Sport
T
9
E<;
Links en rechts
flitsen bomen voorbij
TUSSENIN
Toch maar één uitvaller
Canada verrast bij
World Cup rugby
Stewart WK-kwarttriathlon
VIE ZEI
DAT
ry
1
Maandag 14 oktober 1991
N HOEKSTRA HERMAN JOUSTRA AD VAN KAAM TIM BROUWER DE KONING ROB ONDERWATER GUS VAN 005TEN WIM VAN WANROOY ROB V
Eindredactie: AD VAN KAAM Vormgeving: RON VAN HAASTREGT
20
Nederlander winnaar vijfvoudige triathlon
Ze schijnen alleen nog in de Efteling voor te komen, maar Martin Feijen zag ze in de
nacht van vrijdag op zaterdag in het wild. Van die uit hout gesneden sprookjesfiguren.
Links en rechts flitsten ze over het parcours in het Zuiderpark.
GPD-VERSLAGGEVER
„Je weet wel, bomen die kun
nen lopen en praten. En ze rie
pen ook iets tegen me. Ik keek
dus achterom, maar zag toen
niets meer. Hoorde wéér m'n
naam en draaide me nóg eens
om. Toen realiseerde ik me dat
ik dingen zag die er in werke
lijkheid niet waren".
De latere winnaar van de vijf
dubbele triathlon (77 uur, 11
min. 39 sec...) beleefde zaterdag
kort voor het ochtendgloren de
moeilijkste momenten in zijn
masochistische marteltocht. De
enige Nederlander in het tien
koppige deelnemersveld over
woog te stoppen. Vroeg zich net
als vele anderen af waar hij in
hemelsnaam mee bezig was.
Met de vijfvoudige triathlon
dus, hielpen zijn broers hem uit
de boze droom en uiteindelijk
weer op de been.
Slapen
Martin Feijen wilde niets anders
dan slapen, slapen en nog eens
slapen. Het verlangen zich in
schone lakens te wentelen, lek
ker van de ene op de andere zij,
won toen bijna van het streven
zich te doen gelden in een race
over 19 kilometer zwemmen,
900 kilometer fietsen en 211 ki
lometer hardlopen.
Maar je bént er nu bijna,
schreeuwden ze hem toe. Nog
maar anderhalve marathon!
„Mijn familie heeft me kwaad
gemaakt en daar ben ik nu heel
blij om", zei de triatleet kort na
zijn finish, zaterdagmiddag
rond de klok van half twee. „Ik
had ze van tevoren gevraagd of
ze me wilden opnaaien als ik
een inzinking had. Ik moest
mezelf gaan afvragen waarvoor
ik zo lang had getraind. Toch
niet voor niets? Dat besef kwam
juist op tijd terug. Toen ben ik
maar weer verder gegaan".
Om te voorkomen dat hij
spontaan in slaap zou vallen,
zei hij het alfabet nog maar
eens op. Van voor naar achter
en later andersom. Toen hij dat
zo'n kilometer of dertig had ge-
Meer dan een etmaal na de finish van Martin Feijen waren zes
van de tien deelnemers aan de vijfvoudige triathlon aangeko
men. Na Feijen arriveerde de Oostenrijker Berthold Mosch als
tweede in een tijd van 81 uur, 18 min. en 51 sec. Derde werd Sö-
ren Höbjerre (Denemarken) in 86.42.58, vierde Erwin Kom (Oos
tenrijk) in 93.58.00, vijfde de Hongaar Janós Meszaros in
98.05.04 en zesde de Mexicaanse Sylvia Andonie in 100.50.16.
