Vele wegen naar een Gouden Palm 'Wat als niemand het mooi vindt?' Nationale Ballet vreest ontslagen Behaagzieke groepsdans De Nieuwe Dansgroep Cultuur Kunst U KUNT WEER TEGEN EEN STOOTJE, 'Langsheen een brokkelig pad': niet echt boeiend open lucht-theater Spook waart weer rond VRIJDAG 15 MEI 1992 9 REDACTif CHS VAN MOOIE ANNEMiEK RUVGRO* iCHU JAN RiiSDAM SASKIASTOtUNCA Cannes baadt in glitter, goud, zon en lauw zeewater Als jaarlijkse uitspatting voor de internationale filmge meenschap lijkt het Festival van Cannes nog steeds aan glamour en allure te winnen. De stad baadt in glitter, geld, goud, zon en lauw zeewater. Als je daarbij stilstaat - maar daar heeft niemand de tijd voor - is de buitenkant van dit festival een fenomeen van heel bijzondere orde. Maar kijken we naar de fïlmoogst van 1992, dan houdt, heel eerlijk gezegd, het programma niet over. Het festival van Cannes als jaarlijkse uitspatting voor de filmgemeenschap. De Engele pornoster Taylor Way ne poseert gewillig voor de fotografen. foto epa cannes pi eter van uerop Grote ontdekkingen zijn er nog niet gedaan, maar ze hebben tot zondag de tijd zich alsnog aan te dienen. De ervaring leert dat het festival altijd een paar klap pers in de staart verstopt. Overi gens zijn er wel degelijk een paar hele mooie films vertoond, maar die vielen in de categorie 'degelijk werk en gevestigde re putaties', zoals Altmans Holly wood-satire 'The Player'. Maar werkelijk magnifiek is 'Howards End', van James Ivory. Deze ci neast is een geboren Ameri kaan, maar eigenlijk is hij in middels Britser dan willekeurig welke Brit, met een speciale lief de voor de Engelse literatuur van eind vorige eeuw, begin de ze eeuw. Al twee keer verfilmde hij een roman van Henry lames en het nu in Cannes vertoonde How ards End' is zijn derde ver filmingvan een E.M. Forster-ro- man. De vorige twee waren 'A room with a View' en 'Maurice', maar 'Howards End' is nog be ter. Een haarscherpe zedenro man over de Britse klassen maatschappij, met drie door el kaar gesponnen familiedrama's. De reconstructie van Engeland anno 1910 is subliem en het ac- teerpeil (Anthony Hopkins, Va nessa Redgrave, Helena Bon- ham Carter en Emma Thomp son) slaat alles wat Cannes tot dusver op dit gebied te zien heeft gegeven. Terence Davies is de regisseur van The long day Closes', een andere Britse produktie die hier nogal wat indruk heeft gemaakt. Een in kleine fragmentjes opge deelde terugblik op een gelukki ge jeugd in een arbeidersbuurt van Liverpool in 1956. Familie tafereeltjes met oudere zussen, veelvuldig bioscoopbezoek, de hoogtijdagen van de radio, ka tholieke mystiek en aanpas singsmoeilijkheden op een jon gensschool met streng regime. Vertederd terugbladeren in an dermans familiealbum, terwijl de geluidsband zich nostalgisch verlustigt aan de liedjes van die tijd. De Spanjaard Victor Erice laat telkens tien jaar voorbij gaan voor hij een nieuw werkstuk ter inzage geeft. Zijn twee eerdere films vormden zwaar melan cholieke reflecties op de Spaan se burgeroorlog. Zijn nieuwe film heet 'El Sol Del Membrillo' en gaat over zoiets schijnbaar eenvoudigs als een schilder die in zijn achtertuintje een peren- boompje probeert te schilderen. Hij begint met schilderen in september, verrukt geraakt door een heel speciaal soort Lichtval van de zon op een boompje. Maar hij treft het