Jan Douwe Kroeske
in ban van 'the boss'
p
Ambassador's Day in Duinrell
'Radio schept een band met mensen'
Rtv show
MAANDAG 24 AUGUSTUS 1992
10
-w-eduld kan Jan Dou-
I we Kroeske niet
^-ii worden ontzegd.
Zeven jaar lang moest de 35-ja-
rige VARA-presentator van pop
programma's als 'Kippevel' (tv)
en 'Twee meter de lucht in' (ra
dio) wachten. Totdat onlangs
Bruce 'The Boss' Springsteen,
na ontelbare verzoeken, in
stemde met een irtterview. Mor
genavond is het resultaat te zien
((23.05 uur, Nederland 2).
Eerdere pogingen om Bruce
Springsteen te interviewen wer
den door de platenmaatschap
pij immer met hoongelach ont
vangen. Drie maanden geleden
ging het laatste verzoek de deur
uit, voor het geval Springsteen
naar Rotterdam zou komen in
het kader van een Europese
tournee. Ook dat verzoek werd
afgewezen. Rotterdam was niet
opgenomen in de nieuwe tour.
Springsteen had gekozen voor
Parijs, Stockholm en Milaap.
,,'t Was zo duidelijk als wat. Ik
moest en zou naar Parijs. Wij
met een bus naar Parijs. Aan
boord: een groot aantal journa
listen, radiomakers, Mart
Smeets en ik. Tijdens Pinkpop
had ik met Mart daarover een
afspraak gemaakt. We waren
echter nog niet in Frankrijk of
we konden met geen mogelijk
heid verder. Vijf uur hebben we
in de file gestaan als gevolg van
een blokkade die door Franse
vrachtwagenchauffeurs was op
geworpen", vertelt Kroeske.
Lot
Niet alleen de Nederlandse
journalisten waren op weg naar
Parijs gestrand. Ook een gedeel
te van de licht-apparatuur voor
het concert van Springsteen
stond in de file en kwam nooit
in Parijs aan. Mart Smeets be
nutte zijn wachten in de file
door alsnog een gesprek aan te
knopen met een Amerikaanse
honkbalcoach, die daags daar
voor zijn afspraak met hem had
afgezegd, maar toevallig ook in
de file verzeild was geraakt.
Kroeske zat wat te kniezen
omdat hij het concert van
Springsteen in Parijs aan zijn
neus voorbij zag gaan. Dat gold
ook voor de overige journalis
ten, van wie een enkeling het
'file-verhaal' beschreef. Dat ver
haal belandde uiteindelijk via
een omweg op het bureau van
Springsteen en leidde tot het in
terview.
Jan Douwe Kroeske be
schouwt het als een speling van
het lot. „Zaterdag 11 juli kreeg
ik een fax, waarin stond dat ik
me een dag later op Wembley
moest melden. Op dat moment
kon ik m'n ogen niet geloven."
Nog geen vierentwintig uur la
ter stond hij samen met de per
soonlijk manager van Spring
steen, Barbara Carr, te luisteren
naar de soundcheck. Het ge
sprek werd onderbroken toen
Kroeske op z'n schouder getikt
werd met de mededeling:
„Greetings from Southside
Johnny". Naast Kroeske stond
Bruce Springsteen.
„Die man was zo goed inge
licht, hij wist alles van me. Wist
'Bruce Springsteen
doet het op het podium
beter dan The Stones'
potje staan grienen naast het
podium."
„Het is eigenlijk een unieke
ervaring, die man te zien spelen
en te horen hoe hij antwoord
gaf op mijn vragen. Dat gesprek,
in combinatie met de sound
check en de opname van een
deel van het concert - meer dan
was afgesproken - is voor mij
een echte piek-ervaring. Ik vind
het leuk dat ik het voor de Ne
derlandse televisie heb ge
daan."
„Vergeet niet: Nederland is
als popiand heel belangrijk.
Springsteen weet dat. Hij heeft
zich er over verbaasd, dat een
nummer als '57 Channels (and
Nothing on)' over de tv in de
Verenigde Staten hier amper
wordt gedraaid, maar dat de
speciale mix over de rassenon-
lusten in Los Angeles - de eigen
lijke B-kant - een topper is. Ik
denk dat dat een compliment
aan de Nederlandse popliefheb
bers is."
