Lawine van gezang
Braafheid overheerst op streng beveiligde Berlinale
'Ui ga me met specialisten op filmgebied omringen
Festival Vox in Rotterdam begonnen
Arean: vitale ziel van cabaret
Architectnurschilders
in Boyinans van Beuningen
Draak van een Monster
PAGINA 17
MAANDAG 18 FEBRUARI 1991
Van onze correspondent
Pieter van Lierop
ROTTERDAM (GPD) -
Emile Fallaux wordt direc
teur van het Rotterdams
Filmfestival. Marco Müller
verruilt zijn directeurschap
voor het directeurschap van
het Film Festival Locarno.
Maar de Italiaan zal wel als
lid van het stichtingsbestuur
aan het Rotterdamse evene
ment verbonden blijven.
Emile Fallaux deelde tijdens
de persconferentie waarop
een en ander bekend werd
gemaakt mee dat hij zich
voor de programmering van
het festival zal laten bijstaan
door een redactieteam van
mensen met meer kennis
van de internationale cine
ma dan waar hij zelf op bo
gen kan. Fallaux is aange
steld voor vijfjaar.
Fallaux was totaal verrast door het
aanbod dat hem eind december
werd gedaan. "Ik stond ir> de keu
ken en ik kreeg dat telefoontje. Of ik
eventueel iets voor deze functie zou
voelen. Ik was totaal overrompeld.
Ik zie mezelf als een filmer en dat
doe ik al zo'n twintig jaar. In deze fa
se van mijn bestaan had ik een toe
komst voor ogen waarbij ik uitein
delijk ook met de camera in de aan
slag de laatste adem zou uitblazen.
diarree van beelden over de wereld
uitstorten, waarbij het evenwel
steeds meer draait om geld en uitba
ting".
"Waar ik in elk geval een heel
groot belang aan hecht, dat zijn de
Cinemart en het Hubert Bals Fonds
Ik heb meteen bij het festivalbe-
stuur aan de orde gesteld dat deze
activiteiten uitgebreid moeten wor
den. hetgeen consequenties zal heb
ben voor het budget. Ik heb het be
stuur gevraagd daar geld voor te
zoeken en ik zal daar zelf ook mijn
uiterste best voor doen. Daarbij
dient het dan te gaan om financie
ring van algemene aard. niet uit
fondsen met beperkende doelstel
lingen. want de vrijheid van filmers
dient juist vergroot te worden".
Onderonsje
Emile Fallaux. die met een mogelijk
directeurschap in zijn achterhoofd,
tijdens het afgelopen festival voort
durend in Rotterdam aanwezig is
geweest, wilde nog niet in gaan op
de accentverleggingen die hij wis
en waarachtig wel in de zin moet
hebben. Ook over eventuele ver
sterking van de band met de VPRO.
waar hij tenslotte vandaan komt.
hield hij zich op de vlakte "Het is
even ter sprake gekomen, toen ik
daar afscheid nam. Het is duidelijk
dat ik graag zie dat de bestaande sa
menwerking tussen VPRO en het
Film Festival Rotterdam wordt
voortgezet. Ik heb ze gezegd dat ik
in mijn nieuwe functie bij ze zal te
rugkomen om verder te praten.
Graag zelfs. Maar het mag natuur
lijk nooit een onderonsje worden".
Emile Fallaux, nieuwe directeur van Rotterdams Filmfestival
weest. zou ik niet eens in aanmer
king hebben willen komen".
"Maar het profiel zoals dat vanuit
Rotterdam voor een nieuwe festi
valdirecteur geschetst werd. daar
pas ik bij. Ik ben tot het inzicht ge
komen dat ik hier zou kunnen func
tioneren met de capaciteiten die ik
wèl heb. speciaal de journalistieke
capaciteiten. Ik zal me om te begin
nen moeten concentreren op de ma
nieren waarop nieuwe contacten
gelegd kunnen worden en op het
continueren van de bestaande inter
nationale contacten. Ik heb daar
over gesprekken gehad met Marco
Muller en ik ben blij dat die bereid
is mij in te werken en aan allerlei
mensen voor te stellen".
