Jf
'Katwijk, de Bahama's van Nederland'
Eigenlijk gaat er niks boven plastic
'Ook met een Corsaatje gaat er een verkoper mee'
Verzamelaar acht singletje
niet kansloos tegen de cd
Het Gesprek van de Zomerdag
'Corruptie in het spel'
Zuid-Holland: geen vaste
spertijden voor bruggen
DINSDAG 28 JUL11992
ERWAAN
Ze zitten niet lekker, ze roesten onder je kont vandaan en toch zijn de
'bistro-stoeltjes' erg populair. foto hielco kuipers
Een felgroene papegaai zingt
een onverstaanbaar lied. De
stem van het dier komt nauwe
lijks uit boven het lawaai van de
wind, die het dak doet klappe
ren. Om het allemaal nog gezel
liger te maken meldt een bordje
dat de koffie klaar is. Er is echter
nog geen enkele gast ingegaan
op de uitnodiging. Maar dat
komt misschien omdat het
maandag is en vroeg in de mid
dag.
Dat het 'tuincafé' in het Ter
Aarse tuincentrum Intratuin op
dit moment leeg is, doet er niet
zoveel toe. Daar gaat het nu
even niet om. We kijken naar de
inrichting van de koffiehoek en
zien rotan stoelen staan. De ta
fels hebben een marmeren
blad. „De nieuwste trends bij
Intratuin", staat op een span
doek, een eindje verderop.
Rieten tuinmeubelen zullen dit
jaar dus wel helemaal 'in' zijn,
denkt de argeloze bezoeker.
Maar dat is niet helemaal waar,
melden twee verkopers. Rotan
stoeltjes zijn wel iets populair
der geworden. Maar wat dit jaar
echt loopt als een trein dat zijn
de gietijzeren bistrostoeltjes.
Smalle stoeltjes met een houten
zitvlak en een ijzeren onderstel.
„Wij hebben ze niet meer, ze
zijn uitverkocht."
Goed verkocht worden deze zo
mer ook de mosgroene kunst
stof tuinsets. „Volgend jaar zie
je die ook veel", weet de verko
per al te vertellen. Hij maakt
dus direct een einde aan het
misverstand dat plastic hele
maal uit zou zijn. Dat die witte
snackbarstoelensuper-burgelijk
zijn. Dat ze echt niet meer kun
nen, vooral sinds ze vreselijk
zijn afgekraakt in een televisie
programma van Koot en Bie.
„De witte plastic stoelen wor
den nog steeds het best ver
kocht. Ze blijven altijd wel goed
draaien. Kunststof is tenslotte
het gemakkelijkst in het ge
bruik", vertelt de verkoopster
van het tuincentrum in Ter Aar.
Een medewerkster van tuincen
trum Van Winsen in Warmond
heeft echter een heel andere
mening. „Plastic gaat er een
beetje uit", zegt zij. „Hout en
romantiek zijn in." Maar ze zegt
dat misschien omdat zij zelf
geen kunststof verkoopt. „Van
wege de concurrentie. Je moet
het heel goed doen, of je moet
het niet doen."
Bakker in De Zilk doet het goed.
Een flinke hoek van het immen
se tuincentrum is ingeruimd
voor meubilair. Ook voor plas
tic, want 'kunststof hou je al
tijd', denkt werkneemster San
dra Koster. Maar toch: de wat
duurdere witte stapelstoelen die
lopen deze zomer voor geen
meter. Andere jaren telden
mensen er nog weieens zo'n
vijftig of zestig gulden voor
neer. Misschien omdat ze er
toen net waren, veronderstelt
Sandra. „De meeste mensen
kopen van die witte stoeltjes om
erbij te hebben, voor verjaar
dagen en zo. Daarom nemen ze
net zo lief de goedkopere, voor
15 gulden per stuk."
Ook Bakker verkoopt 'ontzet
tend veel' mosgroene plastic
tuinsetten. Een nieuwe trend dit
jaar, vertelt Koster. „Vorig jaar
hadden we er wel stoelen van,
maar geen tafels. Nu verkopen
we echt complete sets."
Zeer populair zijn in De Zilk ook
de houten klapstoeltjes, die ook
hier de naam 'bistro-stoeltjes'
dragen. Mensen kopen ze het
liefst in groen en vooral voor de
show, zegt Koster. „Want het zit
niet echt lekker."
