Kunst
vidre
Try-out kanshebbers
Wim S onne veld-prij s
DNA naar
Zuid-Afrika
Herontdekte Van Mieris
op kunstbeurs in Maastricht
Vöcklers realisme op de millimeter
Imperiums Hamlet kan
vergelijking doorstaan
Mooie choreografie
matige uitvoering
Expositie van
Dirk de Herder
in Amsterdams
Historisch Museum
In het Amsterdams Historisch
Museum is van 18 februari tot
en met 5 april fotografie en
ruimtelijk werk te zien van Dirk
de Herder. De Herder, die in
1914 werd geboren, kreeg voor
al bekendheid door zijn foto's.
Hij liet zich inspireren door ge
wone' taferelen in de stad, zoals
de reflectie van een straatlan
taarn in natte klinkers of men
sen tijdens hun dagelijkse be
zigheden. Naast zijn fotografi
sche werk hield De Herder zich
bezig met wat hij zelf omschrijft
als 'Jut-Art'. Voorwerpen zoals
vergane schoenen, oude kur
ken. stukken hout. touw en
schelpen, gevonden op het
strand, vormden daarbij het
materiaal waarmee hij zijn col
lages maakte.
'Brug over de Prinsengracht in
Amsterdam', foto van Dirk de
Herder.
De Amsterdamse theater
groep De Nieuw Amsterdam
(DNA) neemt in maart sa
men met andere Nederland
se artiesten en schrijvers in
Johannesburg deel aan een
intercultureel festival. Het is
de eerste keer dat een grote
groep Nederlandse artiesten
in Zuid-Afrika optreedt sinds
het instellen van de culturele
boycot begin jaren tachtig.
Het festival wordt van 7 tot
en met 21 maart georgani
seerd door Het Vrije Week
blad in samenwerking met
het Comité Zuidelijk Afrika,
gesteund door het ANC en
verschillende niet-raciale or
ganisaties zoals het Congres
of South African Writers. On
der het motto „Mensen ma
ken cultuur, doorbreek de
barrières" willen de organi
satoren naar overeenkom
sten tussen culturen zoeken,
zowel die in Zuid-Afrika zelf
als daarbuiten.
DNA geeft in Johannes
burg openbare repetities en
voorstellingen van het thea
terstuk .Antigone" van Ber-
tolt Brecht in de regie van ar
tistiek leider Rufiis Collins.
Spelervaring opdoen in Alphens Park Theater
De zes kanshebbers op de 'Wim-Sonneveld-prijs 1992'
geven op vrijdag 14 en zaterdag 15 februari een try-out
voorstelling in het Alphense Park Theater. Op vrijdag
avond zijn dat het 'Cabaret Kees en Ik', het duo 'Ajuinen
en Look' en de Amsterdamse kleinkunstenares Corine
van Opstal. Een dag later is het de beurt aan Charlotte
Glorie, Arno van der Heyden en 'Hildegard en haar
staande lampen'. De voorstelling is bedoeld om de kans
hebbers voor deze kleinkunstprijs de kans te geven spel-
ervaring op te doen en eventueel nog wat aan hun pro
gramma bij te schaven. De grote finale om de 'Wim Son-
neveld-troffee' is op 23 maart in het Amsterdamse Nieu
we de la Mar Theater.
leid door een professionele re
gisseur krijgen zij zo de moge
lijkheid ervaring op te doen.
Uiteindelijk blijven er zes kan
didaten over die in de grote fi
nale van het Amsterdamse
Kleinkunst Festival moeten
gaan uitmaken wie de Wim
Sonneveld-trofee in de wacht
gaat slepen. Het optreden in het
Alphense Park Theater is één
van de laatste in een lange reeks
voorbereidende voorstellingen.
Het uit Oostburg afkomstige
eric went
Het Wim Sonneveld-
een vast onderdeel van het Am
sterdamse Kleinkunst Festival
en is bedoeld om jong klein-
kunsttalent een duwtje in de
richting van een professionele
status te geven. Jaarlijks worden
daarvoor negen kandidaten ge
selecteerd die ieder zo'n vijftien
optredens in Nederlandse thea
ters krijgen aangeboden. Bege-
cabaretduo 'Kees en Ik' komt
vrijdagavond 14 februari naar
het Park Theater met het pro
gramma 'Kees en Ik speelt Mooi
Weer'. Het Rotterdams-Utrecht
se tweetal 'Ajuinen en Look'
speelt 'De fiets van Marleen' en
Corine van Opstal brengt het
korte programma 'Weibevallen'
op de Alphense planken. Voor
dit programma maakt de Am
sterdamse kleinkunst-studente
gebruik van teksten van Fons
Jansen en Freek de Jonge.
