9
Sport
Van der Poel heeft
geen concurrentie
VIE ZEI
DAT
Bekvechtende neven
vieren familiefeestje
Titelstrijd volgend jaar in Tilburg
VALKENSWAARD - De Nederlandse kampioenschappen veldrij
den worden volgend jaar op 9 en 10 januari in Tilburg gehou
den. De organisatie is in handen van wielerclub Pijnenburg die
een traject in de Beekse Bergen heeft uitgestippeld.
Sterk debuut Möhlmann bij junioren
LEIDEN De Nederlandse wielerjunioren weten nu al wie An-
dré Möhlmann is. Tijdens zijn debuut in zijn nieuwe leeftijds
klasse rukte de coureur van Swift/Casba gisteren tijdens het na
tionaal kampioenschap in Valkenswaard van de dertigste plaats
op naar de twaalfde.
Danny de Bie haalt zijn gram
D1KSMU1DE - Danny de Bie jaagt op eerherstel. Donderdag
werd de Belgische veldrijder door de rechtbank beboet voor zijn
dopingftaude van vorig jaar in Zillebeke, drie dagen later haalde
hij zijn gram door de concurrentie in de nationale titelstrijd op
grote achterstand te rijden. In Diksmuide zegevierde hij met een
voorsprong van een halve minuut op Guy van Dijck.
Selectie amateurs en junioren WK-veldrijden
VALKENSWAARD GPD
Martin van Dijk, bondscoach van de nationale
amateurselectie, heeft voor het WK veldrijden,
dat op 1 en 2 februari in het Engelse Leeds
wordt gehouden, naast nationaal kampioen
Edward Kuyper (Tilburg) ook Wim de Vos (Oos
terhout), Richard Groenendaal (Sint Michielsge
stel) en Frank Groenendaal (Eerde) aangewe
zen. Marcel Gerritsen uit Hooglanderveen, die
zaterdag Frank Groenendaal in een sprintje om
de vierde plaats voorbleef, gaat mee als reserve.
Voor Van Dijk waren Kuyper en De Vos, dit
jaar incidenteel al vrijwel gelijkwaardig aan de
profs, geen enkel punt van discussie. De overige
plaatsen waren echter nog open. „Tot dit week
einde reed Richard Groenendaal erg wisselval
lig. Hij heeft echter de laatste strohalm gegre
pen. Ik heb Frank Groenendaal geselecteerd
omdat ik verwacht dat hij beter uit de voeten
kan in Leeds dan Marcel Gerritsen. Dit was een
parkoers dat Gerritsen op het lijf geschreven
was. Desondanks kon hij Frank pas in de sprint
kloppen."
Bij de junioren werden wel de eerste vier uit
de eindrangschikking van de nationale titelstrijd
geselecteerd. Willem-Jan van de Broek'(Veghel),
Willem Wolting (Assen), órétienus Gommers
(Kollumerzwaag) en Arno van Zandbeek
(Heeswijk Dinther) gaan naar Leeds.
R heden-trainer Jan
van Eijck, over zijn
persoonlijke in
schattingsfout die de eerste
competitie-nederlaag oplever
de, in VI:
„Ik heb mijn spelers gezegd:
„Jullie zijn bevoorreclite men
sen. Van de honderd keer heb ik
99 keer gelijk. Prijs jezelf geluk
kig, want jullie hebben het mee
gemaakt dat ik een keer geen ge
lijk heb.
Ruud Gullit in zijn column
voor de Telegraaf, n.a.v. Ajax-
FC Den Haag:
„De wijze waarop de Haagse
verdediger Marco Gentile Dennis
Bergkamp partij gaf vond ik
heel opvallend. Het
was dè manier
waarop ook interna
tionaal verdedigd
wordt: steeds goed
kijken naar de posi
tie van de bal, je te
genstandergeen me
ter ruimte gunnen
en hard maar fair
ingrijpen. Zoals hij
tegen Dennis Berg
kamp speelde, zou
Marco Gentile zo als
een Italiaanse verde
diger uit de Serie A
door het leven kun
nen gaan.
