m
Dolgedraaide prijzen op het
Meubelplein Leiderdorp.
Kunst
Schilder Edouard Vuillard ten onrechte in schaduw
■jf:
Koenen moet meer naar
sterke kanten zoeken
Dendy Dance maakt er
geen diepgraverij van
Amateurpopgroepen hebben
bijna overal problemen mee
Vrtjdag 17 januari 1992
Redactie: 071-161400 CEES VAN HOORE ANNEMIEK RUYCROK JAN RUSDAM SASKIA STOEUNGA Eindredactie: NIER FAAS Vormgeving: HENK BUIS
21
Jazzmusicus Ronnie Ross overleden
LONDEN De Engelse baritonsaxofonist Ronnie Ross is op 58-
jarige leeftijd in zijn woonplaats Londen aan kanker overleden.
Hij stierf vorige maand, maar zijn overleden werd pas gisteren
bekend. Hoewel Ross een jazzmusicus was in hart en nieren,
moest hij in zijn levensonderhoud voorzien door te werken als
studiomusicus.
Verschillende malen deden de Beatles een beroep op hem. Later
was zijn baritonsax te horen op platen van Simply Red, Curiosity
Killed the Cat en Matt Bianco. Zijn 34 seconden durende saxsolo
in Lou Reed's wereldhit Walk on the wild Side (1972) werd zo
bekend, dat sommige discjockeys de plaat achterstevoren draai
den. Ronnie Ross werkte met befaamde jazzmusici: Sarah Vaug-
han, Billie Holiday, Frank Sinatra, Dizzy Gillespie, Cannonball
Adderley, JJ Johnson, Clark Terry, Wes Montgomery en Art Far-
Film van Sluizer haalt festival Berlijn
UTRECHT Utz, de film die George Sluizer geregisseerd heeft
op basis van een door Bruce Chatwin geschreven roman, zal zijn
wereldpremière beleven tijdens het Filmfestival van Berlijn. Het
festival, dat half februari begint, vertoont Utz in competitie. Het
is acht jaar geleden dat een door een Nederlander geregisseerde
film naar de Gouden Beer heeft meegedongen.
In 1984 viel die eer te beurt aan De Stille Oceaan, van Digna Sin-
ke. Utz is het verhaal van de speurtdchnaar een legendarische
collectie Meissen-porcelijn, tegen de achtergrond van tumulteu-
ze periodes uit de recente geschiedenis van Tsjechoslowakije.
De film is een Brits-Duitse co-productie met hoofdrollen van in
ternationaal prominente acteurs als Armin Mueller-Stahl, Paul
Scofield, Brenda Fricker en Peter Riegert. De film werd vorig jaar
in Praag opgenomen.
Yvonne Keuls in Noordwijk
NOORDW1JK De schrijfster Yvonne Keuls brengt zondagmid
dag (14.15 uur) haar vertelling 'Het Land van mijn Moeder' in
restaurant-hofstede 'De Cleyburgh' aan de Herenweg 225 in
Noordwijk. De vertelling is een mozaïek van herinneringen en
fantasieën die naadloos in elkaar overgaan. Wat is waar en wat is
niet waar, wanneer een schrijfster terugreist naar haar eerste le
vensjaren die zij doorbracht in Indonesië. Niets is zeker behalve
dat het huis van haar grootmoeder nog steeds in Indonesië
staat, temidden van wuivende koningspalmen. Yvonne Keuls
keerde in. 1989 terug naar dat huis. Het werd een confrontatie
die haar inspireerde tot deze vertelling.
B.B. King naar Nederland
AMSTERDAM - Blueszanger/gitarist B.B. King komt in het kader
van zijn Europese tournee ook naar Nederland. Hij zal optreden
in Leeuwarden (6 maart), Maastricht (7 maart), Den Haag (8
maart) en Amsterdam (10 maart). Een zeven man tellende band
begeleidt Riley 'Blues Boy' King.