(Jan Douwe Kroeske inter
viewt Bruce Springsteen, dins
dag, 23.05 uur, Nederland 2)
je dat. Alles wat ie-wil zeggen,
heeft-ie in zijn muziek gestopt."
Melancholie
„Die man heeft iets. Als ik z'n
nummers hoor, naar de teksten
luister, dan beleef ik als luiste
raar verhalen van iemand, die
steeds ouder wordt en tegen
zichzelf praat. Over de geneug
ten van het leven. Dat roept de
melancholie in mij op. Dat
raakt me. Zoals het optreden
van Tom Petty in Brussel me
geraakt heeft of Prince in Gal
genwaard."
„Die man was zo goed ingelicht, hij wist alles van me."
Jan Douwe Kroeske over 'the Boss':
bijvoorbeeld dat ik Southside
Johnny ooit eens in de studio
had gehad voor een 'twee-me
ter-sessie'. Vandaar ook de be
groeting."
De tien minuten die hem wa
ren toegezegd, werden er vijfen
twintig. Kroeske: „Ik had twee
uur vragen bij me; gespreksstof
voor een jaar. Toen het inter
view was afgelopen zakte ik te
rug in m'n stoel en dacht:
Wauw'. Ik begrijp nu waarom
Springsteen zo weinig inter
views geeft. Hij denkt over iede
re vraag en ieder antwoord na.
foto roland de
bruijn
Springsteen past volgens mij
helemaal niet in de snelle, jon
ge, wilde wereld van de popmu
ziek. Interviews geven geen
meerwaarde aan zijn werk en
zijn leven, en hij zal er nooit zijn
ziel en zaligheid in leggen. Als je
goed naar z'n werk luistert, hoor
„Maar dit concert van Bruce
Springsteen in de Wembley Are
na sloeg alles. Dit is geen platte
rock roll meer, maar absolute
muziek. Ik denk zelfs dat hij be
ter is dan wat de Stones ooit op
een podium hebben gedaan.
Het is zoiets als de supporters
van Ajax, die in een leeg stadion
in Turijn de Ajacieden toezon
gen. Zoiets moet je over je heen
laten komen. Ik kreeg er een
brok van in m'n keel, zo ontwa
penend was dat gevoel, maar zo
pijnlijk ook. Het liefst had ik een
Lex Harding (47) voor de tweede maal weg bij 'zijn' Veronica
STRIPS
BOLLEBOOM
Express riep hem bijvoorbeeld
uit tot de beste discjockey van
de jaren zeventig.
Tegenstander
Sindsdien werd Lex Harding,
naast Rob Out, de drijvende
kracht achter Veronica. Naast
een platenzaakje in Gouda en
een bedrijfje dat muziekfeesten
organiseert, stak hij al zijn tijd
in Veronica. Radiomaken bleef
voor hem echter nummer 1. Ly
risch kan hij erover worden:
„Radio is een vriendje, dat is het
leuke, je bent iets aan het doen,
je zet de radio aan en je hebt ie
mand bij je. Dat je simpele din
getjes overbrengt, dat is toch
leuk. Ik voel die mensen, ze zit
ten er toch allemaal. Je schept
met radio een band met ze. Het
is in principe eenrichtingscom-
municatie, maar gevoelens
overbrengen muziek vind ik
daarbij nogal belangrijk een
mooie plaat delen met twee
miljoen anderen, dat is hartstik
ke leuk."
In zijn huidige functie als ra
diodirecteur zag hij echter wei
nig van zijn uitgesproken idee
en op radiogebied gerealiseerd
Harding is een bekend ei
vent tegenstander van de huidi
ge inrichting van de publieke
radio. Hij pleitte jaren tever
geefs voor een eigen zender
voor Veronica. Met de nieuwe
zenderindeling op tv én radio,
die per 1 oktober van start gaat,
kon Harding niet uit de voeten.
De omvorming van Radio 2 tot
familiezender noemde hij bij
voorbeeld 'een terugval naar de
jaren vijftig', en het instellen
van zendercoördinatoren ziet
hij als bedreiging van de identi
teit van Veronica.
