Baanrenners: medailles ver weg
Nederlandse judoka's ontgoocheld
Spanje kijkt in zijn jacht op goud niet op een peseta
Olympische Spelen
DINSDAG 28 JUL11992
14
Afghanistan laat het toch afweten
Barcelona De Olympische Spelen van Barcelona zijn op de
valreep toch nog een 'actief land kwijt geraakt. Van de 172 lan
den die deelnamen aan de vlaggenparade, blijkt Afghanistan
geen enkele atleet te hebben ingeschreven. Alleen de official die
de vlag droeg, is present.
Kaartenregen bij Polen - Italië
Barcelona» Voor de tweede keer in amper vier dagen is een
wedstrijd bij het olympisch voetbaltoernooi behoorlijk uit de
hand gelopen. Bij Polen - Italië (3-0) deelde de Britse arbiter
Don negen gele en twee rode kaarten uit. Italië, kandidaat voor
een medaille, beëindigde het duel met negen man.
Als organiserend land heeft Spanje heel wat geld
in zijn olympische atleten gestoken om af te reke
nen met een geschiedenis van louter teleurstel
lende resultaten. Want sinds 'Parijs 1900' heeft
Spanje slechts 27 medailles veroverd: vijf gouden.
13 zilveren en negen bronzen. Het meest succes
volle olympische jaar was 1980, toen Spaanse at
leten in Moskou één gouden, drie zilveren en
twee bronzen medailles in de wacht sleepten. Bij
de laatste Zomerspelen, vier jaar geleden in Se
oul, bestond de olympische buit uit één gouden,
één zilveren en twee bronzen medailles.
Om ervoor te zorgen, dat Spanje op de eigen
Spelen van Barcelona eindelijk ook in het rijtje
van belangrijke olympische landen kan worden
opgenomen, werd vijf jaar geleden de Associatie
van Olympische Sporten, de ADO opgericht. De
overheid, sponsors, de televisie en de betrokken
sportbonden brachten 12.597 miljoen peseta (240
miljoen gulden) bij elkaar en daarmee werd een
omvangrijk beursenplan gefinancierd voor poten
tiële Spaanse medaillewinnaars. 743 sporters wer
den uitgekozen, onder wie ook zeer kapitaal
krachtige tennissers als de broers en zuster Aran-
chez Vicario of de skister Blanca Ochoa. Uiteinde
lijk komen ruim 200 van hen ook deze twee we
ken in Barcelona uit. Zij vormen iets minder dan
de helft van de Spaanse ploeg, die uit 502 perso
nen bestaat: 446 sporters die aan de 'echte' spe
len deelnemen en de rest is ingeschreven voor de
drie demonstratiesporten.
De afgelopen weken is er in de Spaanse media
heel wat gespeculeerd over het aantal medailles
dat de goed betaalde Spaanse sporters gaan be
halen. Minimaal acht, is de algemene verwach
ting, met een maximum van 25. 'Zekere' medail
les moeten komen van de zwemmer Martin Lo
pez Zubero, het waterpolo-team, de wielrenner
José Manuel Moreno, het handbalteam (man
nen), de kanoër Romas-Sanchez, de tennisster
Arantxa Sanchez Vicario, de vrouwelijke judoka
Miriam Blanco, het voetbalteam en de zeiler Luis
Doreste. Als deze kandidaten succes hebben,
heeft Spanje reeds het beste resultaat ooit be
haald bij de Olympische Spelen. Volgens de
staatssecretaris voor sportzaken, Javier Gomez
Navarro, worden de Spaanse olympische deelne
mers met hun ADO-beurzen beter betaald dan
wie ook van de 10.000 atleten, die in Barcelona
uitkomen, met uitzondering dan van de echte
professionals onder hen. Als ze ook nog een me
daille winnen, kunnen ze rekenen op een extra
vergoeding uit het ADO-fonds die varieert van
150.000 gulden voor een individuele gouden plak
tot nog altijd 4.600 gulden voor een bronzen plak
bij een demonstratiesport". En bij een aantal
sporten, zoals het voetbal, zijn de deelnemers ook
nog eens verzekerd van een onkostenvergoeding
voor deelname aan de spelen. Staatssecretaris
Navarra heeft een continuering van het ADO-
fonds in het vooruitzicht gesteld ter voorberei
ding op de spelen van Atlanta 1996. Maar hij
heeft er onmiddellijk aan toe gevoegd, dat de
overheid daar niet meer zo prominent geld in zal
stoppen als de afgelopen vijf jaar het geval is ge-
Spanning breekt Dennis Raven op
Een ontroostbare Monique ven der Lee stort zich in de armen van haar trainer Peter Ooms.
