Maarschalk Pétain was held en fascist Liever abortus dan voorbehoedmiddel Feiten Meningen Onthullingen over hulp VS aan Irak nadelig voor Bush Smakelijk eten re 1 DINSDAG 28 APRIL 1992 Museumplan verhit de gemoederen in Frankrijk „Maarschalk Pétain was een held. Hij heeft Frankrijk tot tweemaal toe gered en zichzelf totaal opgeofferd. Hij kreeg stank voor dank. Natuurlijk heeft hij fouten ge maakt. Maar voor mij blijft hij een van de grootste man nen uit de Franse geschiedenis." cauchv-a-la-tour hans gertsen tijd voor heftige discussies. Voor veel Fransen is en blijft Pétain het symbool van een regime dat onverbloemd fascistisch was, dat jacht maakte op verzetsstrij ders, joden en communisten. Een regime dat een zwarte smet werpt op de glorieuze geschie denis van het vaderland. Voor veel anderen is Pétain ech ter vooral een slachtoffer van de geschiedenis. Een oude oorlogs held die meende dat hij Frank rijk kon redden door het op een akkoordje met de Duitsers te gooien. De misdaden waaraan net regime van Vichy zich schuldig heeft gemaakt, waren het werk van anderen. De jaarlijkse bedevaart naar Cauchy-a-la-Tour heeft zich ja renlang in een vrijwel volstrekte anonimiteit voltrokken. Dit jaar ligt dat anders. De discussie over Vichy-Frankrijk is opnieuw in volle hevigheid losgebarsten nadat drie rechters onlangs oor deelden dat de Franse oorlogs misdadiger Paul Touvier zich niet schuldig heeft gemaakt aan misdaden tegen de mensheid. Vichy' zou immers geen hege- monistische of racistische ideo logie hebben gehad. Terwijl de polemiek over de rechterlijke uitspraak nog volop gaande is, lekte vorige week uit dat de Pétain-vereniging het ge boortehuis in Cauchy tot een soort museum wil maken. „Bi zar, onacceptabel, walgelijk", zo luidden de commentaren in de Franse pers. „Het idee om een museum voor Pétain te openen, is een regelrechte provocatie", de naam van de meent nazi-jaagster Beate Klarsfeld. En veel Franse anti- correspondent De naar schatting 70-jarige be wonderaar van maarschalk Phi lippe Pétain is een van de ruim tachtig leden van de 'Vereniging ter verdediging van maarschalk Pétain' die net afgelopen week einde in het Noordfranse ge hucht Cauchy-a-la-Tour de ijzi ge wind en regen trotseerden om hulde te brengen aan hun miskende held. Al jaren maakt de vereniging op of rond de 24ste april, de ge boortedag van de maarschalk, een soort bedevaart naar zijn geboortehuis in Cauchy-a-la- Tour. Hier, in een bescheiden boerderij, zag Philippe Pétain in 1856 het levenslicht. Pétain, de man die de totaal gedemorali seerde Franse troepen in 1917 bij Verdun wist op te peppen en naar de overwinning voerde. Maar ook de Pétain die in 1940 een wapenstilstand sloot met Hitler Duitsland en die op 84- laiige leeftijd president werd van het collaborerende Vichy- Frankrijk. De oorlogsheld uit de Eerste Wereldoorlog, in Frankrijk nog altijd La Grande Guerre' ge noemd, werd in 1945 ter dood veroordeeld wegens landver raad, samen met een aantal an dere kopstukken van het foute Frankrijk. Hen straf die op grond van zijn leeftijd werd omgezet in levenslang. De gevallen held overleed in 1951, op 95-jarige leeftijd, in gevangenschap. Ruim veertig jaar later zorgt het maarschalk in Frankrijk nog al- fascisten vrezen dat het muse um een bedevaartsoord wordt voor extreem-rechts. Geschrokken door de plotselin ge aandacht van de media pro beert secretaris Yann Clerc het museumplan te bagatelliseren. „Het gaat niet om een museum, maar om een besloten herden kingsplaats. We hebben hele maal geen plannen om het ge boortehuis van de maarschalk open te stellen voor het pu bliek", zo houdt hij de ongeveer twinti^naar Noord-Frankrijk getogen journalisten voor. Een voorstelling