Rtv show
Ingeblikte lachers
storen alleenstaanden
D
Tenniscommentator Maskell treedt terug
Lee Towers betreurt geringe animo voor gala
Maandag 10 februari 1992
Redactie: 023-150191/023-150192 INEKE VAN DER MEER
DER NAT* GERARD V
Vormgeving: HENK GEIST
DE TROS STERREN liggen in de la, naast
mijn Televizier-ring. Ik ga niet lopen show
en. Dat is misschien valse bescheidenheid,
maar de mensen weten toch wel dat ik die
prijzen heb gekregen en dat is genoeg.
(Sylvia Millecam)
ven, hoog uit boven de gemid
delde Nederlandse comedy?
„Nou, dat zou ik niet willen zeg
gen, dat is me te voorbarig. Het
is in elk geval een serie gewor
den die er niet uitziet als andere
comedyseries, waarbij drie ca
mera's gebruikt zijn en bordkar
tonnen decortjes. Het is heel
echt. Daarom wordt er ook heel
echt gespeeld en dat merkje."
De hpofdpersonen uit 'Sjans'
zijn vier alleenstaanden, die Ca
fé Cupido frequenteren in de
hoop daar een nieuwe partner
tegen het lijf te lopen. Het lijkt
op leedvermaak, als daarom ge
lachen moet worden. Zo zielig
zijn alleenstaanden toch niet?
Millecam: „Nee, dat denk ik
niet. Als het een vrije keus is ze
ker niet. Maar alleenstaanden
die zo dolgraag een warme rela
tie willen en het lukt niet, ja, dat
is natuurlijk heel vervelend."
Vertaler
De bewerking van het Engelse
'Singles' tot het Nederlandse
'Sjans' was in handen van Ge
rard van Lennep. Naar hij zelf
zegt heeft Van Lennep niet veel
aan de originele tekst hoeven
veranderen. „Ik word niet aan
gesteld om te veranderen. Als ik
iets een goede serie vind, waar
om zou ik dan mijn eigen leu-
kigheidjes gaan proberen te ver
kopen? Ik vind mezelf in dit ge
val meer een vertaler dan een
bewerker. Alleen
paalde uitdrukkingen niet in het
Nederlands voorkwamen heb ik
de tekst aangepast. En ik moest,
wat tekst betreft, op dezelfde
lengte zien uit te komen. Dat is
moeilijk, want Nederlands is
een veel 'langere' taal dan En
gels."
Alleenstaanden als lachobject,
je zou geneigd zijn te spreken
van een nieuwe ontdekking.
„Ach, ze zijn altijd al onderwerp
van series en toneelstukken ge
weest. Vroeger was getrouwd
leuker, iedereen had maitresses.
Dat is' nu over, dus nu lachen
we om alleenstaanden. Maar al
leenstaanden zijn helemaal niet
zielig. Ik ben er ook een, van
daar dat ik me zo goed in hun
denken kan verplaatsen. In de
serie komt een ontzettende lui
de behanger voor, die heet niet
voor niets Gerard."
'Sjans' is een goed program
ma geworden, vindt Van Len
nep. „Zou ik de regisseur zijn
geweest of erin hebben ge
speeld, ik had op dezelfde ma
nier geregisseerd of ik had net
zo gespeeld als nu gebeurd is.
Het is prettig om te werken met
mensen die met je meedenken,
niet tegen je denken. Dat is wel
eens anders." Bij de TROS vin
den ze 'Sjans' al zo geslaagd, dat
nu al is besloten er nog zeven
afleveringen bij te maken. Vraag
aan Cees den Daas, tv-directeur
bij de TROS: „En dan?" Zijn
antwoord „Stel me die vraag
maar in maart of in april."
Uitdaging gelukt
Van het medium te
levisie is bekend dat
het in staat is bij kij
kers de diepste emoties los te
maken. Hele volksstammen ra
ken in opperste vervoering
wanneer het Spaanse nachte
gaaltje lulio Iglesias zich via de
kijkkast de huiskamer binnen-
zingt, terwijl op dat moment
evenzovelen worden geteisterd
door een acute aanval van buik
griep. Terwijl de een bij de aan
blik van Surprise-Show of
Spoorloos de binnenkant van
de wc-pol van heel dichtbij be
kijkt, zit de ander nog harder te
snotteren dan de hoofdrolspe
lers zelf. Een afgestudeerd psy
chiater zou er jaloers op zijn.
Je hoeft echter niet tot de cate
gorie sentimentele sokken te
behoren om af en toe ontroerd
te raken bij beelden die je door
de tv-makers worden voorge
schoteld. Niet alleen Journaal
beelden kunnen behoorlijk op
de traanklieren werken, ook
programma's die eigenlijk tot
het amusement behoren berëi-
ken soms dit resultaat. Het was
weer om te janken, zowel in ne
gatieve als positieve zin.