De Amerikaan Michael Roberts was de enige uitvaller. Ted
Epstein (56) had gisteren tegen de avond nog een slordige dertig
kilometer voor de boeg, Stefan Schlett had nog twintig kilometer
voor de boeg en de Argentijn Mariano Lorpfice nog een hele ma
rathon. De deelnemers kregen tot gisteravond 22.00 uur de tijd.
daan, begon hij in het Engels en
weer veertig rondjes later in het
Duits. Dat hielp aardig zijn zin
nen te verzetten óp het 2,5 kilo
meter lange rondje. Zoals ook
de steeds terugkerende medi
sche controle (om de zes uur)
en vooral de veranderende
looprichting een bijdrage lever
de tegen de verveling: dan weer
met de klok mee, dan weer er
tegen in. Ook de gesprekken
met familie en meehobbelende
begeleiders en de eetpauzes
hadden hem er doorheen ge
sleept.
Kick
Maar voor de rest, zeker gedu
rende de drie nachten, was Feij
en (35) op zichzelf aangewezen.
Dat is voor velen een opgave.
Maar de Hagenaar, die en pas
sant het wereldrecord een uur
of twintig scherper stelde, krijgt
er juist een kick van. Met het
voltooien van monstertochten
wil hij aantonen dat mensen tot
veel meer in staat zijn dan ze
denken.
„Het is eigenlijk een stil pro
test tegen de manier waarop wij
leven", antwoordde Feijen voor
de start van de 'Dutch Five' op
de vraag wat hem tot deze ui
terste inspanningen dwingt.
„Alles gaat veel te gemakkelijk
in onze wereld. Het ontbreekt
ons in de westerse maatschap
pij aan niets, we zijn van alle
gemakken voorzien. Auto, tele
visie, noem maar op. We reali
seren onsniet eens hoe ver
wend we zijn. Ik zie het aan
mijn eigen kinderen. Ik wil ze
graag het besef bijbrengen dat
die luxe niet vanzelfsprekend is.
Het werkt passiviteit in de hand
en dat is uiteindelijk een bedrei-
Het is volbracht. Martin Feijen mag i
monstertocht van vijf triathlons.
ging. Een beetje Spartaanse op
voeding kan geen'kwaad".
„Er zijn tegenwoordig bedrij
ven die voor hun personeel
overlevingskampen in de Ar
dennen organiseren. Er zijn ook
sportteams die dat doen. Dat
bedoel ik een beetje. Zonder
enig hulpmiddel jezelf zien te
redden. Eén zijn met de natuur.
Dat vind ik een uitdaging. Je
wordt er alleen maar sterker
„Hoe dacht je dat de mensen
in de middeleeuwen van de ene
plaats naar de andere gingen?
Het is misschien een beetje
paradoxaal, want zelf heb ik ook
een auto en zonder deze goede
kleding en schoenen zou ik bo
vendien niet aan sport kunnen
doen. Maar toch, ik wil aanto
nen dat mensen ook zonder die
luxe tot veel in staat zijn".
Joke
De diepere zieleroerselen van
Feijen zijn nooit helemaal over
gekomen, ook niét bij zijn
vrouw Joke. Zij zegt een uitste
kende band met haar man te
hebben maar hem op dit punt
toGh niet te begrijpen.
Na zijn aankomst zag Feijen
er monter uit voor iemand die
pakweg zeven uur in een zwem
bad baantjes had getrokken,
een werkweek op de fiets had
gezeten en bijna dertig uur had
hardgelopen. Hij voelde zich
ook prima, zag geen bomen
meer voor mensen aan. Hij was
een beetje moe, dat wel. Maar
voor de rest: „Ik heb nergens
last van, helemaal geen blessu
res of zo. Ik stik alleen van de
slaap". Het vechten daartegen
was zijn grootste probleem ge
weest. „Ik hoopte bij het lopen
een lekker tempo te kunnen
vasthouden om slaapaanvallen
te voorkomen. Maar ik kon niet
genoeg snelheid ontwikkelen.
M'n ogen vielen daardoor
steeds weer dicht. Ik heb echt
vreselijk verlangd naar die
laatste ronde en de finish".
