Op zoek naar echte oorzaak hartinfarct Stormvloedkering voor Venetië Vaccin tegen hepatitis A binnenkort ook in ons land Wetenschap Energiezuinige lamp Tbc weer in opmars Bacteriën goud waard DINSDAG 23 JUN11992 7 Een Amerikaans bedrijf ontwikkelde onlangs een nieuw type lamp dat slechts een fractie van de energie verbruikt van een traditionele gloeilamp en een levensduur van ten minste 18 jaar heeft. Fysioloog prof. dr N. Westerhof: De energiezuinige lamp bevat geen gloeidraad maar een magnetische wikkeling binnen in de bol. Na stroomtoevoer zendt deze een radiosignaal uit van hoge frequentie, waardoor het gas binnen in de bol gaat ioniseren en verandert in plasma. Als gevolg hiervan gaat de fosforcoating op de binnenkant van de bol gloeien De lamp verbruikt een kwart van de energie „Met het antwoord hopen wij vergeleken met een traditionele gloeilamp, de oorzaak van een hartinfarct Levensduur van meer dan 18 jaar (20.000 beter te kunnen verklaren", zegt Welke mechanismen zorgen ervoor dat de bloedstromen in het hart afnemen bij het samentrekken van de hart spier? Voor die vraag staat de komende vijf jaar het Insti tuut voor Cardiovasculair Onderzoek van de Vrije Uni versiteit in Amsterdam. amsterdam th ea v uur bij gemiddeld 3 branduren per dag). Dat is 13 x langer dan een traditionele gloeilamp en 2 x zo lang als een TL-lamp. O Glazen bol met een fosforcoating aan de binnenkant van het glas O Magnetische wikkeling O Oscillator/versterker O Normale standaard fitting Vergruizer remt groei tumor dieren numegen Niersteenvergruizers verstoren de doorbloeding van (nier-)tumoren en remmen daardoor de groei. Dat blijkt uit een promotie- onderzoek van drs. G. Smits in Nijmegen. Uit dierex perimenteel onderzoek is gebleken dat de drukgolven die de vergrijzers afgeven bloedvaatjes in de tumor kapot maken. Daar door stopt de groei en neemt in combinatie met medicijnen in omvang af. Hoewel onduidelijk is of de vergruizers ook bij men sen effectief zijn, worden Nijmeegse urologen daar wel steeds optimistischer over. Eerst moet echter vastgesteld worden met welke intensiteit de drukgolven toegediend kunnen worden. Bo vendien moet vast komen te staan dat drukgolven geen uitzaai ingen veroorzaken. Centrum wetenschap en technologie amsterdam Het technologie museum Nint in Amsterdam gaat in de hoofstad een nationaal publiekscentrum voor wetenschap en technologie opzetten. Daarvoor zal een nieuw gebouw wor den neergezet in het Oosterdok boven de IJ-tunnel. Amsterdam en de ministeries van Economische Zaken en Onderwijs en We tenschappen stelden 36 miljoen gulden beschikbaar. Het cen trum moet het imago van de technische opleidingen en beroe pen een flinke oppepper geven omdat de belangstelling daar voor te gering dreigt te worden. In het centrum wordt een beeld gegeven van alle beroepen, studie- en opleidingsmogelijk en er komen voor een bedrag van 5 miljoen 14 nog te ontwikkelen 'high-tech'-apparaten te staan. Prijzen voor excellent oogonderzoek utrecht* Dr. m. Stakenburg en dr. j. Kremers krijgen dit jaar de Dondersprijs en de Binkhorstprijs voor hun 'excellent oogonder zoek'. Stakenburg (41) promoveerde op een studie naar de pu pilreactie tijdens dichtbij-zien. Hij ontdekte dat de pupil rea geert op zeer kleine dwars-verschuivingen van objecten. Dat le verde hem de Dondersprijs (en 10.000 gulden) op. Chemicus Kremers (32) krijgt de Binlchorstprijs en 15.000 gulden. Zijn be kroonde onderzoek ging over de lichtschade aan het netvlies door te veel zonlicht. De Gezondheidsraad heeft zijn aanbeve ling om de niveaus voor blootstelling aan zonlicht te herzien, in middels uitgevoerd. fysioloog prof. dr N. Westerhof. Samen met dr. P. Sipkema heeft hij