Niks nieuws onder
de zon bij The Boss
Rtv show
'Schilderen is heerlijk, maar ook beangstigend'
'Ik wilde wat ruigers doen'
DINSDAG 7 APRIL 1992
10 meest bekeken programma's/
van de afgelopen week
1* kijluJcMhSK) a ca. 133.000 ki|kerj ran 6 jaar an ouOat
dag
20 Journaal 20.00 uur
NOS 25% 3.310
2o.Ook dat nog
KRO 24% 3.210
j I wo Monaco-Feyenoord NOS 22% 3.01 Ot
do. Surpriseshow
RTL-4 21% 2.800
vr Overboard
TROS 18% 2.480
wo Genua-Aja*
2a. Rying Doctors
zo Brandpunt
2o. IStudio Sport
NOS 18% 2.440
VARA 18% 2.440
KRO 17% 2.260
NOS 16% 2.210
do. Goede tijden
RTL-4 16% 2.170
Recordpoging
met Nationale
Bomenmars
De RTl. 4-programma's van
aanstaande zaterdag staan in
het teken van de Nationale Bo-
menplantdag. Onder leiding
van producent- loop van den
Ende wordt die dag tevens een
poging gedaan om in het Guin
ness Book of Records te komen
met de Nationale Bomenmars.
Het is de bedoeling dat alle
muziekverenigingen in Neder
land zaterdag om 16.00 uur ge
lijktijdig op hun eigen lokatie
het lied 'Fanfare' tdie dag om
gedoopt tot de Nationale Bo
menmars) van Toon Hermans
spelen. Het startsein van de
mars wordt om precies 16.00
uur in Amersfoort gegeven door
de directeur van de Postcodelo
terij. de sponsor van de happe
ning.
De deelnemende muziekver
enigingen kunnen door het uit
delen van machtigingskaarten
van de postcodeloterij hun
clubkas spekken. Verder wordt
per provincie een goed doel ge
steund. Ook later die dag. in
programma's als Tineke. Hit
bingo en de Stenenplayback-
show. zal de Nationale Bomen
mars aandacht krijgen.
STRIPS
BOLLEBOOM
Diane Keaton en Woody Allen schitteren samen in de film Anny
Hall. FOTO PR
Filmreeks van Woody Allen
HILVERSUM GPD
De AVRO, KRO en NCRV brengen volgende maand op Neder
land 1 een uitgebreide reeks films van Woody Allen. De KRO
zendt er zes uit, de NCRV twee en de AVRO een. Het zijn voor
namelijk films uit de jaren zeventig, een cruciale periode in
het oeuvre van Allen. Aanvankelijk verpakte hij zijn typische
humor in dikke lage slapstick en kluchtige situaties, zoals in
'Bananas' en 'Sleeper". Met 'Annie Hall' (1977, bekroond met
vier Oscars) vond Woody Allen zijn uiteindelijke vorm gevon
den: zijn verhalen, humor en tragiek zijn ontleend aan het da
gelijks leven.
Allen is een uniek persoon in de Amerikaanse filmwereld.
Hij schrijft en regisseert zijn films zelf en speelt er meestal ook
de hoofdrol in. In de Nederlandse bioscopen is zijn nieuwste
film 'Shadows and Fog* net in première gegaan. De eerste film
in de Allen-cyclus, 'Bananas', wordt 2 mei uitgezonden. De se
rie wordt zaterdag 30 mei afgesloten met 'Broadway Danny
Rose' uit 1983.
Gesprek met dichter Cees van Hoore
In het radioprogramma Boeken
van de VPRO zal vanavond een
interview worden uitgezonden
met de Leiderdorpse dichter
Cees van Hoore. Hij zal het een
en ander vertellen over zijn
nieuwste bundel 'As van de ko
ning, niet blazen!'. Het is de
derde bundel van Van Hoore,
die kunstredacteur van deze
krant is. Voor zijn debuut 'Groot
licht' kreeg hij van het Fonds
voor de Letteren een aanmoedi
gingsprijs.
