TAD LEIDEN
Fout parkeren gaat
65 gulden kosten
'Als kind zat ik al onder de tafel foto's af te drukken
LEIDSCH
DAGBLAD
Nieuwe regeling gaat op 1 april in
Kerstbomen uit
tuin gestolen
Nico van der Horst: 50 jaar fotograaf in Leiden
s
DONDERDAG 13 DECEMBER 1990
PAALTJES OP KORT RAPENBURG
LEIDEN - De parkeerboetes
worden met ingang van 1
april volgend jaar vervangen
door een gemeentelijke be
lastingaanslag. Dat betekent
dat wie zijn parkeergeld niet
voldoet, een 'boete' die dan
65 gulden bedraagt niet aan
justitie maar aan de gemeen
te moet betalen. De invoe
ring van de wielklem is voor
lopig uitgesteld tot 1992.
Het innen van parkeerboetes vol-
gens het huidige systeem duurt
lang. Indien niet meteen wordt be
taalt, duurt het soms maanden voor
dat de foutparkeerder voor de kan
tonrechter moet verschijnen. De
rechtelijke macht kan de stroom be
keuringen ook nauwelijks meer
aan.
De gemeente hoopt met de zoge
naamde fiscalisering meer geld aan
het parkeren te kunnen verdienen.
Nu komt alleen het geld dat in par-
keermeters en -automaten wordt
gestopt, in de gemeentekas. Straks
komt ook het geld van de boetes bij
de gemeente terecht. Van het geld
worden de tekorten in het parkeer-
fonds afgelost. Uit de fonds betaalt
de gemeente alle parkeervoorzie
ningen in Leiden.
Het nieuwe systeem géldt overi
gens alleen voor degenen die geen
geld in parkeermeter- of parkeerau
tomaat gooit. Wie bijvoorbeeld op
de stoep parkeert, krijgt gewoon te
maken met justitie.
In de nieuwe regeling is de fout
parkeerder aanmerkelijk duurder
uit. De belastingaanslag zal 65 gul
den bedragen. Justitie had overi
gens al besloten om de parkeerboe
te per 1 januari te verhogen van 35
tot 50 gulden.
Het wordt na 1 april wel veel
moeilijker om onder betaling uit te
komen. In de huidige situatie moet
justitie in veel gevallen de rechter
inschakelen om het geld te innen.
De overtreder hoeft de boete niet te
voldoen voordat de rechter uit
spraak heeft gedaan. Daar kan bo
vendien vaak lange tijd overheen
gaan.
In het nieuwe systeem moet de
aanslag eerst worden betaald. In
dien betaling uitblijft, gaat een
deurwaarder het geld innen. Pas na
het betalen van de 'parkeerbelas
ting' kan bezwaar worden aangete
kend bij de inspecteur van de belas
tingen. Wijst deze het bezwaar toe,
dan wordt het geld met rente aan de
betaler teruggestort.
Verwacht wordt dat door dit sys
teem veel minder mensen 'moeilijk
gaan doen' over de aanslag en het
bedrag dat wordt opgehaald veel
hoger uitvalt dan nu het geval is.
Wielklem
De parkeerwachters gaan vermoe
delijk in 1992 gebruik maken van de
wielklem. Daarmee wil de parkeer
politie de automobilisten dwingen
geld in parkeermeter of -automaat
te gooien. Door de wielklem kan de
auto onmogelijk wegrijden. De poli
tie hoopt dat de wielklem ook die
mensen tot betalen beweegt voor
wie een boete financieel niet uit
maakt.
Geld weg uit 14
parkeerautomaten
LEIDEN - Onbekenden hebben
deze week waarschijnlijk geld ont
vreemd uit veertien parkeerauto
maten in het centrum. Ambtenaren
die de apparaten maandag leegden,
viel het op dat de opbrengst zeer ge
ring was.
De politie neemt aan dat aan de
hand van het slot op dit apparaat
een sleutel is gemaakt, waarmee de
veertien andere meters zijn openge
draaid. Inmiddels zijn op alle auto
maten verschillende sloten ge
plaatst.
LEIDEN - Een handelaar in kerst
bomen is gisteren ruim 110 sparren
kwijtgeraakt. Terwijl hij in zijn wo
ning aan de Van Hogendorpstraat
zat, haalden onbekenden circa 55
gewone boompjes uit zijn tuin en
ongeveer 50 blauwsparren.
