Sport
Zilver voor
één keer
goud waard
Peloton verslikt zich
in Tristan Hoffman
Selinger blijft kritisch ondanks dubbele zege op VS
V^an Kreukelen houdt
3 ran je voor gezien
AAN DAG 29 JUNI 1992
LAAF spreekt Krabbe vrij
londen De arbitragecommissie van de Internationale Amateur
Atletiek Federatie heeft gisteravond de Duitse atletes Katrin
krabbe, Silke Möller en Grit Breuer vrijgesproken van doping-
fraude tijdens een trainingskamp in januari in het Zuidafrikaan-
Stellenbosch.
t was op 5 april reeds eerder gebeurd door de strafcommissie
n het Duitse atletielwerbond. Dit betekent dat de drie atletes
kunnen deelnemen aan de Olympische Spelen in Barcelona, in
dien zij door hun nationale olympisch comité worden geselec
teerd.
Ook Voller kondigt afscheid aan
iÓTEBORG Rudi Voller heeft na de verloren finale tegen Dene
marken zijn afscheid van de nationale ploeg aangekondigd. De
32-jarige aanvaller van AS Roma zal op 14 oktober in de vriend-
bappelijke wedstrijd tegen Mexico voor de laatste keer deel
uitmaken van de Duitse selectie. Voller brak bij het EK in de
openingswedstrijd tegen de GOS-ploegzijn onderarm, waarna
lij niet meer in actie kwam. Sinds zijn debuut in 1982 speelde
Völler 84 interlands, waarin hij 43 keer scoorde.
Patrick Rasch mogelijk naar Casba
weerssen De kans is groot dat Patrick Rasch volgend jaar voor
le ploeg van Swift/Casba rijdt. De renner uit Uitgeest komt mo-
nenteel nog uit voor de leidende ploeg in de topcomptitie, Ko-
raar ziet een overstap naar de wielerformatie van zijn jon-
broer Mark wel zitten. In een gesprek met ploegleider Cor
Üoosterman gaf hij in principe al zijn ja-woord. Swift/Casba, de
ge nummer vier in de topcompetitie voor amateurs, wil
/oor het volgende seizoen aanzienlijk versterken.
ans van Breukelen heeft de
cht op het record van Ruud
rol gestaakt. De sluitpost van
3V heeft besloten een punt te
itten achter zijn interlandcar-
ke. Hij heeft de nieuwe
jndscoach Dick Advocaat in-
iddels van zijn beslissing op
hoogte gebracht. Van Breu-
ilen denkt niet meer de moti-
itie op te kunnen brengen zich
mderd procent voor zowel
5V als Oranje in te zetten. Hij
:eft 73 keer bij het Nederlands
^jtal onder de lat gestaan. Op
t eeuwige Oranje-ranglijst
jemt hij daarmee de tweede
jaats in. Ruud Krol staat met
I interlands fier en onbedreigd
Hans van Breukelen (35) is na
iri van Tiggelen het tweede lid
t de selectie dat Rinus Michels
ee naar het EK in Zweden
im, die afscheid van Oranje
|eft genomen. De gedreven
leper, inmiddels vakantie vie-
nd op een Zuideuropees
rand, maakte op 11 oktober
80 zijn debuut in het Neder-
rids elftal. Hij deed dat in
ndhoven in een oefenwed-
rijd tegen West-Duftsland (1-
In dienst van Oranje moest
in Breukelen,, lange tijd ten
irechte omstreden als eerste
lelman van Nederland, in to-
al 53 maal de trieste gang naar
|t net maken. Vorige week
aandag overkwam hem dat in
:t Ullevi-stadion van Göteborg
or het laatst.
o Beenhakker heeft met een
perd afscheid genomen als
idtrainer van Real Madrid,
•or 70.000 toeschouwers in
t eigen Bemabeu-stadion
tspeelde Real, nadat het en-
le weken geleden op Tenerife
landstitel uit handen gaf ten
'eure van FC Barcelona, nu
k de Spaanse beker. Ondanks
t voordeel via loting in
t eigen stadion te mogen op-
den, verloor Real met 2-0 van
idgenoot Atletico, dat ook vo-
seizoen de beker won.
rourdebuut Eddy Bouwmans
laarten den Bakker en Eddy Bouwmans maken dit jaar hun de-
uut in de Tour de France. Abbenbroeker Den Bakker (23) is een
an de vier Nederlanders bij PDM, Oostbrabander Bouwmans is
e enige Nederlander bij Panasonic.
