FNV in actie
voor 'kleur'
in bedrijven
1
Het uitgestelde einde van 'gifboer' Peterman
Er is te veel blik in
eivol Amsterdam
Binnenland
Kraanmachinist met geluk
06-0607
REFEREHPUH
ZATERDAG 21 MAART 1992
5
De vakcentrale FNV is gisteren begonnen met de twee
jaar durende actie 'Kleurrijk Personeelsbeleid', gericht op
sleutelfunctionarissen in bedrijven en instellingen. De
vakvereniging wil dat bedrijven beleid ten gunste van al
lochtonen gaan ontwikkelen. Dat zou zelfs moeten leiden
tot een voorkeursbehandeling van werklozen uit etnische
minderheidsgroepen.
De druk moet niet alleen uit de
politiek komen, vindt de FNV,
maar ook van de werknemers
binnen de bedrijven. De actie
loopt parallel aan een campag
ne van het overkoepelende
Centraal Bureau Arbeidsvoor
ziening (CBA) en afspraken bin
nen de Stichting van de Arbeid
(werkgevers en werknemers)
om 60.000 allochtonen aan een
baan te helpen.
Het CBA begint volgende
maand een landelijke campag
ne om aandacht te vragen voor
de achterstandspositie van al
lochtonen. Verdeeld over alle
regionale arbeidsbureaus zullen
50 beleidsmedewerkers worden
aangesteld die de bedrijven
langsgaan om te pleiten voor
meer allochtonen op de werk
vloer.
De FNV-actie richt zich pri
mair op leden van onderne
mingsraden, bedrijfsledengroe-
pen en personeelsfunctionaris
sen. Via deze sleutelfunctiona
rissen wil de bond 'van onder
uit' druk uitoefenen op direc
ties. Meer allochtonen alleen is
niet genoeg, vindt de FNV. Be
drijven moeten ook taalcursus
sen en extra scholing voor min
derheden aanbieden.
Een groot deel van dit werk
komt neer op de schouders van
de districtsbestuurders in den
lande. Zij onderhouden de con
tacten met de bedrijven en de
werknemers.
Volgens G. Honing van de In
dustriebond FNV is de weg naar
gelijke behandeling nog lang.
„Dit is niet een project van één
of twee jaar. Wil je dit echt van
de grond krijgen, dan moet je
allochtonen een voorkeursbe
handeling geven. Ik vraag me
echt af of de leden daar ook nog
achter staan als dat beleid zich
tegen hen keert Niemand vindt
het leuk te worden gepasseerd
bij een promotie."
Het liefst had dé vakbond ge
zien dat werkgevers 5 procent
buitenlandse werknemers in
dienst hadden moeten nemen,
op straffe van een dwangsom.
Maar de werkgeversorganisatie
VNO torpedeerde dat plan. „Dat
druist in tegen de beslissings
vrijheid van de ondernemer.
Die mag niet in het geding ko
men", aldus woordvoerder N.
Beemsterboer.
Het bedrijfsleven wil best al
lochtonen aan een baan helpen,
maar dan op vrijwillige basis,
zegt Beemsterboer. „Het moet
van twee kanten komen. Laten
we eerlijk wezen: allochtonen
moeten wel willen werken. Va
catures zijn er genoeg. We gaan
ze alleen niet van de straat
plukken." Beemsterboer is ook
niet optimistisch over een voor
keursbeleid. „Bedrijven die in
het verleden minder goede er
varingen hebben opgedaan met
allochtonen, zullen niet staan te
trappelen. Wij krijgen nogal wat
signalen in die richting", aldus
Beemsterboer.
KANTOORUNITS
VERKOOP/VERHUUR
weerselo jan haverkate
Zijn naam is in vergetelheid geraakt, maar hij be
staat nog steeds. Herman Peterman (54) uit het
Twentse Weerselo, acht jaar geleden landelijk be
kend geworden door zijn zieke koeien. Ze hadden
gegraasd op een weiland waaronder grote hoe
veelheden hexachloorcyclohexaan (HCH) begra
ven lagen. Afvalstoffen van Akzo in Hengelo.
