Expositie eert
Fien de la Mar
Wallis de Vries: 'man met visie','kanjer' en 'goudeerlijk'
Sumbo N.V.: gedurfde produktie vol humor naar F. Bordewijk
Journalist mr. K.L. Poll overleden
Monte ten onder aan beloftes
DONDERDAG 15 NOVEMBER 1990
KUNST
PAGINA 21
Nieuwe directeur Leidse Schouwburg wekt vertrouwen
redacteur
Cees van Hoore
LEIDEN - Wie is Pim Wallis de
Vries, de nieuwe directeur van de
Leidse Schouwburg? De directie
kunst en cultuur van de gemeente
Leiden zwijgt in alle talen. Een duik
het archief leert ons dat Wallis de Vries"
1984 in de schouwburg-
de Leidse Schouw
burg heeft gezeten, in de tijd dat di
recteur Hans van Dam daar hevig
op zijn beleid werd aangevallen.
Daarnaast zien wij dat hij in Leiden
rechten heeft gestudeerd, dat hij er
studententoneel heeft geregisseerd
en daarna al snel in de theaterbran
che terechtkwam. Bij Stalles, het
theaterbureau waar hij nu nog di
recteur is, zijn tal van grote projec
ten mede door hem gerealiseerd.
Stalles brengt nu onder meer 'Het
koekoeksnest', een toneelstuk naar
de roman van Ken Kesey, met in de
hoofdrollen Petra Laseur en Peter
Faber.
Goed. Aardig om te weten. Maar
hoe ziet hij er uit, wat vinden en
vonden de mensen met wie hij heeft
samengewerkt van hem? Een foto
vindt Wallis te Vries nog wat te lijk gewicht van de programmering
"voorbarig". Dan maar eens gebeld in de schouwburg zal toenemen",
met mensen die hem kennen. Mis- TT
schien dat het profiel dan wat scher- V GTtrOUWen
pere trekken zal aannemen. Zangeres Mathilde Santing, die be-
Journalist Ton van Brussel, die zig is met de voorbereiding vooreen
tijd lang met Pim Wallis de tournee met haar programma 'Car-
s in de schouwburgcommissie ried Away' (première Leidse
heeft gezeten en nu plaatsvervan- Schouwburg), toont zich zeer ver
gend eindredacteur is bij het pro- rast over de benoeming van Wallis
gramma NOS-Laat: "Een aanwinst de Vries: "Echt waar, ach nee. Tja,
voor Leiden, een hele goeie jongen, wat voor soort man hij is? Ik acht
Toen ik bij het Binnenhof ging wer- hem zeer hoog, onze samenwerking
ken leerde ik hem kennen. Hij is een zeer gelukkige. Hij is integer,
werkte daar als werkstudent op de zowel zakelijk als artistiek. Hij
kunstredaktie. In Leiden is hij heel streeft consequent naar kwaliteit,
actief geweest in het LAK-theater. Dus het is niet zo dat die kwaliteit
Na zijn studie heeft hij gewerkt bij bij hem toevallig uit de lucht komt
Big Boy, die maatschappij van vallen, nee, hij wil niets anders. Bo-
Freek de Jonge die toen failliet is vendien is het een geestig iemand,
gegaan. Later is hij met Stalles be- een gezelschapsmens ook",
gonnen". Roland Helmer, coördinator van
"Hij is aardig in de omgang, heeft het Leidse LAK-theater: "Een voor
enorm veel relaties in de theaterwe- treffelijke keus, Pim Wallis de
reld. Als ik een verschil zou moeten Vries. Weet enorm veel van het aan-
noemen tussen hem en Frans Boe- bod. Voor de rest kan ik niet veel
len, zou ik zeggen dat hij wat min- over hem zeggen. Hij heeft destijds
der populistisch is. Pim is toch de Blauwe Zaal in Utrecht gepro-
meer een kunstman. Ik denk dat grammeerd en dat heeft hij goed ge-
met hem aan het hoofd het soorte- daan. Ik ken hem eigenlijk alleen
mijn contacten met Stalles".
