Leiden
Bonbon-inpakkers haasten zich niet
De
Stemming
Huurders Vlietpark
onterecht afgesloten
Speelpark voorwaarde voor
verbouwing Elisabethcomplex
Grond Vestestraat wordt gereinigd
P
Zaterdag 7 maart 1992
Redactie: 071 -161400 KAREL BERKHOUT JANET VAN DUK EMIEL FANGMANN ROY KLOPPER LOMAN LEEFMANS ERNA STRAATSMA GERT VISSER (chef) WIM WEGMAN Eindredactie: PAUL DE TOMBE Vormgeving: RUTGER J HOOGERDUK
15
Mensen bepalen het tempo in de sociale werkplaats AGENDA
EWR keurt elektriciteitsnet goed
Het nutsbedrijf EWR heeft na
inspectie het elektriciteitsnet
van recreatieoord \1ietpark niet
afgekeurd. Lr is volgens een
woordvoerder van de EWR
'geen direct gevaar voor der
den'. Wel is eigenaar M. Laken
het advies gegeven zijn stroom
voorziening. waarvan 93 tuin
huisjes op zijn terrein afhanke
lijk zijn. ingrijpend te verbete-
Laken was in januari gestopt
met de levering van stroom en
water aan zijn huurders omdat
deze 'gratis service' hem te duur
werd. Bovendien zou het elek
triciteitsnet regelmatig zo over
belast zijn door het stroomver
bruik van de huurders dat dat
brandgevaar oplevert, betoogde
Laken. Dat is volgens het EWR
niet het geval.
Laken zegt dat kabels op zijn
terrein allemaal 'rot' zijn In
zijn meterkast zou de tempera
tuur in het verleden vaak tot
grote hoogte zijn gestegen.
„Sommige kabels zijn gesmol
ten. de drab liep uit mijn meter
kast. De hoofdzekering was
gloeiend heet". aldus Laken. „Ik
ben blij dat er nooit iemand
dood is gegaan."
Dinsdag besloot hij een
nieuw elektriciteitsnet in het re
creatiepark aan de Vlietweg aan
te leggen. Die beslissing volgde
op een uitspraak van de rechter
dat laken verplicht is stroom en
water aan zijn huurders door te
geven. De eigenaar van Vliet
park ligt al geruime tijd met zijn
huurders overhoop over de
vraag of de kosten van de ener
gie en water bij de huurprijs zijn
inbegrepen. Laken zegt van
niet. de recreanten menen van
wel De kantonrechter moet dat
meningsverschil binnenkort bc
slechten.
De EWR legt de verantwoor
delijkheid voor een deugdelijk
elektriciteitsnet voor een be
langrijk deel bij de gebruiker
zelf. De regels zijn in ianuan
veranderd. Voor die tijd rustte
de verantwoordelijkheid bij het
nutsbedrijf. Alleen als er gevaar
voor anderen dreigt, wordt de
stroom afgesloten.
Laken is door de EWR geadvi
seerd een apart meterhuisje te
bouwen en tussenmeters te
plaatsen bij iedere huurder op
zijn terrein. Dan kunnen de
kosten beter berekend worden
De eigenaar van het recreatie
park heeft al aangekondigd dat
te zullen doen. „Ik wil het zo
snel mogelijk in orde maken",
aldus Laken. Hij heeft de Haag
se firma Van der Peet ingeschn
keld om het elektriciteitsnet aan
te passen.
Het is een bedrijfshal zoals er in Nederland misschien
wel duizenden staan. Wat ruimer, lichter en kleuriger
misschien, maar toch... Drie lange lopende banden voe
ren langs grote bakken met bonbons en snoep, ratelende
machines en medewerkers in smetteloos witte jassen.
Mannen met steekwagentjes lopen af en aan met volge
pakte dozen en pallets met onverwerkte produkten. Uit
luidsprekers klinkt zacht de muziek van Radio 3. De eni
ge aanwijzing dat het niet om een 'normaal' bedrijf gaat,
is het uiterst trage tempo van de lopende band. Haast is
hier een onbekend begrip.
LEIDEN WIM WEGMAN
„We passen het werk aan de
mensen aan. en niet anders
om", zegt bedrijfsleider Jan de
Knegt van de bonbon-inpakke-
rij van de sociale werkplaats De
Zijlbedrijven. „Als de medewer
kers het tempo niet aan kun
nen, krijgen ze niet op hun kop,
maar zetten we de lopende
band langzamer of plaatsen we
er meer mensen bij. De werkne
mers hier zijn verstandelijk of
sociaal gehandicapten en zwak-
begaafden en dan bovendien
nog de zwaksten binnen het be
stand van de sociale werkplaats.