Specialisten
"Overigens ben ik als journalist ge
wend om nieuwe gebieden te betre
den en om in problematische situa
ties snel contacten te leggen. Ik heb
reeds een aantal telefoontjes achter
de rug naar New York en Parijs, met
mensen die met dit festival te ma
ken hebben en die zich bereid heb
ben verklaard om mij ter zijde te
staan. Als festivaldirecteur zal ik me
niet zo kunnen profileren als Bals
en Müller hebben gedaan. Daarom
heb ik de voorwaarde gesteld dat ik
me met mensen moet kunnen om
ringen die meer in de internationale
cinema thuis zijn en dan speciaal
wat betreft de aspecten die verband
houden met continuering van het
typische karakter van het Film Fes
tival Rotterdam. Specialisten uit
Nederland natuurlijk, maar ook uit
New York bij voorbeeld. Volgende
week in Berlijn heb ik daar al een
paar afspraken voor. Ik heb de be
doeling snel een redactie te vormen
die overigens minder vrijblijvend
dient te functioneren dan als louter
adviesorgaan. Die mensen moeten
kunnen reizen en daar wil ik een
stevig budget voor uittrekken. Het
bestuur zegt dat dit er ook zal ko-
"Ik zal een koers moeten uitzet
ten met inachtneming van wat er in
twintig jaar tijd tot stand is ge
bracht Die bindende factor is van
wezenlijk belang. De destijds door
Huub Bals ontworpen en in een
nieuw beleidsplan geformuleerde
ideeën onderschrijf ik volledig, om
dat de cineasten voor wie 'Rotter
dam' zich altijd heeft ingezet het in
tussen alleen maar moeilijker heb
ben gekregen. Ze dringen steeds
moeilijker door tot de media en de
producenten die tegenwoordig een
En ik ben helemaal nooit van plan
geweest, om functionaris te wor
den".
"Maar ik heb wel altijd een bijzon
dere affiniteit gehad met het Film
Festival Rotterdam. In de tijd dat
het zich nog afspeelde in de zalen
van De Lantaarn en Het Venster,
ben ik er wel eens speciaal voor
overgekomen uit New York, waar
ik toen woonde. Ik was dus aange
naam verrast toen bleek dat dit fes
tival mij eventueel wel als directeur
wilde hebben. Het heeft twijfel over
mijn toekomstplannen doen post
vatten. Ik heb gezegd bereid te zijn
erover te zullen nadenken en om er
verder over te praten zodra de nood
zaak zich aandiende. En dat is dus
gebeurd. Hier zit ik".
"Ik ben geen groot filmkenner.
Niet op de manier van Marco Mul
ler, de vorige directeur, en ook niet
op de manier zoals Huub Bals er in
de loop van tijd een geworden was.
Ik beschouw mezelf als een enthou
siaste consument, met een iets meer
dan gemiddelde kennis omdat ik
zelf filmer ben en ook nog wel iets
afweet van zaken als montage. Ik
heb vroeger een tijdje films inge
kocht voor Cor Koppies, in de tijd
van Cinetol. Later ook films 'ge-
Emile Fallaux: "Ik zie mezelf als een filmer". (foto gpd>
scout' voor de VPRO. Mijn affiniteit
lag toen al juist bij het soort films
dat hier in Rotterdam vertoond
wordt. Toch mag het duidelijk zijn
dat ik geen echte kenner ben. Als
dat het enige criterium was ge
Berlijnse cultuursenator Ulrich
Roloff-Momm eind vorige week
niet te verzinnen om te motiveren
waarom de 41e Internationale Film-
festspiele van Berlijn gewoon door
gaan, Golfoorlog of geen Golfoor
log. De strijd in de Golf. die - ook ge
tuige demonstraties in de Berlijnse
binnenstad - in Duitsland aanzien
lijk meer omstreden is dan in ons
land. werpt overigens wel degelijk
een flinke schaduw over de Berlina-
le. Zo dunt de lijst met aangekon
digde gasten elke dag verder uit,
waarbij vooral de Amerikaanse
sterren het laten afweten. Wel pre
sent is overigens Jane Russell, maar
aan de 69-jarige actrice is dan ook
Nazi-beeldhouwer
Arno Breker (90)
overleden
DUSSELDORF (RTR) - ln
Dusseldorf is vorige week de
controversiële beeldhouwer Ar
no Breker overleden. De 90-jari-
ge Breker is vooral bekendge-
worden door zijn buitenmodel
beelden die de grootheidswaan
van de Nazi's vorm gaven. Bre
ker overleed in zijn slaap, zo
hebben de Duitse media vrijdag
bericht.