En fioe het nu voelde? „Vol
daan, leuk dat ik het heb vol
bracht. Op dit moment niet
meer dan dat. Ik ben niet in een
juichstemming of zo. Misschien
komt dat nog wel". Als Feijen is
uitgeslapen wellicht, vermoede
lijk in de loop van vandaag. Hij
heeft dan twee dagen om te
herstellen. Woensdag wordt hij
weer bij zijn baas verwacht.
Hij wil de rustdagen gebrui
ken om een baantje te zwem
men, misschien zelfs een rondje
te lopen. En hij wil de twee vrije
dagen ook benutten om eens te
filosoferen over het vervolg van
zijn carrière. Misschien zelfs
stiekem te denken aan de tien
voudige triathlon volgend jaar
in Mexico?
Nee, zoals het er nu voorstaat
zal hij daar niet van de partij
zijn. „Er gaat ontzettend veel
geld inzitten, tien dagen Mexico
is niet te betalen. Bovendien
moet ik rekening houden met
mijn gezin. Alles staat altijd in
het teken van pa. Het gezinsle
ven is volledig op mij afge
stemd. Ik weet niet of ik ze op
nieuw zo kan belasten. Boven
dien, het dubbele van deze af
stand... Dat kun je onmogelijk
zonder slapen doen. Je gaat an
ders echt de raarste dingen
zien, zoals ik nü al had. Dat
vond ik toch wel een beetje eng.
Nee, er zijn grenzen, hóór".
Zelfs voor Martin Feijen.
Canada en West-Samoa zijn
verrassend doorgedrongen tot
de kwartfinale van de World
Cup rugby die momenteel in
Frankrijk en Engeland wordt ge
houden. De kwalificatie van ti
telhouder Nieuw-Zeeland,
Australië, Frankrijk, Engeland,
Schotland en Ierland bij de
laatste acht was geheel volgens
de verwachting.
Buiten de boot viel Wales, de
nummer vier van het eerste
toernooi om de World Cup des
tijds in Auckland. Wales had no-
tabene in de poulewedstrijden
het voordeel om driemaal in het
eigen, met 50.000 supporters
gevulde, Cardiff Arms Park te
mogen spelen. De teloorgang
van de voormalige grootmacht
heeft zich al een jaar of wat ge
leden ingezet, maar het diepste
van het dal lijkt nog niet bereikt.
Na de nederlaag tegen Samoa
moest Wales, waar het rugby
volkssport nummer één is, afge
lopen zaterdag met 38-3 heel
diep buigen voor Australië. In
poule drie stelde West-Samoa
zijn kwartfinaleplaats veilig
door Argentinië gemakkelijk de
baas te blijven: 35-12.
Op Canada had helemaal nie
mand gerekend, ook al hadden
de Canadezen in de voorberei
ding Schotland verslagen. Maar
Fidji liet het in poule 4 ditmaal
lelijk afweten en verloor al zijn
wedstrijden. Canada bleef ver
volgens ook de baas over Roe
menië, dat vorig jaar Oranje af
hield van kwalificatie voor de
eindronde. Hoe sterk de Noor
damerikanen in korte tijd voor
uit zijn gegaan bewezen zijn
gisteren tegen Frankrijk. De
nummer twee van de wereld
had op eigen territorium de
grootste moeite om de partij te
gen Canada in winst om te zet-
tep: 19-13.
Engeland, dat in poule 1 ach
ter Nieuw-Zeeland op de twee
de plaats eindigde, staat nu
voor de zware taak om Frankrijk
in het Pare des Princes te be
strijden. De Fransen, die overi
gens nog niet echt konden im
poneren, zijn in Parijs vrijwel
onverslaanbaar. Ook Ierland,
dat zaterdag in Edinburgh in
een fraaie wedstrijd met 24-15
van Schotland verloor, zal
hoogstwaarschijnlijk niet verder
komen dan de kwartfinale. Hoe
wel ze in het eigen Landsdowne
Road spelen, lijkt Australië toch
een maatje te groot.
