Trouwen voor de camera Treintje van de tsaar brengt recordbedrag op Lee en Anita niet meer samen KERST IN MINI-STAATJE Kerstdiner PAGINA 24 RTV-SHOW MAANDAG 24 DECEMBER KJ1 PRINSESJE GEDOOPT w* SANDRINGHAM De baby van de Britse prins Andrew zijn vrouw de hertogin van York, beter bekend als Sarah Fer guson, is afgelopen weekeinde gedoopt. Op de foto kust Sarah ba by Eugenie Victoria Helena. Op de voorgrond twee van prinses Eugenie's familieleden, nichtje Zarah Phillips (dochtertje van prinses Anne), rechts prins Harry, zoontje van prins Charles en prinses Diana. (foto ap» LONDEN (DPA) - Het speelgoedtreintje van de Russische tsaar Nico- laas II zal in Londen waarschijnlijk een recordbedrag van 1,5 mil joen dollar (2,5 miljoen gulden) opbrengen. De zeer zeldzame en nog werkende Marklin III stoomlokomotief met twee met de hand vervaardigde wagons zal begin januari van het Britse handelshuis voor antiek speelgoed 'Mint and Boxed' in Ja panse handen overgaan. De naam van de Japanse koper zal pas na de ondertekening van de koopakte bekend worden gemaakt. Tsaar Nicolaas II kreeg het treinstel in 1905 tijdens een officieel bezoek van de Russische koninklijke familie aan Parijs als ge schenk. Bij haar vertrek uit de Franse hoofdstad had de Tsarenfami lie zoveel bagage te verslepen dat de 1,65 meter lange trein in het ho tel werd achtergelaten. Pas in 1989, na de dood van de hoteleige naar, slaagde het Britse bedrijf er in het treintje te bemachtigen. Linda de Mol vervult hartewens van bruidsparen in 'Love Letters' certen in het Rotterdamse sportpaleis begin december. Anita Meyer heeft nog geen concrete plannen in deze rich ting. „De beslissing om weer al leen verder te gaan is puur ge voelsmatig genomen. Als we naar anderen geluisterd had den, dan waren we zeker an ders uitgekomen. Want ieder een is overtuigd van de bijzon dere succesformule die we sa- HILVERSUM Trouwen terwijl heel Nederland kijkt. Je moet er maar zin in hebben. Zo'n achthonderd landgenoten meldden zich spontaan na een oproep om mee te doen aan 'Love Letters', het nieuwe televisieprogramma waarmee Linda de Mol vanaf tweede kerstdag acht weken lang mas sa's kijkers aan de buis wil kluisteren. „Mensen willen geen receptie meer met bitterballen", aldus de succesvolle pre sentatrice. „Ze zoeken steeds vaker iets origineels om hun partner ten huwelijk te vragen." ROTTERDAM Anita Meyer en Lee Towers gaan als 'Gala Of The Year'-part- ners in 1991 niet op herha ling. Hoewel het enorme succes van hun recente co- produktie in Ahoy' ook op beide artiesten zelf meer indruk heeft gemaakt dan verwacht, achten ze het niet verantwoord om er meteen 'een vast gegeven' van te maken. Lee Towers heeft inmiddels al besloten tot een serie solo-con- men vormen," aldus Lee To wers, met Anita Meyer donder dagavond op televisie ruim een uur lang 'terug in Ahoy' via een Veronica-special (Ned. 2, 22.45 uur). „We willen echter voorko men dat bij de buitenwacht de indruk ontstaat dat we op ons eigen houtje niet meer tot der gelijke prestigeprojecten in staat zouden zijn. Omdat ik de weken voor Kerst de meest ideale periode vind en het or ganisatorisch toch alweer kort dag begint te worden, heb ik maar meteen de knoop doorge hakt." Per aflevering strijden drie aanstaande echtparen om an derhalf uur later in het Hilver- sumse stadhuis in het huwe lijk te treden. Ieder koppel mag honderd gasten mee naar de studio nemen om, wanneer het als winnaar uit de bus komt, de trouwerij te vieren. En