Dat mogen we nooit vergeten.
Al doen we natuurlijk wel ons
best om de produktie te halen."
De bonbon-in pakkerij, die
louter voor de Alphense choco
lade-fabriek De Baronie werkt,
draait sinds een half jaar op het
bedrijventerrein Roomburg. Tot
volle tevredenheid van De Baro
nie, De Zijlbedrijven en de
meeste medewerkers zelf. „Lo-
pende-bandarbeid wordt over
het algemeen beschouwd als
iets saais en geestdodends.
Maar voor deze groep is het
juist heel goed als hun werk
duidelijk gestructureerd is, met
veel eenvoudige, zich voortdu
rend herhalende handelingen.
De meesten vinden trouwens
dat ze al voldoende afwisseling
hebben als ze van tijd tot tijd
aan een ander produkt kunnen
werken."
Het bedrijf is in nauwelijks
anderhalf jaar tijd uit de grond
gestampt. De Knegt: „We wer
ken sinds 1989 voor De Baronie,
maar dat beperkte zich aanvan
kelijk tot het met de hand ver
pakken van een paar produk
ten. Toen we in 1990 gingen
praten over de verlenging van
dat contract, bleek dat De Baro
nie de zaak totaal anders wilde
opzetten.,Ze wilde al het inpak-
werk dat bij het bedrijf gebeur
de of dat ze door thuiswerkers
liet doen, bij sociale werkvoor
zieningen onderbrengen. Dat
kwam mooi uit, want wij zoch
ten in die tijd juist meer blij
vend werk voor de zwakkere
deelnemers binnen onze orga
nisatie."
Het bedrijf telt nu ongeveer
130 medewerkers die wekelijks
40 tot 50 ton aan chocolaatjes
en bonbons en bonbons ver
pakken. Uit de opbrengst daar
van worden de salarissen van de
vier stafmedewerkers en de kos
ten voor het gebouw betaald.
De salarissen van de medewer
kers, die het minimumloon krij
gen, worden vergoed door het
rijk.
Misrekening
De fabriekshal en de machines
zijn van De Zijlbedrijven zelf.
Een miljoeneninvestering die de
sociale werkvoorziening hoe
raar het ook klinkt voor een
deel heeft betaald met geld dat
ze aan het rijk had moeten te
ruggeven. De Knegt: „Het mi
nisterie van sociale zaken ont
dekte dat we 2,9 miljoen gulden
te veel subsidie had gekregen.
Het stelde ons voor de keus: of
teruggeven, of het geld opnieuw
besteden. Dat was niet zo moei
lijk: we hebben het in de bon-
bon-inpakkerij gestopt."
De rest van het geld schoot
De Zijlbedrijven uit eigen zak
voor, waarbij ze er op vertrouw
de dat ze het weer snel terug
kreeg van het rijk. De landelijke
werkgroep sociale vernieuwing
had dat beloofd. Dat bleek ech
ter een misrekenning. Het mi
nisterie van sociale zaken achtte
zich niet gebonden aan de be
lofte van de werkgroep. Als het
ministerie bij zijn weigering
blijft, betekent dit dat de sociale
werkplaats voorlopig geen nieu
we projecten op stapel kan zet-
„En dat zou heel jammer
zijn", zegt De Knegt. „Wij zijn
Tientallen medewerkers aan de lopende band bij de bonbon-inpakkerij. Niet de machine maar de n
van plan binnen drie jaar tijd
een paar extra lijnen erbij te ne
men en 30 nieuwe medewer
kers aan te trekken. Die plan
nen zouden we dus op een lager
pitje moeten zetten."
Rustgevend
De trots van het bedrijf is de
bonbon-inpakmachine. Een ca
deautje van de Baronie, als
dank voor de vlotte afhandeling
van de plannen. Het is de enige
volautomatische lopende band
in het bedrijf. Slechts een paar
medewerkers zien toe dat alles
naar behoren draait. Bij de an
dere banden worden de spullen
door soms enkele tientallen
personeelsleden tegelijk met de
hand ingepakt.
De paar apparaten die ze
daarbij ten dienste staan, zijn zo
veel mogelijk aan hun niveau
aangepast. „De weegschalen bij
voorbeeld, geven niet het ge
wicht aan maar het aantal cho
colaatjes dat in het zakje zitten.
De medewerker weet dan wel
hoeveel er nog bij of eventueel
uit moeten. Gewichten, dat
wordt te ingewikkeld", zegt De
Knegt.
Naast voorzieningen als een
rustruimte en een behandelka
mer, is bij de inrichting van het
bedrijf nog op andere manieren
rekening gehouden met de han
dicap van de werknemers. „We
hebben binnen vooral veel rust
gevende kleuren gebruikt, zoals
zachtgeel en blauw. Verder heb
ben we natuurlijk, nog meer
dan anders op veiligheidsaspec
ten gelet."