MEUBELPLEIN
LEIDERDORP
Informatie: 071 -4165 85 ÉÉN RONDJE AAEUBELPLEIN, NEGEN RONDJES W00NIDEEËN A4, afslag Leiderdorp
Rectificatie 'Proefstrepen'
In de berichtgeving
dichtenbundel 'Proefstrepen'
deze krant van maandag 13 en
donderdag 9 januari zijn per
ongeluk de namen van betrok
kenen verwisseld. Niet Leo
Helms is directeur van de Leid-
se drukkerij Nautilus, maar Bert
Lever. Deze laatste was het dus
die burgemeester Goekoop de
bundel, waarvan Leo Helms de
vorgeving verzorgde, overhan
digde.
Expositie in het Van Gogh-museum
NIEUWSLIJN
Een foto van Vuillard: Madame Hessel in een leunstoel. fotogpo Madame Hessel op sofa (olieverf) van Edourd Vuillard.
RECENSIE .KEN VOS
De Chris Koenen Blues Band met ir
voorprogramma het Els Voorhoeve'K
,Ar7 der Wiel het meest tot de ver
beelding door zijn fraaie bottle
neck-werk.
Vanaf de tweede set werd het
concert in een elektrische be
zetting voortgezet. Mondhar
monica-speler John Lagrand
werd met drummer Andrew
Speaker aan het trio toegevoegd
zonder dat het kwalitatief direct
positieve gevolgen had. Lagrand
deed weliswaar met zijn spel op
prettige wijze aan de Chicago-
stilisten denken, maar de ritme
sectie had het soms moeilijk
met de regelmaat.
Wat spannender werd het in
de derde, wederom korte, set,
toen Chris Koenen de beste so
lo-partijen van de avond kon
spelen in het langzame 'Will
You Love Me Tomorrow' in een
voor deze avond zeldzame
combinatie van subtiele fra
sering en natuurlijke intonatie,
die veel deed denken aan de
grote Amerikaanse gitaristen in
de traditie van B.B. King. Een
ander hoogtepunt was Van der
Wals slide-solo in 'Goin' Down',
die niet zou misstaan in een All-
man Brothers-opname.
Naarmate de avond vorderde,
werd het roek-gehalte van het
optreden groter en in de laatste,
vierde set werden weliswaar
bluesschema's gespeeld, maar
dan toch te veel in de ongenu
anceerde atmosfeer van een
jam session. Chris Koenen heeft
het nodige aan talent in huis,
maar zou meer van zijn sterke
kanten moeten laten horen.
Leiden
Tijdens de zesde dag van de
Jazzmarathon in de Waag be
leefde de publieke belangstel
ling een kleine inzinking, hoe
wel daar wat programmering
betreft geen bijzondere reden
voor was. Geopend werd de
avond door een kwintet van de
tenor- en sopraansaxofoniste
Voorhoeve dat zich een weg
baande door het woud van be
kende standards, bij jazzmusici
bekend als 'de real book-stuk-
ken'. Helaas moest de pianist
worstelen met een hevig ont
stemde piano en liepen enkele
langzamere stukken vast in een
drijfzand van kleine misverstan
den, maar in de modernere, up
tempo stukken bleek het vijftal
wel degelijk enige affiniteit te
hebben met het mainstream-
jazzrepertoire. Ontegenzeggelij
ke uitblinker was de vloeiend
solerende gitarist Martijn van
Iterson.
De blues band van de Leidse
gitarist Koenen begon de eerste
set onverwachts als akoestisch
trio met bassist Aad van Pijlen
en gitarist Willem van der Wiel,
bekend van de Free Lance Band
en Livin' Blues. Chris Koenen
bezit geen stem met bijzonder
veel zeggingskracht, hoewel hij
bij lagere volumes geen proble
men heeft met de timing en
toonzuiverheid. Zijn zang klonk
daarom het beste tijdens de eer
ste, op traditionele leest ge
schoeide nummers van die set.
