'Alleen het vrouwtje gaat boven het vliegen'
'Rien ne va
fietspad ligt
plus': helaas dat
er niet voor u
'Hartstikke goed van die Fergie dat
ze de boel een beetje openbreekt'
Het Gesprek van de Zomerdag
'Nederlandse tv geeft
verwrongen beeld van
verkiezingen in VS'
ZATERDAG 22 AUGUSTUS 1992
13
Leidenaar Van Munsteren neemt deel aan WK in Chicago
Van een optimale voorbereiding
kun je eigenlijk niet spreken.
Het modelvliegtuig is nog niet
helemaal af er moeten nog
wat letters op worden geplakt
en het poppetje en de vleugels
zijn nog niet helemaal in orde
en bovendien is er slechts
één oefenvlucht mee gemaakt.
Alsof het zomaar een wedstrijd
is, waar de 30-jarige Ton van
Munsteren volgende week aan
meedoet. Maar dat is bepaald
niet het geval. In de buurt van
Chicago wordt het wereldkam
pioenschap modelvliegen ge
houden. De Leidenaar, die zich
sinds vorig jaar Nederlands
kampioen mag noemen, is een
van de drie leden van het Ne
derlands team.
Er doen 50 modelvliegers mee
aan het WK en stiekem hoopt
Van Munsteren op een plaats
bij de eerste 20. Dat zou een
goede prestatie zijn, want het is
jaren geleden dat een Nederlan
der zo hoog eindigde.
Maar de ontbrekende wrijflet-
ters en die andere onderdelen
die niet helemaal perfect zijn,
kosten hem zeker een paar
punten, beseft de automonteur.
Een drie-koppige jury beoor
deelt het model, dat zo veel mo
gelijk moet lijken op het echte
vliegtuig. Daarnaast moet de ei
genaar een aantal vluchten ma
ken, met capriolen zoals onder
steboven vliegen en een 'rol'
maken.
Met het vliegtuig dat Van Mun
steren meeneemt naar Amerika
heeft hij pas één proefvlucht ge
maakt en daarbij sloeg al na 100
meter de motor af. De noodlan
ding slaagde wel, zodat het
vliegtuig geen schade opliep.
„Waar je honderden uren aan
hebt gewerkt, kan in tien secon
den kapot zijn", beseft Van
Munsteren.
Daarom durfde hij geen andere
proefvluchten meer te maken
met het nagebouwde Duitse
stuntvliegtuig Bücker Jungmeis-
ter uit 1932. Als er in de buurt
van Leiden maar een goed oe-
fenveld was, dan was hij beter
voorbereid geweest. Maar de
honderd leden van de Leidse
Luchtvaartclub zoeken al 55
jaar tevergeefs naar een oefen
terrein. Tegenwoordig wordt
gebruik gemaakt van een wei
land van een Zoeterwoudse
boer, maar ideaal is dat niet.
Het veld is hobbelig. Terwijl het
zo glad moet zijn als een tapijt
om de kans zo klein mogelijk te
houden dat de vliegtuigjes be
schadigd raken.
Het zijn zo van die probleem
pjes waarVan Munsteren mee
te kampen heeft. Maar over het
algemeen bezorgt zijn hobby 'm
alleen maar veel plezier en vol
doening. „Je kunt er echt al je
ideeën in kwijt. Het is niet zo
maar een vliegtuigje, het is echt
een bonk techniek dat hier
staat."
Een jaar of 15 was hij, toen hij
ze in Katwijk voor het eerst zag
vliegen. Sinds die tijd heeft Van
Munsteren een stuk of 50 kleine
vliegtuigjes gebouwd. Twee jaar
geleden begon hij met de bouw
van het Duitse modelvliegtuig.
Hij kocht een bouwpakket maar
gooide daarvan 95 procent weg.
„Je wilt het immers zo perfect
mogelijk doen."
De uren dat hij aan het vlieg
tuigje heeft gewerkt zijn niet te
tellen. De laatste weken zat hij
er in elk geval elke avond aan,
van een uurtje of zeven tot on
geveer twee uur 's nachts. Zat is
hij het nog lang niet, ook al kost
Ton van Munsteren: Het is niet zomaar een vliegtuigje, het is echt een bonk techniek dat hier staat."
deze hobby hem aardig wat
geld. Zo moet hij de reis naar
Amerika zelf betalen, de lande
lijke bond vergoedt alleen het
inschrijfgeld voor de wedstrij
den. Van Munsteren kan er niet
mee zitten. „Toen ik dit vlieg
tuig aan het bouwen was, dacht
ik alweer aan het volgende."
