UIT
'In Cats wordt het uiterste van je gevraagd'
P
'Er is ruimte om af
en toe gek te doen'
'De eenvoud is de kracht van de act'
Rtv show
WOENSDAG 25 NOVEMBER 1992w
Musical met nieuwe cast terug in Theater Carré
sen. „Maar er staan in de voor
bereiding zo veel mensen om
mij heen, die de show goed
kennen en zo veel zekerheid
uitralen, dat ik daardoor toch
alle vertrouwen heb dat het me
lukt."
Topsport
Mors volgde ooit een opleiding
aan de sportacademie. „Sport is
keihard werken, maar als je ziet
wat we tijdens deze voorstelling
moeten doen, mag je ook het
spelen van 'Cats' gerust top
sport noemen." En hoewel er
alleen nog maar wordt gerepe
teerd, valt het Mors op hoezeer
hij al is veranderd. Ik voel mé-
zelf enorm groeien Ie leert effi
ciënter bewegen. M aar hoe be
ter bepaalde bewegingen in je
lichaam gaan zitten, hoe extre
mer je dan de grenzen voor je
zelf moet leggen. Anders ver
zand je in routine en vloeit de
spanning uit je optreden. Het is
nu eenmaal een voorstelling die
het moet hebben van de explo
sie, van de emotie."
Mors noemt 'Cats' heel ge
compliceerd. „Elk kat heeft zijn
eigen karakter, anders dan bij
de meeste musicals, waarin al
leen de hoofdrollen een bepaal
de ontwikkeling doormaken.
Maar in 'Cats' zie je dat iedér
van de ruim twintig katten, eeh
eigen ontwikkeling ondergaat.
Je kunt dus gerust elke keer te
rug komen en dan een andere
kat volgen. Je ziet dan telkens
een nieuwe voorstelling."
Regisseur en choreograaf
John Yost zette ook de voorstel
lingen van 'Cats' in Zürich, Pa
rijs en Wenen neer. Ook was hij
in Moskou. Yost: „Alles hadden
we zelf mee, zelfs wc-papi^f.
Een waanzinnige ervaring. Het
theater werd wekenlang be
stormd, de mensen kropen door
de ramen naar binnen en overal
stond en zat publiek, tot in de
gangpaden. We werden uitge
nodigd door de leiding van het
Bolsjoi-ballet, die ons de oren
van het hoofd vroeg. Ze begre
pen niet hoe we dat deden: zin
gen en dansen tegelijk. Schaats
kampioenen kwamen naar de
show, snapten niet hoe het mo
gelijk was om zo veel verschil
lende disciplines in één voor
stelling te integreren.
(Cats, vanaf zaterdag in The
ater Carré in Amsterdam)
Gert en Hermien Timmerman zijn in vroeger tijdén zwaar verslaafd ge
weest aan drank en drugs. foto archief
Caroline Ten-
sen in Story:
„Ik heb geen
duistere kan
ten. Slechte
kanten? Nou,
mijn humeur
is er één van.
Ik ben zó uit
het veld gesla
gen. Van vrolijk naar sjagrijnig.
Eerlijk, ik zit zo in het keuken
kastje. Als ik mezelf soms zie op
televisie dan ben ik meteen
weer terug bij af. Ik kan ook be
hoorlijk bijdehand en kattig
zijn. Maar Frank, mijn man, kan
veel van me hebben."
Gert en Hermien in Humo:
„En toen kwam de drank.
Voortaan verlieten we het huis
met een fles sterke drank voor
mij en een krat sherry voor Her
mien. Voor de voorstelling had
zij al een fles van haar voorraad
op en ik een kwart liter whisky.
En dan probeerde je er maar
iets goeds van te maken. Wel
raakten we volledig uitgeput.
Tot er iemand met een pilletje
kwam aanzetten. We hebben
het maar ingenomen. En het
optreden ging ineens fantas
tisch. Binnen een mum van tijd
waren we verslaafd. En we wer
den onmiddellijk uitgeperst
door die dealer. Het eerste pille
tje was gratis, het tweede kostte
een knaak en al gauw zaten we
aan vijfentwintig gulden. Het
spul werd in zakjes van vijfen-
twintg stuks aangeleverd. Dus
daar gingen we met z'n twee
tjes."