Jan Hoekema, Leids raadslid van
D'66 heeft samen met Wallis de
Vries in 1984 in de schouwburg
fractie staat vol vertrouwen achter rigs
deze keuze".
Kippevel
zijn stem op het
"Ik kan alleen
r zeggen dat het een goeie pro-
lijn aan te ducent is en dat hij destijds de pro-
de programmering. Dus grammering voor De Blauwe Zaal
nadenken weer. "Een aardige
niet dominerend, maar wel iemand Vries zijdelings,
met visie. Hij was er destijds voor
stander
brengen
niet alleen maar Pools pantomime,
maar ook de grote gesubsidieerde
gezelschappen. Ik wil niets kwaads Het lijkt me een prima keuze
zeggen over de mensen die de gemeente Leiden",
schouwburg na die affaire hebben
gerund, maar je ziet nu toch wel
weer erg veel cabaret en zo. Er moet de Vries
mijns inziens een programmering zegt
komen die weer recht doet aan de naar
kwaliteit zoals die in de schouw- gen te komen. Het is niet iemand
"Ach gut, die Pim. Hij is een hele
tijd uit mijn gezichtsveld geweest.
Wat ik van de keuze vind? Tsja, ik
heb hem niet gemaakt. Ik vind hem
wel aardig, Pim, maar veel creativi-
cert Directeuren, kent Wallis de teit heeft hij in die schouwburg-
commissie nooit tentoongespreid.
Ik herinner me hem als een beetje
kleurloze figuur. Dat sprankelende,
wat een schouwburgdirecteur no-
Utrecht prima heeft gedaan. Hij dig heeft, dat had-ie niet. Het
i buitengewoon aardige
Petra Laseur, momenteel spelend
'Het koekoeksnest' noemt Wallis
r integer man. "Ja",
:e, "en dat is nu juist zo aange-
i, prettig c
gement-achtige functie en daar- eerlijk. Maar daarnaast bezit hij
trouwens toch een blok aan je been,
de die hele schouwburgcommissie,
men vond er een formele bekrachti
ging in om eindeloos te vergaderen.
Ach gut, die Pim".
Impresario, organisator en produ
cent Jacques Senf reageert vanuit
iemand eens te- zijn auto dolenthousiast: "Gewel-
dig, gefeliciteerd met Pim! Dat is
een kanjer, een kwaliteitsman. Ik
ken hem goed. God, hier krijg ik
kippevel van. Pim is een theater
man in hart en nieren. Ik hoop dat
jullie hem lang zullen houden".
Freek de Jonge laat bij monde van
zijn vrouw weten dat hij geen enke
le reactie wil geven op de komst van
Pim Wallis de Vries.
AMSTERDAM (GPD/ANP)
„Om alles", dat waren de
laatste woorden van actrice,
cabaretière, operettediva,
filmster en zangeres Fien de
la Mar. Zij maakte vijfen
twintig jaar geleden, na een
bewogen bestaan, een einde
aan haar leven door uit het
raam te springen van haar
etage aan de Amsterdamse
Beethovenstraat.
De veelzijdige en legendarische
Fien de la Mar speelt vanaf morgen
de hoofdrol in de tentoonstelling 'Ik
wil gelukkig zijn' die tot en met 10
februari 1991 in het Theatermuse
um te Amsterdam is te zien. De ten
toonstelling schetst in chronologi
sche volgorde haar leven en werk
aan de hand van foto's, program
ma's en affiches. Verder zijn veel
van haar liedjes te beluisteren: de
nog bekende nummers, maar ook
de monoloog 'Circus-vrouwen', die
Hella Haasse voor haar schreef, en
een unieke opname van Brechts en
Weills 'Seerauber Jenny'. En na
tuurlijk haar lijflied 'Ik wil gelukkig
zijn'.
