P»§» lillik 8 illllll 1 LVI Vereniging voor ondernemingen 75 jaar .PL hetT7mbacht Stand van Zaken NIJMAN 'Nederlanders en Duitsers een echt schoonmaakvolkje' WOENSDAG 18 NOVEMBER 1992 21 ERIC JAN WETERINGS ZAKELIJK Onder deze titel verschijnt elke week op deze pagina een over zicht van kort zakelijk nieuws uit de regio's Leiden, Alphen en de Duin- en Bollenstreek. Stuur uw berichten voor deze rubriek naar het Leidsch Dag blad, Postbus 54, 2300 AB Lei den, t.a.v. 'Zakelijk'. Betalingsverkeer LEIDERDORP - De Leiderdorp- se Ondernemers Vereniging or ganiseert op dinsdag 24 novem ber een minisymposium over het thema 'betalingsverkeer'. Als sprekers treden op voorzit ter J. ten Hoopen van het NCOV, directeur J. Zegering Hadders van de ING Bank en directeur W. Stolkwijk van Bea- net. De avond vindt plaats in het Holtland College aan de Leidsedreef. Aanvang 19.30 uur. My Way Systems NOORDW1JK - My Way Sys tems, gevestigd in de De Ruy- ttrstraat in Noordwijk, is sinds kort geautoriseerd dealer van Grote Beer. Deze producent van standaard software voor het Midden- en Kleinbedrijf is ge vestigd in Delft. My Way Sys tems bestaat sinds 1990 en is een bedrijf dat zich bezig houdt met kantoorautomatisering, ad- software, data i netwerken. Leiden is nu vooral een stad van dienstverleners 'Leiden industriestad' is een van de weinige slogans die het gemeentebestuur de afgelopen jaren niet heeft ge bruikt om de stad aan te prijzen. Toch heeft de stad een rijke industriële geschiedenis: van de wereldberoemde Leidse lakenindustrie tot de dure dienstverleners die de laatste jaren in snel tempo de schaarse bedrijfsterreinen vullen. Leidse ondernemers vinden elkaar in de LVI - Vereniging van ondernemingen. Deze week viert de vere niging haar 75 jarig-bestaan. Wervingsactie LEIDEN/RIJNSTREEK - Het re gionaal bestuur voor de ar beidsvoorziening Rijnstreek voert een campagne om het te kort aan geschoold personeel in de installatietechniek tegen te gaan. De campagne richt zich op werkzoekenden van 18 tot 35 jaar, die vanaf januari een kos teloze opleiding van 30 weken willen volgen bij het Centrum Vakopleiding en de Streek school in Leiden. LEIDEN ERIC-JAN WETERINGS Het boekje dat in 1967 ver scheen naar aanleiding van het tiende lustrum stond nog vol teksten over Leidse industrieën. De LVI heette toen ook nog Proces -sturing en -regeling zijn van die zaken die om IN ij man Elektrotechniek vragen INijman Klekliol.Thni.-k. O.i.lewen I Postbus 9570.2()(Kt UN lluarlrni. TfiffiMin ()2.{-:m:t09. fax 02H-:* i m ELEKTROTECHNIEK De enthousiaste experts 'Leidsche Vereeniging van In dustriëlen', hoewel de in Leiden eeuwenlang overheersende tex tielindustrie al geheel was ver dwenen en de overgebleven in dustriële basis van Leiden wan kelde. De toenmalige LVI-voor- zitter A. Sitsen mopperde in het jubileumboekje dat de overheid te weinig oog had voor het 'in dustrieel klimaat': „Men plakt het als een etiket op allerlei maatregelen, bedoeld ter stimu lering van de industrie. Maar in feite is dit timmeren aan het hok van de kip, die de gouden eieren van onze welvaart be hoort te leggen, terwijl men de voerbak leeg houdt. En dan maar verbaasd, ja zelfs veront waardigd zijn wanneer het beestje het zo nu en dan laat af- Een paar jaar geleden wijzig de het bestuur de statuten en de naam. „Leiden is nu vooral een stad van dienstverleners en de LVI probeert zich daaraan aan te passen," verklaart M.P.J. van Hoeken, voorzitter van de LVI - Vereniging voor ondernemin gen. In het dagelijks leven is Van Hoeken directeur van de Koninklijke Sanders, producent van onder meer