Daarom nemen de klanten er
ook van die grote 'relax-stoelen'
bij. Van kunststof, inderdaad.
Koster heeft zelf ook beide soor
ten meubilair. De bistro-set
('groen, hoe kan het ook an
ders') omdat ze die leuk vindt
en de kunststof stoelen omdat
die nu eenmaal veel lekkerder
zitten. Dat gietijzer is ook wat
moeilijker te onderhouden,
geeft ze toe. „Het roest onder ie
kont vandaan." Maar dat vindt
ze juist leuk, want het moet er
allemaal 'oud uit zien'.
Het tuincentrum in De Zilk
heeft geen tuincafé maar ge
woon een koffieshop. Er zijn
maar weinig gasten. Maar dat
doet er niet zoveel toe. Daar
gaat het nu even niet om. We
kijken naar de inrichting van de
koffiehoek en wat zien we? We
zien plastic stoelen staan, in wit
en in zwart. En onder de geel
met grijs en witte kleedjes staan
witte tafels. Van kunststof.
Dit is de vierde aflevering van
de rubriek Zomerwaan, waarin
'trends' en 'rages' van de zo
mer van 1992 aandacht krij
gen.
Een proefrit in een auto van 187.000
gulden en weg was 'ie. De bestuurder
wilde het wagentje even aan zijn vrouw
laten zien. Dat overkwam een Wasse-
naarse Mercedes-dealer vorige week.
De Harley-Davidson die de 'klant' had
achtergelaten, was gestolen. Is het zo
gemakkelijk om een dure auto te ste
len? Een rondje langs een aantal regio
nale autodealers.
GJ. Hoogervorst, bedrijfsleider Mer- -
cedes-dealer LIAM in Leiden:
„De Bovag waarschuwt autodealers ge
regeld voor dit soort praktijken. Wij
verbieden onze verkopers dan ook om
zo maar een auto mee te geven, tenzij
het om een vaste klant gaat natuurlijk.
Maar als er een verkoper meegaat,
worden er toch nog trucs uitgehaald.
Bekend is dat de bestuurder opmerkt
dat-ie wat hoort bij het achterwiel, de
verkoper stapt uit om te kijken en
weg is de auto. Soms zijn er handlan
gers bij betrokken, die gaan er dan
naast rijden en wijzen op het achter
wiel.
Als een vreemde hier een proefrit komt
maken, dan vragen we altijd om legiti
matie. Als-ie niet in onze buurt woont,
dan verwijzen we hem naar de dealer
in zijn eigen regio. Als iemand als on
derpand een andere auto achterlaat,
controleren we altijd even of die wagen
wel op zijn naam staat. Je merkt wel
dat er een zekere gêne bij verkopers
bestaat om dat soort dingen te vragen.
Bij ons bedrijf zijn we nog nooit opge
licht. Laat ik dat afkloppen".
J. Laman, directeur Motorhuis bv,
Opel-dealer:
„Ik vind het zielig voor die auto-dealer,
maar het is natuurlijk erg onverstandig
wat er is gebeurd. Als ik naar een juwe
lier ga en een duur horloge pas, moet
ik niet aankomen met het verhaal dat
ik het even aan m'n vrouw wil laten
zien. Tenzij ik een goede klant ben na
tuurlijk.
Zo gaat het bij ons bedrijf ook. Vaste
klanten krijgen een auto mee. Als we
iemnand niet kennen, rijdt er altijd een
verkoper mee; ook als het om een Cor-
sa gaat, want die vertegenwoordigt ook
veel geld. En dan nog is het oppassen.
Want er zijn meer trucs dan jij en ik
kunnen verzinnen."
Rik van der Linden, woordvoerder
BMW-dealer Rob Gorris in Leiden.
„Wij laten nooit iemand alleen in een
auto van die prijsklasse. Er gaat altijd
een verkoper mee. Bij minder dure au
to's vragen wij het rijbewijs of maken
wij daar een copie van. Als we het dan
nog niet vertrouwen vragen wij ook
nog hun paspoort.
De meeste mensen die wij hier binnen
krijgen zijn klanten die wij al jaren
kennen, van wie wij alle gegevens heb
ben. Die vertrouw je natuurlijk, want je
hebt met hen een relatie opgebouwd.