Het liep slecht af met zijn koeien, en later ook
met zijn varkens. Een groot deel van de veestapel
moest worden afgemaakt, Peterman kreeg geen
schadevergoeding en een faillissement stond voor
de deur. De Westland Hypotheek bank, van wie
Peterman zeven ton had geleend, eiste het geld
terug en besloot tot veiling van boerderij en
grond. De veiling werd vastgesteld op een dins
dagavond in februari 1984.
Het werd een gedenkwaardige bijeenkomst,
waarover Weerselo nog maanden heeft nage
praat. Zaal Van Olffen aan de Bisschopsstraat in
het centrum van het dorp was gevuld met vier
honderd boeren. In de zaal hing de stemming van
een volksgericht, want de boeren geloofden het
verhaal van Peterman niet zo erg. Ze vonden hem
een slechte boer.
Om zeven uur beklom notaris Schouten uit 01-
denzaal het podium en deelde tot verbijstering
van de aanwezigen mee dat de veiling niet door
ging. Een rijke landbouwer uit Tiel, Gradus van
Wijk, die van Petermans problemen had gehoord,
had twee ton beschikbaar gesteld en Peterman
voorlopig uit de problemen geholpen. Hij zou zijn
bedrijf voortzetten.
Toen de notaris was uitgesproken, leek de bij
eenkomst in een anti-climax te eindigen. Maar
toen beklom de jonge ingenieur Johan Heins, lid
van de milieugroep die het voor Peterman had
opgenomen, het podium en nam de microfoon
van de notaris over. De boeren waren volkomen
verbouwereerd. Slechts af en toe onderbroken
door hoongelach, kreeg de ingenieur de gelegen
heid zijn verhaal te doen.
Over het HCH dat de weken daarvoor in Peter
mans inmiddels helemaal opgeruimde veestapel
was gevonden. Twintigmaal zoveel als normaal in
het vet van koeien "wordt gevonden. Over de wer
king van HCH, dat de aanmaak van witte bloedli-
chaamtjes verstoort,..waardoor de weerstand ver
mindert.
Nog stiller werd het in de zaal toen Heins be
toogde dat het probleem van de landbouwgiften
alle boeren aangaat. „Bestrijdingsmiddelen die
schadelijk zijn voor insecten, zijn ook schadelijk
voor de mens", poneerde hij. „Zeker vijftig boe
ren in ons land lijden aan vergiftiging door lin
daan, maar dat wordt onder de tafel gewerkt,
want daar zijn te grote belangen mee gemoeid."
Over zijn diepste inspiratiebron liet de spreker
zijn gehoor evenmin in het ongewisse. Daarmee
raakte hij een gevoelige snaar. Met licht gebroken
stem zei hij dat het niet christelijk zou zijn om
Peterman te laten vallen.Als God een gerechtige
God is, moeten we helpen. Dat is wat mij drijft."
De boeren waren totaal overdonderd. Ze zaten
erbij alsof ze naar de zondagspreek hadden zitten
te luisteren. Nadat Heins was uitgesproken, leek
het net of het bier niet meer zo lekker smaakt In
verwarring verlieten de boeren de zaal. Zou er
toch meer aan de hand zijn geweest?
Acht jaar na deze geruchtmakende februaridag
gaat de Weerselose gifboer toch nog voor de bijl.
Tot zijn grote bitterheid, want met de nieuwe
veestapel, aangeschaft met het geld van de Tielse
landbouwer en een inzamelingsactie, gaat het nu
goed! Petermans zonen Clemens en Erwin zijn in
het bedrijf gekomen en de melkproduktie is goed.
