Y
'We voelen ons een beetje Vera Lynn
HHÜkJÈÊÈm1 h
Muziek van Gino VanneUi
is net een decadent ijsje
1
IÉ -
fów/
Luv* reist af naar Nederlandse mariniers in de Golf
PHIL COLLINS VALT
WEER INDE PRIJZEN
Soundmixers weer naar Huisman
O
Bp --^0 f]
*7 j e
PAGINA 28
RTV-SHOW
I V;
VRIJDAG 30 NOVEMBER 19901
SANTA MONICA Zanger Phil Collins houdt trots éen van d
drie onderscheidingen omhoog die hij zojuist heeft gekregen tijdens
de presentatie van de Billboard Music Awards in Santa Monica.
Collins bleek niet alleen de beste artiest van deze tijd, hij had de beste
single ('Do You Remember') en het beste album ('But Seriously'). Dat
terwijl de veelvuldig miljonair Collins, die ooit furore maakte als
drummer van popgroep Genesis, toch al niet meer stuk kon... (foto
HILVERSUM - De drie da
mes van Luv', Marga Schei-
de, Diana van Berlo en Ca
rina Lemoine, stappen op
dertien december op het
vliegtuig richting Dubai.
Daar geven ze de volgende
dag een groot concert voor
Nederlandse mariniers die
daar de twee marinesche
pen bemannen als Neder
lands aandeel in de Golfcri
sis. Een avontuurlijke on
derneming voor de meisjes
die tot nog toe een vrij be
schermd leventje hebben
geleid. „We voelen ons ook
best een beetje als Vera
Lynn of als The Andrew
Sisters", zo lacht de blonde
Marga Scheide.
Carina en Diana erkennen dat
ze natuurlijk wel een beetje
opzien om naar het crisisgebied
af te reizen, maar ze zijn pro
fessioneel genoeg om zich
daarover heen te zetten. „Je
moet niet teveel stilstaan bij de
dreiging van geweld. Het is een
risicogebied, maar aan de an
dere kant kunnen we morgen
ook tegen een boom aanrijden
en hartstikke dood zijn", zo
meent Carina.
De meiden hebben een spe
ciaal kerstnummer ingestu
deerd en reizen ook compleet
met sexy Kerstman-kleren af
naar het warme Dubai. "We ne
men zelfs een sneeuwmachine
mee om de sfeer er goed in te
krijgen en verder brengen we
die
ook alle hitnummers
i LuvV
De drie meisjes van Luv: "Het is ongelooflijk hoeveel aanbiedingen we krijgen...
Zou Luv' ook succesvol zijn als
de dames wat minder aan
trekkelijk waren en minder
sexy gekleed gingenMarga
Scheide: „Nou. om eerlijk te
zijn. Nee. Kijk. we brengen
leuke nummers, zingen goed,
maar dat doen meer bands. Je
moet zorgen datje iéts extra's
te bieden hebt. Het oog wil ten
slotte ook wat. Juist omdat we
zoveel aan onze aankleding
doen, blijven ook vaak mensen
kijken en luisteren terwijl te
onze liedjes misschien niet zo
heel leuk vinden.
Ik ben er heel eerlijk in om
dat toe te geven. Bovendien
vinden we het alle drie leuk
om met kleding en make-up
bezig te zijn. Verder moet je
zorgen voor een goed figuur,
maar dat krijg je vanzelf wel,
als je zoveel danslessen moet
nemen als wij doen. Het is een
hele klus om goed te dansen en
te zingen tegelijk. Dat kost
veel energie en vergt enorm
veel uithoudingsvermogen."
De Luv'-meiden anno 1990
hebben wel al veel buitenland
se ervaringen opgedaan. „We
hebben een groot aantal televi
sie-optredens in Duitsland ver
zorgd en zijn op Sri Lanka en
Sint Maarten geweest voor spe
cials. Maar dat waren natuur
lijk allemaal keurig verzorgde
reizen, waar alles tot in de fi
nesses voor je verzorgd is. Hoe
dit avontuur afloopt, zullen we
wel zien. Tot nu toe weten we
alleen op welke datum en in
welke plaats we gaan optreden
voor de mariniers. Of dat aan
boord van een schip is, in een
tent of in de open lucht, we we
ten het niet", zo meldt Marga.
Werk zat
Carina, Diana en Marga boeken
momenteel weer succes met hun
nieuwe single Hasta Manana en
werkt het drietal aan een nieuw
album dat in februari op de
markt komt. In januari ver
schijnt weer een nieuwe single.
