'Eet u maar lekker uw visie, hoor'
'Pfïf, hopelijk is dit echt het slot van het hele verhaal'
Het opvallendste
vakantiehuisje
Het Gesprek van de Zomerdag
Vakantieleed
of
vakantiepret
'Wij hoeven ons niet
op borst te kloppen'
WOENSDAG 29'JUL11992
Vishandelaren niet eens met vernietigend oordeel Consumentenbond
De dames Taal en Klein uit Scheveningen op het Katwijkse duin: „Eet u maar lekker uw visje, hoor. Dat is goed tegen het hartwater."
FOTO DICK HOOCEWONINC
De ene keer zit de enige ster die het hotel heeft in de
badkamerspiegel. zoals de Leidse band Rubberen
Robbie ooit zong. De andere keer kom je op een va
kantie in een uithoek van Thailand je buurman te
gen. Of je wordt mee uit gevraagd door Julio Iglesias.
(iebeurtenissen die een vakantie onvergetelijk ma
ken. in vele opzichten.
Wij willen weten welke bizarre, vrolijke en nare
avonturen onze lezers op hun reizen deze zomer
meemaken. Schroom niet te schrijven of te bellen
naar 'Het Gesprek van de Zomerdag'. Postbus 54.
2300 AB Leiden, tel: 071 - 161440.
Nederland vangt 322 vluchtelingen op
De Consurhentenbond vindt
dat tachtig procent van de ka
beljauwfilets ten onrechte in de
winkel ligt. Goede vis mag niet
meer dan 500.000 bacteriën per
gram bevatten. Het landelijke
onderzoek van de consumen
tenbond wees echter uit dat
vierentwintig van de 30 onder
zochte kabeljauwfilets meer dan
5 miljoen bacteriën per gram
telden. Oorzaak: slechte hygië
ne en slechte koeling. Op talrij
ke verkooppunten werden
voorts ondermaatse, slecht
schoongemaakte, tongen en
schollen gesignaleerd. Vooral
het consumeren van rauwe vis
wordt door de bond ernstig af
geraden.
Wij hengelden voor u naar de
reacties van vishandelaren en
consumenten uit de regio. De
fileermessen werden nog net
niet getrokken.
Koos Ouwehand van de vishan
del aan de Leidse Steenstraat
plaatst grote vraagtekens bij het
onderzoek van de bond. „Het
visverbruik is ondanks de hoge
prijs nog steeds aan het toene
men. Hoe verklaar je dat dan?
I Als de mensen er ziek van zou
den worden, weet je dat snel ge
noeg. Ondermaatse vis verko
pen is niet toegestaan, maar dat
heeft niets met kwaliteit te ma
ken. De koeling is in onze bran
che natuurlijk uiterst belangrijk.
De consumentenbond beveelt
een temperatuur van nul tot
twee graden aan, maar dat is
met een koelmeubel niet te ver
wezenlijken. Bij zo'n tempera
tuur droogt de vis trouwens ook
uit. Zes graden is een goede
temperatuur. En wat dat fileren
betreft, bij ons is nog steeds het
devies: graat gevonden, geld te
rug. En dan hebben ze het ook
over eten van rauwe vis. Wie eet
er nu rauwe vis? De sushi raakt
nog steeds niet ingeburgerd."
..Ik verkoop geen slechte vis.
Daar sta ik honderd procent ga
rant voor", zegt K. Hartevelt aan
de Diamantlaan in Leiden.
„Maar als ik naar die viskramen
Hij lijkt een beetje op een vogel
tje dat uit zijn ei kruipt. Op een
slak die zijn huisje verlaat. Maar
hij is gewoon de 74-jarige A.
Nieboer uit Sittard, die al even
gewoon vakantie viert in Kat
wijk. Zijn vakantieverblijf is ech
ter nogal opvallend. Het is een
piepkleine caravan.
Op de Katwijkse boulevard
staan bijna alle voorbijgangers
even stil. Om een blik te werpen
in het vakantiehuisje van de
Limburger. Zijn caravannetje
staat geparkeerd langs de weg.
