'Ik zie wel wat ik hierna doe' Rtv show Meeleven met leed van echte patiënten Met de Cosby Show verdwijnt ook de American dream voor zwart Amerika T Humphrey Campbell in Malmö WOENSDAG 6 MEI 1992 9 TROS start met reality-serie over ziekenhuis De belevenissen van dokter )an, zuster In- grid en sociaal-verpleegkundige Nel in Me disch Centrum West worden al jarenlang op de voet gevolgd door een paar miljoen kij kers. Tussen de medische ingrepen door hebben de hoofdrolspelers het vooral druk met elkaar. Liefdes bloeien op, verwelken ook vaak weer even snel en dingen die het daglicht niet kunnen verdragen, zijn aan de orde van de dag. Ziekenhuispersoneel kijkt vaak met ge mengde gevoelens naar de populaire TROS- serie. Het heeft niets met de werkelijkheid te maken, wordt gezegd. Ook de argeloze kijker vraagt zich vaak af of MCW de werke lijkheid is. De TROS komt vanavond met een ant woord. De komende acht weken staat de dagelijkse realiteit op de afdeling Eerste Hulp van het Academisch Ziekenhuis Utrecht centraal. 'Ingang Oost' is de titel van de nieuwe serie die onder de noemer reality-televisie valt. Volgens Bob Bremer, hoofd Programma Ontwikkeling van de TROS, is reality-tv een trend die vanuit Amerika is overgewaaid naar Europa. „Dit soort programma's be stgat in verschillende vormen. Zo valt het home-videoprogramma De Leukste Thuis ook onder reality-tv", aldus Bremer. Vervolgverhaal Ingang Oost is een combinatie van pure in formatie en human interest verpakt in een vervolgverhaal. Het programma is ontwik keld en geproduceerd door René Stokvis die zich inmiddels met programma's zoals Chi rurgen werk en Op de drempel van het leven specialist in medische programma's mag noemen. \ier weken lang filmde hij in sa menwerking met onder anderen Mick de Boer op de EHBO-afdeling van het AZU. De patiënten worden vanaf het moment van binnenkomst gevolgd op hun verdere weg door het ziekenhuis. I Iet zijn allemaal echte patiënten, echte doktoren, echte familiele den en vooral veel echte verwondingen. De kijker moet meteen in de eerste afle vering al over stalen zenuwen beschikken om niet het hoofd af te wenden als de knie van Frank open wordt gelegd. Frank wordt binnengebracht met een verbrijzelde knie schijf. Hij is met een brommer van een vriend tegen een boom gereden en ligt krom van de pijn op een bed. Terwijl hij naar de röntgen afdeling wordt gebracht, komt Vincent met zijn moeder en opa en oma binnen. De peuter is gevallen en heeft een dikke onderarm die verdacht krom staat. Zijn gebroken arm moet direct onder volledige narcose gezet worden. Een hartverscheurend tafereel ontstaat als hij in de armen van zijn moeder snikkend in slaap wordt gebracht. Ondertussen brengt de ambulance een oudere vrouw binnen die thuis een hersen bloeding heeft gehad. In één van de behan- delkamertjes ligt een man die met een eick trische zaag zijn vingers heeft geraakt. De camera zoemt helemaal in op het moment dat de chirurg de wond dichtnaait. Producent René Stokvis heeft oog voor detail. „Dit is nu eenmaal het dagelijks le ven op een EHBO-afdeling. We willen een reëel beeld geven van het werk en daar ho ren ook bloed en wonden bi). In een latere aflevering komt ook iemand binnen die niet meer dan een flinke splinter in zijn vinger httfl G. Cerfontainc. voorzitter van de Raad van Bestuur van het AZU. is heel tevreden met het eindresultaat. „Wij krijgen regelma tig verzoeken van de pers om mee te lopen en meestal gaan we daar niet op in. René Stokvis ken ik van Chirurgenwerk en ik heb onder strikte voorwaarden ingestemd met de opnames". Zo moesten alle patiënten uitdrukkelijk en in heldere toestand