Als Cliff komt, werk
k een week voor niks'
'Je moet elkaar wel een solootje gunnen'
Cultuur&Kunst
)eelder ontvangt boek
Uit in Zuid-Holland'
Kitscherige expositie
in Galerie Stelling
Indrukwekkend mooie zang Requiem
TERDAG 16 MEI 1992
9
'orrie Berinekers kwart eeuw caissière bij Schouwburg
iar liefste wens: een optreden van Cliff Richard in de
idse schouwburg. "Ik weet wel dat hij heel duur is,
aar ik zou een week voor niks werken." Corrie Benne-
rs is 25 jaar caissière bij de schouwburg. Drie directeu-
i zien komen en gaan, maar niemand heeft Cliff kun-
n contracteren. Ook de nieuwe, Pim Wallis de Vries, is
arin nog niet geslaagd.
IEN SASKIA STOEUNGA
lukkig heeft ze uitzicht op
l tripje naar Londen, waar
ar idool 16 november in
tmbley staat'. Een jubileum
a een cultuur-cassière die als
;n ander begrijpt wat fan zijn
tekent. Vanavond wordt ze
Icieel bejubeld.
,Ik moet er vaak aan denken:
jn dochter is nu 19 jaar en
g volop aan de studie. Ze wil
indstewardess worden. Ik
liciteerde op mijn negentien
als werkster bij de schouw-
rg. Ze vroegen toen of ik er
letjuffrouw bij wilde zijn.
ek me wel leuk. Een jaar
ama maakte ik al promotie
zat ik achter de kassa. En dat
lg goed. Van lieverlede breid-
mijn taken uit. Veel avond-
irk en in de drukke maanden
nd- en spandiensten verrich
ten bij de abonnementenver
koop."
Intussen baarde Corrie Ben
nekers twee kinderen: een zoon
en een dochter. Tijd voor zwan
gerschapsverlof was er ternau
wernood. „Daar dacht ik ook
niet aan. Het was ook goed te
combineren met de avonden.
Hoewel... mijn man moest er
wel aanwennen."
Wat boeit haar bij de schouw
burg? „Het samenwerken met al
die andere mensen", zegt haar
dochter. „Inderdaad. We heb
ben een trouwe ploeg. Aardige
artiesten. Yoep van 't Hek komt
altijd even langs. Brigitte Kaan
dorp is een leuke griet om maar
eens wat te noemen. Maar ook
de bezoekers aan de andere
kant van de kassa boeien mij.
Als mensen geen kaartje meer
kunnen krijgen, ben ik net zo
teleurgesteld als zij. Dat trek ik
me erg aan."
Het schouwburgpubliek gaat
niet schreeuwen voor een kas
sa? „Nee, er is weinig narigheid.
Ik probeer dat ook wel te voor
komen. Als ik slechte plaatsen
verkoop, meld ik dat. En dan
gaan we daar nog van alles aan
te doen door op het laatste mo
ment een stoel bij te zetten. Dat
wordt gewaardeerd. Die plaat
sen vind ik toch een probleem.
Bij zeker 50 van 550 zie je het
toneel niet optimaal. Ik hoop
dat dat nog eens kan worden
veranderd. Als je je werk met
hart en ziel doet, is het heel ver
velend om slechte plaatsen te
verkopen."
Herkend
Het schouwburgbezoek neemt
nog steeds toe. De caissière
merkt dat als geen ander.
„Mensen bespreken steeds eer
der en je moet daardoor steeds
vaker uitverkocht roepen. De
bestelkaarten van abonnement
houders zijn soms hele vellen
met stukken er aan geplakt. Er
zijn ook veel vaste klanten,
mensen die ik al 25 jaar zie ko
men. Laatst zat ik ergens te
eten, kwam er een jongen ons
bedienen. Die kijkt en zegt ik
ken u ergens van. Bleek van de
schouwburg te zijn. Zo zwaai ik
geregeld naar mensen, omdat
ze me herkennen. Dat is leuk,
soms praat je er dan ook even
mee. Ze beginnen meestal over
het programma of hun artiest
Ik begrijp heel goed dat als ie
mand een favoriet heeft, hij of
zij er alles voor over heeft om
die ook te zien."