In totaal hebben sinds gisteren zestien Nederlanders zeker-
eid over een Tourstart, komende zaterdag in het Spaanse San
bbastian. Daar kunnen er nog een paar bijkomen, omdat som-
tige ploegleiders de namen van hun achtste en negende renner
3rg og moeten invullen. Vorig jaar namen achttien Nederlandse
nd ïnners aan de Tour deel.
BUCKLER: 5 Nederlanders - Rooks. De Vries, Maassen, Ni)dam. Solleveld; Edwig van Hooy-
io deClercq (Bel), Segers (Bel). F
Zhdanov (GOS).
e plaatse
Een tweede plaats telt niet, is een bekende uitdrukking in
de sport. Die evenwel voor de verandering nu eens niet
opging. Want de zilveren medaille die Petra Grimbergen
zaterdag tijdens het NK wielrennen veroverde achter
haar ploeggenote Leontien van Moorsel bleek dit keer
'goud' waard. Op grond van de ijzersterke prestatie die
de Rijnsburgse in Limburg leverde, mag ze, net als
plaatsgenoot Jan Siemerink, namelijk straks deelnemen
aan de Olympische Spelen. Moed wordt soms nog be
loond.
Leontien van Moorsel lacht haar tanden bloot en steekt haar handen in de lucht de titel bij de
ad van kaam
De uitschakeling door de late
re Europese kampioen, hoe te
leurstellend ook, vormde voor
Van Breukelen niet de grootste
deceptie in zijn interland-loop
baan. Die bezorgde Rinus Mi
chels hem aan de vooravond
van het EK-kwalificatieduel in
Rotterdam tegen Hongarije op
29 april 1987. Op gezag van de
toenmalige bondscoach moest
Van Breukelen die dag het veld
ruimen ten faveure van Joop
Hiele. Volgens Michels was de
nummer een van Nederland
destijds geestelijk onvoldoende
in evenwicht na het 'polletjes-
incident' in de competitiewed
strijd tegen Feyenoord enkele
dagen eerder in de Kuip.
Enkele weken voor het EK-be-
gin in Zweden vroeg Dick Advo
caat aan Van Breukelen zich
nog twee jaar voor het Neder
lands elftal beschikbaar te hou
den en na het WK in Amerika
een punt achter zijn interland
loopbaan te zetten. De trotse
doelman heeft het verzoek als
eervol en strelend voor zijn ego
ervaren, zonder dat het hem
van zijn besluit te stoppen af
kon brengen.
Stanley Menzo, op het EK re-
serve-dóelman van het Neder
lands elftal, zei 'verrast' te zijn
van Van Breukelens beslissing.
„Hans heeft er in Zweden niet
met me over gesproken", aldus
de Ajacied, op dit moment de
meest voor de hand liggende
opvolger van Van Breukelen, al
ligt ook de Feyenoorder Ed de
Goey op de loer.
Voordat bondscoach Piet Hoek
stra die bevrijdende mededeling
deed zat de frêle renster van
Swift/Casba en de nationale
Amev-selectie nog wel ruim an
derhalf uur in spanning. Twee
waren er, al voorafgaande aan
dit NK, zeker van Barcelona: re
gerend olympische kampioene
Monique Knol en huidig we
reldkampioene Leontien van
Moorsel. Op het derde ticket
stond geen naam. Dat moest,
gekoppeld aan dit kampioen
schap, nog worden ingevuld.
„Vanochtend", begon Hoek
stra op de drukbezochte pers
conferentie in het stadhuis van
Meerssen zijn betoog, „had ik
op grond van haar prestaties in
het voorseizoen een lichte voor
keur voor Lenie Dijkstra. Maar
wat ik vandaag heb gezien,
heeft de balans doen doorslaan
in het voordeel van Petra Grim
bergen. Terwijl Lenie bleef zit
ten, koos Petra direct voor de
aanval. Ze kon haar solo van 70
kilometer net niet bekronen
met een tweede titel, maar haar
mentaliteit spreekt me aan. Ik
houd van aanvallend wielren
nen. Dat is, zo bewees de koers
van vandaag, ook winnend
trouwens."
Bij het horen van die woorden
slaakte de in de perszaal aanwe
zige Grimbergen een zucht van
verlichting. Ze wist nog van
niets, bekende ze later, kon op
dat moment alleen maar hopen.
Dijkstra was klaarblijkelijk wèl
voordien door Hoekstra inge
seind. Met betraande ogen liep
zij zich buiten, waar de ama
teurs intussen aan hun koers
waren begonnen, te verbijten.