Werk hebben de dames volop.
Marga Scheide: „Het is ongeloof
lijk hoeveel aanbiedingen we
krijgen en overal waar we komen
is de tent vol. Ik sta er altijd weer
van te kijken dat mensen zoveel
geld voor ons over hebben. We
zijn niet goedkoop te boeken, al
leen al omdat we een heel eigen
decor meenemen en omdat we
veel geld in onze complete act
hebben gestoken."
Henny Huisman (foto gpd)
HILVERSUM - Henny Huisman komt met de Soundmix Show terug op de televisie bij RTL 4
in de zomer van 1991. Het vorig jaar viel het besluit om te stoppen, maar op het kantoor bij
Joop van den Ende worden ze gek van de telefoontjes. Men wil weer, dus.
Barbara de Vries van het produktieteam (02977 51711) wacht op de aanmeldingen. Onder één
voorwaarde mogen kandidaten inschrijven: ze moeten een eigen cassettebandje inzenden
waarop duidelijk wordt wie ze met hun eigen stem willen imiteren.
In maart start een grote theatertoernee waar geselecteerde kandidaten in hun regio worden
uitgenodigd. Henny Huisman ontvangt in de schouwburgen ook gastartiesten, onder anderen
de jongste Soundmixwinnaar Marco Borsato, die op het ogenblik met veel succes overal
optreedt.
Gino Vannelli
AMSTERDAM - De naam klinkt als een Italiaanse ijscoupe, maar
de Canadees in kwestie oogt als een mimekunstenaar die tot de ont
dekking is gekomen dat God hem gezegend heeft met een formidabele
stem. De muzikale verpakking is even hulpeloos als decadent: symfo
nische bombast-rock vol funk-, jazzrock en blanke soul-invloeden.
Gino Vannelli fladdert al sinds 1973, toen Herb Alpert hem ont
dekte, hulpeloos rond in de Amerikaanse showbizz. Prachtige al
bums als Powerful People, Storm at Sunup, The Gist of the Gemini
en Brother to Brother ten spijt, weet geen hond wat je met hem aan
moet. Heerlijk decadente muziek, voor het overgrote deel gebracht
zonder het tegenwoordig zo aangescherpte gevoel voor stijl.
Blunders
Het verhaal van Vannelli kan niet worden verteld zonder te memo
reren dat er blunders begaan zijn op marketing-gebied. Halverwege
de jaren zeventig brak Vannelli vooral in Nederland en Engeland
door, maar 's mans toenmalige management wilde niet aan een
tournee door de Oude Wereld. Amerika moest eerst veroverd worden,
Vannelli kwam echter niet verder dan het zalencircuit met een capa
citeit van 10.000 a 12.000 en kon het verder schudden. Zo werd een
potentiële wereldster afgebrand.
In Nederland maakt Gino dan ook eerst nu zijn Europees debuut
de verwachtingen zijn na al die jaren van geduld oefenen nog zo
opgeschroefd dat zijn tour hier al wekenlang is uitverkocht. In Para-
diso, waar hij deze week stond, werd Vannelli van al die hartver
warmende belangstelling nog wat wereldvreemder. Het hele scala
aan rare, loze podiumgébaren accentueert dat hij geen performance
heeft.
Het neemt allemaal niet weg dat Vannelli over een goddelijk stem
geluid beschikt. Voor mensen die hem niet kennen: als Neil Diamond
kon zingen dat klonk hij zó.
Ondanks het professionele niveau van de muzikanten en de gladde
show schuilt er iets oorspronkelijks in de stem en de muziek van de
Vannelli's, iets dat net zo overbodig en tegelijk lekker is als Italiaans
ijs. Het grootste deel van het jaar kun je er van buiten, maar zo eens
in de zoveel tijd kun je je klem eten aan een flinke coupe...
Blinde reiziger
Laatst hield ik een lezing voor
de Scandinavische Club. Over
Lapland, een streek die mij
dierbaar is en waar ik in het be
gin van de jaren zeventig antro
pologisch onderzoek heb ver
richt. Zij, die in Groningen an
tropoloog wilden worden, dien
den in de slotfase van hun stu
die een tijdje in het 'veld' te heb
ben gezeten.
Vroeger deed men zijn eerste
veldwerk in de rimboe van Afri
ka of Nieuw-Guinea, maar
sinds het verlies van de koloniën
zocht men lokaties dichter bij
huis. De voorkeur ging daarbij
uit naar afgelegenachterge
blevengebieden, zoals het Ierse
platteland, Lapland of zelfs de
gereformeerde polders in Ne
derland.