'De Spooktrein' en andere speel
films worden tijdens de expositie
op video vertoond. Op zondagen
draait de televisiebewerking van de
musical 'Fien' met in de hoofdrol
Jasperina de Jong, die de tentoon
stelling zal openen. Verder is er .een
muziekcassette uitgebracht waarop
volgens de initiatiefnemer van de
tentoonstelling, G. Joosten, uniek
materiaal staat. „Absoluut een col-
lectersitem", meent hij. De cassette
is voor f 12,50 te koop.
De tentoonstelling 'Ik wil geluk
kig zijn' is een eerbetoon aan een
grote vakvrouw, die door het pu
bliek nog steeds niet is vergeten,
zegt Joosten. „Het tragische is ech
ter dat de mensen zich vooral de
Fien de la Mar herinneren die wel
een slokje lustte en niet vies was
van een avontuurtje. De uitzonder
lijk getalenteerde vakvrouw De la
Mar is op de achtergrond geraakt. Ik
hoop dat de expositie dit scheve
beeld enigszins bijschaaft".
De informatieve teksten onder de
foto's en affiches geven een uitste
kend beeld van de levensloop van
De la Mar. Het blijft echter moeilijk
om in een tentoonstelling, hoe uit
gebreid ook, een totaalbeeld te ge
ven van de veelzijdige en complexe
artieste. Mischien dat Simon Car-
miggelt de kern raakt met de tekst:
„En dat 't met haar gelopen is zoals
het gelopen is, dat kwam omdat ze
was zoals ze was".
De samenstellers hebben het niet
met opzet bij programma's, affiches
en de foto's en films gelaten. Er was
gewoon niets meer te vinden. Zelfs
geen jurken, waarvan ze er zoveel
moet hebben gehad. Ook geen brie
ven die ze geschreven heeft. Toen ze
stierf waren er geen nabestaanden
en werd haar bezit door de gemeen
te opgeruimd. Eén van de weinige
dingen die er nog zijn is de ring die
ze droeg toen ze sprong. Het klein
ood is zelfs verbogen door de val.
„Te pathetisch om tentoon te stel
len", aldus een woordvoerster van
het theaterinstituut.
Volgens Wim lbo, die Fien de la
Mar goed kende en haar ondanks
haar moeilijke karakter tot het
laatste toe trouw bleef, zou de ve
dette de tentoonstelling aan de ene
kant „overdreven eerbetoon" vin
den, maar aan de andere kant ook
dankbaar zijn voor de aandacht.
„Want aandacht had ze zeer nodig".
Fien de la Mar i
DEN HAAG (GPD/ANP) - De jour
nalist, schrijver en dichter mr. K.L.
Poll is gisteren op 63-jarige leeftijd
in zijn woonplaats Den Haag overle
den. Poll, oprichter en (enig) redac
teur van Hollands Weekblad, later
Hollands Maandblad, heeft zich al
tijd met hart en ziel ingezet voor zijn
geliefde literatuur. Dat deed hij
vooral in zijn functie van chef van
de kunstredactie van NRC-Han-
delsblad, waarvan hij vorig jaar af
scheid nam. Hij was ook de oprich
ter van het Cultureel Supplement,
dat in 1970 voor het eerst verscheen.
Hij trad vervroegd uit, maar bleef
wel voor de NRC schrijven. "Die ha
bitus van de grijsaard past mij niet.
Ik mis het talent om mij te gedragen
als een oude man".
Voor veel auteurs was Poll voor
werp van spot wegens zijn als
schoolmeesterachtig omschreven
optreden. K. L. Schippers dichtte
een keer: 'Het leven is geen lolletje
voor meester K. L. Polletje'. Toch
had hij een soort fijnzinnige, venij
nige humor in zijn schrijven, humor
voor de fijnproever. Een aantal ja
ren geleden pleitte hij voor een af
schaffing van de ironie. Er werd te
veel ironisch geschreven, nu was
^ïet eens tijd voor ernst.
