'Ik moet het
hebben van
mijn emoties'
'Het spelen zit ze in het bloed'
Rtv show
Schrijver MCW 'ziek' van TROS
DINSDAG 20 OKTOBER 1992
Gloria Estefan schreef haar nieuwe single 'Al
ways Tomorrow' op verzoek van filmregisseur
Stephen Frears. De muziek was bedoeld voor
de film 'Hero'. Uiteindelijk achtte de regisseur het gevoe
lige nummer te serieus voor het luchtige verhaal dat hij
in gedachten had. Nadat de orkaan Andrew in augustus
grote schade had aangericht in Florida ook in haar ei
gen Miami gaf Estefan het lied een andere bestem
ming. Het werd een hart onder de riem voor de slachtof
fers van het natuurgeweld.
Opbrengst nieuwe single
Gloria Estefan bestenul
voor slachtoffers
van orkaan 'Andrew'
Linda de Mol
verlengt contract
met de TROS
AMSTERDAM KEES CROENEBOOM
„Het gaat over het heldhaftige
in ieder mens, over hoe we onze
moeilijkheden te boven kunnen
komen. Ik vind dit het beste dat
ik ooit heb geschreven - maar
dat zeg ik altijd als ik iets
nieuws heb gemaakt zegt Glo
ria Estefan.
„Na de orkaan werd op de ra
dio vaak het nummer 'Coming
out of the dark' gedraaid, van
onze vorige plaat. De traumati
sche gevolgen voor de stad zul
len nog heel lang merkbaar blij
ven. Ik zag een parallel met de
periode waar ik doorheen
moest na mijn ongeluk. Ik wilde
de gemeenschap laten weten
dat ik met de mensen meeleef
en ze moed inspreken. Hoop is
het hoofdthema uit Always To
morrow'. Verder wilde ik op de
ze manier proberen geld bij el
kaar te krijgen. De opbrengst
van de single is bedoeld voor
een hulpfonds voor de slachtof
fers."
De single is een van de vier
nieuwe songs op een verzamel-
cd met de grootste hits van Glo
ria Estefan en Miami Sound
Machine. De hits die erop staan
markeren de belangrijke histori
sche feiten: 'Dr. Beat', waarmee
de Sound Machine in 1984 een
eerste Hollandse hit scoorde:
'Conga', waarmee de groep een
jaar later in de Verenigde Staten
de aandacht op zich vestigde;
'1,2,3', dat in 1989 de echte Eu
ropese doorbraak betekende: en
'Coming Out Of The Dark', de
plaat waarmee Gloria Estefan
haar terugkeer vierde na een
busongeluk in maart 1990, dat
haar bijna fataal was geworden.
Bevrijdend
Zoals de meesten die de dood
in de ogen hebben gezien, leeft
Estefan bewuster dan voor het
ongeluk. „Ik heb me gereali
seerd dat je niet veel tijd hebt in
dit leven. Ik heb geleerd om ge
duldig te zijn, maar ook dat je
geen tijd moet verspillen. Toen
ik herstellende was van mijn
ongeluk ben ik bedolven onder
de liefde. Ik heb ook altijd veel
liefde gevoeld tegenover andere
aar ik had moeite
om dat te laten merken. Nu
weet ik dat je dat moet doen zo
lang het nog kan."
In haar jeugd moest Gloria
veel onderdrukken, vertelt ze.
Haar vader leed aan een slopen
de ziekte en haar eerste zorg
was voor het gezin. „Ik heb me
nooit zo erg geuit en dat is iets
wat ik nu aan het leren ben.
Wat dat betreft is het ongeluk
een bevrijdende ervaring ge-
„Ik denk dat je dat ook aan
mijn muziek, aan mijn manier
van zingen kunt horen. Vroeger
kwam het er heel anders uit dan
ik in gedachten had toen ik het
schreef. Ik ben heel gevoelig,
maar ik blokkeerde dat."
