H
Willy Alberti
niet vergeten
Lekker met elkaar praten en niet op de camera's letten
Rtv show
Kleine angsten kunnen
heel groot worden
Robert Long gaat opnieuw
'Tien voor taal' presenteren
MAANDAG 16MAART 1992
Fans herdenken tenor uit Jordaan
HILVERSUM ELS SMIT
Irt Rose Marie dat op het
ogenblik in Carré gaat,
trad lot vrijdag Neder
lands jongste tenor Willy Alber
ti op. Hij zong in deZe operette
het liedje van een kleinen zwer
ver 'Ik hen zo alleen' van Chris
Reune. De knaap die volgens
zijn zeggen vijftien jaar oud
was, had met dit liedje veel
succes en meermalen kreeg hij
geschenken uit de zaal
We schrijven 1939 en de
knaap die eigenlijk Careltje
Verbrugge heette was dertien
jaar oud.
Ruim 50 jaar later zegt zijn
weduwe Ria Alberti: „Ik ben
trots op hem. Ik mis hem nog
steeds. Hij was zo'n familie
man." Er zijn er meer die hem
missen. „Iedereen mocht hem,
mensen vragen nog steeds naar
hem."
Mede daarom leek het Ria Al
berti een goede gedachte om
een dag te organiseren waar
Willy Alberti nog eens in het
middelpunt zou staan. Ze sluit
niet uit dat het druk wordt op
zondag 22 maart in het café
restaurant Slotana aan de Slo-
termeerlaan 133 in Amsterdam.
Van elf tot vijf uur zal het een en
al Al di La en Volare zijn met vi
deofilms, foto's en zeldzame
platenopnamen.
„Al die spullen staan nu in
mijn huis," zegt Ria Alberti. „Ik
wil ze graag met mensen delen.
En dan is er nog iets: ik wil niet
dramatisch doen, maar ook ik
ben een mens van een dag. En
wat gebeurt er dan met die ver
zameling? Het zou zonde zijn
als hij uit elkaar viel. De kinde
ren hebben geen tijd om hem
goed te beheren en bovendien:
ik zou graag willen dat meer
mensen er plezier aan zouden
beleven."
„Ik heb wel eens aan het To-
neelmuseum of zoiets dergelijks
gedacht, maar dan ligt een klein
gedeelte in een vitrine. Mis
schien dat die zondag iets ople
vert. Zodat Willy Alberti bij de
Amsterdammers, waar hij thuis
hoort, kan blijven."
Door de jaren heen heeft me
vrouw Alberti van alles be
waard. Tot voor kort zaten ze in
dozen: de knipsels, de foto's, de
recensies, de partituren, de
brieven. Mede dankzij de hulp
van fans zoals Nel van den
Broek en Ronald van den Anc-
ker, die 22 maart helpen organi
seren, komen de zaken in plak
boeken, veel plakboeken.
„Vlak nadat ik hem had ont
moet, ben ik van alles over hem
gaan uitknippen. Eerst deed zijn
moeder dat voor hem. Ik heb
hem ontmoet toen hij optrad in
Bellevue. Het was oorlog en ik
vond dat hij er zo minnetjes uit
zag. Toen heb ik hem gevraagd
of hij wentelteefjes bij me kwam
eten. We zagen elkaar daama
vaker. Hij zwom altijd in het
bad op de Heiligenweg en ik
werkte daar in een boeldiandel.
In '44 zijn we getrouwd. Toen
was hij achttien."
Ria Alberti was eigenlijk
vanuit Nijmegen naar Amster
dam gekomen, omdat ze zelf
graag zangeres wilde worden en
als het eventjes kon, filmster.
Maar de oorlog dwarsboomde
haar plannen. „En daama was
ik zo blij dat het met Willy zo
goed ging. Ik wilde hem steu
nen. En we hadden al gauw een
gezin."