de leiding van dit onderzoek. Westerhof: „Tot voor kort was de theorie altijd dat door sa mentrekking van het hart de druk in de hartkamer hoger wordt en daarmee ook de druk op de hartwand. Maar dankzij onderzoek van een van onze studenten kwamen wij op een heel andere hypothese. Name lijk, dat bij het samentrekken van de hartspier, deze stijver wordt. Vergelijk het maar met een willekeurige spier die je sa menknijpt. Dat heeft een direct gevolg op de bloedvaten, waar door de doorstroming belem merd wordt." Met deze blijkbaar toch logi sche verklaring werd de oude theorie volkomen op zijn kop gezet. „Mensen denken vaak in bepaalde patronen. Tot iemand met frisse ideeën tot nieuwe ex perimenten komt. Want nog steeds is het zo dat we weinig weten over de precieze oorzaak van een infarct", aldus Wester-. Hart- en vaatziekten zijn een typisch verschijnsel van de ge- industrialiseerde westerse we reld. In Nederland vormen ze nog altijd volksvijand nummer één. Per jaar krijgen ruim 40.000 Nederlanders een hartinfarct. In bijna een kwart van de gevallen met een direct fatale afloop. Daarnaast sterven nog eens 10.000 mensen binnen een jaar aan de gevolgen van een infarct. „Toch zijn we over de echte piek heen", constateert Wester- nof. „Aangenomen wordt dat steeds meer mensen gezonder gaan leven. Minder vet eten en niet roken bij voorbeeld. Ander zijds vermindert het aantal mensen dat in het ziekenhuis overlijdt ook dank zij allerlei nieuwe medische technieken. Maar echte bewijzen hoe het komt, zijn er nog niet." Hoewel er deze eeuw veel vooruitgang is geboekt bij het onderzoek naar hart- en vaat ziekten, dateert de eerste be langrijke ontdekking al uit de 17de eeuw. Dat was toen Willi am Harvey in 1628 ontdekte dat het bloed via het hart en de slagaders door het lichaam cir culeert. Een volgende belangrij ke stap kwam ruim een eeuw later, toen Stephen Hales als eerste de bloeddruk kon meten. Beide Britse fysiologen legden de basis voor het onderzoek naar hart- en vaatziekten, dat eind vorige eeuw van de grond kwam. Over het ontstaan van een hartinfarct is inmiddels al veel bekend. Meestal gebeurt dat door een plotselinge afsluiting van de kransslagaders. Veelal ontstaat die door een stolsel op een plek waar al een vernau wing door slagaderverkalking (arterosclerose) was. Na zo'n af- Voornamelijk door migratie breidt tuberculose zich weer uit in West-Europa en de VS, zo meldt de Wereldgezondheidsor ganisatie (WHO). Niettemin ko men van het totale aantal tbc- meldingen per jaar de meeste gevallen in de Derde Wereld voor. Volgens de WHO eist tu berculose jaarlijks zo'n 3 mil joen levens. Daarvan woont 98 procent in een ontwikkelings land. In West-Europa en de VS was de ziekte tot voor kort praktisch verdwenen. „Nu worden er weer meer dan 400.000 nieuwe gevallen per jaar geregistreerd. Het aantal sterfgevallen wordt geschat op 40.000. De nieuwe tbc-patiënten en de overlede- nen behoren overwegend tot de groep bejaarden, etnische min derheden, migranten en men sen die met het aids-virus be smet zijn", zo meldt het rap port. In de VS is 11,8 procent van de bevolking ooit met tbc be smet geweest, terwijl dat per centage vorig jaar nog 10,4 pro cent bedroeg, en in 1985 9,3 procent. Ook in diverse West- europese landen is in het zelfde tijdvak een sterke stijging gesig naleerd. In Zwitserland nam het aantal tbc-besmettingen dit jaar met 33 procent toe, in Dene marken met 31 procent, in Italië 28 procent, in Noorwegen 21 procent, in Ierland 18 procent en in Oostenrijk en Finland 17 Crocent. De toename lag alleen iger in Nederland (9,5 pro cent), Zweden (4,6 procent) en Groot-Brittannië (2 procent). „Tuberculose wordt steeds meer een