Het zwarte schaap
van Alphense Boys
De frustratie van Marcel Valk
Sport
ZATERDAG 19 DECEMBER 1992
Marcel Valk is een be
genadigd voetballer. Dat
(h) erkennen vrijwel alle
trainers die intussen met
de Hazerswoudenaar (ex-
UVS, RCL en Roodenburg)
te maken hebben gehad.
Maar tevens wordt de spe
ler van eerste divisie club
ADO Den Haag afgeschil
derd als het 'moeilijkste'
jongetje van de klas. Zeker
door zijn huidige oefen-
meester, Nol de Ruiter,
met wie hij dit seizoen al
enkele malen in botsing is
gekomen. Een portret van
een 'stille' jongen die op
het veld perfectie na
streeft en mede daarom,
gewild of ongewild, nog al
eens in botsing komt met
zijn omgeving.
Sinds kort is penning
meester Rien Timmer on
gewenst persoon bij AJp-
hense Boys. De ledenver
gadering van de club
veegde de begroting van
de penningmeester ad in
terim van tafel. Niet om
dat de begroting inhoude
lijk niet deugde, maar om
dat men zijn gezag niet
meer pikte. Het voltallige
bestuur vond dat genoeg
reden om af te treden in
een emotionele vergade
ring. Timmer komt tot de
conclusie dat de saamho
righeid bij de voetbalclub
momenteel jammer ge
noeg ver te zoeken is. „De
mensen realiseren zich
absoluut niet dat de club
er goed voorstaat."
Het gedwongen afscheid van penningmeester Rien Timmer
Het zwarte schaap van Alphen
se Boys. Zo mag je Rien Tim
mer, de in het dagelijkse leven
nijvere manager bij JBM, best
noemen. De 49-jarige Alphe-
naar is nooit echt opgenomen
in de familie van de Alphense
voetbalhoofdklasser. Ondanks
zijn inzet en onmiskenbaar gro
te inbreng heeft de penning
meester ad interim bij anderen
dan selectieleden altijd weer
standen opgeroepen. „Wat ze
tegen me hebben? Voor mij is
het slechts gissen naar de oor
zaak. Ik weet al heel lang dat ik
in sommige hoeken tegenstan
ders heb. Maar een persoonlijke
confrontatie heb ik nog nooit
gehad. Wel ben ik iemand die
zich waarschijnlijk te dominant
voor Boys-begrippen heeft op
gesteld", zegt hij zelf.
Sinds maandag weet Timmer
dat hij 'persona non grata' is bij
de Alphense club. De ledenver
gadering keurde de begroting
van de penningmeester ad inte
rim niet op technische gronden,
maar om persoonlijke redenen
af, hetgeen voor het voltallige
bestuur aanleiding was om af te
treden. „Er is op de man en niet
op de bal gespeeld", beseft de
nu demissionaire schatkistbe
waarder. Die zich een ander af
scheid want dat wordt het
van de roodwitten kan voorstel
len.
Kwaad bloed
Met het terugtreden van het be
stuur lieten vele (oud-)leden
hun tranen de vrije loop. De
emotionele taferelen waren wel
te verklaren, want Alphense
Boys heeft nu eenmaal een tra
ditie opgebouwd, waarin altijd
wel plaats was voor sentimen
ten. De koele zakelijkheid waar
mee de club de laatste jaren in
Rien Timmer: „Er is op de
toenemende mate omgeven
wordt, heeft kwaad bloed gezet.
Timmer, die zich op financieel
gebied een omstreden faam
verworven heeft, is daarvan het
slachtoffer geworden. Naar ge
leverde prestaties werd niet ge
keken.
Tijdens de jaarvergadering en
de maanden die daaraan vooraf
gingen werd steeds duidelijker
dat een aantal leden zijn gezag
niet langer pikte. „Ik heb nu vijf
jaar van alles en nog wat bij
Alphense Boys gedaan. Ik heb
diverse keren overwogen om te
stoppen. Steeds liet ik me over
halen om door te gaan. Kijk,
mijn incasseringsvermogen is
groot, maar als alles zich op
blijft stapelen, is de maat een
keer vol. Dat was nu. Op de ver
gadering had ik na een half uur
al in de galen dat het die avond
niet goed zou gaan. Er werden
personen beschadigd, soms op
de meest onfatsoenlijke manier.