„Wat Peterman heeft genekt, is dat hij een veel
te laag melkquotum heeft gekregen, waardoor hij
zijn schulden nooit heeft kunnen aflossen", zegt
de Hengeloër Wim Wolbrink, lid van de Stichting
Peterman moet blijven, die de Weerselose land
bouwer de afgelopen jaren met raad en daad
heeft bijgestaan.
Peterman had namelijk de pech dat hij, toen in
1984 de superheffing werd ingevoerd, nauwelijks
kon bogen op een behoorlijke melkproductie.
Hierdoor werd aan hem een zeer laag melkquo
tum toegewezen van circa 60.000 kilo. Later, toen
de zonen Peterman in hel bedrijf kwamen, werd
dit verhoogd tot 220.000 kilo, maar in oktober
1991 weer verlaagd tot 58.500 kilo. Een bezwaar
schrift werd onlangs door de Commissie van Be
roep voor het Bedrijfsleven afgewezen.
Petermans laatste hoop was gevestigd op de
verzoekschriftencommissie van de Tweede Ka
mer. Maar zijn verzoek om schuldsanering is
donderdag 19 maart door deze commissie aange
houden tot volgende maand. De uitspraak zal te
laat zijn om de veiling nog tegen te houden. Alle
mogelijkheden zijn nu uitgeput en de schuldei
sers willen hun geld zien. Petermans totale schuld
bedraagt een miljoen gulden: zeven ton aan de
Westlandbank en drie ton aan de Tielse landbou
wer Gradus van Wijk.
De datum voor de veiling is inmiddels al vast
gesteld. Op dinsdag 7 april worden boerderij en
15 hectare grond geveild. Door dezelfde notaris
als destijds, maar in een ander café. In huize Pe
terman wacht men intussen gelaten op de dingen
die gaan komen. Een wonder als in 1984 wordt
niet meer verwacht
Lantaarnpalen geven poëtisch geluid
zoetermeer De lantaarnpalen op het Zoetermeerse Promenade
plein geven vanaf eind maart niet alleen licht, maar ook geluid.
In de palen zijn cd's gestopt, met daarop gesproken gedichten
van van onder anderen Jules Deelder, Lucebert, Simon Vinken
oog, Annie M. G. Schmidt, Rutger Kopland, Mischa de Vreede en
Judith Herzberg. De poëzie is na een druk op de knop te beluis
teren. Initiatiefnemer van het project is kunstenaar Tony Dielen.
Voor wie zijn oor niet bij een paal te luisteren wil leggen, is de cd
met gedichten ook te koop.
Thuiszorg werft buitenlandse vrouwen
den haag Instellingen in de thuiszorg gaan zich bij de werving
van personeel meer op Turkse en Marokkaanse vrouwen rich
ten. Zij kunnen met name in de gezinszorg worden ingezet. Tot
dusver werken weinig Turkse en Marokkaanse vrouwen in de
thuiszorg. De Landelijke Vereniging Thuiszorg wijt dit onder
meer aan onbekendheid bij deze vrouwen met de mogelijkhe
den. Bij de werkgevers is er ook een drempel. Onbekendheid
met deze groepen leidt ertoe dat wervingsactiviteiten tot dusver
niet op deze potentiële werknemers zijn gericht.
Vietnamese vrouwen nog altijd in kerk
utrecht Twee hoogzwangere Vietnamese vrouwen bevinden
zich nog steeds in de kerken in Vries (Drenthe) en de stad Gro
ningen, waar zij met circa dertig landgenoten onderdak hebben
gezocht. De vrouwen staan op het punt van bevallen. De inter
kerkelijke organisatie Inlia heeft er bij staatssecretaris Kosto (jus
titie) op aangedrongen snel maatregelen te nemen om hun posi
tie te verbeteren. De Vietnamezen worden met uitzetting be
dreigd. Inlia maakt zich ook bezorgd om de ouders van een Viet
namese baby, die met hersenvliesontsteking in een ziekenhuis
ligt. De ouders zitten in een kerk. Als zij hun kind bezoeken,
doen ze dat „met angst in het hart", aldus Inlia. Ze zijn bang op
gepakt te worden.
den haag De machinist van deze bouwkraan kwam er gisteren zeer genadig af toen zijn werktuig plotseling omsloeg. De 44-jarige man liep
slechts lichte verwondingen op. De oorzaak van het ongeluk is nog onbekend. De kraan werd al geruime tijd gebruikt bij de bouw van flats aan
de Pompstationweg. foto anp
Ford mat wat u bamagt.