Baan kwijt, uitkering kwijt en bovendien
in het olympisch toernooi simpel wor
den uitgeschakeld op ippon. Het zal je
maar overkomen. Judoka Dénnis Raven
kreeg gisteren een bittere pil voor zijn
kiezen. De 25-jarige zwaargewicht werd
in de tweede ronde te licht bevonden
door de Pool Kubacki. Na ruim een mi
nuut was het over en sluiten. Hetzelfde
overkwam medaillekandidate Monique
van der Lee. De GOS-atlete Goundaren-
ko, de regerend Europees kampioene,
vormde in de tweede doorgang een on
overkomelijk obstakel.
Raven stond er een half uur na afloop
nog een beetje beteuterd bij. Zijn geld en
bijna zijn gezondheid heeft hij voor de
judosport opgeofferd. Alles moest wijken
voor de Spelen. Op het moment suprè
me stond evenwel het angstzweet op het
voorhoofd van de 120 kilo zware kolos.
„Te veel spanningen in het lijf en gebrek
aan ervaring", somde de Zaanlander, lid
van Kenamju, zijn tekortkomingen op.
„Ik moet schijnbaar alles een keertje
hebben meegemaakt om relaxed aan
een wedstrijd te kunnen beginnen." Met
knikkende knieën en met plankenkoorts
verscheen de 2.02 meter lange reus op
de vloer. „Het is pas mijn eerste grote
toernooi", meldde Raven, die in de eer
ste ronde de Fin Salonen nog met de O-
soto-gari-techniek aan de kant gezet.
Bij vorige grote internationale gelegen
heden moest Raven verstek laten gaan.
Liefst zes knie-operaties hielden hem
aan de kant. Het fragiele scharnier func
tioneerde gisteren echter naar behoren.
„Het waren gewoon de zenuwen en die
vreten aan je conditie." Raven slikte een
jaar van opeenvolgende teleurstellingen
weg. Eerst was hij zijn baan'-als maga
zijnmedewerker kwijt geraakt, omdat hij
weigerde een door zijn werkgever opge
steld sponsorcontract met een ongebrui
kelijk boeteclausule te tekenen. Vervol
gens strafte de sociale dienst hem voor
zijn uitverkiezing voor Barcelona en
werd de uitkering stopgezet. Omdat de
'hulk uit Zaanstad' zijn portie vakantie
dagen zou hebben opgesoupeerd. „Van
af dat moment was ik helemaal op mijn
vriendin en ouders aangewezen." Het
verlies tegen Kubacki, de Europees kam
pioen van 1989, kwam daarom dubbel
zo hard aan. „Ik ga eerst eens met va
kantie en bekijk dan of het wel zinvol is
om door te gaan met judo. Per slot van
rekening zijn mijn knieën bepaald niet
meer de beste. Daarnaast moet ik werk
gaan zoeken, wat het topsporten uiter
aard niet ten goede komt. Aan de andere
kant zeg ik: ik heb de hele wereld gezien
en altijd met plezier op de mat gestaan.
Dat pikt niemand me meer af."
Zwaargewicht Monique van der Lee
verwerkte haar teleurstelling in haar een
tje. De 18-jarige studente trof in Goun-
darenko een judoka met pit. Van der Lee
had nauwelijks verweer tegen de ontke
tende Oosteuropese. „Ik ben zwaar te
leurgesteld. Maandenlang kijk je naar
deze wedstrijd uit en dan overkomt me
zoiets. Het is jammer, maar het is niet
anders", luidde het bondige commen
taar van de zwaar ontgoochelde Van der
Lee.
