Kolonisten gewa
met bijbel en bul
pend
dozer
Dmgshandel tiert welig
in Braziliaans parlement
Amerikaanse maffia op sterven na dood
Bezoek aan Japan pakt goed uit voor Chinezen
Feiten &Meningen
MAANDAG 13 APRIL 1992
'Dit is joods landik voel het in mijn botten
Ben Greenberger vertrouwt de Arabieren niet. Hij ver
trouwt de Amerikanen niet. En hij vertrouwt de meeste
Israëlische politici niet. Alleen God lijkt in orde: Hij heeft
per slot van rekening het joodse volk met zijn land her
enigd.
ma'aleh adumim ROBERT FiSK trokken.Als Tel Aviv joods is,
dan is Hebron nog veel joodser.
Het is spijtig dat er andere men
sen wonen. Maar daar moeten
we allemaal mee leren leven."
Greenberger, een 42-jarige do
cent rechten aan de Hebreeuw
se Universiteit, legt uit dat het
juist de Arabieren zijn die wei
geren compromissen te sluiten.
De Arabieren eisen de terugga
ve van Arabisch land - 'joods
land' volgens Greenberger - als
een eerste stap op weg naar de
liquidatie van Israël. „Ik ver
trouw ze niet. Geef de Palestijn
se Arabieren voor mijn part au
tonomie, laat ze over hun eigen
aangelegenheden beslissen,
maar dat betekent nog geen Pa
lestijnse staat. Dit zou Israëli
sche grond moeten zijn. We
hadden dit gebied in 1967 moe
ten annexeren, dan hadden we
nu al deze problemen met de
Arabieren niet gehad. In 1967
werd ons een oorlog opgedron
gen. We wonnen en nu woon ik
op grond die ik als mijn recht-
THE INDEPENDENT
In Greenbergers geval is dat
land toevallig Arabisch - het ligt
net binnen ae grens van de
door Israël bezette Westelijke
jordaanoever. De loco-burger
meester van Ma'aleh Adumim,
de grootste joodse nederzetting,
ziet dat echter anders, Zijn ge
zicht vertoont geen spoor van
twijfel over de juistheid van het
bouwen van nieuwe joodse ne
derzettingen op de stenige, met
klaprozen begroeide heuvels die
zich uitstrekken tot aan de Olijf
berg. Zijn houding straalt meer
uit dan alleen overtuiging. De
Arabieren noemen het fanatis
me, maar dat is het ook niet he
lemaal. Rechtschapenheid is het
woord dat zich opdringt.
„Natuurlijk is het ons land",
zegt hij met Amerikaans accent.
Lichtblauwe ogen nemen de
journalist op die dit uitgangs
punt zojuist in twijfel heeft ge-
matig eigendom beschouw.
Waarom zou ik weggaan?"
Judea en Samaria
Deze opvatting is wijdverbreid
onder kolonisten. In Ma'aleh
Adumim zal de joodse bevol
king van 16.000 zielen in het ko
mende jaar met 25 procent
groeien. De nederzetting Efrat
ligt in een gebied waar bijna da
gelijks confrontaties plaatsvin
den tussen joden en Arabieren,
maar de 3.500 koppige joodse
bevolking zal dit jaar met zo'n
50 procent toenemen.
Bob Lang, geboren in New York,
afgestudeerd aan de Universi
teit van Wisconsin en nu woon
achtig in Efrat, is nog feller dan
Greenberger. Hij praat met de
vurige geestdrift van een gelovi
ge. Als er een joods volk be
staat, dan zijn Judea en Samaria
hun thuis", zegt hij, gebruik
makend van de Israëlische be
naming van de Westelijke Jor
daanoever. „Tegen een jood
zeggen dat hij niet in Hebron
kan wonen, is hetzelfde als het
bestaan en de geschiedenis van
het joodse volk ontkennen", al
dus Lang. „Negentig procent
van de plaatsen die in de bijbel
worden genoemd, ligt in Judea
TOM JANSSEN
'Handel op de trappen, in de gangen en in de werkkamers'
GABRIEL CANIHUANTE
Met het collectieve ontslag van
alle Braziliaanse ministers op 30
maart dreigt een ernstige aan
klacht tegen de politiek op de
achtergrond te raken. In ae
wandelgangen van het nationa
le parlementsgebouw zou
maandelijks in totaal zo'n drie
tot vier kilo cocaïne worden ver
handeld, zo luidt de beschuldi
ging van de journalist Julio
Froes Fialho.
