De deur die Brian Wilson opende
'Die riedeltjes heb ik van Whitney Houston'
P
Rtv show
WOENSDAG 1 JUL11992
10
Brian Wilson: dagelijks 10 kilometer hardlopen.
The Beach Boys als wegbereiders voor the Beatles
de woorden van zijn autobio
grafie, 'begon kwijt te raken'.
Zenuwinstorting
Vijfentwintig jaar later is Sgt
Pepper terug in de Top 20, ter
wijl Pet Sounds zich misschien
ergens achterin uw platencol
lectie bevindt. In 1990, toen Pet
Sounds eindelijk op cd beschik
baar was, kroop hij naar de
177ste plaats in de Amerikaanse
hitlijsten en kroop toen weer te
rug. De plaat is in die merk
waardige categorie terecht ge
komen van klassiekers die nooit
worden gedraaid.
Onlangs is Wilsons autobio
grafie verschenen Wouldn't It
Be Nice: My Own Story. Zijn ei
gen verhaal is het zeker nie
mand anders heeft een dergelijk
verhaal te vertellen. Toen hij
'het kwijtraakte' bestond serieus
het gevaar dat hij het nooit
meer zou terugvinden.
De eerste barsten begonnen
zich in 1964 te vertonen, toen
hij aan het begin van een toer-
nee van de Beach Boys aan
boord van het vliegtuig van LA
naar Houston begon te schreeu
wen. In de anderhalf jaar die
daarop volgde, zou hij nog drie
keer ee»n zenuwinstorting krij
gen.
Het boek zoekt de oorzaken
van Wilsons inzinking in zijn
kindertijd, in het gedrag van
zijn vader en zijn toenmalige
manager, Murry Wilson, die
hem opjoeg en hem vertelde
dat hij nergens voor deugde.
Wilson is doof aan zijn rechter
oor. „Of die doofheid een gebo
ren afwijking was of het gevolg
van een van de pakken slaag die
ik al jong van mijn vader kreeg,
is een van de vele familiegehei
men." Wanneer Wilson erg
dwars was, haalde zijn vader
zijn glazen oog eruit en dwong
hij hem, in de lege oogkas te kij
ken.
De Beach Boys gingen door
met hun toemees. Wilson ging
soms met ze mee, maar bleef
liever thuis om hun songs te
schrijven, hun arrangementen
Het beeld dat het publiek had van The Beach Boys: gestreepte shirts, gladde kinnen en frisse, doorgewaaide
kapsels. archieffoto
op te nemen en stoned te wor
den. Hij liet buiten geld achter
in de brievenbus, een dealer
reed langs om daar cocaine
voor in de plaats te leggen. Na
verloop van tijd moest de dealer
dagelijks langskomen. Wilson
was 'chronisch high' in de jaren
zeventig. De tien jaar daarop
bleef hij in bed, zonder zich te
baden. Het is moeilijk om onder
een douche te gaan staan als je
denkt dat er bloed en slangen
over je heen zullen stromen.
Therapeut
Er zijn nu mensen die beweren
dat toen Brian Wilson 'het
kwijtraakte', er iemand langs
kwam en het voor zichzelf op
raapte. Die persoon was dr. Eu
gene Landy, 'de zieleknijper van
de sterren'. Een ouderwetse
therapeut die bij zijn patiënten
intrekt en 24 uur met ze bezig is
tegen een prijs van 200 dollar
per uur. Hij bereikte resultaten,
zoals de foto's in het boek aan
tonen. Wilson loopt nu dagelijks
tien kilometer hard.
Maar Landy vermengde za
ken met therapie. Hij heeft ie
der aspect van Brians leven
overgenomen, ook het financië
le. Hij werkte mee aan het al
bum waarmee Wilson in 1988
zijn comeback maakte. Afgelo
pen november was Wilsons fa
milie bereid om naar de rechter
te lopen, omdat Landy Wilson
zou hebben gehersenspoeld om
controle over zijn vermogen te
krijgen. De zaak werd uitge
steld. Landy wees erop dat geen
van deze vragen zouden zijn ge
rezen wanneer Wilson was ge
storven.
Geen wonder dat we het zicht
op Pet Sounds hebben verloren.
De plaat is volkomen overscha
duwd door het verhaal dat erop
volgt. De plaat rekent af, net als
Sgt Pepper, met het imago dat
de'band bij het publiek had
de gestreepte shirts, de gladde
kinnen en de frisse, doorge
waaide kapsels. Dit beeld heeft
weinig gemeen met het belang
rijkste gevoel dat Pet Sounds
uitstraalt: melancholie. De plaat
toont Wilsons talent om de stu
dio te gebruiken om een gevoel
van ruimte te creëren. Sgt Pep
per opende een hele reeks mo
gelijkheden voor de popmuziek,
maar liep door de deur die
Brian Wilson al op een kier had
gezet.