BZN-zangers Carola Smit in
Story;
„Al met al is dit natuurlijk een
ongelooflijk spannende tijd.
Maar ik ben al mijn hele zwan
gerschap zó met mijn gedach
ten bij de baby, dat ik zelfs mijn
eerste trouwdag ben vergeten.
Toen ik felicitatie-kaarten van
GESPROKEN
fans kreeg,
dacht ik: Zijn
Paulien Hui-
zinga in VARA
TV-Magazine:
„Dat ik die Nederlandse Miss
verkiezingen won, kwam als een
complete verrassing. Zelf dacht
ik dat ik het verpest had. Je
krijgt wel veel aanbiedingen.
Laatst was ik op Curasao voor
een badpakken-clip. Ik ben een
beetje een vrijbuiter en ging ge
woon lekker zwemmen, terwijl
de andere meisjes met veel ma-
ke-up op het strand lagen. Ik
floot op mijn vingers en opende
flesjes met mijn tanden, alles
wat verboden was. Ik werd dan
ook vaak op mijn vingers getikt.
Toen dacht ik: Ik ben helemaal
geen miss."
Ed O'Neill, alias Al Bundy in
Humo:
„In 'Married with Childeren'
dansen we voortdurend op het
slappe koord tussen goeie en
slechte smaak. Het zit gewoon
in de formule ingebakken dat
we nu en dan over de schreef
gaan. We hebben nooit op de
middelmaat gemikt. Als je om je
heen schopt, zul je altijd wel ie
mand op ae tenen trappen."
Bettina Berger uit 'Ha die Pa'
in VARA TV-Magazine:
„Ik ben een huismusje, dat het
gezellig wil maken thuis. Ik
hecht veel waarde aan het
thuisfront. Het oordeel van mijn
vriend is ook erg belangrijk. Ik
heb iemand nodig die achter
me staat, die me vertrouwt. Niet
dat ik van plan ben direct een
tweeling te baren, maar je zou
kunnen zeggen dat ik last heb
van nestdrang."
ats past in Carré als
in een goedzittende
S handschoen." De
Britse regisseur en choreograaf
John Yost vindt dat het Amster
damse Theater Carré voor de
musical Cats is gemaakt. Een
gebouw met piste waar het pu
bliek omheen kan zitten.
Theater Carré maakt van de
nood een grote deugd. Het Ko
ninklijk Theater aan de Amstel
zou in verband met de huidige
ingrijpende verbouwing van to
neel, stallen en kleedruimten ei
genlijk dicht moeten. Maar om
dat het publiek nog grote be
langstelling heeft voor een te
rugkeer van de musical 'Cats',
waarvoor alleen de piste nodig
is, werd besloten het theater
niet te sluiten. Vanaf zaterdag is
de musical van Andrew Lloyd
Webber, een van de succesvol
ste aller tijden, opnieuw te zien.
'Cats' is gebaseerd op 'Old
Possum's Book of Practical
Cats', een bundel gedichten van
T.S. Eliot, waarin hij met veel
humor en observatievermogen
een uiteenlopende reeks katten
typeert. Andrew Lloyd Webber,
die eerder faam verwierf met
zijn muziek voor 'Jesus Christ
Superstar' en 'Evita', bracht met
deze show de ontwikkeling van
de musical in een stroomver
snelling. Hij rangschikte de ge
dichten zodanig dat er een ver
haallijn in kwam.
De enige toevoeging is het
beroemde lied 'Memories', een
tekst van Trevor Nunn. Samen
met hem en choreograaf Gillian
Lynne ontwikkelde Webber een
voorstelling waarin bijna ieder
gebaar is doordacht, waarin
ruim twintig dansers/acteurs-
zangers gestalte geven aan
evenzoveel katten, allemaal met
een eigen karakter.
Oudgedienden
In Nederland werd 'Cats' in
1987 voor het eerst opgevoerd.
Gerrit Komrij maakte een bril
jante vertaling, die volledig
oleek te passen bij Webbers
muzikale bedoelingen. Hij zag
bovendien kans om de verschil
lende karakters te plaatsen in
een volledig Nederlandse con
text, waardoor de herkenbaar
heid voor het publiek optimaal
is.
De reprise van 'Cats' is geen
De musical 'Cats' voor de derde keer in Amsterdam. (Links) Fred Butter en Hans Mors. foto henkhoning
kwestie van even een oude
voorstelling uit de kast halen.