Het werd voor Harding hoog
tijd om op te stappen en iets
ander te gaan doen. In te gaan
op een nieuwe, en misschien
wel de grootste uitdaging voor
Harding, het opzetten van een
radiostation volgens zijn eigen
idealen. „Als ik in een restau
rant zit neem ik altijd iets wat ik
niet ken. Ik ga graag op uitda
gingen in. Zo ben ik."
'Stadsbeeld' over
Cesky Krumlov
In de NCRV-serie over stede-
bouw en architectuur 'Stads
beeld' staat vanavond om 22.23,
Nederland 1, de stad Cesky
Krumlov centraal. De stad, die
ligt in het zuiden van de Bohe-
men, kent een lange geschiede-
In 1347 kreeg Cesky Krumlov
het stadsprivilegium. Een be
langrijke rol in de ontwikkeling
van de stad speelde de adellijke
familie Rozmberk, die de re
naissance introduceerde en
Hollandse schilders uitnodigde.
Vanuit het hoog op de rotsen
gelegen kasteel regeerden de
Rozmberks de stad gedurende
drie eeuwen.
De architectuur in de stad is
sterk beïnvloed door de gotiek
en onderging daama invloeden
vanuit de renaissance en de ba
rok. Er is op dit moment veel
aandacht voor renovatie van
monumentale panden.
Tableau vivant in het theater van Duinrell: showgirls, diplomaten, de Duinrell-kikker, clown Nico en Panda.
foto frank fahrner
Aan het immer actie
ve brein van Hugo,
graaf van Zuylen
van Nyevelt, is een wel heel vro
lijke manier van 'Holland Pro
motion' ontsproten. Om te la
ten zien dat ons land een fan
tastisch vakantieland is met
volop stranden, molens, tulpen
en vooral met een heel erg leuk
pretpark (hiermee bedoelt de
Graaf zijn eigen Duinrell) no
digt hij jaarlijks de in Nederland
gestationeerde ambassadeurs
uit om met hun gezin een dagje
te genieten op, in en om de vele
attracties die het park rijk is.
Dezer dagen was het weer zo
ver: 'Ambassador's Day'. Eenen
twintig ambassadeurs en een
endertig representanten uit al
lerlei landen vermaakten zich in
de achtbaan, het reuzenrad en
de 'Splash', waarna ze werden
getracteerd op de flitsende
Choq Magic show van illusio
nist Hans Klok en een af-
scheidsborrel. Ook Panda had
een grafelijke uitnodiging ont
vangen en mengde zich onder
het pretmakende Corps Diplo
matique.
Choq
De parkeerplaats van Duinrell is
geheel gevuld met CD-boIides.
„Van welke ambassade bent U?
vraagt het meisje bij de in
gang. „Kazi wakstan", ant
woordt fotograaf Frank. We mo
gen doorlopen. We hadden na
tuurlijk ook gewoon onze invi
tatie kunnen laten zien, maar zo
is het nu eenmaal leuker. We
beginnen maar meteen met
'ambassadeurtje raden'. Frank
meent stellig dat de man die
onder luid olé-geroep de acht
baan afroetsjt de ambassadeur
van Spanje is en ik zie een
hoogblonde heer achter een ge-
confituurde appel per abuis aan
voor iets Hoogs en Belangrijks
uit Scandinavië.
We weerstaan een ritje in de
draaimolen en wandelen naar
de Carrousel-hal, waar de offi
ciële ontvangst zal plaatsvin
den. Temidden van de krijsend
ronddraaiende kinderen komen
daar langzaamaan de ambassa
deurs binnen. Een grappig ge
zicht, die driedelige grijzen tus
sen de trainingspakken en korte
broeken van de meer reguliere
pretpark-bezoekers.
De Graaf schudt zijn hoogge-
eerde gasten vriendelijk glimla
chend de hand, er is koffie, cake
en - natuurlijk - volop Choq
voor het Diplo
matieke Nage
slacht. De aan
wezige fotogra
fen fotograferen
de ambassa
deurs, en de am
bassadeurs foto
graferen vrolijk
terug, want een
bijzondere dag
als deze dient
natuurlijk te wor
den vastgelegd
voor de familie
thuis.