„Hou op, de pannen erwten
soep die ik heb gemaakt. Hoe
meer succes hoe meer mensen
er over de vloer kwamen. Ieder
een was altijd welkom."
Eind jaren vijftig lagen de
operette, de revue en de opera
in onder meer het Asta-theater
achter hem. Alberti had toen
het ook afgeleerd om Italiaans
te simuleren, maar sprak de taal
echt. Hij ging naar het Festival
van San Remo en zong Piove en
Li per li. En natuurlijk Marina.
Dat bleek een wereldhit avant la
lettre. In de Verenigde Staten
werden 250.000 exemplaren
verkocht. Max Tak haalde de
zanger naar New York en Alber
ti zong in Camegie-hall.
Meer festivals volgden. Knok-
ke bijvoorbeeld, samen met
Corry Brokken, Rita Reys, Teddy
Scholten en Ton van Duinho
ven. De officiële erkenning bleef
niet uit. RIa Alberti: „Hij heeft
twee Edisons gekregen. Een in
1960 voor Marina, uitgereikt
CLOSE UP
door Caro van Eyk. Die Edison
is nu in Het Dorp. Heeft-ie ge
schonken bij de actie destijds.
De andere kreeg hij
de elpee 'Zo zingt de Jordaan."
Niet zielig
Hierbij bleef het niet. In wille
keurige volgorde vielen hem ten
deel: de Gouden Tulp van Pho
nogram, een ridderorde van
OranjeNassau, de Speld van de
Stad Amsterdam. En natuurlijk
al die gouden platen voor z'n
nog steeds bekende liedjes, solo
gezongen of samen met dochter
Willeke.
Het zal allemaal te zien en te
horen zijn op de 22ste. Inmid
dels zijn zo'n vijfhonderd liedjes
opgenomen op banden. Ook de
brieven raken geordend en de
foto's van ontmoetingen met
zoals Catharina Valen-
te, Rudolf Shock en Timmy
Yuro. Nog staan al die herinne
ringen bij mevrouw Alberti in
huis. Wordt ze er niet naar van?
„Er is wel eens een dag dat ik
het te kwaad heb. Maar,
zeg ik ook tegen de kinderen:
we missen hem, maar we zijn
niet zielig. Want wij profiteren
van wat hij heeft gedaan. En als
ik dan zo bij ons op het pleintje
kom: er zijn altijd gabbertjes. Er
is een Italiaans restaurantje en
daar ga ik ook nogal eens heen.
Daar vind je lieve mensen. Maar
je moet wel zelf erop uitgaan.
Als je blijft zitten, komt er heus
geen mens naar je toe. Je leven
is met anderen
„Natuurlijk i
deel dat we zoveel aardige
sen hebben gekend. Willy zei
wel eens: 'Wees aardig op je
weg naar de top, want als je een
terugslag krijgt, kom je ze alle
maal weer tegen.' En de echte
vrienden blijven. Ik weet zeker
wie ik nu heb, heb ik echt voor
mezelf."
„En ik ben dankbaar dat zo
veel mensen hem trouw blijven.
Ik was vanochtend in de Wes-
terkerk. Daar stonden bij zijn
steen vierentwintig bloemstuk-
jes. Echt waar, ik heb ze geteld.
En hij was helemaal niet jarig of
zo. Dat is toch verbazingwek
kend. En daarom denk ik dat er
genoeg belangstelling is voor
die dag. Het wordt echt hele
maal Zijn dag."
Willy Alberti in zijn jonge jaren.
Eigenzinnig jongerenprogramma van de EO
HILVERSUM SUZANNE V
Een stevige koe aan de gesprek
stafel, twee gasten die in een
oud trabantje uit het decor ge
duwd worden en cameramen
sen die dol zijn op scheve beel
den. Elke dinsdagavond nemen
zo n vijftig jongeren een klein
half uur bezit van een oude villa
in Baam. Twee camera's regi
streren ongedwongen wat er in
het sfeervolle pand gebeurt en
het EO-programma '50 kamers,
soms met uitzicht' is een feit.
