'Ik probeer mensen in
hun waarde te laten'
'In Nederland moet ik terug naar af
'We spelen min
of meer onszelf
Rtv show
MAANDAG 16 NOVEMBER 1992
12
STARDOM
Kees Schil- Kees Schilperoort, die deze maand 75 jaar
peroort doet hoopt te worden, moet het van zijn arts voorlopig
even rus- wat rustiger aandoen. De man, die onlangs met.zijn
aan. arc- legendarische spelletje 'De Stemband' overstapte
foto van Veronica naar Radio 538, moest binnen korte
cpd tijd tweemaal in het ziekenhuis worden opgeno
men. Eerst voor een maagbloeding, daarna voor
twee lichte attaques en een ontsteking aan de voet.
Inmiddels is Schilperoort aan de beterende hand.
Op termijn hoopt hij zijn radio-activiteiten te her
vatten.
'Gezelligheid kent geen tijd'. En: 'Hoe meer ziel,
hoe meer vreugd'. Het zijn twee van die typisch Ne
derlandse spreuken, die prijken op bordjes die
vooral naar het buitenland uitgeweken landgenoten
aan de muur ophangen. Er zijn mensen die er zelfs
naar gaan leven. Robert Long bijvoorbeeld. Hij
woont samen met twee vrienden en zegt zich daar
uitermate wel bij te voelen.Waarom zou je niet
van twee mensen kunnen houden?"
Het gaat maar door, het zoeken naar een zinvol
le bezigheid voor de gesjeesde Brandpunt-verslag
gever Willibrord Frequin. Vorig seizoen mocht hij
fröbelen in het programma 'Voor de leeuwen',
waarin hij steeds een ander beroep probeerde te le
ren. Nu wil de KRO Willibrord lanceren in een
nieuw praatprogramma. De proefopnameszijn al
gemaakt.
Sinds Rosanne Arquette (zij van 'Desperately
seeking Susanne') hem heeft verlaten, vond musi
cus Peter Gabriël hun landhuis (waarde 6 miljoen
gulden) wat te groot worden. Recentelijk is hij ver
huisd naar een kleiner huis aan de rivier, op roeiaf-
stand van zijn studio.
Elton John eist 15 miljoen dollar van 'Para
mount Pictures'. Deze maatschappij bracht het be
richt dat de zanger besmet zou zijn met het aids-vi
rus. De zanger voelt zich aangetast in zijn privacy.
BOOS-presentator Bart de Graaf wacht al 5 jaar
wanhopig op een donor die hem een nieuwe nier
kan bezorgen. Probleem is dat de nier precies moet
passen. Nu moet Bart dagelijks vier keer zijn li
chaam 'spoelen'. Dat wordt hij soms flink zat.
,,Maar ik weet dat er geen ontkomen aan is."
leke Al- Willeke Alberti is energieker dan ooit. 'Oud zeer'
i zit dank maakte haar down en depressief. Dankzij therapie
en gea- bij een homeopaat en een 'geavanceerde gezond-
vanceerde heidspil' is Willeke er weer helemaal bovenop,
gezondheids- ,,Nog nooit zat ik zo goed in mijn vel als nul", roept
pil beter in de zangeres enthousiast,
naar vel dan
ooit. foto RTL-Plus, de commerciële Duitse zender, is
archieffoto boos op Linda de Mol, die enkele programma's voor
anp de zender presenteert. De Mol heeft het publiek in
haar show 'Kol legen, Kol legen' voor de gek gehou
den. Zij deed alsof ze zelf een dodensprong aan
een elastiek maakte. In werkelijkheid sprong een
stand-in. Producenten broer John de Mol heeft het
bedrog inmiddels toegegeven. De RTL-Plus-bazen
hebben hem duidelijk gemaakt dat iets dergelijks
nooit meer mag gebeuren.
Binnen de muren van Buckingham Palace wordt
het verlangen naar rust met de dag groter. Maar he
laas, het blijft maar stormen bij de Windsors. Eerst
plaste Fergie naast de koninklijke pot, vervolgens
moesten Di en Charles samen naar Zuid-Korea om
daar het hopeloze van hun relatie in te zien en nu
dreigt er weer een schandaal rond Andrew, ex-man
van Fergie. Toen alles nog koek en ei scheen met
Fergie, keek de prins ook wel eens over de schut
ting van Buckingham Palace naar andere vrouwen.
