'Savon is een moordenaar'
I
Carl Lewis verstoort de
droom van Mike Powell
Olympische Spelen
Robert de Wit blijft
overeind in veldslag
Spanjaarden
reageren zich
af na verlies
VRIJDAG 7 AUGUSTUS 1992
Cox in finale K4
castelldefels Nederland is toch een beetje vertegenwoordigd in
de finales van het olympische kanovaren. Annemarie Cox, ge
trouwd met een Australiër, woonachtig in Down Under en gena
turaliseerd, plaatste zich met drie landgenotes voor de beslissen
de race van de K4 500 meter. Cox, die vier jaar geleden in Seoul
met Annemiek Derckx een bronzen medaille veroverde en sinds
haar huwelijk Anna Maria Wood heet, vaart met Denise Cooper,
Lynda Lehumann en Gayle Mayes.
Uittocht bij hockeyploeg
Barcelona Een handvol leden van de nationale mannen-
hockeyploeg sluit morgen met het duel om de derde plaats te
gen Pakistan zijn interlandloopbaan af. Doelman Frank Leistra,
verdediger Hendrik Jan Kooijman, middenvelder Cees Jan Die-
peveen, spits Maarten van Grimbergen en reserve Harrie Kwin
ten hebben aangekondigd te stoppen. Mare Delissen, Gijs Wete-
rings en Floris Jan Bovelander denken er over zich in elk geval
tijdelijk niet meer beschikbaar te stellen.
Pak slaag voor Vandérlijde in laatste olympische duel
De man had bokshand-
schoenen aan en was ook
anderszins op een confron
tatie voorbereid. Wat
Savon kon, moest voor
hem toch ook een peule
schilletje zijn? Johnny
Kamperveen was de naam,
presentator van het Tros-
programma Robinson Vrij-
BARCELONA FRANS D
gpd-verslaggever
Robert de Wit zag er zwaar ge
tekend uit. De tienkamper was
heel diep gegaan op de afslui
tende 1500 meter. Puur op wils
kracht en verbetenheid beëin
digde hij zijn lijdensweg. Hij
had al zijn reserves moeten
aanspreken. In de veldslag,
waarin vele reputaties ten gron
de gingen, hield de Eindhove-
naar zich echter fier overeind
met een prima tiende plaats en
een totaal van 8109 punten.
Terwijl de Tsjech Robert
Zmelik (8611 punten), bij ont
stentenis van de sterren Dan
O'Brien en Christian Schenk,
werd gekroond tot 'koning der
atleten', blikte De Wit terug op
een geslaagd evenement. „Het
was ontzettend zwaar. Wanneer
je de slachting ziet die er is aan
gericht, mag ik blij zijn dat ik de
tienkamp heb afgemaakt. Voor
al die 1500 meter was slopend",
blies De Wit stoom af.
Na 4.41.39 minuten werd Ro
bert de Wit - hij viert vandaag
zijn dertigste verjaardag - uit
zijn lijden verlost. „Ik heb ge
probeerd om zo relaxed moge
lijk te lopen om verkramping
van de kuiten te voorkomen.
Want anders verlies je nog
meer."
De tiende plaats interesseerde
hem eigenlijk weinig, zijn pun-
tenscore des te meer. „Het ni
veau van de tienkamp is de af
gelopen jaren enorm gestegen.
We zitten met een aantal jon
gens heel dicht bij elkaar." 63
punten. Dat was het gat dat er
gaapte tussen De Wit en de
nummer vier. „Achteraf gezien
is dat verschil marginaal. Ik mag
echter niet klagen. Ik heb alleen
een misser op xie 110 meter
horden gehad, vanwege een op
spelende lies."
De Wit, bij de vorige Spelen
nog achtste, klaagde alleen over
de matige organisatie. „Nor
maal moeten we vijftig meter
met de tas sjouwen, nu moes
ten we driehonderd meter met
de bagage zeulen. Ik heb meer
last van mijn schouders dan van
de rest."
Na twee inspannende werk
dagen is Robert de Wit hard no
dig aan rust. „Het is echter de
vraag of ik die in het olympisch
dorp zal vinden. Ik heb afgelo
pen nacht geen oog dicht ge
daan door de warmte en de her
rie. Maar dat zijn de Spelen", al
dus De Wit, die met zijn ver
richting reeds voorgekwalifi-
ceerd is voor de WK van vol
gend jaar.
