Regio
Voorschotense sluiproute
'zorgenkindje' bewoners
'Alle donderwolken zijn weg'
Conflict SJZ en gemeente
Zoeterwoude escaleert
Leiderdorpse
ambtenaar
burgerlijke
stand, Bons,
stopt er mee
Zaterdag 8 februari 1992
Redactie: 071-161400 DICK VAN DER PLAS MIEP DE CRAAFF UESBETH BUITINK WIM KOEVOET ERIC JAN WETERINCS Eindredactie: HANS SONDERS Vormgeving: PIET KOOREMAN
NIEUWSLIJN
Monumentencommissie in Wassenaar
WASSENAAR - De begeleidingscommissie van het Monumenten
Inventarisatie Project Zuid-Holland brengt op woensdag 12 fe
bruari een bezoek aan Wassenaar. Het gaat om een vergadering
annex excursie op uitnodiging van het gemeentebestuur van het
villadorp. Er wordt door de commissie onder meer een bezoek
gebracht aan Kerkehout, Oostdorp. Wassenaar Zuid, de Kievit en
een aantal landgoederen en buitenplaatsen. De rondrit wordt af
gesloten met een luch op het raadhuis.
Bomen gerooid in Wassenaar
WASSENAAR - Een aantal zieke bomen in Wassenaar moet ko
mende maandag worden gerooid. Uit onderzoek is gebleken dat
de exemplaren - vier beuken en twee eiken - niet meer te redden
zijn. De bomen staan in de Van der Oudermeulenlaan, de hoek
Duinrellweg/Storm van 's-Gravesandeweg, de Schouwweg, de
Rust en Vreugdlaan en de Oud Wassenaarseweg. Bij het rooien
zal de overlast voor de omgeving zoveel mogelijk worden be
perkt. Op de opengevallen plaatsen worden weer nieuwe bomen
geplant.
„Het loopt de spuigaten uit. Ie
dereen spreekt er schande van."
Voorzitter L. van der Geest van
voetbalclub SJZ is duidelijk
woedend op het gemeentebe
stuur van Zoeterwoude. Deze
week escaleerde het conflict
met de gemeente toen wethou
der A. Ringersma in een raads
commissie het bestuur van SJZ
verweet niet te reageren op vra
gen vanuit het raadhuis. Vol
gens Van der Geest is het omge
keerde het geval. Het conflict
draait om het nieuwe huurcon
tract voor de verhuur van voet
balvelden. SJZ wil eerst duide
lijkheid over de vraag of een
trainingsveld wordt opgeknapt
voordat ze het nieuwe contract
tekent. De gemeente wil dat het
contract eerst wordt ge
tekend. „De voorzitter van SJZ
gaat met zijn verhaal naar ie
dereen toe, behalve naar de
echte tegenspelers", verklaarde
de wethouder deze week. ,,B en
W blijven maar heen en weer
schrijven", reageert een boze
Van der Geest. „Na een bespre
king met de gemeente in no
vember hebben we afgesproken
schriftelijk te reageren op hun
voorstellen. Daarna zou een
nieuwe afspraak worden ge
maakt en dat hebben we ook
netjes zo gedaan. Vervolgens
stuurde de gemeente weer een
brief met de vraag om wéér
schriftelijk te reageren, voordat
we opnieuw konden praten. Zo
spelen ze het balletje weer te
rug." SJZ beraadt zich intern op
volgende stappen.
Leidseweg-bewoner S. Hiep: „Ernstige ongelukken kunnen niet lang meer uitblijven.'
'Overlast oude LeidSeweg-noord onaanvaardbaar groot'
De verkeersoverlast op de 'oude' Leidseweg-noord in
Voorschoten is onaanvaardbaar groot. De smalle weg,
een favoriete sluiproute voor duizenden automobilisten,
is al jaren een zorgenkindje. „Maar de situatie wordt nu
echt explosief', stelt Leidseweg-bewoner S. Hiep vast.
„Het wordt gewoon te bar. Steeds meer automobilisten
uit een groeiend aantal omliggende wijken gebruiken de
Leidseweg als doorgangs- of sluiproute."
