Kanjers groeien nog jaren door
Vrije tijd
Bekroond
keramiek
Memobus
Coco Crazy
Swingende
Guillaume
Zonder kracht
'Monumentale'
foto's maken
- VRIJDAG 11 SEPTEMBER 1992
NIEUWE CD'S
Dubrovniks - 'Chrome' - Play it
again Sam.
Een degelijk werkstukje uit
Australië, afgescheiden door
twee gitaristen die tevens zin
gen, een bassist en een drum
mer. Alle elf power-pop num
mers liggen lekker in het gehoor
maar blijven niet echt bij. Een
uitzondering moet worden ge
maakt voor opener 'French re
volution' (waar het kwartet ook
tekstueel iets heeft te melden)
en het broeierige 'Anything you
want'. Het korte, zeer bevreem
dende 'Dirty Rag' is wat al te
duidelijk een opwelling. Hierna
zakt 'Chrome' als een plump-
pudding in elkaar, voor al om
dat alle nummers dan wat te
veel op elkaar beginnen te lij
ken.
WK
Roger Waters - 'Amused to death'
- Sony.
ROGER WATERS
mische bewegingen gebaseerde
stukken van het LPO contraste
ren fraai met de soms hectische
saxofoon van Coleman. In som
mige van de achttien stukken
worden extra jazzinstrumenta-
listen ingezet, maar elektronica
blijft dit keer achterwege. Als
om de jazzliefhebber extra te
vreden te stellen sluit de plaat af
met een prachtig jazztrio van
bas, drums en saxofoon. Onge
twijfeld een van de cd's van het
jaar.
KV
AMUSED TO DEATH
Terwijl Pink Floyd op kunstma
tige wijze zijn bestaan rekt, gaat
de vroegere leider en huidige ri
vaal van dit pompeuze muziek-
bedrijf op veel overtuigender
wijze zijn eigen gang. 'Amused
to death', is, filmmuziek niet
meegerekend, Waters' derde so
loplaat. De luisteraar wordt ge
trakteerd op een angstaanja
gende film zonder beelden. De
toestand van de wereld in ge
luid omgezet.
Alsof G.B.j Hilterman een enor
me depressie doormaakt, zo
klinkt de 'praatzang' van Wa
ters. Inderdaad nauwelijks te
verdragen maar toch zeer aan
grijpend. Nergens een relative
ring in de grote hoeveelheid
tekst. Wel een wagonlading
zwartgalligheid en net niet stui
tend cynisme. Duidelijk is dat
Waters zijn zaakjes kent en de
krant erg goed leest.
Liedjes staan er niet op 'Amu
sed to death'. Wel schrikt de
luisteraar zich enkele keren bij
kans een ongeluk van een F-zo-
veel die zijn dodelijke vracht
loost, rinkelende telefoonstoe
stellen en voorbij scheurende
Ferrari's. Vermelding verdienen
verder nog het fraaie gitaarspel
van Jeff Beek en de audio-tech-
nologie die Waters heeft toege
past, Q-Sound. Wel precies tus
sen de twee speakers in gaan
zitten voor het optimale effect.
WK
Paul Weller - idem - Go! discs.
Na The Jam en The Style Coun
cil probeert Paul Weller het met
een groep zonder naam. Jam-
fans hebben niets aan dit al
bum, daar is het te zoetgevooisd
voor, met al die fluitjes en tam-
boerijntjes. TSC-liefhebbers ko
men wat meer aan hun trekken.
Grootste verschil met TSC is dat
Weller wat rommeliger te werk
is gegaan, of, zo men wil, dé
scherpe kantjes niet van de
twaalf nummers heeft afgevijld.
Grootste bezwaar aan dit Wel-
ler-schijfje is de miserabele ge
luidskwaliteit en dat het ner
gens over gaat. Weller brengt de
flutteksten op gedreven wijze en
dat wil maar niet wennen van
de man die zich eens opwierp
als de woordvoerder van de wat
minder radicale vleugel van de
punkbeweging.