Zingen is voor haar altijd een
logische uitlaatklep geweest. In
het Cubaanse gezin Estefan was
de Spaanstalige muziek de eer
ste liefde. Gloria zong de liedjes
na van het sterretje Joselito, het
jongetje met de engelachtige
stem op wie ze stapelverliefd
was. Later ruilde ze hem in voor
Johnny Mathis en weer later de
den de Beatles en Gerry and the
Pacemakers hun intrede. Es-
tefans smaak was voor een
groot deel haar moeders smaak,
vertelt ze. „Ze was heel domi
nant. Een schat van een mens,
maar ze vertelde altijd wat mooi
was en wat niet. En ik luisterde,
want zo ben ik: ik hou me aan
de regels. Dat ik in de muziek
later mijn eigen weg ben ge
gaan, komt omdat ik de regels
van de muziek nooit heb ge
leerd. Daarom heb ik me altijd
heel vrij en zelfverzekerd ge
voeld bij wat ik deed."
Terugkeer
Het nieuwe project waaraan Es
tefan werkt, betekent een terug
keer naar die muziek uit haar
prille jeugd. In februari moet
een plaat uitkomen met tradi
tionele Cubaanse muziek en
met Spaanse teksten. „Het zijn
nieuwe nummers, maar ge
speeld op de traditionele ma
nier. We gebruiken geen drums,
veel gitaren en veel percussie.
Er speelt een aantal gasten mee,
onder anderen Cachao, een be
roemde Cubaanse bassist. Ik
ben er erg trots op. De plaat zal
wel niet veel worden gedraaid
op de radio, maar ik denk wel
dat al mijn fans er benieuwd
naar zullen zijn."
Vreemd genoeg lijkt Estefan
nog steeds moeite te hebben
zich als zangeres te beschou
wen. „Eigenlijk ben ik altijd
zangeres geweest, maar ik zie
dat als iets heel persoonlijks,
niet als een beroep. Het is heer
lijk om te zingen voor publiek,
omdat dat het enige moment is
dat je met ze kunt communice
ren. Maar ik vind het ook ont
zettend leuk om een plaat tot
stand te brengen. De nacht dat
ik 'Always Tomorrow' schreef,
kreeg ik om een uur of een het
idee. Om vijf uur had ik de de
mo klaar, compleet met gitaar
begeleiding en de tekst. Dat was
een heerlijk gevoel, dat ik iets
gemaakt had uit het niets. Alsof
ik een kind had gekregen. Dan
komt het arrangeren, proberen
het te laten klinken zoals ik het
voelde toen ik het opschreef,
proberen het juiste gevoel, de
juiste dynamiek te vinden."
„Ik vind mezelf meer een
schrijfster, een vertolkster van
mijn gevoelens. Iemand als Ma-
riah Carey heeft een fantasti
sche techniek. Ik moet het echt
meer hebben van de emoties.
Die vind ik ook belangrijker dan
een perfecte vocale uitvoering.
De zangpartij op 'Always To
morrow' was bedoeld als voor
lopige versie. Hij is niet eens
opgenomen in de zangcabine,
maar tussen de apparatuur. Je
hoort ook wat gebrom op de
achtergrond. Maar toen ik het
zong voelde ik heel sterk wat ik
wilde uitdrukken en dat is over
gekomen. Later heb ik gepro
beerd het nog eens zo te doen,
maar het lukte niqt om het be
ter te doen. Toen heb ik het
HILVERSUM» GPD
Hans Galesloot, schrijver van de
serie Medisch Centrum West, is
boos op Ted Mooren, hoofd
drama van de TROS. Mooren
zou in de ogen van Galesloot te
veel eer naar zichzelf hebben
toegetrokken ten tijde van de
uitreiking van de TeleVizierring.
„Het succes heeft vele vaders,
een mislukking is een wees",
zegt de schrijver. En voegt er
aan toe dat hij bij aflevering 100
stopt met schrijven voor de se
rie. Mooren ligt er niet wakker
van. „Dat hij er mee wil stop
pen, roept Hans al jaren."
Toen op 26 september, na er
twee jaar te hebben naastgegre-
pen, de TROS de TeleVizierring
voor MCW in ontvangst mocht
nemen, besteeg naast een aan
tal juichende acteurs Ted
Mooren het podium van de gro
te zaal in Tuschinski. In een
lang dankwoord wees hij op zijn
inzet en die van de TROS om de
ziekenhuisserie op poten te krij
gen en dat een en ander na ja
ren eindelijk was gelukt. Dat
schoot Galeschoot in het ver
keerde keelgat.