Het AVRO-programma De Uit-
daging slaagt er wel eens in bij
de kijker een tijdelijk zouttekort
te bewerkstelligen. Geen ont
roering gebaseerd op vals senti-
moeiiijk te verwezenlijken uit
daging die uiteindelijk gelukt is.
En waarmee een heleboel men
sen heel erg blij zijn.
Presentatrice Angela Groothui
zen, vooral bekend als ex-Dolly
Dot. heeft met De Uitdaging
een programma dat haar op het
lijf is geschreven.
Want \yat is de bedoeling? An
gela neemt een bijna onmoge
lijke uitdaging aan die zij in een
bepaald tijdsbestek moet zien te
verwezenlijken. Met steun van
bedrijven en vrijwilligers weet
zij in een dag een gloednieuwe
speeltuin aan te leggen of in een
paar weken tijd een compleet
Roemeens kinderhuis te
renoveren. Gratis, voor niks.
Angela Groothuizen gaat geen
voor noppes. Daar is brutaliteit,
charme en een heleboel energie
voor nodig. Angela heeft het al
lemaal in zich.
Angela is al lang geen onbeken
de meer en daardoor is het voor
haar makkelijker dingen gedaan
te krijgen dan voor een gewone
sterveling. Bovendien is daar
nog het dwingende oog van de
camera. Want welk zichzelf res
pecterend bedrijf heeft het lef
Angela iets te weigeren terwijl
de firmanaam al diverse malen
over het scherm is geweest. Re
clame en promotie, dal zijn de
sleutelwoorden. Maar zolang
daar iets nuttigs mee wordt ge
daan, zal niemand zich daar
een buil aan vallen.
foto leo vogelzang
De twee uitzendingen over de
opknapbeurt - eigenlijk een to
tale verbouwing - van een Roe
meens kindertehuis sprongen
tot nog toe het meest in het
oog. Nadat Angela voor de ca
mera het Nederlandse volk en
het bedrijfsleven had opgeroe
pen belangeloos mee te werken
aan de realisering van haar uit
daging, stroomden van alle kan
ten de hulpgoederen binnen.
Wc-potten, fornuizen, naaima
chines, shampoo, knuffelbees
ten. rollen stof, maandverband,
gipsplaten, verf„boilers, speel
goed, je kunt het zo gek niet op
noemen. In gigantische hoe
veelheden w erden ze naar het
verzamelpunt gesleept, opgesla
gen en vervolgens in vrachtwa
gens geladen. In konvooi ver
trok de stoet richting Roemenië.
Angela en de vrijwilligers, tol
ken, metselaars, schilders, ver
warmingsmonteurs, schoonma
kers, naaisters en een arts gin
gen per vliegtuig.
Ceausescu mag dan het veld
hebben geruimd, de bureaucra
tie is nog niet verdwenen. Ter
wijl de hulptroepen al lang en
breed op de plaats van bestem
ming zijn, staat het konvooi vast
aan de Roemeense grens. Na
veel geharrewar en papier-el
lende mogen de vrachtwagens
verder.
Het kindertehuis ziet er inmid
dels uit alsof het door een bom
is getroffen. In afwachting van
het materiaal zijn de hulptroe
pen alvast aan het slopen gesla
gen, terwijl de bewonertjes tij
delijk elders onderdak hebben
gevonden. Als eindelijk de
vrachtwagens verschijnen, zijn
er al een paar dagen verstreken.
Als beesten gaan de hulptroe
pen te keer, want dank zij Ange
la hebben ze maar zes dagen de
tijd om het kindertehuis weer
op te bouwen. Bijna dag en
nacht wordt gezwoegd en ge-
zweten. Angela helpt waar ze
kan, maar ze is vooral goed in
hel oppeppen van de man
schappen. Geen moment ver
slapt ze. geen moment zit ze bij
de pakken neer. Hoewel daar
wel alle reden toe is.
Het enthousiasme dat Angela
Groothuizen iedere keer weer
weet op te brengen, slaat niet
alleen over op de mannen en
vrouwen die haar terzijde staan,
tot zelfs in de huiskamer is het
voelbaar. De vraag 'redt ze het
wel of redt ze het niet' geven de
uitzendingen ook nog enige
spanning mee. Hoewel dat
laatste eigenlijk niet hoeft. Want
als een uitdaging faliekant mis
lukt. kun je er zeker van zijn dat
de klus wordt afgemaakt. Ook al
betekent dat een nachtje door
werken.