In de programmaserie, wordt
op een eigenzinnige wijze ge
discussieerd over allerlei onder
werpen die jongeren bezighou
den. De thema's, die in iedere
uitzending verpakt zitten, lijken
op het eerste gezicht weinig
spraakmakend. Onderwerpen
als idealen, milieu en de dood
zijn in de afgelopen jaren im
mers al aardig uitgekauwd,
maar het is de vorm waarin het
gegoten is, die van '50 kamers'
een opvallend programma
maakt.
De regisseur van '50 kamers'
is Nico Rasch. Hij heeft al aardig
wat jongerenprogramma's van
de EO op ziin naam staan en
geeft toe dat hij vooraf enige be
denkingen had. „Een korte dra
maserie loopt als een rode
draad door de verschillende uit
zendingen. Naast professionele
acteurs spelen de vier redactie
leden kleine rollen. Tot mijn
verbazing wordt er echt goed
geacteerd."
Nico Rasch kan zich helemaal
uitleven in het programma dat
gepresenteerd wordt door Ber
nard van den Bosch en Mare
Dik. „Het programma onstaat
voor een deel bij toeval. De jon
geren zitten en staan met elkaar
te praten en flarden van die ge
sprekken worden uitgezonden,
omdat de camera op dat mo
ment toevallig voorbij komt. De
belichting hoeft ook niet perfect
te zijn en het beeld mag af en
toe onscherp zijn", vertelt
Rasch. Een camera- of geluids
man die in beeld staat, wordt er
niet uitgeknipt.
Frisse kijk
Presentator Bernard van den
Bosch is één van de bedenkers
van '50 kamers'. Hij komt van
EO-radio en had geen enkele
ervaring op televisiegebied.
„Daardoor had ik wel een heel
frisse kijk op het medium en de
mogelijkheden. Ik was mis
schien wat overenthousiast,
maar dat leverde leuke ideeën
op. Mijn radiomentaliteit komt
me goed van pas. Ik laat de gas
ten lekker praten zonder op de
camera's te letten die soms nog
geen tien centimeter naast je
hoofd staan."
De vijftig 'bewoners' van de
villa in Baarn krijgen elke uit
zending bezoek van jongeren
die vanuit een min of meer des
kundig oogpunt over het thema
praten. Zo komt in de uitzen
ding van morgenavond, die gaat
over de vraag waarom je maagd
zou blijven, een jongen aan het
woord die op avond met drie
verschillende meisjes naar bed
ging. Achteraf heeft hij daar wel
spijt van. Ook komen er jonge
ren aan het woord die wel wil
len wachten tot ze de ware te
genkomen.
Bernard van den Bosch: „We
communiceren in een open en
moderne sfeer over het evange
lie. Daar hoeven we niet ge
heimzinnig over te doen. We
zijn christenen en de denkbeel
den die wij hebben steken we
niet onder stoelen of banken.
Dat doet een omroep als Vero
nica immers ook niet. Met het
uitgeven van de Vakantie-Vrij-
Wijzer voor jongeren laat ze
duidelijk haar visie op omgaan
met sexualiteit zien."
Dominee
„We respecteren in het pro
gramma de mening van ieder
een. We zetten die visies naast
elkaar in ongedwongen ge
sprekken. Er verschijnt aan het
eind van de uitzending geen
dominee in beeld die een paar
belerende woorden spreekt of
een presentator die een conclu
sie trekt. De kijker moet voor
zichzelf een mening vormen
over het onderwerp", aldus Van
den Bosch. „Of hij neemt de
verschillende ideeïn zich op
zonder direct tot een duidelijk
standpunt te komen", vult re
gisseur Nico Rasch aan. „Aan de
titel van het programma is niet
Eindelijk in de boot
r dan toch van
gekomen. Na vele
n omzich
tig om elkaar heen te hebben
gedraaid, gaan Angela en Tony
binnenkort trouwen. Daarmee
voegen zij hun eenoudergezin
nen samen, slechten de ldoof
tussen arm en rijk en maken
bovendien een einde aan de
door de VARA uitgezonden
Amerikaanse serie De baas in
huis. Een serie die gedurende
jaren in de hoogste regionen
van de programmahiüijsten
heeft gestaan.