sociaal-economische ziekte die de sociaal zwakkeren in zowel de ontwikkelde als de ontwikkelingslanden het hardst treft", zo meent dr. Hiroshi Na- kjima, algemeen directeur van de WHO. „Doordat de migratie van één land naar een ander alsmaar toeneemt, is het onrea listisch om te proberen de ziek te in de ene groep landen uit te roeien zonder eerst de situatie in andere landen te verbete ren." De lagune v Het Waterloopkundig Laborato rium in Delft onderzoekt op het ogenblik met een schaalmodel het ontwerp voor een storm vloedkering die in de lagune van Venetië moet worden ge bouwd. De Italiaanse stad ligt middenin in een ondiepe lagu ne, die op drie plaatsen in open verbinding staat met de Adriati- sche Zee. Jaarlijks kampt Venetië met overstromingen door de steeds voortgaande bodemdaling en de voor de scheepvaart uitge diepte geulen. De stormvloeden vormen een bedreiging voor de bewoners en de monumentale bouwwerken van de stad. Eeh Italiaans consortium heeft plannen gemaakt om in de drie toegangen een beweeg bare stormvloedkering te bou wen, die zal bestaan uit een groot aantal naast elkaar ge plaatste holle schuiven. Ze rus ten normaal op de bodem maar kunnen bij extreem hoogwater worden volgeblazen met lucht waardoor ze een drijvende bar rière voor het binnenstromende water vormen. wegingsgedrag van de schuiven onderzocht en opening en slui tingvan de kering nagebootst. Tevens worden de belastin gen op de schuiven en schar nierpunten gemeten. In een volgende fase worden onder Wanneer de kering niet wordt meer erosieproeven genomen gebruikt kunnen schepen onge hinderd in- en uitvaren. In het Waterloopkundig Laboratorium is een model op schaal 1:30 ge bouwd. Daarmee wordt het be- van de omringende bodem. Met het onderzoek dat eind van dit jaar moet zijn afgerond is een bedrag van 3,6 miljoen gulden gemoeid. Binnenkort is ook in Nederland een vaccin tegen hepatitis A beschikbaar. Voorlopig zal het vaccin vooral reizigers naar ontwikkelingslanden vrijwa ren tegen deze vorm van geelzucht. Voor inwo ners van de ontwikkelingslanden zelf is het vaccin nog (veel) te duur. Het hepatitis A-virus (HAV) is één van de virussen die bij de mens een leveront steking kunnen veroorzaken. De door het HAV veroorzaakte ontsteking van de lever staat bekend als acute hepatitis. Hepatitis A kan niet chronisch worden. Het virus wordt voornamelijk verspreid via drinkwater en voedsel dat door ontlasting is verontreinigd. Hepatitis A treft vooral de bevolking in gebieden waar de hy giënische en sanitaire voorzieningen onvoldoen de zijn, maar waar men desondanks in de eerste jaren niet met het virus in aanraking is gekomen. Die gebieden liggen vooral in Afrika, Azië. Latijns- Amerika, Oost-Europa en rond de Middellandse Zee. Van een besmetting met het HAV hoeft iemand niet ziek te worden. De infectie kan ongemerkt voorbijgaan. Dat gebeurt vooral bij (jonge) kinde ren. Hoe ouder men is, hoe groter de kans dat mensen zich ongeveer een maand na een HAV- infectie 'grieperig' voelen, koorts, maagdarm klachten en geelzucht krijgen en relatief snel moe worden. In een enkel geval kan de leverontsteking dode lijk zijn. Voor een leverontsteking als gevolg van een HAV-infectie zijn geen geneesmiddelen voor handen. Wie naar een land wil reizen waar de ziekte veel voorkomt, kan een injectie krijgen met speciale eiwitten. Deze eiwitten immuunglo- bulinen, verkregen uit het bloed van fnensen die antistoffen tegen het HAV hebben gevormd ge ven een bescherming van hooguit drie maanden. Het heeft vrij lang geduurd voordat er eindelijk een vaccin tegen het hepatitis A-virus op de markt kwam. Voor een belangrijk deel is dat te wijten aan het feit dat het virus, dat al in 1973 werd