„Ik denk", vervolgde de
bondscoach, „dat ik met dit trio
voor de Spelen een uitgebalan
ceerde ploeg heb. Knol kan uit
stekend aankomen, Van Moor
sel is een echte alleskunner en
Grimbergen vult dat perfect aan
met haar vechtmentaliteit. Het
parcours in Barcelona lijkt een
beetje op dit rondje in Meers
sen en de temperatuur daar zal
net als vandaag ongetwijfeld
hoog zijn. Ik heb derhalve goe
de verwachtingen, want het ni
veau tijdens dit NK lag hoog.
Heel hoog zelfs."
En dat lag niet in het minst
aan Petra Grimbergen die, zoals
dat in wielerjargon heet, de
koers openbrak en vervolgens
ook helemaal maakte. De on
verwachte winnares van vorig
jaar ging, indachtig de woorden
van Hoekstra dat blijven zitten
niets zou opleveren, al in de
tweede van de in totaal negen
ronden aan de haal. „De af
spraak was dat ik een gaatje zou
slaan en later als springplank
zou fungeren voor iemand van
mijn Amev-ploeg. Het had ui
teraard geen zin om Monique
Knol naar de finish te brengen,
want in een sprint zijn wij dan
kansloos." En dan glimlachend:
.Alleen, ik bleef wat lang weg."
Dat kan je wel stellen, ja. Grim
bergen houdt van warm weer,
kan venijnige bultjes als de
Kruisberg en de Lange Raarberg
gemakkelijk aan en mist het pe
loton niet als ze dan toch een
maal besloten heeft om het al
leen te doen. Zo ontwierp de
Rijnsburgse eigenhandig het
scenario van vorig jaar en zo
leek ze zaterdag regelrecht op
een herhaling daarvan aan te
sturen. Per ronde liep het ver
schil met haar drie achtervol
gers Knol, Van Moorsel en, ja
wel, Lenie Dijkstra op. En toen
ze met nog twee omlopen te
gaan een maximale voorsprong
van 1 minuut en 54 seconden
had bewerkstelligd, kon het
haast niet meer mis. Prolonga
tie van haar titel lag in het ver
schiet.
Want Knol, de concurrente
uit de Jamin-ploeg zat er door
en bovendien lag het niet in de
lijn van de verwachting dat Van
Moorsel en Dijkstra achter een
eigen ploegmaatje zouden aan
jagen. Normaal gesproken hou
den die de benen dan stil. Al
leen, zo steekt Leontien van
Moorsel blijkbaar dus niet in el
kaar.
Indachtig het feit dat het hier
een individueel kampioenschap
betrof en gegeven de deplora
bele staat waarin concurrente
Monique Knol op dat moment
verkeerde, besloot de wereld
kampioene alsnog voor haar ei
gen kans te rijden. „Daar is
niets vreemd aan, dat mag",
vond Grimbergen later. ,,Op dit
niveau worden namelijk geen
cadeautjes weggegeven. De
sterkste moet winnen."
Dat bleek uiteindeijk Van
Moorsel te zijn, want binnen
een ronde had ze het verschil
met koploopster Grimbergen
teruggebracht van bijna twee
minuten tot nog geen dertig se
conden. „Bij de bel voor de
laatste ronde wist ik het al",
sprak de geenszins uit het veld
geslagen Rijnsburgse nader
hand. „Ik hoorde haar komen
en op dat moment kreeg ik lood
in mijn benen."
Tien seconden bedroeg uit
eindelijk het verschil tussen de
nieuwe kampioene en de in
middels gewezen titelhoudster
Die in eerste instantie absoluut
ontkende teleurgesteld te zijn
dat ze in de allerlaatste fase van
de strijd was geklopt door haar
eigen ploegmaatje. „Nogmaals,
deze tweede plaats is voor mij
net zo mooi als de eerste van
vorig jaar." En wat later: „Okay
dan, ik ben een klein beetje te
leurgesteld. Ik was er opeens
weer erg dicht bij. Maar eerlijk
is eerlijk: Leontien was de bes-
leal mist ook Spaanse beker
iDrid» anpAl in de zesde minuut trof de
Duitser Bernd Schuster doel
met één van zijn vermaarde
vrije schoppen. Tweeëntwintig
minuten later was de Portugees
Futre niet alleen verdediger
Chendo te snel af, maar ook
doelman Buyo. Real Madrid,
dat middenvelder Hagi gebles
seerd zag uitvallen, kwam na
rust niet verder dan een door
Michel gemiste strafschop.
Beenhakker herhaalde, dat hij
zijn contract bij Real (als mana
ger) tot 1994 wil uitdienen. „De
rest kun je beter aan voorzitter
Mendoza vragen.