Jarenlang heeft het Hollands
Maandblad, waarin mensen als Ka-
rel van het Reve en Charlotte
Mutsaers een podium vonden, ge
draaid op de kracht van Poll. Hij
voerde het redactiebeleid in zijn
eentje voor dit tijdschrift.
Poll schreef zg. moralistische
poëzie in o.a. Rakelings, In huis. Bij
drage tot troost en luxe. De logica
van november (verzamelbundel) en
kritieken en essays in o.a. Zonder
mirakels, De eigen vorm, De be
klemde elite, Een dienstreis voor
burgers en Wennen aan vrede. For
mules voor een moraal uit 1981 be
vat een aantal van zijn essays, ge
dichten en zijn in 1978 verschenen
roman Emma Kwartier.
Zijn laatste bundel gedichten
heet De wil van de natuur. Dit werk
is ingedeeld in de vier seizoenen en
opvallend is dat een ik-figuur aan
het woord is die strijd voert tegen
ziekte en verval. Het is een papieren
doodsstrijd die Poll hier heeft ge
voerd.
Zeven jaar geleden richtte K. L.
Poll, die rechten studeerde in Lei
den, zijn journalistieke loopbaan
begon bij het Haagse dagblad Het
Vaderland, de Vereniging voor On
derwijs, Kunst en Wetenschappen
(OKW) op. Doel van deze vereniging
was de invloed van de overheid op
het functioneren van kunst en cul
tuur in de samenleving te verklei-
Dans niet mooi en niet spannend
Choreografie: Elisa Monte. Noordhollands
Philharmonisch orkest o:l.v. Glen Cortese.
Gezien op 14 november in het Muziekthea
ter in Amsterdam, alwaar nog 16 en 17 no
vember.
AMSTERDAM "Dansers, even
de aandacht erbij. We gaan een
nieuwe choreografie maken voor
het Muziektheater in Amsterdam.
Precies, we waren al eens in Ne
derland in 1985 en 1986. Het
wordt mijn eerste monsterpro-
duktie en daarom heb ik twee ar
chitecten ingeschakeld voor het
decor en Glenn Branca compo
neert een symfonisch minimal
stuk. Het Noordhollands Filomo-
nisch zal live spelen. We breiden
de Elisa Monte Dance Co. met een
aantal Nederlandse dansers uit
tot 14 en het gaat 48 minuten du
ren. De invloeden van mijn
dansmeesters Martha Graham en
Lar Lubovitch zullen er als van
ouds in terug te vinden zijn.
Kortom, al die samenwerkende
kunstenaars, het wordt overwel
digend".
Was dat maar waar. De wereld
première van 'The world upside
down' gaat ten onder aan de be
loftes in het programmaboekje.
Van al Elisa Montes hoog van de
toren geblazen artistieke visies
blijft in het echt niets overeind. In
'The world upside down' krioelen
en maaien de dansers over het to
neel in Monte's typische jazzi-
dioom dat nog het meeste weg
heeft van de cursus bewegingsex
pressie vrije stijl. Terwijl een ver
rijdbaar schot van kaasdoek de
ruimte cliché-matig verdeelt, ge
ven voor op het toneel twee duo's
een staaltje onuitvoerbare bed-
standjes weer. Zoals ook daarach
ter twee trio's hun best doen el
kaar op alle mogelijke manieren
als klimrek te gebruiken. Met lief
de of erotiek heeft het weinig uit
te staan; gekunsteldheid is troef.
De dansers hebben dan ook zicht
baar moeite met de acrobatische
toeren.
Het architectonisch bouwwerk
wordt verreden en het ensemble
hoekt zich wild door de ruimte.