Maar die hoeven bijna ook nooit een
proefrit te maken want die weten wel
wat ze willen hebben.
Wij hebben zeker ook zeer dure auto's
in de zaak. Een van de duurste, de
BMW 850 kost zo'n 2,5 ton, staat ech
ter alleen bij de importeur. Die heeft
ook de regel dat er in alle gevallen een
verkoper meegaat.
Naar mijn weten, ik werk hier nu 3,5
jaar, is bij dit bedrijf nog nooit iets der
gelijks gebeurd".
C. van der Plas, directeur Van der
Plas BMW in Katwijk.
„Wij hebben over het bericht vanmor
gen al zitten filosoferen hoe dat kon
gebeuren. Ja, het is verschrikkelijk
wanneer je dat overkomt. Bij ons is het
nog niet gebeurd, even snel afldoppen.
Maar het is bijna niet te voorkomen.
Natuurlijk gaat er altijd een verkoper
mee, maar wanneer die er onderweg
uitgezet wordt, ben je ook machteloos.
Voor het bedrijf is het een ramp. De
verzekering keert namelijk geen cent
uit. Je geeft immers alles aan zo'n kerel
mee, dus er is zeker geen sprake van
diefstal. Dit is een geval van verduiste
ring en dat is niet gedekt. Wel wanneer
er sprake is van, bijvoorbeeld, braak.
Maar een auto die na een proefrit
spoorloos raakt, is een hard gelag. Dat
kan ik je wel vertellen.
Het lijkt erg dom wanneer je zoiets
overkomt, maar dat is het toch niet.
Het heeft niets te maken met intellect.
Zo'n man komt binnen, ziet er keurig
uit, komt goed uit z'n woorden. Komt
misschien dan ook nog voorrijden met
een nieuwe Mercedes, hoewel dat hem
weer verdacht maakt. Het heeft alle
maal met intuïtie te maken. Een kwes
tie van taxeren".
Het zijn er om precies te zijn
7085. Dat weet Oegstgeestenaar
Rudolf Veltman heel zeker want
hij registreert zijn nieuwe aan
kopen nauwgezet in een schrift.
Wanneer hij is gaan verzamelen
weet hij niet meer. En wanneer
hij ermee stopt weet hij ook nog
niet. Want volgens hem is de
single nog niet kansloos tegen
de cd.
Vooral in Engeland komen er
tegenwoordig van kleine labels
nog steeds zwarte schijven van
vinyl uit. „In Nederland bestaat
dus ook een kleine kans dat de
single overleeft. Ja, de single
voor het grote publiek heeft af
gedaan, maar voor pas begin
nende groepen is het relatief
goedkopere vinyl nog steeds de
oplossing", zegt verzamelaar
Veltman.
De 41-jarige muziekliefhebber
kenschetst zichzelf als een 'kind
van de jaren '60'. „Toen kocht ik
van het spaarzame zakgeld af
en toe een singletje. Van de
Kinks, Stones of de Nederbeat.
Dat werden er steeds meer
naarmate ik ruimer in het geld
kwam te zitten. Op een gegeven
moment blijk je er zoveel te
hebben dat je mag spreken van
een verzameling."
Na het besluit van eigenaar
Breukhoven van de Free Re
cordshop om te kappen met de
verkoop van singles, denken
deskundigen dat het definitiefis
afgelopen met de bakermat van
de popmuziek. Het kan Velt
man echter niet bepaald in pa
niek brengen. „Die populaire
muziek kocht ik toch al niet.
Voor die top-40-platen denk ik
dat dit wel eens de doodsteek
kan zijn. En dat kan mij dus niet
zoveel schelen."
Veltman richt zich vooral op
nieuwe muziek die bij voorkeur
bij kleine, duistere en eigenzin
nige maatschappijtjes uitkomt,
bijvoorbeeld van het Subpop-
label. „Dat zijn de zogenaamde
independent labels, kleine
maatschappijen die van het vi
nyl gebruik blijven maken om
dat de cd te duur is. Arme groe
pen kunnen zo toch een beetje
bekend worden. Ik zie het nog
niet gebeuren dat dit op korte
termijn verandert. Ook is er in -
Engeland voor de singles nog
een enorme markt."