Tristan Hoffman hijgt uit n
burg alle cracks voor.
peter ouwerkerk
gpd-verslaggver
Hij komt pas kijken in het prof
peloton, en kent nog lang niet
alle wielerwetten van buiten.
Toen ploegmaat Jan Siemons
op zeker moment riep: „We
moeten die kopgroep even gaan
uitdunnen, Tristan", kroop hij
onmiddellijk in het wiel bij de
andere TVM-er voorin.
„Je moet een gaatje laten val
len, joh..." beet Siemons hem
toe. „Oh...", klonk het bedeesd
en schuldbewust uit zijn mond.
„Nou, toen ben ik de tweede
keer zelf maar gegaan."
Tristan Hoffman, een nieuw
jaarskind van 1970, Achterhoe
ker, Groenloër om precies te
zijn, begonnen met fietsen toen
een vriend een racekarretje
kocht voor de triathlon. „Doe
mij er dan ook maar een," zei
hij tegen de fietsen boer. Hij was
zeventien. Deed een paar
triathlons, reed wat koersjes, en
pakte links en rechts een pre
miesprintje mee.
Het was het begin van een
wielercarrière, die tot nu toe
van toevalligheden aan elkaar
hing. Hoffman won de militaire
wegtitel, reed een Ronde van
Mexico, waar hij werd 'ontdekt'
door good-old Piet Libregts,
won een koers of tien bij de
amateurs (o.a. de Telefiec Tour)
en draaide dit jaar zijn eerste ki
lometers bij de professionals.
Na pakweg 1600 meter op
zijn eerste NK bij de profs pikte
Hoffman in bij een vluchtgroep.
Hij werd nerveus toen er einde
lijk achtervolgers dreigden te
naderen, liet metgezel Menno
Vink ter plekke, ging soleren,
werd tegen een aandringende
Breukink keurig beschermd
door Jan Siemons, en mocht
zich na bijna 230 km kopwerk
tot zijn eigen en ieders
verbazing kronen tot de nieuwe
Nederlandse kampioen bij de
beroepsrenners.
Piet Libregts heeft altijd al
hoog opgegeven van de jonge
Hofffnan. Die een gat kon
dichtrijden, een sprint durfde
aan te gaan, aardig heuvelop
meekon, kortom een allrounder
in de dop was. Maar dan zó
maar ineens de opvolger van
Steven Rooks worden, en dat na
zes uur lang in de vuurlinie te
hebben gereden!?
„Je moet ook een beetje geluk
hebben," relativeerde Hoffman
zijn niettemin atletische top
prestatie. Het NK voor profs
leek dit jaar op een NK voor ju
nioren. Vooraf was er nog door
o.a. bondscoach Gerrie Knete-
mann gefilosofeerd over het nut
van een traditioneel even lange
als slaapverwekkende aanloop:
„We kunnen beter eerst Lim
burg ingaan, en alleen de laatste
80 kilometer als plaatselijke
rondjes afwerken: dat is voor
het publiek ook veel leuker."
Maar zie, het kan ook anders:
het was ditmaal een demarre
ren van jewelste op en over de
Lange Raarberg.
Niet vreemd eigenlijk, gelet
op de crisis, die het Nederland
se profpeloton bedreigt. Spon
sors haken af, ploegen verdwij-
n de WW op
zich afkomen. Het gonsde voor
de start van de onrust. „Ik ben
bang dat er een groep wegrijdt
die de rest op een ronde zet,"
voorspelde Frans Maassen, een
van de kanshebbers.
Zo ver kwam het niet. Maar
van het septet Hoffman, Sie
mons, Vink, Verhoeven, Zuij-
derwijk, Mulders en Meijs ble
ven de eerste drie toch glorieus
overeind. Hoffman zelfs tot de
laatste (vreugde)snik.
„Toen ik hoorde dat Breukink
er aan kwam, dacht ik: nou
moet ik wegwezen van die
Vink." Via de speakers vernam
hij dat Jan Siemons zich als een
magneet aan Breukink had
vastgeklonken. „Dus dat zat wel
goed."
Tristan Hoffman heeft een
royaal programma gereden tij
dens zijn eerste jaar bij TVM
Een stuk of zeven korte etappe
koersen, met af en toe een aar
dige sprint tegen kanonnen als
Cipollini, Ludwig en Museeuw.
Afgelopen donderdag kwam hij
uit Apulië, de week ervoor zat
hij zaterdags nog op een terras
met Rob Compas, ook in de
Ronde van Zweden, als ama
teur, en na zaterdag eveneens
in het roodwitblauw, bij de 'lief
hebbers.'