COLD COAST ANP AUe" (VSt' 1989> e" Gre8 WeIch
COLD COAST. ANP(lg9()) dfe n0(a de
Gold Coast woont, gaven de
voorkeur aan Hawaii. Mogelijke
Nederlandse kanshebbers als
Rob Barel, Thea Sybesma en Jos
Everts deden hetzelfde.
IOC-voorzitter Juan Antonio
Samaranch was aanwezig bij
deze WK. De Spanjaard was op
nieuw laaiend enthousiast. „We
zullen al het mogelijke doen de
triathlon in de toekomst aan de
Olympische beweging toe te
voegen, overigens zonder het
Olympische programma verder
te belasten", zei Samaranch te
gen ITU-voorzitter Lee McDo
nald.
Het derde officiële wereldkam
pioenschap triathlon, op de
kwart-afstand, heeft een zege
opgeleverd voor de Australiër
Miles Stewart (1.48.20) en de
Canadese Joanne Ritchie
(2.02.04).
De internationale triathlon-
unie (ITU) trok zich niets aan
van de concurrentie van de be
faamde 'Ironman', welk evene
ment volgende week op Hawaii
'wordt gehouden en wees de or
ganisatie toe aan de belangstel
lenden aan de Australische
goudkust van Queensland. De
vorige wereldkampioenen Mark
leek r
ennisser Paul Dogger
de periode
in hij op weg
de top in het Alge-
,Al die mensen die mij toen een
rondje gaven, zeggen nu ook
'ach, ik wist wel dat 't niks zou
worden'. Zwakke mensen, stel
len geen reet voor. Hielenlikkers.
Van sommigen had ik 't alleen
niet verwacht. Je doet in dit vak
snel mensenkennis op.
Idem:
„Ik heb 't idee dat nu mijn twee
de tennisleven is begonnen. Ik
moet ook niet terug kijken. Ik let
er op of 't lekker gaat, of ik een
partij win zonder gekloot of ge-
hark. Of ik nou 400ste, 600ste of
200ste sta, maakt me
geen flikker uit. 't
Gaat erom dat ik die
ffonteerd, in de gaten hebt dat
het voorbij is, zou het best kun
nen zijn dat je anders reageert.
Ik ben vrij fatalistisch. Wat
komt, dat komt. Het zij zo."
Idem, over de reden
hij straks niet als bestuurder
zal terugkeren in de voetballe
rij:
„Op het WK stond ik als bonds-
bestuurder buiten de groep. Dat
was allesbehalve prettig. Maar
mijn ervaring in de zaak-Lib-
regts is misschien wel de belang
rijkste beweegreden. Zoals die
affaire zich ontwikkeld heeft.
Dat collega's als kemphanen te
genover elkaar staan in de
rechtszaal Was ik er maar nooit
aan begonnen, heb ik toen ge
dacht. Alleen daarom al. Die af
sla."
Bokser Mike Tyson,
na het aanvaarden
van een honorair
doctoraat op de uni
versiteit van Central
State, in Nieuwe Re-
„Ik weet niet wat
voor soort dokter ik
nu ben, maar als ik
zo rond me kijk en al
die mooie 'sisters'zie, geloof ik
dat ik wel gynaecoloog wil zijn.
Bokser Regilio Tuur in Nieuwe
Revu over bijgeloof in de sport:
,J,dn twee weken voor een par
tij stop ik met vrijen. Sex zakt
me namelijk in de benen. Daar
ga ik me gewoon echt zwakker
van welen. Ik moet scherp zijn
voor een gevecht. Het is nodig
om een bepaalde dosis agressie
op te bouwen. De ene bokser
vindt die sexuele onthouding
onzinnig, de ander gelooft erin.
Je zou het ook kunnen betitelen
als bijgeloof, maar misschien
wordt het nog eens wetenschap
pelijk bewezen dat het echt uit
maakt...