De eerste se
cretaris van de
ambassadeur
van Bolivia,
senor Julio G. Al-
varado Aguilar zit
tevreden aan een
tafeltje. Hij is nu anderhalf jaar
in Nederland en is al drie keer
eerder in Duinrell geweest. Zijn.
zoontjes Eric en Mike zijn dol
op het Tikibad met de waterglij
banen en ook la rucha, de acht
baan, kan hun goedkeuring
wegdragen.
Nu staren ze beiden verlan
gend naar de bontgekleurde
carrousel. „Zullen we een ritje
maken?" stel ik voor. „Si, si!"
Uiterst beleefd verdragen ze
mijn steenkolen-Spaans. Boli
via? Ach, daar kunnen ze zich
nog maar weinig van herinne
ren, maar Nederland vinden ze
erg deugen, vooral op een dag
als deze. Ook hun vader is en
thousiast over Holland: „Een
heel fijn land, veel bloemen,
Het
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
veel groen en heel veel aardige
mensen." Ik til Mike en Eric op
een paard en we draaien een
paar rondjes. Leuk? vraag ik.
Twee brede grijnzen.
Terêncio G. Alves, ambassa
deur van Kaapverdië, heeft be
halve zijn twee kinderen ook
een paar nichtjes en neefjes
meegebracht. Ze kijken een
beetje sip naar al die leuke at
tracties. Papa had te weinig tijd
vandaag, ze zijn net in Duinrell
aangekomen en ze zijn nog ner
gens in geweest.
Maar, belooft
hij, we komen
zeker een keer
terug.
Dan krijgt de
pers opeens een
leuk idee: er
moet een foto
gemaakt wor
den van vier
ambassadeurs
op vier van de
bontgekleurde
Carrousel-paar
den. Wil de heer
Alves misschien
zo vriendelijk
zijn? Hij lijkt
niet echt geluk
kig met dit ver
zoek. Uiteinde
lijk blijkt alleen
Zijne Eminentie Mohamed Sha-
rara van Egypte bereid zich
even op een paard te hijsen, de
vertegenwoordigers van Alge
rije, Soedan en Kaapverdië
groeperen zich braaf glimla
chend om hem heen en alle ca
mera's klikken.
Achter ons klinkt opeens een
boze kreet. Marcel Ibinga-Mag-
wangu, de kolossale ambassa
deur van Gabon is tot de ont
dekking gekomen dat zijn film
rolletje vol is. En net nu zijn kin
deren zo leuk met de Duinrell-
kikker staan te praten! Hij be
springt Frank. Hoeveel kost het
om een foto te laten maken?
Frank noemt zijn tarief. Oei, dat
moet de ambassadeur even met
zijn vrouw bespreken. Mevrouw
Anna Clara Ibinga-Magwangu
meent dat het nog wel kan van
het huishoudgeld en Frank gaat
aan de slag. Een dreunende
schouderklop is zijn beloning.
„Hier is je geld, stuur de foto
maar naar ons adres in Brussel.
I'll trust you man!"
Magic show
Dan is het tijd voor de Choq Ma
gie Show. In colonne wandelen
we naar het Zomertheater waar
Hans Klok het elitaire gezel
schap tot groot enthousiasme
brengt met zijn fantastische
trucs. Aan het einde van de show
worden de ambassadeurs op het
podium genood, voor een gezel
lige groepsfoto met de medewer
kers van de Choq Magic Show,
het Fa-Fa Showballet en Duin
rell's clown Nico.
De vertegenwoordiger van
Zweden, first councellor Torsten
Nilsson, drukt daarbij haastig
zijn snor. Hij is 'vers' in Neder
land, arriveerde een paar dagen
geleden. Hij moet nog een beetje
wennen, maar vooralsnog bevalt
het hem hier prima. En Duin
rell? Enig fantastisch, hij komt
beslist nog een keertje terug.
Maar wat bedoelde de graaf
toen hij in zijn welkomstoe
spraak de hoop uitsprak dat zijn
'distinguished guests' niet al te
nat waren geworden? Ik leg de
first councellor het principe van
de 'Splash', Duinrell's nieuwste
attractie, uit. Meteen rotvaart in
een bootje een helling af, plons
een vijver in. „It's just fun.