Heel flauw is de grap, ergens
halverwege, als er een plaat
wordt opgezet en de cd tijdelijk
begint te kraken. Zelf vindt Wel
ler het een dijenkletser van for
maat want na afloop van 'Kos
mos', het laatste nummer van
de cd, horen we nog zo'n acht
minuten een draaitafel die maar
niet wil afslaan. Een wel heel
mallotige manier om de speel-
duur op te rekken.
WK
JAZZ
Howard Shore/Ornette Coleman -
"Naked Lunch" - Milan/lndisc.
De onder critici omstreden film
"Naked Lunch" heeft een
soundtrack die minder doelwit
zal zijn van negatieve beoorde
ling. In de eerste plaats is na
tuurlijk omdat het de eerste
echte nieuwe opname met Co
leman sinds drie jaar is. Com
positorisch draagt de altsaxofo
nist relatief weinig bij aan het
materiaal, als solist des te meer.
Oppervlakkig doet de cd den
ken aan "Skies of America" uit
1972. Het London Symphony
Orchestra moest toen vaak on
gewone, door Coleman ge
schreven partijen spelen. Het
London Philharmonic heeft het
hier makkelijker, aangezien
Shores muziek het orkest geen
jazz-timing opdringt. De fraai
georkestreerde, op globale rit-
De trio-bezetting van Jack De-
Johnette en John Patitucci met
de virtuoze Cubaanse pianist
(1963) doet al het en een ander
verwachten ten aanzien van
technisch vuurwerk. Wat dat
betreft worden we niet teleurge
steld. Belangrijker is of Rubalca-
ba, die hier al zijn derde pro-
duktie voor oorspronkelijk het
label Somethin' Else (Japanse
EMI) presenteert, ook de diep
gang heeft om emotioneel ge
noeg los te maken bij de luiste
raar. Goede toetsstenen zijn
hier wat dat betreft het senti
mentele "Imagine" van Lennon
en het technisch veeleisende
"Giant Steps" van Coltrane. De
vooral ritmisch indrukwekken
de pianist slaagt met vlag en
wimpel door in beide gevallen
niet te vervallen in voor de hand
liggende uitweidingen. Ook in
deze tijd van cd-overvloed ver
dient zo'n fantasierijke pianist
bijzondere aandacht.
KV
KLASSIEK
Gala Concert t.g.v. de tiende ver
jaardag van het Orkest van de
Achttiende Eeuw o.l.v. Frans
Brüggen - Philips.
Volgende maand viert het Or
kest van de Achttiende Eeuw
zijn tiende verjaardag en om
dat luister bij te zetten werd tij
delijk gunstigG eprijsd een cd
uitgebracht met elf korte stukjes
uit het arsenaal aan toegiften
van dit ensemble. Een muzikale
grabbelton op niveau met delen
uit grotere gehelen (o.a. de Sal-
tarello uit de Italiaanse symfo
nie van Mendelssohn), maar
ook met muziek die Brüggen en
zijn mensen nog niet eerder
vastlegden. Meer dan eens zat
ik bovendien op de punt van
mijn stoel, bijvoorbeeld bij de
opeenvolging van Beethovens
Egmontouverture en die uit
Rossini's opera 'L'Italiana in Al-
geri'. Een stilistisch vraagteken-
tje kan hier en daar zeker ge
plaatst worden, maar een gezel
lig muzikaal verjaardagsfeest is
het zeker wel geworden.
PK
Mozart - Requiem, KV 626 Mau-
rerische Trauermusik, KV 477 -
Nancy Argenta (sopraan), Catheri
ne Robbin (alt), John Mark
Ainsley (tenor), Alistair Miles
(bas), The Schütz Choir The
Schütz Consort, The London Clas
sical Players o.l.v. Roger Norring-
ton - EMI.