Op zaterdag is het de beurt
aan de 21-jarige Charlotte Glo
rie uit Egmond aan den Hoef.
Met fragmenten uit haar pro
gramma 'Oh. wat een snoes'
heeft zij al eens opgetreden
voor de KRO-radio. Verder is er
die avond een half uur durende
voorstelling van Amo van der
Heyden genaamd 'De voorkant
van het ongelijk' en een optre
den van het Belgische trio 'Hil
degard en haar staande Lam
pen' met de titel 'Ti voglio be-
De beide voorstellingen in het
Alphense Park Theater begin
nen om 20.30 uur.
Zaterdag 8 februari 1992 Redactie: 071-161400 CEES VAN HOORE ANNEMIEK RUYGROK JAN RUSDAM SASKIA STOEUNCA Eindredactie: CONNY SMITS Vormgeving: SIMON DE GRAAF
NIEUWSLIJN
Yunnan kunst in Warmond
WARMOND Marjon Peiger, Titia Hoeksema en Joke Corsten
exposeren tot 27 februari in Het Oude Raadhuis van Warmond.
Van Peiger hangt er een aantal stillevens in olieverf. Hoeksema
exposeert keramisch werk en Corsten laat sterk gekleurde schil
derijen gebaseerd op de traditionele Chineese Yunnan schilder
kunst zien.
Cursus Renaissancedans
LEIDEN Vera Baris gaat vanaf maart een cursus historische
dans verzorgen bij de Streekmuziekschool aan het Rapenburg.
Zes donderdagavonden wordt aandacht besteed aan verschil
lende dansen uit de Renaissance. Baris is oprichter van het his
torisch dansensemble Volta en docente historische dans aan de
j Rotterdamse Dansacademie.
Acryl en pastels op expositie
LEIDEN In het Leidse Diaconessenhuis is van 14 februari tot
25 maart een expositie van Paula van der Weerdt-Schmit te zien.
Tentoongesteld worden werken in acrylverf en pastelkrijt. Van
der Weerdt heeft een opleiding bij de teken-en schilderacademie
Ars Amulae Naturae en de vrije academie Dever gevolgd.
Rembrandt lezing in Rijnsburg
RIJNSBURG C. Han, docente Kunstgeschiedenis aan de Leid
se universiteit, houdt op 12 februari in de Rijnsburgse biblio
theek een lezing over Rembrandt. Tevens worden er die avond
dia's vertoond van zijn werken die op het Oude en Nieuwe Tes
tament geïnspireerd zijn. De lezing begint om 19.30 uur.
Cursus Flamencogitaar
LEIDEN In het LVC begint maandag 17 febmari een cursus
Flamencogitaar. Docent is de bekende flamencogitarist John
Fillmore. In het nieuwe LVC cursusseizoen staan verder de cur
sussen percussie, muziektheorie, fotografie, Saxofoon en Teke
nen en Schilderen op het programma.
Yilmaz wint decorwedstrijd
LEIDERDORP De in Leiderdorp woonachtige Seckin Yilmaz is
de winnaar van de decor-en kostuumwedstrijd 'Dans op Drift'
van de Culturele Raad van Zuid-Holland. Opdracht was een de
corontwerp te maken bij de choreografie 'Duet en Co' van Djaz-
zex. Het winnende ontwerp wordt voor het eerst gebruikt tijdens
de Djazzex voorstelling van 16 februariin Zwijndrecht. De Lei
derdorper studeert aan de Koninklijke Academie voor Beeldende
Kunsten in Den Haag.
den haag anp
Een herontdekt olieverfschiderij
van de 17e eeuwse meester
Frans van Mieris de Oude (Lei
den 1635-1681) is één van de
topstukken die wordt aangebo
den op de kunstbeurs The Eu
ropean Fine Art Fair, die van 14
tot en met 22 maart in het
MECC in Maastricht wordt ge
houden.