Een origineel van Elvis Presley's
Jailhouse Rock met gave hoes,
dat laatste vooral niet vergeten,
kost op de tweedehands markt
een vermogen, als die al wordt
aangeboden. Maar de prijzen
van niet al te oude singels gaan
inmiddels dezelfde kant op:
omhoog. Singles uit de begintijd
van een hardrockband zoals
Nirvana, dus nauwelijks twee
jaar oud, brengen nu al aan
zienlijke bedragen op. Vooral
aan de andere kant van het Ka
naal. „Een aardig voorbeeld van
hoe de prijs wordt opgedreven
is de Engelse band Wedding
Present. Vanaf januari dit jaar
hebben zij elke maand een
singletje uitgebracht. De eerste
twee schijven doen nu al zo'n
100 gulden per stuk, moet je na
gaan. Het gaat dan toch om een
oplage van 10.000 exemplaren.
De laatste uitgave in juni heb ik
onlangs gekocht voor 8 gulden."
Een half jaar geleden heeft Velt
man dan de sprong naar de cd
gewaagd. „Het is me niet mee
gevallen. Ik blijf de voorkeur ge
ven aan de vinylpersingen. Kijk,
de muziek van the Beatles,
Beach Boys en the Kinks is des
tijds gemaakt om afgespeeld te
worden op een armzalige mo
no-piek up. Ook komen zij tot
hun recht in een matige autora
dio. Maar op de cd gaat alle ma
gie verloren. Het geluid pakt
niet, het hangt als los zand aan
Single-verzamelaar Rudolf Veltman uit Oegstgeest blijft geloven in zwarte schijven.
FOTO JAN HOLVAST
elkaar." Dat ook de hitparades
zo langzamerhand rijp zijn voor
het museum, doet Veltman
niets. Dat stelde volgens hem al
lange tijd niets voor. „Ik weet
nog dat vrienden van de Golden
Earring, wanneer een nieuwe
single was uitgekomen, massaal
naar de platenzaken stapten om
te informeren of de nieuwe al
binnen was. Niet om te kopen,
maar wel om bij de platenboer
belangstelling te wekken. Werd
er geen geen plaat gekocht,
maar het was wel voldoende om
die week op 25 de top veertig
binnen te komen. De industrie
die erachter zit zorgt er al jaren
voor dat er geen eerlijke compe
titie is. Vroeger in de jaren '60,
waren de hits nog echt van kwa
litatief hoog niveau."
MEINDERT VAN DER KAAIJ
DE ERGERNIS VAN.
N.N. uit Oegstgeest
Er was eenseen jonge vrouw.
Zij woont in een knus huisje in
een knus dorpje, en 's avonds
zit zij vaak knus op de bank met
haar hond op schoot. Deze
hond is zo vrolijk als een cocker
spaniel, zo attent als een border
colley, zo snel als een
greyhound, zo waalczaam als
een Duitse herder en apporteert
als de beste labradors. De jonge
vrouw houdt veel van haar
hond en ze lopen samen meer
dan Nelli Cooman, fietsen meer
dan Erik Breukink en verslijten
meer tennisballen dan Boris
becker. De hond loopt netjes
aan de riem, loopt los waar dat
niemand hindert en ongelukkig
neergelegde hoopjes worden
opgeruimd.
En., er was eens... een dieren
arts uit Katwijk die in deze krant
van 24 juli verklaarde dat pit
bull-eigenaars 'aso' zijn. Dit zul
len velen met hem eens zijn. Ik
niet... want de vrouw uit boven
staand verhaaltje ben ik en de
hond is mijn pitbull. Stigmatise
rende uitlatingen als die van
dierenarts Snel zijn de zoveelste
klap in het gezicht van de te
goeder trouw zijnde eigenaars,
die niemand overlast willen be
zorgen en zeer geschokt zijn
door de recente gebeurtenissen.
Het scheelt niet veel of ik durf
mijn hond nog slechts ver
momd met donkere zonnebril
mee naar buiten te nemen.
Er zullen altijd honden zijn die
aantrekkelijk zijn voor lieden
met duistere motieven. Van
daag vaak de pitbull, morgen de
vul maar in. Als hel bijvoor
beeld met de rottweiler-liefheb
bers in Nederland dezelfde kant
opgaat als in Groot-Brittanië
dan staat de rottweiler eigenaar
straks dezelfde criminalisering
te wachten als de pitbull nu.
