Cannes
Hollands
Op zoek naar het ideale ritme
Rtv show
Afscheid zonder pijn
op z n
VRIJDAG 29 MEI 1992
CLOSE UP
Het avondje AVRO is defini
tief ter ziele, nu AVRO's
Sportpanorama een kleine
week geleden kalm uit z'n lijden is ver
lost. De plechtigheid droeg een onge
meen sober karakter, "t Is dat die knul
van Vermeulen er speciaal een stem
mig kostuum voor had aangetrokken,
anders zou afgelopen zaterdag 33 jaar
omroephistorie in stilte zijn bijgezet in
het Omroepmuseum. Een paar frag
mentjes uit het verleden, dat was het
dan. Alsof de heren programmamakers
zich er zelf voor schaamden.
De kip of het ei-vraag wat er eerder
was, de AVRO of AVRO's Sportpanora
ma, hoeft derhalve niet meer te wor
den gesteld. AVRO's Sportpanorama
exit. En dat is goed. Zelfs een medicijn
kast vol anabolen had dit beeldbuis
anachronisme niet meer op de been
kunnen helpen. Sportpanorama leefde
al jaren in blessuretijd. Een enkele
AVRO-medewerker en een enkel kri
tisch AVRO-lid daargelaten, wist vrijwel
niemand nog van het bestaan van het
sportprogramma af.
Het tragische van Sportpanorama was
dat er zeker de laatste jaren abso
luut geen visie op sport in te ontdek
ken viel. Een vraaggesprekje met een
wildwaterkanovaarder hier, een por
tretje van een triatleet daar, een ach
tergrondreportage over een skeelerrace
in Jutklutterterp en wat grapjes van
een oubolligheid waarvan AVRO-lepel-
tjes spontaan krom trokken, dat was
het dan. AVRO's Sportpanorama
straalde al jaaaren dezelfde dynamiek
uit als Koninklijke HFC tegen de Oud
Internationals.
Maar toch getuigt het van weinig eer
bied voor het op een na oudste tv-pro-
gramma alleen het Journaal bestaat
langer om een zo anoniem einde te
breien aan 33 jaar televisie. Wen er
maar aan dat op de buis nooit meer
van die spier- en vleesmastodonten te
zien zullen zijn, die de een nog luid
ruchtiger dan de ander zich uitga
ven voorde sterkste man ter wereld.
Nooit meer Dries van Wijhe ook, leer
er maar alvast mee te leven. Èn vooral:
nooit meer die tune, nooit meer pdd-
apdappddapdap pddapdappadapdap
etc. etc.
Het erfgoed van Siebe van der Zee, Aad
van Leeuwen, Jean Smits, Dick van
Rijn en Koen Verhoeff is een nalaten
schap die zich vandaag de dag niet
eens meer beneficiair laat aanvaarden.
De AVRO gaat nu echt sluiten, als het
gaat om Sportpanorama.
Het schijnt dat de AVRO in de geza
menlijkheid met NCRV en KRO iets
sportiefs wil bekokstoven. De drie om
roepen hebben al een gezamenlijke
leaderdat scheelt natuurlijk. Opge
schoten knapen als Pach, Kamphuis en
Vermeulen zullen ook op de tonen van
een modern gestyleerde herken-
ningspingel hun weg langs de lijn wel
weer weten te vinden. Alleen benieuwd
of die vlaag van nieuwlichterij het ook
33 jaar zal uithouden. Lijkt onwaar
schijnlijk, al weet geen mens natuurlijk
wat de toekomst brengt. Jack van der
Voorn in een bepaald opzicht wel.
Koos was wellicht een tikje te volks
voor de deftige AVRO, maar straks mag
Jack weer gewoon Koos heten. Zoals in
Noordwijk, waar ze hem niet anders
kennen.
Denken aan 33 jaar AVRO's Sportpa
norama is in gedachten Joan Haanap
pel terugzien. Eerst vallend en op
staand na een mislukte dubbele Ritt-
berger met commentaar van S(iebe) K.
van der Zee, daarna gaf zij zelf haar
oordeel overvallende en opstaande
kunstrijdsters ten beste.
Denken aan 33 jaar AVRO's Sportpa
norama is in gedachten Willem van
Hanegem en Ernst Happel terugzien.
