zijn
Michael Chang: wie niet sterk is moet slim
'Say oeh ah Rob van Dijk,
say oeh ah Rob van
Sport
ZATERDAG 14 NOVEMBER 1992
25
REDACTIE HERMAN JOUSTRA AD VAN KAAM (chefTIM BROUWER DE KONiNG
ROB ONDERWATER ROB VAN DER ZANDEN
slagen te hebben. Chang is in
feite een meester in het stoppen
van penalties.
De tennisser die na elke over
winning God bedankt en als
zeer bijbelvast wordt omschre
ven, heeft van de nood een
deugd gemaakt. Niemand vind
het prettig om tegen Chang te
spelen. Servicegames worden
opeens onzekerheden. Hij
brengt schier onmogelijke bal
len terug en geldt mentaal als
een van de allersterksten. Wie
Chang deze week in het ECC-
toemooi van Antwerpen weer
aan het werk ziet, zal met zijn
gedachten gewild of ongewild
altijd even afdwalen naar die
gedenkwaardige wedstrijd tegen
Ivan Lendl op Roland Garros
waarin de underdog een 2-0
achterstand in sets wegwerkte.
Daar gaf hij blijk van zijn speci
fieke kwaliteiten. Het was een
van de meest lugubere tennis-
partijen uit de geschiedenis.
Chang lag zo nu en dan met
kramp op het gravel, vertoonde
uitputtingsverschijnselen en
serveerde zelfs op een bepaald
moment onderhands. Na zijn
overwinning (4-6, 4-6, 6-3, 6-3,
6-3) in 4 uur en 37 minuten zou
hij in de kleedkamer tegen de
P
Michael Chang. foto archief
vlakte slaan vanwege de ver
moeidheid. In de finale zou hij
later Stefan Edberg opnieuw in
vijf sets aan de kant zetten en
als jongste winnaar van een
Grand Slam-toernooi in de boe
ken komen.
Een eendagsvlieg? Chang zal
het tegendeel bewijzen en ooit
opnieuw worden gekroond.
Vergeet niet dat hij pas twintig
jaar is en aan het begin van een
nieuwe loopbaan staat. Michael
Chang: ,,lk heb niet het gevoel
dat de eerste plaats van de we
reldranglijst buiten mijn moge
lijkheden ligt.''
Waarvan acte.
ANTWERPEN ROB VAN DER ZANDEN
Michael Chang verbaasde in
1989 de tenniswereld door Rol
and Garros niet alleen op zijn
kop te zetten, maar ook nog te
winnen. Het vermoeden dat de
kleine Amerikaan daarmee op
17-jarige leeftijd reeds zijn top
had bereikt, leek in de jaren die
volgden te worden bewaarheid.
Zelden was Chang na zijn hu
zarenstukje in Parijs nog groot
nieuws en hij had de grootste
moeite om niet uit beeld te ge
raken. Maar na drie jaar van be
trekkelijke anonimiteit en
een verbanning ver buiten de
top tien is hij weer helemaal
terug in de schijnwerpers. Dit
seizoen veroverde hij al drie
toemooititels (San Francisco,
Key Biscane, Indian Wells) en
van een plaats buiten de we
reldtop voegde hij zich onlangs
weer bij de top vijf. Chang is te
rug.
De zoon van Taiwanese ou
ders (geboren 22-2-72, Hobo
ken, New York) heeft daarmee
veel criticasters de mond ge
snoerd. Michael Chang zou niet
thuishoren in de wereldtop die
wordt gedomineerd door spe
lers met een beestachtige ser
vice. De algemeen heersende
opvatting is dat een tennisser
met een ondermaatse opslag
zich niet kan handhaven tussen
de servicekanonnen.
Michael Chang echter spot
met alle tenniswetten. Zijn ser
vice laat te wensen over. Zijn
volleys zijn ook niet wat het
moet zijn en met zijn geringe
lengte (1.73) heeft hij ook be
trekkelijk weinig 'reach' binnen
de lijnen.
In de top vijftien van de ten
nissers die de meeste aces slaan
(aangevoerd door Goran Ivani
sevic en met Richard Krajicek
op een eervolle derde plaats) is
hij niet terug te vinden, terwijl
vrijwel elke top-tienspeler daar
een plaatsje heeft gevonden.
Ook in de rangschikkingen van
de mannen die het hoogste per
centage scoren met hun eerste
en tweede opslag staat geen Mi
chael Chang.
En toch vertoeft hij daar hoog
en droog op die alleszeggende
wereldranglijst tussen jongens
als Ivanisevic, Sampras, Becker
en Courier. Hoe handhaaft die
kleine dondersteen met de kor
te dikke beentjes zich in de ab
solute wereldtop? Het antwoord
is eigenlijk vrij simpel. Michael
Chang is een specialist in het
meest onderontwikkelde onder
deel van het toptennis: de ser
vice-return.