dat betekent dat achter de schermen voor alle bruidjes een mooie trouwjurk hangt en dat er voor alle paren trouwringen zijn. Niemand weet tenslotte wie er als win naar uit de bus komt. Bij John de Mol Produkties, de producent van het pro gramma, is men al maanden bezig met de voorbereidin gen. „Van elk paar heeft één persoon de ander op een leuke manier ten huwelijk ge vraagd. Dat hebben we in de zomer opgenomen. Gelukkig hebben al die partners alle maal 'ja' gezegd." Officieel Bijna was het hele program ma niet doorgegaan. De ge meente Hilversum ging niet akkoord met het voltrekken van een huwelijk in de studio. „Het officiële deel, dus het zetten van de handtekenin gen, gebeurt nu in het ge meentehuis. De rest van het programma, inclusief de toe spraak van de ambtenaar van de burgerlijke stand, vindt in de studio plaats. Daar staat ook een speciale kapel. Heel romantisch allemaal." Het winnende echtpaar-in- spé wordt, samen met de ge tuigen, per limousine naar het stadhuis gereden. De familie volgt per bus. Om die reden kan het programma niet live uitgezonden worden. „Alle ten naar het stadhuis gebracht worden en het bruidspaar moet zich nog omkleden. Dat kost veel tijd", vertelt Linda. Smoezen De makers van 'Love Letters' stonden versteld van de enor me hoeveelheid aanmeldin gen voor de show. „We heb ben mensen opgeroepen om naar ons te schrijven zonder iets te zeggen tegen de part ner. Ook toen we ze uitnodig den voor een gesprek moes ten ze allerlei smoezen verzin nen. De mensen met de meest leuke ideeën hebben we uit eindelijk uitgekozen. Die filmpjes zijn trouwens hart stikke leuk geworden. Vrou wen, die door hun man wor den gevraagd, reageren fan- 2 nooit via de tv in het huwelijksbootje tastisch. En de door hun vrouw voor de ca mera ten huwelijk worden ge vraagd, kunnen zich niet goed uiten. Dat verschil is heel leuk om te zien." pen. „Het public eye is toch al continu op mij gericht. Er zal wel een receptie komen met veel gasten. Maar het feest zélf zou ik heel besloten houden", bekent ze. Zelf zou Linda de Mol overi- Love Letters, Tweede gens niet via de televisie in het Kerstdag, 20.10 uur. huwelijksbootje willen stap- TROS. Nederland 2 MONACO Prinses Stephanie van Monaco vergezelt de kerstman die met cadeautjes komt voor de kinderen uit het mini-staatje. De kerstparty werd op het paleis van Monaco gehouden. Ruimte ge noeg daar blijkbaar. (foto ah» Zes jaar geleden nam ik op kerstavond al plaats aan de ta fel waarop het kerstdiner zou worden geserveerd. Het was een vreemde tafel: groot en vier kant, en in het midden pronkte geen decoratief kerststukje, maar een batterij microfoons. Een programmamaker in Hil versum had namelijk bedacht dat het aardig zou zijn om op deze gewijde avond een aantal Nederlanders bij elkaar te zet ten, dat uit allerlei sectoren van de maatschappij afkomstig was. Gezegd moet worden dat de afdeling toneel cabaret sterk oververtegenwoordigd was: be halve Willem Nijholt en Carry Tefsen, prikten ook drs. P en het voltallige Tingel Tangel-gezel- schap (i.e. Marijke en Sieto Ho ving) een vorkje mee. Marie-Ce- cile Moerdijk, de altijd stralen de zangeres van volksliedjes, hoorde eigenlijk ook nog in deze groep thuis. De inmiddels over leden radiopastor Alje Klamer zorgde, samen met majoor Bos- schardt van het Leger des Heils, voor het evangelische tintje. Meester Molly Geertsema, de toenmalige Commissaris van de Koningin in Gelderland, was in zijn eentje mans genoeg om de politiek