Zelf heeft ze samen met haar
buurvrouw twee nachten wak
ker gelegen voor een kaartje
voor Cliff Richard. „Dat is mijn
favoriet. Waarom? Omdat hij
normaal is gebleven. En zijn
songs zijn nog steeds even
mooi. En als je hem in het echt
ziet, ziet hij er nog beter uit dan
op de foto. Elvis Presley vond ik
ook goed, maar het is toch zon
de wat er met die jongen is ge
beurd. Ik verzamel alles: vi
deo's, Ip's, affiches."
Haar huis ziet er niet uit als
een museum. De foto van haar
zoon met Ruud Gullit valt meer
op dan de kalender van Cliff.
"Ach je moet het ook niet over
drijven. Optredens in Neder
land volg ik allemaal. Als hij in
een televisieprogramma op
treedt, ben ik er bij. Dat zijn ook
de dagen dat ik niet in de
schouwburg ben. Natuurlijk
ben ik lid van zijn fanclub. Hij
kent mij ook wel. Wij, mijn
buurvrouw en ik, zitten vaak op
Corrie Bennekers: „Als mensen geen kaartje meer kunnen kfljgen, ben ik net zo teleurgesteld als zij."
foto» hink bouwman
de eerste rij. En bij het optreden
geeft ie ons altijd een teken van
herkenning."
Geen Cliff in de schouwburg,
deugt de programmering wel?
„Een echte toneelfan ben ik
niet. Nee, ik zoek het meer in de
muziekprogramma's. En die ko
men er steeds meer. De
chansonweek vond ik altijd heel
fijn. Zag je een heel ander pu
bliek. Dat is ook weieens leuk.
Maar ook Frank Boeyen, Rob de
Nijs, The Nits boeien mij, even
als Hair en de shows van Jos
Brink."
In 25 jaar drie directeuren
(Cees Hoogeveen, Hans van
Dam, Frans Boelen) zien komen
en met affaires zien gaan. „Alle
maal waren ze aardig. Wat moet
ik er nu meer over zeggen?
Hoogeveen was strenger dan
Boelen. Maar Boelen kende
weer meer artiesten. Ach, ik wil
er ook niets meer over zeggen.
Die affaires waren naar, maar -
en dat weet ik zeker - Pim Wal
lis de Vries heeft alles onder
controle. En ik, ik kan de
schouwburg niet missen."
Expositie
materiaal
wedstrijd
De Lakenhal
Het publiek kan al een oor
proefje krijgen op de prijsuit
reiking van de teken- en
dichtwedstrijd die stedelijk
museum De lakenhal en de
ze krant hadden uitgeschre
ven. Vandaag hangen de
kanshebbers op een prijs al
op het voorplein van het mu
seum aan de Oude Singel.
Dit weekeinde en van dins
dag tot en met zondag kan
iedereen zelf uitmaken wie
nu het mooiste schilderij of
het ontroerendste gedicht
heeft gemaakt. Wie daadwer
kelijk met de eer van de eer
ste prijs gaat strijken, wordt
volgende week zondag be
kend gemaakt door wethou
der Koek van cultuur.
De jury heeft uit bijna hon
derdvijftig kunstwerken en
65 gedichten, allemaal met
de bloem als onderwerp, een
keuze moeten maken. De
wedstrijd was uitgeschreven
in verband met de tentoon
stelling 'llit tijd geplukt' die
nu in De Lakenhal te bezich
tigen is. Er waren twee leef
tijdscategorieën: deelnemers
van onder de 16 jaar en deel
nemers van 16 jaar en ouder.
Volgende week Bondag*
middag om drie uur zal wet
houder H. Koek van cultuur
de prijzen uitreiken. De wer
ken van de winnaars van de
eerste prijzen worden in deze
krant gepubliceerd.
RJOLEIN VAN ROTTERDAM
es Deelder noemde het giste-
1 een loffelijk streven. Het
Dmoten van Zuid-Holland als
lturele provincie leek hem
iog tijd worden. „Het heeft
lg genoeg geduurd, dat Am-
irdam het monopolie op cul-
jr heeft gehad", zei de Rotter-
mse dichter.
Deelder was gisteren in mu-
um de Lakenhal om het eer-
t exemplaar van het boekwerk
it in Zuid-Holland' in ont-
ngst te nemen. Gedeputeerde
ouwer bood het hem aan,
iidat hij 'misschien nog niet
st dat er buiten Rotterdam
ik iets te doen is op cultureel
bied'. Jules Deeldeur nam het
agazine met genoegen in ont-
ngst. En las vervolgens enige
dichten over Rotterdam voor.