Wie niet groot en sterk is
moet slim zijn. Chang was al
vToeg overtuigd van het feit dat
hij harder moest werken dan
zijn collega's. Een bere-condi-
tie, snelheid en reactie-vermo
gen werden zijn handelsmer
ken. Er is geen speler ter wereld
die zo veel punten scoort op de
service van zijn tegenstander.
Chang is de onbetwiste leider
in het 'andere' klassement dat
vaak weinig bekijks heeft, maar
des te belangrijker is. Hij is de
beste 'retoumeerder' zo laten
de statistieken van de Associa
tion of Tennisprofessionals
(ATP) zien. Als zijn tegenstan
der honderd keer serveert gaat
het punt maar liefst 38 keer
naar Chang. Een ongekend
hoog aantal in het door moker
slagen producerende tennissers
gedomineerde circuit.
Serveren in tennis wordt
steeds vaker vergeleken met pe
nalty-schieten bij voetbal. Van
wege de snelheid van de bal
(soms meer dan 200 kilometer
per uur) moet de ontvanger een
hoek kiezen om nog kaats van
Michael Chang in een karakteristieke houding: een moeilijke bal op het nippertje halend.
Voorhouter morgen bij Feyenoord onder de lat in De Kuip bij klassieke voetbaltopper tegen Ajax
VOORHOUT GüS VAN OOSTEN
In de periode dat hij in de D-
tjes van Foreholte speelde, gaf
hij er de brui aan. Als 11 -jarig
keepertje had Rob van Dijk het
geschopt tot de Bollenstreek-se
lectie, maar in het doel van Fo
reholte D-l groeide de ergernis.
„We verloren toen alles. Ik had
geen zin meer om te keepen. Ik
dacht dat als ik in het veld ging
staan dat het dan beter zou
gaan", vertelt Van Dijk over het
vroegtijdig einde van zijn prille
keepersloopbaan.
Met Van Dijk is het toch alle
maal goed gekomen. Morgen
verdedigt hij in De Kuip het
doel van Feyenoord in de klas
sieker tegen Ajax. Zijn vakbroe
der aan de overzijde is een oude
bekende: Edwin van der Sar,
eveneens afkomstig uit Voor
hout. Van der Sar (22) en Van
Dijk (23) waren §en ingespeeld
duo in de A-l van Foreholte.
Van der Sar stond onder de lat,
Van Dijk iets daarvoor als libe-
Zeven jaar nadat hij had be
sloten niet voor doelman verder
te gaan, kreeg Rob van Dijk
weer de kriebels. Achttien jaar
was hij inmiddels toen hij de
draad oppakte. De Voorhouter
werd keeper van het tweede elf
tal van Foreholte, toen een vier
deklasser. Na een jaar belandde
hij in het eerste team en even
later stond Frans Hoek, de kee
perstrainer van Ajax, op de
stoep. Van Dijk werd uitgeno
digd voor een stage van drie
maanden in De Meer. Tot een
overgang naar de Amsterdamse
club kwam het niet. Ajax koos
voor Edwin van der Sar, die in
middels Foreholte had verruild
voor Noordwijk.
Van Dijk nam de vacante po
sitie die Van der Sar bij Noord-
wijk achterliet in. Van Dijk:
„Toen wist ik dat ik het als kee
per ver zou kunnen schoppen.
Bij Foreholte was ik in twee sei
zoenen al aardig vooruitgegaan.
De belangstelling van Ajax gaf
mij vertrouwen. Toen ik naar
Noordwijk ging, was het voor
mij duidelijk dat ik het hoogst
mogelijke zou nastreven." Na
één seizoen in Noordwijk 2, had
hij zijn doel bereikt: een basis
plaats in het keurkorps van trai
ner John Eelman.
De nuchtere Voorhouter had
zijn top echter nog lang niet be
reikt. Met sprongen ging hij de
laatste jaren vooruit, de pro
gressie ontging de bonds-
coaches in Zeist en de scouts
van de profclubs niet. Hij werd
geselecteerd voor het Neder
lands amateurelftal en Pim
Doesburg haalde Van Dijk naar
Feyenoord. De ontwikkeling die
Van Dijk na zijn achttiende jaar
doormaakte heeft iedereen ver
baasd.