Ook aan de volgende wedstrijd,
trouwens. Die is op 4 oktober. I
„Vlak na 3 oktober inderdaad.
Maar die feesten interesseren
me niet zo veel. Het vliegen gaat
voor alles. Afgezien van het
FOTO JAN HOLVAST
vrouwtje, dat staat boven alles.
Maar daarna komt het vliegen."
Engeland smult van amoureuze foto 's van Britse hertogin
„Oh God wat ééénigü!" roept I
Carmen zo kent iedereen me g» j r
uit als ze in de'molen'voor I H» W mil. H
boekhandel Kooyker op de
Leidse Breestraat gewezen
wordt op alweer een 'shocking'
nummer van de Daily Mirror.
Een nummer waarin alweer
maar liefst tien fotopagina's zijn
gewijd aan de schijnbaar amou
reuze dagen die de Britse herto
gin Sarah 'Fergie' Ferguson met
haar financieel adviseur John
Bryan in Zuid Frankrijk door
bracht. Foto's die Bryan via de
rechter tevergeefs uit de open
baarheid trachtte te houden.
Foto's waar de hele wereld al
dagen van smult en waaraan de
fotograaf in kwestie ongetwij
feld de status van miljonair
overhoudt.
Kooyker heeft drie exemplaren
van de Daily Mirror bij de bui
tenlandse kranten staan. Tegen
half twaalf liggen ze er alle drie
nog. D. Morgan verzorgt de in
koop van tijdschriften voor de
boekhandel. „We bestellen er
altijd één van maar vandaag
kregen we er drie. Waarschijn
lijk liggen ze er aan het einde
van de dag nog want dat is
meestal zo. Je zou misschien
verwachten dat ze meer werden
verkocht door die foto's maar
dat valt erg mee."
Morgan krijgt door een toe
vallige ontmoeting bij de molen
met kranten ongelijk. Car
men staat daar in een andere,
wat intelligentere, Engelse krant
te bladeren maar neemt het
nummer gretig door als haar
wordt gevraagd wat ze van der
gelijke praktijken vindt. „Wat
zal die Queen Elisabeth, van
ochtend een bittere breakfast
hebben gehad, zeg", geniet ze al
bladerend. „Ik vind het hartstik
ke goed van die Fergie dat ze de
boel een beetje openbreekt. Dat
Engelse koningshuis is wel zo
hypocriet. Fergie heeft groot ge
lijk. Die Engelse kerels mogen
alles maar en die yrouwen mo
gen niks. Ook die arme Lady Di.
Staat er nog meer in? Oh hier, ja
zaaalig!"
Het Britse koningshuis trilt op
z'n grondvesten na dit zoveelste
'schandaal' maar Carmen, ze
woont in Italië maar logeert in
Wassenaar, denkt er heel anders
over. „Schandalen? Ik vind het
helemaal geen schandaal. Laat
ze lekker genieten. Ze is toch
van die vent af? Van die An
drew? En wat dan nog. Ze heeft
groot gelijk." De krant die ze in
haar handen had, legt ze terug
in het rek. In plaats daarvan
neemt ze de tweede Daily Mir
ror van de drie uit de standaard.
„Hoe duur is dat ding? Oh. drie
Het 'shocking' nummer van de Daily Mirror, met een voorpagina die aan duidelijkheid niets te wensen over
laat. Binnenin maar liefst tien fotopagina's van de amoureuze dagen die de Britse hertogin Sarah 'Fergie' Fer
guson met haar financieel adviseur John Bryan in Zuid Frankrijk doorbracht. Foto's die Bryan via de rechter te
vergeefs uit de openbaarheid trachtte te houden.
gulden. Ik koop er een. Die lol
wil ik niet missen."
Behalve bij Kooyker is de Daily
Mirror in het centrum van Lei
den niet te krijgen. Niet omdat
het vermaledijde nummer is
uitverkocht maar gewoon om
dat de boekhandels de krant
niet of slechts enkele dagen per
week verkopen. Zo krijgt De
Boekelier op de Breestraat 'de
Mirror' alleen op zaterdag en
hebben Ginsberg, De Kier en
Zandvliet het blad helemaal niet
in het assortiment.
De lektuurkiosk Ako bij het sta
tion heeft iedere dag zes exem
plaren in de rekken liggen.
Evenals de andere Britse 'rod
delkranten' de Sun, de Mail en
de Express, gaat de Mirror bijna
dagelijks grif van de hand. Zo
ook vrijdag. Colinda, werkzaam
bij Ako: „Het hangt natuurlijk
wel een beetje van de inhoud af,
maar meestal worden al die
roddelkrantje verkocht. Het zijn
vaak de vaste klanten die die
bladen kopen."