Froes Fialho, die zelf lid was van
het netwerk van drugsleveran-
ciers in het parlement, werd
enige tijd geleden geleden gear
resteerd in de noordoostelijke
stad Fortaleza, terwijl hij een
halve kilo cocaïne bij zich had.
Zijn beschuldiging kreeg een of
ficieel karakter, toen een afge
vaardigde van de Braziliaanse
Sociaal Democratische Partij
(PSDB), Moroni Torgan, een be
lastend document in omloop
bracht. Torgan was in 1991 rap
porteur van een onderzoeks
commissie over drugshandel in
Brazilië. Hij stuitte daarbij ook
op het drugs-netwerk in het
parlement.
„Wij reageerden vol afschuw op
de verklaringen van de journa
list dat hij aan drugs verslaafd
was geraakt tijdens de zittingen
van twee opeenvolgende parle
menten van 1984 tot 1988", al
dus de brief van Torgan aan de
voorzitter van het Braziliaanse
Congres, Ibsen Pinheiro. Daarin
verzocht de rapporteur om „on
middellijk een onderzoek naar
de feiten" te mogen instellen.
Froes Fialho had volgens Tor
gan gezegd dat drugs aan de af
nemers werden overhandigd
„in de gangen, op de trappen en
zelfs in de werkkamers van de
afgevaardigden". De afspraken
voor een transactie werden al
tijd telefonisch gemaakt.
Volgens afgevaardigde Torgan
was het telefoonnummer aat de
aangehouden journalist opgaf,
bij justitie niet onbekend. Naar
het nummer, dat voor drugs
diensten werd gebruikt, was al
Politie mocht in
parlementsgebouw
geen arrestaties
verrichten
een keer een onderzoek inge
steld.
Froes Fialho noemde de namen
van acht personen die deel zou
den uitmaken van het netwerk
van drugshandelaars in het na
tionale congres. Tegen hen
vaardigde de rechtbank van
Fortaleza een arrestatiebevel
uit. Maar de pogingen van poli
tie om hen aan te houden mis
lukten. Parlementsvoorzitter
Pinheiro verbood de federale
politie in het parlementsge
bouw arrestaties te verrichten.
Pinheiro bleek niet overtuigd te
zijn van de verklaringen over
drugshandel in de wandelgan
gen van het Congres. Hij verzet
en Samaria. De Israëlische staat
zou eerder uit Judea en Samaria
moeten bestaan dan uit de
kuststrook, waar de Filistijnen
vandaan komen - en waarvan
de naam Palestina is afgeleid."
Lang is gepassioneerd: „Het
land is van mij. Ik voel het in
mijn botten. Mijn grootvader
dacht dat hij een thuis had in
Duitsland. In de Eerste Wereld
oorlog vocht hij voor Duitsland
maar hij vluchtte na Hitiers
'Kristallnacht'. Maar dit is ons
land, of we er nu wonen of niet.
Het is joods land en ik voel de
geschiedenis in mijn botten. Ik
heb hier geen andere leidraad
nodig dan de bijbel. Wanneer
de bulldozers de grond bouw
klaar maken, stuiten ze steevast
op sporen van vroegere bewo
ning - en altijd zijn dat sporen
van joodse nederzettingen."
Annexatie
Lang erkent dat er een pro
bleem is. Op de Westelijke Jor
daanoever en de Gazastrook
wonen ruim 1,7 miljoen Arabie
ren, tegenover 115.000 joodse
kolonisten. Israël heeft de be
zette gebieden niet officieel ge
annexeerd, maar staat joodse
kolonisten wel toe huizen te
De aanleg van een nieuwe joodse nederzetting in bezet gebied gaat razendsnel. De grond wordt geëgaliseerd
en meteen daarna worden er stacaravans geplaatst foto ap
moet Israël de militaire bezet-
bouwen en het recht van 49 jaar houding te komen. Daarom
lange bewoning te kopen.
Lang wil een eind aan deze on
duidelijke situatie. „De huidige
status quo deugt niet. Zolang de
Arabieren hier geloven dat er
ooit een Palestijnse staat komt,
hebben ze geen enkele reden
om met ons tot een verstand-
cepteren en eieren voor hun
geld kiezen door Israëlisch
ting beëindigen, het hele gebied staatsburger te worden."
tegen de Arabie- De Palestijnen zullen niet alleen
hun laatste kans op een eigen
staat moeten opgeven, maar
zullen ook weinig profijt heb
ben van hun numerieke over
wicht. „In Judea, Samaria en
ren zeggen: 'Jullie nationalisti
sche rechten aan deze kant van
de Jordaan bestaan niet meer'.