toe stemming geven om gefilmd te worden. Ook het personeel kon op ieder moment aangeven dat ze geen draaiende camera op hun vingers wilde hebben. De kracht van Ingang Oost zit vooral in het menselijk aspect v an de serie en het on verwachte. De kijker leeft mee met de pa tiënt als de diagnose wordt gesteld. Wie de eerste aflevering van Ingang Oost ziet. zal ongetwijfeld volgende week weer ki|ken. Want, hoe loopt het af met de verbrijzelde knie van Frank? Moet Vincent geopereerd worden aan zijn arm? En zal het verkeers slachtoffer blijvend letsel overhouden7 Het is inderdaad Medisch Cenmim West. Maar dan echt. (Uitzending: vanavond om 19.15 uur, Ne derland 2) Ellemijn in De Mankementenshow Als klein meisje keek ik al naar iedere af levering van de Stratemaker-op-Zee-show. Ik was smoorverliefd op de Strate- maker. Ik zou later met hem trouwen. En ik zou zelf ook to neelspeelster worden, dat wist ik zeker", zegt de Rotterdamse actrice Ellemijn Veldhuijzen van Zanten (24). Met de Stratemaker-op-Zee is Ellemijn niet getrouwd. Maar wel speelt ze 13 afleveringen lang in De Mankementenshow samen met Aart Staartjes en Wieteke van Dort en al die an dere idolen, die ze als klein meisje op tv aan het werk zag. Niet alleen in de Stratemaker- shows, maar bijvoorbeeld ook in de serie J.J. de Bom: Voor heen De Kindervriend. Ellemijn: „Een kinderdroom ging in vervulling toen de eerste repetities voor de Mankemen tenshow begonnen. Toen ik al mijn idolen uit mijn kinderjaren voor de eerste keer in levende lijve zag, ging ik bijna door de grond. Daar stond ik dan naast Aart Staartjes en Wieteke van Dort en al die anderen. Ik was öp van de zenuwen." Ellemijn was jaren geleden voor het eerst op tv te zien in de KRO-serie In Therapie als een 17-jarig meisje met een zenuw tic. Vervolgens kwam Berend Boudewijn in Rotterdam kijken bij het Improvisatie Theater, waar zij toen speelde. Ellemijn: „Hij wilde voor de KRO-tv acht programma's maken, waarin onbekende acteurs en actrices improviseerden. Uit onze groep werden er zeven gekozen, onder wie ik. De serie kwam op tv als Glad Ijs. En dat leidde weer tot een gastrolletje in de serie Laat „Toen ontmoette ik Frans Boelen, de regisseur en beden ker van de Mankementenshow en vroeger de regisseur van De Stratemaker-op-Zeeshows en J.J. de Bom. Frans kende mij van de Therapie-shows. En voor de Mankementenshow had hij een meisje met een tic nodig. De cirkel was rond." Ballet Op straat wordt Ellemijn niet herkend. „Ik draag op mijn ei gen verzoek in de Mankemen tenshows een zwarte pruik. Na de eerste aflevering belde een kennis op die vroeg wat m'n echte kleur haar was. Ik wilde niet dat de mensen mij zouden gaan identificeren als 'dat jonge meisje met-de-tic'. Maar 't is ontzettend leuk om die rol te spelen. Ik was al heel gauw ge wend. En ik leer nog elke repeti tie heel veel." Ellemijn Veldhuijzen van Zanten, dochter van een archi tect, was vijf jaar toen ze ballet lessen kreeg. „Ik dreigde nogal lang te Worden. Mijn ouders vonden dat ik moest leren tiots op mijn lijf te zijn. Zelf was ik helemaal weg van die tutu's en ik wilde zeker uitgroeien tot pri ma ballerina bij het Nationale Ballet. Maar op mijn dertiende werd ik afgekeurd." Op het gymnasium bleef ze zitten omdat het schooltoneel haar te veel in beslag nam. Ze ZOGEZEGD ,,Het is gewoon de onbevangen heid van de slechte journalist. Ik praat altijd zoveel over mezelf, dat de ander op een gegeven mo ment denkt: ja, nu wil ik wat zeg gen. Driekwart van de opnamen die we bij Glamourland maken, kan niet worden gebruikt omdat ik overal doorheen lui." (Gert ian Droge in VARA TV-Magazine) ,,lk kijk eerlijk