Rinus Micheis in Panorama:
„In het algemeen is het zo dat de
mens zeer bang is voor de dood.
Zelfs als zijn gezondheid goed is.
Ik persoonlijk ben er niet bang
voor. Maar misschien kan ik
daar nu niet op antwoorden. Als
je ei werkelijk mee wordt gecon-
Danny Blind, over
de nog prille erva
ringen met Ajax-
coach Louis van
Gaal in VI:
„Die aanpak is nu
nog even nieuw, een
aanpak die, met na
me in de discipline,
verschilt.met wat het
is geweest. En met al
les wat-ie heeft duikt-
ie daar in. A la minu
te wil hij ons zijn
manier van werken
opdringen, en daar wil-ie geen
moment mee verspillen. Mo
menteel denken we nog even:
'Jezus, wat is dit, wat flikt-ie
nou, moet dat nou zo?', maar op
een gegeven moment zal dat ver
vlakken. Over een week of twee
beschouwt iedereen zijn aanpak
als de normaalste zaak van de
wereld.
Spandoek in de Rotterdamse
Kuip, eerbetoon aan robuuste
verdediger John de Wolf:
'Rambo-bites'.
john de Wolf in VI:
„Ik bespeel het publiek, dat is
iets anders dan geweld oproe
pen.
Sören Lerby, na zijn debuut als
coach van Bayern Miinchen
(een nederlaag van 3-0 thuis
tegen Dortmund) in de Krant
op Zondag:
„Ik ben geen tovenaar. Wat wil
je dat ik doe? Ik zie ze nu voor
het eerst spelen."
Voor de spelers van
Luba Leiden duren
de wedstrijden in de
promotiedivisie dit seizoen tel
kens wat langer dan de twee
keer twintig minuten zuivere
speeltijd die de basketbalbond
voorsclirijft. Zij moeten nablij
ven.
Dit gebeurt dan op last van trai
ner/coach Bert Samson, de man
die dit jaar de selectie van de
Leidse club onder zijn hoede
heeft. Na afloop van een duel
dienen de tien spelers zich bij
een muur te vervoegen om daar
gezamenlijk een serie rekoefe-
ningen af te werken. Cooling-
down, heet dat met een mooi
woord tegenwoordig.
In de atletiek is dat fenomeen al
jaren ingeburgerd. Elke atleet
heeft zo zijn eigen methodiek
ontwikkeld om de spieren na
gedane arbeid weer te ontspan
nen. Maar ook bij teamsporten
kom je deze rituelen vandaag
de dag steeds vaker t^gen. Al
moet het publiek klaarblijkelijk
nog wel wennen aan collectieve
uitingen van ontspanning.
Zo liet Telstar-trainer Cees Glas
'ter afkoeling' zijn ploeg destijds
rondjes lopen op het veld van
Quick Boys waar de semi-profs
in de aanloopperiode voor de
competitie zojuist een gevoelige
5-0 nederlaag hadden geleden.
De kritische Katwijker kon zijn
lol niet op. „Kijk", kreeg er een
de lachers op zijn hand, "ze
gaan nou pas lopen. Nu het niet
meer hoen".
Ook het afkoelen van Luba Lei
den zaterdag na afloop van het
duel met het Maastrichtse Kim-
bria bleef niet onopgemerkt.
Normaal slaat geen mens acht
op een paar spelers die wat
lucht verplaatsen, maar het ap
plaus dat steevast uit het groep
je opklaterde als weer een spier
was opgerekt, deed in dit geval
wat kolderiek aan, te meer om
dat er was verloren. „Goed voor
de sfeer", verklaarde Samson
zich nader.
Hij gelooft heilig in de heilzame
werking die van dit groepsge
drag zal uitgaaif. „Ik heb het
niet van mezelf, hoor, er zijn
meer ploegen die dit doen. Ja
wel, ik sta er op dat ze het ook
naar behoren afwerken. Inclu
sief het geklap. Als iemand niet
meedoet? Dan heeft-ie pech,
speelt hij ook niet. Maar ik krijg
niet de indruk dat de jongens er
meezitten. Ze vinden het wel
aardig om te doen", aldus
Samson.