Geen Aziatisch geïnspireerde
kronkel: alles gaat gelijk. Er is
geen lijn in te bespeuren. Ook
geen dramatische lijn want Mon
tes innerlijke wereld blijft ge
staag in eenzelfde tempo voort
jakkeren. Dat zal ongetwijfeld
ook te maken hebben met de mu
ziek van Glenn Branca waar maar
geen breekpunten en/of swing in
te krijgen is. Het duurt en dat is al
les. Dan hebben we nog het licht,
dat duidelijk een imitatie is van
het geniale werk van William For
syth, maar slechts als een over
weldigend slap aftreksel kan
doorgaan.
'The world upside down' van
deze Amerikaanse is het dus niet
helemaal. Des te verbazingwek
kender dat het Muziektheater
haar uitnodigde. De twee ou-
wetjes op het programma, 'Turt
les eat bones' en 'Trading', kon
den het publiek blijkbaar ook niet
roeren. Het eerste had iets weg
van esoterisch geneuzel in de oost
(krekeltjes, zeebriesje, onder
gaand zonnetje), in 'Trading' vlij
en twee dansers zich ongestoord
door het ritme van Steve Reich, in
elkaar.
Montes dansstijl bedient zich
merkwaardigerwijs van vrije en
gekunstelde bewegingen. Mooi
wordt het nergens, spannend al
helemaal niet. Zouden ze in Ame
rika dan eindelijk eens achterlo
pen?
INGRID VAN FRANKEN-
HUYZEN
Voorstelling: 'Sumbo N.V.' van F. Bordewijk
door Toneelgroep Amsterdam i.s.m. Carrou
sel. Regie: Lidwien Roothaan. Decor: Niek
Kortekaas. Spel: Rik van Uffelen, Celia Nufaar,
Maarten Wansink e.a. Gezien LAK-theater 14
november. Nog te zien Haarlem (Toneel
schuur): 22 t/m 24 november.
AMSTERDAM Het zal mede aan
de verschijning van zijn Verzameld
Werk te danken zijn, dat het toneel
van F. Bordewijk wat meer in de be
langstelling is komen staan. Zijn
'Drie Tooneelstukken' uit 1940 en
'Halte Noordstad' uit 1956 waren tot
voor kort nog niet door een beroeps
gezelschap gespeeld. Maar in 1986
bracht het Nederlands Repertoire
Gezelschap 'Halte Noordstad' uit.
Eindelijk eerherstel voor de
schrijver, die vooral door de leesti-
rannie op middelbare scholen wat
al te veel vereenzelvigd werd met
het strenge-lerarenboekje 'Bint' en
met de carrièreroman 'Karakter'.
De toneelstukken en de gedichten
in deel X van het Verzameld Werk
laten veel meer de humoristische en
speelse trekken van Bordewijk uit
komen.
Ook in 'Sumbo N.V.' heeft de
Haagse auteur een lichte toets aan
geslagen. Het verhaal -opgebouwd
rondom familievetes, erfeniskwes
ties en malversaties met een Ge
heimzinnig Aandeel- heeft iets van
een komedie, maar draagt ook de
sporen van horror en zelfs surrealis
me in zich. Het is in het Neder
landstalige toneel een merkwaardi
ge combinatie van ingrediënten en
alleen al om die reden is het goed
dat Carrousel en Toneelgroep Am
sterdam de produktie hebben aan
gedurfd.
Daarvoor was wel heel wat ge-
gum nodig. Het laatste bedrijf,
waarin Bordewijk ook naar mijn
smaak het spoor een beetje bijster
raakt, is tot op het minimum terug
gebracht en wekt nu de indruk van
een haastklus. Typische Bordewijk-
figuren als de dominee en de notaris
zijn geschrapt en in de teksten van
andere personages is nogal wat
weggelaten. Sommige van die in
grepen zijn te betreuren. De gezel
schapsdame Tante Oma, een zwart
gallige griezel die zichzelf en ande
ren bedenkelijk vaak het memento
mori voorhoudt, komt er bijvoor
beeld nogal bekaaid af.