'Voice of Wimbledonneemt afscheid na 43 jaar BBC
Zij die erover klagen dat het Britse tennis al
jaren geen mensen van standing heeft
voortgebracht, overzien het randgebeuren.
Want wat bijvoorbeeld te denken van Dan
Maskell, beter bekend als de stem van
Wimbledon, die 43 jaar dominant heeft ge
klonken vanuit de commentaarbox van de
BBC?
Zijn danig bekakte Engels ging al die ja
ren slissend de etfier in, maar nooit is over
wogen de man van de microfoon weg te ha
len. Maskell werd bij de BBC beschouwd als
een levend instituut en zo kenden ook de
tennisliefhebbers hem. Bij de BBC bestond
geen twijfel over de vraag wie Dan Maskell
ooit het zwijgen zou opleggen, die bevoegd-
CLOSE UP
heid had Dan Maskell als enjge. Op 83-jari-
ge leeftijd heeft de vitale grijsaard besloten
zijn werk als tenniscommentator bij BBC-tv
neer te leggen. Het markante geslis van
mister '0,1 say' zal voortaan uitsluitend nog
te horen zijn in de beslotenheid van All
England Club.
Maskell heeft zich ten tijde van zijn lange
werkzame leven opgesteld als een absolute
prof. Eigenlijk gedroeg hij zich al zo op het
moment dat hij in 1923 bij de London
Queen's Club in volledige dienst trad als
ballenjongen. In 1929 werd hij daar aange
steld als de eerste tennisleraar van All Eng
land. Sindsdien liet hij geen dag op Wim
bledon verstek gaan.
Als tennisser behaalde hij, te rekenen
vanaf 1928, 16 maal het Britse kampioen
schap. Maskell was in 1933 de succesvolle
coach van het legendarische Britse Davis
Cup-team, dat bestond uit Fred Perry, Bun
ny Austin en Pat Hughes. In 1953 werd hij
als eerste tennisprofessional benoemd tot
buitengewoon lid van de All England Club.
Maskell was toen al twee jaar actief bij BBC-
televisie, na eerder als radiocommentator te
hebben gefungeerd. lohn Rowlinson, bij de
BBC degene die al jaren de Wimbledon-uit-
zendingen produceert, heeft intussen aan
gekondigd dat het team van commentato
ren (John Barrett, Mark Cox, Barry Davies,
Bill Threllfall en Paul Hutchinson) niet
wordt aangevuld. „Eenvoudig, omdat Dan
Maskell niet te vervangen is."
Lee Towers: geen Gala of the year. archieffoto united photos de boer
ROTTERDAM LOUIS DU MQUUN
Meer dan ooit dient Ahoy' ko
mend najaar als etalage voor
Nederlandse artiesten. Naast
Lee Towers' Gala of the Year ko
men er 'prestigeconcerten' van
André Hazes, Anita Meyer en
René Froger op de affiche van
het Rotterdamse sportpaleis te
staan.
Laatstgenoemde - voor wat
■en avondvullend optreden in
Ahoy' betreft de enige nieuwko-
r - is het verst gevorderd met
i plan de campagne: de Am-
'damse zanger heeft gekozen
ir een extra-feestelijke afslui
ting van zijn herfsttoumee op
woensdag 11 november.
Anita Meyer, in december
1990 voor het laatst in het
sportpaleis als duo-partner van
Lee Towers, mikt 'solo' op enke
le avonden 'ergens in oktober',
terwijl André Hazes (na 1984
niet meer in Ahoy' geweest) een
bezoek in september in gedach
ten heeft.
Lee Towers, de meest trouwe
klant van Nederlands belang
rijkste muziektempel, houdt
t aan de maand december
ir het neerzetten van zijn
jaarlijkse spektakelshow.
Deze invulling»van de agenda
houdt in dat diens pleidooi voor
Gala of the year Festival'
's lands meest populaire ar
tiesten (begin december, met
telkens ieder zijn/haar eigen
avond) nog niet <ot een krach
tenbundeling heeft geleid,
„lammer, want ik ben er nog
steeds van overtuigd dat we met
elkaar tot betere resultaten zou
den kunnen komen. Aan kosten
kan er een hoop worden be
spaard dan wel meer worden
geinvesteerd. Daarnaast bete
kent zo'n festival iets nieuws,
waardoor echt alle ogen op
Kwatta worden gericht", aldus
Lee Towers, die nu al kan ver
klappen dat zijn huidige maatje
Bart 'B.O.O.S.' (van het succes
volle 'Tover'-liedje') in Ahoy' ze
ker niet zal ontbreken. „Hoewel
ik begrepen heb dat iedereen
inmiddels zijn eigen plan heeft
getrokken, beschouw ik mijn
suggestie nog steeds niet als ge
heel van de baan. En komt het
er dit jaar niet van, dan toch ze
ker op de langere termijn".