Parallel met de uitstekende
prestatie van Robert de Wit liep
ook de verrichting van Marcel
Versteeg op de 5000 meter. De
26-jarige Veenendaler kwalifi
ceerde zich met de derde tijd
(13.35.95) in zijn serie knap
voor de finale. In zijn reeks
moest hij alleen toppers als Sal-
vatore Antibo (13.33.71) en Ro
bert Kennedy (13.35.76) voor
zich dulden. „Ik wilde me per se
waarmaken tijdens deze Spelen.
Ik heb veel, maar nog niet alles
gegeven", sprak een glunderen
de Versteeg.
Voor Letitia Vriesde beteken
de de halve finale van de 1500
meter het eindstation van de
Spelen. De 27-jarige atlete van
AVR uit Rotterdam bleek te veel
van haar krachten te hebben
verloren aan de series op de 800
en de eerste reeks van de 1500
meter. „Ik kan niet echt tevre
den zijn over deze Spelen. Ik
had tweemaal gehoopt op een
finaleplaats, maar ik moest met
minder genoegen nemen", al
dus een ontgoochelde Vriesde,
die zich nu richt op de WK van
volgend jaar in Stuttgart.
BADALON LOET VAN SCHELLEBEEK
GPD-VERSLAGGEVER
Een uur na zijn nederlaag tegen
de oppermachtige Cubaan lach
te Arnold Vanderlijde vriende
lijk naar de grappenmaker te
genover zich en bedankte fees
telijk voor de 'eer'. „Ik heb een
serieuze wedstrijd achter de rug
om een plaats in de olympische
finale. Een partij, die ik boven
dien heb verloren. Daar ga je
dan toch niet lollig over doen?"
Leedvermaak is langzamer
hand een nationale sport ge
worden waar het om Vanderlij
de gaat. Dat is begonnen met
het pak slaag, dat Ray Mercer
hem bij de vorige Spelen gaf.
Sindsdien geldt de zwaarge
wicht met de zachte g vrij alge
meen als een 'softie'. Lief en
aardig heet hij te zijn, helemaal
geen bokser. Te vrezen valt
(voor hem), dat zijn gevecht van
gisteren tegen Savon hoege
naamd niets aan dat beeld heeft
veranderd.
De Europese kampioen was
volslagen kansloos van de eerste
tot de laatste gong en mocht blij
zijn, dat hij staande het einde
haalde. De juryscore loog er niet
om (23-3) en ofschoon Vander
lijde dat verschil zelf wat over
dreven vond, kon de mannen
a^n de knoppen ditmaal weinig
worden verweten. Felix Savon,
de hoop van het Cubaanse volk,
De scheidsrechter telt en Vanderlijde kijkt omhoog. Alsof hij de bui al ziet hangen.
was meer dan een klasse beter.
„Het is een moordenaar",
prees Vanderlijde de man, van
wie hij voor de zesde keer ver
loor. „Ik weet niet wat ze doen
in Cuba om die mensen zo
agressief, zo scherp te krijgen. Je
ziet het bij allemaal. Gigantisch,
die overgave." Niettemin vroeg
hij aandacht voor het feit, dat
hij „ondanks mijn tekortkomin
gen" terug had geknokt, althans
geprobeerd had nog iets aan het
onvermijdelijke te veranderen.
Daarbij kreeg hij steun uit on
verwachte en onverdachte
hoek. Evander Holyfield, op de
tribune slechts luttele meters
verwijderd van George Fore
man, met wie hij eind vorig jaar
nog een 'Battle of Ages' uit
vocht, loofde de winnaar en
toonde respect voor de verlie-
„Vanderlijde", zei hij, „heeft
kwaliteit en karakter getoond.
Veel boksers hebben angst voor
Savon, hij niet. Dat siert hem.
Boksers moeten de ring in gaan
om het beste van zichzelf te la
ten zien. The Dutchman heeft
dat gedaan. Maar tegen Savon
was dat niet genoeg. Die Cu
baan is heel sterk. Sterk genoeg
om mij te verslaan? Dat geloof
je toch zeker zelf niet?"
Het lange wachten bij de do
pingcontrole had Vanderlijde
(29) de gelegenheid gegeven
een en ander op een rijtje te
zetten. „Als je zes keer verliest
van dezelfde man, dan is er
maar een conclusie mogelijk:
Savon is gewoon de sterkste.
Dat is best een hard gelag voor
een bokser, zeker als je - zoals ik
- al tien jaar meeloopt en zelden
verliest. Maar het is nu eenmaal
niet anders. Ik heb gedaan wat
ik kon, maar tegen Savon kan ik
niet op. Hij is de nummer 1, de
Mike Tyson van het amateur-
boksen."
Twee keer hoorde de Neder
landse kampioen scheidsrech
ter Ghaznavi uit Pakistan voor
zich tellen, beide keren in de
tweede ronde, na een rechtse.