VOORSCHOTEN MIEP DE GRAAFF
De overlast kan volgens de
Voorschotenaar alleen nog
maar groter worden.Als het nu
al zo erg is, wat staat ons dan
zometeen te wachten, als de
spoorwegovergang De Vink
weer wordt opengesteld en de
nieuwe wijk de Coebel helemaal
bewoond is?", zo vraagt Hiep
zich af. Hij greep onlangs naar
zijn pen en schreef een brand
brief naar de gemeenteraad.
Daarin vraagt de Leidseweg-be
woner dringend om 'reguleren
de c.q. corrigerende maatrege
len'. Hiep wacht nu vol span
ning op reacties. „Want het kan
hier zo niet langer. Ernstige on
gelukken kunnen niet lang meer
uitblijven. Ik houd mijn hart
vast", aldus de bewoner, die in
het dagelijks leven arts is.
Precieze getallen heeft hij niet
(„Veel wordt bij de politie ook
niet meer aangegeven"), maar
de materiële schade loopt in elk
geval enorm op. „Vaak is het
een kwestie van omvergereden
verkeerszuilen, spiegels die van
auto's worden afgereden of
blikschade."
Het probleem van de Leidse
weg-noord, het gedeelte tussen
de voormalige Zilverfabriek en
de Vink in Leiden, is dat de weg
als favoriete sluiproute fungeert.
Maar de weg is na een recon
structie tien jaar geleden wel
heel erg smal geworden als
doorgaande verkeersader („Een
vrachtwagen en een personen
auto kunnen elkaar niet of nau
welijks passeren, als er ook nog
auto's geparkeerd staan.")
Er wordt door de groei van
het wagenpark èn door de aan
wezige bedrijven ook steeds
meer geparkeerd. Bovendien
wordt er volgens de briefschrij
vende Voorschotenaar „krank
zinnig hard gereden door steeds
meer automobilisten, bromfiet
sers en motorrijders. Met als ge
volg daarvan levensgevaarlijke
situaties en zeer hinderlijke ge
luidsoverlast door het langsra-
zende verkeer. Je merkt gewoon
dat het verkeer steeds maar
drukker wordt. Het raast maar
voorbij."
De Vink
Hiep heeft in de 17 jaar dat hij
er woont, het achterland van de
Leidseweg steeds meer zien op
rukken. Voor bewoners van wij
ken als de Hooghkamer. Noord-
Hofland, de Stevenshof en re
cent de Coebel is de weg een
belangrijke doorgangs- dan wel
sluiproute. Hiep: „En dan is het
nu nog relatief rustig omdat
spoorwegovergang de Vink al
een paar jaar voor autoverkeer
is afgesloten. De duizenden au
tomobilisten uit de Stevenshof
komen hier nu niet zo snel.
Maar als de Vink over pakweg
een jaar of wat weer open gaat.
wat staat ons dan wel niet te
wachten?"
Er moeten, kortom, barrières
worden ingebouwd om het ver
keer af te remmen. Bijvoorbeeld
éénrichtingverkeer voor het ge
deelte Zilverfabriek tot aan de
Piet Heinlaan. Of meer snel
heidscontroles. Hiep daarover
„Je ziet hier zelden of nooit po
litie. En je merkt dat niemand
50 kilometer rijdt. Zelf heb ik
het laatst een keer gedaan, nou,
dat is een heel kalm gangetje
hoor, als iedereen zich daaraan
hield, hadden we veel minder
problemen".
Medestanders
Hiep beseft dat een (handteke-
ningenjactie onder de honder
den Leidseweg-bewoners zijn
noodkreet alleen maar had kun
nen versterken. Hij gunde zich
echter tijd noch geduld om het
zo ver te laten komen. „Ik weet
dat ik de gevoelens van zo n
beetje iedereen hier vertolk.
Maar ik heb snel gehandeld,
omdat het
itsing echt
te bar werd. ik wacht eerst alk-
eventuele reacties maar eens al.