toiletartikelen. Zoals zoveel fabrieken ver dween ook Sanders uit Leiden. Het hoofdkantoor is nog wel in :rs'-EAu OE co- Op de hoek van het Levendaal en de Korevaarstraat, v Leiden gevestigd, maar de pro- duktie is al lang naar het Noordbrabantse Vlijmen over gebracht. De LVI werd opgericht op 14 november 1917. Uit notulen van de spaarzame vergaderin gen uit de eerste jaren van haar bestaan blijkt dat de leden zich vooral bezighielden met onder linge geschillen. Slechts een en kele keer kwamen zaken van al gemeen belang aan de orde, zoals het vaststellen van de ar beidsvoorwaarden. Na de twee de wereldoorlog verdween ook deze taak, die landelijk en bran- chegewijs werd geregeld. Tij dens de oorlog was de vereni ging een paar jaar ontbonden, maar in 1945 pakte zij de draad weer op. De LVI zette zich in voor de bevordering van wo ningbouw, een groot probleem in na-oorlogs Leiden. Groei Van Hoeken verbaast zich over de soms razendsnelle groei van de dienstverlenende sektor in de regio. Zo hebben alle grote accountantskantoren in Leiden de afgelopen jaren in Leiden een filiaal geopend. Ze zijn ook allemaal lid van de LVI. „Enige tijd geleden kregen we een aan vraag van een kantoor dat zich hier als voorlopig laatste in de rij had gevestigd. Ze begonnen tot mijn grote verbazing gelijk met twintig man personeel." De 95 leden grote achterban van de LVI ('dat duurt nog wel een generatie voordat die naam er uit gaat') komt uit verschil lende sectoren. Zowel aloude Leidse bedrijven als drukkerij Groen en de Koninklijke San ders, het in Zoeterwoude geves tigde Heineken, als bedrijven uit het bio-science park en dienstverleners zijn lid. Een belangrijke taak van de is het vertegenwoordigen de werkgevers in verschil lende organisaties, onder meer de Kamer van Koophandel en de ontslagcommissie van het RBA (arbeidsbureau). De positie van de LVI ten opzichte van an dere organisaties die zich bezig houden met het behartigen van de belangen van het bedrijfsle ven is volgens Van Hoeken 'dui delijk'. „Wij zijn de exclusieve vertegenwoordiging van het be drijfsleven op plaatselijk ni veau." Sinds enige tijd is de LVI be trokken bij het werkgelegen heidsproject 'Werking' voor al lochtonen. In samenwerking met het arbeidsbureau benade ren leden van de LVI werkge vers. „Dat is onze manier om afspraken die op centraal ni veau binnen de SER zijn ge maakt regionaal te vertalen," verklaart Van Hoeken. „Inmid dels hebben we bij tien bedrij ven vacatures kunnen vervul len." Regelmatig overlegt de LVI met de Leidse wethouder van economische zaken Walen kamp. Op de agenda staan uit eenlopende zaken als klachten over de afgesloten Haagsche Schouwbrug, het structuurplan Leiden, de plannen voor het NS-station, net bestemmings plan bio-science park en de parkeerproblemen op het Schuttersveld. „Weven is schering en inslag op het weefgetouw. Schering zijn de lengte- of spanningsdraden en die worden gebonden door de inslagdraden. De scheringdraden gaan door oogjes (hevels) en die hevels zitten op schachten. Dit getouw heeft tien schachten, maar ik heb er momenteel vier in werking. Hoe meer schachten, hoe meer patronen. De schachten corresponderen door middel van touwen met de trappers. Die kunnen op verschillende manieren zijn aangebonden. Op die manier komt het patroon tot stand - dat noemen we ook wel de aanbinding. Als je gaat leren hoe je dat kunt doen, hoe je dat steeds kunt wijzigen, is de bindingsleer. Dit systeem is erg oud, de oude Egyptenaren hadden het al. De techniek is in al die eeuwen niet veranderd. Wat vroeger een ambacht was is nu een kunst - als je het