Ernaast zit Nieboer op een grote
tuinstoel. Voor hem op een ta
feltje ligt de verrekijker klaar.
Hij geniet van het zonnetje, of
doet een tukje.
De caravan, 1,80 nieter lang,
1,20 meter breed en 1,50 meter
hoog, heeft hij vijf jaar geleden
gekocht van een verkoper, die
met de miniatuuruitvoering re
clame maakte voor een bepaald
merk.
Geen risico
Gehaakte gordijntjes hangen
voor de ramen. Binnen staat
een bank die je kunt uitklappen
en dan een bed is. Er staat een
oude kast. met erop een al even
antieke radio en een ijzeren
beeldje van een stier. Uit Span-
op de markten kijk, heb ik wel
eens mijn twijfels. Als je ziet dat
daar soms de vis de hele dag in
30 graden hitte ligt, en dan ook
nog in van die Tempex bakkies.
Dat is natuurlijk niet gezond
meer. Maar bij ons speelt dit
niet."
Toevallig ontmoeten wij tegen
over de vishandel van Hartevelt
een visser, de heer R. Smit uit
Leiden. Hij heeft vroeger op de
haringvangst gezeten. „De goe
de vis gaat naar de stad en de
rotzooi gaat naar de kust toe,
je, inderdaad. Maar daar gaat
Nieboer nu niet meer naar toe.
Dat is te ver weg, zoveel risico
neemt hij niet meer op zijn leef
tijd. In Duitsland is hij nog wel
geweest met zijn caravannetje.
Maar het liefst gaat hij naar Kat
wijk, of ook wel naar België.
Tweehonderd kilometer rijden
over een bekende weg, dat is
goed te doen.
Voorheen ging zijn vrouw ook
mee. „Je kon er best met z'n
tweeën in slapen." Ze blijft te
genwoordig thuis achter. Heeft
er geen zin meer in. Vandaar
ook dat Nieboer het kleine aan
rechtje maar uit zijn vakantie
huisje op wielen heeft gehaald.
Koken kan-ie toch niet. Althans,
dat beweert hij zelf. Een broodje
of een portie gebakken visjes
eet hij binnen wel op. Verder
nuttigt hij maaltijden buitens
huis.
Een dag of veertien is hij nu in
Katwijk. Hij is van plan nog
twee weken te blijven. Overdag
zet hij de auto met de caravan
neer op een parkeerplaats. Over
belangstelling heeft Nieboer
niet te klagen. „De hele dag ma
ken ze foto's." En het zijn vooral
Duitsers die een blik naar bin
nen willen werpen. „Ze willen
allemaal 'koeken'. En dan zeg
ik: Dat mag, maar kijk uit voor
naar de boulevards. Dat is echt
zo. Ze denken: die toeristen, die
Duitsers daar, eten toch alles.
Ikzelf eet nooit meer vis uit een
vishandel. Ik vang mijn eigen
vis."
Een groepje oude Katwijkers
staat op de boulevard gemoede
lijk te praten. „Vis is nog steeds
gezond, meneer", zegt een van
de oudsten onder hen. „Ach, die
controleurs, dat is me vaak ook
een stelletje. Ik ken hier een
jongen die was viscontroleur.
Op een gegeven ogenblik werd
de hond." De Limburger moet
lachen als hij denkt aan de tien
tallen verraste gezichten die in
plaats van een enge vechthond
zijn kleine poedeltje Jos zien zit
ten.
's Avonds en 's nachts staat Nie
boer met zijn auto en zijn cara
van op het terrein van een ken
nis. Op campings mag hij niet
hij overgeplaatst naar Zeeland.
Daar moest hij groenten inspec
teren. 'Maar ik heb geen ver
stand van groente', zei hij tegen
zijn baas. 'Jij gaat in de groente,
klaar uit', was het antwoord. Ik
weet dat er in IJmuiden contro
leurs rondlopen die een wijting
niet van een schelvis kunnen
onderscheiden. AI die indianen
verhalen over slechte vis! Je had
vroeger wel eens dat je een stuk
van de kop van een makreel at
die net ergens aan had gezogen.