Gezamenlijke actie kan er altijd
nog van komen: als de gemeen
te niet reageert, ga ik de club
wel mobiliseren".
LEIDEN
LEIDERDORP MIEP DE CRAAFF
Over de 200 huwelijken heeft hij
in het Leiderdorpse gemeente
huis gesloten en nooit sloeg de
sleur toe. .Ambtenaar van de
burgerlijke stand zijn is echt
enig werk, Vooral als je het een
beetje persoonlijk maakt. Maar
ik vind dat de jongeren de fak
kel maar eens moeten oveme-
Leiderdorper A, Bons was met
zijn 72 jaar één van de oudste
ambtenaren van de burgerlijke
stand in den lande. Maar nu
vindt hij het dan ook welletjes.
Met ingang van afgelopen
maand heeft hij er na bijna
twaalf jaar een punt achter ge
zet. Niet omdat hij er geen zin
meer in zou hebben, maar om
dat Bons nog zoveel andere
hobby's heeft en, zoals gezegd,
'de jongeren' een kans moeten
krijgen op dit leuke werk.
Alhoewel, een opvolger voor
Bons is, voor zover nu bekend,
nog niet gevonden. Hoe is Lei
derdorp destijds aan herti geko
men? „Tja, ik zat na een leven
in het onderwijs in de vut en
kwam toen in een part-time
functie bij de onderwijsafdeling
van de gemeente Leiderdorp te
recht. De toenmalige burge
meester Van der Have vroeg me
Leiderdorper A. Bons tijdens één van de 200 huwelijken die hij de afgelopen jaren voltrok. 'Enig werk, vooral
als je het een beetje persoonlijk doet." foto pr
toen als ambtenaar van de bur
gerlijke stand. Ik heb toen stage
gelopen en zelfs de eed moeten
afleggen bij de Haagse recht
bank, ja, zo officieel gaat het al
lemaal."
„Ik kan niet anders zeggen
dan dat het enig werk was.
Maar dan moet je het, vind ik,
wel persoonlijk aanpakken. Het
gaat bij zo n functie om diep
gang en humor. Ik ging van te
voren altijd naar de bruidsparen
thuis toe om eerst een gesprek
te hebben, zodat ik tijdens de
plechtigheid een persoonlijk
verhaal kon houden. Die per
soonlijke benadering werd altijd
heel erg op prijs gesteld. Ik heb
twee albums vol brieven, kaar
ten, bedankjes, foto's, ja, tot
zelfs geboortekaartjes toe die je
dan één, twee jaar later krijgt."
Zijn respectabele leeftijd ten
spijt had Bons wat de gemeente
Leiderdorp betreft niet weg ge
hoeven. „Ja, dat doen ze bij
voorbeeld in Voorschoten wel.
Daar werd een ambtenaar van
de burgerlijke stand 70 jaar en
toen vond de gemeente dat hij
eruit moest. Leiderdorp heeft
dat nooit gedaan. Maar ik vond
het zelf genoeg, ik heb nog zo
veel hobby's. Ik schilder, zit in
een amateur-symfonie-orkest,
ik heb m'n handen nog vol. Je
moet er ooit eens een punt ach
ter zetten."
Interim-manager van fuserend vormingscentrum Oud Poelgeest blijft optimistisch
LEZERS SCHRIJVEN
Triest verhaal
OEGSTGEEST WIM KOEVOET
„Dit is een gouden tent." Inte
rim-manager Ton van Engelen
van het vormingscentrum Oud
Poelgeest in Oegstgeest zegt het
met grote stelligheid. Peptalk of
een gefundeerd vertrouwen in
eigen kunnen?