Als de Arabieren weten waar ze
aan toe zijn, zullen ze dat ac-
Gaza vormen de Arabieren de
meerderheid", legt Greenberger
uit. „Maar in een Israëlische
staat waarvan Judea, Samaria
en Gaza deel uit maken, vor
men ze een minderheid."
Dedi Zucker, liberaal lid van de
Knesset en leider van de Bur
gerrechten Beweging, behoort
ook tot een kleine minderheid.
Hij is welbespraakt, ruim den
kend en moedig genoeg om de
mentaliteit van de kolonisten
aan de kaak te stellen.
Israëlische macho's
De kolonisten vertegenwoordi
gen een nieuw soort Israëliër",
zegt Zucker. „Ze hebben een
soort slachtoffer-mentaliteit en
stellen zich op als Israëlische
'macho's'. Ze herbeleven het
bijbelse archetype van de Israë
lische pioniers die met bloed,
zweet en tranen nieuwe gebie
den veroveren en tegen de ver
drukking in hun gezinnen een
veilige leefruimte bieden. De
kolonisten vormen een soort re
ligieus-fundamentalistische
'clan'. Ze richten zich uitslui
tend op de heilige schrift en wij
zen het westerse gedachten-
goed en westerse verworvenhe
den arrogant van de hand."
Een sombere Zucker gelooft dat
een verdeling van het land tus
sen Arabieren en joden, hoe
moeilijk die ook zal zijn te reali
seren, noodzakelijk is om een
ramp te voorkomen. „De kolo
nisten zullen dan moeten kie
zen tussen hun zionisme - het
verlangen om in een joodse
staat te leven - en hun wens om
op religieus belangrijke plaatsen
te wonen", aldus Zucker.
VERTALING MARGREET HESUNGA
Hollywood moet op zoek tiaar nieuwe boeven
te zich tegen deze „golf van on
gegronde beschuldigingen".
Als gevolg van onderzoek-Tor-
gan werd het volmacht van de
afgevaardigde Jabes Robelo in
getrokken. Een broer van Robe
lo was in juni 1991 in Sao Pa ulo
gearresteerd, terwijl hij een hal
ve ton cocaïne in zijn bezit had.
Bij zijn aanhouding droeg hij
een identiteitsbewijs van het
parlement bij zich, ondertekend
door Jabes.
Het intrekken van de volmacht
van een parlementariër is een
maatregel waar het nationale
congres slechts zelden toe over
gaat. In dit geval had het natio
nale congres er behoefte aan
om zijn smoezelige imago
„schoon te poetsen". Diverse
onderzoeken hebben uitgewe
zen dat het parlement weinig
vertrouwen geniet bij het Brazi
liaanse publiek.
De recente beschuldigingen
hebben tot een reeks van ont
kenningen en tegenwerpingen
geleid. Zo werd aanklager Froes
Fialho voor de voeten geworpen
dat hij geen journalist kon zijn,
omdat hij bij geen enkele vakor
ganisatie voor journalisten inge
schreven stond.
„Ik weet dat ik een groot risico
loop te worden vermoord. De
drugshandel in Brazilië is veel
machtiger dan men denkt. Het
netwerk loopt van de armste
krottenwijken naar de kantoren
van de hoogstepolitici in Brasi
lia", aldus Froes Fialho in een
met een lokale krant.
WASHINGTON HENK DAM
CORRESPONDENT
Het wordt voor de filmmakers in Holly
wood steeds moeilijker om goede boe
ven te vinden. Je hoeft ze bijvoorbeeld
niet meer, zoals in de honderden spiona-
gefilms van vroeger, uit de Sovjetunie te
laten komen, want de Sovjetunie bestaat
niet meer. Wat eigenlijk ook al haast niet
meer kan, is films maken zoals 'The
Godfather' waarbij leden van de maffia
de rol van slechterik hebben. Want net
als de Sovjetunie is ook de maffia bijna
van het verdwenen.