geïdentificeerd, in het laboratorium zo moeilijk te kweken is. Voor die kweek gebniikt men nu menselijke cellen. Het kost de fabrikant, de farmaceutische firma Smith-Kline Beecham Biologicals, acht tot negen maanden om een vac cin te bereiden. Het vaccin, Havrix genaamd, bestaat uit on werkzaam gemaakte intacte virussen. De onder zoekers hebben ervan afgezien om bepaalde be standdelen van het HAV via recombinant-DNA- technieken te produceren om deze vervolgens tot een vaccin te verwerken. Dat laatste heeft men wel gedaan voor de produktie van een vaccin te gen net hepatitis B-virus. Volgens onderzoekers van Smith Kline Beecham Biologicals is het (nog) niet mogelijk gebleken om de specifieke structuur van de buitenkant van het HAV via recombinant- DNA technieken voldoende getrouw na te boot sen. Door de intensieve laboratoriumperiode komt het vaccin tegen HAV op zo'n 30 gulden Het vaccin is in een groot aantal onderzoeken bij ruim 25.000 vrijwilligers getest. Meer dan 95 procent van de gevaccineerde personen ontwik sluiting ontstaat zuurstoftekort in de hartspier en vervolgens verlies van hartspierweefsel. Dit afgestorven gedeelte heet een infarct. Een infarct begint te ontstaan na 15 tot 30 minuten tekort aan zuurstof. In de daarop volgende periode breidt het infarct zich uit en is binnen 4 tol 8 uur compleet. Dan is het hele ge bied afgestorven, dat door de afgesloten kransslagader van bloed werd voorzien. Remedies om de ziekten te voorkomen en te verhelpen zijn er inmiddels volop. Het zijn vooral preventieve maatregelen die de ziektes moeten voorko men. Maar het zijn juist de oor zaken waarnaar Westerhof en zijn collega's op zoek zijn. .Arterosclerose treedt op bij be paalde bloedvaten, vooral aan de buitenkant van de aderen. Vooral zijn het de aanvoervaten die naar de organen leiden. We weten nog niet precies hoe dat komt. Dat is een van de grote raadsels", aldus Westerhof. Volgens hem staan ons nog een aantal belangrijke ontdek kingen te wachten. Vooral op het gebied van de moleculaire biologie, dat zich onder meer richt op genetische informatie. De Nederlandse Hartstichting gaat dit jaar een onderzoeks programma subsidiëren op het gebied van de moleculaire cel biologie van slagaderverkalking en hartfalen. Want juist op dit terrein heeft Nederland nog een achterstand. Met het 11 jaar du rend onderzoeksprogramma is een bedrag van 16 miljoen gul den gemoeid. In Nederland wordt jaarlijks aan onderzoek naar hart- en vaatziekten ruw weg 20 miljoen gulden besteed. leiden ben apeldoorn Al een kleine twintig jaar gele den ontdekten onderzoekers in sommige goud-aders, in 800 miljoen jaar oude aardlagen in het Zuidafrikaanse Witwaters- rand de resten van bacteriën die als het ware op/in de gouddeel tjes leken te zijn geënt. Aan die blijkbaar innige rela tie werd aanvankelijk niet veel aandacht geschonken totdat enkele jaren geleden werd ont dekt dat enkele bacteriesoorten in staat zijn metalen als koper, ijzer, mangaan en zelfs uranium vrij te maken uit onoplosbare mineralen. Ook zijn ze in staat de vrijgemaakte metaaldeeltjes in hun celwand op te nemen. Dit proces staat bekend als 'bio- mineralisatie'. De Amerikaanse geoloog John Watterson beschrijft in het jongste nummer van 'Geology' zijn onderzoeksresultaten aan duizenden, minder dan een millimeter grote goudklompjes die hij en zijn team in Alaska hebben verzameld. Watterson meent aan te tonen dat bacte- riële bio-mineralisatie ook met goud plaatsvindt en dat dat bo vendien een heel ander licht zou moeten werpen op de oor sprong van de huidige vind plaatsen van goud. Bio-minera lisatie door middel van goud is een heel nieuw verschijnsel. De bacteriefamilie 'Pedo- microbium' speelt