(Radio 5,18.00 tot 19.00 uur)
Bruce Springsteen zingt nog steeds over auto 's en meisjes
De doeken van Ans Markus vertellen hun eigen verhaal
Zangeres Amy Grant: van gospel naar pop
Halverwege het con
cert verlaten de mu
sici het podium, op
de pianiste na. Zangeres Amy
Grant staat alleen in ae spots op
het grote toneel van Hammers
mith Odeon in Londen. Het is
doodstil in de zaal. Ze staat er
op blote voeten in een witte
jurk. „Plaspauze." stelt ze vast.
„Wie heeft hier recht op een
plaspauze? Wie is er hier nou ei
genlijk zwanger?" Als de ovatie
is verstomd, schalt vanuit het
publiek de vraag 'hoe lang al'.
„Negen weken", glundert de
zangeres en de pianiste zet het
volgende nummer in.
Aan de openhartigheid van
Amy Grant is niets gespeeld. Amy Grant
Geheimen lijken niet aan haar
besteed. Opmerkelijk voor een
superster. Tot vorig jaar was
Amy Grant de absolute vedette
van de blanke Amerikaanse
gospel muziek. Ze brak tal van
records met haar platenverko-
pen, ontving vijf Grammy's, be
reikte een miljoenenpubliek tij
dens haar laatste tournee en
haalde regelmatig de top 10.
Het gospel-wereldje werd
haar echter te klein. Ze waagde
de gok. nam met Heart In Motion' een popplaat
op en het liep goed af. Amy Grant: „Ik heb de tien
beste jaren van mijn leven aan gospel gegeven Ik
heb meer dan honderd gospelsongs opgenomen.
Het is een heel klein genre, ledereen kent ieder
een en er waren geen verrassingen meer. ik wilde
gewoon iets anders proberen. De popmuziek is
erg veranderd. Met mijn achtergrond en mijn Ie
vensstijl had ik de popmuziek iets te bieden, vond
ik. Pop is erg agressief. Ik kan er misschien wat lol
en een goed gevoel aan toevoegen."
Overstap
Amy Grant bevindt zich nu in een overgangsfase.
Het is haar gelukt een nieuw publiek aan zich te
binden, maar de oude fans van haar gospel-tijd
aanbidden haar nog altijd. Wat tot een merkwaar
dig. ronduit tweeslachtig concert leidt. Grant stort
zich met alles wat ze in zich heeft op haar swin
gende popsongs. Alle oude i
Amy Grant was
jarenlang de grote vedette
van de Amerikaanse
gospelmuziek. Vorig jaar
waagde ze de overstap
naar de popmuziek.
Aanstaande donderdag
treedt ze op in de
Merwehal in Dordrecht.
worden door het Londense pu
bliek met gejuich ontvangen,
maar de voorkeur bij het pu
bliek ligt toch bij de
gospelsongs. In het nummer
Hope set high' valt een keer of
wat de naam jezus en alleen al
de naam leidt tot uitzinnige
Amy Grant zelf is gedecideerd.
„Ik zal bij mijn keuze voor dit
popmateriaal blijven. Mijn vol
gende plaat is een kerst-cd.
maar in net nieuwe jaar begin ik
meteen aan een opvolger in de
pop-sfeer. Fen deel van de
songs voor die plaat is er al."
„Weet je waarom ik de overstap
heb gemaakt? Het idee een tota
le nobody te zijn in pop trok me
aan. Een album uitbrengen te
gelijk met al die mega stciTcn.
Dat leek me opwindend. Ik ben
in gospel op alle mogelijke ma-
nteicn geëerd, man na een tfld
worden de mensen moe van je.
Het is heerlijk om opnieuw te
beginnen. Het is geen uitdaging
om beroemd te zijn. maar wel
om iets anders te gaan doen."