Ik knapte al af op het
dat de integriteit vari een
meest respectabele mens
ik ken, Aad Plompen, in twijfel
werd getrokken. Nu verwijt ik
me zelf dat ik toen al niet ben
opgestapt. De trend was im
mers al gezet."
Als Timmer de vergadering
verder de revue laat passeren,
komt hij tot de conclusie dat de
saamhorigheid bij de Alphense
club momenteel ver te zoeken
is. „Met een begroting dien je
een plan in dat je als bestuur
nastreeft. Daar zat ook het idee
van een sponsorloop, een col
lectief gebeuren, in. Dat zou
twintigduizend gulden kunnen
opleveren. Zoiets komt niet van
de grond omdat er argwaan
heerst over de besteding van
dat geld. Het financiële gebeu
ren gaat de hele club aan. Maar
het missen van dergelijke in
komsten slaat wel een gat in je
begroting."
Het tegengas werd onder lei
ding van oud-penningmeester
Gert Lekx vol gegeven toen de
bestedingspot (75.000 gulden)
van de selectie aan de orde
kwam. Timmer, al lang op zijn
ziel getrapt, nam niet eens meer
de moeite om volledige tekst en
uitleg te geven. „De mensen re
aliseren zich absoluut niet dat
Alphense Boys er zo goed voor
staat. Door het opgebouwde
sponsorcircuit kunnen we met
een minimale inzet het maxi
male resultaat behalen. Elke an
der amateurtopper heeft ander
half tot twee ton nodig om zich
met ons te kunnen meten. En
dan nog heeft men de moed om
kritiek uit te oefenen. Dan hoeft
het voor mij niet meer."
Guerrilla
De penningmeester, die eerder
in het jaar al zijn post als team
manager moesf inleveren na de
ontstane opwinding omtrent
het bekend worden van betalin
gen van reiskosten aan spelers
hetgeen bij de leden van de
Alphense club destijds totaal
onbekend was ontweek met
opzet de gestelde vragen. „Ik
had er absoluut geen zin meer
in en heb de boel bewust opge
blazen. Je hebt hier te maken
met een guerrilla die gewoon
door gaat. Het gebeurt allemaal
achter je rug om en dat verlies
je altijd. Ik denk dat ik de begro
ting er door had kunnen krij
gen. Niemand is namelijk in
staat een andere en betere te
maken. Maar ik vond dat ik bij
deze club niets meer te zoeken
had."
De vergadering ging niet ac-
coord met de begroting en het
bestuur hield zich aan de vooraf
gemaakte afspraak: en masse
aftreden. Waardoor Alphense
Boys momenteel in een impas-
goede diensten een doorbraak
moet zien te bewerkstelligen.
„Ik heb respect voor mijn colle
ga's dat ze op hun standpunt
zijn blijven staan. Ik ben ook blij
dat ik samen met anderen mee
heb mogen werken aan het Alp
hense Boys van vandaag. Als je
mij dat kwalijk neemt, houdt
het op. Er zijn nu eenmaal
mensen nodig die de lijnen uit
zetten. Kritiek? Best, maar wel
opbouwend en vooral eerlijk.
Hel valt voor veel mensen van
daag aan de dag echter niet
mee om het eigenbelang onder
geschikt te maken aan het club
belang. Alphense Boys moet
eens een échte club worden.
Dan hoeft niemand, zoals nu
gebeurd is, ordinair te hande
len."
Diegenen die de mens Marcel
Valk kennen, noemen hem ver
legen en introvert. Een stille, die
echter op het voetbalveld een
complete gedaanteverwisseling
ondergaat. Dan treedt hij juist
op de voorgrond en streeft hij
perfectie na. Alles wat ietsje
minder is, is niet goed genoeg
voor Valk. Dan uit hij zich ver
baal, voornamelijk ten opzichte
van de scheidsrechter. Het 'ge
zeur' heeft Valk veel schorsin
gen gekost.