LEIDEN - De gemeente heeft deze week een aantal
paaltjes neergezet in het wegdek van het Kort Rapen
burg. Dit is gebeurd om bestuurders van personenwa
gens 'een natuurlijk gevoel te geven dat ze naar rechts
moeten'.
Uit overleg tussen gemeente, politie en NZH bleek
dat het veel automoblisten nog altijd volstrekt ondui
delijk is dat ze vanaf Kort Rapenburg niet de Bree-
straat mogen inrijden.
De directie verkeer en vervoer kreeg de oopdracht
een oplossing te zoeken voor dit probleem. Volgens
woordvoerder Kuzee van deze afdeling wordt de auto
mobilist door de opstelling van de paaltjes zo ver naar
rechts gedreven dat het bijna onmogelijk is om alsnog
linksaf te slaan naar de Breestraat.
Het plaatsen van de paaltjes is volgens Kuzee een
proef. De komende weken wordt in de gaten gehouden
of de maatregel vruchten afwerpt. Indien dit het geval
is, worden de paaltjes vervangen door een soort mid
denberm op dezelfde plaats.
Het is in geen geval de bedoeling de paaltjes te laten
staan. Kuzee: "Deze voorziening is wel zeer minimaal.
Maar het is zonde van het geld om meteen maar in het
asfalt te gaan hakken en dure voorzieningen aan te
brengen. We weten immers niet eens of het wel helpt".
Indien blijkt dat de auto's ondanks de paaltjes toch
massaal de Breestraat in draaien, heeft de directie
verkeer en vervoer nog een aantal andere ijzers in het
vuur. Kuzee: "De bedoeling van de huidige voorzie
ning is een versmalling te verkrijgen van de rijbaan.
Als het met de paaltjes niet lukt, kan natuurlijk ook de
stoep worden verbreed". (foto wim Dijkman)
Voorstraat raakt
drempels kwijt
LEIDEN - De drempels in de
Voorstraat zijn al weer verwij
derd door de gemeente. Gister
middag rond 12.00 uuur hebben
ampbtenaren van civiele wer
ken de door bewoners aangeleg
de dorpels verwijderd en het
wegdek teruggebracht in de
oorspronklijke staat.
De verontruste bewoners, die
met de aanleg van de drempels
een einde wilden maken aan de
hoge snelheden waarmee wordt
gereden, praten maandag met
de gemeente.
Ze hopen dat er toezeggingen
worden gedaan om verkeers-
remmende voorzieningen aan te
leggen. "Anders gaan die drem
pels er toch weer in", aldus B.
Heetveld, woordvoerder van de
actie-voerders.
A. Segijn, die woont op de
hoek van de Lage Rijndijk en de
Voorstraat, laat in een reactie
weten blij te zijn dat de drem
pels weg zijn. Hij ontkent overi
gens beweringen van enkelen
van zijn buurtgenoten dat hij
een handtekeningenactie heeft
gehouden om dit te bereiken.
Segijn zegt ook geen brief te
hebben geschreven naar de ge
meente.
Voorstraat
Over het artikel over drempels in de
Voorstraat dat gisteren in deze
krant stond, is enige verwarring
ontstaan. Gebleken is dat twee per
sonen met dezelfde naam in de
Voorstraat wonen. Om misverstan
den uit de wereld te helpen: wan-
neer in het artikel de heer Heetveld j
als woordvoerder van de bezorgde
ouders wordt opgevoerd, wordt be
doeld de heer B. Heetveld.
LEIDEN - Zijn foto-archief
bevat zo'n half miljoen opna
men. Geen wonder: meer
I dan vijftig jaar stond Nico
van der Horst met zijn foto
toestel op en ging hij er mee
naar bed. Welbeschouwd
moet Van der Horst alle kan
ten van de stad, elke steen,
elke ingezetene van Leiden
wel een keer voor de lens
hebben gehad. Tijdens de
laatste Algemene Ledenver
gadering van de Beroepsfo
tografen Nederland (BFN)
werd dé Leidse fotograaf het
erelidmaatschap van de ver
eniging aangeboden. Een
onderscheiding waar hij
heel trots mee is.
"Als kind was ik al gek op fotografe
ren", herinnert Nico van der Horst
(71) zich. "In het ouderlijk huis zat
ik altijd onder de tafel foto's af te
drukken. Met een tafelkleed dat tot
op de vloer hing en een schemer
lamp met rood papier er omheen.