Deelder was gisteren niet de
|ige die iets in ontvangst
ocht nemen. Ook burgemees-
f Goekoop kreeg van George
ouwer een kadootje. Hem
frd een door de Vlaardingse
Instenares Winnie Teschma-
ler gemaakte estafettestaf
ngeboden. De ongeveer tach-
centimeter grote glazen spies
Mooie teksten
had wel wat weg van een steek
wapen, vond Goekoop. „Maar
dat was niet erg", zei hij, „Want
in de Oudheid waren de slag
en steekwapens ook al de mooi
ste kunstvoorwerpen
De estafettestaf is bedoeld als
symbool van de kunstestafette
voor de beeldende kunst, die in
de maanden mei tot oktober in
Zuid-Holland wordt gehouden.
De zes middelgrote steden Lei
den, Gouda, Dordrecht, Schie
dam, Vlaardingen en Delft doen
er aan mee. Het is de bedoeling
dat de beeldende kunst in die
steden door de estafette in het
zonnetje wordt gezet. „Want
deze zes steden zijn het zuurde
sem van de Zuid-Hollandse cul
tuur", aldus Brouwer.
Het openingsevenement van
de estafette is bedacht door de
Leidse galerie Stelling. Het is
een faxkunstwerk, dat is ge
maakt door kunstenaars in de
zes steden samen. Elk van hen
maakte gisteren op acht vellen
papier een kunstwerk en faxte
dat door naar de volgende esta-
fettestad. De Leidse kunstenaar
Thom Vink was de eerste. Het
118,8 bij 294 cm grote resultaat
hangt intussen in de Lakenhal.
Kunstenaar Thom Hofman faxt zijn kunstwerk, dat onder te verdelen valt in 8 A4-velletjes, naar Gouda. Via een omweg oyer Dordrecht, Schiedam,
Vlaardingen en Delft kwam het gistermiddag weer terug in De Lakenhal. foto jan holvast
THEATER
RECENSIE CONNY VAN DER ZANDE
Jringers 3 en 4. Deel 3: De wespendief
n Kester Freriks, regie Martin van Veld-
Izen. Deel 4: De tentoonstelling Thomas
rbogt, regie Agaath Witteman.
(zien 15 mei in het Laktheater
Leiden
b verzoek van theater van het
Dsten bedachten vier Neder-
ndse auteurs 4 personages die
iet elkaar in een huis leven,
jrvolgens maakte iedere au-
lur een toneelstuk waarin de 4
frsonages voorkwamen. Er
as een voorwaarde: er moest
i ieder stuk een vijfde persona-
j, een indringer voorkomen,
frder werden deel 1 en 2 ge-
:esenteerd, nu was het de
turt aan deel 3 en 4. In De
'espendief zien we de vier per-
jnages op een zomerse avond
i een tuin. De vogels fluiten, de
frsonages praten wat, maar
jht contact hebben ze niet
bisteren maakt eenzaam). Als
indringer, Gilbert, op de
foppen komt verandert de si-
atie. Allen blijken hem gekend
i hebben, hij is de personifica-
fe van hun herinneringen die
u als wespen rond hun hoof-
fn zoemen.
De teksten zijn prachtig, maar
f zijn eerder voor literatuur
fin voor toneel geschikt. Ze
lagen erom nog eens gehoord
f gelezen te worden en dat is
Ij een toneelvoorstelling on-
logelijk. Het is ook jammer dat
et plaatje saai is. Mensen die
jet of nauwelijks uit hun stoe-
-J m omhoog komen wat de
pdoeling daar ook van mag
MUZIEK
RECENSIE LI DY VAN DER SPEK
Concert van het Toonkunstkoor Lelden
e.o. dirigent Hans van der Toom, met
werken van Handel. Holst en Duruflé
M.m.v Ellen Looyesti|n mezzertopraan,
Frans Kokkelmans bariton, Simon Stelling
orgel en het Amsterdams Begeleidingsor-
Toonkunstkoor Leiden trok on
danks de stralende lenteavond
een volle Pieterskerk. Er was
dan ook een boeiend program
ma, waarvan het hoogtepunt na
de pauze lag met het Requiem
van Maurice Duruflé
(1902-1975), een dodenmis
geënt op gregoriaanse melodie-
en. maar als kind van zijn tijd
door Duruflé gevangen in im
pressionistische klankkleur en
de daarbijbehorende harmonie-
en. Toonkunst had gekozen
voor de derde en laatste versie,
die Duruflé in 1961schreef vóór
koor, soli, orgel en klein orkest,
waarin drie trompetten en pau
ken een hoofdrol spelen.