De trainers die de 25-jarige
Hazerswoudenaar onder hun
hoede hebben gehad zijn
eensluidend in hun oordeel
over de technische kwaliteiten
van Valk. Laurens Mouter (RCL,
1986/'87): „Hij was de beste
voetballer, klaar uit." Ruud de
Groot (UVS, 1988-1990): „In het
laatste seizoen speelde hij fan
tastisch. Toen verdiende hij op
basis van zijn prestaties een
profcontract." Co Adriaanse (FC
Den Haag, 1990-1992): „Valk
was de beste voetballer die ik bij
Den Haag had."
Zijn huidige trainer bij ADO
Den Haag, Nol de Ruiter, vindt
Valk 'een goede voetballer, die
echter vaak vreemd doet'. Dat
laatste heeft dit seizoen veel
conflicten veroorzaakt. Daar
waar Valk voorheen met de re
gelmaat van de klok het met de
scheidsrechter aan de stok had,
botst hij dit seizoen om de ha
verklap met de trainer. Afgezien
van het feit dat Valk in zijn jon
ge jaren bij Roodenburg een
tactisch meningsverschil had
met de toenmalige trainer
Harrie Talsma, heeft hij
nog niet eerder problemen
gehad met de technische
leiding. Mouter, De Groot
en Adriaanse zeggen een
goed en prettig contact met
Valk te hebben gehad.
Met De Ruiter en diens
assistent Wotte is daarvan
geenszins sprake. De oor
zaak van de troebele ver
standhouding ligt in het
voorbije seizoen. Den Haag
degradeerde uit de eredivi
sie. Eén van de hoofdredenen
was het schrikbarend hoge aan
tal schorsingen dat de selectie
opliep. Direct na zijn aanstel
ling als trainer van Den Haag,
merkte De Ruiter op dat zijn
eerste doel het aanscherpen van
de discipline zou zijn.
Marcel V;ik heeft het moeten
voelen. In de voorbereiding
werd hij al op zijn nummer ge
zet door de hoofdtrainer, en
sindsdien is de relatie tussen
Valk en De Ruiter verslechterd.
De Ruiter hecht grote waarde
aan orde, en dat is begrijpelijk.
Valk voelt zich echter het 'pis
paaltje'. Bovendien, zijnde een
perfectionist, kropte Valk veel
frustraties in de loop van dit sei
zoen op. De degradatie vrat aan
hem, de matige prestaties van
hem en van het elftal aan het
begin van dit seizoen zaten hem
verschrikkelijk dwars. Valk weet
van zich zelf dat hij de capaci
teiten heeft om bij een topclub
te spelen. De realiteit is dat hij
in de kwaliteitsarme eerste divi
sie speelt.
De frustraties reageerde Valk
af tijdens de wedstrijden en
de trainingen. Vorige week
buffelde hij ploeggenoot
Hermes onderuit, en dat
kostte hem een schorsing tot
4 januari. Zelf zegt Valk dat
er op hem wordt gelet, en
dat er bij Den Haag slechts
enkelen de mouwen opstro
pen. Een overtreding valt
volgens hem al snel op, en
zeker als hij de dader is. Een
speler die het lot van Valk
aantrekt is teamgenoot Cor
Lems, net als Valk iemand
met een besmette reputatie.
Lems: „Ik zie veel overeen
komsten tussen Marcel en mij.
Ik heb ook een zo'n periode ge
had. Dat was een jaar of tien ge
leden bij DS. Toen dacht ook ie
dereen dat ik dwaas was. Het is
allemaal frustratie. Hij heeft nu
geen vaste plaats, hij wordt
door het elftal geslingerd."
Lems vertrok destijds uit Neder
land, en ging gedurende een
half jaar met 'opfrisverlof naar
het Engelse Ipswich Town.
Valk heeft zelf altijd wel in de
gaten gehad wanneer hij het te
bont had gemaakt. Zoals bij
UVS. In het jaar (1989) dat de
Leidse club uit de hoofdklasse
degradeerde, miste Valk elf
wedstrijden door schorsingen.
De Groot: „Hij was toen heel
moeilijk in het gareel te hou
den. Op een bepaald moment
ging-ie zelfs de scheidsrechter
achterna. Dat werd te gek. Na
tuurlijk heb ik veel met hem ge
praat, maar hij is er zelf achter
gekomen dat hij verkeerd bezig
was. Daarna is het de goede
kant met hem opgegaan. Als je
hem lekker z'n gang laat gaan.
rendeert hij het best. Het ver
baast me wel een beetje dat hij
in zijn oude fout is vervallen
Jammer."