Waar het op neer komt, is dat er haast
geen 'fatsoenlijke' maffioso meer be
staat, althans in Amerika. Er zijn er nog
hooguit een paar honderd in New York,
enkele tientallen in Chicago en dan is
het afgelopen. En zelfs de gelederen van
die volhouders beginnen uit te dunnen.
Neem als voorbeeld de Colombo-familie
uit New York. Dat is een maffia-groep
die al 60 jaar bestaat en die vele tiental
len miljoenen heeft verdiend met de
misdaad.
Het is altijd een 'nette' maffia-familie ge
weest, met harde discipline, een duidelij
ke erecode en een strenge hiërarchie.
Maar alles ging fout toen tien jaar gele
den de baas van de Colombo-familie,
Carmine Persico, voor de rest van zijn le
ven achter de tralies verdween. Ook
vanuit de gevangenis bleef Persico zijn
rijk leiden. Hij wees de ene na de andere
plaatsvervanger aan, maar die werden
allemaal of doodgeschoten of gepalet
door de politie.
In 1989 maakte Persico een grote fout
toen hij een oude vriend, Victor Orena,
Scène uit de The Godfather I, met vlnr Al Pacino, Marlon Brando, James Caan en John Ca-
zale. Een tweede en derde deel konden nog worden gemaakt, maar of over tien jaar deel
vijftien in de bioscopen te zien zal zijn, is uiterst onzeker. De Amerikaanse maffia bestaat
namelijk bijna niet meer. foto •cpd
Pasquale Amato te arresteren op verden
king van moord.
Wat momenteel met de Colombo-fami
lie gebeurt, is tekenend voor de situatie
van alle maffia-families in New York.
Van oudsher zijn dat er vijf geweest:
naast de Colombo's zijn dat de Gambi-
no's, de Genovese's, de Lucchese's en de
Bonanno's. Al die families zijn in proble
men gekomen. De belangrijkste oorzaak
daarvan is de onvermoeibare pogingen
van de FBI om de maffia een kopje klei
ner te maken.
Veel van de families werden door FBI-
agenten geïnfiltreerd, en in één geval
was een agent zelfs zeven jaar achtereen
tot zijn nieuwe tijdelijke opvolger aan
wees. Orena maakte van die machtsposi
tie misbruik door niet langer illegale
winsten met Persico en zijn kornuiten te
delen. En dus moest Orena de afgelopen
zomer worden vermoord, maar dat mis
lukte. Orena maakte het nog erger door
te weigeren opzij te gaan voor de zoon
van Persico, Alfonse. die door zijn vader
als de allernieuwste leider was aangewe
zen. Het resultaat: tal van schietpartijen
tussen ruziënde fracties in de Colombo-
familie, die zeker zes mensen het leven
kostte. Vorige week maakte de federale
politie, de FBI, aan die familieruzie een
einde door Orena en diens rechterhand
'maffialid'. De tactiek die door de politie
werd gevolgd, was steeds de leiders van
de organisaties te arresteren. Daarvoor
kwamen dan wel weer nieuwe leiders
maar, in de woorden van een vroegere
commissaris van politie in New York: „Je
kunt niet maar blijven vervangen. Dat
holt de zaak uit."
Om terug te keren tot de vijf families: de
Colombo's zijn dus voor de zoveelste
keer onthoofd. Van de Gambino-familie
is de baas, John Gotti, gearresteerd en
vorige week schuldig bevonden aan
moord. Zijn straf moet nog bekend wor
den gemaald, maar hij loopt grote kans
voor de rest van zijn leven achter de tra
lies te verdwijnen.
Ook de andere families zijn hun krachti
ge leiders kwijtgeraakt. De Lucchese-fa-
milie bijvoorbeeld zit zonder capo, want
die is naar de politie overgelopen met de
hoop dat hij strafvermindering zal krij
gen. De leider van de Genovese-familie,
Vincent Gigante, is een psychiatrisch-pa-
tiënt. De Bonanno-familie tenslotte, zit
met eenzelfde probleem als de Colom
bo-familie. De onderlinge strijd tussen
de leden van deze familie is zo intens dat
de heren geen tijd meer over hebben
voor een fatsoenlijk stukje misdaad.
En dus begint het er naar uit te zien, dat
New York binnen niet al te lange tijd z'n
afpersers en fraudeurs van de maffia
kwijt zal zijn. Dat maakt de misdaad in
de stad er niet minder op, want Aziati
sche benden en de keiharde jonge drug
dealers in de armoewijken hebben ijlings
het vacuüm gevuld. Maar de kans dat
over zo'n tien jaar de film 'The God-
father 15' wordt gemaakt, is in ieder ge
val zeer klein geworden.