De legendarische nummer 10 van
Feyenoord had tevoren een wedden
schap afgesloten met zijn befaamde
coach, in Wenen en omgeving ver
maard als der Weltmeister. De Kromme
zou wel even een stfik of vijf, zes ballen
door die gaten schieten. Maar wie het
spel gejat van ZDF's Aktuelle Sport
studio won, in elk geval niet Van
Hanegem. Hoeveel effect hij zijn scho
ten ook meegaf.
Happel liet zien wat ze in Wenen en in
Den Haag, bij Rapid Wien en bij ADO,
al lang wisten: de man had een trap-
techniek die hem bij wijze van spreken
in staat stelde om van 40 meter afstand
een manke mus van de doellat te
schieten. Der Ernst legde in de AVRO-
studio zes keer aan, zonder zijn han
den ook maar een seconde van z'n rug
te halen: vijf ballen gingen door de ga
ten, een bal kwam van de rand terug.
„Ja kaaik es. Nicht loeien, schiessen
musstdu", sprak Happel nadat hij. ras
gokker, zijn zoveelste weddenschap in
z'n voordeel had beslist. AVRO's Sport
panorama had intussen een primeur:
Van Hanegem was sprakeloos.
Denken aan 33 jaar AVRO's Sportpa
norama is in gedachten Frank Kramer
terugzien als de presentator die zijn
congé had gekregen en die in reactie
daarop Avroër dan Auroost zijn tekst
voorlas. De laatste woorden die hij in
AVRO-dienst sprak ten overstaan van
het kijkerspubliek waren gedenkwaar
dig: „Zou ik het altijd zo hebben ge
daan, dan had ik mijn pensioen bij de
ze omroep moeiteloos kunnen halen."
Denken aan 33 jaar AVRO's Sportpa-
is in gedachten weer de sa-
menspraakjes horen tussen Koen Ver
hoeff en bokspromotor Theo Huize-
„Wat voor een stoot was dat, heer Hui
zenaar?"
„Dat was een uppercut, heer Ver
hoeff."
„Heeft hij nu pijn, heer Huizenaar?"
„Nee hoor, de man voelt niks, hij ziet
alleen veel sterren, heer Verhoeff.
In Nederland heeft niemand een traan
gelaten om het afscheid van AVRO's
Sportpanorama, wellicht dat in Buda
pest wel stiekem een traan door ie
mand is weggepinkt. AVRO's Sportpa
norama is mannetjesmakerij nooit uit
de weg gegaan. Vraag maar aan Balasz
Taroczy.
De zevenenzestigvoudige winnaar van
het Melkhuisje is door de omroep uit
gevonden als Hilversums eigen wereld
topper. Toch een uitkomst voor ie
mand die buiten het Gooi in de regel
alle hoeken van tennisbanen kreeg te
zien. Balasz Taroczy. Oftewel: hoe ver
tekend kon het beeld zijn dat Sportpa
norama soms gaf van de sport. De
eindtune van AVRO's Sportpanorama
klonk afgelopen zaterdag voor het
laatst. Nu bestaat er pas écht zekerheid
dat Balasz Taroczy nooit meer aan de
open Nederlandse tenniskampioen
schappen op het Melkhuisje zal deel-
Nog 121 nachtjes slapen. Dan
wordt op 26 september een van
Neerlands zovele trofeeën op
kijkbuisgebied uitgereikt: de Gouden Tele-
Vizier-Ring 1992. En omroepland zou om
roepland niet zijn als niet al ruim van te vo
ren de spanning lekker wordt opgepookt.
Dus werden deze week alvast de nomina
ties bekend gemaakt.
De Sterren hebben zodoende nog fijn vier
maanden de tijd om elkaar in de haren te
vliegen. En de kijker houdt er een leuk pro
gramma aan over, morgenavond op Neder
land 1. Een 'Glamourland-special', want so
ciety expert Gert-Jan Dröge - die in septem
ber het grootse spektakel rondom De Ring
gaat presenteren - werd door producent
Joop van den Ende gevraagd om ook de no
minatie-uitreiking met zijn aanwezigheid
op te luisteren.
Ook zuster Panda, alias ondergetekende,
kreeg een telefoontje uit Aalsmeer: wilde ze
G.J. nog een keertje op Glamourlandse wij
ze verzorgend terzijde staan? Ik hees ik me
andermaal in mijn verpleegsters-outfit en
toog naar het strijdtoneel: de Ixtrense Au-
berge met een taalfout: La Provence.