Dat was gevaarlijk. Daar kreeg
komen met zijn hond. Hij heeft
er weieens gestaan, hoor. Dan
arriveerde hij om tien uur en hij
zorgde ervoor dat hij om zeven
uur weer was verdwenen. Dan
zag de beheerder hem niet.
Maar ach, echt leuk was het nu
ook weer niet. Stonden die kin
deren allemaal rond zijn pop-
penkasthuisje herrie te maken.
je een hoofd als een nivea-bal
van. Maar dat ging uit zichzelf
weer weg. En de kans dat het je
trof was 1 op de miljoen."
Vishandel Hartevelt aan de Kat
wijkse boulevard is aan de ene
kant blij dat er handelaren zijn
die slechte vis verkopen. „Daar
door verdienen wij goed ons
brood. Want hier is alles brand
schoon. Ik heb ook ijs op mijn
plank als ik aan het schoonma
ken ben. En ik maak wel eens
wat van tevoren schoon, maar
het ligt nooit langer dan een
Werd de hond wakker. Blaffen
natuurlijk. „Je doet dan geen
oog dicht."
Het leven is goed, vindt Nie
boer. Zelfs als het regent heeft
hij geen problemen. „Dan ga ik
gewoon binnen zitten, er komt
geen druppel water binnen."
Last van claustrofobie heeft hij
gelukkig ook niet. Er zit trou-
kwartier. Je ziet het toch: het is
kraakhelder, elke dag wordt al
les met chloor geschrobd
rondom de wagen. En de Duitse
toeristen beschouw ik als vol
waardige klanten. Want die ko
men volgend jaar misschien
weer terug als je ze goede waar
hebt geleverd. En een nette en
perfecte bediening is zeer be
langrijk."
De dames Taal en Klein lijken
zo uit 'Op hoop van zegen' te
zijn weggestapt. Ze zijn in Sche-
veningse klederdracht. De ge
steven frontjes zijn zo wit, dat
het bijna pijn doet aan je ogen.
Mevrouw Klein heeft een vis-
zaak in Leidschendam en de
man van mevrouw Taal heeft
een groothandel in vis in Sche
veningen. „Ach meneer, de ene
dag is het de vis, en de andere
dag het vlees. Eerst las je overal
borden met: 'varkenspest'. Wat
denkt u dat er met al die var
kens is gebeurd? Die zijn heus
niet weggegooid. Die zijn in de
cornedbeef gegaan als de onbe
kende soldaat. Van dit soort pu-
blikaties is de handel altijd de
dupe. Maar u denkt toch niet
dat wij slechte vis gaan verko
pen? De klanten zijn niet gek.
En dat verhaal over die mensen
op de markt, klopt ook niet.
Mijn zoon heeft zelf op de
markt gestaan. Als het een hete
dag was, ging hij twee keer vis
halen. Daar hield hij van tevo
ren rekening mee. Die vis ligt
echt niet de hele dag in de zon.
En als die consumentenbond
dan vieze viswinkels vindt, dan
moeten ze die tenten meteen
sluiten! Net zoals ze dat zouden
moeten doen als ze vieze Chi
nese of Turkse restaurants aan
treffen. Eet u maar lekker uw
visje, hoor, meneer. Dat is goed
tegen het hartwater."
De consument lijkt zich voor
alsnog niet druk te maken over
de alarmerende berichten. Aan
de kraampjes en de stalletjes
wordt menig visje verschalkt.
JANET VAN PUK en CE ES VAN HOORE
wens ook een voortent bij de
caravan. Nee, de Limburger wil
niet anders meer. „Ik heb een
heel grote caravan gehad. Maar
deze is veel gemakkelijker."