Ingrid Mulder, een van de
medewerksters, vindt het in elk
geval 'heel gezellig' hij de bon
bon-inpakkerij. „Saai werk? Nee
hoor, dat is het absoluut niet.
Maar ik vind het ook niet zo n
probleem om elke dag hetzelfde
te moeten doen. Ik wil hier blij
ven zo lang het kan."
Achter het voormalige Elisa
beth-ziekenhuis aan de Hooi
gracht moet een speelparkje ko
men, aansluitend aan de huidi
ge binnentuin. De gemeente
stelt dit als voorwaarde bij de
bouwplannen van projectont
wikkelaar Erica. Verder mogen
er niet meer dan circa 85 drie
kamerwoningen in het complex
komen.
De uitgangspunten zijn opge
nomen in een ambtelijke notitie
die voorgelegd wordt aan de
buurt en de projectontwikke
laar. De voorwaarden zijn opge
steld na het verschijnen van een
reeks van bouwplannen die of
niet door de omwonenden of
niet door de bouwer werden ge
accepteerd.
Het parkje aan de kant van de
Middelstegracht komt er op ver
zoek van de omwonenden. De
ruimte hiervoor kan gemaakt
worden door sloop van de voor
malige kapel van het zieken
huis. Het speeltuintje moet een
verbinding krijgen met de hui
dige binnentuin van het com
plex en het groengebiedje aan
de noordkant van de Klooster
poort.
De gemeente maakt geen be
zwaar tegen de komst van kan
toren. praktijkruimten, accom
modaties voor sociaal culturele
Wel zet ze vraagtekens bij de
komst van winkels, waarvoor
Erica steeds heeft gepleit De
Hooigracht valt net buiten het
zogeheten 'kemwinkelgebied'
in het centrum. Bovendien zijn
er aan de Nieuwe Rijn onlangs
enkele woninginrichtingsbedrij-
ven bijgekomen die Erica in het
complex aan de Hooigracht had
willen onderbrengen
Ten behoeve
woners kan er volgens de ge
rneente het beste een parkeer
kelder onder het complex wor
den aangelegd. Bovenop de
parkeerruimte kan de speel-
voorziening voor oudere jeugd
worden gemaakt, waarom de
buurtbewoners hebben ge
vraagd
Over de toekomst van het
voormalige ziekenhuis bestaat
al geruime tijd onzekerheid. TV
faculteit der sociale weten
schappen vertrok halvenvegr
1989 en het gebouw werd daar
na opgekocht door E-rica. De
nieuwe eigenaar wilde in eerste
instantie 150 woningen realise
ren, maar werd al snel tenigge
floten door de buurtbewoners
iemeente - ambtenaren stelden
zich op het standpunt dat hun
vraag om meer 'groen' gerecht
vaardigd was. Het aantal kinde
ren in Pancras-Oost is de afgr
lopen tien jaar verdubbeld en
speelvoorzleningen voor met
name wat oudere kinderen zi|n
er weinig.
Het gebouw is tijdelijk 'uil®
leend" aan de Stichting Ieidse
Studentenhuisvesting die er
zo'n 200 studentenkamers heeft
ingericht.
De vervuilde bodem tusen Ui
terstegracht en Vestestraat
wordt na de zomer schoonge
maakt. Een deel van het voor
malige fabrieksterrein wordt af
gegraven. Een drainage wordt
aangebracht om vervuild
grondwater aan de bodem te
onttrekken. Dat wordt daarna
gezuiverd. De kern van de ver
vuiling. onder het straatgedeelte
in de Uiterstegracht, wordt af
gegraven. Daarvoor moet onge
veer de helft van de straat tot
aan de Groencsteeg worden
opengebroken In het gebied
Uiterstegracht /Vestestraat
wordt verder een drainage aan
gelegd om het vervuilde grond
water op te vangen. Die zal daar
waarschijnlijk enkele jaren blij
MU hiotrn
De bodem is verontreinigd
met chloridcverbindingen. be
ter bekend aLs oplosmiddelen.
Op het terrein >tond vroeger
een textielfabriek.
De bewoners in het gebied
krijgen nog uitgebreide infor
matie van de gemeente, voordat
de werkzaamheden beginnen
POLITIEKE RUBRIEK MÊ^m
Fractievoorzitter Hans
Baaijens van de PvdA is
een vrolijke man. En dat
kun je toch lang niet van
al zijn partijgenoten
zeggen. Die houden van
klagen, zeuren en zeiken,
vooral over de dingen die
misgaan binnen hun
eigen club.