Club-archivaris
Daan Vrolijk van EDO in VI:
„Er wordt nu gepraat over die
onafitankelijke klasse. Als ver
eniging staan wij daar voor
open, maar meer ook niet. Wij
willen niet naar het betaalde
voetbal, wel zou het fijn zijn
wanneer de amateurbepalingen
wat werden verruimd. Dat je ef-
fe iets meer mag doen.
Idem, over de Engelse trainers
die vlak n^de oorlog naar Ne
derland werden gehaald:
„Mister Ware en Mister Lawren
ce hebben we in die tijd hier ge
had. Ja, die haalden we gewoon
uit Engeland. De gage die ze kre
gen was een lachertje, want ze
stonden voor een appel en een ei
week-in-week-uit te ploeteren.
Maar ze kwamen wel. Ik denk
dat het in Engeland na de oorlog
nog veel slechter was dan hier,
vandaar.
René Notten, over de woede
van de toenmalige Ajax-coach
Hans Kraay na een avond stap
pen van de selectie voor een
wedstrijd in Engeland, in VI:
„Kraay was woedend en stelde
ons een flinke boete in het voor
uitzicht, waarop Arie (Haan) per
ongeluk op de bril van Kraay
ging zitten. Dat is op een gewel
dige ruzie uitgelopen. Een jaar
later speelde Arie Haan bij An-
clerlecht. Ik kan niet bewijzen
dat het waar is, maar het zou
best eens zo kunnen zijn dat die
kapotte bril van Kraay ertoe ge
leid heeft dat Arie Haan voor
Ajax verloren is gegaan.
Idem, over René van de Kerk
hof:
„ledereen mocht hem graag,
maar hij werd wel voortdurend
gedold Bij FC Twente hadden
we een keer tijdens een duurloop
een touw meegenomen en René
onderweg aan een boom vastge
bonden. We trokken
zijn broek naar bene
den en smeerden zijn
jongeheer vol met
zwarte verf. Zo heb
ben we hem daar
achter gelaten."
Schaatser Falko
Zandstra over zijn
hobby's in de Volks
krant:
„Dan ontspan ik me
pas echt, als ik samen
met mijn vader langs
het water zit of door
de weilanden trek. Ik
kan uren naar een
dobber kijken of de
gedragingen van een
kievit bestuderen. Zo ben ik in
de natuur opgegroeid.
PSV-manager Kees Ploegsma
over Romario in VI:
,Als hij niet kan sporten, lijdt
zijn psychische gesteldheid daar
onder.
President Akentiev van het
Russische CSKA in VI:
„Onze potentie is enorm. Waar
om zouden we dan wanhopen
over onze toekomst?"
Dennis Bergkamp in VI:
„Het schijnt in het voetbal zo te
zijn, dat je op je 21,22ste al
moet samenwonen of opz'n
minst uit huis moet zijn. Je bent
21, woon je nu nog thuis?', dat
soort vragen krijg je. Op een ge
geven moment vroegen ze zelfs:
Hou je wel van meisjes? Ja, wat
moet ik daar nou mee. met dat
soort achterlijke vragen? Waar
slaat dat nou op? Alleen maar
omdat ik niet aan de normen en
wetten van het betaalde voetbal
voldeed. Ja, dat soort gevraag ir
riteert me mateloos.
Donker Afrika heeft
de Europese wereld
van de snelheid
voorbij zien flitsen. De armen
vergaapten zich tijdens Parijs -
Kaapstad aan de rijken. De rally
duurt nog vier dagen, af te leg
gen in de relatief welvarende
landen Namibië en Zuid-Afrika.
De tegenstellingen waren groot.
Eerst de woestijn. Niger, het
avondeten. Africatours serveert
de warme hap. Europeanen ha
len soms hun neus op, maken
grappen over de kwaliteit.
Zwarte kindertjes loeren op een
aardappel. Ze vechten om
etensresten, achteloos wegge
gooid door de rally-ganger.
Later het bos. Pointe Noire,
Congo. De rustdag. Kijkdag in
het wagenpark. Een moeder
geeft een beetje beschaamd toe
dat ze niet wist dat zo'n snelle
auto's echt bestonden. Haar
kinderen speelden wel eens met
een dinky-toy, maar zij dacht
altijd dat dat een fantasievoer
tuigje was.