Sprinter Van Hameren tevreden met negende plaats
Natuurlijk, stiekem had hij wel eens van een medaille ge
droomd. Maar weer wakker geschrokken realiseerde
Dirk-Jan van Hameren zich onmiddellijk dat dromen zel
den of nooit uitkomen. Daarom reisde hij met realisti
sche verwachtingen richting Barcelona. „Een plaats bij
de eerste tien zou heel mooi zijn, een olympisch diploma
allemachtig prachtig."
barcelona cees olsthoorn
verslaggever
De Utrechtse kilometer-specia
list kreeg bijna zijn zin. Als
tweede gestart in een veld van
ruim dertig deelnemers, scoor
de hij een goede tijd van
1.05.524 minuten. Daarmee fi
nishte hij ten slotte als negende
in het klassement.
Tot uitzinnige vreugde van
het publiek bezorgde Jose Mo
reno Spanje de eerste gouden
plak. De regerend wereldkam
pioen dook in de laatste rit
overtuigend onder zijn concur
renten door en verbeterde en
passant het olympisch record
van de Fransman Pierre Trentin
(1968) tot 1.03.342. Het zilver
was voor de verrassende Austra
liër Sean Kelly en het brons voor
de Amerikaan Erin Hartwell, die
een andere favoriet, Alexandre
Kiritchenko uit het GOS, met le
ge handen achterliet.
Van een olympische medaille
kunnen de Nederlandse baans-
porters voorlopig alleen maar
dromen. Van Hameren viel
niets te verwijten. „Ik heb naar
vermogen gepresteerd", stelde
de schaatser-van-origine tevre
den vast. „Tenslotte ben ik pas
een jaar serieus bezig op deze
discipline. Dan mag je niet ver
wachten dat je jongens met veel
meer ervaring en inhoud al kunt
kloppen."
Van Hameren had zich pas op
de valreep gekwalificeerd voor
de Olympische Spelen. Na en
kele mislukte pogingen verover
de hij half juni toch nog een tic
ket door in Zürich een nationaal
record rijden: 1.04.52. „Die li-
mietenjacht zo kort voor de
Spelen komt je voorbereiding
natuurlijk niet ten goede. Maar
ik wilde dolgraag naar Barcelo
na, dus ik bleef het proberen."
Het mag typerend heten voor
de wijze waarop binnen de KN-
WU nog steeds tegen het baan-
fietsen wordt aangekeken. Het
is al jaren een ondergeschoven
kindje en zal dat waarschijnlijk
wel blijven ook. Alle dappere
pogingen van coach Eric Gese-
rick ten spijt om het professio
neler aan te pakken. Het feit dat
de bondssponsor slechts 8300
gulden uittrekt voor de baan
(tegenover 250.000 gulden voor
de wegselectie) zegt wat dat be
treft genoeg.
Het is voor Van Hameren
geen reden om het bijltje erbij
neer te gooien. Integendeel. Hij
gaat zich met nog meer enthou-
siase richten op de kilometer en
de sprint. „Ik heb in korte tijd
een enorme vooruitgang ge
boekt. Ik was vanavond twee se
conden sneller dan een jaar ge
leden bij de pre-Olympics op
dezelfde baan. Dat geeft de bur
ger moed. Al hoop ik wel dat de
KNWU ons eindelijk eens seri
eus gaat nemen."
Servais Knaven, die hopeloos
faalde op de individuele achter
volging en de kwalificaties af
sloot met een teleurstellende
twaalfde plek. had het moeilijk
genoeg met zichzelf. De kracht
patser uit Zevenbergen is een
achtervolger die eerst moet
warmdraaien voordat hij het
beste uit zijn lichaam haalt.