Mooren: „In die toespraak
heb ik Hans Galesloot genoemd
als de schrijver van de serie, als
de man achter het succes. Dat
lijkt me een optimale credit
voor hem, want toen ik in het
begin van de jaren '80 de dok
tersserie uitwerkte, die ik in
het weet helaas! Ik moet sinds
1983 de eerste notitie van Ted
over MCW nog ontvangen. „Ik
heb Mooren na de uitreiking
opgebeld en hem mijn onvrede
medegedeeld. Sindsdien ben ik
niet meer met hem 'on spea
king terms'. En 'that's it'. Wat
kun je er nog verder aan doen.
Ja, weggaan. Dat doe ik dan
ook. Volgend jaar schrijf ik de
laatste aflevering van MCW."
Mooren: „Ach, ik ken Hans
wel een beetje. Hij is een gevoe
lig mens en is makkelijk aan het
twijfelen te brengen. Het is de
druk die op zijn schouders rust.
Hij maakt dit elk jaar mee. Dan
gaat hij rechts en links om zich
heen slaan, hoofdzakelijk rich
ting mij. Ik incasseer dat wel en
dat weet hij."
mijn hoofd had, werd ik bij toe
val aan Galesloot voorgesteld.
Het klikte meteen tussen ons.
Hij heeft toen een opzetje voor
de serie geschreven. Zijn ver
dienste is dat het verhaal zich
afspeelde in een groot zieken
huis. Ik had meer het idee om
een soort doktersroman te ma
ken."
Scenario
Onder het script van aflevering
80, die deze winter wordt uitge
zonden, schreef Galeschoot be
tekenisvol: 'Ook dit scenario is
eigenlijk weer zelf bedacht door
de heer Mooren; zonder dat ik
En over Galesloots
de afscheid: „Ik denk niet dat
het zo'n vaart zal lopen, maar
zet hij het deze keer door, tja...
Kijk, niemand is onmisbaar. Ik
kan mij zo voorstellen dat we
dan met anderen doorgaan,
maar het kan ook zijn dat de
TROS tegen die tijd zegt: 'nu is
het welletjes'. We hebben on
dertussen niet stilgezeten. We
hebben allerlei andere dingen
ontwikkeld. We moeten er daar
om niet zo dramatisch over
doen. Om het heel cru te zeg
gen: als er een vliegtuig op
MCW was gevallen, was de serie
ook afgelopen geweest."
Muziek werd The Gipsy Kids met paplepel ingegoten
HELMOND GPD
STRIPS
BOLLEBOOM
BOES
ry
M e heten niet alleen 'The Gipsy
W Kids'. Ze zijn het ook. Drie zigeu-
nerkinderen: Jimmy (12), Falco
(14) en Sani (15), met een gitaar. Samen
spelen ze de sterren van de hemel in het ge
nre van de zigeunerjazz. Dat doen ze bij
hun optredens die steeds talrijker worden
en op hun debuut-cd 'Safari' die twee we
ken geleden is verschenen. „Het is eigenlijk
geen wonder dat ze zo spelen," zegt Enge-
lina, de moeder van Jimmy, „het zit ze in
het bloed."
Dat zou kunnen kloppen. Alleen al als je
afgaat op hun achternamen. Jimmy heet
voluit Jimmy Rosenberg. Inderdaad, hij is
nauw verwant met de leden van het inmid
dels wereldberoemde Rosenberg Trio, die
overigens alle drie neven zijn van de vader
van Sani, die voluit Sani van Mullem heet.
De meest opmerkelijke achternaam heeft
echter Falco: Rheinhardt. Inderdaad is hij
familie van de legendarische gitarist Djan-
go. Bovendien zijn de drie jongens van el
kaar neefjes.
Erg onder de indruk van die beroemde
achternamen lijken de jeugdige gitaristen
niet. Ten eerste heten ze al jaren zo. En ten
tweede, in de woorden van Falco: „We zijn
met de muziek van Django Rheinhardt op
gegroeid en de Rosenbergs speelden ge
woon bij ons in het kamp. Ze woonden
daar."