Zomaar voorbeelden die aange
ven dat twee totaal verschillen
de werelden elkaar tijdens Parijs
- Kaapstad ontmoeten. De rij
ken crossen door het mooie cir
cuit dat toevallig in de tuin van
de armen ligt. Wat heeft de rally
Afrika eigenlijk te bieden, bui
ten een prestigieus wedstrijd
element?
P
-v* ilbert Sabine, voor-
malig tandarts, te-
genwoordig organi
sator, zou het moeten weten.
Hij noemt de zegeningen
puntsgewijs op. „We laten veel
geld achter, in de gebieden
waar wij komen heerst meestal
vrede en de pers kan zich op de
hoogte stellen van de situatie.
Bovendien verenigt sport. De
rally verbindt Libië met Zuid-
Afrika, staten die politiek gezien
vijanden zijn."
Waar is, dat de karavaan geld
spendeert. De weinige Afrika
nen die profiteren, vragen woe
kerprijzen. Soms dertig gulden
voor een liter benzine, in Libië.
Een eenvoudig onderkomen in
Tchads hoofdstad N'Djamena
kostte een groepje van vijftien
personen tienduizend gulden
voor twee nachten. Een astro
nomisch bedrag voor 's lands
armste en hongerigste landen
ter wereld te trekken. Monteur
Ben Lix sluit zich bij hen aan:
„Voor mij was het eens, maar
nooit meer. Het contrast is me
te groot. Het is als met de lied
jes van je favoriete zanger. Je
vindt de melodieën prachtig, je
zingt alle teksten mee en leest
alles. Als je je idool eindelijk te
zien krijgt, valt hij zwaar tegen."
Ondanks alle kritiek
gaat de rally onver
stoord, maar niet
zonder hindemissen, verder. Ari
Vatanen boekte zaterdag twee
de achtereenvolgende etappe
zege geboekt. De Finse Citroën-
coureur hield in de vijftiende rit,
die de karavaan van Namibe
(Ang) naar Ruacana (Nam)
voerde, zijn Zweedse teamge
noot Björn Waldegaard en de
Fransman Bruno Saby achter
zich. In de algemene rangschik
king veranderde nauwelijks iets.
Alleen Hubert Auriol (Fra) en
Erwin Weber (Dui) doen er nog
toe.
De etappe zag er anders uit dan
verwacht. Door de hevige re
genval in de bergen waren nor
maal stoffige rivierbeddingen
veranderd in woest kolkende
stromen. Het aantal klasse
mentskilometers moest worden
ingekort omdat de deelnemers
werden gestuit door het was
sende water. De karavaan keer
de na de neutralisatie terug
naar Namibe en reed vi^ de ge
asfalteerde „snelweg" naar de
Namibische grensplaats Ruaca-
Gisteren was de etappe naar
Grootfontein. Auriol was de eer
ste die verdwaalde, nadat een
meer was gepasseerd en zich
meer afslagen aandienden dan
was verwacht. Navigator Mon-
net wist dat na aftderhalve kilo
meter een controlepunt moest
volgen. Toen dat niet opdoem
de, besloten de twee rechtsom-
keerd te maken. Ze kwamen
verschillende auto's tegen die
ook verkeerd reden en die de
fout dus eerder ontdekten. Later
zette de Fransman de motor
een tijdje af, omdat alle tempe-
ratuurlichtjes op rood spron
gen. Het water was 110 graden
Celsius, de olie zelfs 180. De
enige toppers, die meteen goed
reden, wonnen de etappe: de
Spanjaarden Servia en Puig.
Naam: Marianne
Schuit
Leeftijd: 20 jaar
Beroep: Scholiere
Club: Grasshoppers
Iedere basket
baller droomt
er waarschijn
lijk wel eens van. Je
team staat een punt
achter en er zijn nog
maar een paar se
conden te spelen. Je krijgt de
bal, vanaf de middellijn gooi je
hem richting basket, de bal gaat
door de ring en je bezorgt je
land Olympisch goud. Nu was
het geen Olympische titel, maar
wel de winst in de competitie
wedstrijd tussen het Katwijkse
Grasshoppers en Groningén
waarvoor Marianne Schuit
zorgde.