slecht. Er valt een boze herfst in met voortdu rend grauw wolkendak en stort regens, waartegen zelfs het plastic afdak niet helpt, dat Lo pez gebouwd heeft Doven zijn ezel en zijn boompje. Tweeën eenhalf uur lang mogen we het volgen, totdat in nov ember het fruit verrot aan de takken hangt en Antonio moet capituleren. Hij zal zijn peren nooit geschil derd kunnen krijgen zoals hij het had willen hebben De film is een semi-docu- mentaire en als je navertelt waar het over gaat. zal het vast heel belachelijk klinken. En toch, als je Erice funt volgen in zijn fascinatie voor die volhar dende schilder en diens obses sie voor het gekozen onder werp, dan werkt het als een ab soluut uniek en zelfs emotio neel en zeldzaam puur drama. Tl Sol Del Membrillo' is als va riant in filmkunst nauwelijks minder hoogwaardig dan Alt- mans 'The Player' of Ivory's "Howards End'. Vele wegen kunnen leiden naar een Gou den Palm, hoewel ik niet ver wacht dat Erice het haalt. DANS RECENSIE MAARTEN BAANDE RS Voooteftng 'l« Typhoos' doof O N«eu- wr Damgrorp CNxeograf* to*Up Bj- Muzwk Coryt.us Hwvcti Genen 14/5. LAK theater. Letter Afgunst, giengheid. hoogmoed, drift, ledigheid, vraatzucht, wel lust. en d.it •Braad In één vijf tig minuten durende voorstel ling! De Nieuwe Dansgroep trad in het LAKtheater op met 'Les Typhons'. een dans- en acteer spel over de zeven hoofdzon den. Elk van de dansers perso nifieerde er éën van en het was duidelijk dat zij niet onder hun zonden gebukt gingen. Het was een vrolijk, aanstekelijk, ondeu gend en bizar schouwspel In dans, mimiek, muziek en woorden probeerde iedere dan ser de andere mee te nemen in zijn eigen zonde. Soms lukte dat en volfpte ei bijvoortweld een behaagzieke groepsdans of een scène met hoogmoedige, gedis ciplineerde bewegingen. Andere zonden schrokken de anderen juiat Prachtig me het hoe ie dereen voor Vraatzucht op de vlucht sloeg omdat ze alles wil de opeten, zelfs de bil van één van de dansers en uiteindelijk ook haar eigen lichaam. Ook voor Drift, met zijn krachtige, argwanende gebaren, ruimde iedereen het veld. De dansers waren bezeten van hun zonde. Er kwam geen eind aan. Hoog moed marcheerde zelfs nog door toen hij op de grond lag. Aan alle aspecten van de voorstelling was zorg besteed De kostuums WHTBB WOlUk (O grappig. Leuk was bijvoorbeeld het taartvormige rokje van Vraatzucht De begeleiding be stond gedeeltelijk uit een colla ge van muziek, die gewoonlijk met bij elkaar hoort en werd ge deeltelijk door de dansers /elf gemaakt op roestige ijzeren bui zen, instrumenten die eigenlijk geen muziekinstrumenten zijn: ook dit WM mi tra dr middr len om alles op een demonische manier op zijn kop te zetten. De tekst bestond uit een grappig fantasietaaltje, dat je telkens het gevoel gaf dat er wel een of an dere echte vreemde taal gespro ken werd. De dansers hebben laten zien dans uitstekend te kunnen combineren met acte ren, mimiek i-n musu. r. :i I lor grillig de choreografie ook was. steeds was duidcli|k dat alles beheerst en overdacht uitge voerd werd. Recente plannen van de over heid om het dansbeleid te ver anderen hebben er toe geleid dat De Nieuwe Dansgroep op geheven wordt. Gezien de kwa liteit van deze en eerdere voor stellingen is dat een slechte aak i u t is duidelijk te den del de medewerkers van De Nieuwe Dansgroep een goed op elkaar ingewerkt