Breker genoot zijn opleiding
in de jaren twintig in Dusseldorf
en Parijs. Na de machtsoverna
me door Hitler en zijn NSDAP
vertrok hij naar Berlijn. Hier
kreeg hij meerdere opdrachten
voor de Olympische Spelen van
1936.
Na de Tweede Wereldoorlog
verdedigde Breker zich tegen
zijn critici door te verklaren dat
hij slechts de menselijke vorm
had willen verheerlijken en niet
het gedachtengoed van de Na
zi's. Zijn stempel als Nazi-kun
stenaar raakte hij echter nooit
kwijt. In zijn latere carriëre leg
de hij zich toe op bustes van ar
tiesten en politici.
een compleet retrospectief gewijd.
Dat laat je niet zomaar lopen.
De oorlog leidt, net als een maand
geleden in Rotterdam, in de komen
de week ook tot de onvermijdelijke
discussiebijeenkomst. Daarnaast
loopt de festivalbezoeker de kans
geconfronteerd te worden met een
bejaarde dame die hartstochtelijk
loopt te verkondigen dat het er met
de wereldvrede een stuk beter voor
zou staan, wanneer we maar wat va
ker de liefde bedreven.
Tot de praktische gevolgen van
de oorlog behoort ook een straffe
controle bij de entrees van de bio
scopen en festivalgebouwen. De tas
moet gegarandeerd open. wanneer
de metaaldetector van de alom aan
wezige bewakingsdienst een onge
rechtigheid signaleert. De bewa
king, die na de eerste dag wat losser
lijkt te worden, zorgt voor twee
slachtige gevoelens. Van top tot
teen gefouilleerd worden, wat som
mige gasten overkomt, is nu een
maal niet aangenaam, maar er zijn
weinig protesten: een gevoel van
veiligheid is blijkbaar ook wat
waard.
Met de films, waar het toch alle
maal om hoort te draaien op de Ber-
linale, wil het de eerste dagen nog
niet zo lukken. Braafheid voert de
boventoon, zeker in het competitie
programma. dat toch meestal al niet
kon wedijveren met dat van Cannrs
en Venetie. Alleen 'Li Lianymg, de
keizerlijke eunuch van Tian
Zhuangzhuang wist voor opwin
ding te zorgen. Tian. in Nederland
bekend geworden door 'The horse
thief, baseerde zich losjes op histo
rische gebeurtenissen bij zijn intie
me verhaal over een opper-eunuch
die als trouw dienaar van keizerin-
moeder Cixi lief en leed m«-t h.i.ir
deelt in de tijd dat westerse mach
ten proberen de Manchu-dynastie
omver te werpen. 'Li Lianying' is
veel meer dan Bertolucci's The last
emperor' op de innerlijke beleving
van de personages gericht en dat
maakt de film, hoewel geen mees
terwerk. tot een intrigerende en ont
roerende belevenis.
Voor de werkelijk interessante
ROTTERDAM - Een lied
verdrijft de zorgen, zei de
Romeinse dichter Horatius,
die van keizer Augustus de
opdracht kreeg het feestlied
te maken voor het eeuwfeest
van Rome. Liederen met
vele andere op tradities en
op de ontwikkeling van de
zangkunst gebouwde uitin
gen zijn ze te horen in het
festival van de menselijke
stem VOX, dat Rotterdam
vanaf vandaag tot en met 24
februari tot internationale
zangstad maakt.
De programmakrant vermeldt meer
dan dertig produkties, verdeeld
over twaalf zalen e^ kerken. Zelfs
de grootste zangfanaat moet een
keuze maken uit de stortvloed van
oude en nieuwe klankavonturen.
Producent van de lawine is de
Rotterdamse Kunststichting. De
bal is aan het rollen gebracht door
de Stichting Gaudeamus, die haar
tweejaarlijkse internationale Ver
tolkersconcours voor muziek van
eigen tijd nu wat ondergesneeuwd
ziet door «het forse VOX-pakket.
Gaudeamus verwelkomt elk instru
ment maar stelt er één centraal. Er
is geen twijfel mogelijk: dat is dit
jaar de stem.
Het concours had een recordaan
tal aanmeldingen: 123 solisten en
ensembles, een verdubbeling ver
geleken met vorige edities. Zo veel
dat er moesten afvallen. Dat is ge
daan op basis van de ingediende
programma's. "Niet bevredigend",
geeft Henk Heuvelmans van Gau
deamus toe. "Maar je kunt de musi
ci niet een week eerder voor een
voorselectie laten komen. Wie aan
ze aan beter repertoire te helpen.