Naar mate het evenement vor
dert gaat hij steeds rapper rij
den. Maar daar schiet je ver
draaid weinig mee op als juiste
de eerste rit beslist of je jacht
kunt maken op een medaille. Je
moet in de kwalificaties simpel
bij de snelste acht eindigen, wil
je kans maken op het erepodi-
Olympia's
Ronde, die op de weg zeker zo
goed uit de voeten kan als op de
baan, weet er inmiddels alles
van. Vorig jaar bij het wereld
kampioenschap in Stuttgart
scoorde hij in de schifting de
tiende tijd, waama hij in de her
kansing alsnog beslag legde op
een knappe vijfde plaats. Een
prestatie die hem reeds in de
wintermaanden deed besluiten
om zich voor de Olympische
Spelen volledig te richten op de
individuele achtervolging. Mede
omdat op deze discipline
slechts één deelnemer per land
mag uitkomen, hoopte hij zelfs
een gooi naar een medaille te
kunnen doen.
Knaven kwam gisteravond op
de knusse wielerbaan in Vall
d'Hebron bedrogen uit. Neer-
lands hoop in bange dagen ging
als een drol over de houten pis
te. De pil smaakte vanzelfspre
kend bijzonder bitter. Knaven
deed niet de minste moeite dat
te verbloemen. „Het was pet. Zo
beroerd heb ik nog nooit ge
presteerd. De cijfers spreken
voor zich. Ik ben hier amper
twee seconden rapper dat tij
dens het NK in Alkmaar. En dat
is een betonnen, hobbelige
baan, die lijkt op een kassei-
strook in België."
Aan de voorbereiding had het
beslist niet gelegen, benadrukte
de economiestudent. .Alles is
naar wens gegaan. Juist omdat
ik altijd problemen heb met de
eerste rit, ben ik gisteren extra
diep gegaan in in een weer
standstraining op de Tenturi.
s een volksheld vereerd na zijn gouden kilometer op de olympische v
Bij het inrijden voelde ik me
ook nog beresterk, maar op het
moment dat het moest gebeu
ren lieten de benen het afweten.
Ik heb er geen verklaring voor.
Met zenuwen of druk heeft het
niets te maken. Ik was juist
hartstikke ontspannen.
Geen olympische roem dus
voor Knaven. Die is zeer waar
schijnlijk gereserveerd voor Carl
Boardman. De Brit realiseerde
op een speciaal geconstrueerd,
futurisch ogend rijwiel veruit de
foto»reuter
beste tijd op de vier kilometer.
Met 4.27.357 minuten liet hij
zelfs een officieus wereldrecord
noteren. Maar die fantastische
prestatie wordt niet in de boe
ken bijgeschreven, omdat hij
niet alleen over de piste vloog.
Volleyballers
VS verliezen
van jury
barcelona»
Na vijf uur vergaderen is de vol
leybalzege van de Verenigde
Staten op Japan omgezet in een
nederlaag. De Aziaten hadden
na het duel van zondag een
protest ingediend tegen een be
slissing van scheidsrechter Sa-
medov in de vierde set. Van de
jury kregen ze gisteren gelijk.
De uitslag, 3-2 voor de olym
pisch kampioen, werd veran
derd in 1-3. De commissie vond
dat de arbiter uit het GOS een
blunder had gemaakt. Samedov
gaf de Amerikaan Samuelson in
de vierde set twee keer een gele
kaart. Bij de tweede stond Japan
met 2-1 in sets en 14-13 voor en
was aan de opslag. Volgens de
regels had Samedov een punt
moeten toekennen aan Japan.
Hij verzuimde.
De Amerikaanse aanvoerder
Fortune reageerde met nogal
wat beeldspraak op de uit
spraak. „Ik voel me alsof ik be
stolen ben en geweld tegen me
is gebruikt. Maar de oorlog in
de volleybalcompetitie is nog
niet voorbij. Wij zijn voorbereid
op een lange strijd." Zijn trainer
Fred Sturm: „Ik ben blij dat de
beslissing uiteindelijk genomen
is, want we moesten wel erg
lang wachten." Boosdoener Sa
muelson: „Ik ben erg teleurge
steld, maar ik ben klaar voor de
volgende wedstrijd tegen Cana
da."
Dompeling mist
mollet ANP
Van de Nederlanders heeft al
leen Eric Swinkels nog een
kansje op een hoge klassering in
het kleiduivenschieten. Hij kon
gisteren zijn leidende positie
van de eerste dag in het skeet
echter niet vasthouden. De 48-
jarige wapenhandelaar uit Best
miste drie keer de schoteltjes.