Eveneens 'cd van de maand' is
deze nieuwe opname van Mo-
zarts sinds 'Amadeus' ongekend
populaire Requiem, maar wie
deze uitgave onvoorbereid
koopt, zou wel eens kunnen
schrikken. Stond Norrington
toch al bekend om zijn van ie
dere romantisering ontdane
vertolkingen, Mozarts doden
mis klinkt bij hem zelfs zonder
enige wijding of plechtstatig
heid. Voor de fans van Norring
ton een 'must', maar ieder an
der moet maar even goed na
denken, temeer daar de dirigent
soms dermate onvervaarde
tempi kiest, dat de solisten
(vooral tenor en bas klinken
heel fraai) meer dan eens de
grootste moeite hebben om uit
hun muziek te komen, laat
staan dat ze er ook nog iets mee
kunnen 'doen'.
PK
DINGEN
Dit nest van twee schalen en een vaas van
Erik Jan Kwakkel uit Arnhem kreeg vorige
week de eerste Keramiek Arward van de
AVA, de Algemene vereniging voor de Ne
derlandse Aardewerkindustrie. Naast een
cheque kreeg Kwakkel een kunstwerk in
brons van de Oegstgeester beeldhouwster
Rinie Otte. De AVA hoopt door het instellen
de Award jonge ontwerpers te stimule-
en hierdoor het Nederlands aardewerk
geheel eigen gezicht te geven. Meer in
formatie: tel.O 83 09 - 59 11 0.
Met een schets van Vivian Sender (New
York) gingen de ontwerpers in de Noord-
wijkse studio van Guillaume aan de slag en
kwamen met dit model, dat de naam Swing
kreeg, op de proppen. Kenmerkend voor dit
in Zwitserland vervaardigde horloge is de
vloeiende, afgeronde lijn die heel mooi met
de pols 'meeloopt'. De band is van kalfsleer.
Prijs rond de ƒ229,-. Meer informatie:
0 17 19-20 00 0.
Het cliché 'Dat kun je wel op je buik schrijven' heeft Brabantia
omgebogen tot 'Dat kun je wel op een bus schrijven'. De gewo
ne vooraadbus voorzagen zij van zwarte schoolbordverf en
een fel rode deksel en de Happy Box, een leuk cadeautje
13,95), was geboren. En voor die prijs doet Brabantia er ook
nog een doosje krijtjes en een sponsje bij. Meer informatie:
tel.O 49 04- 12 12 1.
groot en
klein dook, om er de leukste en beste uit te halen. In de cate
gorie spellen en puzzels viel dit spel van Ravensburger in de
prijzen. Bij Coco moetje zo snel mogelijk apen in zes verschil
lende kleuren bijelkaar zien te krijgen. En dat valt niet mee
want de identieke kokosnoten, waarin de apen verborgen zit
ten, tollen over het speelbord. Prijs 39,95. Meer informatie:
0 33-61 14 45.
Zonder kracht te zetten kun je met deze opener een met een
kroonkurk afgesloten fles openen. Opener er recht opzetten
en even, heel licht drukken. Ideaal voor mensen die met hun
handen niet meer opümaal kunnen gebruiken. De opener is
veilig voor kinderen en past in het keukenlaatje. Het produkt
dat de prijs nog niet helemaal vaststaat, maar de
vertegenwoordigster van Linwah International BV, verwacht
dat die tussen de 10 en 12,95 komt te liggen. Meer infor-
UNITED PHOTOS de BOER OLAF KRAAK
W
DOE-HET-ZELF
Door een overhangende tak op de voorgrond
mee te fotograferen, krijgt de foto meer diepte
en sfeer. foto cpd
Nederland telt duizenden r
grote en kleinere. Zaterdag 12 setember is
het weer 'Nationale Open Monumenten
dag'. De deuren staan dan gastvrij open,
ook die van gebouwen die gewoonlijk voor
het publiek gesloten blijven. Het is een
mooie gelegenheid unieke foto's te maken,
zodat je er later nog eens van kunt genieten.