„De kritiek in de pop muziek is
ook harder. Ik hou daar van. In
de gospelmuziek is iedereen zo
rustig Ik wilde het wat ruiger.
Als ik 17 zou zijn. zou ik er bang
VOOr zijn Ma.ir nu ik tl b«-n.
heb ik die opwinding nodig
Twee uur duurt de show. Haar kleding wisselt
van een groen colbert met passende roze legging
tot het maagdelijk wit. van een uitgesneden strak
ke jurk tot een zwart mantelpak. Ze vertelt hoe ze
haar zoontje wilde laten merken hoeveel ze van
hem hield zonder het hem rechtstreeks te zeggen.
De reactie van de jongen na een half uur 'Mama.
je stinkt uit je mond'. Regelmatig waarschuwt ze
de voorste rijen dat ze zwaar heeft getafeld. Ze wil
duidelijk van haar lieve imago af. maar iedereen
blijft van haar houden.
„Ik had nooit veel vertrouwen in mijn stem.
Wanneer dat vertrouwen gekomen is? Gisteren. Ik
zing wel aardig, maar niet bijzonder Ik zat laatst
in een talk-show samen met Mariah Carey. Zij
zong eerst en ik moest na haar zingen. Haar stem
is ongelooflijk. Mijn hart zat in mijn keel. Ik kon
nauwelijks zingen. Ik vroeg me onrecht af wat ik
daar eigenlijk deed. Maar net punliek houdt van
je om wie je bent. om de stem die bij jouw per
soon hoort."
Ans Markus, schilderes. Ze
maakt mooie, naar het ma-
gisch-realisme neigende
doeken, die elk een eigen, sterk emotio
neel verhaal vertellen. Ans Markus is ook
een bekende society-persoonlijkheid.
Vrijwel wekelijks staat ze in 'de bladen'
en ontbreekt zelden op party's en pre
mières. Ik ontmoette haar voor het eerst
op een feestje bij Jan des Bouvrie en wil
de meer weten over de mens achter die
prachtige schilderijen. Onlangs bezocht
ik haar atelier op het Amsterdamse Prin
seneiland en had een ontmoeting met
een interessante vrouw die leeft voor
haar werk.
Stellen we ons bij het woord atelier
over het algemeen een shabby ruimte
voor vol verfklodders en slordig rondslin
gerende doeken, bij Ans Markus gaat dat
niet op. De gigantische ruimte waar zij
woont en werkt is méér dan chic, com
pleet met privé-sauna, waar Ans, die het
altijd koua heeft, graag een paar keer per
dag een uurtje doorbrengt.
Een luxe witte inbouwkeuken, design
meubilair en veel zilver. Een deel van het
dak is vervangen door glas, waardoor
een prachtig, helder licht naar binnen
valt op de vele schilderijen die de muren
sieren. In de werkhoek, waar een opzet
voor een nieuw doek op een ezel staat,
staan een stereo-installatie en een televi
sie. „Want schilderen is een eenzaam
beroep, ik sta hier de hele dag in mijn
uppie, en heb dan graag wat geluid om
me heen."
Portretten
Ans Markus heeft altijd geweten dat ze
schilderes wilde worden. Haar moeder
vond dat maar niets, die vond dat Ans
maar moest trouwen en een kind krij
gen. Hetgeen gebeurde. Ans trouwde op
haar twintigste en kreeg kort daarna haar
dochter Sigrid. Maar het schildersblöed
liet zich niet negeren, Ans ging naar de
Tilburgse Kunstkring. „Ik leerde daar
anatomie en kijken. Dat was nodig. Te
kenen is niet moeilijk. Wat wel moeilijk
is om wat ik voel. wat mij dwars zit, over
te brengen. Het gaat erom dat je buiten
de techniek om een eigen spanning op
roept, een eigen 'verhaal' vertelt. Het
praten gaat me niet zo gemakkelijk af.
daarom schilder ik ook."
