Meer groepen op tweede Pleinpop 'PJ Harvey' schiet als een raket omhoog Cultuur&Kunst Aids-expositie indrukwekkend pleidooi voor betrokkenheid Beelden en pastels op Noordwijkse expositie VRIJDAG 24 JUL11992 redactie cees v Openluchttheater op zondag Rotterdam Vanaf 26 juli wordt op zes achtereenvolgende zon dagen het Openluchttheater Rotterdam 1992 gehouden. Het theater is te zien in de Rozentuin achter Museum Boymans-van Beuningen in Rotterdam. Behalve voor theater is er plaats voor zang en muziek. Carré tijdelijk weer circus Amsterdam Het Koninklijk Theater Carré in Amsterdam doet van 11 augustus tot en met 6 september weer als circusgebouw dienst. In die periode treedt daar het Groot Circus van Azië op. Ongeveer honderd topartiesten uit China, Binnen-Mongolië en Noord-Korea werken aan het programma mee. Vele nummers van deze circussterren zijn onderscheiden. Het gezelschap be gint in Carré een uitgebreide Europese tournee. Voorstellingen zijn er elke avond (behalve maandag) en matinee's op woensdag en zondag. Ricciotti naar Tsjechoslowakije Amsterdam De zomertoumee van het Ricciotti-ensemble is dit jaar van 5 tot en met 23 augustus. Op 13 augustus gaat het en semble naar Tsjechoslowakije. Het Ricciotti-ensemble is een een 40 koppen tellend 'straatsymfonieorkest'. Het is samengesteld uit studenten van de Nederlandse conservatoria en een aantal 'goede' amateurs. Het belangrijkste doel van het orkest is het brengen van goede muziek buiten de gevestigde concertpodia, aldus het ensemble. Pluim voor 'Kleine Wu-Li' utrecht De Pluim van de Maand, een onderscheiding voor kin derboeken voor kinderen van 3 tot 8 jaar, gaat in augustus '92 naar 'De kleine Wu-Li', geschreven door Ricardo Alcantara, met illustraties van Gusti. Het boek is uitgegeven bij Elmar. 'De klei ne Wu-Li' gaat over een jong poesje dat geplaagd wordt, maar tot slot al haar moed bij elkaar raapt en de andere katten aan het schrikken maakt. 'De speelse illustraties sluiten goed aan bij de springerige motoriek van de jonge poezen', aldus het juryrap port. De Pluim van de Maand is ingesteld door het kleuterblad Bobo, het vrouwenblad Margriet en de KRO-gids Studio. 'De kleine Wu-Li' is het 96ste boek dat bekroond wordt. Leidse bands op Vrouwenkerkplein De tweede aflevering van Pleinpop, op zaterdag 22 au gustus op het Leidse Vrouwenkerkplein, is groter van omvang en langer van duur dan vorig jaar. De organisa toren hebben de gemeente op hun hand gekregen, waar door het popfestijntje, waarbij voornamelijk Leidse groe pen zich aan het publiek presenteren, van half één tot ze ven uur kan duren. LEIDEN ANNEMIEK RUYGROK En dat is langer dan vorig jaar. „De gemeente Leiden is dit jaar erg soepel geweest. We krijgen zelfs een kleine subsidie en we mogen langer op het plein blij ven", aldus John van Haarlem, één van de organisatoren van Pleinpop. Een concurrent van Werfpop wil hij zeker niet worden: „We hebben een heel andere doel stelling. Werfpop timmert lan delijk aan de weg, terwijl Plein pop juist Leidse bands de mo gelijkheid geeft hun kunnen aan een groot publiek te tonen." Zes groepen van eigen Leidse bodem (vorig jaar vier) zullen een gevarieerd programma van reggae, rock, blues, gitaarrock en wave ten beste geven. Bo vendien verzorgt de Schotse Ets van Eize van der Veen op de aids-expositie in de Melkweg. BEELDENDE KUNST RECENSIE FRANCOISE LEDEBOER Expositie 'Aids Related Art', tot en met 29 augustus, woensdag tot en met zondag van-14 00 tot 00 00 uur in De Melkweg, Marnixstraat 409 Vanaf 20 00 uur is de ingang aan de Lijnbaansgracht schuin te genover het politiebureau, Amsterdam. Het organiseren van een ten toonstelling over kunst en aids is op het eerste gezicht een ge waagde onderneming. De kans is immers niet denkbeeldig dat zo'n thema goed bedoelde, maar vooral amateuristische staaltjes huisvlijt oplevert. Foto graaf Frits de Ridder twijfelde niet, zette zijn plan door en kreeg gelijk. Door de verrassend hoge kwaliteit is zijn expositie Aids Related