Een voórspelbaarder slot had
den de makers niet kunnen be
denken. Want van meet af aan
balanceerde de relatie tussen
huishouder Tony en werkende
vrouw Angela op de rand van
echte liefde. Het verschil in af
komst was echter voldoende
om 'de vonk' een aantal jaren
uit te stellen.
Angela, directeur van een suc
cesvol reclamebureau, woont in
een sjieke buurt, is gescheiden
en heeft een zoon. Achterbuur
ter Tony, die slechts in sport
uitblinkt, is weduwnaar en heeft
een dochter. Normaal gespro
ken zou dit duo elkaar nooit
hebben getroffen, ware het niet
dat Angela's manzieke moeder
ervoor heeft gezorgd dat Tony
bij Angela de huishouding komt
doen. In het begin van de serie
was de relatie tussen Angela en
Tony ogenschijnlijk niets meer
dan een werkgever-werknemer
verhouding. Ook al trokken To
ny en dochter Samantha dan bij
Angela en zoon Jonathan in.
Het verschil leek te groot. Tony,
die zeker in het begin genoeg
had aan wassen, strijken en
stofzuigen en Angela, de op car
rière beluste hooggehakte da
me. Beiden met hun eigen ken
nissen en vrienden, hobbies en
Toch heeft de uitzonderlijke sa
menlevingsvorm de levens van
beiden behoorlijk veranderd.
Angela verloor naarmate de se
rie vorderde steeds meer het
imago van de gegoede burger
trut en Tony raakte zijn straat
vechtersmentaliteit kwijt en
pakte zelfs weer een studie op.
Het tweetal kreeg gemeen
schappelijke kennissen en
vrienden en groeide naar elkaar
Eindelijk trouwt Tony dan toch
zijn Angela. foto kippa
toe met alle gevolgen vandien.
'De vonk' was wellicht al langer
geleden overgesprongen, maar
het fikte pas goed toen Tony
iets moois kreeg met een uitge
kookte dame uit regeringskrin
gen in Washington. Als een
leeuwin wierp Angela zich op
haar rivale en bekende toen
voor het eerst dat zij van Tony
hield.
De baas in huis was en is
want er komen nog een paar af
leveringen een serie die zich
van louter komisch tot een
soap-achtig geheel heeft ont
wikkeld. In het begin was het al
leen maar om te lachen, maar
later werd dat minder. Er ging
zelfs eens iemand dood waar
door Angela en Tony een klein
neefje in huis kregen.
Anders dan Britse series zijn
Amerikaanse nauwelijks geba
seerd op het dagelijkse leven.
Het sprookje dat Angela en To
ny is overkomen, zullen maar
weinig mensen in het echt van
nabij hebben meegemaakt.
Maar goed, sprookjes zijn dan
ook bedacht en lopen altijd
goed af.
De makers hebben met dit ge
lukkige slot echter hun eigen
graf gegraven. Ze hadden het
plan opgevat om de serie na het
huwelijk voort te zetten, maar
voor Tony Danza (Tony) was
dat nu juist het moment om er
uit te stappen. Na zoveel seizoe
nen was-ie het zat. Ze leefden
nog lang en gelukkig... maar
dan apart.
voor niets toegevoegd 'soms
met uitzicht'.
Bernard van den Bosch
schuift naar het puntje van zijn
stoel zodra '50 kamers' om
schreven wordt als een VPRO-
achtig programma. „Die verge
lijking wordt heel snel gemaakt,
omdat het een beetje een rom
melig programma is. We heb
ben absoluut niet bij de VPRO
afgekeken. Snelle beeldmonta
ges, spontane gesprekken en
clipachtige onderbrekingen in
de vorm van drama zijn nu een
maal noodzakelijke ingrediën
voor een jongerenprogramma
van deze tijd."