„Een keer had ik er echt last
van, waren m'n benen weg en
moest ik bijten om er niet on
derdoor te gaan." Dat Savon
de gong, verbaasde
hem niet echt. „Daar staan Cu
banen bekend om."
Bij een 19-1 achterstand en
met nog slechts drie minuten te
gaan, wist Vanderlijde wat hem
te doen stond: „Beuken, of lie
ver - proberen te beuken." Maar
het kwam er niet uit, geen mo
ment slaagde hij erin de wereld
kampioen te verontrusten.
Zo kort na de nederlaag was
hij niet echt blij met het brons.
Hij vroeg de tijd om het te laten
bezinken. Drie Olympische Spe
len, drie medailles. „Ik heb er
even van genoten, maandag na
de overwinning op die Ier. Een
uurtje, meer niet. Toen ben ik
me op Savon gaan concentre-
Zijn laatste Spelen zijn het in
elk geval. In 1996 is hij te oud
(33) om in Atlanta nog de ring
in te mogen klimmen. Blijft de
vraag of hij dan überhaupt nog
bokst. Arnold Vanderlijde moest
het antwoord schuldig blijven.
„Ik weet het nog niet. Ik heb
250 partijen gebokst, het is dui
delijk dat het naar het einde
foto epa
loopt en dat ik zal i
afbouwen."
Hij sprak de hoop uit bij het
boksen betrokken te blijven.
Voor het eerst was hij met meer
dan twee collega's op de Spelen
(vijf om precies te zijn) en dat
was hem uitstekend bevallen.
„Er zit toekomst in het Neder
landse boksen: Joval, Zwezerij-
nen en Iet morgen maar eens
op Delibas. In Fritz Sdunek
hebben we een trainer die de
groep op een hoog peil heeft ge
bracht. Om dat effect niet verlo
ren te laten gaan, is geld, zijn
sponsors nodig. Daar hoop ik
m'n steentje aan te kunnen bij-
Amold Vanderlijde heeft zijn
langste tijd gebokst, dat is na
Badalona wel duidelijk. Het zou
ook verstandig zijn als hij stopt,
daarvoor volgen de nederlagen
elkaar tegenwoordig te snel op.
„Als coach", sprak Sdunek recht
uit het hart, „zou ik het betreu
ren als hij stopt, maar als mens,
als vriend, kan ik het hem alleen
maar adviseren."
BADALONA ANP
De Spaanse basketballers heb
ben hun frustraties over hun te
leurstellende presteren tijdens
het olympisch toernooi gisteren
flink afgereageerd. De wedstrijd
tegen Angola, met als inzet de
negende plaats, eindigde met
een massale vechtpartij.
Aanleiding was een elle
boogstoot van de Angolees
Conceicao richting Aldama. De
spelers van beide landen raak
ten een minuut voor tijd op het
veld slaags. De scheidsrechters
hadden de grootste moeite om
de rust te herstellen. Spanje
won uiteindelijk, met 78-75, en
nam zo revanche voor de ne
derlaag (83-63) die in de voor
ronde tegen de Afrikaanse ver
tegenwoordiger was geleden.
De negende plaats was echter
veel minder dan vooraf ge
hoopt. Een striemend fluitcon
cert gaf blijk van de stemming
bij de supporters.
Kroatië
Drazen Petrovic heeft Kroatië in
de olympische basketbalfinale
geschoten. De guard mikte gis
teren in Badalona negen secon
den voor het einde twee vrije
worpen raak en bracht zijn
ploeg voorbij het GOS, 75-74
(30-40).
Petrovic, werknemer bij de
New Jersey Nets, leidde de
Kroaten in de stormachtige
tweede helft naar de eindstrijd
tegen het Dream Team uit de
VS. Voor de pauze controleerde
het GOS nog de wedstrijd. Volk-
ov en Tikhonenko schoten met
scherp (65 procent). Dat resul
teerde in de voorsprong van
tien punten halfkoers (40-30).
Kroatië heerste in het tweede
deel onder de borden. Binnen
zes minuten was de achterstand
ongedaan gemaakt en heerste
Kroatië ook de rest van het dueL
Carl Lewis vangt Mike Powell op. Powell kwam in zijn laatste sprong drie centimeter te kort e
gen nemen met een zilveren medaille. Lewis won goud met een afstand van 8.67 meter.