Valk heeft ook nu de hand in
eigen boezem gestoken en wil
graag wat aan zijn gedrag doen
Hij bezocht zelfs tot drie keer
toe sportpsycholoog Peter Blitz,
op aanraden van De R_uiter
Blitz legde de nadruk op het
verleggen van de acceptatie
grens en het reguleren van de
agressie. De psycholoog zag
Valk vooruitgang boeken, maar
betreurt het ten zeerste dat zijn
cliënt andermaal over de
schreef is gegaan. Hij neemt het
De Ruiter ook kwalijk dat hij
heeft gezegd dat de behande
ling niet heeft mogen baten.
„Dit is een stap achteruit, want
we gingen de goede kant op",
zegt Blitz.
De vraag is of er nog wel toe
komst is voor Marcel Valk bij
ADO Den Haag. De Groot denkt
van wel. „Dat komt allemaal
echt wel goed, geloof me. Het
verhaal dat hij zijn contract
moet inleveren is geleuter, ik
denk eerlijk gezegd dat Valk
langer bij Den Haag zal zitten
dan De Ruiter."
Mocht het echt nog mis gaan.
en mocht Valk aan het einde
van dit seizoen zonder club zit
ten, dan heeft Mouter nog een
raad voor hem. „Dan moet hij
zich als amateur bij Ajax aan
melden. Ik denk dat Den Haag
al een beetje gewoon voor hem
is geworden. Bij Ajax krijgt hij
een nieuwe uitdaging en daar
houdt hij zijn mond wel."
ACHTERGROND
LEIDEN AD VAN KAAM
De positieve uitstraling van Regilio Tuur
Boksen mag weer in Nederland. Die con
clusie lijkt gerechtvaardigd na de triomfen
van een paar Oranje-pugilisten op de
Olympische Spelen van Barcelona en, re
center nog, het met veel tam-tam omgeven
gevecht van Regilio Tuur om de Europese
titel tegen de Fransman Jacobin Yoma. De
sympathiekeOrhan Delibas, de beschaafde
Arnold Vanderlijde en de enthousiasteReg\-
lip Tuur zagen in tijdsbestek van een paar
maanden kans om het imago van het bok
sen flink op te poetsen. En dat was, voor
wat betreft deze sport dan, hard nodig ook.
Want rokerige zaaltjes, louche figuren, cri
minele sujetten en boksers van een beden
kelijk soort allooi bepaalden toch lange tijd
het beeld van de sport die al werd bedreven
tijdens de spelen in het oude Griekenland.
Partijen verkopen, het publiek belazeren,
het hoorde er klaarblijkelijk gewoon bij en
dan hebben we het hier nog niet eens over
al het nodeloze bloed dat er vloeide of de
keer op keer blunderende juryleden bij bij
voorbeeld de Olympische Spelen. En sinds
de dagen van Cassius Clay, toen bij wijze
van spreken de hele wereld tot diep in de
nacht aan de beeldbuis zat gekluisterd om
de befaamde 'shuffle' te aanschouwen, is er
van de overkant van de grote plas ook wei
nig bemoedigends te vernemen.
Don King, Mike Tyson: het zijn niet meteen
namen die men associeert met liefdadige
instellingen. Eerder met penitiaire inrich
tingen waar de één, de excentrieke manager
met het windhooskapsel, lange tijd verbleef
en de ander, de man met de snelste vuisten
ter wereld, nu voor een flinke periode zijn
zonden mag overdenken. Nee, de handel en
wandel van dat duo heet weinig verheffend
te zijn en gewild of ongewild straalde de
voortdurende stroom van negatieve publi
citeit waarvoor dit tweetal gedurende jaren
zorgde ook af op de bokssport in zijn alge
meenheid.
