'Kom op, lachen.
En spontaan!'
ZATERDAG 1 AUGUSTUS 1992
Feyenoorders weer onder mekaar
Nieuwkomer Mike Obiku gewillig voor de
lens.
JAAP SLUIS
Het Feyenoord-stadion op Zuid.
Kuip aan de oevers van de
Maas. Een doorbrekend och
tendzonnetje. De geur van gemaaid gras.
Tien uur. Oude mannetjes, veel jeugd en een
enkele vrouw bij de hekken rond het trai
ningsveld. Wachten op de ochtendtraining.
Wachten op de helden. Hun helden. Er wordt
gekletst, een beetje met auto's geblitst, geroe
pen en gedraaid. Veel zware shag op Zuid.
gens-krentenbrood. Ook de spelers maken
hun opwachting. Aan de balie openbaart zich
in alle hevigheid het niveau-verschil. Een
jong talent tegen de horeca-meneen „Koffie"
Routinier Peter Bos tegen de horeca-meneen
„Mag ik van u een kopje koffie alstublieft?"
De voorzitter spreekt. „Zelden in mijn le
ven ging ik met zo veel plezier naar mijn
werk", blikt hij terug op het vorig succes-
zoen. Uitgebreid bedankt hij, zich bewust
van het potentieel aan publiciteit pal voor
hem, de sponsors. Een meneer van het dwin
gende type, die Van den Herik. Tot het pers-
volk: „Voor technische zaken moet u bij Wim
Jansen zijn. Voor alle overige bij mij." Kortaf
en opgefokt zodra hij het begin van een kriti
sche vraag meent te ontwaren. In dat geval is
Van den Herik de man die afkapt, ontwijkt of
openlijk terecht wijst.
Vragen? Weinig vragen. Die bewaart de
pers liever voor wat de voorzitter de informe
le communicatie noemt. Babbelen met spe
lers en staf onder het genot van een broodje.
Het liefst zónder collega's op hoorafstand. Al
hoewel: zo n Van Hanegem is een moeilijke
prater. Die draait niet tien keer gladjes het
zelfde verhaal af. Dus dan toch maar groeps
gewijs interviewen. En zelfs dat gaat stroef.
Meer vragen dan antwoorden. De man is
zichtbaar op z'n ongemak. Gejaagde blik. Hij
zegt het niet, maar denkt het wel: „Jongens,
zo is het wel genoeg." Anderen zijn toeschie
telijker. Wim Jansen toont zich de vriende
lijkheid zelve. Tot vervelens toe de hemel in
geprezen, maar nog steeds aangenaam be
scheiden. Wie hem goed kent, wordt tus
de bedrijven door bedeeld met een vette
knipoog.
Jorien van den Herik: heel erg de baas.
baar van genegenheid.
Zakenman en voorzitter Jorien
Herik maakt in een glimmende bolide van
Duitse makelij zijn opwachting. Kalende man
in keurig pak. De saneerder die Feyenoord fi
nancieel weer op het spoor zette. Supporters
kijken de gebruine rijke man met een men
geling van bewondering en afgunst na. Kort
na hem volgt de pers. Verslaggevers, fotogra
fen, radiojongens en cameraploegen. De har
de kem van de vaderlandse voetbaljournalis-
tiek doet zich binnen tegoed aan oude-jon-
Tijd voor de fotosessie. Naar buiten, de
schrikbarend slechte grasmat op. Slachtoffer
van een reeks popconcerten waar De Kuip fi
nancieel niet meer buiten kan. Het komt, be
zweert stadiondirecteur Jos van
der Vegt, allemaal prima in orde.
Medio september ligt de mat er
weer groen bij. Dat hebben de in
allerijl geraadpleegde deskundi
gen van de Heidemij hem verze
kerd.
Spelers en technische staf kiezen
drie rijen dik hun plek. Achter
twee reclameborden van de ni
we co-sponsor Direktbank. Op de
eerste rij speler Ruud Heus (haar
strak en nat naar achteren) naast
Van Hanegem (haar krullend alle
kanten op). Heus: „Kan dat wel,
twee van zulke kapsels naast el
kaar?"