gezegd nooit ver der dan de dag van morgen. Er is een gezegde dat luidt: als je één voet in het verleden zet, en de andere in de toekomst, dan schijt je op het heden." (Kim Basinger in Humo) ,,Als ik me eenmaal in een nieu we compositie heb vastgebeten, ga ik net zo lang door tot het af is. Ik werk dan in een soort roes. Maar is het ei eenmaal gelegd dan gebeurt er weer iets vreemds. Het lijkt dan net alsof ik in een postnatale depressie te rechtkom." (Laurens van Rooijen in Story) Klaus Maria Brandauer vind ik een vreselijk acteur. Zo'n om hooggevallen ijdeltuit. Een rol naast hem zou ik weigeren, al zou het nog zo'n goede stap zijn voor mijn carrière. Ik ga mijn tijd toch niet opofferen om met zo'n idioot te werken." (Jeroen Krabbé in Privé) ,,Het lijkt me absoluut een grap om een keer bij 'Berg' te zingen. Dat verwacht niemand van me en daarmee schop je toch weer wat huisjes omver. Ik blijf nu een maal af en toe een rebelse meid (Viola Holt in VARATV-Ma- gazine) „Incest gaat nooit over. Maar het beeld dat sex alleen macht, ver nedering en pijn is. heb ik weten te keren. (Karin Bloemen in Hu mo) ,,lk ben nu 80 jaar en oud ge noeg om verschrikkelijk veel van een jonge vrouw te houden." (Adriaan Morriën in Humo) „Werkelijk, André van Duin is vreselijk om mee te werken in 'Wie ben ik'. Het is echt een straf. Elke keer probeer ik goed leiding te geven in het program ma, maar zodra ik André al zie moet ik lachen. Die blikken van hem. Ik lig zo m een deuk, dat mijn hele make-up doorloopt en ik weer moet worden bijge werkt (Caroline Tensen in Privé) „Het leukste van alleen zijn is dat je lekker veel ruimte hebt in bed." (William McNamara in Ve ronica) Ik kwam terecht bij de groep Af fair, waarin de Amerikaanse zan ger Forrest zong. Maar de groep werd opgeheven We wilden het te snel maken. Achteraf weet ik dat je de tijd moet nemen om van een klein twijgje langzaamaan een eik te maken. Dat probeer ik nu." (Kid Safari in Story) „Mijn werk betekent erg veel voor mij Het is belangrijker dan een huiselijk leven en een rela tie Ik heb het veel te druk om een gezin te hebben. Ik heb een heel lieve vriendin, die mijn ge heim moet blijven, maar ik trouw niet met haar Maar als zij per se een baby wil hebben, tja Ze moet er dan niet op rekenen dat ik iets aan de dagelijkse opevoe- ding doe." (Hans Böhm in Privé) Ellemijn Veldhuijzen van Zanten tijdens de opnamen van De Manke mentenshow. FOTO TON KASTERMANS deed "te jong" toelatings examen voor de Amsterdamse Toneelschool. Ellemijn week uit haar de toneelschool van Maas tricht. Na een jaar naar de nieu we toneelschool in Eindhoven. Ellemijn: .Allemaal niet afge maakt, maar ik leerde er toch veel. Via een vriendje kwam ik in Den Haag terecht als in valster in een dans-zangrol. Een advertentie bracht me bij een theatersport-experiment in Rot terdam. Optredens in De Melk weg in Amsterdam, Sneltheater in Heemskerk. En nu dus die Mankementenshow." En dan? „Geen idee. Mijn vader is zelfstandig architect. De ene maand heeft hij vier opdrach ten, de volgende geen enkele. Dan moet hij ook maar weer af wachten wat er op zijn weg komt. Ik ben dat dus van jong- safaan gewend. Ik zie wel." washington rupert cornwell the independent emidden van het ru moer de afgelopen tijd rond Hollywood en omgeving is het wellicht wei nig mensen opgevallen. Maar vorige week is de zwarte stu dent Theo Huxtable afgestu deerd. Toegegeven, het was in scène gezet. Maar het onver* wachte universitaire succes van de eigenzinnige Theo vormde het slot van de meest populaire tv-show uit de geschiedenis. Kortom, de Cosby Show is niet Natuurlijk zal de serie de ko mende jaren