Na tien jaar huwelijk scheidde Ans van
haar echtgenoot en voorzag in haar le
vensonderhoud door portretten te ver
kopen. „Ik schetste altijd al iedereen. En
iedereen wilde die tekeningen voor niks
hebben. Toen ik geld nodig had, ben ik
er iets voor gaan vragen op kunstmark
ten en zo. Toen ging het opeens heel
snel: een jaar later had ik
mijn eerste expositie."
Sigrid is inmiddels 23 en
een favoriet model van Ans,
die ook zichzelf veelvuldig
schildert. „Dat is geen ijdel-
heid, dat wil ik voorop stel
len. Dat denkt men al gauw
als iemand zo vaak zichzelf
schildert. Maar met gehuur
de modellen kreeg ik er ge
woon niet uit wat ik bedoel
de. Ik moet kunnen uitdruk
ken wat ik voel, en dat kan ik
alleen bij mijzelf of bij Si
grid." Als Ans zichzelf als
model gebruikt, heeft ze niet
de neiging haar uiterlijk te
idealiseren, dingen mooier
te maken. „Ik vind mezelf
niet mooi. Maar idealiseren,
nee, dat doe ik niet. Wat ik
wel doe is accenten aanzet
ten, om spanning te creëren.
Ik heb eerder de neiging om
iets dramatischer te maken dan om het
mooier te maken."
Het
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
ijdel. „Jammer genoeg wel.
Het is zo onhandig. Ik zou
daar graag wat makkelijker in
willen zijn."
Over schoonheid valt te twis
ten, maar Ans ziet er altijd
schitterend uit op de society-
gebeurtenissen waar ze acte
de presence geeft. „Eerlijk
gezegd word ik altijd naar
zulke gelegenheden gesleept
door mijn vriend. Dat is ook
goed, want je werkt zo'n drie
jaar aan een expositie, en als
je je dan al die tijd opsluit
kent niemand je meer. Het is
pure public relations. Maar
net hoeft niet echt van mij,
een paar fijne rustige mensen
om me heen. daar heb je
Het is een soort trend dat
kunstenaars ware society-fi-
guren worden, zoals Jeroen
Henneman, Corstiaan de
Marthe Röling. „Het heeft er
i te maken dat kunstenaars
Ans vindt uiterlijk belangrijk en is ook niet meer vies zijn van commercie, zoals
vroeger. Kunstenaars gaan steeds vaker
voor bedrijven werken, moeten zich pro
fileren en dienen op te vallen. Ik vind dat
een goede ontwikkeling. Men heeft kun
stenaars heel lang als een soort mythi
sche figuren bestempeld en dat is na
tuurlijk niet terecht. Wij zijn gewone
mensen die moeten knokken voor hun
brood. Ik vind het zelf ook prima om
voor een bedrijf in opdracht te werken.
Goed, ik moet dan concessies doen,
maar dat soort opdrachten stelt me ook
in staat mijn eigen werk te doen."
Schilderen is voor Ans een innerlijke
drang. Ze werkt gemiddeld acht uur per
dag en wordt al onrustie als ze een week
end weg moet. Schilderen is heerlijk,
vindt ze, maar soms ook beangstigend.
„Ik ben altijd heel onzeker over wat ik
doe. Ik vraag me altijd af of het wel goed
is. Twijfelen is natuurlijk goed. zo lang je
twijfelt ben je bezig met jezelf.' Waar ik
niet tegen kan zijn mensen die negeren
wat ik doe. Ik hoef geen applaus, maar ik
vind het vreselijk als ze mijn werk niet
snappen of er te gemakkelijk over doen.
Dat is helaas iets wat je in dit elitaire we
reldje maar al te vaak tegenkomt."
BOES
THE INDEPENDENT
Niet met één, maar
met twee albums
Taat roek-ster Bruce
Springsteen weer van zich ho
ren. Vijf jaar lang was hij zo
goed als van het toneel verdwe
nen. Hebben we hem gemist?