van zaken die strijdig is met een aankondiging in het verenigingsblad Le Maré- chal. In het laatste nummer van het blad roept Clerc de leden op massaal naar Cauchy te komen om bij wijze van voorpremière alvast een kijkje te kunnen ne men in het museum in wording. Luchtje Het museum zelf stelt nog niet al te veel voor. In vijf blauw ge schilderde kamers staan her en der wat souvenirs uitgestald. Granaten en hulzen uit de Eer ste Wereldoorlog, een helm, een kopie van de overlijdensakte van de maarschalk en vooral heel veel portretten. Portretten met een luchtje, want hoewel de vereniging zegt eerherstel te willen voor de held uit La Gran de Guerre, laten de meeste staatsieportretten en schilderij en de andere Pétain zien. Tekst of uitleg ontbreekt. „Hier is Philippe Pétain gebo ren. Maarschalk van Frankrijk en staatschefzo vermeldt een plaquette op de binnenplaats van de boerderij, waar de aan hangers van de maarschalk nog wat nakeuvelen na een herden kingsdienst in het Latijn. Me rendeels bejaarden, maar ook een aantal fanatieke jonge leden van het extreem-rechtse Front National. „Ik ken de details van Vichy niet, maar ik weet wel dat Pé tain een groot man was. Hij probeerde de meubels te red den toen het huis in brand stond", zegt een pakweg 20-ja- rige aanhanger van Le Pen. Óp de vraag of het deporteren van duizenden joden 'een detail' is, antwoordt hij niet. „Terwijl an deren vluchtten, besloot hij te blijven. Daar is meer moed voor nodig dan om naar Londen te gaan en te wachten op de komst van de Amerikanen." Tussen de genodigden en jour nalisten heeft ook een histori cus kans*gezien om binnen te sluipen. „Ik was benieuwd welk beeld van Pétain ze hier schet sen", zo legt hij uit. „Mijn bang ste vermoedens zijn bevestigd. De Pétain die hier wordt her dacht, is volstrekt eendimensio naal. De held, de staatschef. Er is geen enkele verwijzing naar het inktzwarte Vichy. Ik zou mijn leerlingen hier niet mee naar toe durven nemen", aldus de geschiedenisleraar. De meeste bewoners van het nog geen 3000 zielen tellende Cauchy hebben geen enkel be zwaar tegen de komst van een Pétain-museum, zo lijkt het. „Het zijn geen lastige buren en we zijn er trots op dat de held van Verdun hier geboren is", zegt een buurvrouw. Zelfs de communistische burge meester van Cauchy-a-la-Tour, Eugène Fontaine, heeft weinig moeite met een museum voor maarschalk Pétain. Op voor waarde dat alleen hulde wordt gebracht aan de Pétain van La Grande Guerre. washington dpa De steun die de Verenigde Sta ten eind jaren tachtig aan het regime van de Iraakse dictator Saddam Hussein hebben gege ven, blijkt veel groter dan offi cieel werd toegegeven. Boven dien was Washington al jaren op de hoogte van het misbruik dat Irak maakte van de groot schalige voedselhulpprogram ma's van de VS. Het lijkt erop dat de stroom aan onthullingen hierover een serieuze politieke bedreiging gaat worden voor de positie van president George Bush, die juist dank zij de oor log tegen Irak een ongekende mate aan populariteit bezat. Bijna dagelijks wordt meer be kend over de geheime overeen komsten die de regering-Bush sloot met de Iraakse dictator. Het gaat vooral over akkoorden in de jaren na de oorlog tussen Irak en Iran {die eindigde in 1988) en voor de Iraakse invasie van Kuwayt, augustus 1990. Gisteren werden notulen open baar van een overleg op het mi nisterie van landbouw in okto ber 1989. Daaruit blijkt dat ambtenaren op de hoogte waJ ren van het gebruik door Irak van Amerikaanse kredietgaran ties, bedoeld om voedselaanko- pen te financieren, voor de aan schaf van wapens.Alles wijst erop dat gegarandeerde fond sen en/of middelen door Irak zijn overgemaakt aan derde partijen in ruil voor militaire