Maar corresponderen over zestig
programma's is te veel".
De werken worden in het Rotter
dams Conservatorium van vandaag
tot en met zaterdag uitgevoerd op
vele instrumenten. Meer dan anders
hebben de musici, die uit zeventien
landen komen, een Oosteuropese
nationaliteit. Van de zestig deelne
mers gebruiken zeven de menselij
ke stem als instrument. Niet wat
weinig voor een concours dat een
speciale prijs van vijfduizend gul
den voor zang heeft gereserveerd?
Heuvelmans: "Nee, het zijn er ze
ven meer dan we in jaren hebben
gehad. Merkwaardig is dat zich al
leen maar sopranen hebben aange
meld. Tenoren en bassen hebben
we nog nooit gezien. Ik denk dat het
te maken heeft met het hedendaag
se zangrepertoire, dat vooral voor
de sopraanstem is geschreven".
In de zeskoppige jury van de afle-
vering-1991 zitten drie zangspecia
listen: Dorothy Dorow, Helga Pilar-
czek en Lieuwe Visser.
Lieuwe Visser zal zich niet snel la
ten verleiden om jurylid te zijn bij
een concours. Visser: "In het alge
meen zijn concoursen een overbo
dige uitvinding. Ze drijven mensen
tot de rand van de waanzin. De pia
nist Jorge Bolet heeft eenS gezegd
dat niemand op een concours meer
origineel speelt, want iedereen wil
die zes juryleden te vriend houden.
Je krijgt een soort algemene pap".
Bij het Gaudeamusconcours doet
zich een ander fenomeen voor.
"Daar worden stukken van onze tijd
uitgevoerd. Het interesseert me niet
of dat op een concours gebeurt, in
een parkeergarage of op het dak van
Hilton. Als die eigentijdse muziek
maar een kans krijgt en als er men
sen zijn die het extreem goed doen
krijgen niet alleen zij publiciteit
maar ook de muziek. Als promotie
voor de hedendaagse muziek is het
fantastisch".
Afgrijselijk
Visser beseft dat hij het maar over
een deel van de invulling van VOX
heeft. Er is natuurlijk ook nog de
klassieke, 'mooie' manier van zin
gen. Visser: "Maar ik kan me goed
voorstellen dat een man uit Tibet
die ons een aria van Puccini hoort
zingen denkt: het kan toch niet
waar wezen dat een stem zo veel ge
weld wordt aangedaan. Op ons
komt hun manier van zingen weer
onnatuurlijk over. Je spreekt over
totaal verschillende culturen".
Bang dat dit soort zingen verloren
gaat, is Visser niet. "Er gaat mis
schien iets af en er komt iets bij. Ik
geloof dat in die landen een traditie
zal blijven bestaan en dat het lang
zal duren voordat er wezenlijk iets
is veranderd. Daarnaast hebben
jonge mensen daar ook onze pop
muziek gehoord. Eigenlijk een van
de weinige muzieksoorten met
overal een gigantische invloed.
Maar wat ik heb gehoord van inte
gratie van volksmuziek en popmu
ziek heb ik nooit echt interessant
gevonden. In Singapore hoorde ik
op de radio van die Chinese stem
metjes popliedjes zingen. Ik vond,
het afgrijselijk. Zing nou maar echt
pop of zing je eigen n
ziek".
AMSTERDAM - De laatste voorbereidingen voor de peperdure musical
Les Misérables. die op 28 februari in theater Carré in première gaat, wor-
vofksmu- den getroffen. Hier Danny de Munk als Manus en Vera Mann als Eponine,
dochter van herbergier Thenardier, tijdens een kostuumrepetitie, dot» anpi
LEIDEN - Soloprogramma's zijn
in. Een hele stoet kleinkunste
naars heeft dit seizoen al de podia
beklommen om hun solistische
toeren te vertonen. Theatergigant
Jenny Arean beleefde zaterdag
haar premiere in Leiden met 'Het
huishoudschoolsyndroom'. En.
het derde soloprogramma van de
door de wol geverfde cabaretière
mag gezien worden.
Het pannetje soep, waarvan
Jenny Arean 't recept niet op de
huishoudschool blijkt te hebben
geleerd, staat bij de aanvang van
het programma al op het toneel.