Zo worden de kostuums op
nieuw gemaakt, omdat de oude
inmiddels zijn versleten. Verder
zijn overal audities gehouden
om nieuwe mensen aan trek
ken. Zelfs in Zweden, omdat de
Scandinaviërs beter in staat zijn
het Nederlands zonder accent
uit te spreken dan bij voorbeeld
artiesten uit Engeland en Duits
land.
Toch kent de show enkele
oudgedienden, zoals Fred But
ter. Een routinier misschien,
„maar dat mag ik niet laten blij
ken", aldus de oud-Purmeren-
der. „Het is trouwens vreemd
dat ik me na die paar jaar niets
van mijn rol kon herinneren.
Zelfs geen tekst. Alles moest ik
opnieuw leren. Todat na twee
dagen repeteren opeens mijn
motorisch geheugen begon te
werken en ik de rol 'in mijn li
chaam' bleek te hebben."
Butter speelde in 1986 al in de
Hamburgse produktie. Vervol
gens kwam hij naar Amsterdam,
om daarna terug te keren naar
Hamburg. En steeds als Ruk
Stuk Tukker, de rock en roll-kat.
„Een leuke rol, waarin je alles
mag doen wat God in het thea
ter heeft verboden. Je mag de
absolute ster uithagen, arrogant
zijn en sexy."
Discipline
Butter is blij met 'Cats'. Na
hoofdrollen in de musicals 'Bar-
num' en 'Sweet Charity' wilde
hij iets anders. Hij begon met
de groep Steamheat, waarmee
hij in de theaters een program
ma van goed gedanste en ge
zongen nummers neerzette.
.Artistiek een succes, maar fi
nancieel een ramp. Ik ben toen
een tijdje bij de pakken neer
gaan zitten, totdat 'Cats' zich
weer aandiende. Ik deed audi
tie, werd aangenomen en moest
binnen drie weken 14 kilo afval
len. Daarop begon de vlam in
mij weer te gloeien. Maar het is
wel de laatste dansrol die ik zal
doen. Ik ben nu 35 en dan voel
je dat het lichaam zoiets nog
maar nét aan kan."
„Maar juist omdat ik er zo
veel voor heb moeten doen en
laten, geniet ik nu dubbel van
deze rol. Ik moet weer helemaal
terug in de discipline, want
'Cats' is een bijzonder zware
musical. Niet iedere dans is pre
cies van een choreografie voor
zien, je hebt ruimte voor impro
visatie. Maar je moet er wel re
kening mee houden dat alles
wat er gebeurt, elke beweging,
een bepaalde bedoeling heeft.
Elke danspas is geacteerd en
hoort bij het karakter van de kat
die je speelt."
Collega Hans Mors vult aan:
„In 'Cats' draait.alles om de ka
rakters. Je verandert in een kat
en je bent je ego als acteur to
taal kwijt." Voor IJmuidenaar
Hans Mors is 'Cats' een geheel
nieuwe ervaring. Hij speelde
eerder bij Fred Butter in Steam
heat en in de musical 'Zeld
zaam'. Nu heeft hij een hoofd
rol. „Vooral voor de pauze, als ik
de diverse types introduceer. Ik
ben de kat die min of meer de
leiding over de anderen heeft,
maar nog veel moet leren, die
kwetsbaar is. Een moeilijke en
ook fysiek zware rol."
Hij zegt voor die rol eigenlijk
nog de nodige ervaring te mis-
Martin van Steijn, alias Mickey in GTST
Martin van Steijn
had nog nooit
een aflevering
van Goede Tijden, Slechte Tij
den gezien, toen hij werd ge
vraagd om auditie te doen voor
de rol van Mickey Lammers.
„Tijdens de screentest werd me
verteld dat ik auditie deed voor
de rol van de mannelijke tegen
hanger van Myriam. Ik knikte
maar wat. Wist ik veel wie My
riam was. Ik zei zo tussen neus
en lippen door dat ik niet zo
vaak keek. Ik ben pas gaan kij
ken toen ik wist dat ik in Goede
Tijden ging spelen."