De verblijfplaats van het
schilderij was sinds 1950 onbe
kend totdat een Nederlandse
kunsthandelaar het in een Bel
gische particuliere verzameling
ontdekte. Het werk zal voor 1,5
miljoen gulden onder de hamer
komen in het MECC. Het is een
opvallend olieverfpaneel met
een zeldzame voorstelling.
Op het werk is Pictura te zien,
een jonge schitterend geklede
vrouw, die in haar linkerhand
een masker vasthoudt, waar
mee zij de schilderkunst uil-
beeldt. Boeken, een beeld, de
maalsteen voor verfstoffen, een
schildersezel en palet illustreren
de artistieke vorming en studie.
Een soortgelijk schilderij is in
bezit van het J.P. Getty Museum
in Malibu en was twee jaar gele
den in het Mauritshuis te zien
tijdens de tentoonstelling „Hol
landse Meesters uit Amerika".
Frans van Mieris wordt be
schouwd als de belangrijkste
Leidse fijnschilder.
Tijdens The European Fine
Art Fair zullen diverse schilde
rijen uit de Hollandse en
Vlaamse School te zien zijn. Be
halve het werk van Van Mieris
zijn er onder meer schilderijen
van Jacob van Ruisdael, Mein-
dert Hobbema, Pieter Breugel
de jonge, Jan van Kessel en
Joost de Momper.
beeldende kunst
recensie irene van beveren
Expositie acrylverfschildenjen van Kaï
Vöckler
Te zien tot 24/2, do. t/m za van 14 00 -
17 00 uur. zo van 14 00 - 18 00 uur in
Stelling. Burgsteeg 14.
Geen aanplakbiljet waarin de
Stichting Stelling ageert tegen
het plan van de gemeente om
de jaarlijkse subsidie van 15.000
gulden binnen drie jaar stop te
zetten. Zelfs geen foldertje
waarin duidelijk wordt gemaakt
dat die beslissing het einde van
de galerie zou kunnen beteke
nen. Als de bezoeker niets van
dit hete hangijzer afweet, zal hij
er ook niet achter komen bin
nen de muren van Stelling.
Daar heerst een serene rust, als
of er niets aan de hand is.
Alle aandacht dus voor het
werk van de Duitser Kai Vöckler
(1961). Zijn schilderijen, twaalf
in getal, laten kronkelige, vaak
zwarte vormen zien tegen een
gekleurde ondergrond. De ran
den van de werken zijn vrij van
deze abstracte figuren.
Door die rand en hun groot
formaat van 200 x 150 cm doen
veel doeken denken aan vloer
kleden. Een gedachte die de
maker wellicht zal plezieren,
want het kan zijn dat hij sterk
vergrote stofpatronen heeft ge
schilderd. De titel van de catalo
gus, Rapport. Een rapport, zo
staat in het boekje te lezen, is
onder meer een patToonherha-
ling, specifiek bij textielstoffen.
De catalogus is vorig jaar in
België gemaakt naar aanleiding
van Vöcklers expositie in de
Leuvense galerie Transit. Het
boekje is voor tien gulden te
koop bij Stelling. Behalve een
aantal zwart/wit afbeeldingen
van Vöcklers werk bevat het een
opsomming van begrippen met
hun verklaringen, die gehan
teerd kunnen worden bij het
bekijken van een schilderij.
Ook die begrippenlijst vormt
een patroon, één dat eindeloos
kan worden herhaald. Door ver
wijzingen wordt de lezer van
trefwoord naar trefwoord ge
stuurd en komt uiteindelijk
weer uit waar hij begonnen is.
Die samenhang tussen schilde
rijen en catalogus is een aardige
vondst. Aan duidelijkheid en in
formatie laat de catalogus ech
ter te wensen over.
Een alfa zal bijvoorbeeld wei
nig begrijpen van de uitleg bij
'vlak': ..Als een geheel van pun
ten in de ruimte" is nog te vol
gen. Maar dan wordt het lastig.
„Tussen hun coördinaten x.y.z
bestaat een relatie, die zich uit
drukt in de vergelijking F(x,y.z)
=0." Snapt u het nog? Ik niet.
En wat deze 'uitleg' bijdraagt
aan het kunstgenot is een even
groot raadsel.
In de catalogus zijn verder
nauwelijks biografische gege
vens opgenomen Het persbe
richt van Stelling vult deze
leemte. Daarin staat dat Vöckler
foto-negatieven opblaast en de
fotokopieën daarvan gebruikt
als basis voor zijn schilderijen.