overal worden her haald. Maar vorige week ging bij NBC de allerlaatste 'nieuwe' aflevering van de serie rond het zwarte gezin de lucht in. Net op het moment dat de rellen in Los Angeles een tragische mijlpaal vormden in de geschiedenis van zwart Amerika. Het mag in het niet vallen bij deze tragedie, maar het vertrek van Bill Cosby alias Cliff Huxta ble, zijn vrouw Clair en hun kin deren is toch een droevig stem mende zaak. De show was vro lijk en grappig. Het liet een zwarte wereld zien zonder drugs, armoede en geweld, maar met de waarden van een warm thuis en een liefhebbende familie niet bepaald het beeld van de zwarte wijken in het Los Angeles van vandaag. Wat dat betreft heeft de Cos by Show geen positieve invloed gehad op de discussie over de rassen problematiek in de Vere nigde Staten. Het publiek rede neerde ongeveer als volgt: een oorzaak van de problemen van de zwarte bevolking is de onver schilligheid van de blanke meerderheid: een reden voor die onverschilligheid is de dui delijke rijkdom van de Huxta- bles, de meest bekende zwarte familie van het land. Als zwar ten zö kunnen leven, waar ligt dan het probleem? Zijn de suc cesvolle Huxtables niet een dui delijk bewijs dat zwarten de oorzaak van hun problemen bij zichzelf moeten zoeken? Een tweede belangrijke be denking is veel eenvoudiger: de Cosby Show is ongeloofwaardig een blanke komische tv-serie die toevallig wordt gespeeld door mensen met zwarte ge zichten. „Bill Cosby is niet eens zwart genoeg om 'oom Tom' te spelen sneerde het blad de Village Voice ooit. Je zou haast denken dat de hatelijke opmerking van het blad voortkomt uit jaloezie. Ver- STRIPS BOLLEBOOM Bill Cosby als Cliff Huxtable met zijn zoon Theo in de Cosby Show. foto cpd geet Michael Jackson, de bas ketballer Magie Johnson en de anderen. Bill Cosby is de rijkste zwarte man in Amerika en de show die hij acht jaar geleden heeft bedacht is een commer cieel succes zonder weerga in de geschiedenis van de televisie. De cijfers speken voor zichzelf. Op een gegeven moment be taalde omroepmaatschappij NBC bijna 5 miljoen gulden voor het recht om één afleve ring uit te zenden. Maar de om roep trok met de show wel hoge kijkcijfers en behoedde zichzelf zo van de ondergang een lot dat met het verdwijnen van de Cosby Show opnieuw dreigt. Op het hoogtepunt van de show in 1987 werd het pro gramma in 41 procent van de Amerikaanse gezinnen beke ken: zo'n 87 miljoen mensen. Dit laatste seizoen bedroeg Cos- bys persoonlijke honorarium per show een slordige 450.000 gulden, plus een aanzienlijk deel van de 1400 miljoen gul den die sinds 1984 is verdiend met de rechten om de show te mogen uitzenden. Maar volgens de meesten ver dient Bill Cosby elke cent van het geld. Allereerst is hij een briljante komiek, een man met plastische gelaatstrekken die een storm van gelach kan op roepen door alleen maar een wenkbrauw op te trekken. On telbare miljoenen mensen heeft hij enorm veel plezier bezorgd. Het verdwijnen van de Huxta bles vergroot in niet geringe, mate de ellende van de zwarte bevolking. Weinig mensen heb ben de gewone gang van zaken feller bestreden dan hij. Mis schien was het alleen maar een stukje Fictie, maar daarmee heeft hij wel de hoop nieuw le ven ingeblazen dat ook voor zwarte mensen zoiets als de American dream nog steeds iets betekent. (vertaling: Margot Klompma ker) Zanger Humphrey Campbell is wordt gehouden. Campbell ver- aangekomen in het Zweedse tegerrwoordigt ons land met het to hikman pu jjru Malmö waar aanstaande zater- lied "Wijs mij de weg', dag het Eurovisie Songfestival

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1992 | | pagina 9