Paul van der Zwaan, hij gaat
maandag als trainer aan de slag
bij WSB uit Noordwijkerhout,
was zelf keeper bij Foreholte en
had als jeugdtrainer Van Dijk
enkele jaren onder zijn hoede:
„Ik heb Rob van Dijk met meer
dan gewone belangstelling de
laatste vijf jaren gevolgd. Dat hij
talent heeft wist iedereen bij Fo
reholte, maar dat hij zo goed
zou worden had niemand ge
dacht. Bij Foreholte maakte hij
in het begin als keeper nog wat
fouten. Hij oogde ook wat onze
ker. Vorig seizoen zag ik hem
met Noordwijk tegen Vitesse
Delft, waar ik trainer was. Ik was
zeer onder de indruk. Rob heeft
enorm veel uitstraling. Heel im
ponerend."
Van Dijk vindt zelf zijn snelle
ontwikkeling niet zo opzienba
rend. „Ik weet niet of het met
mij anders was gelopen als ik
eerder was gaan keepen. Mis
schien had ik dan eerder mijn
top bereikt. Omdat ik pas op
mijn achttiende begon moest
het allemaal snel. Ik wist dat ik
het kon, het talent was aanwe
zig, dus zo gek is het niet. En
Noordwijk heb ik nooit als mijn
eindstation gezien. Ik had mijn
zinnen al gezet op een profclub.
Zoiets als Haarlem. Dat Feye
noord uit de bus kwam rollen,
was natuurlijk fantastisch
De eerste vier maanden bij
Feyenoord zijn voor Van Dijk
vlekkeloos verlopen. „De eerste
twee weken waren pittig, tien
keer per week trainen. Daarna
ging het wel. De spelers hebben
me snel opgenomen, iedereen
doet normaal tegen me.
Kortom, ik heb het enorm naar
mijn zin. Feyenoord of Ajax, het
kon me nooit veel schelen.
Maar de afgelopen maanden
heeft Feyenoord werkelijk mijn
hart gestolen. Het leventje als
profvoetballer bevalt me uitste
kend. Ik ben bezig met het
Praktijk Diploma Boekhouden,
verder heb ik mijn handen vrij
voor het voetbal. Ik hoop zo
lang mogelijk dit bestaan vol te
houden."
Rob van Dijk (links) en Edwin van der Sar. Twee keepers uit Voorhout die in de voetbalklassieker Feyenoord-Ajax tegenover elkaar staan.
Morgen zal hij waarschijnlijk
(de medische staf stelt alles in
het werk om Ed de Goey fit te
krijgen, maar de kans dat dat
lukt is vrijwel uitgesloten) in een
kolkende Kuip zijn debuut ma
ken. Die gedachte maakt hem
niet zenuwachtig, Van Dijk be
kijkt de situatie rustig. „Ik denk
er niet zo veel bij na. Ik weet
niet wat me te wachten staat.
Het is natuurlijk allemaal nieuw
voor me. Maar last van stress,
dat heb ik niet. Ik ben helemaal
met die wedstrijd bezig, hoewel
het nog niet honderd procent
zeker is dat ik speel, en de rest
laat ik rusten."
Zoals de telefoon. Dinsdag
trok hij de stekker uit de muur.
„Het was een gekkenhuis. Tot
maandag was ik natuurlijk nog
de grote onbekende. Nu wil ie
dereen weten wie Rob van Dijk
is. De laatste paar dagen heb ik
de publiciteit gemeden, ik wil
me helemaal richten op de
wedstrijd tegen Ajax."
Misschien klinkt het morgen
in een afgeladen Kuip say oeh
ah Rob m/i Dijk, say oeh ah Rob
van Dijk'.
ACHTERGROND
LEIDEN AD VAN KAAM
Het omstreden imago van de Springboks
In oktober waren de Springboks In Frankrijk. Hier banen it) zkh In Bordeaux een weg over en langs de Franse bekriten.
In 1969 speelden de Springboks voor het
laatst op Twickenham, dé rugbytempel bij
uitstek in Engeland. Dat duel liep volledig
uit de hand. Niet zo zeer in sportief opzicht,
alswel voor wat betreft de omlijstende acti
viteiten van een paar honderd demonstran
ten. Die anti-apartheidsgroepering over
spoelde het speelveld en zorgde voor een
enorme chaos. Drie jaar later werd hun
roep om uitsluiting van de Zuidafrikaanse
sporter verhoord. De internationale sport
wereld deed Zuid-Afrika in de ban en volg
de daarmee de richtlijnen van de Verenigde
Naties in deze.
Vandaag zijn 'de Boks' na 23 jaar terug in
de stad waar een deel van het publiek ze
destijds uitkotste. Strenge veiligheidsmaat
regelen zijn intussen genomen om een her
haling van het gebeuren te voorkomen. Ge
zien de ontvangst die de Zuidafrikanen vo
rige week in Engeland ten deel viel (een
groep demonstranten bekogelde de ploeg
met eieren) lijkt dat geen overbodige luxe.