gezelschap vormen, dat een heel eigen bijdrage le vert aan de moderne ontwikke lingen in de Nederlandse dans- wereld. Alleen mei goede schokdempers is hel veilig autoniden Laat ze daarom door Profile Tyrecenter controleren en zo nodig vervangen Wij leveren kwalitatief vakwerk legen scherpe PROFILE MIT PROFIEL BANDEN UITLIJNEN BALANCEREN TREKHAKEN LICHTMETALEN WIELEN «APK PROFILE TYRECENTER BERK Leiden, Kaasmarkt 6, teleloon 071 -12 53 41 Concert van kinderkoren leiden De kinderkoren van de Streek Muziek School Leiden e.o. geven zaterdag 16 mei hun jaarlijkse concert onder leiding van Wim de Ru. Het concert is om 19.30 uur in de Lokhorstkerk. 'Augustijns' theaterfestival leiden Augustinus organiseert op 20, 21, en 22 mei een theater festival. Op woensdag 20 mei speelt toneelgroep Art-i-shock een deel uit 'Ayaya', een bewerking van de Odysseus en brengt My- lou Frencken haar cabaretprogramma 'Waar zijn ze?'. Donder dag 21 mei is er (onder voorbehoud) een lezing over theaterge schiedenis. Het festival wordt vrijdag 22 mei afgesloten met een voorstelling van Toneelgroep Wolfsmond, een Flamenco-dans groep en een a capella-koor. Alle avonden beginnen om 21.00 uur. De eerste-twee avonden worden gehouden in Augustinus, Rapenburg 24 en de laatste in de Volksuniversiteit K&O, Oude Vest 45. Jan Rot in Magnifiosi ljsse Na het Alphense Kasteel (woensdag 20 mei) doet Jan Rot donderdag 21 mei Magnifiosi aan. Zijn theaterprogramma 'Jan Rot gaat nooit uit elkaar' gaat over muziek, seks en tuinieren. De voorstelling begint om 20.30 uur. 'Muziek in de Pancras' leiden i Voor de elfde achtereenvolgende keer organiseert orga nist Joop Brons deze zomer in samenwerking met de kerkvoog dij van de Hervormde Gemeente Leiden een concertserie in de Hooglandse Kerk. De serie, bekend onder de naam 'Muziek in de Pancras' begint zaterdagmiddag 23 mei om half twee. Rolf Wolfensberger, die orgel en piano studeert aan het Sweelinck Conservatorium, zal dan de spits afbijten. Het historische De Swart/Hagerbeerorgel van de Hooglandse Kerk zal ook nu weer worden bespeeld door jonge, begaafde organisten. Op 6 juni is ook een kooroptreden van de Leidse Cantorij o.l.v. Hans Brons te horen. De optredens hebben het karakter van wandelconcer ten. Elke zaterdagmiddag tot en met 19 september kunnen be langstellenden de kerk in- en uitlopen. Dutch Swing College Band blijft Amsterdam De leden van de Dutch Swing College Band hoeven niet op zoek naar een andere naam. De Amsterdamse recht bankpresident mr. Vrakking wees gistermiddag deze eis van de weduwe van voormalig bandleider Peter Schilperoort af. Volgens de uitspraak van mr. I. Vrakking heeft de vrouw onvoldoende kunnen aantonen, dat haar man de orkestnaam in de jaren vijf tig voor zichzelf als merk heeft gedeponeerd en is een naamsver- bod na zoveel jaar „een veel te ingrijpende maatregel." Museum in Dronten aangepast dronten Het Rijksmuseum voor Scheepsarcheologie in Dron ten is het eerste museum in Nederland dat zijn collectie toegan kelijk heeft gemaakt voor visueel gehandicapten. Via een infra- rood-gestuurd systeem ontvangen de blinden en slechtzienden door een koptelefoon de informatie die bij een bepaald object hoort. Ook zijn er reliëftekeningen van de Zuiderzee en het IJs- selmeer gemaakt en kan de bezoeker in aanraking komen met schepen door middel van tekeningen en houten modellen. recensie marjolein van rotter dam Kortom Producties met 'Langsheen een brokkelig pad' Gezien 14/5 Nog te Het speel# zich allemaal af in een oude loods, ergens in Lei den. De loods is niet groot, veel meer dan een keukenblok, een kaptafel en een bed past er niet in. Toneelgroep Kortom Pro ducties speelt er zijn 'Langs heen een brokkelig pad'. 