Falco en Jimmy wonen nog steeds op het
zigeunerkamp in Asten. Sani woont met z'n
ouders sinds tien jaar in een rijtjeshuis in
Helmond. Dat wil zeggen: de helft van het
jaar. „Want", zegt zijn vader Knolly, „in de
zomer pakken we de caravan en dan gaan
we er op uit, meestal naar Frankrijk. Tegen
woordig combineren we een reis vaak met
het optreden van de jongens, want we wil
len er graag bij blijven. We weten dat ze het
in zich hebben om een grote muzikale toe
komst op te bouwen, maar we willen niet
dat anderen bezit van hen nemen. Ze zijn
nog zo jong en we willen dat ze voorlopig
nog even kind blijven."
De jeugdige solist van het trio Jimmy
plukt een beetje aan z'n gitaar. Hij wil liever
muziek maken. Z'n moeder, Engelina die
samen met vader Mekkie even langs komt,
zegt: „Hij heeft van jongs af aan muziek ge
maakt. Hij was twee of drie jaar en toen
kreeg hij een paar conga's. Daar was hij on
afscheidelijk van."
En vader Van Mullem herinnert zich:Als
de grote jongens zaten te spelen, bij een
vuurtje met de oudjes, dan wilde hij steeds
meedoen. Hoe vaak ik hem niet heb wegge
stuurd... Weetje dat nog, Jimmy?"
Jimmy weet het. Sombere tijden waren
dat. Maar hij heeft geduld gehad. Nu is hij
de solist, stapelgek op z'n gitaar en boven
dien bedenkt hij een groot deel van het re
pertoire. Hij heeft de ideeën en die werkt hij
uit met de anderen, voornamelijk met Fal
co. Zodat de groep over een waar schrij
versduo beschikt: Rosenberg en Rhein
hardt.
Het is dinsdagmiddag. Moeten ze niet
naar school? „Ach," zegt vader Van Mullem:
„De twee oudsten zitten op een Vormings-
school. Ze hoeven maar twee keer in de
week naar les. Ze zijn nog leerplichtig na
tuurlijk. Maar ze doen niets liever dan spe
len. Ik heb de zaak uitgelegd en nu hebben
ze dispensatie gekregen. Maar Jimmy zit
nog op de basisschool. Die moet nog hele
dagen naar les. Maar vanmiddag hebben
we gevraagd of hij thuis mocht blijven. Hij
haalt het morgen wel in, hè Jimmy?"
Jimmy wel. En mag hij nou spelen? „Even
wachten," zegt Engelina, „als je een inter
view hebt moet je praten. Althans, dat zegt
ze waarschijnlijk, want met elkaar praten de
families het Romanesh.
De jongens zijn ontdekt door Hans Mee-
len. „Hij is een medewerker van Philips en
hij kwam vaak op het kamp in Asten. Hij is
dol op de muziek die de mensen er maken.
Hij heeft een paar jaar geleden ook het Ro
senberg trio ontdekt. Vervolgens heeft Han
Reiziger in zijn programma bij de VPRO
aandacht aan hen besteed en toen zijn ze
heel bekend geworden. Nu is het met de
jongens op de zelfde manier gegaan. Er was
al gauw een platenmaatschappij die er ook
brood in zag", aldus Van Mullem. Op de cd
staan behalve eigen nummers ook stukken
van onder anderen Rodgers en Hart, Cole
Porter en Gershwin.
„Dat is de muziek die we thuis hoorden",
zegt Falco. „Er werden altijd platen ge
draaid, vooral van Rheinhardt en ook van
Stephane Grapelli. Van die muziek houden
we. Popmuziek zegt ons niet zo veel. Hoe
wel, Jimmy heeft een bewerking gemaakt
van een liedje van George Benson. Maar dat
is all."
„Het is muziek in onze traditie", zegt Van
Mullem. Die muziek is nog steeds populair.
Nog steeds worden overal in Europa zigeu
ner-jazzfestivals georganiseerd. En nu zijn
de Gipsy Kids er ook van harte welkom. Zo
ook vorige week in Berlijn. Maar ze zijn er
niet naar toe gegaan. Van Mullem: „We
durfden het niet aan. We zijn echt bezorgd
over het neo-nazisme in Duitsland. Er ge
beuren weer vreselijke dingen. Veel musici
die in Berlijn waren uitgenodigd zijn niet
gegaan. We hoorden via via dat de zalen
leeg waren. Ook wij zijn thuis gebleven. Dat
was jammer, want het is een prachtig festi
val. Maar we wagen onze kinderen er niet
aan. Ze zullen ze maar iets aandoen. Daar
moet je toch niet aan denken."