Deze informatie, aangevuld
met de tekst in de catalogus,
maakt het aannemelijk dat hij
voor de geëxposeerde doeken
uitvergrotingen van stofpatro
nen heeft gebruikt. Een origi
neel idee, waardoor het op zich
niet zo spectaculair ogende
werk plotseling het tegengestel
de wordt van wat het lijkt te
zijn: namelijk realisme op de
millimeter in plaats van ab
stracties.
Expositie over
vijf eeuwen
potvisstrandingen
'Op het strand gesmeten' is
de titel van een tentoonstel
ling die van 8 februari tot 3
mei in Teylers Museum in
Haarlem wordt gehouden.
De expositie geeft een over
zicht van vijf eeuwen potvis
strandingen aan de Neder
landse kust.
Op 2 april 1990 liep voor
het laatst een potvis in Ne
derland aan de grond. Uit de
vier voorafgaande eeuwen
zijn ruim vijftig strandingen
van dit kolossale dier aan on
ze kust bekend. Het spekta
kel werd vastgelegd door de
schrijvers van pamfletten en
kronieken, door tekenaars,
schilders en graveurs. Bij de
opening van deze expositie
wordt tevens een boek ge
presenteerd met dezelfde ti
tel.
Na Haarlem gaat de expo
sitie naar het Rijksmuseurfl
Zuiderzeemuseum in Enk
huizen (6 juni tot 16 augus
tus).
Veel doeken van Kai Vöckler doen denken aan vloerkleden. Het is aan
nemelijk dat hij uitvergrotingen van stofpatronen heeft gebruikt.
FOTO PR
RECENSIE CONNY VAN DER ZANDE
Hamlet Microtheater Imperium. Leiden
Gezien 7/2. Nog te zien 8.13.14,15. 20
In de 34 jaar dat Imperium
bestaat heeft het nog nooit een
stuk van Shakespeare opge
voerd. Met de voorstelling
Hamlet wilde het toneelgezel
schap hier wat aan doen. Niet
bepaald een makkelijke keuze.
Eenieder kent inmiddels het
verhaal over de jonge prins van
Denemarken. Het stuk is ook zo
vaak op de planken gebracht,
dat de neiging tot vergelijken
groot is. Maar deze produktie
van Imperium, in de regie van
Bart Vieveen, kan de vergelij
king aardig doorstaan.
Hier is de Hamlet-figuur psy
chologisch benaderd. De teleur
stelling in de medemens, dat. is
wat de prins bezighoudt. Het
hof, waar zijn moeder samen
leeft met de moordenaar van
zijn vader, hangt aan elkaar van
uiterlijk vertoon. Zo ziet de
nieuwe koning eruit als een pat
ser, compleet met leren broek
en kettingen. En in het paleis
hangen restjes slingers en
balonnen die wijzen op dè
schrille glorie van onoprecht
heid.
Je zou denken dat dit wel
moet resulteren in een zware
avond, maar toch schotelt Im
perium ons een aangename uit
voering voor. Dat is vooral te
danken aan het boeiende en
natuurlijke spel van hoofdrol
speler Jaap Slagman. Hij zet een
zoekende, twijfelende, radeloze
Hamlet neer. Het knappe van
zijn spel is dat hij de zware on
dertoon op natuurlijke wijze af
wisselt met een relativerende,
komische noot.
Spiegelwanden
Spiegels op maat
Spiegels met lijst
Glazen meubelen
Vitrines
Tafels volgens model
Alles uit eigen atelier
GLAS EN SPIEGELS
Volmolengracht 4
2312 PH Leiden (NL)
Telefoon: 071 -21 80 55
"HILARISCH CORRUPTE MAKELAARS" (NRC-H)
Toneelgroep Amsterdam schittert in:
VASTGOED B.V.
van David Mamet
met Pierre Bokma, Joop Admiraal e.v.a.