VertalingLuutje Niemants-
verdriet)
In april 1967 ontmoette
Paul McCartney van de
Beatles Brian Wilson van
de Beach Boys. Het was een
topontmoeting in de popwe
reld. Het jaar daarvoor had
Wilson bewust geprobeerd om
iets beters te maken dan Rubber
Soul van de Beatles met Pet
Sounds, melodisch en instru
mentaal de meest ambitieuze
popplaat die iemand ooit had
gehoord. En hoewel de Beatles
terugkwamen met Revolver, wa
ren de Beach Boys in 1966 favo
riet bij de lezers van de New
Musical Express.
En dus vloog McCartney, die
in Denver was voor de 21ste
verjaardag van Jane Asher, in
het privé-vliegtuig van Frank Si
natra naar Los Angeles. Hij wil
de erachter komen wat Wilsons
volgende plannen waren. En hij
trof hem aan in een studio, om
geven door groenten.
Vegetables' (Groenten) was
de titel van een liedje waarmee
Wilson bezig was. Hij had er
wat van gekocht en voor zich
neergelegd ter inspiratie. Uit
verveling was hij ermee gaan
biljarten, waarbij hij radijsjes en
kerstomaatjes als bal gebruikte
en een stuk bleekselderie als
keu. Maar in aanwezigheid van
McCartney ging hij maar verder
met componeren.
Om twee uur in de ochtend
was hij klaar, waarop McCart
ney aan de piano ging zitten en
voor hem een liedje speelde
waaraan hij had gewerkt
'She's Leaving Home'. Wilson
had ook een nieuw liedje
'Heroes and Villains' maar hij
was te verlegen om het te spe
len.
McCartney reisde terug naar
Londen om het uitbrengen van
Sgt Pepper's Lonely Hearts Club
Band voor te bereiden Wilson
foto lex van rossen ging naar huis, waar hij het, in
ZOGEZEGD
Ik heb mij zelf een periode ge
geven tot m'n 50-ste om te be
wijzen dat ik boven het gemid
delde schrijf, omdat het volgens
mij geen zin heeft om de zoveel
ste 'wel aardige' roman te schrij
ven. Een schrijver die één keer
op de Buchmesse is geweest en
tien RAI-hallen vol boeken ziet,
die schrijft niet vrolijk meer. En
god, je moet ook in zekere mate
getikt zijn wil je je opsluiten en
zoveel maanden werken aan iets
dat maar door een paar duizend
mensen wordt gelezen." (Adriaan
van Dis in VARA TV-Magazine)
,,Er zit een wereld van verschil
tussen het omgaan met kinderen
en het omgaan met volwassenen.
Geen van mijn dochters is nog
getrouwd, maar als er straks
kleinkinderen komen wordt alles
anders. Ik heb wel eens een
nachtmerrie waarin ik Kerstmis
vier met wel 100 mensen. Mijn
dochters, hun echtgenoten, hun
kinderen, hun aangetrouwde fa
milie. Ik word dan zwetend wak
ker, want ik zou niet weten waar
ik ze allemaal moet laten." (Paul
Anka in Story')
„Wat ik misJa, het grootste
probleem is een goed vriendinne
tje. Dat is het enige. Voor de rest
kan ik een leven leiden als ieder
een. En dan ga ik even voorbij
aan dat vier keer per dag mijn
bloed spoelen, al die pillen die ik
regelmatig moet innemen en
STRIPS
„Ik werd pas echt verliefd op
Iman toen ze naar 'The Elephant
Man' kwam kijken in het theater.
Ze kwam mijn kleedkamer bin
nen, net op het moment dat ik
mijn lendedoekje afdeed Ik
bewonder Iman." (David Bowie in
Privé)
„Mij mankeert niets. Ik mag dan
op leeftijd zijn, maar ik ben nog
zeer goed ter been. Ik vind het
heel vermoeiend dat mensen mij
steeds maar willen helpen."
Prinses Juliana in Privé)
„Het is pas sinds Frida van Abba
jaren geleden tijdens de opna
mes van 'Met Mike aan Zee' op
me afkwam en zei: 'You have the
most beautiful eyes I have ever
seen', dat ik begon te beseffen
dat ik eigenlijk wel mooie ogen
had. Vandaag beschouw ik mijn
ogen als mijn handelsmerk." (Jo-
han Verstreken in Humo)
„Als ik zou weten dat mijn zusje
dood was, zou ik doodgaan van
verdriet bij wijze van spreken.
Maar ik denk altijd: mijn publiek
hoeft daar niets van te mekken.
Huilen doe ik thuis wel. Als ik op
het podium sta of iets voor televi
sie doe, is daar niets van te zien.