Solistisch sprak de dobro (gitaar
met metalen klankkast) van Van
Programma vanavond: 21.00
uur in De Waag De Ambassa
dors en vanaf 01.00 uur Jamm
Session; 20.15 uur Leidse
schouwburg Joe Bourne zingt
uit de negeropera Porgy en
Bess; 21.30 uur The Duke Blue
Friends Jazz Band.
De Franse schilder Edouard Vuillard (1868-1940) staat
minder in de belangstelling dan tijdgenoten als Toulou
se-Lautrec en Bonnard. Een expositie in het Van Gogh-
museum laat nu zien dat zijn werk het verdient uit deze
schaduw te worden gehaald. Met name door zijn bijzon
dere kleurenpalet en subtiele weergave van licht kan
Vuillard elke kwalitatieve vergelijking met de grote schil
ders van zijn tijd moeiteloos weerstaan.
FRANCOISE LED EB OER
Edouard was het derde kind van
de belastinginspecteur Joseph
Honoré Vuillard en zijn veel
jongere nicht Marie Michaud.
De vader overleed al in 1884,
maar Marie is tot haar dood in
1928 een stimulerende rol blij
ven spelen in het leven van haar
zoon. Vuillard bleef zelfs bij
haar wonen en heeft haar tallo
ze malen op liefdevolle wijze
geportretteerd.
Julian in Parijs. Dank zij Mauri
ce Denis kwam hij daar in aan
raking met de ideeën van de
Nabis, een kunstenaarsgroep
die in 1888 werd opgericht op
initiatief van Paul Sérusier. (Na
bis is de vertaling van het He
breeuwse woord voor profeten).
Sérusier bracht zijn medestu
denten op de hoogte van het
gedachtengoed van Paul Gau
guin, die stelde dat kunstenaars
niet naar de natuur moesten
werken, maar vanuit hun herin
nering de emotie van een on
derwerp weergeven.
Kenmerkend voor de schil-
RECENSIE
Voorstelling: 'Rock', •Drum'. 'Back Back',
'Wave' en Beat' door Mark Dendy
Dendy Dance.
Gezien: 16/1, Leidse Schouwburg,
Leiden
De komst van Mark Dendy en
Dendy Dance uit New York is
een ongewone gebeurtenis in
Europa. Dendy Dance is één
van de meest vooraanstaande
moderne dansgezelschappen in
de USA en heeft dan ook een ty
pisch Amerikaanse stijl: vrolijke,
energieke dans met veel humor,
geen diepgraverij en dit alles
uitgevoerd met bewonderens
waardige bewegingsprestaties.
Het belangrijkste onderdeel
van het programma is 'Back
Back', een gloednieuwe choreo
grafie van Mark Dendy. Hierin
wordt de dans veelvuldig met
tekst gecombineerd. Het onder
werp van deze teksten blijkt in
de loop van het stuk ernstig van
aard te zijn: ziekte, AIDS en de
slachtoffers hiervan. De vraag
die de choreografie gaat be
heersen is: hoe kan men dans
bewegingen maken die op onze
tijd aansluiten?
De klassieke gebaren worden
kort in hun versletenheid ge
toond. Wat ervoor in de plaats
komt is een reeks opgewonden,
zwoegende bewegingen, voor
een belangrijk deel in achter
waartse (defensieve?) richting,
en voorts het tellen, het gehijg
en gekreun waarmee het dan
sen gepaard gaat. De moeilijk
heid van dit dansstuk is, dat de
hilariteit waarmee de bewegin
gen uitgevoerd en de teksten
worden uitgesproken aan het
zicht onttrekken wat de dansers
nu eigenlijk vinden van het pro
bleem dat zij aan de orde stel
len.
De overige vier choreografie
ën zijn in dit opzicht geslaagder.