Martin (23) speelt de rol van
Mickey nu anderhalf jaar. Mic
key is de onzekere wat naïeve
jongen die altijd verliefd wordt
op vrouwen die veel te werelds
voor hem zijn. „Mickey is een
hele leuke rol. In het begin was
ik erg depressief en voelde me
altijd ellendig. Nu is Mickey een
beetje een klunzig type en daar
door ook wat komischer. Ik kan
in de rol veel emotie kwijt en er
is ruimte om af en toe lekker
gek te doen."
„Ik zou bijvoorbeeld absoluut
niet de rol van dokter Simon
willen spelen. Die moet altijd
maar braaf en aardig zijn. Dat
trekt me veel minder. Het inte
resseert me ook niet dat ik een
wat softer type speel. Ik hoef
niet zo nodig de bink uit te han
gen."
Het hoge opnametempo van
Goede Tijden Slechte Tijden -
vijf afleveringen per week - ligt
Martin van Steijn wel. „Ideaal.
De ene week heb je twintig scè
nes en is het razend druk De
volgende week heb je er twee en
kun je heerlijk rustig aah doen.
Lang wachten en ondertussen
een krantje lezen, een beetje in
de gaten houden wat er in de
wereld gebeurt."
Journalistiek
Die belangstelling voor het we
reldnieuws is niet vreemd. Mar
tin studeerde aan de School
voor Journalistiek in Utrecht,
voordat hij bij Goede Tijden,
Slechte Tijden kwam. „Ik had
net mijn stage achter de rug bij
Het Parool. Ik ben van school
gegaan met de gedachte dat ik
later mijn studie afmaak."
Hij mist zijn school niet echt.
Het vak journalistiek wel. „Dat
vak intrigeert me. Ik wil altijd
een hele hoop dingen weten. Ik
ben razend nieuwsgierig."
Voorlopig heeft Martin van
Steijn nog geen plannen om
weer terug te gaan naar school.
„Ik zou volgens het oorspronke
lijke Australische script al uit de
serie zijn. Gelukkig hebben ze
me hier in de serie gelaten. Het
bevalt me prima."
Martin was een jaar of twaalf
toen hij begon met toneel. Op
de lagere school had hij al in
menig toneelstukje gespeeld.
„Ik ontdekte toen al dat ik het
heel leuk vond om te spelen. Ik
heb bij het jeugdgezelschap
Snatertheater in Amsterdam ge
speeld. Langzaam ontstond het
plan om naar de toneelschool te
gaan."
Martin volgde op 17-jarige
leeftijd een oriëntatiecursus op
de toneelschool en knapte toen
flink af. „Ik vond er niks aan.
Het leek me veel te zwaar. Bij
het theatertje waar ik zat kon ik
lekker improviseren en ik be
sloot dat het maar een hobby
moest blijven."
Zes jaar later is hij een be
kend gezicht in Nederland en
verdient hij zijn brood toch met
acteren. Overigens is Martin
niet altijd even blij met zijn po
pulariteit. „Het is niet leuk om
overal herkend te worden. Na
tuurlijk hoort het bij je werk,
maar ik heb niet altijd zin om
Martin van Steijn: „Ik kan in de rol van Mickey in GTST veel emotie
kwijt." foto gpd
met vreemde mensen een
praatje te maken. De ene keer
zeg ik vrolijk gedag en de ande
re keer doe ik net of ik niets zie.
Dan negeer ik ze gewoon. Ik
sluit me niet thuis op, maar ik
ga bijvoo'rbeeld niet meer op
zaterdagmiddag in de Bijenkorf
lopen."
Martin van Steijn beseft heel
goed dat de roem vergankelijk
is. „Als je even van het scherm
bent, zijn de mensen je weer
snel vergeten." Voorlopog is
«Martin niet van plan om van
het scherm te verdwijnen. „Ik
zou het vleiend vinden als ik
voor andere rollen gevraagd zou
worden. Maar als ik niet verder
kom als acteur, kan ik weer de
journalistiek in."
Samson en Gert: een razend populair duo
De Zaal Volksbelang
in het Belgische
Mechelen is tot de
nok toe gevuld met kinderen.
Gert Verhulst en zijn hond
Samson treden op met liedjes
en verhaaltjes. Zo hard als maar
kan zingen de kinderen elk
woordje met Gert mee. „Voor
mij zingen ze harder", zegt
Samson. En inderdaad, voor de
hond die alle kinderharten heeft
gestolen, worden zelfs nog meer
decibellen geproduceerd.