Ik ben dat vrolijke meisje, dat
sekssymbool. Dan denk ik nou ja,
hou dat ook maar zo." (Tatjana
Simic in VARA TV-Magazine)
„Ik ben altijd zo dik geweest. Het
komt nergens door, zo ben ik nu
eenmaal en ik heb er geen enkel
probleem mee. Je moet trots zijn
op alles wat je van moeder na
tuur hebt gekregen." (Marjolein
Sligte in Privé)
„Ik heb ooit wel eens twee nipjes
genomen van een glaasje wijn,
maar dat vond ik meteen al af
schuwelijk. En meer dan twee
nipjes van de champagne bij oud
en nieuw zit er ook niet in en ik
voel me prima als geheelonthou
der." (Chiel van Praag in Story)
BOLLEBOOM
BOES
Zanger Gordon een van de meest gevraagde artiesten van dit moment
fluiten. Als iedereen is uitgela
chen zegt hij met een stalen ge
zicht: „Ik denk dat ik vanavond
begin met 'Loe, d'r leg een lijs
ter in de la'." Om dan ook zelf
in lachen uit te barsten.
Gordon moet langs de keu
kens om te komen bij de zaal
waar hij moet optreden. „Dat is
niet zo erg", zegt hij. „Hier is al-
Jes prima geregeld. Ik kom re
gelmatig in zalen waar het alle
maal stukken minder is. Joh,
toen ik nog niet bekend was
stopten ze me zelfs rustig in het
hok achter de bar! Stond ik me
tussen de bieifusten om te kle
den."
Handdoek
Gordon begint zijn optreden
met een house-mix en gaat
daarna meteen verder met zijn
Nederlandstalige hits. De zaal
gaat binnen een paar minuten
helemaal 'plat' voor de Amster
dammer. Hij.werkt zich meer
dan een half uur in het zweet,
eindigt met het nummer 'I'm so
exited' en laat een bruisende
menigte achter.
„Dat feest zal nog wel tot diep
in de nacht doorgaan", denken
Mike en Patrick hardop.
Terug in de kleedkamer, trekt
Gordon snel weer zijn gewone
kleren aan. Hij doet een hand
doek om zijn nek om zijn stem
te beschermen tegen de koude
buitenlucht. Dan gaat het gezel
schap op weg naar de uitgang.
Daar staan een zestal fans op de
Amsterdamse zanger te wach
ten. „Die zes meiden staan er
bijna altijd", zegt Gordon als hij
na een praatje met ze gemaakt
te hebben weer in de auto zit.
„Ze reizen me overal achterna,
zelfs naar het buitenland.
Of ze hem ook naar Zuid-Afri-
ka zullen volgen als hij daar een
paar optredens gaat doen (de
engelstalige versie van 'Kon ik
maar even bij je zijn' stond daar
zes weken op nummer één),
weet hij niet. „Maar sommige
fans gaan erg ver hoor."
Een paar diamantjes voor
middernacht, zoals hij het zelf
waarschijnlijk zou zeggen, staat
de auto weer in Amsterdam.
Gordon neemt het stuur over
om Patrick naar huis te bren
gen. Mike stapt in zijn eigen au
to. Morgen zien ze elkaar weer,
dan wachten nieuwe optredens.
In Beusichem, Rotterdam, Box
meer of Aarle-Rixtel. „Ik moet
vaak ver weg", zegt Gordon.
„Eigenlijk sta ik zelden hier in
Amsterdam. Vreemd eigenlijk.
-w-ordon is populair.
I Als de Amsterdamse
zanger zijn huis in
de hoofdstad verlaat, zwermen
er direct een handvol kleine
jongens om hem heen die om
een foto vragen. „Hallo kinde
ren", zegt hij, terwijl hij met zijn
stem Paul de Leeuws alter ego
Bob de Rooy imiteert, en geeft
de jongens de foto's. Dan stapt
hij met zijn twee begeleiders in
de bordeauxrode Audi, op weg
naar Hoofddorp. Daar wacht
het publiek met smart op zijn
optreden.
Gordon is een van de meest
gevraagde artiesten van dit mo
ment. Misschien wel de meest
gevraagde. Zijn nieuwe plaat
'Jong voor altijd' raast door de
tip- en hitparades heen. „Ik heb
nu zo'n vijf tot zes optredens
per week", vertelt de 23-jarige
zanger, terwijl Mike van de Ruit,
Gordon's vaste begeleider voor
de optredens in het land, de Au
di naar de ringweg rond Am
sterdam stuurt.
Naast Mike zit Patrick de
Bruin, Gordon's tweede per
soonlijke begeleider. „Vaak re
gel ik met hen tijdens de rit din
gen als de boekhouding. Geluk
kig heb ik ook weer een mana
ger, Willem de Bois. En bij CNR,
mijn platenmaatschappij, zit
nog een meisje dat de promotie
regelt. Op Willem na is het een
heel jong en onervaren team,
maar het is hartstikke gezellig.