Lieden die met een Porsche
steevast de snelheidslimiet
overschrijden zou men kunnen
gebieden zich voortaan in een
Lada voort te bewegen en lie
den die steevast met honden de
'overlast-limiet'overschrijden.
zou men kunnen gebieden het
voortaan bij een hamster of ca
via te houden.
De doffe dreunen daverden van
het scherm af. Een Angolees
bokste afgelopen zondagavond
in Barcelona tegen een Austra
liër. De Aussie kreeg een ver
schrikkelijk pak slaag. Maar wie
schetst onze verbazing toen de
scheidsrechter na afloop van de
driemaal drie minuten de arm
van de Australische bokser om
hoog hield? Stonk deze beslis
sing niet aan alle kanten?
De jurering van het onderdeel
boksen op de Olympische Spe
len lijkt hoogst dubieus, om niet
te zeggen oneerlijk. Een Nami-
bische vechtmachine, die op
dezelfde zondagavond een te
genstander tegen zich kreeg die
net zoveel tegenstand bood als
een zak meel in de regen,
wachtte hetzelfde lot als de An
golees. Ook hij verloor de partij.
Wat vinden de boksspecialisten
nu eigenlijk van deze gang van
zaken?
Theo Huizenaar, die zijn sporen
voor de bokssport heeft ver
diend, heeft wel een verklaring
voor deze vreemde jurering.
„Het is bekend dat de grote lan
den invloed uitoefenen bij dit
soort beslissingen. Als ze niet
willen dat zo'n gevaarlijke bok
ser als die Angolees straks tegen
hun jongens uitkomt, laten ze
hem gewoon verliezen."
„Maar een ander punt is dat
door de hoofdbeschermers die
de amateurs dragen de
knockouts ook behoorlijk wor
den gemaskeerd. Ga je normaal
gezien van een harde, zuiver ge
plaatste, stoot op je broodmo
len tegen het canvas, met die
hoofd beschermers ligt dal an
ders. Je kunt dan veel meer heb
hen. En als ze een paar series
hebben geïncasseerd staan ze
als wezenlozen in de ring. Ik
vind het boksen trouwens toch
niet meer echt intelligent. Ze
blijven maar slaan. Vroeger
zocht je naar een opening, je
spaarde je krachten en bleef kij
ken. En dan sloeg je toe."
De Leidse bokser en ex-boks
schoolhouder Dik Snik vindt de
scheidsrechters in Barcelona
evenals Huizenaar erg matig.
„Ze geven waarschuwingen
waar die niet gegeven hoeven te
worden. En die beslissingen
zondagavond - daar begreep ik
echt geen ene moer van. Ik ben
het wat die hoofdbeschermers
betreft eens met Theo I luize
naar. I let gevolg van die dingen
is ook dat de jongens veel te
veel met hun hoofd gaan wer
ken."
Ex-sportschoolhouder Aad van
der Luit vindt deze beslissingen
een 'schande' voor de boks
sport. Twee krankzinnige uit
slagen. Het kan niet anders of
hier moet corruptie in het spel
zijn geweest. Nu weet ik natuur
lijk wel dat een bokswedsstrijd
moeilijk te jureren valt, maar de
winst van die Angolees en die
Namibiër was zo evident. Je zou
bijna verwachten dat de
scheidsrechter had ingegrepen
na de beslissing."
CEESVANHOORE.
Er komen geen vaste spertijden voor plezier- en beroepsvaart voor
de Zuidhollandse bruggen. Dit antwoordt het dagelijks bestuur van
de provincie op vragen van D66-statenlid H. van Woerden.
Voor een aantal bruggen gelden al spitsuursluitingen. In Leiden
gaan de bruggen (Zijlbrug, Wilhelminabrug, Spanjaarsbrug, Lam-
mebrug en Leiderdorpsebrug) tijdens spitsuur niet open voor ple-
ziervaart. De Steekterbrug in Alphen, de Oude Haagsche Schouw
brug en de brug in de A4 bij Leiderdorp gaan tussen 7.00 en 9.00
uur en 16.00 en 18.00 uur bovendien niet omhoog voor beroeps
vaart.