Dat de Daily Mirror de laatste
dagen al om 12.00 uur helemaal
is uitverkocht, komt volgens Co
linda inderdaad door de foto
sessies van Fergie en haar fi
nancieel adviseur. Als er een
grote foto met een aardige tekst
op de voorkant staat, kopen ze
'm allemaal."
Vakantieleed of vakantiepret
De ene keer zit de enige ster die het hotel heeft in de badkamer-
spiegel, zoals de Leidse band Rubberen Robbie ooit zong. De
andere keer kom je op een vakantie in een uithoek van Thailand
je buurman tegen. Of je wordt mee uit gevraagd door Julio Igle-
sias. Gebeurtenissen die een vakantie onvergetelijk maken, in
vele opzichten.
Wij willen weten welke bizarre, vrolijke en nare avonturen on
ze lezers op hun reizen deze zomer meemaken. Ook zijn wij ge
ïnteresseerd in toepasselijke foto's. Schroom niet te schrijven of
te bellen naar 'Het Gesprek van de Zomerdag', Postbus 54, 2300
AB Leiden, tel: 071 -161440.
Ze juichen niet, maar ze joelen en ze krijsen. Ze praten liever
over de waarde van het gezin dan over de waarde van de dollar.
En als ze het over de tegenstander hebben, dan graven ze in zijn
verleden en kijken ze nauwelijks naar zijn toekomstplannen.
Kortom: die Amerikanen zijn een beetje gek. Denkt de nuchtere
televisiekijker die de aanloop naar de Amerikaanse verkiezingen
volgt en bijvoorbeeld 's avonds een verslag ziet van de Republi
keinse conventie in Houston. Maar Nederlanders moeten niet
overdrijven, vindt Jessie Rodell, hoofd externe betrekkingen van
de Amerikaanse school in Wassenaar.
„De Amerikanen maken misschien iets meer lawaai en het is
daar allemaal meer een show, maar dat komt ook omdat de aan
loop naar de verkiezingen er veel langer duurt.
Wel twee jaar. Maar in Nederland gaat het bijna hetzelfde. Dan
is iedereen er ook op allerlei manieren mee bezig als er verkie
zingen zijn."
Eenzijdig
De Nederlanders krijgen een verwrongen beeld van de Ameri
kaanse verkiezingsstrijd, meent de Leidse Amerikaan Don Sege-
strom.
En dat komt 'het spijt me om het te zeggen' door de een
zijdige berichtgeving op de Nederlandse televisie. Juist de spec
taculaire onderdelen worden uitgezonden, de serieuze kant en
de achtergronden blijven onderbelicht. „Er is echt een groot ver
schil tussen de Engelse en Nederlandse televisie. De Engelsen
doen het beter, afstandelijker, zij geven een completer overzicht.
Als ik naar de Nederlandse televisie kijk, krijg ik koortsuitslag.
Vooral bij RTL4, dat is helemaal verschrikkelijk", aldus Sege-
strom, die economie en filosofie doceert op het Rijnlands Lyce
um in Oegstgeest.
Privéleven
Maar het privéleven van kandidaten speelt een grote rol in de
campagnes, meer dan in Nederland, geeft Jessie Rodell toe. Vol
gens haar is dat pas sinds een jaar of twaalf het geval. „Vroeger
waren de kandidaten natuurlijk niet beter, maar van eikaars pri
véleven bleven ze af."
Zij vindt het jammer dat dergelijke zaken een belangrijke rol zijn
gaan spelen. „Ik hoor liever meer over het beleid dat ze willen
voeren op het gebied van buitenlandse zaken, kernbewapening
en belastingen."
De Amerikaanse hoopt dat deze aspecten de komende maanden
nog uitvoerig aan de orde komen want ze weet nog niet op wie
ze in november haar stem gaat uitbrengen. Rodell is weliswaar
Democraat, maar dat betekent niet dat Clinton automatisch
haar stem krijgt. „Mijn grootvader stemde altijd op de kandidaat
van zijn eigen partij, mijn ouders weken er heel soms vanaf,
maar voor mij en mijn broers is het niet zo'n enorme stap om te
kiezen voor de repulbikeinse kandidaat."
Nieuws volgen
Ze lacht een beetje als antwoord op de vraag wat ze van Clinton
vindt. Maar Bush is ook niet alles, zegt ze, hij is immers zo fel te
gen abortus. „Ik zie eigenlijk niet zulke grote verschillen. Meestal
weet ik in augustus al op wie ik ga stemmen. Maar dit keer weet
ik het nu nog niet. Dus moet ik de komende weken het nieuws
goed volgen."