apparatuur", melden de notu len. Tijdens het overleg werd ook opgemerkt dat sommige landbouwkredieten door Irak werden gebruikt voor de aan schaf van „gevoelige nucleaire technologie". Volgens documenten die vorige maand zijn vrijgegeven door de voorzitter van een commissie van het Huis van Afgevaardig den, de Democraat Henry Gon zales van de House Banking Committee, en die worden be vestigd door diverse publikaties in de Amerikaanse media was de regering-Bush ten minste al twee jaar op de hoogte van het feit dat Irak stelselmatig het voedselhulpprogramma met een waarde van vijf miljard dol lar misbruikte. Maar zowel pre sident Bush als zijn minister van buitenlandse zaken lames Baker weigerde in te grijpen. Met behulp van een in de VS gestationeerde tussenpersoon kregen scheepsvrachten graan die waren gekocht voor distri butie in Irak een nieuwe be stemming in Oost-Europa of het Midden-Oosten. Volgens de stukken van Gonzales verkocht Irak het graan voor wapens of baar geld. Zo financierde de Amerikaanse regering onbe doeld een groot deel van het zware wapentuig van Irak dat het later, in de operatie Desert Storm, vernietigde. Volgens Gonzales gebruikte Irak een bank in Atlanta om de wa penaankopen te regelen. Deze bank, Lavoro geheten en voor een groot deel in bezit van de Italiaanse regering, was de be langrijkste kredietverstrekker van Irak. De bank financierde Irak op basis van het Ameri kaanse landbouvvhulpprogram- ma en kreeg door aantrekkelijke rentepercentages geld van an dere banken. In augustus 1989 vielen agenten van de FBI de bank binnen. Hun fraude-on derzoek werd echter stopgezet na protesten van Baghdad. In oktober 1989 ontmoette Baker zijn Iraakse ambtgenoot Tareq Aziz die zich beklaagde over het FBI-onderzoek, aldus een mi nisterieel memo. Na het onder houd vroeg Baker aan de minis ter van landbouw. Clayton Yeutter, de hulp aan Irak te ver groten. Tot verbazing van de ambtenaren op Yeutters depar tement werd aan Irak vervol gens nog eens voor 500 miljoen dollar aan gegarandeerde lenin gen overgemaakt. Pas in 1991, na de Iraakse inva sie van Kuwayt, zijn verscheide ne mensen van de Bank Lavoro in staat van beschuldiging ge steld wegens miljoenenfraude. De Los Angeles Times schreef het afgelopen weekeinde dat hoge Amerikaanse ambtenaren in rnei 1990 op het Witte Huis de groeiende vijandige houding van Irak ten opzichte van Ku wayt hebben besproken. Maar de functionarissen besloten geen waarschuwing te laten uit gaan, de Amerikaanse hulp aan Irak te continueren en vast te houden aan de toenaderingspo litiek van Bush en Baker. De Amerikaanse columnist Wil liam Safire beschuldigde de re gering van president Bush giste ren van „bezeten bevrediging" ten opzichte van Saddam Hus sein in de jaren vóór de invasie van Kuwayt. Deze politiek werd ook voortgezet toen de dreiging voor Amerikaanse belangen in Iran, Iraaks aartsvijand, al lang was verdwenen. Safire riep op tot een onafhankelijk onderzoek van de 'cover up', het toedek ken van de Amerikaanse vriend schapspoli tiek ten opzichte van 'de slager van Baghdad'. Houding van Roemenen moeilijk te veranderen tie en Seksualiteit het bu reau dat vorig jaar is opgericht met geld van de Internationale Federatie voor Gezinsplanning. „De afgelopen 23 jaar was abortus het enige alternatief. Het is heel moeilijk om vrou wen aan het verstand te bren gen dat het gezonder en veili ger is voorbehoedmiddelen te gebruiken", zegt zij. De mythen die in het tijdperk van Ceaucescu gemeengoed zijn geworden, zijn moeilijk uit te bannen. Vraag vrouwen waarom ze de pil niet slikken en de meesten zullen je vertel len dat je daar dik van wordt, kanker van krijgt of voor haren op je borst zorgt. Voorlichting