So far, so good, iedereen werpt op z'n tijd een
steelse blik naar passanten, nietwaar?! Maar sinds
kort verblijft Catherine Oxenburg, ooit actrice in de
soap-serie Dynastie, met haar dochtertje in Lon
den. En nq zijn er van die roddelaars, die op grond
van hun status van royalty-expert menen een frap
pante gelijkenis te bespeuren tussen meisje Oxen
burg en Andrew's dochter. Niet dat ze er iets mee
-willen zeggen, maar toch..
Het programma is getiteld
'Daniël en zijn moeder' en
daarmee wordt de realiteit
geen geweld aan gedaan. Da
niël Leeuwenberg is de zoon
van Dorine.
Dorine van der Klei ging
solo na een periode van bijna
tien jaar artistieke arbeid met
haar zuster Gerrie. Tussen
1970 en 1979 vormden ze het
onweerstaanbare duo de Sis
sies dat met smachtende tril
lers en ijle heimweestem-
metjes onvergankelijke suc
cessen uit het wereldreper
toire aanpakte en in geheel
Europa terecht kon.
Nadat Dorine van der Klei
had besloten om alleen ver
der te gaan, koos ze voor een
totaal andere koers. Sinds
1981 heeft ze uitsluitend ca
baretprogramma's gemaakt
met een niet-commerciële,
documentaire inslag. Geen
lekker makkelijk amuserend
showwerk, maar getuigend,
motiverend muziektheater.
Sloven
In 1981 bracht ze 'Leven is
sloven, liefde is lastig', een
programma over relaties. In
het programma 'Wein' ich,
lach ich?' getuigde ze in 1982
van de jaren '20, de crisistijd
met opkomend nazisme, na-
tionaalsocialisme, antisemi
tisme en haatgevoelens te
genover minderheidsgroe
pen. In woord en muziek
maakte ze in 1984 misschien
haar sterkste programma,
'Ga maar rustig slapen', met
gedichten, songs, liedjes, leu
zen, proza en poëzie uit de
periode voor, tijdens, en vlak
na de Tweede Wereldoorlog.
Een groot publiek heeft
Dorine van der Klei, oud-
joumaliste, daarmee niet be
reikt. Commercieel is wat ze
deed en doet nooit een groot
succes geweest, hoe goed de
pers ook schreef. Daar heeft
ze genoegen mee genomen.
Is ze cynisch? „Ja... jawel. Cy
nisch, dat is de andere kant
van emotioneel. Ik ben niet
heel hard. Sarcasme is een
afweermechanisme. Ik ben
geen vrolijk type. Door de
oorlog ben ik getekend, maar
daar wil ik niet meer over
zeurep. Ik ga nog steeds te
werk als journaliste, verza
mel gegevens en maak een
programma. Ik probeer me
te onthouden van een mo
raal. Mensen moeten zelf
maar kijken wat ze er uit ha
len. Ik heb ze ook laten la
chen en altijd zit er een zon
nige draai in. Zo van: en ze
leefden nog lang en geluk-
kig..."
Toch verzuimde Dorine
van der Klei niet wat lichtere
accenten aan te brengen, toe
ze in 1987 'Champagne, ro
zen en rotte tomaten' maak
te, waarin ze in zang en con
férences materiaal bracht
over de vedetten van de film,
de revue en het theater, ver
rijkt met grappige en gruwe
lijke ervaringen die ze op
deed in 'de wereld van artiest
en publiek'.
Waarna ze twee jaar gele
den haar hang naar monter,
doch kritisch pessimisme op
nieuw waar maakte in 'Alle
maal ellende'. Die voorstel
ling speelt ze nog steeds. Dat
levert geen bezwaar op, want
er is geen overeenkomst met
haar nieuwe programma
'Daniël en zijn moeder'. Ze
zit nog in de try-outfase.
Wat staat ons te wachten?
Dorine van der Klei: „De
nadruk ligt op liedjes en lie
deren, nieuw geschreven of
bestaande. Alles past op het
thema moeder en zoon. De
voorstelling begint met het
beeld van een moeder die in
een café op haar zoon zit te
wachten. Natuurlijk komt hij
te laat. Intussen speelt de
pianist iets vreselijks, bij
voorbeeld 'My Way.' Mijn
zoon Daniël en ik spelen min
of meer onszelf, zij het wat
gestyleerd en soms in het ab
surdegetrokken."