Die soep is de rode draad door het
programma en van nut voor de
band met het publiek. "Soep is
meer dan zomaar voedsel", zingt
Arean. "Soep is een bezwering,
een symbool van warm en veilig,
't Is een remedie en een tegen
pool. Het is een toverdrank".
Soep mag een toverdrank zijn,
maar koken op het toneel is nog
geen entertainment. Het maakt
de aanloop van het programma
wat oubollig. Verhalen over de
huishoudschool en de kolenka-
chel geven het gevoel bij een
kwebbelkonterige tante of een
oudere zus op de thee te zijn.
Maar, als de kop eenmaal van
het programma af is komt Arean
goed op gang. Met 'Hoe hoort het
eigenlijk', een lied waarin ze de
vloer aan veegt met Amy Gros
kamp-Ten Have, krijgt het pro
gramma een positieve wending
en weet Arean de aandacht moei
teloos tot het eind toe vast te hou
den. Dat is Jenny Arean zoals we
haar kennen: bruisend, brutaal,
explosief als een vat vol buskruit.
In ballades als 'Lichtmatroos'
en 'Het mes' bewijst Arean ander
maal hoe een fantastische zange
res ze is. Deze twee uit het Grieks
vertaalde gedichten van N. Kav-
vadias, door Willem Wilmink her
dicht tot een zangtekst, worden
door Arean gezongen met een
vuur en een vitaliteit die kippevel
bezorgt. Met deze liederen, van
een Brell-achtige allure, lijkt de
toon van de show gezet en wor
den ook de conferences, zoals
Grote Fred en kleine Fred, een
tekst van Helmert Woudenberg,
pittiger. En. als we het dan toch
over tekstschrijvers hebben mo
gen we ook George Groot niet
vergeten die er uitspringt met een
aantal voortreffelijke passages.
Na de pauze zit de vaart er weer
meteen in en is het programma
beurtelings ontroerend, ironisch,
plat of amusant. Ien Dales en
Maij-Weggen passeren de revue,
en weer Amy Groskamp-Ten Ha
ve. Aan haar etiquetteboek, on
langs in een nieuwe bewerking
verschenen. moeten volgens
Arean een paar regeltjes worden
toegevoegd: 'Wat te doen met
minnaars voor één nacht'. Het
antwoord geeft ze zelf.
Heel komisch is de conference
over tante Riek in het bejaarden
huis. Een gevoelig nummer als
Straatarm oud. met een beeld
schone tekst van Gerard Cox.
wordt door Arean weer voortref
felijk gezongen.
Wat het programma van Jenny
Arean onderscheidt van anderen
is dat zo nu en dan ook het, onder
haar jongere collega's enigzins uit
zwang geraakte, maatschappelijk
engagement om de hoek komt
kijken, zoals in de conference
over de aannemer met de lesbi
sche dochter of wanneer ze, zon
der belerend te worden, haar
gram haalt op Jenny Goeree of de
Golfoorlog ('je zult mij niet zien
zingen voor de troepen, maar als
ze me voor de gaarkeuken vra
gen...'). Het is deze persoonlijke
betrokkenheid die er voor zorgt
dat Jenny Arean niet zomaar een
cabaretière is uit een stoet van ve
len. maar een personificatie van
de ziel van het cabaret
JAN RIJSDAM
hedendaagse piuziek doet. kan zich
dat financieel meestal niet permit
teren. Vroeger hebben we wel over
legd met mensen die een wat zwak
programma opgaven, met als doel
ROTTERDAM (GPD) - Het schil
deren van gebouwen is vergeleken
met de produktie van stillevens,
landschappen of portretten een be
trekkelijk klein specialisme in de
Nederlandse zeventiende-eeuwse
schilderkunst.
En juist dit specialis
me is van 15 september tot en met
24 november in Museum Boymans-
van Beuningen te bezichtigen in
een belangrijke overzichtstentoon
stelling, getiteld 'Perspectiven'.