In de beantwoording van de vragen stelt de provincie verder dat
een sluiting alleen voor pleziervaart lang niet altijd een goede op
lossing is. In het smalle gedeelte van Oude Rijn in Alphen aan den
Rijn zouden volgens gedeputeerde staten zeer onveilige situaties
ontstaan, omdat de beroepsvaart tussen de wachtende plezierjach
ten door zou moeten manoeuvreren.
AGENDA
Onderzoek Consumentenbond naar verdeling lasten:
DINSDAG 28 JULI
Katwijk
Toeristenmarkt in het centrum (Prin-
cestraat - Voorstraat - Andreasplein),
tot 21.00 uur.
3e Open Avond van de KNZHRM in
het Boothuis op de Rijnmond, van
19.00 tot 21.30 uur.
Leiden
Sjoelen bij Speeltuinvereniging Ste
venshof, C. van 8ruggepad 2, aan
vang 20.00 uur.
Noordwijk
Historische rondwandeling in Noord-
wijk Binnen, start bij het Raadhuis,
Voorstraat, om 19.30 uur.
Warmond
Open Warmondse Snooker Kam
pioenschappen in Jumbo Snooker
Centre, Veerpolder, aanvang 19.00
LEIDEN/REGIO ERIC JAN WETERINGS
Wonen in Leiden is ongunstig tot zeer
ongunstig, terwijl de gemiddelde Katwij-
kcr op een koopje woont. Ook Alphena-
ren en Leiderdorpers moeten flink in de
beurs tasten voor hun gemeentelijke
voorzieningen, terwijl inwoners van
Noordwijk weer absoluut niet mogen
mopperen.
Dat blijkt uit het jaarlijkse onderzoek
dat de Consumentenbond deed in 187
plaatsen naar gemeentelijke tarieven en
lasten.
Nederlandse gemeenten brengen hun
burgers gemiddeld twaalf procent meer
in rekening dan vorig jaar, tegen gemid
deld negen procent extra in de jaren
daarvoor. Vooral kosten voor milieu
maatregelen drukken zwaar op de ge
meentelijke huishoudboekjes. Het groot
ste deel van de eigen inkomsten van ge
meenten - iets meer dan de helft - komt
nog altijd uit de onroerend goedbelas-
ting.
Het riool- en reinigingsrecht zijn vrij
wel overal gestegen. Vooral de prijs voor
het ophalen van huisvuil is in vrijwel alle
gemeenten zeer fors omhooggegaan,
voornamelijk als gevolg van het doorbe
rekenen van de hogere kosten van afval
verwerking. Ook zijn veel gemeenten be
gonnen met het gescheiden inzamelen
van huisvuil en daaraan hangt eveneens
een prijskaartje. Verder hebben veel ge
meenten de tarieven verhoogd om het
reinigings- en rioolrecht kostendekkend
te maken.
De Consumentenbond kan de grote
verschillen tussen de gemeenten niet al
tijd verklaren. Een gemeente kan veel
geld steken in een goed voorzieningen
niveau, als goede wegen, sportvelden,
een zwembad, openbaar groen en wel
zijn. 'In een 'dure' gemeente wonen
hoeft geen nadeel te zijn als u op deze
manier iets van uw geld terugziet', con
stateren de onderzoekers.
Ook het gemeentebeleid van de afge
lopen jaren kan een rol spelen, waardoor
een gemeente met forse schulden, een
slechte infrastructuur of veel oude wo
ningen zit. Tevens kunnen bijzondere
omstandigheden een gemeente op kos
ten jagen, bijvoorbeeld, een slechte bo
dem, waardoor hoge uitgaven aan riole-
ringsonderhoud nodig zijn. Tenslotte
speelt de kwaliteit van de plaatselijke be
stuurders en ambtenaren een rol.
Leidenaren betalen het meest aan on-
roerend-gocdbelastingen riool en reini
gingsrechten in de regio: bijna 900 gul
den per jaar. De lasten per inwoner ko
men uit op bijna 400 gulden per persoon
en de Consumentenbond beoordeelt dal
als 'zeer ongunstig'. De gemeenten Kal
wijk en Futten worden 'de Bahama's van
Nederland' genoemd. Katwijkers betalen
ruim 300 gulden aan belastingen. De las
ten per inwoner liggen iets boven de 100
gulden per jaar.