Navraag leert dat die veronder
stelling juist is. Jack Ginjaar,
toch een jongen van de ge
stampte pot, is absoluut niet
van mening dat hij 'voor schut'
staat. De forward van Luba: „Ik
vind het uitstekend voor de
teamvorming, voor de sfeer ook.
Die is momenteel goed bij ons,
veel beter dan in voorgaande ja
ren. Dat is mede te danken aan
de coach. Daar gaan we dus lek
ker mee door".
De 2.02 meter lange center Eric
van der Maas, student en lid
van Minerva, is het volledig met
zijn teamgenoot eens. „Dat is
toch grappig. Ja, en wel nuttig
ook, denk ik. Je doet het met z'n
allen en het werkt inderdaad
bevorderend op de sfeer. Niet
zo moeilijk over doen. Daarna
gewoon een biertje drinken."
M weden wereldkam-
M pioen golf in finale te-
m A gen Zuid-Afrika js de
historie uit het heiligdom.
Ondanks de titel voor de
Zweedse ijskonijnen is de terug
keer van Zuid-Afrika in de
sportwereld een zeer gedenk
waardige geworden. Op de „Old
Course" van St Andrews, de
thuishaven van het golfspel,
drongen Gary Player, David
Frost en John Bland zomaar
door tot de finale van het toer
nooi om de Dunhill Cup tegen
de Zweden Per-Ulrik Johans
son, Anders Forsbrand en Mats
Lanner. Het scheelde één.put-
tje, anders was de zo lang uitge
sloten ploeg nog winnaar ge
worden ook. Pikant detail was
dat Zuid-Afrika werd verslagen
door een land dat altijd voorop
liep in de boycot vanwege de
apartheidspolitiek.
Het eerste optreden van een
landenploeg sinds de opheffing
van de boycot leverde Zuid-
Afrika gisteren in mistig Schot
land veel roem op. De spelers
mochten na de huldiging met
zijn drieën een half miljoen gul
den verdelen. De Zweédse win
naars kregen gedrieën een heel
miljoen.
In St Andrews kwam een glori
eus einde aan een zwarte perio
de van dertien jaar voor het
Zuidaffikaanse golf. Vanaf 1978
waren de spelers haast nergens
meer welkom, omdat het land
blank en zwart strict bleef schei
den.
Na de vrijlating van Mandela en
de ingezette ontmanteling van
de apartheid door president De
Klerk wordt er langzaamaan ge
mengd gesport rond Johannes
burg. Twee maanden geleden
heeft het Internationaal Olym
pisch Comité als grootste sport-
orgaan in de wereld Zuid-Afrika
uitgenodigd voor de Olympi
sche Spelen. De Nederlandse
regering maakte twee weken ge
leden een eind aan de sportboy-
Marleen van Kampen van OGAV uit Oegstgeest vervoegt zich bij de jurytafel van de Open Leidse gymnas-
tiekkampioenschappen in de Vijf Meihal. Helemaal gerust lijkt ze niet te zijn. foto loek zuyderduin
De terugkeer aan de internatio
nale sport verliep nog niet
overal even vlekkeloos. Zuid-
Afrika zag op het laatste mo
ment af van een wielerwedstrijd
in Australië, omdat er demon
straties waren aangekondigd.
Om dezelfde reden werd beslo
ten geen ploeg af te vaardigen
naar de WK boksen in Sydney.
Voor het golftoemooi in St An
drews werden geen problemen
verwacht. Groot-Brittannië en
speciaal Margaret Thatcher wa
ren nooit zo sterk anti als bij
voorbeeld het Europese vaste
land. De individuele golfers ble
ven immers welkom in Britse
toernooien. De 55-jarige Gary
Player was als drievoudig win
naar van het Brits Open zelfs
mateloos populair, om zijn
mooie stijl, zijn sympathieke
uitstraling en het handhaven
van zijn hoge spelniveau bij het
klimmen der jaren.