Heet
Op het terras van de au berge is het vijfen
veertig graden in de schaduw. Ik vervloek
mijn werkkleding. Het mag dan een aange
past modelletje zijn - beduidend luchtiger
clan het tenue van de gemiddelde zieken
verzorgende - maar de stof is dik en ver
schrikkelijk heet. Beangstigender is nog dat
een aantal aanwezigen van mening is dat ik
een échte verpleegster ben, dus ik doe een
schietgebedje dat er niemand flauwvalt of
anderszins bezwijkt en ik in het wilde weg
Ik krijg een draaiboek uitgereikt en we fil
men de zogeheten 'tussenshots'. Gert-Jan
vertelt
Het
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
dat hij eindelijk de
definitieve beslis
sing heeft genomen
over het al dan niet
doorgaan van zijn
'Glamourland': hij
doet nog een half
seizoen, te beginnen
in januari 1993, en
dan valt definitief
het doek over socie
ty minnend Neder
land. Wat G.J. daar
na gaat doen weet
hij nog niet, mis
schien wel weer tv,
want dat bevalt hem
uitstekend.
We puffen even
uit bij een drankje.
Bas Westerweel. die
vanmiddag de no
minatie-uitreiking
presenteert, komt
aan ons tafeltje zit
ten en vraagt aan
G.J. waarom hij niet
iets voor de radio
gaat doen. „Fantas
tisch toch, een door jou gepresenteerd so
ciety- programma, ergens vanuit een sjieke
tuin in Wassenaar of zo?" Dröge begint
peinzend te kijken, dus wie weet is hier een
flitsend nieuw idee geboren.
We drinken wat en kijken toe hoe de crè
me de la crème wan de kleurenbuis in impo
sante bolides komt binnenstromen. Als eer
ste arriveert 'Van Houten', de slechterik uit
'Goede Tijden, Slechte Tijden', gevolgd
door Bruni Heinke. Bruni is als Helen Hel-
mink II inmiddels helemaal ingeburgerd bij
GTST. Wat denkt ze van GTST's kansen op
De Ring? „Het zou leuk ziin natuurlijk, al is
genomineerd zijn op zienzelf al een hele
eer. Ik vind in idder geval dat er hard ge
noeg voor gewerkt wordt, met een inzet die
ik nog nooit ergens heb meegemaakt, dus
wat dat betreft mogen we van mij best win-
Ik zit voor gek in mijn verpleegstersjurk
tussen al die mooi aangeklede mensen.
Reinout - Arnie - Oerlemans wil weten of ik
nu zuster Panda ben, of 'Het Wereldje'. Ik
leg uit dat ik vandaag de dubbelfunctie ver
vul van Gert-lans trouwe privé-verpleegster
èn tevens mijn kladblok vul met nieuwtjes
ten behoeve van de lezer. „Spannend wel,
zo'n verpleegstersjurkje," vindt hij.
Dronken
lan Vayne (spreek uit "Veen'), die de feeste-
Gert-Jan Dröge van Glamourland en onze Panda.
De Televizier-Ring:
FOTO FRANK FAHRNER
lijkheden muzikaal zal opluisteren, oefent
binnen wat op de piano, lan, de Nederland
se Richard Clayderman, is onlangs bij Sonja
uitgeroepen tot de 'spetter van het jaar', en
daar is hij het zelf zo te zien van harte mee
eens. Viola Holt rent rond, Catherine Kcyl
laat iedereen haar lelijke jurk bewonderen,
Babette van Veen is op gymschoenen, Ursul
de Geer geeft haar een vaderlijke kneep,
Ralph Inbar trekt verwoed aan zijn pijp,
RTL smoest - afgeluisterd door Privé's Peter
Horvers - met de TROS en vader en zoon
Lutz zitten gezellig samen aan een tafeltje.
Werkelijk iedereen is er, en er wordt
volop gefotografeerd, gefilmd, geïnterviewd
en in meegebrachte autotelefoons geblaat.
Zelden heeft een terras zo volgezeten met
coryfeeën, de complete vaderlandse tv-we-
reld zit hier en masse te verbranden. „Het
lijkt net Cannes," zegt iemand verrukt, als
John de Mol zijn entree maakt en alle ca
mera's tegelijk beginnen te zoemen.