CW.HET
AU TOVLRKUR
i U GAAT
TocH cöK
L-H Stehheh?
kamt
1992
amsterdam onno havermans
Mijn collega's draaien er niet
eens omheen. Als ze eens in
Amsterdam moeten zijn, parke
ren ze hun auto's bij mij in de
straat. Of op zijn minst in de
buurt. Want daar is meestal nog
wel ergens een gaatje. En je
pakt er eenvoudig de tram, of
zet de pas erin voor het laatste
stukje naar de binnenstad.
Doorrijden heeft geen enkele
zin, zo weten ze, want in de bin
nenstad raak je je heilige koe al
leen tegen een hoge tol op het
dak van een obscure parkeerga
rage kwijt.
Er is teveel blik. Amsterdam is
eivol. Daarom ga ik woensdag
stemmen. Bij het eerste hoofd
stedelijke referendum zal ik kie
zen voor variant B; vergaande
beperking van het autoverkeer
in de binnenstad. Over mijn
keuze hoef ik niet lang na te
denken. Tussen de grachten
verplaats je je immers veel aan
genamer op de fiets of te voet
dan in de auto. En met de tram
kom je bijna overal.
De kinderen van Amsterdam
zijn het met me eens. Deze
week namen zo'n duizend leer
lingen van enkele Amsterdamse
basisscholen een voorschot op
het referendum van 25 maart.
In levensechte stembureaus
net als voor 'grote mensen' op
getrokken in de gymzaal
maakten zij hun keuze uit de
twee varianten die de gemeente
haar kiezers volgende week
voorlegt. Met een stem op A
steunt de Amsterdammer het
'autoluwe' beleid van het ge
meentebestuur: een stem op B
betekent dat het autoverkeer in
de binnenstad nog wel wat
minder mag. De kinderen ko
zen bijna massaal voor B.
Het lijkt dus duidelijk. Een
kind kan de was doen in het
Amsterdamse referendum.
Maar dat valt tegen. Wat is bij
voorbeeld het verschil tussen A
en B? Welk beleid staat het ge
meentebestuur (van PvdA, D66,
WD en Groen Links) eigenlijk
voor? Er zijn weinig kiezers die
dat weten.
De info-krantjes die de afge
lopen weken in de bus vielen,
geven geen uitsluitsel. Geen
wonder, want het gemeentebe
stuur weet het zelf nog niet pre
cies. Het autogebruik in de bin
nenstad moet terug, zo is het
uitgangspunt. Maar het Amster
damse bedrijfsleven vooral
de detailhandel en in mindere
mate de kantoren mogen
daar niet al te veel hinder van
ondervinden. Uitgewerkte plan
nen zijn er (nog) niet. Verkeers
wethouder Ten Have (PvdA)
kreeg begin deze week zelfs op
zijn kop van de gemeenteraad,
toen hij met een parkeerplan op
de proppen kwam. De raad wei
gerde erover te praten. Wacht
eerst de uitslag van het referen
dum maar af, zeiden de raadsle
den.
Evenmin is duidelijk wat vari
ant B behelst. Verdergaande
maatregelen dan het gemeente
bestuur voorstaat, kunnen vari
eren van bijvoorbeeld een nieu
we verhoging van de parkeerta
rieven, tot een totaal verbod op
gemotoriseerd verkeer binnen
de grachtengordel. Wie het weet
mag het zeggen. Persoonlijk
ben ik best te porren voor het
laatste.