Linda de Mol archieffoto anp
HILVERSUM GPD
Linda de Mol zal ook de komen
de vijf jaar voor de TROS pro
gramma's maken en presente
ren. Zij bereikte daartoe vorige
week volledige overeenstem
ming met Cees den Daas, tv-di-
recteur van de omroep.
Linda de Mol verzorgt bij de
TROS de presentatie van de
Leukste Thuis, Loveletters en
het TROS-Kompas Sterren Gala.
Over het honorarium waarvoor
De Mol gaat werken, geven de
betrokken partijen geen ope
ning van zaken.
Naast haar werkzaamheden
voor de TROS heeft Linda de
Mol het de komende jaren be
hoorlijk druk met haar werk
voor de Duitse commerciële
zender RTL Plus. In juni dit jaar
sloot haar broer, producent
John de Mol jr., een contract
voor drie jaar met de Duitse
zender. Linda gaat een aantal
programma's die haar broer
voor het station maakt, presen
teren. Zo is zij te zien in Traum-
hochzeiten, de Duitse versie
van Love Letters. Tevens pre
senteert ze Kollegen, Kollegen.
Adam Curry
terug bij
Veronica
HILVERSUM GPD
Adam Curry keert terug bij Ve
ronica. De omroep heeft afgelo
pen weekeinde een driejarig
contract afgesloten met Adam
Curry. Hij gaat zowel voor de
radio als de televisie-afdeling
van Veronica programma's ma
ken. Veronica is volgens een
woordvoerster „zeer ingeno
men" met de overeenkomst.
In het contract is vastgelegd
dat Curry per jaar 52 wekelijkse
radioprogramma's en twaalf tv-
programma's gaat maken. Cur
ry krijgt een twee uur durend
programma op de zaterdag.
„Dat programma zal gericht
zijn op house-muziek. Over de
invulling van de televisiepro
gramma's moet nog gepraat
worden. Die programma's wor
den speciaal voor hem ontwik
keld. Het is ook nog niet bekend
of het een muziekprogramma
wordt, of iets geheel anders", al
dus de woordvoerster.
Adam Curry werkt bij het po
pulaire muziekstation MTV in
New York. In 1987 verliet hij Ve
ronica om in Amerika een nieu
we toekomst op te bouwen. Bij
Veronica heeft hij in totaal drie
ëneenhalf jaar lang gewerkt.
Curry, zoon van Amerikaanse
ouders, presenteerde voor Vero
nica Televisie het popprogram
ma Countdown. Op de radio
presenteerde hij naast een ei
gen programma op Radio 3, de
Curry en Van Inkel-show met
collega Jeroen van Inkel.
In augustus 1987 kreeg hij het
aanbod om bij MTV in New
York te komen werken. Hij werd
aangezocht om bij het commer
ciële muziekstation interviews
met popartiesten te verzorgen.
Curry vertrok eind oktober 1987
naar Amerika met Patricia Paay,
met wie hij in september 1988
trouwde, in zijn kielzog. Veroni
ca bekijkt volgens de woord
voerster op het moment of er
mogelijkheden zijn voor Patri
cia Paay om televisieprogram
ma's te presenteren.
Overigens blijft het gezin Cur
ry in Amerika wonen. „Ik denk
dat hij het wekelijkse radiopro
gramma in Amerika zal maken
en ons de banden toestuurt.
Voor zijn televisiewerk zal hij
wel naar Nederland moeten ko
men. Het zal dan van het actua
liteitsgehalte van het program
ma afhangen of hij er een paar
tegelijk op kan nemen of dat hij
voor ieder programma afzon
derlijk naar Nederland moet ko
men."
Gloria Estefan: „Ik heb geleerd geen tijd te verliezen."
Falco Rheinhardt, J immy Rosenberg en Sani van Mullem spelen de sterren van de hemel met hun zigeunerjazz, foto gpd
The Gipsy Kids (v.l.n.