Aan het begin van zijn carriè
re werd Bruce Springsteen 'de
toekomst van de rock 'n roll'
genoemd. Later werd hij 'The
Boss' het oerbeeld van de
hem in werkmanskieding te
zien: een wit t-shirt, of een vest
dat leek op een poetslap. Zijn
songs sneden door de ziel. wa
ren vakbekwaam gemaakt en
werden net zo ruw vertolkt op
gitaren en drums. De teksten
gingen over de sores van men
sen met wie Springsteen thuis
in het industriële New Jersey
omging, zelfs toen de song
schrijver rijker was gewor
den dan de hele
roek-ster met de gehavende
spijkerbroek en een versle-
tery gitaar. Maar voor som
mige van zijn grootste fans
ging het licht uit in 1987,
het jaar dat Springsteen
zijn album Tunnel of Lo
ve uitbracht. Het jaar
ook waarin hij zijn
image een opknap
beurt gaf.
Want op de hoes
stond 'The Boss' met
gladgekamd haar,
een gestrikte das
en een keurig
zwart jasje. Op de
een of andere
manier paste
dat niet bij een
man met een
ruw stemgeluid.
Het paste niet
bij een man die,
wanneer hij live
optrad, min- verdwenen
stens drie uur
speelde en van de ene kant van
het podium naar de andere ren
de. Het paste niet bij een man
die songs schreef over 'jezelf
losmaken', 'over de autoweg
scheuren in een auto zonder
dak met de wind door je haar'.
De man die had gezongen:
'Zwervers zoals wij, liefje, zijn
geboren om te vluchten.'
Iedereen was er aan gewend
Bruce Springsteen: vijfjaar lang
hij zo goed als van het toneel
plaatselijke gemeenschap bij el
kaar.
Voor diegenen die vrezen dat
Springsteen z'n wortels is ont
groeid, is het misschien een ge
ruststelling dat hij weer onge
schoren en in nonchalante kle
ding op de foto's van zijn twee
nieuwste albums staat. Zijn net
te kleren bleven gereserveerd
voor de persconferentie.
Het uitbrengen van een
nieuw album door een belang
rijk artiest is altijd een hele ge
beurtenis. Als dat het eerste al
bum is in vijf jaar. dan is er
sprake van een festijn. En wan
neer die artiest besluit niet één
maar tegelijkertijd twee albums
uit te brengen, dan is het carna
val.
Platenmaatschappijen hou
den van dit soort dingen. Zij
fokken de boel op. Zoals met de
single Human Touch, die on-
werd uitgebracht, als
Tproefje voor de twee al
bums Human Touch
en Lucky Town. Twee
albums. Min of meer
per ongeluk, omdat
Springsteen een song te
veel had voor één cd. En
liever dan er eentje weg
te laten, barstte hij op
nieuw los in de studio en
maakte er nog negen om
lie ene gezelschap te hou
den.
Veel van Springsteens songs
gaan over de frustraties van
het ingekapseld zijn. Veel an
dere gaan gewoon over meis
jes. Nog meer beginnen met
het woord "Well'. Maar de
meeste gaan over autorijden.
Springsteens platen zitten vol
auto's. Op Tunnel of Love alleen
al zit hij achter het stuur van
'een lekkere buitenlandse auto',
springt hij in een 'oude Ford',
suist hij in 'een grote, luie wa
gen de autoweg op' en over
denkt hij de metaforische ver
wikkelingen van 'onderdelen'.
Op zijn twee nieuwe albums
koopt hij een Japanse auto en
rijdt hij door zijn woonplaats
niks nieuws onder de zon. We
moeten ons maar voorstellen
hoe anders de geschiedenis van
de rock 'n roll zou zijn verlopen
wanneer Bruce Springsteen was
gezakt voor zijn rijexamen.