zo mag noemen, je hebt nu ook al mensen die werken met computergestuurde weefgetouwen maar dat wil ik niet. Daar gaat het ambacht mee verloren. De meeste wevers en weefsters zijn aangesloten bij een weefkring, die heb je ook in Leiden. Daar wordt werk besproken en je kunt er terecht met problemen. Weven is moeilijk, 't is heel erg moeilijk. Ik heb hier een boek van Marguerite Porter Davidson, 'A handweavers pattern book'. Davidson was een kunstenares uit het Bauhaus, die veel oude patronen en technieken heeft bewaard. Haar boek noemen we de weversbijbel. Voor de technieken en bindingen is de materiaalkeuze heel belangrijk. De techniek is de werking van het weefgetouw /eg maar het samengaan van schachten De klompenmaker doet zijn werk haast al leen nog maar op braderieën en demonstra ties, terwijl de televisiereparateur een onmis bare kracht op de arbeidsmarkt is. Zo zijn in de loop der tijd veel ambachten verdwenen, maar kwamen er ook veel nieuwe beroepen bij. In Nederland zijn 109.000 kleine ambach telijke bedrijven, die aan 577.000 mensen werk bieden. In deze serie vertellen mensen met een ambachtelijk beroep over hun werk. Vandaag A.R.M. (Dien) Cramer-van Vianen (58), handweefster aan de Gortestraat in Lei den. „Op de kleuterschool was ik al verzot op vlechtmatjes." en trappers. Bij de bindingen gaat het om het aantal draden per centimeter en de sterkte van het garen. Ik gebruik handgesponnen wol - dat materiaal leeft - en plantaardige verf, want die kleuren vind ik mooier. Veel garens, vooral katoen en linnen, bestel ik speciaal in Zweden. Daar wordt nog veel aan weven gedaan en daar is de materiaalkeuze veel groter dan hier. Ik vind de kleuren mooier en de kwaliteit van de stoffen veel fijner dan hier is te krijgen. Op de kleuterschool was ik al verzot op vlechtmatjes. Vijftien jaar geleden heb ik een cursus weven gevolgd en de rest leer je in de praktijk. Ik ben begonnen op kleine weefgetouwen en nu heb ik al een aantal jaren dat grote - dat komt ook uit Zweden. Daar worden nog complete opleidingen gegeven. In Nederland zijn twee jarige opleidingen georganiseerd door de Federatie Landelijk Weefcontact. Mijn huis staat in wat vroeger de weversbuurt was. Vanuit mijn werkkamer kijk ik uit op gerestaureerde wevershuisjes. Beneden zat de wever en boven woonde het hele gezin met soms tien, twaalf mensen. Als Leidenaar heb ik me altijd geïnteresseerd voor de textiel. Het wordt hier weer een klein beetje een textielbuurt, want ik ben hier een klein winkeltje begonnen. Op een gegeven moment waren mijn kinderen allemaal voorzien en je kunt niet alles bewaren. Sindsdien is mijn keuken iedere dinsdag een winkel. Je kunt er niet van leven, daarvoor zitten er veel te veel arbeidsuren in. Als je die zou doorberekenen wordt het onbetaalbaar. Weven is moeilijk, maar ik mag wel zeggen dat ik een van de betere in Leiden ben. Maar als je ziet hoeveel bindingen en patronen er vroeger waren - je krijgt het er benauwd van. Ie blijft je hele leven doorleren." FOTO HIELCO KUIPERS Exportprijs voor sponzenbedrijf in Leiden ELLY HEKMAN Schulpen Schuim Leiden BV krijgt de prijs van de Neder landse Export Combinatie (NEC). 