Van Engelen, uit het manage
mentteam gehaald om de ho-
neurs waar te nemen van de
vertrokken directeur P. de Vree-
de, staat sinds de herfst van
1991 aan het hoofd van een in
stelling die voor 1 juni moet zijn
gefuseerd met de volkshoge
school Olaertsduyn in Rockanje
en het vormingscentrum De Es-
senburgh in Hierden, op de Ve-
luwe. Er ontstaat een nieuwe in
stelling met zo'n zeventig for
matieplaatsen en ongeveer ne
gentig personeelsleden. Bij Oud
Poelgeest werken thans 25
De kans is groot dat de colle
ga's van De Vonk in Noordwij-
kerhout ook plaatsnemen aan
de onderhandelingstafel. Aan
het hoofd van de nieuw te vor
men organisatie, zo staat vrijwel
vast, komt H. Bosua, nu nog di
recteur van Olaertsduyn, te
staan.
In het voorjaar van 1991 pak
ten zich donkere wolken samen
boven het kasteel en het koets
huis op landgoed Oud Poel
geest. De liquiditeitspositie van
de instelling was flink uitgehold.
Oorzaak was het vele geld dat
Oud Poelgeest in de restauratie
van de gebouwen had moeten
steken. Verder was de omzet
wat achtergebleven doordat nog
niet alle gebouwen optimaal
konden worden gebruikt. Dat
gold vooral voor het hotel voor
de overnachtende cursisten.
Een nieuwe lening was noodza
kelijk. De gemeente stelde zich
schoorvoetend garant. In totaal
heeft Oud Poelgeest nu voor dik
zes miljoen gulden leningen lo
pen. Voor elke gulden daarvan
staat Oegstgeest garant.
Oud Poelgeest dreigde nog
meer in verdrukking te raken
door de eis van het ministerie
van wvc dat de instelling voor 1
januari van dit jaar (een) fusie-
partner(s) moest hebben. Niet
lang daarna stapte directeur P.
de Vreede op en maakte het be
stuur bekend dat hij niet zou
worden opgevolgd. Van Enge
len: „Het is niet netjes om in
een fusie-proces een nieuwe di
recteur te benoemen."
Hij vervolgt: ,Alle donderwol
ken zijn weg. We hebben een
lekkere topmaand achter de
rug. Cijfers? Sorry, maar nu
moet ik me even als een echte
middenstander opstellen: daar
heeft niemand ene lazer mee te
maken. Wat ik er wel ovèr kwijt
wil, is dat een topmaand bij
Oud Poelgeest wil zeggèn dat
gedurende vier weken onafge
broken alle zalen bezet zijn."
Levensvatbaar
De fusie is afgedwongen door
het ministerie van wvc, stelt
Van Engelen. Dat moest negen
miljoen gulden bezuinigen op
instituten a la Oud Poelgeest.
„Je hebt meer aan het voortbe
staan van meer levensvatbare
instellingen dan aan het voort
bestaan van alle instellingen'op
zich", vindt Van Engelen. „Het
is beter als produkten, want zo
moet je ook onze trainingen en
cursussen zien, in één hand
worden gehouden. En dan heb
je meer aan één directeur in een
platte organisatie dan aan drie
directeuren van autonome in
stellingen." Hef is nadrukkelijk
de bedoeling dat de vestigings
plaatsen in Oegstgeest, Róckan-
je en Hierden (en eventueel
Noordwijkerhout) in stand wor
den gehouden. In grote lijnen,
voorspelt Van Engelen, zullen
de cursisten (Van Engelen
spreekt zelf liever van 'klanten')
op de hen vertrouwde vesti
gingsplaatsen terecht blijven
kunnen. Voor Oegstgeest is
vooral een taak weggelegd voor
trainingen voor het midden- en
hogere kader van bedrijven en
andere instellingen.
Voor het personeel geldt dat
het in elk geval dit jaar niet van
standplaats hoeft te ruilen. „De
verdere toekomst zal uitwijzen
wat de juiste plaats is voor de
medewerkers. De angst voor
ontslag kan ik voor het grootste
deel wegnemen. Het is min of
meer toeval, maar door het na
tuurlijk verloop hebben we nu
zo'n beetje de sterkte bereikt
waarnaar we streefden."