Prima derhalve voor het boksen dat er nu
Boksen stond recentelijk ter discussie
waar het ging of deze sport gehand
haafd moest worden op de Olympische
Spelen. Intussen heeft het IOC een be
slissing genomen die positief uitviel
voorde pugilisten. Ook in Nederland
zijn er duidelijke signalen dat het boksen
zich weer In goede zin ontwikkelt. Lange
tijd werd het beeld toch vooral bepaald
door randfiguren, rokerige tenten en rare
praktijken. Mannen als Vanderlijde, Tuur
en Delibas zorgden evenwel voor een
opmerkelijke stoot in de goede richting.
Al blijft het voorlopig nog balanceren op
een dunne draad.
weer jongens zijn als Vanderlijde en Tuur
En Frank Bruno natuurlijk, de Britse gentle-
man-zwaargewicht die net als 'onze' Arnold
alles in zich heeft om in aanmerking te ko
men voor het predikaat: de ideale schoon
zoon. Ze zien er goed uit, denken na, spre
ken met meer dan twee woorden en verko
pen bovenal de sport als betrof het hier niet
een keiharde en genadeloze tweestrijd maar
als zou het gaan om een veredelde vorm
van communicatie tussen twee fijnbesnaar
de atleten. Feitelijk horen die twee niet in
de ring thuis, want wie gunt dat stel nu een
paar linkse hoeken in de nierstreek en de
nodige rechtse opstoten tegen de kin. Een
beetje teddybeer koester je. Die sla je toch
Maar de man die de laatste tijd verreweg de
beste reclame voor het boksen heeft ge
maakt, is zonder twijfel Regilio Tuur. Prach
tig ventje met een schitterend verhaal en
een aanstekelijk enthousiasme. Mooi neer
gezet in Studio Sport door Mart Smeets als
de kleine Hollander van Surinaamse af
komst in New York. Trainen, trainen en nog
eens trainen, dat was de story van Tuurtje
uit Hoogvliet. Een beetje heimwee naar
huis en haard, dat wel. Maar bezeten van de
gedachte om eerst de beste van Europa en
ooit de allersterkste van de wereld te wor
den. Dus weg met die spruitjeslucht en
rammen op die zandzak.
Vervolgens kwam hij in hoogst eigen per
soon naar Ahoy'. Romario de Souza Faria
ringside naast Peter Post. Daarachter de
voltallige selectie van Feyenoord en ruim
7000 gewone stervelingen daar weer om
heen. De crème de la crème van Studio
Sport voor de microfoons (Reitsma, Smeets,
De Vos) en de verzamelde pers op volle
sterkte. Inclusief Hans van Wissen van de
Volkskrant, het ochtendblad dat niet ge
woon is om veel boksnieuws in zijn kolom
men te stoppen en dat zelfs zijn meest kriti
sche scribent enkele positieve kanttekenin
gen bij Tuurs optreden zag zetten. Kortom.
Tuur won niet alleen op overtuigende wijze
van de taaie Fransman Yoma, Tuur won
ook voor zijn sport. Zoals hij dal in Seoul al
eerder had gedaan door op de Spelen de re
gerende wereldkampioen Ray Mercer in
één verbluffende klap te vellen.
Een dag later, in de Vijf Uur Show, deed
Tuur het nog eens dunnetjes over. Hij ont
popte zich in dat vooral door huisvrouwen t
bekeken tv-programma als een lieve jon
gen, goed voor zijn moeder en gek op ge
wone Hollandse kost. Niet alleen binnen,
maar dus ook buiten de ring een groot am
bassadeur. De kerstdagen thuis en dan te
rug naar het keiharde New York. Want het
doel is heilig en dat doel is de wereldtitel
Heel Nederland intussen gunt Regilio Tuur
die kroon.
Weer een dag later staat in de krant dat
oud-profbokser Maik Krol is doodgeschoten
na een ruzie om een handeltje in auto's. En
dat Riddick Bowe, de man die Evander
Holyfield onttroonde als wereldkampioen
in het zwaargewicht, uit onvrede over het
beleid van de World Boxing Council zijn
kampioensgordel in de prullebak heeft ge
gooid. Okay, daar gaan we weer
Regilio Tuur is voor Nederlaiid de ideale ambassadeur van het boksen.
Marcel Valk gaat over de knie bij Johan de Koek van FC Utrecht. De Hazerwoudenaar
eredivisie spelen.
FOTO ARCHIEF