Art' in galerie De Melkweg een indrukwekkend pleidooi voor betrokkenheid bij het aids-probleem geworden. De Ridder selecteerde schil derijen, foto's en objecten van 52 kunstenaars. Hij hanteerde daarbij als maatstaf dat de ge toonde kunst betrokkenheid bij aids en seropositiviteit moest uitstralen. Dit wat vaag klinken de criterium bood hem de gele genheid de valkuil te ontwijken waar 'homokunst' nogal eens invalt. Onder het mom van 'kunst' wordt de kijker dan ge confronteerd met allerlei cliché matige varianten op het fraai gemodelleerde mannenli chaam. Deze werken ontstijgen maar zelden het niveau van hartverwarmende pleidooien voor de homoseksuele liefde en krijgen buiten de eigen kring weinig waardering. De fotograaf zelf zorgt bij bin nenkomst van de galerie voo een fascinerende blikvange Grote foto's van naakte, nog ge zonde mannen zijn met gen hoofden in een rechthoek geplaatst en suggereren zo een treurende en machteloze groep rond een geopend graf. Dit 'Aids-monument' is in al zijn eenvoud een ontroerende getui genis van verdriet over de dood van zoveel vrienden. Zijn colle ga Erwin Olaf maakt indruk met de foto van een rouwkrans voor Robert Mapplethorpe. De krans is op barokke wijze aangekleed in een stijl die Olaf inmiddels buitengewoon fantasierijk heeft geperfectioneerd. Cora Cohen bewaarde drie röntgenfoto's van een overleden groep Honk zijn eerste optreden buiten de Britse eilanden in Lei den. Honk maakt krachtige gi taarpop en wordt bestempeld als een van de meest belovende Schotse bands. Onlangs kwam hun cd-single 'Love you more' uit. In augustus wordt hun eer ste album uitgebracht en Lei den krijgt daarvan de primeur. The Crew, een jonge vier mansformatie, opent Pleinpop. De muziek van deze groep vari eert van stevige rock tot swin gende soul, funk en neigt soms naar jazzy. Vervolgens zijn Les Amis de Blues aan de beurt. De band is ontstaan uit jammende blues kameraden, die zich in 1991 of ficieel tot groep formeerden. Nu treden ze op in binnen- en bui tenland. De band speelt vrij donkere door Muddy Waters, T- Bone Walker en Otis Rush geïn spireerde blues. Ingetogen nummers in mineur worden af gewisseld met ruige stampers. Ooit was er de formatie The Four Gozers. Die viel uiteen. Maar twee 'gozers' pakten de draad weer op en formeerden 'Panic in Detroit', die 'slepende, vuile gitaarrock' produceert. Om twee uur staan zij die dag op het podium van het Vrou wenkerkplein. Twee dames en twee heren vormen 'As the Eye' en dat schijnt te staan voor tropisch zweten en psychedelisch uit je dak gaan. De formatie hoopt ooit voor de Amerikaanse presi dent te mogen optreden en een megaconcert in Moskou te ge ven. In afwachting daarvan staan zij voorlopig op 22 augus tus op het Vrouwenkerkplein. Vervolgens neemt Isis het pu bliek mee op reis langs wave, metal rifs en de regenboog. Poëzie via als watervallen klate rende of ronkend laag oversche- rende gitaren. Hans Brussee van Isis brengt zijn angsten en dro men tot leven in songs vol pas- The Vibe: reggea met een booschap. Na het optreden van de Schotse formatie Honk is The Vibe de hekkesluiter: met hun reggea brengen zij zalen in Bel gië en Nederland in vervoering. Vorig jaar beleefde de groep haar Belgische debuut in het voorprogramma van UB40. In hun single 'Colors' pleit The Vi be voor een veelkleurige sa menleving en waarschuw! voor krachten die een exlusief blanke maatschappij voor ogen heb ben. Het Pleinpopfestival is gratis toegankelijk. Beelden en plastieken in terracotta en brons van Vera de Haas en pastels van Ted Licht zijn binnenkort te zien op de tweede expositie van de gemeente Noordwijk. Een halve maand lang, van 1 tot en met 16 au gustus, worden hun werken tentoongesteld in dienstencentrum De Wieken aan de Wassenaarsestraat 5. Vera de Haas is geboren in Noordwijk, maar verhuisde op haar veertiende naar Limburg waar zij is blijven wonen. Halver wege de jaren tachtig begon zij zich profes sioneel op beeldende kunst toe te leggen. Onderwerp van