De vertegenwoordiger van
Zweden knikt begrijpend. Jawel,
Holland is een fantastisch va
kantieland. Met mooie stran
den, dolle tulpen en een enig
pretpark. Alleen werkt het weer
een enkel keertje niet mee. Zo
ook vandaag: ten afscheid ont
vangen alle ambassadeurs een
fraaie en broodnodige
Duinrell-paraplu. Graaf Hugo:
„In Duinrell kunnen wij alles
voor u regelen. Alleen het weer
niet." Maar er wordt aan ge
werkt, zoveel is zeker.
DEN HAAG MONIQUE BRANDT
Het is altijd zijn
grootste droom ge
weest: zelf een com
mercieel radiostation oprichten.
Lex Harding (47), nü nog steeds
directeur radio bij Veronica,
gaat proberen die droom te ver
wezenlijken. Hij vertrekt bin
nenkort bij de omroep die hij,
samen met Rob Out, van pira
tenzender heeft omgebouwd tot
de grootste omroeporganisatie
van Nederland.
Het is voor de tweede maal
dat Harding de Veronica-ge-
bouwen aan het Laapersveld de
rug toekeert. In 1989 vertrok hij
na 22 jaar bij VOO om alge
meen directeur te worden bij
het in oprichting zijnde RTL 4,
toen nog Veronique, met in zijn
zak een schriftelijke belofte van
Rob Out dat hij altijd op het ou
de nest kon terugkeren. Out
moest nog geen jaar later die
belofte gestand doen, toen Har
ding zijn ontslag indiende bij
CLT, het Luxemburgse moeder
bedrijf van RTL 4, na vele con
flicten over de manier waarop
het station geleid moet worden.
Harding voerde daarbij aan dat
de buiten hem om genomen
beslissing om Joop van den
Ende en diens sterren bij Vero
nique binnen te halen, een rol
speelde bij zijn besluit om te
vertrekken.
Maar boze tongen beweerden
dat Harding vertrok nadat hij
onder meer samen met Rob Out
enkele miljoenen guldens
had opgestreken bij de verkoop
van aandelen van Veronique
aan VNU/Elsevier. Aandelen die
door de Tornado BV waren on
dergebracht in European Media
Investors, dat weer een belang
van maar liefst 38 procent in
Veronique bezat. De schimmige
activiteiten van de Veronica-top
bij de oprichting van het com
merciële RTL Veronique zijn
nooit helemaal duidelijk gewor
den. Maar één ding is zeker:
Harding is er niet armer op ge-
De grootste uitdaging voor Lex Harding nu, is het opzetten van een ra
diostation volgens zijn eigen idealen. foto cpd
worden.
Kwekerszoon Reinhard Lode-
wijk den Hengst, zoals zijn ech
te naam luidt, werd in Boskoop
geboren. Hij volgde er de
MULO, en vervolgens HBS-A.
Harding koos daarna overi
gens zonder veel enthousiasme
voor een opleiding op het
prestigieuze instituut Nijenro-
de, en studeerde vervolgens al
even ongeïnspireerd een jaar
economie. Op feestjes trad hij
intussen op als discjockey, en
op Nijenrode waren zijn radio
programma's in de pauzes on
geëvenaard.
In 1966 kwam de toen nog
onervaren Harding terecht bij
de illegale zeezender Radio Dol
fijn. „Verschrikkelijke program
ma's waren het", bekende hij
achteraf. „Echt om te janken, er
vielen soms stiltes van drie mi
nuten omdat ik aan de verkeer
de knop zat. Maar het was wel
de allerbeste leerschool die je
kon hebben." Hardings grote
doorbraak volgde in 1967 op het
toenmalige piratenschip Vero
nica, waar hij als nieuwslezer
door Willem van Kooten, alias
Joost den Draaijer werd binnen
gehaald. „Zelf hadden we vrij
wel geen nieuws, dat jatten we
van ANP, BBC of BRT", verklap
te hij jaren later. De nieuwslezer
werd discjockey, en heel popu
lair ook: het popblad Muziek