Zingende zussen
„Uit de dialogen blijkt ook
dat we ons afvragen: wie
voedt wie op? En ook: bestaat
er eigenlijk nog zoiets als een
generatieconflict? Daarnaast
is het kritisch, serieus, poli
tiek getint en parodistisch.
Op een gegeven moment
vraagt mijn zoon: 'Die Sissies
van jou, hè, toen je met mijn
tante Gerrie zo'n liedje zong
als When I take my sugar to
tea, hoe ging dat?' Je begrijpt
dat we als moeder en zoon
dan samen zingende zussen
worden!"
Het programma van Dori
ne van der Klei en Daniël
Leeuwenberg gaat in premiè
re iri de Stadsschouwburg te
Amsterdam waar ze van 17
tot en met 21 november spe
len. Het is samengesteld uit
bijdragen van Dick van der
Stoep en Dorine en Daniël
zelf. Verder is gekozen voor
materiaal van Tucholsky,
Brecht, Lehrer, Eisler, Johnny
Cash, Dolly Parton, Koos
Speenhoff en David Bowie
zelfs.
Er is geen reden tot alge
mene somberheid. Dorine
van der Klei, ten slotte: „Het
grote succes bij de eerste in-
speelvoorstellingen was de
potpourri van moeder-en-
zoonsmartlappen.
Zangeres en presentatrice Margriet Hennans lanceert nieuwe plaat
Moeder en zoon op de planken
Vele jaren geleden maakte het programma Moeder
en haar jongens een tournee langs de theaters.
Het draaide om Marjan Berk als hoofdpersoon en
Bill van Dijk (jawel, die van Cyrano) plus een zekere Bob van
Leeuwen. Zij, Marjan Berk, speelde de moeder, maar was niet
de echte moeder van die twee jongens. Gedrieën zongen ze
veel, hard en onverstaanbaar en het showtje liep kort. Nu
staat er weer een moeder met twee jongens in het theater, de
cabaretière Dorine van der Klei. Zij heeft een jongen vlak
haast zich, Daniël Leeuwenberg, en een binnen handbereik
aan de vleugel, Wim Boor.
Ik ben met z'n tweeën'
noemde ze haar nieuwe
cd. Twee zielen in één lijf.
Twee persoonlijkheden, de tele
visiester en zangeres, die allebei
in het lichaam van Margriet
Hermans huizen. Dat was het
idee achter de titelkeuze.
„Maar", zegt ze lachend, „ik
wist toen ik de plaat maakte
niet dat ik zwanger was."
Anderhalf jaar geleden is
Margriet Hermans serieus be
gonnen zich op de zwanger
schap voor te bereiden. „Ik heb
een dieet gevolgd, want met
mijn gewicht en dan nog een
kind erbij: dat kon niet goed
zijn, dacht ik. Maar daarna was
het meteen raak. Ongelooflijk,
ik ben achtendertig, mijn li
chaam is niet gewend aan be
vruchting. En zeg nou zelf: een
koelkast die een paar jaar nutte
loos in een kamertje heeft ge
staan en waarin je opeens een
stekker steekt: dat is ook eerst
bibberen en kraken
Iedereen in Vlaanderen kent
Margriet. In Nederland ligt dat
anders. Als ze hier al bekend is,
komt dat voornamelijk door
haar werk als televisiepresen
tatrice. Als zangeres is ze min
der populair. „Ik heb het idee
dat ik, nu ik hier ben om be
kendheid te geven aan mijn
plaat, terug moet naar af. Dat ik
moet knokken. Het is af en toe
een beetje ontmoedigend, maar
het is logisch en noodzakelijk.
Je wilt toch dat mensen in Ne
derland ook naar je liedjes luis-
Buitenbeentje
Op de cd zingt ze, op teksten
van zichzelf, Roland Verlooven
en Stef Bos, over onder meer
vriendschap, over meisjes met
Margriet Hermans: „Toen ik de plaat 'Twee zielen in een lijf' ;maakte, wist ik niet dat ik zwanger was."
foto c pd
poppen en jongens met gewe
ren, over een meisje dat een
plaatje heeft gemaakt. „Het zijn
uiteenlopende onderwerpen en
de muziek is ook afwisselend.