Zusje Linda instrueert collega's vooral
hard te klappen en te joelen, mocht ze ge
nomineerd worden. „Gaan jullie straks
mee? We gaan stappen. En we hebben be
sloten om ontzettend dronken te worden
als we genomineerd zijn en ontzettend
dronken te worden als we niet genomi
neerd zijn."
Dan is het grote moment daar. We verza
melen ons in de sauna-achtige grote zaal,
en krijgen te horen wie de gelukkigen zijn
die in het najaar een kans maken op de ring
der ringen. Goede Tijden Slechte Tijden
(RTL4), In de Vlaamsche Pot (Veronica) en
Medisch Centrum West van de TROS zijn
de kanshebbers.
Er zit een stukje van de rijkelijk rondge
deelde loempia's tussen mijn kiezen, maar
ik durf niet te peuteren met al die camera's
om me heen, die me alsmaar filmen, omdat
ik word aangezien voor iemand uit Medisch
Centrum West.
Linda de Mol kan met een gerust hart
dronken worden: ze zal in september bui
ten de prijzen vallen. Ze is wel genomi
neerd, maar te laag. „Goed gedaan, wijffie,
maar weer niet hoog genoeg. Leer je het
dan nooit?" brult Tros-directeur Cees den
Daas door de zaal. „Ik ben bijna genomi
neerd, vermoeiend is dat," kreunt Viola
Holt. Ze lijkt niet echt gelukkig, al vertelt ze
even later opgewekt voor G.J.'s camera dat
ze het helemaal niet erg vindt dat haar '5
Uur Show' niet in de prijzen is gevallen.
Ten behoeve van het eindshot moet ik
nog één keer voor onze camera opdraven,
en dan mag eindelijk die verpleegstersjurk
uit. Opgelucht kleed ik me om op de da
mestoiletten. „Verhip," zegt Dian uit GTST,
„ben jij dat?"
And the winner is....
Nog 121 nachtjes geduld.
Danseres als rode draad in laatste uitzending Onrust!
De opnamen die
Bram van Splunte-
ren (40) maakte
voor de Onrustl-uitzending van
aanstaande zondag zijn allesbe
halve een doorsnee van dit
VPRO-jongerenprogramma.
Van deze laatste Onrust! wilde
hij iets speciaals maken: een
speelfilmpje onder het motto
looking for the perfect beat. Ro
de draad in deze zoektocht is
een danseres die het ideale rit
me probeert te vinden.
hilversum daniel de wit
We zijn op de set
scène wordt opgenomen waarin
een tapdanser wordt bekeken.
„Camera loopt, stilte... En actie!
„Ik ben ontzettend ambi
tieus", vertelt Bram van Splun-
teren tussen de bedrijven door.
„Ik wil heel graag laten zien dat
ik iets goed kan. Onrust! krijgt
veel waardering. Maar wat ik
heb bereikt, is me niet in mijn
schoot geworpen: ik heb ervoor
moeten vechten. Ik wou per se
bij de VPRO werken. Door dat
te blijven proberen is het me
uiteindelijk gelukt."
De reden van zijn succes ziet
Van Splunteren in wat de slogan
voor zijn leven is geworden: uit
gaan van jezelf. „Je niet aanpas
sen aan de tijd of je omgeving.
Dat is een belangrijke les die ik
heb geleerd uit interviews met
onder anderen Chris Whitley en
De La Soul. 'Me, myself and 1',
zeggen ze terecht. Het is steeds
je omgeving die je ontmoedigt
door te zeggen 'je bent al veer
tig, doe nou even gewoon'.
Toen ik in Amerika dit base-bal-
Ijack kocht, werd er gezegd
'handel naar je leeftijd'. Onzin.
Ik draai ook nog steeds The
Black Crowes keihard in mijn
auto. Al ben ik wel bang in de
toekomst dat rock-en-roll-ge-
voel kwijt te raken."
Hartslag
Intussen meldt danseres Tanja
den Broeder, de rode draad in
de laatste Onrust!, dat ze er
klaar voor is. Vandaag wordt
een deel van haar zoektocht ge-
film waarin ze vanuit het water
tapdanser Ed bespied, in de
hoop het perfecte ritme te vin
den. Tevergeefs. Ook de ande
ren in het programma, zoals
Lois Lane, Slagerij Van Kampen,
Gavin Friday en The Scene,
kunnen de danseres niet hel
pen.