Dat was m'n eerste donkere ka
mer".
"Toen ik 15 jaar was reageerde ik
op een advertentie in het Leidsch
Dagblad waarin persfotograaf Bleu-
zé een loop-, leerjongen vroeg. Later
kreeg ik een betrekking bij de Rota
gravure waar ik weken aan de spiri-
tusbak stond om platen schoon te
maken. Ik had een leerlingencon
tract waardoor ik mij verplichtte na
de opleiding, die 5 jaar zou duren,
nog twee jaar in dienst te blijven.
Maar, voor ik die tijd kon vol ma
ken, brak de oorlog uit en werd ik
met 49 andere vrijgezellen ontsla
gen".
In 1940 begon Nico van der Horst
zelfstandig te werken. "Dat viel niet
mee", vertelt hij. "De oorlog was
een moeilijke tijd om aan de slag te
komen. Van de gemeente kreeg ik
opdracht om pasfoto's te maken
van on- en minvermogenden, voor
op de persoonsbewijzen. De afge
sproken prijs was 35 cent voor twee
pasfoto's".
"Ik kreeg van de gemeente ook
een legitimatiebewijs dat mij de he
le oorlog door goede diensten heeft
bewezen. We maakten onder meer
pasfoto's voor onderduikers en re-
produkties van Duitse stempels.
Die werden gebruikt voor het ver
vaardigen van nieuwe, valse stem
Fotograaf Nico van der Horst: "Een mislukte huwelijksreportage, dat is
het ergste watje als fotograaf kan overkomen". (foto Lock zuyderduin)
pels. Als doka-licht gebruikten we
in die tijd een carbid-pit achter een
rode ruit. Soms werkten we nach
tenlang door omdat er overdag geen
stroom was".
Armband
In 1941 opende Van der Horst zijn
eigen zaak aan het Levendaal. "Van
een oude tafel van mijn grootmoe
der werd een toonbank gemaakt.
De huur van het pand bedroeg 4,75
gulden. Ik weet nog dat mijn moe
der heel bang was dat ik het niet zou
kunnen bolwerken. Maar dat lukte
wel".
"Tijdens de oorlog begon ik met
het maken van huwelijksreporta
ges. Alle toestellen, lampen en de
hele rotzooi gingen toen mee op de
fiets. Als je me gezien had. Soms
had ik 13 bruidsparen op een dag.
Dus dat was een heel georganiseer".
"Na de oorlog kocht ik een motor
fiets en werd ik persfotograaf voor
alle in Leiden verschijnende dag
bladen. Dat waren er veel meer dan
nu. Ik reed toentertijd rond met een
band om mijn arm en om de kop
lamp, met 'pers' er op. Allemaal
flauwekul natuurlijk. Maar, ik was
toen wel de enige mobiele fotograaf
in Leiden. Tot 1949 heb ik drie mo
torfietsen gehad. Daarna kocht ik
mijn eerste auto, voor 3800 gulden".
"Achteraf denk ik wel: wat stom
dat ik tijdens de oorlog niet veel
meer foto's heb gemaakt van actue
le gebeurtenissen. Maar, je moest in
die tijd heel zuinig zijn met materi
aal. Ik stond toevallig bij het stad
huis om een trouwreportage te ma
ken toen de Duitsers de klokken uit
de toren kwamen halen. Toen heb
ik wel onmiddellijk een foto ge
maakt".
In 1947 verhuisde de zaak van
Van der Horst van het Levendaal
naar een winkelpand aan de Doeza-
straat. "Het ging me goed, maar ik
moest er hard voor pezen", aldus
Van der Horst. "De zaak ging altijd
voor", valt zijn vrouw hem bij.
Flitslicht
Het ontvangen van de onderschei
ding van de BFN was voor Nico van
der Horst wel aanleiding om in zijn
archief van 500.000 foto's te zoeken
naar opnamen uit de beginperioden
van zijn bedrijf en uit de oorlogsja
ren. Hij vondt een aantal bijzondere
opnamen, zoals die van Winston
Churchill op de stoep van de stu
dentensociëteit Minerva, aan de
Breestraat. "Dat waren hoogtijda
gen", herinnert Van der Horst zich.
"Ik heb heel veel bekende mensen
voor de lens gehad: leden van het
koninklijk huis, Farah Diba en de
tegenwoordige keizer van Japan".