Wat ging er door je heen toen
je de bal kreeg?
„Ik dacht: ik moet naar voren.
Die bal moet er in."
Was jij de aangewezen per
soon, want je. zat met twee
punten niet echt goed in de
wedstrijd?
„We hadden afgesproken dat als
zij de eerste vrije worp zouden
missen we de bal vast zouden.
Mochten ze allebei de vrije wor
pen scoren dan moest de bal
naar Marja van Duyn voor de
driepunter. We hadden niets af
gesproken als alleen de eerste
raak zou gaan. Toen ik de bal
kreeg zag ik Marja staan maar
in haar buurt ook een verdedi
ger. Ik keek op de klok en zag
dat ik nog maar twee seconden
had, dus gooide ik hem maar op
goed geluk richting basket.
Dit is niet de eerste keer dat je
in de laatste seconden de wed
strijd beslist.
„Nee, uit tegen Akrides scoorde
ik ook de laatste bal. Ook toen
stonden we een punt achter. An-
ja Kuyt pakte een interceptie en
daarna kon ik gewoon een lay-
up lopen. Dat was dus een stuk
makkelijker.
Geven ze jou nou voortaan de
bal als het echt belangrijk is?
„Nee, ik denk niet dat je zoiets
kan instuderen, want dan gaat
het de volgende keer zeker mis.
Je moet gewoon geluk hebben.
Voor het zelfde geld was het aan
cle andere kant gebeurd en dan
hadden wij aan de kant zitten
janken.
VALKENSWAARD ANP
Vorig jaar gingen de twee neven
nog met elkaar op de vuist. Za
terdag stonden ze, de armen
om de schouders geslagen, sa
men op het podium. Edward
Kuijper als nationaal kampioen
veldrijden der amateurs. Neef
Wim de Vos als winnaar van de
zilveren medaille.
De gelijmde breuk was indi
rect de oorzaak dat Richard
Groenendaal genoegen diende
te nemen met het brons. De ti
telverdediger was op het mistige
en vrieskoude Eurocircuit in
Valkenswaard niet opgewassen
tegen de familiecombine, die
een jaar geleden onmogelijk
leek.
Een half jaar reed het koppel
elkaar in de wielen. Het waren
gezworen vijanden, veroor
zaakt, zoals De Vos na de een
drachtige samenwerking ont
hulde, door een familielid.
De Vos en Kuijper zagen
evenwel snel het heilloze in van
het onderlinge gekissebis. Zij
sloten vrede en besloten voort
aan een ftont te vormen. Op
sportief gebied, maar ook in
hun zoektocht naar sponsors.
Noodzakelijk voor het verkrij
gen van de professionele status.
Kuijper, De Vos en Groenen
daal degradeerden zaterdag in
de nevel de concurrentie letter
lijk en figuurlijk tot schimmen.
De neven startten alsof de
laatste trein op punt van ver
trekken stond. Alleen Richard
Groenendaal behield in de mist
zicht op de koplopers. De ach
terstand van de 20-jarige zoon
van Reinier Groenendaal
schommelde tussen de vijf en
tien seconden. Het lukte hem
evenwel niet het gaatje te dich
ten.
Een beperkt relativerend vermogen. Het was gistermid
dag een absolute must om niet gillend gek te worden op
het mistroostige Euro-circuit in Valkenswaard. Tuurlijk,
op de titelprolongatie van de lichtgeblesseerde Adrie van
der Poel was niets af te dingen, maar het vertederende
tegenspartelen van de vijf 'echte' veldrijders en het mee
lijwekkende geploeter van een vijftiental, als broodren
ners te boek staande toerfietsers, gaf toch te denken.
Broodjes hamburger uit de magnetron en een grauwe
mistsluier maakten dat de meest melancholische onder
de paar duizend toeschouwers al voor de bel van de
laatste ronde Valkenswaard de rug hadden toegekeerd.
VALKENSWAARD EDWARD SWIER
GPD-VERSLAGGEVER
Degene die de titelstrijd voor-
en achteraf verbaal misschien
wel het meest degradeerde, was
de uiteindelijke kampioen zelf.