Het foto-legioen sthat klaar, maar
mag'nog niet beginnen. Eerst
moet de Direktbank plaatjes
schieten. Plotseling een lichte pa
niek. Waar is Gaston Taument?
Wim Jansen gaat op onderzoek
uit. Tevergeefs. Verzorger Gerard
Meijer gaat op onderzoek uit. Te
vergeefs. Dan eerst maar koppies
schieten. De spelers alfabetisch
gerangschikt op een rij. De foto
grafen trekken knippend voorbij.
John Metgod tegen één van hen:
„Ik wil niet veel zeggen, maar je
doppie zit er nog op." John de
Wolf: „Hè, daar heb je Taument".
Iedereen kijkt om. Gans het foto
werk staat stil. Geintje van John.
Taument komt pas later op slip
pers aanslenteren. Was de sessie
vergeten en zat nog in een inter-
Eindelijk de groepsfoto. /Mies en
iedereen zoemt, flitst en knipt er
op los. Gegoochel met de borden
van de sponsor. Eén fotograaf
neemt de leiding en instrueert het
roodwitte zootje ongeregeld:
„Kom op, lachen. En spontaan!"
Selectie en staf krullen stroef de lippen. Wim
van Hanegem zit in het midden massief te
zijn en onderdrukt een zoveelste gaap
Even later ondergaat hij in de afzondering
alweer een vraaggesprek. Henk Fraser, zegt
hij, doet het in de voorbereiding uitstekend.
Net als Regi Blinker, die als hij zo doorgaat
mogelijk een kansje in Oranje kan afdwingen.
Even later lijkt de man die het liefst het slot
op de mond houdt zich bewust van de s
ligheid van zijn uitspraken: „Misschien vind
ik het over een tijdje wel jammer dat ik dit
heb gezegd." Hij wil er verder weinig wc
den meer aan vuil maken. „Feyenoord m
gewoon aan de top spelenklinkt het. terwijl
in de verte twee zakenpakken van de
sponsor richting uitgang gaan.
Ttr Ttr
Binnen houdt Fred Blankemeijer kantoor.
Nietszeggende functie-omschrijving: interim
manager. In de praktijk Mister Feyenoord.
Een van de vele. Al ver in de zestig en nog el
ke dag in de Kuip. Clubliefdewerk oud pa
pier. Ook in de magere jaren waarvan de
roodwitten er door wanbeleid van akelig fou
te bestuurders te veel moesten beleven.
De persdag bezorgt Blanke
meijer en de zijnen bergen werk.
Feyenoord wil ten overstaan van
tientallen sportjournalisten goed
voor de dag komen. Maar een
praatje tussendoor moet kunnen.
Het zijn, zegt Blankemeijer onder
de koffie, mooie tijden. Wim Jan
sen (oud-coryfee, nu technisch
directeur) terug, Wim van Hane
gem (oud-coryfee, nu trainer) te
rug, het publiek terug en de sfeer
terug. Met grote, vrolijke jongens
ogen: „We zijn weer Feyenoor
ders onder mekaar. Je zfet ook
steeds meer oud-spelers naar het
stadion komen. We nodigen ze als
gast uit bij bepaalde wedstrijden.
Of laten ze de jeugd scouten. Dat
soort dingen. Hartstikke belang
rijk." Buiten staat Wim Rijsbergen
de woorden van Blankemeijer te
onderstrepen. Ooit verdediger in
de beste Feyenoord-traditie: kei
hard. Later duikt ook oud-topper
Theo van Duyvenbode op.
Degenen bij wie geen roodwit
bloed door de aderen stroomt
krijgen het moeilijk, voorspelt
Blankemeijer. Desinteresse, ge
makzucht, louter pieken pakken,
hij wordt er ziek van. „Knokken,
daar gaat het om. Wie niet wil,
moet maar vertrekken. Laatst
nog. Marchanno Schultz, een van
onze jeugdspelers. Hele knappe
voetballer. Maar niet mee te wer
ken. Niet te drillen. Z'n contract liep op 1 juli
af. Heeft niets meer van zich laten horen. Is
gewoon weggebleven. Dacht het misschien
bij een andere club te gaan maken, maar zit
nu waarschijnlijk zonder werk. Gemakzuch
tig, nonchalant. Foute mentaliteit. Kunnen
we er niet meer bij hebben." Met de huidige
selectie zit het, meldt de ad interim, wel
goed: „Iedereen wil er dolgraag bijhoren. Ze
vechten."