"Superieur theater" de Volkskrant
"Verrukkelijk toneelspelen" het Parool
dinsdag 25 februari
telefonisch plaatsbespreken 131943/131944
LEIDSE SCHOUWBURG, Oude Vest 43, Leiden
Eenzame wegloopt dood
recensie
'De eenzame weg' van Arthur Schnitzler
Vertaling/regie Ger Thijs Spel Huib
Rocxjmans. Marjon Brandsma. Enk de Vis
ser. Loes Wouterson. Helmert Wouden
berg, Han Kerckhoffs en Theo de Groot
Gezien 7/2 Leidse schouwburg
Achter het verhaal dat op to
neel wordt verbeeld, gaat nog
een dieper liggend verhaal
schuil. Om dat te vatten, is bij
stukken van Schnitzler toch eni
ge mate van inleving noodzake-'
lijk. Helmert Woudenberg, die
voor de voorstelling een inlei
ding hield, bevestigde dat. Goed
luisteren om onder die opper
vlakte van de conversatie te ko
men, was zijn devies in een be
toog dat overigens niet zo bijs
ter veel informatie aan de voor
stelling toevoegde.
Gezien 7/2 LAKtheater Leiden (première)
Nog te zien 8/2 LAKtheater, aanvang
20 30 u
Die mogelijkheid tot inleving
wordt echter mede bepaald
door de vormgeving. Een realis
tische entourage mag gerust in
bepaalde mate gestileerd zijn,
volledige abstractie (zoals hier
het geval was met twee levens
grote cirkel vloeren) is kennelijk
funest. Dan gaan de woorden
hol klinken, en blijft het krach
teloos conversatietoneel. Daar
bij had de voorstelling gister
avond dan ook nog de pech dat
het decor te groot bleek voor
he( podium. Van deze allesbe
halve optimale decoropstelling
werd het publiek door de
schouwburgdirectie schriftelijk
op de hoogte gesteld.
Na twee spraakmakende Sch-
nitzler-regies door Ger Thijs is
deze derde produktie onder zijn
leiding jammerlijk mislukt.
Ties Louwerse baseerde zijn
nieuwe choreografie "Violent
Playground' op composities van
John Cage en Elliott Sharp. De
ze muziek is grillig, zoekend en
heeft een indringend ritme.
Louwerse vertaalde deze eigen
schappen in bewegingen die nu
eens langzaam en bezinnend,
dan weer fel waren; nu eens
zwaar en gymnastisch, dan
weer helder en eenvoudig. In
het verlengde van het fragmen
tarische karakter van de muziek
bewogen de dansers geïsoleerd.
In hun mimiek, straalden ze
weinig contact met elkaar uit en
als er twee samen dansten en
elkaar optilden, was de één vaak
met de rug naar de ander ge
keerd.
Ook het decor stond in het te
ken van het isolement. Het be
stond uit drie kasten, aan één
zijde open, aan twee zijden
doorzichtig en met één zijde
van hout. De bewegingen die
hierin werden gemaakt, sugge
reerden opgesloten heid, zowel
in de zin van eenzaamheid als
van beperktheid. Als dc dansers
de kasten verlieten, kwamen ze
tot grote beweeglijkheid op dc
hele dansvloer. Daar werden ze
niet door de kastwanden van el
kaar gescheiden.
Pogingen om de bewegingen
op elkaar af te stemmen vorm
den het thema van deze passa
ges. Op een bepaald moment
trokken ze zich met z'n drieën
in één kast terug, waar nabij
heid alleen tot gevolg had dat
de ruimte hen belemmerde in
hun bewegingen.
Een sterk punt van de choreo
grafie was de verdeling van de
bewegingen over de twee dan
sers (Henny van Belkom en
Alan Hughes) en de danseres
(Suzanne Grooten). Korte pas
sages werden door twee van
hen gelijk uitgevoerd en direct
aansluitend gingen weer twee
anderen gelijk op. De patronen
vloeiden mooi in elkaar over
Er waren echter ook zwakhe
den. De voorstelling kwam traag
op gang. De dansers begonnen
met allerlei handelingen (kasten
meten en verplaatsen, krijtkrin-
gen eromheen trekken, vuiltjes
weghalen van de vloer) waarvan
niet duidelijk werd wat voor
functie die hadden in het «e-
heel. De choreografie zat verder
mooi in elkaar, zij het dat de be
wegingen niet werkelijk verras
ten. De bedoelingen van dc
choreograaf kwamen niet altijd
duidelijk over, doordat de uit
voering niet optimaal was. Van
Belkom en Hughes bewogen
niet energiek en soepel genoeg
om aan de felle stijl van Lou
werse recht te doen. Ook onge
lijkheden in de duo's en trio's
deden veel afbreuk aan dc
kracht die nodig is om deze
c horeografie overtuigend te ma
ken.