te representeren. Naast hem zat de bergbeklimmer Bart Vos, die net de Mount Everest had bedwongen. "Die was toch al bedwon gen?", vroeg drs. P schijnheilig. "Daar is mij niets van be kend", antwoordde Vos met een uitgestreken gezicht. "Vertelt u daar eens iets meer over?" "Volgens mij maakt drs. P een grapje", giechelde Marie-Cecile Moerdijk. "Daar ben ik niet zo zeker van", zei Sieto Hoving, „Hein is ten slotte maar een eenvoudige doctorandus". "En mijn proefschrift is nog lang niet af', zuchtte drs. P. "Maar meneer Polzer", rea geerde Geertsema met zijn dreunende kraakstem, terwijl hij zich langzaam en met stijf bovenlichaam tot de aangespro kene wendde, „u zou toch niet als doctor P door het leven wil len gaan?". Met die opmerking had hij al voor de soep werd opgediend de show gestolen. Later zou hij dat nog vaker doen, bijvoorbeeld toen hem een vraag werd ge steld over de kabinetsformatie, en hij zijn antwoord afsloot met: "Ja, mijnheer Vos, ook in de politiek is het soms een hele klim om iets voor elkaar te krij gen". Zijn verzuchting dat hij „al hoogtevrees kreeg als hij op een krant stond", behoorde ook tot het sterkere soort. Ik was gevraagd als antropo loog. Ik had net een boekje ge schreven ever de persoonlijke ervaringen van antropologen bij primitieve volken en daar ook een serie radioprogram ma's over gemaakt. "O, wat spannend!", riep Carry Tefsen uit, die absoluut niet Mien Dob belsteen genoemd wilde wor den, zoals gespreksleider Henk van Stipriaan (ook al wijlen) haar glimlachend aan de ande ren had voorgesteld. "Dus jij speekt allemaal van die rare, moeilijke talen?" "Zeg eens wat in het Bosne gers?", vroeg Willem Nijholt. "Earrebarre", improviseerde ik, „piipengaaltsje, buter, brea en griene tsiis "Dat is 'geen Bosnegers!", kraakte Molly Geertsema, „dat is Fries! Zo praat collega Hans Wiegel ook als hij bij mij een paar glazen wijn heeft gedron ken!" Ik kon het niet ontkennen. Fries was het enige Bosnegers dat ik een beetje sprak, bekende ik. "Dat vind ik helemaal niet erg, hoor", zei de actrice, in haar zo bekende Mien Dobbel steen-stijl. Het begin van de avond ver liep heel ordelijk en toch geani meerd. Van Stipriaan sprak om beurten met een van de gasten en tussendoor had de gastheer steeds een babbeltje met de baas van het restaurant (een telg van het befaamde Fagel-geslacht) over de opgediende gerechten. Enige uitleg was wel noodzake lijk, want niet iedereen was be kend met de geheimen van de nouvelle cuisine, waarbij het ene haast lege bordje met zalmeitjes en Chinese dood- strompetjes het andere bordje met gehalveerde kwarteleitjes opvolgde. Maar er moest drie uur zendtijd worden vol ge maakt, en na twee uur waren we eigenlijk wel uitgepraat. Het laatste uur moet voor de luisteraars een verschrikking zijn geweest. Van Stipriaan be gon steeds heviger te zweten en keek ons met smekende blik aan: asjeblieft, praat door, val asjeblieft niet stil! Het gevolg was dat drs. P een ellenlang ver haal afstak over zijn geliefde vakantieland Costa Rica, dat Willem Nijholt, die door al de wijn wat teut en sentimenteel was geworden, „Stille nacht" in het Maleis begon te zingen, dat Mien steeds luider tegen Ko Dobbelsteen ging praten en dat majoor Bosschardt de inhoud van de Strijdkreet ging voorle zen. Het slotwoord van Van Sti priaan kwam voor iedereen als een verlossing, en zo kreeg deze avond toch nog een passend, bij bels tintje.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1990 | | pagina 24