Het is belangrijk dat op zo'n
plaat je eigen persoonlijkheid
tot uitdrukking komt. Boven
dien kun je het volgens mij niet
meer maken om aan één stuk
door één en het zelfde genre te
brengen. Mensen gaan na een
half uur geeuwen. Ze zijn door
de televisie, door de radio zo ge
wend aan afwisseling."
Margriet Hermans is altijd
een buitenbeentje geweest. ,,lk
heb altijd het idee gehad dat er
iets met mij zou gebeuren,
maar ik wist niet wat. Ik dacht
dat ik het in vreemde landen
moest zoeken. Ik heb eerst een
half jaar in Madrid gewerkt. In
1981 ben ik naar Californië ge
gaan. Ik had er een huis en ik
had er een job: lerares Frans. Ik
had me al zowat gesettled, maar
ik kreeg onverwacht geen werk
vergunning en moest spoorslags
terug."
„Toen ben ik in Turnhout bij
een postorderbedrijf gaan wer
ken. Ik wist iets van commercie.
We hadden thuis een banket
bakkerij. Mijn vader had een
mooi bedrijf opgebouwd, met
zes zaken. Later ben ik nog bij
een textielbedrijf gaan werken.
En in m'n vrije tijd zong ik af en
toe. Tijdens een 'open podium'
ben ik - heel ouderwets - ont
dekt. En daarna is het hard ge
gaan. In 1987 heb ik meegedaan
aan de Belgische voorronde van
het Eurovisie Songfestival. Vlak
daarna vroeg Johan Verminnen
me om mee te doen aan het fes
tival in Middelkerke."
De oogst tot nu toe: een paar
hitsingles, zoals 'Een Vriend' en
twee cd's, maar ook een eigen
begeleidingsgroep, de XL-band,
waarmee ze na de bevalling
weer op toemee gaat. „Ja, hoe
wel ik het wel een beetje wil be
perken. Ik wil weer wat meer te
levisie gaan doen. Het is voor
een kind niet goed als moeder 's
avonds vaak weg is. Ik woon nu
samen, maar dan moet je het
ook samen doen. We zijn bin
nenkort opeens met z'n drie-
Zo moeder zo zoon: Dorine van der Klei en Daniel Leeuwenberg
maken binnenkort een rondje langs de Nederlandse theaters. De
hond Marlow blijft gewoon in de mand. foto cpd
Robert ten Brink, pre- j
sentator van 'All you I
need is love' snapt j
niets van de opwinding rond
zijn programma, waarin liefdes- I
relaties centraal staan. Confron-
terende televisie, in de Verenig
de Staten sinds jaar en dag de
gewoonste zaak van de wereld,
lijkt nu ook in ons land steeds
meer in zwang te raken. 'All you
need' bijvoorbeeld wordt op de
dinsdagavond door ruim drie
miljoen mensen bekeken.
hilversum jan van stipriaan
„Uiteindelijk houd je altijd
maar een paar geschikte
kandidaten over. Ook tijdens
de - enige dagen durende -
selectie-periode moet je de
adspirant-kandidaten bege
leiden", zegt Ten Brink. „Je
ziet vanzelf wie er stevig in
z'n schoenen staat en abso
luut weet wat hij of zij wil.
Je ziet ook snel genoeg of je
een twijfelaar voor je hebt
of iemand die gewoon gek
is. Je hebt veel
Ten Brink: „Geen moment heb
ben we gedacht: zo'n program
ma wordt gevreten. Ik probeer
mensen in hun waarde te laten.
Deed ik dat niet, ik zou mezelf
niet zijn. Dan zou ik me moeten
forceren. Bovendien is volgens
mij je programma zo afgelopen,
als je op die manier werkt."
Dat sommige kandidaten in
de studio en op lokatie schrik
ken van een confrontatie kan
Ten Brink zich goed voorstellen,
maar hij vindt het sterk over
dreven om daar een zwaarwich
tig probleem van te maken.
„Wat zeuren sommige mensen
toch", reageert hij, „het gaat
toch alleen maar om leuke din
gen. Ik vertel ze toch geen nare
dingen? En als het wel naar is,
dan betreft het een verbroken relatie, die
we willen herstellen."