Want officieel is de ban dan opgeheven en
de apartheid door De Klerk afgeschaft: dat
wil nog niet zeggen dat het racisme is ver
dwenen uit de harten en gevoelens van hor
den blanken. In Zuid-Afrika, maar ook in
Engeland. En dus zijn de tegenstanders pa-
Probleem met de Springboks is dat juist zij,
gewild of ongewild, in hun bagage de loden
last van de apartheid met zich meedragen.
De allereerste interland na het opheffen van
de ban. in Kaapstad tegen wereldkampioen
Australië, liep twee maanden geleden
meteen uit op een walgelijke demonstratie
van Afrikaner Weerstands Beweging, de ul
tra-rechtse partij met zijn radicaal fascis
tische ideeën. Het alternatieve 'volkslied'
Die Stem, ook al zo'n wit symbool, werd ge
zongen en de minuut stilte die het ANC had
gevraagd voor de herdenking van de tien-
FOTO £aa tallen doden die de week daarvoor bij on-
In het begin van dit jaar werd de
sportieve ban ten aanzien van Zuid-
Afrika opgeheven. Betrekkelijk ge
ruisloos verscheen een equipe atleten
aan de start bij de Olympische Spelen
van Barcelona. Minder geruisloos
daarentegen verliep de afgelopen
maand de tour van het nationale rug-
byteam door Europa die morgen in
Innden wordt besloten met een offi
ciële interland tegen Engeland, de
eerste sinds 1972. Onverbrekelijk
verbonden aan dat logo van de
Springboks kleeft dan ook de apart
heid, een bagage die de 'trots' van
Zuid-Afrika als een loodzware last
met zich meetorst
lusten in de zwarte woonoorden waren ge
vallen, werd compleet genegeerd. Voor
waar, dat heet nu een valse (tul
Maar rugby, de belangrijkste sport in Zuid-
Afrika sinds deze sport rond de vorige
eeuwwisseling werd geïntroduceerd, is daar
bij uitstek dan ook het tijdverdrijf én de
trots van de blanken. Ze zijn er heel goed
in, horen bij de absolute top van de wereld.
Officieel staat de beoefening open voor ie
dereen. maar in de praktijk komen de min
der kansrijken nauwelijks aan bod. Het
hoeft geen betoog wie dat daar zijn. Op top
niveau zie je er althans maar heel weinig te
rug. Bij de Springboks niet één zelfs.
..Maar is dat onze schuld", vroeg Naas Bo
tha. de aanvoerder en beste speler van de
nationale ploeg, zich gisteren nog maar
weer eens af bij de BBC. De blonde record-
international en spreekbuis van de Spring
boks was daar aan de vooravond van de al
maanden geleden uitverkochte interland
tegen vice-wereldkampioen Engeland te
gast in het programma Sportanight Direct
na die demonstratie van de AWB maakte hi)
in elk geval een gebaar door met zijn team
genoten op veldjes in de zwarte woonwij
ken te tTainen. Dat het ANC van Nelson
Mandela uiteindelijk toestemming gaf voor
de tour naar Frankri)k en Engeland had me
de met de actie van de nationale volksheld
Botha te maken.
Die probeerde gisteren voor de zoveelste
maal uit te leggen dat de samenstelling van
het nationale team historisch was gegroeid
en dat het ontbreken van kleurlingen daarin
niets met apartheid van doen heeft. „Het
selectiecomitó beslaat uit zes man. Drie
blanken en drie zwarten. En het is inder
daad zo dat rugby vooral populair is bij hei
blanke volksdeel. Dit in tegenstelling tot het
voetbal. Ons nationale voetbalteam gaat
volgende week naar Frankrijk. Dan zal je
niemand horen over het feit dat daar niet
één witte speler in het veld staat", aldus Bo
tha. Die overigens net als zo veel andere
Zuidafrikaanse topspelers Hollandse voor
ouders heeft.
Of zijn woorden veel indruk zullen maken
bij de anti-apartheid-comités in Engeland,
wiens vertegenwoordigende team overigens
wél twee kleurlingen herbergt, is de vraag.
Voor hen zijn en blijven de Springboks
de naam alleen al is besmet hét symbool
van de apartheid. Voor die groepen gooit
minister-president I>e Klerk bovendien nog
olie op het vuur door vanmiddag (de wed
strijd is live op de BBC te volgen) op het
ereterras van Twickenham te verschijnen
En daardoor een officieel tintje aan deze
kraker te geven.
De bedoelingen van De Klerk en Botha kun
nen best gr»ed zijn. Alleen hebben ze voor
lopig de schijn nog tegen Pas als de eerste
kleurling ook daadwerkelijk het groene shirt
van de Springboks om zijn schouders heeft
zal daar verandering in komen. En niet eer-