Wat voor de pauze functio
neel en logisch was, bleek daar
na een wat minder geslaagde
enscenering. De stemmen
smolten niet altijd even goed
samen en van mijn plaats ble
ven juist de mannen (hoe wei
nig ook in getal) vaak wat op de
voorgrond treden.
Ondanks dat kleine manke
ment werd het Requiem in
drukwekkend mooi gezongen,
met tere uitgesponnen passages
naast overweldigende majestu
euze strofen, zoals het 'Hosan
na in excelsis' en 'judicare sae-
culum per ignem'.
Ellen Looyestijn heeft een wat
metalige klank in het hoge re
gister en haar lage register heeft
minder volume, toen zong ze
haar kleine rol innemend en
met zeggingskracht.
BEELDENDE KUNST
RECENSIE IRENE VAN BEVEREN
Expositie groepsexposibe 'Fruits de la pas
sen' Te zien tot 25/5, do t/m za 14 00-
18 00 uur, zo 14 00-17 00 uur. Galene
Stelling, Burgsteeg 14, Leiden
Fruits de la passion. De titel van
de expositie in Stelling doet
voorstellingen van brandende
liefde en felle hartstocht ver
moeden. Niets is minder waar.
De passievruchten zijn over
drachtelijk bedoeld. Vruchten
der arbeid van zo'n dertig kun
stenaars.
Wat hen bindt, is de figuratie.
Alles wat in Stelling staat en
hangt is herkenbaar. En door de
grote hoeveelheid deelnemende
Kunstenaars is er voor elk wat
wils. Dat geldt voornamelijk de
schilderijen, want sculpturen of
installaties zijn er nauwelijks.
Welgeteld twee. De ene is een
bronzen paardje waarmee de
maker, Henk Visch, 'Ezeltje
Prik' heeft gespeeld. De staart
van het beest zit op z'n neus.
Nummer twee is de installatie
van Siert Dallinga: 'Twee poli-
tiepetten op een plankje'. Be-
driegelijk echt op afstand, maar
van dichtbij zijn het hoofddek
sels van staal. Mogelijk symbo
len van iets. Maar van wat? De
hardheid van het politieappa
raat? De onverzettelijkheid? Al
les is mogelijk.
Anya lansen slaat een brug
tussen drie- en tweedimensio
naal. Uit haar kleine olieverf-
schilderijtjes steken dinosaurus
sen en fantasiedieren hun kop
naar buiten, al dan niet geflan
keerd door een ruimtevrouw in
sexy pakje. De werkjes doen
denken aan slechte science fic
tion strips. Aan van die vreselij
ke spacefiguurtjes uit de speel
goedwinkel.
Alles mag. Dankzij de Ameri
kaanse kunstenaar leff Koons
die onder meer een speelgoed
konijn en een kitscherig varken
tot kunst verhief. Velen deden
hem al na. Vooral het varken is
daarbij populair. In Stelling is
ook zo'n superbig te zien. Ei
genlijk wel een leuke. Een por
tret van een keurig in het pak
gestoken, zuurstokroze varken
met felgroene oogjes, geschil
derd door Roland Beming.
Nog absurdistischer en fan
tastischer is het werk van Dirk
Larsen. Zijn 'Monster Madonna'
toont letterlijk wat de titel pre
tendeert. Een paars wezen zon
der handen, met een driedubbel
aureool, en een paars kindeke
op schoot.
Ook dit doek heeft iets strip-
achtigs, net als het werk van
Jansen, maar het is veel origine
ler uitgewerkt. Tot in de symbo
liek toe. Zo heeft het kindeke
een raar geel mannetje in de
hand in plaats van de goudvink
- symbool voor Christus dood
dat het op doeken van oude
meesters vasthoudt.
Geen eigentijdse beeldtaal dit
keer op de twee doeken van
Stellings sterexposant, Phil
Bloom. Dus geen Mickey Mou
se. maar stillevens van een dode
duff en van vruchten Geen pee
sievruchten overigens.