Samson en Gert komen in
België al jaren op de televisie.
Daarnaast treden Gert Verhulst
en Danny Verbiest (de man
achter de hond) ook vaak op in
theaters. Het duo is razend po
pulair. Gert speelt een lieve,
betweterige jongen die zijn fou
ten nooit toegeeft. Samson
heeft het karakter van een kind.
Hij maakt onmogelijke zinscon
structies en vereenvoudigt alle
problemen.
Gert vraagt aan de kinderen
in de zaal wat ze zouden doen
met tien miljoen Belgische fran
cs. „Een kasteel kopen", zegt er
een. „Nee, ik zou op reis gaan
met Samson", zegt een ander.
Gert stelt voor om hun leeftijd
genootjes in Afrika te helpen.
„Als we alles delen, lossen we
dan het armoedeprobleem op?
vraagt Samson. Vervolgens
zingt de acteur het liedje 'Sa
men Delen'. Iedereen brult
Twee jongens en een meisje
worden naar voren gehaald. Ze
mogen tv-maken: de slechterik,
de prins en de prinses. Na enige
schermutselingen vallen de
prins en de prinses elkaar in de
armen. „Zou je ook in het echt
met haar willen trouwen?",
vraagt Gert. „Dat weet ik nog
niet", antwoordt het jongetje
verlegen.
Samson is ontroerd door het
mooie verhaaltje. Gert beurt
hem op door te zeggen dat het
tijd is voor de 'SamsonRock'. Er
gaat een oorverdovend gejuich
Gert Verhulst en zijn hond Samson treden op met liedjes en verhalen. De hond steelt alle kinderharten, foto
kippa
op. Alle kinderen springen op
en swingen mee met Gert en
Samson. Na afloop gaan de Bel
gische kinderen tevreden naar
huis. Ze kunnen bijna niet
wachten tot zondag, dan zien ze
hun helden weer op de BRTN.
Identificeren
De belevenissen van Gert en
Samson zijn sinds een paar
maanden ook op de Nederland
se televisie te zien. Veronica
zendt het programma, dat een
vermenging is van tekenfilms,
aankondigingen en fictie, elke
dinsdag en zaterdag uit. Op de
tv beleven Gert en Samson ie
dere uitzending een op zichzelf
staand avontuur. Een onbeperkt
aantal figuren komt op bezoek
in de huiskamer van het twee
tal.
Gert Verhulst kan het onge
kende succes van het kinder
programma wel verklaren. „De
opzet van het programma is zo
eenvoudig mogelijk. De een
voud is de kracht van de act.
Kinderen kunnen zich identifi
ceren met de hond. Gert is de
volwassene en Samson verte
genwoordigt het kind. Maar als
je een kind op de plaats van de
hond zet werkt het niet, want
wanneer Samson iets doms
doet, is het voor de kinderen
weer gewoon een hond die kan
praten."
„De liedjes zijn vrolijk en
makkelijk te begrijpen. De eer
ste cd van Samson is de best
verkochte cd aller tijden in
Vlaanderen. Zoals de kinderen
vandaag meezongen is echt on
gekend. Ze kennen alle teksten.
Dat is het leuke van in het thea
ter staan, de respons van het
publiek is fantastisch."
Danny Verbiest, de man ach
ter Samson, ziet hoe zijn tegen
speler complimentjes in ont
vangst neemt die voor het
grootste deel voor hem bedoeld
zijn. „Gert is bekend naar bui
ten toe, ik niet natuurlijk. Dat
vind ik niet erg, want we heb
ben gekozen voor dit concept
en Samson moet gewoon een
pratende hond blijven. Ik geniet
echt als ik zie hoe de kinderen
van Samson houden. Vandaag
moest ik anderhalf uur opge
vouwen in een doos met mijn
arm omhoog zitten, maar door
het enthousiasme uit de zaal
houd ik dat vol."
Het Vlaamse tweetal hoopt
het succes van hun show nog
verder uit te bouwen. Verhulst:
„Binnenkort gaan we een grote
kerstshow opvoeren in de Ko
ningin Elisabeth Zaal in Brussel.
We hebben nu meer dan 230 te
levisie uitzendingen gemaakt.
Het succes wordt alleen maar
groter. Misschien dat Samson in
Nederland ook gaat leven bij de
kinderen."