In 'Rock' wordt fraai uitgebeeld
hoe de mens evolueert, de
zwaartekracht ontdekt en zijn
bewegingen ontwikkelt. De
dansers slagen erin bewegingen
te maken die twee dingen tege
lijk suggereren: zweven én vast
gekleefd zijn aan de aarde. Een
speels detail is een korte passa
ge waarin de dansers achter el
kaar lopen, zich steeds verder
oprichtend, als op plaatjes van
de stadia die de mens in de evo
lutie heeft doorlopen. 'Drum' is
een solo van Mark Dendy zelf,
die een grote lichaamsbeheer-
sing aan de dag legde in de
Behalve de intieme huiska
merscènes maakte Vuillard ook
veel landelijke taferelen waarop
hij zijn familie en vriendenkring
vastlegde. Idyllische voorbeel
den zijn 'Morgen in de boom
gaard' uit 1910 en 'Vrouw en
kind in tuin' uit 1919. Ook zijn
landschappen ervaar je als een
zelfde feest van kleur en licht
Vrouwen
Rode draad in zijn werk zijn
vooral de vrouwen geweest die
hij vereerde: behalve zijn moe
der waren dat onder meer Misia
Natanson en Lucie Hessel. Vuil
lard moet een verlegen, aardige
man zijn geweest met een altijd
luisterend oor voor de vrouwen
van zijn wereldse vrienden. Ge
trouwd is hij nooit. Dat hij het
huwelijk niet aandurfde in een
periode waarin huwelijkstrouw
in de welgestelde kringen waar
in hij verkeerde niet in hoog
aanzien stond, is voor een ge
voelige natuur als de zijne ech
ter niet verwonderlijk.
Vuillard ontving in de loop
van zijn leven grote opdrachten
voor openbare gebouwen en
ontving veel eerbewijzen en on
derscheidingen. Hij werd al
rond 1910 geplaatst in de rij van
historisch belangrijke schilders
als Chardin, Corot en Cézanne.
Het is slechts gissen waarom
zijn werk langzaam op de ach
tergrond raakte, maar te laat
voor een herontdekking is het
tenslotte nooit, zo blijkt uit deze
expositie. Deze kwam tot stand
in samenwerking met The
South Bank Centre in Londen
en was eerder te zien in Glas
gow en Sheffield.
De expositie in het Van Gogh-
museum (Paulus Potterstraat)
duurt tot en met 8 maart. De
openingstijden van het muse
um zijn van dinsdag tot en met
zaterdag van 10 tot 17 uur, op
zon- en feestdagen van 13 tot 17
Het
dag gesloten.
„Het publiek telt liever 50 gul
den neer voor het bijwonen van
een show van een popster dan 5
gulden voor dat van een lokale
band." Zo luidt één van de con
clusies in het rapport Popmu
ziek in Zuid-Holland dat van
daag in de Erasmusuniversiteit
in Rotterdam is gepresenteerd.
Eigenlijk hebben de amateur
popgroepen in Zuid-Holland
zo'n beetje overal problemen
mee, behalve met het muziek-
maken zelf, is de teneur van het
rapport dat werd opgesteld
door drs. Michael Christianen.
Het rapport is gebaseerd op
een enquête onder 154 pop
groepen met in totaal 698 muzi
kanten. De respons viel de on
derzoeker flink tegen omdat 600
popgroepen waren aangeschre
ven. Deze bands staan geregi
streerd bij de Zuidhollandse
Pop-unie. Christianen wijt de
matige respons onder meer aan
de begeleiders van de groepen
die de formulieren niet zouden
hebben doorgespeeld aan de
Christianen signaleert drie
probleemgebieden in de ama
teurpopwereld: te weinig oefen
ruimte, te weinig mogelijkhe
den om op te treden en te wei
nig mogelijkheden voor de mu
sici om zich te laten scholen.
Het minste moeite, zo bleek uit
de antwoorden, hadden de mu
sici met het componeren van
hun muziek.
Eén van de conclusies is dat
de publieke belangstelling voor
vooral lokale groepen de laatste
tijd behoorlijk is afgenomen. De
groepen moeten het afleggen
tegen buitenlandse top-optre-
dens en nationale groepen met
naam. Het publiek stelt hogere
eisen aan zowel de geboden
show als aan de ambiance
waarin het optreden plaats
vindt.