Voorlopig echter staat Lee To
wers toch nog alleen in zijn ver
onderstelling dat van de 'groot
ste Nederlandse namen' met el
kaar meer aantrekkingskracht
uitgaat dan afzonderlijk. In de
woorden van Anita Meyers man
(ager) Ton de Leeuwe: „Door zo
dicht op elkaar te gaan zitten,
wordt de kans dat je elkaar gaat
beconcurreren volgens ons veel
groter. Het gros van de mensen
kiest dan toch voor één avond
en gaat heus niet twee of drie
keer in een week naar Ahoy'."
BOLLEBOOM
BOES
TROS dweept nu al met tv-serie 'Sjans'
TROS is lang op
aek geweest naar
dyserie met 'een eigen gezicht
Liefst een oorspronkelijke Ne
derlandse serie, maar hoeveel
manuscripten er ook werden
aangeboden, er zat niets bij dat
tot vreugde kon leiden. Uitwij
ken dus maar naar Engeland.
I let programma 'Singles' vierde
daar triomfen, en de TROS zag
werd dat Huub Stapel beschik
baar was voor een rol, en dat
bovendien Gerard van Lennep
bereid was de Nederlandse be
werking op zich te nemen, wer
den de makers echt enthou
siast. Met als resultaat dertien
afleveringen van 'Sjans'- over de
titel is lang nagedacht - met in
de hoofdrollen Huup Stapel,
Sylvia Millecam. Peter Bolhuis
en Camilla Braaksma. Panda
ging naar De Boerenhofstede in
I-aren - de vaste lokatie waar af-
plaats
gelopen zor
opnamen
hadden - vc
voorproefje.
De Boerenhofstede
is voor de gelegen
heid omgebouwd
tot 'Café Cupido',
de Singles-bar waar
de meeste scènes
uit 'Sjans' zich af
spelen. Roodkope
ren muren, pluche
gordijnen, kaars
licht en gipsen cu
pidootjes in innige
omstrengeling met
plastic klimopran
ken. Hier kunnen
de aanwezigen sa
men met het
'Sjans'-team alvast
de eerste en de zesde aflevering
bekijken. Er mag gelachen wor
den. En dat wordt er. 'Sjans' lijkt
op voorhand een succes. Met
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
hoogst
geblikte gelach daj je
te pas en te onpas
door de oren snijdt.
Niet alleen is de
gangbare mening
dat de kijker zelf wel
uitmaakt óf en zo
ja wanneer hij of zij
in schateren wil uit
barsten er is ook
iets raars met dat
kunstgelach zelf. Het
lijkf alsof er tien
keelaandoening in
een onderaards ge
welf met geweld tot
grinniken worden
gedwongen.
Na afloop van de
voorvertoning
naast enthousiasme
en lof - volgt dan ook de onver
mijdelijke vraag: „Waarom dat
ingeblikte gelach, dat is toch
niet nodig?" Het antwoord van
stevige kanttekening: het de TROS is tweeledig. Ten t
ste: het is geen ingeblikt gelach,
maar gelach dat is opgenomen
met echt publiek in een echte
platenstudio, en twee: ja, het is
wel degelijk nodig. Hoewel dat
velen tegen waren, was de con
clusie toch dat het mèt dat nep-
gelach 'onbewust aangenamer'
was."
Valse bescheidenheid
Na de voorvertoning napraten
aan de bar met Sylvia Millecam.
De twee diamanten TROS-Ster-
ren, die ze een kortgeleden ge-
heeft, draagt ze niet.
„Nee, ze liggen in de la, naast
mijn Televizier-ring. Ik ga niet
lopen showen. Dat is misschien
valse bescheidenheid, maar de
mensen weten toch wel dat ik
die prijzen heb gekregen en dat
is genoeg."
Sylvia speelt in 'Sjans' een
haar ongebruikelijke rol,
die
beetje in de schaduw staat van
haar recht op haar doel - een
man - afgaande vriendin. Het
eindresultaat mag er zijn, vindt
ze. „Ik ben ontzettend blij dat
de ideeën die we hadden - wer
ken met slechts één camera, se
rieus acteren zonder leuk te
doen - waarheid zijn geworden.
Dit is een van de leukste opna
me-periodes die ik ooit gehad
heb. Omdat de hele crew, en
dan bedoel ik de acteurs, de op
namemensen, iedereen, elkaar
zo goed verstonden. Er was een
ontzettend begrip voor de sfeer,
waardoor ie veel beter kan wer
ken dan wanneer er onderling
troubles zijn."
Stijgt '.Sjans', zoals de TROS
de kijker, graag wil doen gelo-