Om pakkende opnamen te maken is het
van belang het juiste, misschien wat minder
gebruikelijke, standpunt te kiezen van
waaruit de foto wordt genomen. Dus niet
door recht van voren een heel gebouw op
de plaat te zetten, maar bijvoorbeeld door
een laag standpunt te kiezen. Ga vlak voor
het gebouw staan en richt de camera om
hoog. Het resultaat van zo'n foto is dat het
foto-onderwerp 'indrukwekkend' op de foto
komt. Als daartoe de gelegenheid is kan een
foto ook vanuit een hoog standpunt, bij
voorbeeld vanuit het raam van een ander
gebouw, een heel verrassend resultaat ople-
Heel grote gebouwen zoals kerken of kaste
len drukken een duidelijk stempel op een
stad, dorp of streek. Ze domineren dan ook
vaak alles in hun naaste omgeving. Om dat
effect op de foto te laten terugkomen is het
de moeite waard (een deel van) die omge
ving in het fotobeeld op te nemen.
Groothoeklens
Tijdens het maken van een 'monumentale'
fotoserie kun je veel plezier hebben van een
groothoeklens. Daarmee kan een groter
deel van een gebouw, straat of ander tafe
reel gevangen worden. De meeste compact-
camera's hebben een redelijk groothoekbe-
reik (35 mm) of een lens met W(ide)-stand.
Voor spiegelreflexcamera's zijn groothoek
lenzen los te koop.
Schenk bij het zoeken naar fotogenieke lo
caties en standpunten ook eens aandacht
aan bepaalde details. Ramen, deuren, pila
ren of bogen vormen vaak zich herhalende
patronen die sprekende foto's opleveren.
Let ook op kleurige details die er in een
grauwgeldeurde omgeving duidelijk uit
springen. Ook hierbij geldt: kijk goed in de
zoeker en plaats het onderwerp zorgvuldig
in een kader. Neem de tijd en druk niet te
snel af.
Breng diepte aan
Voorgrondvulling kan bij het fotograferen
van gebouwen meer diepte aan de foto ge
ven waardoor deze een stuk interessanter
wordt. Een overhangende tak of boom is
daarvoor heel bruikbaar. Een boom, of een
aantal mensen voor een monumentaal ge
bouw geven bovendien een goede indruk
van de omvang van het foto-onderwerp.
VISSPORT
Een exemplaar, een hele beste,
een knoeperd, een kanjer. In de
hengelsport is er een scala van
benamingen om verbaal duide
lijk te maken dat de verteller
een grote vis heeft gevangen. En
daarbij gaan steevast de armen
uiteen om met lijnrecht tegen
over elkaar uitgestrekte handen
aan te geven wat bij benadering
de afmeting van de vis is. Zij die
niet op een decimetertje kijken
lopen al snel het risico niet
meer serieus genomen te wor
den.
Meestal zijn de toehoorders
nog wel zo beschaafd om de uit
zijn slof schietende sportvisser
niet direct voor leugenaar, of
bedrieger uit te maken. Vissers-
latijn' is een term die in dit ver
band nog wel eens over tafel
rolt. En dat klinkt heel wat ple
zieriger dan ronduit te zeggen
dat iemand de zaak besodemie
tert.
Nu is er het vangen van grote
vissen iets heel bijzonders aan
de hand. In de eerste plaats lijkt
het erop alsof de kanjers in de
loop der jaren nog steeds blij
ven doorgroeien. En de heroïek
van de vanger neemt ook
dikwijls nadat de tijd verstrijkt
steeds grotesker vormen aan.
Naarmate de bewuste vangst in
latere jaren nog eens uit het
stoffige geheugen wordt opge
diept blijkt hij net weer een
pondjes zwaarder, was de
paar hon
en duurde de
i paar minuten
lijn toch
derdste dunner
dril toch weer eei
langer.