BARCELONA FRANS DREISSEN
GPD-VERSLAGGEVER
Hij verzamelde wereldrecords
en olympische titels. Hij werd
multi-miljonair en wordt be
schouwd als de beste atleet aller
tijden. Hoe vurig Carl Lewis gis
teren echter ook bad, zijn aller
grootste wens ging niet in ver
vulling. Hij wilde als eerste
mens zijn afdruk achter de ne
gen metergrens in de zandbak
zetten. Maar in de zwoele
avondlucht boven Barcelona
bleef de geplande ontlading uit.
Wèl griste hij vóór Mike Powell
de olympische goude medaille
uit de zandbak van het olym
pisch stadion.
Het titanengevecht van de
Spelen eindigde in een lichte
anticlimax. Zowel Carl Lewis
(8.67 meter) als dagdromer Mi
ke Powell (8.64 meter) konden
in een steriele tweekamp niet
de emoties opbrengen die voor
een herhaling van het ver-
spring-epos in Tokyo nodig wa
ren. „Het was een moeilijke
wedstrijd, met een constant
draaiende wind. Iedereen had
problemen met de aanloop."
Daar kon zelfs de Indiase goe
roe Sri Chinmoy, bij wie Lewis
zijn toevlucht heeft gezocht,
met zijn bovennatuurlijke po
wer niets aan veranderen.
Dromen gingen aan diggelen.
De ontnuchtering was groot.
Vooral bij Mike Powell. Jaren
lang beeldde de wereldrecord
houder (8.95 meter) zich in dat
hij Lewis in de laatste beurt zou
verslaan. In het spannendste
moment van de verspringavond
ging hij devoot op de knieën.
Visualiseren. Op zichzelf inpra
ten. Powell maakte een schiet
gebedje. Hij gooide zijn armen
in de lucht, maar zijn onortho
doxe aanloop bracht hem
slechts 8.64 meter door het
luchtruim. Hij kwam luttele drie
centimeter te kort.
„Ik ben teleurgesteld. Ik had
het gevoel dat ik 8.67 meter zou
kunnen overtreffen, maar miste
dat opwindende gevoel. De
emoties, dat explosieve, het hei
lige vuur. Ik kon me niet goed
oppeppen", sprak Powell, die
overigens geen hinder zei te
hebben ondervonden van zijn
schouder- en hamstringblessu-
8.67 meter. De openingszet
van Carl Lewis leek veelbelo
vend. Vijf aanlopen later spra
ken de 65.000 toeschouwers
nog slechts van een 'modale' af
stand. Carl Lewis, een dag eer
der bij de kwalificaties nog een
centimeter verder gesprongen,
deelde de teleurstelling op de
tribunes niet. Hij was blij met
zijn derde olympische ver-
springtitel. „Dit hier is nog maar
het begin. De oorlog duurt
voort. Er komen nog heel wat
mooie wedstrijden op ons af.
Het kan niet elke dag feest zijn."
'De ongeëvenaarde offeraar
van onsterfelijkheid', wordt Le
wis door zijn geestelijk vader
Chinmoy genoemd. Ongeëeve-
naard is inderdaad de prestatie
van Lewis, die gisteren zijn ze
vende olympische atletiektitel
in ontvangst nam. De sport
vraagt evenwel al lang niet meer
alle aandacht. „Ik ga me steeds
meer interesseren voor andere
dingen. Politiek, muziek en het
bedrijfje Sportstyle, dat ik met
enkele vrienden run."
Carl Lewis nam in Barcelona
revanche op Mike Powell. Voor
de nederlaag van de WK in To
kio. „De atleet in me feliciteerde
Powell toen, maar de geest in
me was nog steeds pissig." Dit
maal waren de rollen omge
draaid. Dit keer zat Powell met
de psychische kater.
Vijf jaar lang had 'Skinny'
naar deze olympische kracht
meting toegeleefd. Coach Ran
dy Huntington, ook wel bekend
onder de naam Mr. Gimzo, had
geen enkele techniek onbenut
gelaten om zijn pupil naar de
wereldtop te loodsen. Hij ver
hoogde de explosieve power in
de benen door Powell met een
open parachute te laten sprin
ten. In de tot krachthonk omge
toverde garage werd met pneu
matische gewichthefapparatuur
gewerkt om vooral blessures te
voorkomen. En spieren werden
gestimuleerd door kleine
stroomstootjes.
Het mocht niet allemaal ba
ten. Hoezeer het begeleidings
team, bestaande uit een ortho-
peed, een chirurg een chi
ropractor, een fysiotherapeut,
een masseur en een sportpsy-
choloog voor haptonomische
hulpjes ook zijn best deed. „We
hebben een Europees systeem
gecreëerd, maar dan zonder far-
macoloog."