haar werk zijn de emoties en driften van mens en dier. Soms in ab stracte vorm, dan weer Figuratief geeft zij het gevoelsleven van de mens weer. Haar grote liefde voor dieren is herkenbaar in een veelal naturalistische en expressieve vormgeving. Delftenaar Ted Licht vindt zijn inspiratie in de nog bestaande ongerepte Hollandse landschappen. Zijn pastels lijken door zijn manier van werken met het krijt meer op schilderijen dan op tekeningen. Soms dro merig, dan weer dwingend in een geheel eigen stijl. De tentoonstelling is geopend maandag t/m vrijdag van 14.00 tot 17 00 uur en van 19.00 tot 21.00 uur, op zalerdag en zondag van 13.00 tot 16.00 uur. Beelden van Marlène Staals in Waaggebouw Met eenvoudige materialen die ook in de bouwwereld worden gebruikt, maakt Marlène Staals beelden. Deze zijn van 1 tot en met 30 augustus te zien in De Waag als vijfde tentoonstelling in de serie 'Beeldende Kunst en Architectuur'. De sculpturen van Marlène Staals hebben, hoewel ze niet aan bestaande architectuurele menten zijn ontleend, een uit gesproken architectonisch ka rakter. Ze roepen associaties op met openbare ruimten als wachthuisjes of urinoirs, maar de toeschouwer kan de ruimten niet betreden. Wel wekt zij door het plaatsen van ramen in een aantal beelden de indruk dat je naar binnen kunt kijken. Zo schept Staals een overgangsge bied tussen binnen en buiten, tussen openbaarheid en intimi teit. De tentoonstelling is geopend woensdag tot en met vrijdag van 12.00 tot 17.00 uur, op za terdag en zondag van 11.00 tot 17.00 uur. Expositie van vakfotografen AMSTERDAM ANP In augustus en september wor den in de lobby van het Golden Tulip Barbizon Centre Hotel in Amsterdam foto's uit de collec tie van het Maria Austria Insti tuut tentoongesteld. Het Maria Austria Instituut is de nieuwe naam van het Fotoarchief Maria Austria/Particam. Dit instituut archiveert en conserveert wer ken van de Amsterdamse vakfo tografen Maria Austria, Henk Jonker. Carel Blazer en Hans Dukkers. De collectie bestaat uit 600 000 zwart/uit- en kleume- gatieven en dia's vanaf 1930 tot heden. Britse band zingt over uitersten vriend waarop duidelijk is te zien welke verwoestingen het aids-virus in diens borstkas had aangericht. Zij bespatte de fo to's met verf: de op zich al gru welijke 'doorkijkjes' krijgen er een extra onheilspellende la dingdoor. De verbijsterd kijkende man op de ets van Eize van der Veen brengt de kijker in één blik heel dichtbij het gevoel van angst dat aids-slachtoffers voelen. De verlichte kijkdoos van Theo Jeu ken met brieven als grafzerken herinnert schrijnend aan het te rugverlangen naar doden die we alleen in gedachten nog bood schappen kunnen sturen. 'Aids Related Art' benadrukt zo op allerlei manieren de boodschap die Keith Haring als titel meegaf aan een kunstwerk dat ook in De Melkweg is te zien: Silence death'. De Ridder is bezig met de or ganisatie van een toUrnee van de expositie in het buitenland en wil ook een fotoboek uitge ven. Gezien het belang van zijn boodschap en de kwaliteit van de expositie verdient hij het dat deze plannen doorgaan. LEEUWARDEN «JACOB HAACSMA Op de hoes van 'Dry' staat een lipstick afgebeeld, die voor het zelfde geld voor een raket kan doorgaan. Als zodanig is die af beelding representatief voor de loopbaan van PJ Harvey, want deze band uit het Britse Dorset is in werkelijk onstuitbare vaart omhoog geschoten. Pas een jaar geleden formeerde de 22-jarige Polly Harvey haar band, ze maakte een paar sing les en werd prompt door de vol tallige Britse pers heilig ver klaard. Haar debuut-cd 'Dry' staat met zijn hoekige muziek, waarin de extremen van de menselijke geest op intense wij ze worden afgetast, en de hoogstpersoonlijke teksten ook meteen al hoog op menigeens prioriteitenlijstje. Goed, zo'n band laat je voor zichtig kennismaken met het ware leven, zou je denken. Niks daarvan. PJ Harvey's Neder landse podiumdebuut vond niet plaats in een of andere club of in een voorprogramma. Dat ge beurde voor 50.000 