daarin een voortrekkersrol. De opname van gouddeeltjes begint al tijdens de primaire groei van de micro-or ganismen en het navolgende proces van goud-'opslag laat onder een microscoop iets heel bijzonders zien. De leden van een kolonie 'Pe- domicrobium' groeien en ver menigvuldigen zich min of meer 'naar buiten' toe zodat ze niet opgesloten worden in hun eigen maaksel. Op die manier ontstaat een sponsachtig, fili- granen goudkorreltje met een microscopische detailrijkdom. Uit het onderzoek van Watter son blijkt zonneklaar dat veel gouddeeltjes die in Alaska wor den gevonden toegeschreven moeten worden aan bacteriële activiteit. Dat is op zich een heel spec taculair gegeven: de vraag rijst immers of niet al het goud dat we aan het aardoppervlak del ven daar in vroeger tijden enkel en alleen door bacteriën werd gedeponeerd. Niet minder spectaculair is de zuiverheid van het bacteriële goud: in een aantal gevallen 24 karaats. Puur goud dus. Vanwaar de voorliefde van de micro-organismen voor dit edelste der metalen? Daar is nog geen eensluidend antwoord óp gevonden. Goud komt, in mfrieratoglsche vorm. normali ter voor in moleculaire bindin gen met cyaoide(CN)com- plexen en met chloor (Cl) alleen of chloor een hydroxylgroep (OH). De opname en opslag (in de bacteriële celwand) van de goudatomen uit deze ingewik kelde molecuulstructuren ver eist een bijzondere biochemi sche selectiviteit van de cel wand voor goud. Watterson roept op om hiernaar uitvoerig onderzoek te doen. Een ander aspect waarnaar meer onderzoek zou moeten worden gedaan is de rol van bacteriën bij de 'verzameling' van een normaliter op aarde zeer zeldzaam voorkomend (edei)metaal: iridium. De laatste 12 jaar is opschudding ontstaan door de vondst van relatief hoge iridiumconcentraties in ae grenslagen tussen belangrijke geologische perioden. Iridium komt in zekere gehalten voor in kleine hemellichamen zoals ko meten en planetoïden. De aan wezigheid van dat platina-ach- tige element in vele miljoenen jaren oude lagen heeft de sterk tot de verbeelding sprekende theorie geschapen dat de gren zen tussen de tijdperken, ge paard gaande met het massaal uitsterven van belangrijke die ren- en plantensoorten, letter lijk en figuurlijk werden gesla gen door neerstortende plane toïden en komeetkernen. Mocht ook hier inderdaad sprake zijn van bacteriële in vloeden dan wordt het tijd om ons toch eens achter de oren te krabben. Hebben we niet iets heel fundamenteels over het hoofd gezien? Trouwens, ma ken die bacteriën nu echt goud? Nee, ze maken het niet. Ze ma ken het vrij; vrij uit de kosmi sche elementen-mêlé waaruit onze planeet vijf miljard jaar ge leden ontstond. kelde antistoffen tegen het HAV na één injectie, 99 procent na twee injecties. Bijwerkingen be stonden hooguit uit het gevoelig zijn van de in- jectieplek. Momenteel is men in Thailand met de meest omvangrijke veldstudie bezig, waarbij zo'n 40.000 kinderen zijn gevaccineerd. Voorlopige resultaten wijzen op een mate van bescherming tegen hepatitis A van 97 procent. Begin dit jaar kwam het vaccin voor het eerst in Zwitserland en Engeland op de markt, in mei ge volgd door België. Naar verwachting zal het in Duitsland deze of volgende maand beschikbaar komen en naar alle waarschijnlijkheid in septem ber in ons land. Volgens de fabrikant biedt het vaccin, wanneer het tweemaal met een tussentijd van twee tot vier weken wordt ingespoten, een bescherming van zeker een jaar tegen een be smetting met het hepatitis A virus. Wie 12 maanden na de eerste injectie nogmaals een HAV-prik haalt, zou zeker tien jaar tegen deze vorm van leverontsteking beschermd zijn.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1992 | | pagina 7