Bovendien is er nog iets
merkwaardigs: vissen die zijn
losgeschoten of die zijn ver
speeld door lijnbreuk hebben
doorgaans fenomenale afmetin
gen, hoewel ze nooit op een
meetlat zijn gelegd of op de
weegschaal zijn gedeponeerd.
Opvallend is ook dat het verspe
len van vissen slechts zelden
aan de eigen onkunde te wijten
Ik luister ook altijd met de
grootste bewondering naar hen
gelaars die van een verspeelde
vis precies het gewicht en de
lengte weten. Alsof ze over pa
ranormale gaven of een fotogra
fisch geheugen beschikken.
Grote vissen vangen is een re
latief begrip. Wie in een water
vist waarin zich vrijwel alleen
gedegenereerde brasempjes tot
zo'n 30 centimeter rondzwem
men zal in opperste verrukking
rakeq wanneer er een exem
plaar aan de haak wordt gesla
gen die de vier decimeter haalt.
Maar dezelfde vis zal met een
zekere minachting voor zijn
verschijningsvorm worden ont-
haakt door de sportvisser die op
een uitgestrekt en oergezond
water met grote regelmaat bra
sems van 50 tot 60 centimeter
vangt.
Zo kan een beginnende kar
pervisser zijn geluk vaak niet op
als hij een vis in het landingsnet
weet te dirigeren die later blij
kens de unster tien pond weegt.
Maar de 'specimen hunter' (ja,
recordjagers in de karpervisserij
bedienen zich dolgraag van En
gelse termen) die in zijn vang
stenboekje al menige twintig
plusser heeft genoteerd zal met
een zekere teleurstelling consta
teren, dat het er maar eentje
van tien pond was...
Vissers die zich' uitsluitend
richten op recordexemplaren
zijn een beetje een slaaf van ei
gen opvattingen en gedreven
heid. Immers ze willen steeds
groter en zwaarder en beleven
doorgaans weinig plezier aan
een vangst van geringere afme
tingen. Dat is jammer om een
tweetal redenen. In de eerste
plaats is de hengelaar zo gefïxe-
eerd op de afmeting en het ge
wicht dat de omstandigheden
veelal volledig worden wegge
cijferd. En daarin schuilt toch
vaak een deel van het genoegen
dat men aan een visdag beleeft.
Immers het vangen van vis in
een stinkende stadsgracht te
midden van uitlaatgassen moet
toch minder visplezier geven,
dan wanneer we dat bij een
fraaie rietkraag langs een uitge
strekte plas doen.
Wie onder moeilijke omstan
digheden toch vis weet te van
gen kan daaraan een extra stuk
je genoegen ontlenen, tenmin
ste als hij daar oog voor heeft.
Bovendien zeggen gewicht of
lengte zeker niet altijd iets over
de sport die de vis biedt. Het
best is dat te illustreren met
voorbeelden uit de karpervisse
rij.
Ik heb wel karpers boven de
20 pond gevangen die binnen
enkele minuten in het landings
net lagen en zich nauwelijks en
kele meters van de plek hadden
verwijderd waar ze werden vast-
geslagen. Maar ik heb ook wel
karpertjes vastgeslagen van een
pondje of vier, vijf die niet van
ophouden wisten. Keer op keer
testen ze de lijn en slip van de
molen en sleurden bij hun
vluchtpogingen soms tientallen
meters nylon van de spoel. Hun
dril duurde vele minuten.
Het zal u duidelijk zijn dat de
veel kleinere karpers toen zij af
gemat in het gras lagen mij veel
meer voldoening schonken dan
hun vier of vijfmaal zwaardere
zussen of broers. Vandaar dit
advies: blijf vooral proberen zo
groot mogelijke vissen te van
gen, maar wordt geen slaaf van
meetlat en weegschaal.
Jacht op de kanjer mag geen obsessie worden: plezier van het vissen
moet voorop staan. foto wim dukman