Vormgevingsinstituut in 'Fodor'
AMSTERDAM ANP
Minister D'Ancona van wvc heeft het aanbod geaccepteerd om een
vormgevingsinstituut te vestigen in Museum Fodor. Amsterdam
betaalt de kosten van huisvesting. De minister heeft het aanbod
aanvaard omdat Fodor beantwoordt aan de criteria van wvc en de
Raad voor de Kunst. Ook de samenwerking met het Stedelijk Muse
um vindt de minister een belangrijk argument voor vestiging in
Amsterdam.
Popworkshops bij Sjelter een succes
Indringers: opnieuw de confrontaie n
personen.
zijn het levert geen boeiend
theater op. De tentoonstelling
van Verbogt is heel wat spann
ender. In dit absurdistisch ge
tinte stuk is Cleo de indringster,
zij was een psychiatrische pa
tiënte. Tien jaar lang heeft ze
niet gepraat en nu komt ze de
schade inhalen. De vier perso
nages bereiden zich voor op een
bezoek aan een tentoonstelling
en Cleo werkt hen op de zenu
wen. Ze laat hen twijfelen aan
hun georganiseerde leventje en
dat leidt tot nogal wat uitbar
stingen. En hoe hoog het ook
oploopt, aan het slot is er toch
voor ieder een kopje thee.
LEIDERDORP MARJOLEIN VAN ROTTERDAM
De popworkshops van sociaal-cultureel
centrum Sjelter in Leiderdorp zijn een
succes. Er komen steeds meer jongeren
op af. En het ene meisje en de zeven jon
gens die de laatste workshop volgden,
gaan zelfs op tournee in het buitenland.
Samen met Paul van Oers, van Sjelter, en
hun leraren van de LVP (Leidse Vereni
ging van Popmuzikanten) gaan ze in de
zomervakantie een week naar Frankrijk
en treden daar in jongerencentra op.
Wie aan een popworkshop meedoet,
krijgt acht avonden les van ervaren pop
muzikanten. En dat is hard oefenen,
want elke cursus wordt afgesloten met
een optreden. Dat gold ook voor de
groep die van de zomer naar Frankrijk
gaat: afgelopen vrijdag gaf deze groep
een concert met nummers van onder
meer Lou Reed, The Doors en Lenny
Kravitz.
„Alle jongeren tussen 15 en 25 jaar die
een instrument willen leren bespelen,
maar niet direct naar de muziekschool
willen of durven, kunnen hier terecht",
zegt Paul van Oers, jongerenwerker van
Sjelter. „Zelfs als ze nog nooit een instru
ment hebben aangeraakt. Hoewel dat
niet zo vaak voorkomt: de meesten heb
ben al wel eens op een instrument ge
speeld. Ze kunnen het alleen nog niet
echt goed en ze hebben nog nooit eerder
samengespeeld."
„En samenspelen is juist moeilijk",
licht Van Oers toe, „Je moet naar elkaar
kunnen luisteren en elkaar een solootje
gunnen." En dat is nog niet alles. Er
moet ook nog een repertoire worden ge
kozen. „We beginnen altijd met koffie
drinken. Dan praten we over de num
mers die we gaan spelen. Dat kan wel
eens een beetje onenigheid opleveren.
Maar meestal komen we er wel uit."
Het is ook mogelijk een vervolgcursus
te doen Maar daarna houdt hei op. „Het
is de bedoeling dat de mensen doorstro
men naar de mUfMndlOOl Of UM VR
der gaan. zoals de acht van nu. Die heb
ben intussen een band gevormd en alle
spullen zelf gekocht. Dat heeft het voor
deel dat er vaker kan worden geoefend.
Want wie de workshop bij Sjelter volgt.
kan alleen op de avonden van de work
shop spelen. De instrumenten worden
gehuurd en mogen niet mee naar huis
worden genomen. Daar zijn ze veel te
duur voor. Het huren van een 'popsetje
kost 500 gulden „Voor Sjelter is dat heel
veel geld Zonder subsidie is dat niet op
te brengen I n «VB moeten DQg m.i.u
wachten of dat blijft lukken
Dat wil niet zeggen dat Sjelter er over
denkt de cursussen te stoppen ..We
hebben het nu vijf keer gedaan en begin
nen net de vruchten ervan te plukken.
Dus we piekeren er niet over om ermee
op te houden. Voor volgend jaar oktober
staat er dus gewoon weer een popwork
shop op het programma. Plus een hip
hopworkshop en een cursus raimu/iek.