Het viel mij op dat de leden
van de Scandinavische Club
met een zekere geamuseerdheid
spraken over het vakantieleed
van de velen die hun heil in zui
delijke landen hadden gezocht.
Zij hielden zich ver van de meu
te. In de noordelijke landen had
men tenminste geen last van
vervuiling, plundering en zo
merse overbevolking.
In de Noorse 'hytter' en de
Zweedse 'stuga's' leefde men als
een vorst in de natuur. Het wa
ter van de bergbeekjes was er
nog even puur als in de tijd van
Wodan en Donar. In Noorwegen
legde men het geld voor de melk
boer gewoon op de stoep neer en
er was in de verste verte geen
junk of kraker te bekennen die
er met de kronen vandoor wilde
gaan.
De vragen die ik zo links en
rechts om mij heen hoorde, klon
ken mij als rituele begroetingen
Gerrit Jan Zwier
in de oren: "En hoe was het dit
jaar op de Lofoten?"; "Waar
heb jij deze zomer gezeten? Weer
op de Hardangervidda?"; "Ik
heb in augustus met de oude
Aslak Lapskaus een voettocht
gemaakt van Jokkmokk naar
Kvikkjokk".
In dit gezelschap van rustige,
sportief geklede mensen bevond
zich ook een blinde jongeman,
met wie ik even in gesprek raak
te. Hij keek mij nooit recht aan,
maar hield het hoofd steeds een
beetje afgewend, waarmee hij
toonde dat het gehoor zijn be
langrijkste zintuig was. Hij
vertelde me dat hij dol was op
Noorwegen, maar dat hij Lap
land nog nooit had bezocht. Hij
bewaarde heerlijke herinnerin
gen aan het Setesdal, de Sognef-
jord en andere streken in het
zuiden van Noorwegen. Nu hij
mijn verhaal over Lapland had
gehoord, wilde hij ook zeker
eens naar Lapland reizen.
Ik vroeg mij meteen al ver
baasd af waarom een blinde
een kijkje in Lapland wilde ne
men. En wat die heerlijke herin
neringen betrof het was
waarschijnlijk zo dat dat die
dateerden uit de tijd dat hij nog
niet door een oogziekte getrof
fen was. Mijn verbazing werd
alleen maar groter toen ik later
van anderen hoorde dat hij
blind geboren was.
Toch is het verschijnsel "blin
de reiziger", of beter "reislusti
ge blindeminder vreemd dan
ik eerst dacht Er is zelfs een
blinde globetrotter geweest, die
in zijn tijd bijzonder populair
was. Over zijn reizen schreef Ja
mes Holman (1786-1857) dikke
boeken, die vele drukken beleef
den.
Hij was overigens niet altijd
blind geweest. Tot aan zijn vijf
entwintigste diende hij bij de
Britse marine; daarna ver
dween door een ziekte het licht
uit zijn ogen. Een paar jaar la
ter trok hij de wereld in en hield
daar nooit meer mee op. ZelJ
was hij van mening dat het ver
lies van zijn gezichtsvermogen
gecompenseerd werd door de
verhoogde gevoeligheid van
zijn andere zintuigen. Zijn han
dicap bood zelfs bepaalde voor
delen: zo reageerden vrouwen
doorgaans positief op zijn ver
zoek of hij hun gezicht mocht be
tasten. In zijn reisboek over
Rusland kan men dan ook lezen
dat dit land gezegend is met
veel vrouwelijke schoonheid.
Holmans reisboeken bevatten
nauwelijks beschrijvingen van
steden en landstreken. Hele
stukken uit andere reisversla
gen hevelde hij over naar zijn
eigen tekst. Honderden bladzij
den worden gevuld met de ge
sprekken die hij onderweg met
tientallen mensen voerde. Een
enkele keer, zoals bij zijn bezoek
aan Brazilië, toen hij snuivend
en tastend over een bospad
kroop, en het oerwoud om zich
heen hoorde ademen, vervloekte
hij zijn lot: wat had hij niet een
inspanning moeten leveren om
een plek te bereiken die nie
mand ooit eerder had gezien, en
die hij nu zelf ook niet kon zien!
VINOT U, ALS ARTS OOK
NIET DAT HET IN DE MODERNE
ZIEKENHUIZEN MET AL DIE
KOSTBARE rtPP^RrtTOUR...
HET Z.OU OOK NOö EEN
BOM DUITEN UITSPAREN 4LS DE
PATIËNTEN THUIS 0IN6EN
ETEN EN STERVEN
