.
Het bedrijf wilde aan twee ge
vels van het restaurant grote re
clameborden ophangen.
Het is niet voor het eerst dat de
provincie bezwaren uit tegen
reclame langs de wegen in de
polder. Een vrachtwagen van AH
Wave op een viaduct over de A4
moest verdwijnen.
Slapstick
Het zou een scène in een slap-
stickkunnen zijn. Man rijdt op
snelweg, slaat rechtsaf de afrit
op en zwenkt vervolgens onver
wacht weer naar links. Achter
opkomend verkeer remt mas
saal af, maar helaas: een grote
chaos kan niet voorkómen wor
den. Zo'n tien automobilisten
botsen bovenop elkaar. Degene
die alle ellende veroorzaakt
heeft in het geheel niet in de ga
ten wat er achter hem gebeurt;
hij rijdt vrolijk fluitend verder.
Zo ongeveer luidde het verhaal
van de Leidenaar die gisteren
voor de kantonrechter ver
scheen. De man was zich niet
van enige overtreding bewust.
Ja, hij wist zich nog wel te her
inneren dat hij op die regenach
tige februaridag per abuis een
eindje de verkeerde afslag op
was gereden. Door het slechte
weer had hij het bord op de A44
tussen Wassenaar en Leiden
niet goed kunnen lezen. Zodra
hij die vergissing opmerkte was
hij teruggekeerd naar de nor
male rijbaan. Dat die manoeu
vre het andere verkeer had ge
hinderd, nee, daar had hij niets
van gemerkt.
Een automobilist, die de ket
tingbotsing net was ontglipt,
had even verderop het kenteken
van de boosdoener genoteerd.
Blijkbaar toch nog een pro
bleem om de dader aan te hou
den; de politie stond pas twee
maanden later op de stoep.
De dochter van de verdachte,
die vanwege zijn buitenlandse
afkomst gebrekkig Nederlands
sprak, legde de kantonrechter
uit: „Mijn vader reed 60 kilome
ter per uur omdat het hard re
gende. Hij had slecht zicht op
de weg. Hij is een klein stukje
de afrit Leiden-Zuid op gereden
totdat hij zag dat dit niet de
goede afslag was. Daarna is hij
teruggegaan."
De officier van justitie de vond
'slakkegang' van de verdachte
ondanks het slechte weer toch
dan toch maar beperken tot 265
gulden."
Bodybuilder
Een bodybuilder in grijs pak
met weelderig blond haar ver
telde de kantonrechter dat het
allemaal was gekomen door een
kat. Een diertje dat in de Van de
Mortelstraat in Noordwijk on
verwacht het wegdek op was
gesprongen.
De man zou het stuur van zijn
auto daarom ineens een ruk
naar links hebben gegeven. Iets
je te enthousiast, want de wa
gen schoot naar links en sloeg
over de kop. De schade was ge
lukkig beperkt gebeleven tot
blikschade en een paar glas
scherven in de hand van een
passagier. De man gaf toe ter
plekke te hard gereden te heb
ben, geen 50 maar 70 kilometer
per uur.
De kantonrechter: „Weet u wel
goed wat er die nacht gebeurd
is? Het ongeval gebeurde om
streeks half twee, nadat u veel
gedronken had. Het gebeurt wel
eens dat je dan een kat ziet die
er helemaal niet is. Getuigen
hebben helemaal geen kat ge-
Een vervolging voor drankmis
bruik was enige tijd geleden op
'vormfouten' gestrand, las de
kantonrechter in zijn rapport.
„Tja, dat is op de ene of andere
manier de mist in gegaan."
De verdachte kon van geluk
spreken, meende de officier van
justitie. „Het rijden onder in
vloed blijft hier buiten beschou
wing; dat hoort bij de politie
rechter thuis." Ze eiste een boe
te van 180 gulden, omdat de li
chamelijke schade zeer beperkt
was gebleven.
Een passende straf, oordeelde
de rechter. „Ook al was de kat
er, u heeft gewoon te hard gere
den."
Rotonde
De automobilist had een fietster
geschept. Zijn schuld: hij had de
vrouw voorrang moeten verle
nen op de kruising Karei Door
manlaan/Industrieweg in Kat
wijk. „Ik heb die mevrouw hele
maal niet gezien. Ik was gestopt
en toen ik optrok kwam ze er
ineens aan. Nee, ik heb geen
verklaring voor dat ongeluk. Het
was ook niet donker of zo."
De vrouw had aan de botsing
letsel overgehouden. „Ik heb
een verpleegkundige opleiding
gevolgd dus ik kon gelijk eerste
hulp geven", aldus de verdach-
Waarna hij uitvoerig inging op
zijn rij-verleden zonder brokken
('Ik reed al 23 jaar zonder scha
de') en de gevaarlijk kruising
waar hij in de fout ging („In vijf
jaar zijn daar 44 ongevallen ge
beurd. Daarna heeft de ge
meente er een rotonde aange
legd.")
De officier van justitie zag des
ondanks geen reden om van de
gebruikelijke strafmaat af te wij
ken. „Ook al vind ik het begrij
pelijk hoe u reageert." Ze eiste
een boete van 265 gulden.
De kantonrechter meende dat
de wijziging van de situatie ter
plekke niets met het ongeval
van de verdachte uit te staan
had. „De rotonde is aangelegd
om te voorkomen dat automo
bilisten zo maar ineens het
kruispunt oprijden. Bij u was
dat anders: u bent wel keurig
gestopt voor de haaietanden.
De meest aanvaardbare verkla
ring voor het ongeluk lijkt mij
dat uw aandacht toch iets meer
uitging naar nadere auto's dan
naar fietsers. Als ik u een lagere
boete zou geven zou ik daar
voor een argument moeten
hebben. Dat kan ik niet vinden,
dus houd ik het op 265 gulden."
'bijzonder verwijtbaar'. „U bent
doodleuk naar rechts gereden
en weer terug. Tien auto's lie
pen schade op omdat ze al dan
niet in een slip raakten en tegen
elkaar botsten. Meneer rijdt dan
ook nog eens door en heeft niet
eens in de gaten wat er achter
hem gebeurt. Gezien de enorme
schade is een verhoogde boete
van 350 gulden op zijn plaats."
De verdachte hield vol niet
schuldig te zijn aan het ongeval.
„Als je hard rijdt met slecht
weer is dat ook gevaarlijk", stel
de zijn dochter.
Voor de rechter ging het niet zo
zeer om die 60 kilometer per
uur, als wel om de onverwachte
manoeuvre naar links. „Uw gro
te fout was dat u zich vergiste in
de afrit." Een boete van 350 was
volgens de rechter aan de 'lage
kant' maar omdat de man van
een uitkering moest rondkomen
ging er toch nog wat van de eis
af. „Uw vader heeft een uitke
ring, maar aan de andere kant
kan hij zich ook een auto per
mitteren. Nou ja, ik zal de boete