Segestroni weet al wel wie zijn stem krijgt. „Ik vind Bush veel be
ter en ik denk ook dat de wereld een president zoals Bush nodig
heeft, nu er zo veel conflicten zijn in allerlei landen."
JANET VAN PUK»
KATWU K/LEIDEN MONICA WESSELING
Stel, je bent een Fransvrouw en
zit in Katwijk op een camping.
Het strandweer laat wat te wen
sen over, maar ach, geen pro
bleem want hier in L'Hollande
schijnen ze veel te fietsen. Van
de buurman op de camping heb
je gehoord dat de fietsroute
naar Leiderdorp en het achter
gelegen plassengebied de moei
te waard is, dus de sportbroek
aangetrokken en een fietsje ge
huurd.
In Katwijk gaat het nog 'avant le
vent'. Wind uit zee, dus beter
kan het niet. Het zeedorp biedt
veel stedenschoon en zo op vrij
dag zorgt de markt voor veel ex
tra roering. Gezellig. De juf
frouw van de VW had de route
langs de nieuwe provinciale
weg aangeraden en als gezags
getrouwe Fransvrouw volg je
die raad maar op.
Het fietspad langs de provincia
le weg is wat minder idyllisch
dan de ansichtkaarten met
'Groeten uit Katwijk' je willen
doen geloven, maar het schiet
wel lekker op. Zonder dralen of
omhalen in gezwinde spoed
naar Leiderdorp. Hoop je. Af
gaande op het volstrekt ontbre
ken van Leiderdorp op de rou
teaanduidingen, hebben ze in
het zeedorp nog nooit van Lei
derdorp gehoord. Het is dat de
VW-ster zei dat je langs de pro
vinciale weg moest gaan fietsen
maar anders-
Na een stief kwartiertje gloort
Leiden in de verte. Een mooie
bocht naar links en daar dienen
de kantoorpanden langs de
Plesmanlaan zich aan. Groot
steeds dus dit zal Leiden wel
zijn. Oh, la, la; een hek op de
weg. Leiden links af. Toch raar.
Leiden ligt niet links maar
rechts. Bovendien springt het
fietserslicht net op groen, dus
even de verkeersregels opzij.
Het hekje gepasseerd en de weg
overgestoken. Tja, dat is nou
Lekker fietsen, maar dan wel met de Franse slag.
jammer. Dat gladgestreken ge
asfalteerde mooie fietspad
houdt opeens op.
Leiden blijft trekken en een
stukje met de fiets aan de hand
over de autoweg kan ook geen
kwaad. Denk je. Rechts staat
een fietsenstalling met warem
pel een paar fietsen erin. En ja
hoor, daar begint opeens weer
een stukje fietspad. De pedalen
weer op. maar de lol blijkt van
korte duur. Dit wordt te gortig.
Het fietspad, van blinkend wit
grit voorzien, eindigt abrupt. Als
toeriste vindt je jezelf terug tus
sen de voorbijzoevende auto's.
Als je jezelf nog terugvindt,
want ze gaan met zo n nood-
vaart aan je voorbij dat het zelfs
moeilijk is je staande te houden.
Resoluut maak je dus rechtsom
keer. Dan maar naar links als ze
je naar links sturen, ook al zegt
je gevoel je heel wat anders.
Graslanden links en een oud
verlaten viaduct rechts, maar
geen Leiden. Leiderdorp is hele
maal zoek, maar niet op je ach
terhoofd gevallen besluit je
eerst maar eens te proberen nu
eindelijk die grote stad te berei
ken. Na enige slingers bereikt je
de Wassenaarse wee. Wat een
verrukkelijk luchtje hangt hier.
Het is augustus, maar op deze
weg is de herfst al aangebroken.
En, wat schetst je verbazing als
je opeens een bordje ziet staan
met een verwijzing naar Leider
dorp. De sokken er in gezet. Dat
bleek niet zo'n best idee. Die
heerlijke herfstlucht komt van
grote bomen, die zich, behalve
FOTO WIM DIJKMAN
met vallende bladeren, ook met
hun enorm wortelstelsel duide
lijk doen gelden.
In Friesland mogen ze dan één
meteoriet hebben, hier lijken er
wel honderd ingeslagen te zijn.
De weg is een en al bult, scheur
en hobbel. Zo te zien is er ge
probeerd wat te repareren,
maar zonder succes. Langzaam
maar heel zeker wordt de zo
juist geconsumeerde beker Hol
landse melk in de buik van de
Fransvrouw een pakje boter.
Enfin, daar is het station en de
weg naar Leiderdorp. Maar voor
de Fransvrouw geldt: Rien ne va
plus.