Geïrriteerd weerspreekt Ten Brink de
suggestie dat hij voortdurend op zoek gaat
naar tranen ten behoeve van op sensatie
beluste kijkers. „Op zoek naar de traan? Als
je van tevoren bedenkt dat er gehuild moet
worden, wordt het een verkrampte boel.
Terwijl de charme van dit programma nou
juist is dat alles écht is. En daarom kijken er
ook zoveel mensen."
„Je kunt ervan uit gaan, dat we heel inte
ger omgaan met de mensen die in 'All you
need' verschijnen. We zitten hier niet met:
ha, ha, ha, die zullen we eens lekker pak
ken. Zo werkt het niet en bovendien is tele
visie veel te onverbiddelijk.."
Voorbereiding
Bij 'All you need' gaat het doorgaans om
een kandidaat die een verbroken relatie
met hulp van de tv-camera wil herstellen.
Het is natuurlijk altijd onzeker, of de andere
partij daar überhaupt wel oren naar heeft.
„Dat proberen we van tevoren via-via na te
gaan, want we willen er absoluut zeker van
zijn, dat er geen ellende in het spel is. Men
sen die elkaar najagen of hun kinderen
slaan. De voorbereiding van zo'n program
ma is enorm belangrijk. In veel gevallen
blijkt natuurlijk, dat het met een verhou
ding niet goed zit. Vaak wordt maar twintig
Robert ten
Brink: „We gaan heel integer
i love' verschijnen."
you need
Robert ten Brink
lacht om de
kritiek op
'All you need
is love
procent van de waarheid verteld. Ze probe
ren de kluit te beduvelen. Bij onze research
komen we daar achter. Op het moment dat
inderdaad de wederhelft door de camera
wordt overvallen en er zou dan, zonder dat
wij er op zijn voorbereid, een partij ellende
boven tafel komen door leugens, zenden
we zo'n scène niet uit."
Gedurende de uitzending en de uren en
dagen daarna wordt door ongeveer 35.000
mensen gebeld, die reageren op een 'con
tactvideo' of die ook in de uitzending willen
komen om een verbroken relatie te herstel
len. Op dat moment begint het werk voor
de redactie. Selecteren, screenen, weer se
lecteren, wéér screenen. Net zo lang tot de
redactie er behoorlijk zeker van is, dat alle
bedoelingen van de kandidaten zuiver zijn.
- Geruchten gaan dat de
'slachtoffers' die worden over
vallen het spelletje meespelen.
'Fake', dus.
Robert ten Brink: „Ik weet ab
soluut niet van tevoren hoe ie
mand eruit ziet. Niets is in scè
ne gezet. We zetten de
aan en wachten af wat
beurt."
- Geven de mensen zich niet
een beetje te veel bloot ten be
hoeve van een televisieprogram
ma?
„Het is weer zo typisch Hol
lands om dat te zeggen. Je mag
toch wel zeggen, dat je verliefd
Jie in 'All bent op iemand? Ik vind het in
o» dijkstra elk geval waanzinnig interes
sant. En neem nogmaals van
mij aan: we zijn niet uit op goedkoop senti
ment. De kandidaten zouden dat ook niet
pikken. Daar ben ik van overtuigd."
- Over sentiment gesproken: is het niet
moeilijk om geconfronteerd te worden met
geëmotioneerde, soms snikkende mensen
„Voor hetzelfde geld krijg ik een klap voor
m'n bek. Als mensen gaan huilen, dan moet
je dat natuurlijk wel even op een nette ma
nier oplossen. Je kunt dan niet zeggen:
dankjewel, over naar het volgende onder
werp. Verder is het zo, dat er na de uitzen
ding nog uren met de kandidaten wordt
doorgepraat. Ook dagen na de uitzending
wordt nog contact gezocht."
Er was kritiek op de uitzending van enke
le weken geleden, waarin een (amateur-
)zanger moest kiezen uit twee meisjes. Tij
dens de opnamen ging het damestweetal
bijna met elkaar op de vuist. Je kunt je af
vragen, of dergelijke confronterende televi
sie wel moet worden uitgezonden. „We
hebben vanaf het begin open kaart ge
speeld met beide meisjes. Ze wisten precies
wat er ging gebeuren. En waar maken de
mensen zich druk om: het ging om een
zanger, die kiest met wie hij uitgaat. Er ge
beuren wel heftiger dingen op de televisie."
(Nederland 2, morgenavond om 20.20
uur)