('50 kamers', morgen, 18.10
uur, Nederland 1)
Praten over fobieën
eens verschonen om zich tegen
een uur of vier te ruste te kun
nen leggen.
Hoe kom je aan deze ziekte,
en, wat belangrijker is: hoe kom
je er van af? Therapeut Jac Hoe-
venaars schreef een boek over
fobieën en gaat in op de proble
men en de mogelijke behande-
ling.
Tot slot de partners van lij
ders aan een fobie. Hoe kun je
er het beste mee omgaan? Moet
je er tegenin gaan of juist be
gripvol 'meegaan'? En heb je als
partner zelf nog wel de moge
lijkheid om 'normaal' te kunnen
blijven functioneren.?
(Uitzending; dinsdag 17 maart,
9.30 uur, Radio 5)
Kleine angsten kunnen soms zo
groot worden dat ze je hele le
ven gaan beheersen. Dit over
kwam twee vrouwen die in een
aflevering van het RVU-praat-
programma 'Oor-zaken' praten
over hun fobieën.
Dat verstandig redeneren niet
helpt een fobie te onderdruk
ken. is duidelijk: het verstand
heeft gewoon geen machf meer
over de angst. Een vrouw met
smetvrees vertelt wat er alle
maal bij kwam kijken, vooraleer
ze naar bed kon gaan. Om elf
uur 's avonds begonnen zij en
haar partner aan de voorberei
dingen: uren douchen, dweilen,
schoonmaken en de lakens nog
STRIPS
Paar kleine veranderingen in formule programma
BOLLEBOOM
Een taalstrijd tussen Vlamingen en Neder
landers. Dat is de kern van het programma
Tien voor taal'. Robert Long laat in iedere
aflevering twee trio's opdraven, die een
proeve van bekwaamheid op het gebied
van de Nederlandse taal moeten afleggen.
Het programma borduurt voort op de for
mule van het afgelopen seizoen, zij het dat
er hier en daar een kleine verandering heeft
plaatsgehad. Per aflevering leidt Robert
Long het spel, dat is verdeeld over een aan
tal ronden. In de eerste ronde gaan de kan
didaten on zoek naar fouten in een zin. Ie
dere kandidaat krijgt drie zinnen te zien; in
elke zin zit een fout verborgen.
In het homoniemen-spel worden van één
woord drie verschillende betekenissen ge-
i net
In het spellings-
spcl moeten de deelnemers zich buigen
over woorden, waarvan de spelling wel of
niet goed is.
'Woordhakken' is de naam van het nieu
we onderdeel in 'Tien voor taal'. Een woord
wordt in tweeën verdeeld en vervolgens
wordt van elk deel een cryptische omschrij
ving gegeven. Dat moet er uiteindelijk toe
leiden dat de kandidaten het gehele woord
weten te raden.
De vijfde ronde is weer een bekend on
derdeel, namelijk de etymologie-ronde.
Woorden worden verklaard door promi
nenten uit zowel Vlaanderen als Nederland.
Bovendien zijn de prominenten over het al
gemeen ook nog werkzaam in hetzelfde be
roep als de deelnemers.
Het woordrijgen is het laatste onderdeel,
dat in teamverband wordt gespéeld. Hierbij
worden twee woorden gegeven, waarbij de
kandidaten op zoek moeten naar het ach
terste gedeelte van het eerste woord en het
eerste gedeelte van het laatste woord.
Er zijn in het totaal dertien uitzendingen,
die iedere dinsdag op de buis zijn te zien.
(De eerste uitzending is dinsdag 17 maart,
21.15 uur, Nederland 2)
Robert Long presenteert weer dertien afleveringen Tien voor taal', foto dijkstra