'De scepter van de Ne derlandse export' wordt jaarlijks toegekend aan een van de 550 NEC-Ieden die opvallen door gedurfd ondernemerschap. Schulpen maakt jaarlijks 200 miljoen schuursponsjes, daar van vindt tachtig procent een weg naar het buitenland. De ex porttrofee wordt op 25 novem ber in Leiden uitgereikt door staatssecretaris van economi sche zaken, Y. van Rooy. Om voor de prijs in aanmer king te komen moeten de leden het ledenbestand bestaat uit een bedrijf per bedrijfstak uit het midden- en kleinbedrijf aan een aantal voorwaarden voldoen. Zo moet de onderne ming een innovatief produkt ex porteren naar tenminste 20 lan den. En een groot deel van de omzet (in 1991 65 miljoen) moet door export worden ver kregen. Directeur P. Schulpen denkt de prijs gekregen te hebben omdat zijn bedrijf een produkt heeft vernieuwd waar normaal gesproken weinig mee is te doen. „De sponzen krijgen af en toe een ander kleurtje en we stoppen ze in een ander jasje", vertelt de directeur. Verder wijst hij erop dat zijn bedrijf succes heeft in het bui tenland met een moeilijk te transporteren produkt. „De sponzen zijn moeilijk te vervoe ren door de verhouding tussen waarde en volume. Het zijn goedkope artikelen. Vervoer per vrachtschip naar Australië kost al de helft van wat de sponzen waard zijn". Schulpen Schuim exporteert naar alle EG-landen en onder meer de Verenigde Staten, Ca nada, Australië, Japan, Taiwan en het Midden Oosten. Het be drijf behaalt 60 procent van de omzet uit export. „In het bui tenland worden onze produk- ten opgewaardeerd omdat Ne derland bekend staat om goede kwaliteit. De sponzen liggen in chique winkels waar ze er een vermogen voor vragen. Hier lig gen ze bij Blokker en de Hema," zegt Schulpen. Na problemen in 1982 heeft het bedrijf een snelle ontwikke ling doorgemaakt. Schulpen Schuim kwam toen in de publi citeit omdat ze een merknaam voor een gaatjeszeem hanter den die te veel leek op de naam t Enka. Schul P. Schulpen: „De sponzen liggen In het buitenland In sjleke winkels waar ze er een vermogen voor vragen. Hier liggen ze bij Blokker en de Hema." foto jan holvast pen: „Na dat jaar gingen de ont wikkelingen stormachtig. Het bedrijf heeft er veel vestigingen bij gekregen. We richtten een vestiging in België op, in Grie kenland namen we onze groot ste concurrent over. Dat is nu ons grootste bedrijf. In Oosten rijk zijn we een verkoopkantoor gestart voor Oostenrijk en Oost Europa en in Hongarije staat een kopie van het bedrijf in Lei den. In juli 1991 namen we in Engeland een bedrijf over dat het groene schuurlaagje van de schuursponsjes maakt." In to taal werken er 250 mensen bij Schulpen, waarvan 70 in Lei den. Nieuwe ontwikkelingen bij Schulpen Schuim hebben te maken met veranderingen op het gebied van computers en milieu. Het produktieproces en het verpakkingsmateriaal is hierdoor veranderd. „De ten dens is om het paaltje schuurspons, zo noemen we de tien sponsjes in een verpakking, van een betere kwaliteit te ma ken zodat ze langer meegaan. In plaats van tien, twee sponsjes voor dezelfde prijs. Voor de Duitse markt gebruiken we re cyclebare verpakkingen waar een groene punt opstaat. Daar is een organisatie die de verpak kingen inzamelt en klaar maakt voor hergebruik. In Griekenland zijn wij drie jaar geleden begon nen met de ontwikkeling van cfk-vrij schuimen. Schuimen is het proces waarbij het materiaal van de sponzen gemaakt wordt," aldus Schulpen. Door computers kunnen de sponzen makkelijk van vorm veranderen. „Vroeger werden de sponzen gesneden. Nu stel je een computerprogramma in werking en er komt een spons in de vorm van een appeltje uit rollen. In de Verenigde Staten verkopen wc de schuursponsjes niet. Daar hebben ze een broer tje dood aan schoonmaken. Ze hebben allemaal een afwasma chine en gebruiken overal spuitbussen voor. De Nederlan ders zijn samen met de Duitsers een echt schoonmaak volkje. Die maken no$> schoon met een emmertje sop vertelt Schul pen lachend.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1992 | | pagina 21