paar ogen op het Pinkpop-festival! "Het gaat wel erg hard nu, het is moeilijk om te accepteren wat er allemaal gebeurt. Ik pro beer er nog steeds grip op te krijgen. Waar ik bang voor ben is dat mensen ons gaan zien als een kant-en-klaar produkt, ter wijl we nog volop in ontwikke ling zijn. We zijn nog maar pas bezig, we zijn nog druk doende om onze eigen weg te vinden. Maar ik vertik het om me in mijn ontwikkeling te laten rem men uitsluitend om het publiek te plezieren. Als ik mezelf zou gaan herhalen kan ik beter stoppen." Uitersten Dat haar muziek over uitersten gaat, dat hadden we goed ge zien. De natuur ook trouwens: op het moment dat Polly op Pinkpop 'Water' inzette, begon de zon eindelijk te schijnen. Een afspiegeling van haar persoon lijkheid, zo blijkt. „Ik vind dat heel interessant. Het hoort bij mijn persoonlijkheid: ik ben een erg extreem persoon. Of ik ben heel gelukkig of heel down, een tussenweg schijnt er niet te zijn. Dat geldt voor een hoop dingen die ik doe en zoiets komt na tuurlijk ook in de muziek tot ui ting. Het geldt trouwens ook voor de anderen in de band." Over de aard van haar teksten wenst ze verder niets los te la ten, hoe persoonlijk die ook uit vallen. Daarvoor zijn ze ook tezeer verweven met de muziek, zo kruipt Polly meteen in de verdediging. „Ik kan die twee niet van elkaar gescheiden zien, dat is een van de redenen waar om ik die teksten niet op de hoes wil hebben. Het gaat om de song, om het geheel. Ik zou mijn songs nooit poëzie durven noemen. Er zit geen boodschap in of iets dergelijks. Het gaat me om de klanken." Hier en daar wordt Polly al in één adem genoemd met andere vrouwelijke singer-songwriters' als Sinead O'Connor, Patti Smith en Kristin Hersh (Thro wing Muses), mensen wier 'be- kentenispoëzie' ook extreme vormen kan aannemen. „Luie journalistiek", sneert ze. „Ik voel me met niemand verwant, en zeker niet omdat ze toevallig ook vrouwen zijn." Meer inspiratie haalt ze uit de platenkast van haar ouders, want ze is met haar 22 jaar dus wel van de generatie die rock met de paplepel ingegoten kreeg. In die platenverzameling ontdekte ze bijvoorbeeld Bob Dylan, wiens 'Highway 61 Revi sited' ze opnam voor een nog te verschijnen coveralbum Out law Blues', deel twee). „Dylan is heel belangrijk geweest voor mijn moeder, dus om haar kon ik dat niet weigeren." Slide-gitaar Andere ontdekkingen waren de Rolling Stones en bluesgitarist Elmore James, wat dus Polly's voorliefde voor de slide-gitaar verklaart. Pas onlangs raakte ze in de ban van bluesman How- lin' Wolf, de man die met zijn helse grafstem het publiek kon doen sidderen van intensiteit. „De laatste maanden voel ik me erg door hem beïnvloed. Er zit een blues element in mijn mu ziek: niet in de vorm. maar in de zin van zingen wat je eigenlijk voelt." Polly legi er de nadruk op dat PI Harvey in feite een band is, al draait het wel om haar songs. Maar die krijgen in samen spraak met Y'aughan en Ellis pas hun definitieve vorm. Die vorm, die kan nogal eens variëren. De muziek klinkt impulsief, klank scheuten sidderen door de ruimte, een nummer draait om zijn as, kiest vaak net die rich ting die de simpele luisteraar niet verwacht. Kortom, Polly heeft een bloedhekel aan de standaard liedjesstructuren. „Ik doe het niet met opzet, ik kies steeds de vorm die me het beste lijkt voor die song. Ook al betekent dat dat een bepaalde song geen refrein heeft of zo. Je kan niet blijven vasthouden aan zo'n rigide structuur en dan nog verwachten dat je creatief blijft Ik word erg moe van de stan daard popsong, ik hoop dat ik er nooit toe gedwongen word om voor mijn brood zoiets te moeten schrijven." Polly en haar mannen zijn best te spreken over 'Dry'. „Te rugkijkend denk ik dat die plaat veel beter had kunnen zijn, maar hij reflecteert een bepaald stadium in onze ontwikkeling en in die zin is het gewoon een goede plaat. Maar ik heb al ge noeg ideeën voor de volgende cd."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1992 | | pagina 15