Zijn mooiste foto? Daarover hoeft
Van der Horst niet lang na te den
ken. Hij haalt een grote kleurenfoto
te voorschijn van een koorddanse
res. "Daarmee heb ik de eerste prijs
gewonnen in een landelijke foto
wedstrijd. Ik kreeg toen een vlucht
aangeboden met de Concorde naar
New York".
"De vervelendste foto? Dat is
moeilijk te zeggen. In de oorlog heb
ik veel dooie mensen gefotogra
feerd. En ook wel bij ernstige ver
keersongelukken. Daar bewaar ik
natuurlijk geen plezierige herinne
ringen aan".
In al die jaren ging er ook weieens
iets mis. "Ik zou eens een foto ma
ken van koningin Juliana die op de
koffie kwam bij een kaasboerin in
Hazerswoude. Ik was de enige jour
nalist die daarvan wist. Kom ik daar
aan, met mijn speed-graffic camera.
Laat nou het flitslicht weigeren. Tot
twee keer toe. De koningin merkte
het ook. Uiteindelijk is het toch ge
lukt".
1947: Van der Horst verhuist zijn winkel, per handkar, van het Levendaal naar een pand aan de Doezastraat.
Op de foto staat hij met enkele medewerkers. Van links naar rechts: M. van Polanen, K. Brevoo, T. Dickhof Van
der Horst en de toenmalige huisbaas Hanenberg.
"Ik heb ooit eens een toestel laten
repareren waarmee ik vervolgens
een huwelijksreportage ging ma
ken. Toen bleek de firma, die het
toestel had gerepareerd, vergeten er
een bepaald schroefje in te draaien.
Alle 72 opnamen van de trouwpartij
waren mislukt. Dat is het ergste wat
je als fotograaf kan overkomen. Dat
alle opnamen waardeloos zijn. Ik
heb toen, met zo'n kop, m'n excuses
aangeboden aan de betreffende per
soon. Het was niet eens mijn schuld,
maar, ik heb het wel m'n hele leven
moeten horen. Als ik die persoon te
gen het lijf liep was het: Oh, daar
heb je die mooie fotograaf'.
Laks
In april bestaat het bedrijf van Van
der Horst 50 jaar. Twee van zijn
zoons en een dochter met haar man
hebben nu de leiding over de drie
zelfstandig operende winkels in
Leiden. De 71-jarige Van der Horst
bemoeit zich er niet meer mee. "Na
tuurlijk heb ik wel eens een op- of
aanmerking", zegt hij zelf. "Maar zo
min mogelijk. Het is nu hun pakkie-
aan".
Zijn fototoestel heeft Van der
Horst nog altijd bij de hand. "Als ik
wat opvallends zie maak ik nog wel
een opname, maar niet meer zo vaak
als vroeger". De fotograaf, die zo
veel mooie stadsgezichten op de ge
voelige plaat heeft vastgelegd, kan
zich soms flink ergeren aan de ver
slonzing van de stad. "Ik heb een
tijdje geleden een foto gemaakt van
de rommel na een verkeersongeval.
Na 6 weken lagen de glasscherven
en de kapotte auto-onderdelen nog
langs de Hoge Rijndijk. Toen heb ik
een opname gemaakt en naar de ge
meente gestuurd. 'Leiden op z'n
lakst', heb ik er bij geschreven. Het
hielp natuurlijk niks".
Van der Horst stoort zich ook aan
slonzig uitziende fotografen. "Dat
hoort niet", vindt hij. "Toen vroeger
de koningin aanwezig was bij een
lustrumviering in de schouwburg
stonden alle journalisten en foto
grafen in jacquet langs de kant. Als
je in een gewoon colbertje bij een
promotie kwam werd je wegge
stuurd".
"Natuurlijk was ik als persfoto
graaf vroeger ook wel brutaal. Dat
hoort bij het vak. Ik wilde eens een
foto maken van koningin Wilhelmi-
na toen zij in de stadsgehoorzaal zat.
Toen werd ik aan de voorkant het
gebouw uitgezet en kwam ik er aan
de achterkant weer binnen. En die
foto? Die heb ik toch gemaakt"!
STAD LEIDEN STAD LEIDEN STAD LEIDEN STAD LEIDEN STAD LEIDEN STAD LEIDEN STAD LEIDEN