Condooms zijn niet populair bij mannen en spiraaltjes zijn voor de meeste vrouwen onge schikt omdat zij door de vele abortussen snel infecties oplo pen. Maar voorlichting blijft het grootste probleem. Het duurde lang voor de regering iets deed. Er was druk van de Wereld bank voor nodig om haar te overtuigen van de noodzaak tot het opzetten van een minis teriële werkgroep voor gezins planning. De medische stand heeft er soms belang bij het ge bruik van voorbehoedmidde len niet te stimuleren. „Veel gynaecologen zijn niet gelukkig met de verspreiding van infor matie over voorbehoedmidde len omdat zij aan abortus ver dienen", aldus dr. Koo. Totdat gemakkelijker aan voor behoedmiddelen is te komen en voordat een grootscheepse vooorlichtingscampagne van start gaat, zullen de rijen voor de abortusklinieken zich blij ven uitstrekken tot in de gan gen van de Roemeense zieken huizen. Dr. Conteanu in het Titanen ziekenhuis is praktisch inge steld: „Wij hebben een begin gemaakt. Maar twee jaar na de revolutie zien we dezelfde vrouwen terugkomen voor hun derde of vierde abortus en ik ben er zeker van dat we ze nog wel een keer zullen terugzien." pijnlijk en door haarzelf opge wekt. „Ik deed het zelf en ging dan naar het ziekenhuis en vertelde daar dat het vanzelf was begonnen", zegt zij. Dr. Floren Conteanu. gynaeco loog in het ziekenhuis: „Voor de revolutie stopten vrouwen allerlei dingen alcohol, zeep, schoonmaakmiddelen, naal den, van alles in hun baar moeder om een abortus.op te wekken en kwamen dan hier heen voor hulp." In een poging bij Roemenen hogere geboortecijfers te cre- eren dan bij etnische minder heden, verordonneerde Ceau cescu dat Roemeense vrouwen ten minste vier kinderen moes ten krijgen. Tegen de tijd dat hij werd onttroond, was het aantal geboorten echter weer bijna even klein als in de perio de voordat Ceaucescu aan de macht kwam. Deze daling kan niet worden verklaard uit het gebruik van voorbehoedmiddelen. Geboor tebeperkende middelen moe ten worden betaald in buiten landse valuta en moeten het land worden binnengesmok keld. Voor de meerderheid van de verarmde Roemenen was dat niet weggelegd. De Roe meense vrouwen moeten ille gaal de miljoen abortussen hebben gekregen die in 1965 legaal werden uitgevoerd. De kosten in termen van men selijke ellende waren verschrik kelijk. Legalisering van abortus heeft gezorgd voor een daling van het aantal vrouwen dat sterft tijdens de zwangerschap, maar zet het systeem onder druk. De ziekenhuizen in dit arme land kampen vaak met een gebrek aan verdovings middelen en de apparatuur is sterk verouderd. Vrouwen ervan overtuigen dat ze anti-conceptiemiddelen moeten gebruiken is een hels karwei. Na Ceaucescu be schouwen velen de pogingen om het gebruik van die midde len te bevorderen als het vol gende voorbeeld van medische interventie. In het Titanenzie kenhuis komt minder dan een op de tien vrouwen die een abortus ondergaan terug om gebruik te maken van de gratis voorbehoedmiddelen die wor den verstrekt door westerse hulporganisaties. Dr. Barbara Koo is een Roe meense die aan het hoofd staat van de Maatschappij voor Voorlichting over Anticoncep- Het is 9 uur in de ochtend in het plaatselijke ziekenhuis van de Roemeense hoofdstad Bu- karest. In een kamer aan het einde van de gang waar de operatiekamer is, rusten vier vrouwen uit na een abortus. Zij zijn minder dan een uur gele den het ziekenhuis binnenge komen en over nog een uur zullen zij weer weg zijn. De bedden waarop de vrouwen liggen, zijn nodig voor de vol gende ronde patiënten. Gedu rende het verblijf in het zieken huis hebben ze hun gewone kleren aangehouden met daar over schone maar armoedige kamerjassen van het zieken huis. In Roemenië is op