Van de meest bekende zeventien
de-eeuwse architectuurschilder
Pieter Saenredam zijn op deze ten
toonstelling meer dan vijftien schil
derij^ afkomstig uit zes landen te
zien. Hij was de eerste van de archi
tectuurschilders die werkelijke be
staande gebouwen zoals kerkinteri
eurs afbeeldde.
de Vries door het RO Theater. Regie Peter
Sonneveld. Spel Paul R. Kooij, Renee Fokker
Gezien za. 16 feb.. Blauwe Zaal Utrecht Toer-
nee door het land t/m 6 apr
UTRECHT - 'Totaal
voelt B zich, zo verliefd is hij. Ge
lukkig lijkt zijn heftige gevoel door
M beantwoord te worden. Het valt
de beide volwassenen in 'Het mon
ster van liefde' echter met mee om
zich in die situatie een houding te
geven. Een probleem waar trou
wens ook de beide toneelspelers
mee kampen. Verliefden gedragen
zich onhandig en schutterig, moe
ten ze gedacht hebben, maar hoe na
drukkelijk moetje dat tonen?
Edwin de Vries, die vooral be
kend is als acteur, schreef in 1982
'Het monster van liefde', dat nu
door het RO-Theater opgevoerd
wordt. In het stuk bezoekt een
vrouw de begrafenis van haar vader
die ze nooit gekend heeft. Ze maakt
bij die gelegenheid kennis met zijn
zoon en de twee worden op slag ver
liefd op elkaar. Maar terwijl a zien
ongeremd in een nieuwe relatie wil
storten, kan M haar aarzeling niet
overwinnen. Zeer geleidelijk ont
hult ze de familieband tussen hen
beiden, die de kans van slagen van
hun prille liefde niet groter maakt.
Het ontbreekt 'Het monster van
liefde' aan diepgang en spanning.
Terwijl B als zoon van een dominan
te vader nog enige nuancering
krijgt, komt M nauwelijks uit de
verf. Eigenlijk drijft het vederlichte
toneelstuk voornamelijk op verbale
begaafdheid. Desondanks pakken
de dialogen van De Vries soms ta
melijk banaal uit. Dat zal er ook toe
hebben bijgedragen ^at Paul Kooij
(B) en Renee Fokker (M) moeite
hebben om de juiste toon te treffen:
Kooij is soms net iets te lollig en
Fokker speelt onzekerder dan haar
rol van haar vraagt. Regisseur Peter
Sonneveld is er niet in geslaagd de
tekortkomingen te overwinnen, zo
dat de voorstelling weliswaar bij
vlagen onderhoudend is. maar je
slechts zelden weet te raken.
PETER ZONDERLAND
Omgeven door handtekeningenjagers arriveert de 69-jarige Amerikaanse actrice Jane Russel op het Filmfesti
val van Berlijn. Aan Russel is tijdens de Berlinale een terugblik gewijd. <iat« ei-ai
films moet de festivalganger uitwij
ken naar de bijprogramma's, want
de competitie had verder tot nu toe
niet meer in petto dan films als het
al m ons land uitgebrachte 'Dances
with wolves' van Kevin Costner en
een voorspelbaar Frans drama
('Uranus' van Claude Bern). Het
voorlopige dieptepunt kwam uit
Duitsland zelf: 'Erfolg' van Frans
Seitz. een op een boek van Feucht-
wanger gebaseerde vertelling over
een museumdirecteur die het
slachtoffer wordt van conserv atieve
machinaties in het Beieren van kort
na de Eerste Wereldoorlog. Heel
goed bedoeld allemaal, maar matig
geacteerd en uitgesproken cliché
matig in elkaar gezet Aan het slot
verschijnt ook de jonge Hitler nog
even in beeld. "Arm Duitsland",
mompelt een der acteurs dan. "van
die man zullen we nog meer horen"
Arm Duitsland, wanneer het niet
meer te bieden heeft dan dergelijke
platvloersheden.
Nee. dan nog liever een recht
door-zee Hollywoodfilm als 'Sleep
ing with the enemy' van Joseph Ru-
ben. Van die regisseur had nog vrij
wel niemand gehoord en de publici
teit richt zich dan ook vooral op de
hoofdrolspeelster de in korte tijd
razend populair geworden Julia Ro
berts. Zij speelt een mishandelde
vrouw die met vee) moeite aan haar
psychopatische echtgenoot weet te
ontsnappen, maar aan het eind van
de film toch weer achterhaald
dreigt t«- .r'i.-n Wrv ht
neuze aandacht voor maatschappe
lijke problemen in deze romanti
sche thriller, maar de eindeloos ge
rekte ontknoping mag er wezen.
Boegeroep en denderend applaus
streden dan ook om voorrang na af
loop van de voorstelling 'Sleeping
with the enemy" is zeer binnenkort
ook in de Nederlandse bioscopen te