Maar Baaijens is zo
niet. Baaijens is
een ras-optimist.
Dat bleek deze week weer, toen
hij reageerde op de enquête van
het Leidsch Dagblad over de
politieke voorkeur van
Leidenaars. De PvdA blijft in
Leiden verliezen en zou op 9
zetels uitkomen. Dat is een
dramatisch laag aantal,
vergeleken met de 16
raadszetels die de partij tot 1990
bezette. Bij de
gemeenteraadsverkiezingen in
mei van dat jaar duikelden de
sociaal-democraten in Leiden
van 16 naar 11 zetels.
Baaijens begint echter helemaal
niet te huilen als hij hoort dat
de aanhang van zijn partij nog
verder slinkt. Het aantal
stemmers loopt minder hard
terug dan een tijdje geleden en
daar put de PvdA-voorman al
zijn hoop uit. En wellicht dat
partijgenoten weer hoop putten
uit zijn woorden. Dat is wel
nodig want de stemming is nog
altijd niet al te best binnen de
Leidse PvdA-gelederen.
maar waarmee allemaal dat
gaat niemand wat aan", zei hij
minzaamtegen zijn
gesprekspartner aan de
telefoon. I let glimlachje dat
hem zo typeert moet op dal
moment weer op zijn gezicht
zijn verschenen.
Dat geheimzinnige lachje was
jarenlang zijn handelsmerk. Hij
toverde het op zijn gezicht als
raadsleden weer eens lastige
vragen stelden. Küijers hield
daar niet zo van, toen hij
wethouder was. Hij reageerde
dan ook altijd op dezelfde
laconieke manier. Met een kort.
niets-aan-de-hand-antwoord
om er maar gauw vanaf te zijn.
Hij hield die houding lang vol,
tot maart 1990 om precies te
zijn. Toen was de maat vol voor
een meerderheid van de
gemeenteraad. Wethouder
Kuijers verdween maar het
raadslid Kuijers bleef.
En over een maandje bestaat
ook dat minzaam lachende
'verschijnsel' niet meer. Maar
waarom niet? Het enige dat we
weten is dat Kuijers er geen tijd
meer voor heeft. Nou was hel
niet zo dat hij altijd een
dominante rol speelde bij
raadsvergaderingen. Het liefst
kroop hij gezellig naast zijn
vroegere bestuursmedewerker
Mariet Portheine aan tafel en
dan leek het even of het weer
een beetje vroeger was
geworden, toen ze gezamenlijk
wethoudertje en
bestuursmedewerkertje
speelden.
Maar Portheine heeft alweer
een andere baan op het
stadhuis. En Ered Kuijers? Die
heeft geen tijd meer voor de
plaatselijke politiek. Of zou er
zich eindelijk een gemeente
hebben gemeld waar zijn
sollicitatiebrief niet meteen in
de prubllenbak verdween zoals
in Hilversum en Sassenheim?
Hij zal toch niet ergens
benoemd zijn tot
burgemeester7
Het enige lichtpuntje in de donkere raadszaal was voor scheidend WD-raadslid Fred Kuijers de aanwezigheid
van Mariet Portheine. Hij kroop altijd gezellig naast haar en dan leek het even of het weer een beetje vroeger
was geworden. Maar Mariet Portheine heeft een andere baan. Fred Kuijers pok?
FOTO LOEK 7UYDERDUIN
„Hoewel ik me iedere maand
voorneem u de laatste stand
van zaken betreffende de
ledenadministratie door te
geven, komt het er toch niet
van. Het is niet alleen
tijdgebrek, meer tegenzin. Er
valt namelijk nog steeds niets
plezierigs te melden vanuit mijn
post. Het tij is nog altijd niet
gekeerd. Deze keer schreef ik 42
leden uit. Dat zijn aantallen die
er flink inhakken, temeer daar
dit al een jaar lang het
maandelijkse beeld is. Er komt
maar geen verbetering", schrijft
de ledcnadministrateur in het
PvdA-blad van maart.
Die twee PvdA'ers moeten
nodig eens met elkaar gaan
praten. Het gesprekje
vastleggen in ,<éen verslag dat
dan wordt besproken tijdens
een ledenvergadering. Daarna
reageren ze beiden vast wat
nuchterder op de werkelijkheid.
-w- eheel op zijn eigen
I Kuijeriaanse wijze
gaf WD-raadslid
Fred Kuijers deze week
commentaar op zijn vertrek uit
de gemeenteraad. De oud
wethouder geeft na 18 jaar zijn
zetel op, maar waarom precies,
daarover hult hij zich in
nevelen.
„Ik heb het een beetje druk hè.