„De fusie is mede hierdoor
een organisch proces. Ik neem
mijn petje af voor de reacties
van het personeel op de afgelo
pen moeilijke periode. Elke fu
sie gaat gepaard met onrust, le
dereen, ook de directeuren,
vraagt zich af: wat wordt mijn
plaats in de nieuwe organisatie.
Intussen wordt een extra be
roep op ze gedaan, of ze zich
willen inzetten voor het hchoud
en de uitbouw van Oud Poel
geest. Klaarblijkelijk gelooft het
personeel net als ik dat de be
lofte die Oud Poelgeest al jaren
in zich heeft, nu gestand kan
worden gedaan. Grote verras
singen en onzekerheden kun
nen zich niet meer aandienen.
Het is even tijd voor stabiliseren
en dan kunnen we waarmaken
wat we banken, gemeenten en
het rijk al die tijd hebben voor
gehouden." De naam van de
nieuwe organisatie wordt nog
een heel probleem, denkt de in
terim-manager. Eventuele af
kortingen kunnen maar beter
niet met de V van vormings
werk beginnen, zegt hij. „Wij
werken veel meer volgens het
marktprincipe dan men denkt
bij het begrip 'vormingswerk'.
Dat wordt geassocieerd met gei
tewollen sokken en zielenknij-
perij." „Bedrijven zien heden-
tendage meer het nut in van het
investeren in mensen. Toen'
werd dat zo zacht als boter ge
vonden en ging het vooral om
de techniek. Nu vindt een direc
teur het verdomde interessant
dat één van zijn bankwerkers
ook voorzitter is van de voetbal
club. De directeur ziet in dat hij
het kennen en kunnen van zijn
mensen zo veel mogelijk moet
uitbuiten. Om die interesse een
vriendelijk randje mee te geven,
zegt hij dat het hem is te doen
om 'de mens in de organisatie'.
Da's ons ook best. Voor beide
thema's moet hij op Oud Poel
geest zijn."
De commercialisering van
Oud Poelgeest heeft er reeds toe
geleid dat de instelling voor nog
maar 25 procent van haar in
komsten afhankelijk is van de
subsidies van wvc. Volgens Van
Engelen zal dat alleen nog maar
minder worden. „Daarom is het
eigenlijk arrogant van wvc dat
het vormingscentra tot fusies
dwingt. Maar er is een andere
ontwikkeling gaande: wvc is een
grote klant van ons geworden.
We gaan anders met elkaar
om", besluit hij glimlachend.
Wat een triest verhaal stond er
vorige week in uw krant. Het
zoontje van mevrouw Menken
uit Zoeterwoude moet maar
liefst 40 minuten in de bus zit
ten om naar de LOM-school
in Leiden gebracht te worden.
Gevoelens van medeleven met
de fraflte nwha zk li tm
stond van mij meester. En tot
overmaat van ramp moet de
kleine Menken ook nog gelijk
vervoerd worden met vier
Zeer Moeilijk Lerende Kinde
ren van de Korte Vliet School,
die alleen maar boerend en
vloekend achter in de bus zit
ten.
Het is jammer dat u de ZM-
I k kinderen er in liet artikel
bijhaalt. Zij hebben daar niet
om gevraagd en krijgen nu
voor de zoveelste keer het
stempel opgedrukt van vloe
ken en boeren. Ik vind dat een
beetje laf. Heus mevrouw
Menken, ook basisschoolkin
deren zeggen weieens een Ic-
hik woord en linen wetaeiM
een boertje.
Misschien is u aan te raden
geen hond te nemen Het
staat zo raar als uw zoon zich
daaraan gaat spiegelen en te
gen elke r>oom gaat staan wa
teren Het maakt hel leven
juist zo boeiend in een .sa
menleving te zijn waar nie
mand is weggestopt omdat hij
wat minder zou kunnen leren
of om overtuiging of om
huidskleur. De geschiedenis
heeft ons helaas geleerd waar
dat allemaal toe kan leiden.
Interim-manager Ton van Engelen: „We hebben een lekkere topmaand achter de rug." foto hulCO kuipirs
J. Eradus.
Schelfhorst 159.
Alpha aan da Rijn