Van der Poel, die zich vrijdag
tijdens de training verstapte,
wilde gisteren onder geen be
ding risico's nemen. Voor de
zeer selectief rijdende Van der
Poel is er deze winter slechts
één prijs die telt: de wereldtitel,
die in het eerste weekeinde van
februari in het Engelse Leeds te
vergeven is.
Geen risico
„Als tijdens de koers de pijn in
mijn rug de kop weer opsteekt,
stap ik direct af. Ik neem hier
absoluut geen risico", liet hij
een uur voor de start nog weten.
Met zijn palmares van de afge
lopen jaren, de tweede plaats
achter Huub Kools in de Super
Prestige-cross van Asper afgelo
pen week en het enorme ver-
trouwén van bondscoach Hen-
nie Stamsnijder in de gelegen
heidscrosser, wist Van der Poel
zich immers toch al vrijwel ze
ker van een WK-ticket.
De 32-jarige Brabander er
kende achteraf dat het binnen
halen van zijn vierde nationale
titel op rij hem nog eenvoudiger
was vergaan dan hij gedacht
had. „Ik heb me nooit hoeven
forceren. Frank van Bakel,
Huub Kools en Henk Baars wa
ren op dit parkoers, waar je veel
moest draaien en keren, duide
lijk in het voordeel. Kleintjes
zijn immers veel wendbaarder.
Maar, het enige waar ik me tij
dens de wedstrijd druk over
maakte, was mijn rug en het feit
dat ik eigenlijk te vroeg was ge
demarreerd. Ik maakte het me
zelf daardoor onnodig lastig."
Van der Poels enige serieuze
tegenstander was, de inbreng
van de pure crossers ten spijt,
z'n rug. „Ik verstapte me vrijdag
tijdens het verkennen van het
parkoers. Mijn rug sprong daar
bij op slot. Ik liep als een oud
mannetje. Het is een fami
liekwaal. Broer lacques heeft er
ook weieens last van. Zelf moest
ik een keer de Tour de France
erdoor verlaten. Normaal doe ik
's winters speciale krachttrai
ning voor mijn rug, maar die
had ik dit keer een beetje ver
waarloosd. Zaterdag heb ik de
hele dag bij mijn twee fysiothe
rapeuten en een Belg, die me
heeft gekraakt, gezeten. Zij zei
den dat het 's zondags wel weer
zou gaan. Maar, ik had mijn
twijfels want de eerste twee op-
begrippen. De eigenaar besloot
meteen een tijdje te sluiten, na
dat de ronkende motoren over
de stadsgrens verdwenen wa-
De buit was binnen.
Soms overspeelden de Afrika-
i hun hand en annuleerden
de volgers bestelde kamers of
voertuigen. Niet vanwege liqui
de problemen, maar omdat ze
zich belazerd voelden. Kinderen
bedelden. Vaak kregen ze een
grote mond van de gasten, die
zich vaak negatief over negers
uitlieten.
De rally laat naast geld vooral
rommel achter. Het tenten
kamp een dag later heeft wat
van een voetbalveld na een
popconcert, maar dan veel er
ger. Een garage in de openlucht.
Afgewerkte olie, versleten ban
den. Alles wat oninteressant is
voor de juttende Afrikanen,
blijft liggen. De wind ruimt op,
is de vrij algemene opvatting.
Onzin, blijkt het duidelijkst in
Tumu (Libië), waar de kamelen
tussen troep van jaren laveren.
Veel gehoord is de kritiek dat
Sabine minder uitstraling heeft
dan de in 1986 verongelukte
zoon Thierry, de „uitvinder"
van Parijs - Dakar. De Spaanse
monteur Ben Lix: „Thierry hield
echt van het volk, van Afrika. Hij
liet in woestijngebieden pom
pen achter om water aan te bo
ren. De huidige karavaan gooit
alleen zijn rotzooi weg."