Iedereen is net als ik, pas een
maand of acht bezig."
Naast zijn directe begeleiders
zijn nog veel meer mensen re
gelmatig voor de zanger in de
weer. Optredens in het land of
voor radio en televisie, promo-
tie-aktiviteiten, besprekingen,
interviews, plaatopnamen. Om
dat allemaal goed te regelen is
bijna een heel bedrijf nodig.
Rotte vis
Gordon zingt tijdens de rit re
gelmatig mee met de muziek
van de cd die op dat moment
door de auto schalt. „Weet je
dat ik zo heb leren zingen, door
gewoon mee te doen met de
nummers die ik hoorde? De rie
deltjes in mijn stem heb ik van
Whitney Houston, waar ik dag
en nacht naar luisterde."
Gordon heeft nooit zangles
gehad. „Maar in de afgelopen
acht maanden heb ik wel ge
Gordon: „Toen ik nog niet bekend was stopten ze me zelfs rustig in het hok achter de bar! Stond ik me tussen
de bierfusten om te kleden." foto dijkstra
leerd beter met mijn stem om te
gaan. Ik moet daar tenslotte
mijn brood mee verdienen. Een
van de dingen die ik bij voor
beeld geleerd heb, is dat buiten-
optredens niet al te best zijn
voor je stem. Daarom wil ik het
aantal optredens in de open
lucht volgend jaar wat vermin
deren."
Wat de Amsterdamse zanger
verder niet meer wil doen, is
boven Hoorn optreden. Maar
dat heeft niets met zijn stem te
maken. „Het publiek in de kop
van Noord-Holland gedraagt
zich vreselijk. Ze maken je uit
voor rotte vis en gooien met
bier of met bierglazen. Toen dat
voor de zoveelste keer was ge
beurd, heb ik gezegd dat ik daar
nooit meer wil komen. Evenals
de meeste van mijn collega's
trouwens. Vorige week hebben
ze Corrie Konings nog van het
podium afgegooid. Mij gebeurt
dat dus niet meer. Ik kom om
mijn liedjes te zingen, niet om
als doelwit van een zooitje ver
velende jongens te dienen.
Na deze, voor zijn doen zeer
serieuze passage, maakt hij ge
lijk weer grappen en lacht daar
zelf het hardst om. Als je met
Gordon op stap bent, verveel je
je geen minuut. Daar gunt hij je
de tijd niet voor.
Als de Audi voor het eerste
stoplicht in Hoofddorp staat,
kijkt Gordon op zijn horloge.
„Mooi op tijd. Het is precies
zestien diamantjes over acht",
zegt hij met zijn Bob de Rooy-
stem. De man in de auto naast
ons kijkt verbaasd op van het
gebulder.
In het grote partycentrum
aangekomen, worden Gordon
en zijn begeleiders naar de
kleedkamer begeleid. De zanger
informeert naar de aard van de
feestelijke gelegenheid. „Een
bedrijfsfeest, Zilveren Kruis",
zegt Gordon's geluidsman Jos.
Hij is twee uurtjes eerder in
Hoofddorp aangekomen om het
geluid in orde te maken. „Nou,
die zullen er wel voor gezorgd
hebben dat ze verzekerd zijn
van een gezellige avond", rea
geert de zanger.
Beuken
Even later, als hij hoort dat het
geluid niet honderd procent is,
is Gordon niet zo vrolijk. Zijn
stem zal vanavond via de ge
luidsinstallatie van het huis
klinken en dat wil de zanger lie
ver niet Na de opnamen van
een tv-special in Schotland
heeft hij last gekregen van bron
chitis en is daar pas enkele da
gen geleden van hersteld. Als de
installatie niet sterk genoeg is,
kan hij niet 'beuken' zoals hij
het zelf uitdrukt. Dan zou hij
zijn stem te veel moeten force
ren. Geluidsman Jos en begelei
ders Mike en Patrick gaan kij
ken of ze Gordon kunnen 'door
prikken' op de P.A. van de op
het feest aanwezige band. Ge
lukkig kan dat.
Gordon: „lk ben voor de op
namen van de special een week
in Schotland geweest en heb
daar maar twee regenbuitjes ge
had één van drie en één van
vier dagen! Wat een rotweer.
Daar werd ik dus echt letterlijk
ziek van. Ik heb zelfs twee da
gen op bed gelegen en moest
verschillende optredens afzeg
gen. Ik ben nu net beter en wil
mijn stem niet forceren. Als ik
optreed wil ik gewoon over een
goede geluidsinstallatie be
schikken. Dat is toch niet te veel
gevraagd?"
Een kwartier voor het optre
den kleedt Gordon zich om en
smeert wat gel in zijn haar. „Het
i$ hitsig en fluit...", vraagt hij de
aanwezigen en begint gelijk te