Het vorig seizoen, beaamt Blankemeijer,
was na die eindeloze reeks misère-jaren weer
mooi: bekerwinnaar, ver in de Europa Cup 2
en redelijk ver in de competitie. Of het weer
zo mooi wordt waagt hij te betwijfelen. „Je
hebt er bij die denken dat we effetjes kam
pioen worden. Achterlijk! Europees voetbal
halen zou al schitterend zijn."
~k
Half elf: training. Het volk achter de hek
ken komt in beweging. Een jochie met puur
RRRRotterdamse tongval heeft het meteen in
„De Wolf en Fraser zitten d'r niet
De groepsfoto. Alles en iedereen zoemt, flitst en knipt er op los.
Van Hanegem en het roodwitte boeket De supporter: „Zomaar. En veel succes."
bij." Jong talent Blackson wel. Het jochie:
„Die heeft gisteravond negen keer gescoord.
Négen keer!" De beuk gaat erin: hollen, rek
ken, strekken, opdrukken, enzovoort. Hulp
trainer Maup Martens gebiedend: „Heren,
twintig keer rekken." John Metgod getergd:
„Twintig keer?". Martens: „Wat zegje?" Met
god: „Twintig keer?" Martens: „Ik versta ja
niet". Twintig keer dus.
In een hoek trainen drie keepers eerste
man De Goey en de reserves Wapenaar en
Van Dijk apart met Pim Doesburg, als
doelwachter jarenlang de ongekroonde re
flex-koning van Sparta. Van Dijk komt van de
amateurs van Noordwijk en is zichtbaar
nieuw. Schuchter, afwachtend, stil. Maar dat
krijgt Doesburg er wel uit. Vaderlijk verma
nend: „Je bent hier prof. Het gaat bij Feye
noord anders toe. Alles moet perfect zijn. En
jouw pech is dat ik een perfectionist ben."
Vanaf een aangrenzend parkeerterrein kijken
ze toe: de zakenman, de politieman, de vuil
nisman, de scharrelaars, het gezinnetje met
verrekijker. Voor de één een stiekem tussen
doortje, voor de ander dagtocht r
veel: de Feyenoord-training.
En almaar staat er, op afstand van zijn spe
lers, de lichtelijk onbestemde man in zwart
trainingspak. De man om wie het allemaal
schijnt te (gaan) draaien. Willem van Hane
gem, trainer-coach. Handen op de rug, spie
dende blik, nonchalant en quasi nonchalant.
Na afloop van de training blijft hij alleen ach
ter op het veld en praat nog een tijdje na met
een bloemetjesjurk achter het hek. Als hij
eindelijk richting kleedkamer sjokt, ziet een
oudere supporter zijn kans schoon. Stopge-
baar, camera in de aanslag en een verzoek:
„Willem, effe een foto maken." De heren
kennen elkaar. Willem: „Hè ouwe pik, hoe is
het ermee?" Ouwe pik:\,Prima jongen." De
trainer-coach vervolgt zijn weg. Maar weder
om is er oponthoud. Een man duwt hem een
reusachtige bos rode en witte bloemen in de
handen. „Zomaar. En veel succes." Van
Hanegem is overdonderd en zichtbaar ge
raakt. Geen woorden, maar een daad: een
schouderklop voor de gever. Onhandig ge-
Nog tivee weken en dan start de
volgende competitie betaald
voetbal; het seizoen '92-'93.
Geheel naar de mode van de
laatste jaren presenteren de
ploegen zich, in deze tijd van
aanloop naar de aftrap, aan 'de
pers'. Een show van aange
kochte spelers en in de zomer-
slaap gedroomde plannen.
Van 'De Grote Drie' hebben
Ajax en PSVal open huis ge
houden. Feyenoord deed dat
vrijdag. Verslaggever Jaap Sluis
en fotograaf Hans van Weel
waren er bij. Een impressie van
de presentatie van een miljoe
nenploeg.
Hand-in-hand voor Feye
noord 1.