Van Splunteren: „Aan het
eind van het programma deelt
ze het bed met Herman Brood.
Met haar hoofd op zijn borst
heeft ze dan de 'perfect beat'
gevonden: zijn hartslag."
„Ik hoop dat mijn hart het
houdt", antwoordt de danseres
snedig. De zon schijnt, maar het
water is koud. Ondertussen
wordt er nog proef gedraaid en
proef getapt. En dan opeens, na
een blik op zijn horloge, zegt
Van Splunteren: „Okee Tanja,
kom op." Resoluut trekt ze haar
kleren uit. Minder resoluut en
met een hoop gegil, gaat ze te
water. Geheel esthetisch verant
woord. glijdt de camera langs
een zelfgefabriceerd graspolle-
tje. Linksboven in de monitor
ontmoeten de strakke blikken
van Den Broeder en Van Splun
teren elkaar. Hij springt op en
roept enthousiast: „Het begin
Bram van Splunteren: „Het is steeds je omgeving die je ontmoedigt door te zeggen 'je bent al veertig, doe
nou even gewoon'." foto c
was prachtig, alles ging eigenlijk
goed, maar het geheel moet nog
ietsje langzamer."
In de afgelopen vier jaar heeft
Van Splunteren zo'n honderd
maal drie kwartier televisie af
geleverd. „Ik heb enorm veel er
varing opgedaan en veel meer
geleerd dan op de filmacade
mie. Nu word ik zelfs gevraagd
om allerlei spotjes te maken.
Niet dat ik het doe. maar het
geeft wél de waardering aan.
Volgend seizoen ga ik gewoon
verder, maar dan met een soort
Onrust! voor twintig- tot veer
tigjarigen waarin voornamelijk
maatschappelijke en sociale on
derwerpen aan de orde ko
men." Voor de jongere kijkers
gaan de drie makers van het
programma 'Jongens van de
Witt' zich inzetten.
Rock-en-roll
Van Splunteren: „Als ik denk
dat mensen wat kunnen, geeft
ik ze een kans. Het item bij
voorbeeld van twee weken gele-
den over Japanse animatie,
werd gemaakt door iemand die
bij ons aanklopte met een goed
idee. Het nadeel van deze ma
nier van werken is, dat je al die
mensen moet begeleiden. En
daar gaat veel tijd in zitten. Het
mooiste zou een interne oplei
ding zijn. Probleem is dat ieder
een bij de VPRO het hartstikke
druk heeft."
De danseres is inmiddels uit
het water en staat te rillen op de
kant. Snel slaat regie-assistente
Joyce een handdoek om haar
heen. „Dit houd ik niet lang
vol", zegt de natte danseres be
zwerend tegen van Splunteren.
Deze kijkt een beetje zuur en
Iaat haar warm worden in de
zon; later op de ochtend zal ze
nog een paar maal het water in
moeten, weet hij. Dat vereist
het script.
Later op de dag vertrekt de
hele ploeg richting Rembrant-
plein, Amsterdam. In een café
worden opnamen gemaakt van
een dialoogje tussen de danse
res en Rick de Leeuw van de
Tröckener Kecks, terwijl ze dan-
sen op een jazzy muziekje van
de band Maximum Bob. Den
Broeder tuurt met moeite door
een dichtbebost woud van fles
sen, terwijl ze haar haar kamt in
de barspiegel.
Van Splunterens stille ambitie
is het maken van een speelfilm,
„een soort rock-en-roll-verhaal
dat zich in Nederland afspeelt.
Hier schijnt dit soort films altijd
heel truttig te moeten. En dan
doen ze er een punker in, om
het echt te doen lijken. Vrese
lijk. Duidelijk gemaakt door
mensen die nog nooit in een
jongerencentrum zijn geweest."
Jonathan' Demme - de maker
van Silence of the lambs - is zijn
grote voorbeeld. Die kwam zes
jaar geleden met Something
Wild. „een speelse spannende
film met het echte rock-en-roll-
gevoel. En dat gevoel, dóar gaat
het om."
(Onrust!, zondag 31 mei, Ne
derland 2,19.27 uur)
STRIPS
BOLLEBOOM