„Toen hebben we nog een
stevig glas gedronken," biecht
Hoffman spontaan op. Zoals hij
ook open is over zijn 'verleden'.
Lekker drinken en de beuk erin.
„Maar dat zal nu wel minder
worden, met die titel op zak. Nu
begint het serieuze leven."
ad heesbeen
gpd-verslaggever
In de jaren ('74 tot en met '84) dat hij
in de Verenigde Staten werkte als
bondscoach van de vrouwen-volleybal-
ploeg, had hij er al grote waardering
voor. Maar na de twee overwinningen
op rij (3-0, 3-1) in de eerste play-off-
dubbel van de World League tegen het
USA-mannenteam kon Arie Selinger
het niet laten de internationals uit zijn
tweede vaderland als voorbeeld te stel
len.
„Hun vechtmentaliteit, dat is wat ik
soms bij mijn team mis", gaf hij nader
hand een schot voor de boeg. „Op dat
vlak kunnen we nog veel van ze leren.
Sterker nog, als mijn jongens zo'n in
stelling zouden hebben, waren we een
stuk beter dan we nu al zijn.
In de jaren dat hij in het buitenland
actief was, hoefde de Pool zich over dat
soort zaken niet druk over te maken.
Niet in Israël, waar hij na de Tweede
Wereldoorlog opgroeide en zijn liefde
voor de sport (atletiek, basketbal en la
ter volleybal) ontwikkelde, noch in de
Verenigde Staten, waar Selinger een
ongekende sportcultuur aantrof. Zo
goed als hij ook in Japan, bij zijn huidi
ge werkgever Daiei Sports in Kobe,
dergelijke mentale aspecten vanwege
de bestaande oosterse discipline niet
hoeft af te dwingen. Alleen in Neder
land bleek het nodig met harde hand
te regeren.
Ondanks de wetenschap dat deze la-
bielè mentale instelling er nauwelijks
valt uit te timmeren, heeft Selinger al
tijd de confrontatie gezocht om die
psychologische vicieuze cirkel te door
breken. Soms op een harde manier, bij
andere gelegenheden in de vorm van
praatsessies. Zoals vorige week maan
dag na de dramatische uitschakeling
van het Nederlands voetbalelftal tegen
de latere Europese kampioen, Dene
marken. De volleybalcoach had zich zo
groen en geel zitten ergeren aan de
hoogmoedige houding van de voetbal
internationals, dat hij direct de volgen
de dag zijn eigen keurkorps nog voor
de start van de training om zich heen
schaarde. In dat groepsgesprek liet hij
niet na erop te wijzen dal het team met
een soortgelijke mentaliteit het beste
een olympische medaille zou kunnen
vergeten.
Dat soort uitspraken slaan door
gaans flink aan bij de huidige groep,
waarin nog een aantal idealisten zitten
(Zwerver, Benne, Boudrie, Teffer, Avital
Selinger), voor wie het heilige doel in
Barcelona verwezenlijkt dient te wor
den. „Gelukkig heeft het team tegen de
Verenigde Staten signalen afgegeven,
die er op wijzen dat ze ook terug kun
nen knokken in moeilijke situaties,"
wees de bewindvoerder op de derde
set van zaterdag (9-12 naar 15-12) en
de vierde set van gisteren (14-15 naar
17-15).
Komend weekeinde zullen meer van
dat soort krachtsexplosies nodig zijn
om zich op 4 en 5 september in Genua
te kunnen melden voor de finale van
het project. Ofschoon de overige con
currenten, het GOS, Cuba, Brazilië en
Italië in de laatste nabeurt van het ver
lengstuk nog roet in het eten kunnen
gooien, lijkt één overwinning of moge
lijk zelfs een paar sets in Florence te
gen het gastland en de wereldkam
pioen voldoende om een plek bij de
laatste veilig te stellen. „In dat opzicht
was één verliespartij tegen de Verenig
de Staten al fataal geweest", analyseer-
se Selinger naderhand.
Die druk rustte gisteren veel zwaar
der op de schouders van het basis
zestal (Zwerver, Benne, Held, Boudrie,
Blangé en Zoodsma) dan zaterdag (15-
8, 15-4, 17-15) In hel (wrede dui-l
klopte het zo onderstreepten de sta
tistieken verdedigend veel minder.
Hetgeen Selinger, die op de (nog) ge
blesseerde Posthuma geen beroep kon
doen, noopte vaker te wisselen dan
hem lief was. Buiten De Reus kwam
zodoende iedereen al dan niet voor
langere tijd even binnen de lijnen: 15-
10,15-17,15-12, 17-15.