JANET VAN PUK»
Op de zonovergoten Haarlem
merstraat in Leiden gaan praten
over de vluchtelingen uit Bos
nië. Dat heeft iets bizars. Een
winkelstraat met zoveel over
vloed en weldoorv oede Neder
landers. Moeten de 322 vluchte
lingen nu naar Nederland ko
men of niet? De Nederlandse
regering heeft na veel vijven en
zessen besloten om ze een tij
delijk verblijf toe te staan. De
toestemming is gegeven op hu
manitaire gronden, de situatie
is te ernstig geworden. De groep
stond gisteren op de grens tus
sen Slovenië en Kroatië. De isla
mitische Bosniërs, voornamelijk
bestaande uit vrouwen en kin
deren, kunnen overeen paar
dagen terecht bij 100 gastgezin
nen in Rotterdam.
Amba Booy (17), schoenenver
koopster uit Leiden
„Ik vind het geen goed besluit
van de Nederlandse regering.
Wat moet je met al die mensen?
Het is toch veel beter wanneer
daar de problemen worden op
gelost. dan kunnen die mensen
daar ook blijven. Nu brengen
wij onszelf in de problemen ter
wijl zij er zelf niets mee op
schieten.
Waarom niet? Die mensen ko
men uit een hele andere cul
tuur. Je zult zien dat zij aanpas
singsproblemen krijgen. Zij krij
gen geen werk, spreken de taal
niet, krijgen ruzie en uit frusta-
tie gaan zij stelen of plegen ge
weld. Dat zou ik in hun situatie
ook wel gaan doen. Heel men
selijk. Daarom zeg ik dat zij be
ter in hun eigen land kunnen
blijven. Dat zij hier tijdelijk blij
ven geloof ik niet. Dat hebben
we wel gezien met andere
vluchtelingen, zij hebben altijd
wel een reden om toch niet te
rug te gaan.
Ik vind het natuurlijk wel sneu
voor die mensen. Heel zielig.
Maar wij hebben genoeg narig
heid van onszelf en kunnen die
van anderen er niet bij hebben.
Hard standpunt? Misschien.
Zwangere vrouwen? Dat bedoel
ik ook. Zij worden zwanger
want zij gebruiken niets. Dat is
wel sneu, maar ik ben daar toch
niet verantwoordelijk voor".
Pawel Kllmecki (26), kunsthis
toricus uit Leiden
„Ik vind het een goed besluit
om die mensen naar Nederland-
te halen. Ik volg de situatie van
het voormalig Joegoslavië zo
goed mogelijk. Ik vind het on
begrijpelijk dat dit in deze tijd
nog in Europa kan gebeuren. En
het gaat maar door. zodanig dat
je er al bijna aan went. Heel
griezelig.
Die 322 mensen moeten zo snel
mogelijk naar Nederland ko
men. Ik vind dat dat van ons
helemaal geen groot offer vergt.
Maar dan moeten die mensen
wel goed worden opgevangen.
Niet dat zij als het ware in het
diepe worden gegooid en aan
hun lot worden overgelaten.
Maar wij hebben in Nederland
genoeg mogelijkheden daar
voor. daarvan ben ik overtuigd.
Mijn ouders komen uit Polen.
Die zijn hier tijdens en vlak na
de Tweede Wereldoorlog te
recht gekomen. Mijn vader
heeft gevochten in het geallieer
de leger dat Nederland bevrijd
de. Hij wilde eigenlijk ook Polen
helpen bevrijden, maar daar
waren de Russen toen al. Mijn
vader mocht niet naar Polen te
rugkeren, omdat hij voor de ge
allieerden had gevochten, dus is
hij maar in Nederland geble
ven".
Student biomedische weten
schappen (25) uit Leiden die
zijn naam niet wil noemen
„De nood is in Bosnië zo hoog
gestegen dat het een terechte
beslissing is. Ik vind niet dat
Nederland daarmee nu een ge
weldige prestatie levert. Er zijn
zo verschrikkelijk veel mensen
in acute nood, dat wat mij be
treft wel meer mensen in Ne
derland mogen worden opge
vangen. Dat van die 300 men
sen lijkt een mooi gebaar, maar
wij hoeven ons niet op de borst
te kloppen. Wij hebben het hier
zo enorm goed. Het is onze mo
rele plicht om die mensen te
helpen, om wat van onze wel
vaart met anderen te delen.