Hij staat na 150 schoten zes
tiende met een totaal van 147.
Hennie Dompeling ging aan de
hitte (33 'graden) en spanning
ten onder. De Badhoevedorper
voegde aan zijn twee missers
van zondag er nog eens vijf aan
toe en staat 42ste.
DE
SPELEN
VAN TOEN
De ceremonie 100 meter vrije slag in 1960. Midden de officiële winnaar
John Devitt, rechts met gesloten ogen en een wit weggetrokken gezicht
de eigenlijke winnaar Lance Larson. foto archief
Eén van de absolute topnum-
mers op elke Spelen is de 100
meter vrije slag voor mannen,
waarvan vanavond in Barcelona
de finale plaatsgrijpt. De win
naar van dat nummer geldt in
feite als de snelste mens te wa
ter. Elektronische apparatuur
kan tegenwoordig tot een hon
derdste van een seconde nauw- J
keurig vastleggen wie dat is,
maar er zijn tijden geweest dat
mé,n het menselijk oog over de
volgorde van aankomst liet be- j
slissen. En wat dat voor een
chaos teweeg kon brengen,
bleek bij de Spelen van 1960 in
Rome.
Favorieten voor de titel waren
de Australiër John Devitt en de
Amerikaan Lance Larson. In de
banen drie en vier streden zij j
tot aan de finishwand een woest
duel uit. Devitt tikte boven wa
ter aan, Larsen onder water.
De jury was als volgt gefor
meerd. Drie kamprechters, aan
weerszijden van net bad op een
verhoging gezeten, moesten be
palen wie nummer 1 was. Drie
nummer 3 was enz.
Van de drie kamprechters die
over de eerste plaats gingen, za
gen er twee Devitt als winnaar
en één Larson. Van de drie
kamprechters die met het aan
wijzen van de tweede plaats wa
ren belast, zagen twee Devitt op
die plaats eindigen en één
Larson. Met andere woorden:
het was 2-1 voor Devitt als het
om de eerste plaats ging, maar
ook 2-1 voor hem waar het de
tweede plaats betrof! Een mooie
pat-stelling. De oplossing kwam
van de voorzitter-kamprechter,
een Zweed. Hoewel deze func
tie tot dat moment louter be
schouwd werd als instructeur
en administrateur van de jury,
verschafte de Zweed zich plot
seling ook stemrecht. Hij had
het allemaal duidelijk gezien, zo
zei hij, en gaf zijn stem voor de
eerste plaats aan Devitt en voor
de tweede plaats aan Larson.
het verhaal, zo leek
Maar daar waren dan nog de
tijdwaamemers, drie voor elke
baan. Hun klokjes waren elek
tronisch in gang ge^et door het
startpistool, de aankomst ge
schiedde met de hand. De tijd
waamemers zaten boven op de
finish en hadden beter dan wie
ook kunnen zien dat Larson on
der water aantikte. Zij drukten
af voor Larson 55.0,55.1 en 55.1
sec. De drie tijdwaamemers
voor Devitt registreerden 55.2,
55.2 en 55.2. Wat hen betreft
was de zaak zo klaar als een
klontje: Larson was de winnaar.
Maar de voorzitter-kamprechter
had weinig op met de tijdwaar-
nemers. Hij kraste de tijden
voor Larson eenvoudig door en
gaf hem evenals Devitt 55.2.
Het drieste gedoe van de voor
zitter-kamprechter kwam hele
maal in een vreemd daglicht te
staan toen uit een foto bleek,
vanuit welke positie hij de finish
had bekeken. Hij had, in een
ongunstige hoek, ongeveer 15
meter van de banen drie en vier
afgestaan.
Dan was er nog een niet-offi-
cieel apparaat dat de aankomst
vastlegde op stroken papier. Het
gaf Larson als winnaar aan. Het
werd niet geraadpleegd. Uit al
les bleek dat er fouten waren
gemaakt, maar desondanks (of
juist daarom) wensten de hoge
zwemheren er niet meer op te
rug te komen, hoewel de kwes
tie in de Wereldzwembond nog
jaren doorrommelde.
RUUD PAAUW