Zaalhouders in het clubcircuit
(het onderzoek richtte zich op
niet-commerciële instellingen)
hebben het financieel ook niet
gemakkelijk en zijn geneigd al
leen publiekstrekkers in huis te
halen. Christianen adviseert de
zaalhouders om verscheidene
lokale bands op één avond te la
ten optreden. Daarmee haal je
een groter publiek binnen en
kunnen de groepen optreden in
een technisch goed uitgeruste
zaal.
Sociaal-culturele centra
noemt Christianen „het zorgen
kindje Deze instellingen, dé
plek bij uitstek voor de lokale
groepen, komen niet in aan
merking voor (extra) subsidie
voor optredens en moeten con
certen dus zelf bekostigen. Voor
de groepen geldt dat de aanwe
zige apparatuur vaak tekort
schiet. Christianen roept ge
meenten op de sociaal-culturele
centra met meer geld te steu
nen willen deze instellingen de
concurrentie met andere uit
gaansgelegenheden het hoofd
kunnen bieden.
derwijze van onder anderen
Valloton, Bonnard, Ranson, Sé
rusier en Denis was hun keur
behandeling, die tot omstreeks
1905 als de meest vooruitstre
vende van Parijs werd be
schouwd. Tegenover de in vele
kleine vlekjes opgeloste kleuren
van de impressionisten stelden
zij kleurvlakken die vaak duide
lijk door lijnen van elkaar waren
gescheiden en een vlakke, twee
dimensionale vormgeving. Be
halve door Gauguin lieten de
Nabis zich inspireren door de
middeleeuwse primitieven en
de Japanse prentkunst.
Dichtbij huis
De 'echte' Nabis kozen vooral
religieuze en 'primitieve' onder
werpen, maar Vuillard bleef het
liefst in en dichtbij huis. De ver
wantschap met hun schilderwij
ze is vooral de eerste jaren na
1888 echter onmiskenbaar aan
wezig. We zien dat bij voorbeeld
aan de felkleurige en bijna ab
stracte vlakken op 'Het groene
diner' uit 1891 en 'Figuren te
gen een rode achtergrond' uit
1890-1892, beide familietafe
reeltjes die duidelijk maken
hoezeer Vuillard op huiselijk le
ven was gesteld
Rond 1900 sloeg de kunste
naar een eigen weg in. 'Modieu
ze' ontwikkelingen als het fau-
visme, cubisme en expressio
nisme uit het eerste kwart van
deze eeuw waren niet aan hem
besteed en hij ontwikkelde een
kleurgebruik en penseelvoering
die associaties oproept met het
'vlekkige' impressionisme. Tref
fende voorbeelden zijn het tafe
reel 'Mevrouw Vuillard in bed
verlicht door een kaars' geschil
derd omstreeks 1900, en 'Me
vrouw Vuillard aan een naai
werkje in de Rue Truffaut' uit
dezelfde periode. Zij zit vredig
voor het geopende raam met
uitzicht op het teer oplichtende
geel-groen van de bomen in de
tuin.
vloeiende manier waarop hij uit
rustige gebaren virtuoze caprio
len tevoorschijn bracht.
Minder overtuigend is 'Wa
ves', een parodie op de klassie
ke dans, waarin vier dansers in
poeslieve witte jurkjes bewegen
op een prelude voor cello solo
van Bach. Door kleine grapjes
èn enkele overdreven gebaartjes
wordt dit fraaie schouwspel op
de korrel genomen. Helaas
werd dit stuk niet feilloos uitge
voerd (ongelijkheden en soms
evenwichtsproblemen), wat ei
genlijk een vereiste is om het
rake humoristische effect te be
reiken. Het laatste stuk, 'Beat',
is een aanstekelijke parodie op
de jogging-cultuun dans als
zware gymnastiek met dril-ach-
tige uitroepen. De spanning
wordt niet in alle passages in
stand gehouden, waardoor
sommige zeer knappe bewegin
gen er wel eens wat eenzaam
uitspringen.
Mark Dendy (tweede van links) en Dendy Dance: een van de meest
vooraanstaande moderne dansgezelschappen in de USA. foto pr