Ik begrijp wel dat er mensen
zijn die daar anders over den
ken. Die vinden dat zij hard
voor hun geld hebben gewerkt,
dat anderen daarvan een beetje
lopen potverteren, dat zij elke
keer meer belasting moeten be
talen en ga zo maar door. Maar
ik vind niet dat wij tegen wan
hopige vluchtelingen kunnen
zeggen: flikker maar op. Want
het is zo'n ongelofelijke mazzel
dat wij hier zijn geboren. Dat is
beslist geen verdienste van on-
zelf.
Voor veel mensen is Joegoslavië
ver van hun bed. Na het jour
naal komt het Rad van Fortuin
en alles is vergeten. Dat spelle
tje is immers veel belangrijker.
Die mensen hebben het idee
dat het in Joegoslavië een puin
hoop is, dat zij daar niets aan
kunnen veranderen. Dus hoe-
ivn zij daar ook niets aan te
doen Dat is kortzichtig, ja. Bij
na niemand die nu nog denkt
aan de Partizanen die Nazi-
Duitsland tot het bittere einde
hebben bevochten en hebben
bijgedragen aan het einde van
de Tweede Wereldoorlog".
MEJNDfRT VAN DER KAAU
AGENDA
WOENSDAG 29 JULI
Informatiepunt Gemeenschappelijk
Wonen. Gerestraat 20. van 20 00 tot
21 00 uur
Noordwijk
Egeriander Blaaskapel De Zeedorper
Muzikanten. De Redschuur. Kon Wil
helminatXHjlevard, aanvang 19 30
uur.
Tony Scott in Clut) '71. zaal open
20 30 uur
Oegstgeest
Bndge-drive in 'Hotel Het Wrtte
Huis', aanvang 19 45 uur.
Warmond
Open Warmondse Snooker Kam
pioenschappen m Jumbo Snooker
Centre. Veer polder, aanvang 19 00
uur.
DONDEROAG 30 JULI
Parkenwandeltocht over 5 of 10 km.
start vanaf het Stadhuisplein tussen
9 00 en 15.00 uur
Ombudsman tikt Noordwijkse politie op de vingers
NOORDWUK PAUL DE VUEGER
De politie van Noordwijk is door de
Nationale Ombudsman (Oosting) op
de vingers getikt naar aanleiding van
een reeks van klachten van een voor
malig inwoonster van de badplaats.
De vrouw werd in september 1989 tot
vier keer toe door de politie aange
houden en in een cel gezet. Over alle
vier de keren diende zij klachten in.
Voor een groot deel zijn die onge
grond verklaard, maar op enkele pun
ten is de vrouw in het gelijk gesteld,
zo blijkt uit het rapport dat de om
budsman over deze kwestie heeft op
gesteld.
Adjudant M. Smilde van de Noord
wijkse politie slaakt een zucht als hij
aan de geschiedenis met de voormali
ge Noordwijkse wordt herinnerd. „Pf-
ff, hopelijk is dit echt het slot van het
hele verhaal", reageert hij als hem om
een reactie op het Ombudsman-rap
port wordt gevraagd. „We hebben wat
te stellen gehad met deze dame.
Staaapels werk heeft ze ons bezorgd.
Ik hoop echt dat er nooit een tweede
als deze in dit dorp opstaat."
Het begon allemaal met de aanhou
ding van de vrouw op 1 september
1989, toen ze op de stoep voor haar
huis een echtelijk ruzie uitvocht. Om
dat ze niet tot bedaren was te bren
gen, nam de politie haar mee en sloot
haar ter ontnuchtering op in een cel.