TOKYO ELBRICHT FENNEMA
CORRESPONDENT
Dat de secretaris-generaal van
de Chinese Communistische
Partij zijn bezoek aan Japan een
succes noemde, is eigenlijk niet
zo'n goed teken. Het betekent
namelijk dat Jiang Zemin, een
van China's machtigste man
nen na Deng Xiaoping, zijn be
zoek heeft volbracht zonder al
te veel kritiek te krijgen en zon
der enige concessie te doen. En
dat terwijl er op de situatie in
China nog wel wat valt aan te
imerken. Jiang, die vorige week
in Japan was, maakte dankbaar
gebruik van de feestelijke aan
leiding van zijn bezoek, het 20-
jarig i ubileum van het herstel
van de diplomatieke betrekkin
gen tussen Peking en Tokyo.
Jiang, de eerste hoge Chinese
functionaris die Japan bezoekt
sinds het bloedbad op het
Tienanmen-plein, liet bezorgde
vragen over de stand van zaken
omtrent de mensenrechten in
China langs zich afglijden. „Een
interne zaak waar het buiten
land zich niet in heeft te men
gen", aldus Jiang. Evenmin
bleek hij gevoelig voor Japanse
aandrang dat China haar wa
penexport beperkt.
Anderzijds greep Jiang de gele
genheid aan om China's be
zorgdheid te uiten over Japanse
wetsvoorstellen om Japanse mi
litairen van de zogenoemde
Zelfverdedigingsmacht buitens
lands te laten deelnemen aan
vredesbewakende activiteiten
van de Verenigde Naties.
Zowel in zijn toespraak tot het
parlement als tijdens een pers
conferentie verklaarde Jiang er
geen voorstander van te zijn.
Hij waarschuwde zijn gehoor in
Tokyo dat het „een erg gevoelig
onderwerp" is. Hier greep hij
Japan meteen bij de Achilles
hiel. Juist omdat Japan haar
oorlogsverleden het liefst onder
het tapijt veegt, is Tokyo be
nauwd dat iemand er haar mee
confronteert.
'Chantage'
China heeft in de afgelopen 40
jaar een verfijnde techniek ont
wikkeld om Japan te 'chanteren'
met de dreiging het oorlogsver
leden boven water te halen. Het
meest frappante resultaat daar
van is wel dat de Japanse pers
erin heeft toegestemd corres
pondenten in Peking te statio
neren onder de voorwaarde dat
ze niet kritisch over China
schrijven. Het verleden ten spijt,
stelt China zeer prijs op Japanse
investeringen.
Volgens Jiang blijven die voor
alsnog onder de maat. Hij wees
erop dat Japan nog minder geld
spendeert in China dan de VS,
terwijl Japan een buurland is.
Over het omstreden eilandje
Senkaku, waar zowel Japan als
China aanspraak op maken, gaf
Jiang ook geen centimeter toe.
Hij herhaalde Dengs standpunt
dat toekomstige generaties dit
conflict moeten oplossen.
Japan bleef, gedwongen door de
feestelijke omstandigheden en
'het verleden", een beleefd gast
heer. Er valt echter enige reser
ve aan Japanse zijde af te lezen
uit het feit dat de uitnodiging
aan de keizer om China te be
zoeken vooralsnog onbeant
woord blijft.
Peking zou het op prijs stellen
als keizer Akihito nog dit jaar
een bezoek bracht aan China,
eveneens ter ere het 20-jarig
herstel van de bilaterale betrek
kingen. De Japanse premier Kii-
chi Miyazawa hield echter be
leefd doch vriendelijk een slag
om de arm, met name met het
oog op het dispuut over Senka
ku.
Niettemin verklaarde de Japan
se pers het bezoek van Jiang Ze-
min tot een succes, voor wat dat
waard is. Ze loopt immers het
risico dat hun correspondenten
uit Peking worden terugge
stuurd als ze tot een andere
conclusie zou komen. Of Jiangs
bezoek voor Japan positief heeft
uitgepakt, blijft gissen. Dat het
voor Jiang geslaagd was, staat
Jiang Zemin (rechts) en Kiichi Miyazawa inspecteren de erewacht.
foto afp