'Langsheen een brokkelig pad' is dus theater op locatie, toneel op een niet speciaal daarvoor bestemde plaats. En dat was tijdens de première gisteravond goed te merken. Het geroezemoes van buiten leidde de aandacht van de ac teurs af, er werd geklopt op de deur op momenten waarop dat niet hoorde, en er klonk mu ziek die ook al niet erg bij het verhaal paste. Het verhaal van 'Langsheen een brokkelig pad' gaat over twee uitzichtloze liefdes. In twee dialogen, door regisseur Kees Epskamp soepel door el kaar lopend in de ruimte gezet, wordt over die liefdes verteld. De ene betreft de liefde tussen de ruim 700 jaar oude graaf Fosca en een dame uit de thea terwereld, de andere die tussen een bluesdrummer en een al- coholiste. De eerste dialoog is l op Simone de Beau- 'Alle mensen zijn sterfe lijk', de tweede geschreven door Martien Douw. Terwijl de twee stellen afwis selend liefkozen en ruzie ma ken, staat onverstoorbaar een schilder in wielrenbroek een Rubens-achtige engel over te schilderen. Het is de Schepper, God zelf. Alleen tegen het einde van het stuk verlaat deze schil der even zijn keukentrap om naast de verlaten drummer te gaan zitten. Dat is het enige ontroerende moment van het stuk. Want echt boeien kan het niet. De zinnen die de acteurs roepen hebben wel iets weg van diep zinnigheid, maar stemmen nooit echt tot nadenken. „Zijn woorden waar?" roept de drummer bijvoorbeeld tegen zijn vriendinnetje. Enig verband tussen de twee dialogen is er al evenmin, zij het dat in beide relaties naar stig naar het verloren paradijs van de ware liefde wordt ge zocht. Maar jgevonden wordt dat paradijs niet. Het stuk ein digt met de laatste, wanhopige poging van de actrice de on sterfelijke graaf over te halen zich nog één keer aan de liefde te geven. „Twintig jaar van jouw leven vraag ik je. Wat is voor jou nu twintig jaar?" Het klonk allemaal net iets te moeizaam en verveeld. Mis schien is het toch niet zo raar dat het geluid van buiten de aandacht bleef afleiden. Eerste expositie van Leidenaar Jan Ziegelaar leiden marjolein v De geboren en getogen Leide naar Jan Ziegelaar houdt zater dag 16 mei in de Hooglandse Kerk zijn eerste expositie. Het is tevens de eerste in een serie zo- mertentoonstellingen in die kerk. Ziegelaar exposeert er overi gens niet alleen. Er is ook werk tentoongesteld van Irène Prin sen die een 13 meter lang kunstwerk over het leven van Christus van geknipt staal in de kerk heeft opgesteld. Voorts is er ook een project van studen ten van de foto-academie te Het werk van de Leidenaar bestaat uit zo'n dertig aquarel len en acrylschilderijen. Hij moest door vrienden worden overgehaald om te exposeren, 'want zelf is hij niet zo'n exhibi tionist'. Pas na zijn vut is Ziege laar met schilderen begonnen. Althans, als kunstschilder, want huisschilder was hij zijn leven lang al. De meeste technieken heeft hij zichzelf geleerd. „Toen ik aenmaal had bedacht dat ik wilde aquarelleren, ben ik wel naar zo n cursus