Zuid-Afrika kon de zevende we
reldtitelstrijd voor landenteams
als achtste geplaatste binnenko
men na het bedankje van Japan.
De ploeg versloeg Zwitserland
(2-1), Verenigde Staten (2-1) en
verpletterde Schotland (3-0) al
vorens in de finale door Zweden
tegengehouden te worden. Al
was het pas in de playoff.
Het bereiken van de finale was
een grote gebeurtenis voor de
ploeg. Player, winnaar van mil
joenen prijzengeld in allerlei
harde valuta, was tot tranen toe
geroerd. „Het is goed terug te
zijn. Het was een schande, dat
duizenden sporters hebben
moeten lijden, omdat een paar
politici vonden dat scheiding
van rassen de beste manier van
leven was."
Player werd voor zijn vertrek
bekritiseerd om zijn selectie. De
golfende grootvader zou te oud
zijn en niet meer goed genoeg.
De opmerking leek aanvankelijk
terecht. Van de Zwitser Baradie
(75-76) en de Amerikaan
Couples (67-74) verloor hij.
Maaf hij revancheerde zich.
„De adelaar maakt zich niet
druk om de mus", was zijn me
ning. „Ik ben wel bijna 56, maar
ik heb een lichaam van 35. Laat
iedereen maar komen. In heb
maar drie van de 54 keer de
green gemist." Tegen de Schot
Gordon Brand wisselde hij van
putter en produceerde hij
prompt een ronde van 70, twee
onder par, twee slagen beter
dan de thuisspeler.
Naam: Martin Ver-
horik
Club: Zuiderkwar-
tier
Leeftijd: 26
Beroep: timmerman LJJ
r viel heel
wat te jui- Q_
chen en fN 1
applaudiseren voor W
de supporters aan
de Montgomery-
straat in de korfbalwedstrijd
tussen de tweedeklassers Zui
derkwartier en Hoogvliet. Het
vlaggeschip van Zuiderkwartier
wist maar liefst zeventien keer
te scoren en won de wedstrijd
derhalve met 17-13. Onder lei
ding van de nieuwe trainer
Henny Piket werd de mand nog
niet zovaak doorboord in een
wedstrijd. De aanvoerder van
Zuiderkwartier, Martin Verho-
rik, speelde daarbij een opmer
kelijke rol: hij scoorde maar
liefst negen keer.
Scoor je elke wedstrijd zoveel
doelpunten?
"In elke wedstrijd pak ik altijd
mijn puntjes mee. Meestal zijn
het er maar een stuk of twee.
Anderhalfjaar geleden in het
eerste ging het me ook wel re
delijk af.
Je hebt een jaar in het tweede
ervaring gekozen werd. Is
dat geen achteruitgang?
"In overleg met het bestuur en
de trainer van dat moment (Ko
Paeper-KB) was die keuze ge
maakt. Dit seizoen is dan einde
lijk de verjonging waar iedereen
over sprak erdoor. Dat zat er
natuurlijk dik in met een nieu
we trainer. De resultaten begin
nen nu te komen. Dat had ik
ook eigenlijk wel gedacht."
Hoe komt het dat je vandaag
zoveel scoorde?
"Ik heb er geen echte verklaring
voor, maar ik merkte het al bij
de warming-up dat het lekker
ging. Elke bal die ik in mijn
handen kreeg gooide ik erin. In
de wedstrijd merkte ik dat mijn
persoonlijke tegenstander ei
genlijk een makkie was: lekker
groot en grof en hij bewoog niet
zo snel. Alles lukte. Ik heb me
maar voorgenomen om er een
goede gewoonte voor de ko
mende wedstrijden van te ma
ken, dat lijkt me wel zo aardig."