In de dagen daarna kreeg de politie
het nog driemaal met de Noordwijkse
aan de stok. In de nacht van 5 op 6
september werd ze tot twee maal toe
aangehouden toen ze onder invloed
van drank amok maakte in een café
aan de Zeestraat en onder andere een
plantenbak door de ruit smeet. In de
nacht van 7 op 8 september volgde in
het zelfde café een vierde aanhou
ding. In alle gevallen werd de vrouw
ter ontnuchtering in een cel gezet.
Naar aanleiding van haar ontmoe
tingen met Noordwijks sterke arm
heeft de vrouw een reeks van klachten
ingediend. Die zijn bijna allemaal on
gegrond verklaard. Met uitzondering
van de laatste keer, toen opsluiten in
een cel volgens ombudsman Oostings
onderzoek niet nodig was geweest,
ging de politie volgens Oosting te
recht tot arrestatie over. Ook is de
vrouw volgens hem niet onterecht ge
boeid afgevoerd, is het 'onaanneme
lijk' dat ze niet onder invloed van al
cohol verkeerde en heeft de politie
haar niet gedreigd en tegen de grond
gegooid.
Wel had de politie naar het oordeel
van Oosting een officier van justitie
moeten inschakelen en haar alle ke
ren de reden van haar arrestatie moe
ten meedelen. Ook was het volgens
de ombudsman niet terecht dat de
vrouw een keer geen matras in haar
cel kreeg en een keer geen ontbijt
kreeg geserveerd. Daarnaast had ze
niet, nadat ze blootvoets werd gear
resteerd, na haar verblijf in de cel
blootsvoets naar huis gezonden mo
gen worden. De boeien hadder bo
vendien in een van de jj» Geneerder
losgemaakt moeten worden dan nu is
gebeurd.
Adjudant Smilde van de Noordwijk
se politie zegt in reactie op de uit
spraak van Oosting dat de politie de
conclusies van de ombudsman seri
eus neemt. Over sommige zaken haalt
hij echter zijn schouders op. „We
hadden haar niet blootsvoets mogen
laten vertrekken. Nou, dan zou ik wel
eens willen weten hoe we haar schoe
nen hadden moeten aantrekken. De
ze vrouw was zo recalcitrant, er was
werkelijk niets mee te beginnen."
Voor de Noordwijkse politiemensen
zal deze uitspraak dan ook geen ge
volgen hebben. Smilde: „Kijk, als zo'n
ombudsman echt misstanden in ons
korps zou signaleren, dan zou er op
zijn minst een stevige reprimande
naar de betreffende politieman of -
vrouw gaan. Maar in dit geval denk ik
dat Oosting er zelf ook moe van is ge
worden. Mijns inziens had hij. gezien
het gedrag van de vtouw, deze zaak
niet eens in behandeling moeten ne
men."
Dat de vrouw niet helemaal serieus
te nemen valt, blijkt volgens Smilde
wel uit de ware telefoonterreur die ze
op een gegeven moment richting het
Noordwijkse bureau ontketende.
„Ontelbare keren keren heeft ze ge
beld. Soms wel honderden keren in
een paar uur. Dag en nacht. En als er
werd opgenomen, zei ze niks. Ze
wachtte tot wij weer neerlegden en
belde opnieuw. We werden er hier
soms stapeldol van."
Een kort geding maakte uiteindelijk
een einde aan het getelefoneer. Smil
de: „Eerst hebben we het via de PTT
geprobeerd, maar dat ging vanwege
een bepaalde privacyregel niet. Uit
eindelijk heeft de gemeente een*
rechtszaak aangespannen. De uit
spraak daarvan was dat ze op straffe
van een dwangsom haar telefoontjes
moest staken. Toen hield het op. Of
we nu nog last van haar hebben? Nee,
ze is godzijdank naar Drenthe ver
huisd."
Limburger A. Nieboer met poedel Josje en zijn mini-caravan. „Vooral de Duitsers willen allemaal 'koeken'.
FOTO HIELCO KUIPERS