gegaan, maar daar was ik na drie weken al weer weg. Ik ben een eigenwijs pot nat en ik kon er niet tegen om alleen maar fijne blaadjes en bloemetjes te maken, zoals ze daar deden. Ik hou meer van het grovere en ruigere werk. Centrale thema's in Ziege- laars werk zijn luchten - liefst met duidelijk zichtbare strepen neergezet en vergezichten. Ook vindt hij water altijd weer Vorig ichzelf If de techniek schilderen met acrylverf bijge bracht. Hij wilde ook weieens een donkere achtergrond ma ken. en dat kan niet met aqua relverf. En voor olieverf vond hij fk h/rll niet geschikt. ..Ik hen iemand die graag snel werkt, en dan is die acrylverf ideaal. Dat droogt bliksemsnel." Ziegelaar ziet zijn eerste ten toonstelling met spanning tege moet „Ik knijp hem als een ou we dief', zegt hij. „Want wat moet ik als niemand het mooi vindt? Alweer een hele nieuwe hobby beginnen?" Hij hoopt op een beetje waardering en zou het, bij wijze van spreken, zelfs niet erg vinden als ziin schilde rijen gestolen werden. „Dan weet je tenminste zeker dat ie mand ze mooi vindt." leiden/den haag Ken HtM's The Phantom of the Opera' waart weer rond in Nederland. Vrijdag 29 en zaterdag 30 mei komt deze produk tie naar het Congresgebouw in Den Haag Voor toegangskaarten voor beide voorstellingen kan men van 17 tot en met 22 mei terecht bij het Uitbureau van K&O. De zomertentoonsteUtng wordt zaterdag 16 mei feestelijk geopend. Vanaf 11.00 uur is er muziek in de kerk. De tentoon stelling is op maandag te bezzie- krn van 13.00 lot 1530 uur dinsdag tot en met vrijdag 11.00 tot 15.30 uur en op /i dag van 11.00 tot 16.00 uur op Tekort naar 2,2 miljoen gulden amsterdam hu»koisi llpctofr De vermindering van de subsi die aan Het Nationale Ballet fors aantal gc- zakelijk leider Dick Hendriks tijdens een hoorzitting van de raadscommissie cultuur over het Amsterdamse kunsten plan „Wij staan met de rug te gen de muur en voelen ons ui terst verbolgen", aldus Hen dnks Het ge/e|s< hap kri|g1 in de penode 1993 1996 6.5 ton minder subsidie van dc hoofd stad en 4,4 ton minder MB het rijk. Hendriks waarschuwde dat het stnif turele tekort daar door stijgt naar 22 miljoen gulden, omdat Het Nationale Ballet al eerdeT onverwachte bezuinigingen kreeg opgelegd. „Het »s een illusie te denken dat verhoogde toegangsprijzen tot meer inkomsten zullen lei den Daar jaag je het publiek juist mee weg. zo is inmiddels uit onderzoek gebleken <>ok zakrli|k leider a-rrit Korthals Altes van Toneel groep Amsterdam stelde dat de nchtlijncn van minister d'Ancona voor de verhoging van eigen inkomsten niet haalbaar zijn ..De bezuiniging van in totaal 63 ton zal in elk geval betekenen dat we min der produktics kunnen maken Hostelling van het repertoire om meer publiek te trekken, is voor ons bovendien absoluut onaanvaardbaar Gultuurwrthouder Bakker kreeg echter een compliment, omdat hij wil streven naar een theatrr sour hei gr/H •ik*''" har >ap. -oncertgebouw directeu r Marlijn Sanders noemde het een schande dat de gemeente met 13 ton bezuinigt op het onderhoud van de mooéste concertzaal van Nederland We hebben nu een maximale bezettingsgraad en dal zal al leen maar minder kunnen worden door de/e voome mens Ik heb niets aan een tien als rapportcijfer als dr gr meen te ons vervolgens laai

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1992 | | pagina 9