abortus geen stigma geplakt. Het is nu weer het belangrijkste middel voor geboortebeperking, net zoals voordat Nicolae Ceauces cu in 1965 aan de macht kwam. Tijdens de jaren duren de nachtmerrie van zijn dicta tuur gebruikte hij de vrucht baarheid in zijn staatsbeleid. Wetten die anti-conceptiemid delen en abortus verboden, werden met een barbaarse wreedheid uitgevoerd. Nadat hij bij de revolutie van decem ber 1989 het veld moest rui men, was de intrekking van die wet een van de eerste daden van de nieuwe regering. Maar het is minder gemakkelijk de houding te veranderen die de Roemenen tegenover voorbe hoedmiddelen hebben. WIM STEVENHAGEN STANDPLAATS BARCELONA Net zoals de betere Nederland se restaurants wachten de Spaanse elk jaar weer met hoop en vrees de nieuwe editie van de gastronomische Michelin- gids af. Een ster erbij, een ster eraf of helemaal sterrcnloos kan voor een restaurant het verschil tussen status en hoon en vooral tussen winst en verlies beteke nen. Volgens de laatste, Spaans- Portugese, editie van de gids kent Spanje dit jaar maar twee restaurants in de hoogste, drie sterren categorie. Dat zijn Arzak in '-..in Sebastian en /ulacaïn in Madrid. Catalonië, de regio eens buitenshuis eet, heeft drie twee sterren-eetgelegenheden en ook een paar trotse bezitters Toch zijn er niet veel ster-res taurants in Spanje. Vooral als men er rekening mee houdt, dat Spanje meer eetgelegenheden telt per hoofd van de bevolking dan welk ander land in Europa. Ook hoeft het een kok - of moet ik hier zeggen 'maitre de cuisi ne' - voor zijn culinaire hoog standjes aan niets te ontbreken: verse vis in overvloed, uitste kend vlees, goede ingrediënten en prachtige groenten. En de Spaanse wijnkelder mag er zijn. Maar wie regelmatig in een Spaans restaurant eet weet ook dat de Spanjaarden er meesters in zijn om al het heerlijks in hun keukens te verknoeien. Vaak is de paella te nat, zijn de mosselen verbrand, is de cochi- niUo (het speenvarken) te vet. moeten de frites worden uitge knepen en zijn de groenten ka pot gekookt. Veel pijnlijker nog is het gesteld met de kwaliteit van de bediening in Spaanse restaurants. Ie zit nog niet, of er staat al een ober naast je tafel die je vraagt wat je wilt bestel len. Hoofdgerechten worden opgediend, terwijl je je nog niet door de eerste gang hebt heen gewerkt. De grootste schrik krijg je echter in Spanje, als het op afrekenen aan komt. Afgezien van de klei ne volkszaakjes in de steegjes van de grote steden en op net platteland, menen alle restau ranteigenaars (of ze nu nul, een, twee of meer vorkjes voeren) bedragen te kunnen vragen, die je in Nederland slechts kwijt bent in een restaurant met een echte Michelin-ster. ruud de wtt correspondent Tegelijkertijd Het Titanenziekenhuis voert gjlffil ïswS»®®* -iSfagBË vijftig tot zestig abortussen per _v BHML. dag uit. De enige manier om I v".- dat aantal te halen, is door vier q MKr of vi|f vrouwen tegelijkertijd te I A, 4 I loare. een 36-jarige fabrieks- arbeidster met twee kinderen. 'W is de meest spraakzame van de Y~XJhB vrouwen in de rustkamer. Dit 4.- m V ''ffipTHT is haar derde abortus. Zij vindt t ,f /sRi het een idiote vraag of zij zich .t f somber vocjt nu het voorbij is. -- i Waarom zou ze, vraagt ze. De- 1 j - -J* f ze keer is.ze naar een zieken- k il .3 huis gekomen en is de operatie »- uitgeviht'.i niet een verdoving. Ze is in de wolken. Haar eerste Onder Ceaucescu moest iedere Roemeense vrouw vier kinderen hebben, alvorens zij voorbehoedmiddelen twee abortussen waren illegaal, mocht gebruiken. foto gpd pe VEJ^HUIZlNlGt- ->i& 17» exr/M KA*! JB B£ST YfT...R00" ueguotTiNC? HAP IF 6OiT wopiq

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1992 | | pagina 2