De Afrikaanse landen stellen
blijkbaar lage (milieu-)eisen. De
regeringen krijgen een fiks,
angstvallig geheim gehouden
bedrag voorihun medewerking,
de Afrikaanse staten zien de ral
ly bovendien als propaganda en
verstrooiing. Het kostte Sabine
betrekkelijk weinig moeite toe
stemming te krijgen voor zijn
trektocht, waarbij aangetekend
dat zes van de tien landen op de
route voormalige Franse kolo-
cesvol actie in Zuid-Afrika. De
gebruikelijke, spectaculaire slot-
kilometers op het strand van
Dakar, die in Kaapstad gecopi-
eerd zouden worden, zijn ge
schrapt. Namibië, qua flora en
fauna een van de rijkste landen
ter wereld, weigerde de fraaiste
duinen van de wereld te laten
ploegen door Mitsubishi's, Ci-
troëns en andere wonderen der
techniek. Botswana protesteer
de hevig nadat de autoriteiten
antwoord kregen op de vraag
waar iedereen zijn behoefte
doet: achter of tegen een boom,
midden in de woestijn.
Kritiek op de rally zelf kwam
van verschillende kanten. Van
de kerk, die via Vaticaans krant
l'Osservatore Romano een dag
na de dood van motorrijder Gil
les Lalay fel uithaalde. De
schaamteloze gesprekken over
techniek zouden alle slechte ei
genschappen van sport over
treffen. „Uit respect voor de
slachtoffers en de waardigheid
van de landen die de rally door
kruist, is slechts een eis op zijn
plaats: afschaffen", aldus de
spreekbuis van de paus.
Een regeringsgezinde krant in
Cameroun vroeg zich af wat de
deelnemers bezielt om door de
Parijs-Kaapstad bevat dagelijks vele verrassingen. Hevige regenval in zuid-west Afrika versperde de coureurs
de doorgang in de etappe Namibe (Angola) - Ruacana (Namibië). Bruno Berglund, Ari Vatanens navigator,
gaat voor in de verkenning van de diepte van het wassende water. foto epa
Maandag *13 januari 1992 Redactie: 071-161400 MARTIN HOEKSTRA HERMAN JOUSTRA AD VAN KAAM (chef) TIM BROUWER DE KONING ROB ONDERWATER WIM VAN WANROOY ROB VAN DER ZANDEN
Eindredactie: GUS VAN OOSTEN Vormgeving: RON VAN HAASTREGT
NIEUWSLIJN
warmrondjes was ik vreselijk
stijf."
Tijdens de wedstrijd twijfelde
Van der Poel echter geen mo
ment. Hij hield eenvoudig het
overzicht in het aanvankelijke
kopgroepje van zeven man (Van
der Poel zelf, Kools, Baars, Van
Bakel, Reinier Groenendaal,
Martin Hendriks en Marc van
Orsouw), liet Van Bakel en
Kools (die beiden middels een
solo hun geluk beproefden) uit
razen en zette vervolgens aan
voor een vlucht van een klein
half uurtje. Op de streep had
Van der Poel, die de laatste ron
de op zijn gemak volbracht, nog
negen tellen voorsprong op
Kools en 34 op Baars.
Herkansing
Laatstgenoemde, bezig aan een
zeer matig seizoen, dacht met
het behalen van de bronzen
plak de laatste strohalm voor
een WK-ticket stevig beet te
hebben. Tot teleurstelling van
de wereldkampioen van 1990
wilde Stamsnijder echter niet zo
ver gaan. Hendriks, die al vroeg
de aansluiting verloor en zich
daarna nota bene ongegeneerd
op sleeptouw liet nemen door
de veertiger Groenendaal, krijgt
een herkansing. De Assenaar
(zesde) zou volgens Stamsnijder
enkele keren zijn gevallen, al
had niemand anders dat gezien.
Bovendien is Van Orsouw, die
als vijfde finishte, ook nog in de
markt voor het vierde startbe
wijs.
Een week voor het WK maken
de drie in het Zwitserse Wetzi-
kon uit wie naast Van Bakel,
Van der Poel en Kools naar
Leeds mag. Reinier Groenen
daal, die na dit seizoen stopt,
gaat ook mee naar Engeland.
Niet als deelnemer, maar als-
Alleen wereldtitel telt voor gelegenheidscrosser
Op z'n jan-boeren-fluitjes prolongeerde Adrie van der Poel zijn nationale titel veldrijden.