Maar dan zit er nog een ad
dertje onder het gras. De ge
meenteraad heeft voor zichzelf
een garantie ingebouwd: ze zal
over de uitslag van het referen
dum discussiëren en daarna be
sluiten of ze zich er ook aan zal
houden. Ik mag woensdag dus
kiezen tussen een wazig A en
een onoverzichtelijk B, waarna
de gemeenteraad kan besluiten
mijn o zo belangrijke stem ach
teloos in de prullenbak te wer
pen.
Bovendien maak ik mij een
beetje zorgen over de. conse
quenties van een auto-ontmoe-
digingsbeleid, of dat nou A of B
heet. Als het straks nog minder
aantrekkelijk is met de auto
naar het Damrak te rijden, zul
len steeds meer mensen voor de
oplossing van mijn collega's
kiezen. Waardoor mijn voor
deur straks nog slechts via blik
ken daken bereikbaar zal blij-
Scholen krijgen
jaar1 extra de
tijd voor fusie
Billboards (linksboven) maken de Amsterdammers al weken duidelijk dat ze zich woensdag mogen uitspre
ken over het verkeer in de binnenstad. Chaotische verkeerssituaties zoals op de foto linksonder zijn in het
centrum van de hoofdstad eerder regel dan uitzondering. En als het blik niet rijdt staat het maar al te vaak stil
waar dat niet mag, zoals op de brug rechtsboven. De fietser rechtsonder kan in zijn vuistje lachen: hier is de
Dienst Parkeerbeheer al met de beruchte wielklem langsgeweest. foto's anp arthur bastiaansf
ken. Nu al staat het dikwijls
bumper aan bumper en portier
aan portier.
Toen ik nog maar pas in mijn
wijkje woonde, zijn een paar
buurtbewoners eens een actie
begonnen tegen dubbelparkeer-
ders. Ze plakten gemene gele vijf straten doorkruisen, voordat
stickers en belden de sleep
dienst van de politie. Maar ze
hebben de moed allang opgege
ven. Het is onbegonnen werk.
Als ik 's avonds na zessen thuis
kom, moet ik slalommcnd vier,
plekje vind.
Er is teveel blik in Amster
dam, En daar is geen A of B te
gen opgewassen. F.r is maar één
echte oplossing. Ik moest mijn
auto maar eens weg doen.
Staatssecretaris Wallage (onder
wijs) heeft onder druk vqn de
Eerste Kamer besloten te kleine
scholen voor voortgezet onder
wijs een jaar langer de tijd te ge
ven een fusiepartner te zoeken.
Hiermee probeert de bewinds
man te voorkomen dat het
wetsontwerp basisvorming in
de Eerste Kamer wordt verwor
pen. Aanvankelijk konden scho
len die minder dan 240 leerlin
gen hebben, tut I ofctobw 1992
een fusie-aanvraag indienen.
Of de tegemoetkoming aan
het CDA voldoende is om die
partij over de streep te trekken,
is nog niet duidelijk. Het CDA
staat erg huiverig tegenover de
basisvorming. Ook in de Twee
de Kamer is deze partij pas na
veel discussie en overreding
door het kabinet overstag ge
gaan.
CDA-senator mevrouw Grol
Overling had Wallage gedreigd
tegen het wetsvoorstel te zullen
stemmen als hij niet aan haar
eisen tegemoet zou komen. Sa
men met de WD (die tegen de
basisvorming is) zou daarmee
een meerderheid in de Senaat
zijn ontstaan.
In het wetsontwerp basisvor
ming wordt geregeld dat in de
eerste drie jaar van het voortge
zet onderwijs leerlingen zestien
vakken krijgen. Pas na die drie
jaar hoeven de leerlingen te kie
zen welke richting ze uit willen.
De echte schoolkeuze wordt
daarmee uitgesteld. Omdat een
dergelijk groot lesaanbod niet
op te kleine scholen kan wor
den gerealiseerd, heeft Wallage
een minimum van 240 leerlin
gen nap li:e.ril