Huntington had Powell bin
nen twee jaar over negen meter
kunnen laten springen. Maar de
springer wees het pillengebruik
resoluut af. Het duurde vijf jaar
voordat Powell 8.95 meter
sprong. „Carl en ik leunen nu
tegen die magische barrière
aan. In Barcelona lukte het niet.
Door de wind, door gebrek aan
spontaniteit en geluk en mis
schien kleine sluimerende bles
sures." Maar het Grote Duel zal
worden voortgezet, beloofden
beiden. „Barcelona is niet het
einde, maar het begin."
Voorbereiding
De wonderen zijn de
wereld nog niet uit.
Twee weken lang
weggeschreven, zelf steeds roe
pend dat het allemaal best wel
gingen ziedaar, de volleyballers
verslaan wereldkampioen Italië.
De dameshockeyers wonnen 18
van hun 20 voorbereidingswed
strijden en riepen dat het alle
maal heel goed ging en voor het
eerst in jaren niet in de halve fi
nale. Op het moment dat dit
soort dingen gebeuren, wordt
door iedereen het resultaat gere
lateerd aan de manier van voor
bereiden.
We hadden ook zus, we hadden
ook zo en ook de kwaliteit van
de betreffende coach verdubbelt
of halveert onmiddellijk Wat is
dat eigenlijk: voorbereiding. Zo
lang mogelijk van te voren gaan
coaches en bestuurders zich sa
men terugtrekken om een sche
ma op te stellen waarbij zo min
mogelijk aan het toeval wordt
overgelaten. In die voorbereiding
gaat van alles goed en fout,
maar altijd overheerst het bluf
poker van de coaches door te
roepen dat het allemaal past bij
de fase waarin het team ver
keert. We zitten pas op 70 pro
cent, is dan zo'n veelgehoorde
kreet We moeten oppassen niet
te vroeg in vorm te zijn, is ook
altijd een goeie.
Natuurlijk, voo rbereid i ngswed -
strijden dragen een geheel ander
karakter dan het echte werk
Maar dat is veel meer een men
taal aspect dan een knappe be
rekening. De coach die dan na
afloop wil doen voorkomen alsof
teams en individuen exact zijn
te programmeren volgens een
door hem of haar berekend sche
ma. Waarom dat van coaches
altijd zo is? In de glamounvereld
van de sport past het niet om
zwakheden van jezelf of van je
team bloot te geven. Je moet je
altijd opperbest presenteren en
tegenstanders op geen enkele
manier laten merken dat er
soms processen gaande zijn
waar je niet geheel vat op hebt.
De spelers en speelsters passen
zich hier ook altijd keurig bij
aan. Ze lijken soms ook wel lid
van een sekte door als door
gewinterde positivo 's steeds
maar weer naar buiten te bren
gen hoe fijn het wel is dat hun
coach niets maar dan ook niets
aan het toeval over laat. Zij be
speuren al lang waar het minder
gaat, maar ook hen past het niet
om daar op wat voor manier
dan ook mee naar buiten te tre
den. Interessant is altijd het ge
drag te bestuderen op het mo
ment dat het resultaat daar is.
De altijd achteraf schrijvende
sportpers had het natuurlijk al
lang zien aankomen. De coaches
willen nog weieens terugkeren in
de realiteit. De spelers of speel
sters gebruiken het moment om
coaches te prijzen of te slachten
tot ontslag aan toe. De volleybal
lers zaten één punt van de hel en
zitten nu in de hemel Dat Brok
king weg moest is nu natuurlijk
ineens een goed besluit. De voor
bereiding is fantastisch geweest
en iedereen heeft het steeds ge
weten. Het blufpoker wordt
doorgezet. De droom duurt weer
even voort. Hoe hoger de ver
wachtingen zijn opgeschroefd
des te groter is de val. Kijkend
naar de heren-hockey halve fi
nales konden de eerste-dames-
hockeyers, anders altijd positi
vo's bij uitstek, al uitleggen hoe
het wel had gemoeten. De voor
bereiding kwam iveer om de
hoek. Onzin natuurlijk. Je kan je
voorbereiden wat je wil, het
mentale aspect van kunnen
presteren op belangrijke mo
menten is bijna niet voor te be
reiden. Dus is de voorbereiding
waarvan je denkt dat die goed
is, proberen te presteren wat je
kunt, maar wijt niet al te veel
van het resultaat aan diezelfde
voorbereiding, want als dat zo is
kunnen na het Deense voetbal
succes alle bonden hun voorbe
reidingsbudgetten ivel halveren
en dat is toch niet wat al die
coaches willen.
TOM VAN 'T HEK