Gelukkig worden deze bezwaren
door de voorstelling voor een groot
deel weggespeeld. Met veel gevoel
voor humor laten de acteurs zien
hoe absurd de onmin tussen de ver
schillende familieleden eigenlijk is.
Maarten Wansink heeft een prachti
ge variant gevonden op de leraar die
maar weinig geld heeft en doet alsof
dat een deugd is, zo'n type als Med-
wedjenko uit 'De Meeuw' van
Tsjechov. Rik van Uffelen, voor de
gelegenheid belast met een zeer om
vangrijke buik, is bijna clownesk in
zijn typering van de effectenmake
laar voor wie zaken altijd op de eer
ste plaats komen. Van Uffelen laat
het publiek meer dan eens bulderen
van het lachen, vooral als hij die ar
me Celia Nufaar (die zijn vrouw
speelt) weer eens affronteert. Leed
vermaak was sowieso de belang
rijkste lachbron en sommige grap
pen staken, misschien onbedoeld,
een waarschuwende vinger naar het
al te meegaande publiek.
Bijna onmerkbaar legt de voor
stelling de zinloze machtsstrijd
bloot waar het Bordewijk om te
doen was. Iedereen wil de baas zijn:
in het huwelijk, in de familie, in het
zakendoen. Licht, maar onmisken
baar wordt gesuggereerd dat het al
lemaal een plaatsvervangend ge
vecht is tegen de dood. Het abstrac-
W addenschilder
eist gelijke
behandeling als
garnalenvissers
DEN HAAG (ANP) - De kunst
schilder Geurt Busser uit Warf-
fum eist van het ministerie van
landbouw, natuurbeheer en vis
serij dezelfde behandeling als
garnalenvissers op het wad krij
gen. Hij heeft beroep aangete
kend bij de Raad van State te
gen de weigering van het minis
terie hem ontheffing te verlenen
van het verbod om op bepaalde
tijden bepaalde delen van de
Waddenzee te bevaren.
Tegelijkertijd vraagt hij een
spoedvoorziening. Komende
woensdag wordt de zaak bij de
Raad van State behandeld.
Van 15 mei tot 1 september is
meer dan de helft van het ooste
lijk wad verboden voor kokkel
vissers en recreanten. Tot voor
kort respecteerde Geurt Bussel
dat verbod. Hij trok met sloep
en schildergerei de gebieden in
waar dat was toegestaan. Omdat
de betonning in die gebieden
echter niet verlicht is en het er
nog wel eens wil spoken, hield
de vuurtorenwachter van
Schiermonnikoog via zijn radar
een oogje op de schilder.
Vanaf 1 mei dit jaar wordt de
vuurtoren van Schiermonnik
oog echter niet meer bemand.
Busser heeft om die reden het
ministerie gevraagd de verbo
den gebieden onder Rottumer-
oog, Rottumerplaat en Schier
monnikoog te mogen betreden
om aquarellen te kunnen ma
ken. Dat zijn volgens hem de
enige veilige gebieden met het
vrije uitzicht, dat hij als schilder
nodig heeft. De consulent voor
natuur-, milieu- en faunabeheer
van het ministerie heeft hem de
ontheffing echter geweigerd,
omdat dat precedenten zou
scheppen.
Voor Busser een onbegrijpe
lijke beslissing. „Mijn beroeps
uitoefening brengt immers geen
enkele schade toe aan de natuur.
Je zou zelfs kunnen zeggen dat
ik een pleitbezorger van de
schoonheid van de Waddenzee
ben", stelt de schilder.
Scène uit Sumbo N.V. van F. Bordewijk. v.l.n.r. Ria Eimers, Beppie Melissen, Leny Breederveld, Marjon Brandsma, Celia Nufaar. «oto
te decor van glazen schuifwanden aan. Uiteindelijk wordt elk gevecht ding te rijden. Tante Oma weet het ling zien, is hoe zij uitnodigend de
biedt aan het begin uitzicht op een door de dood gewonnen. Eens komt wel. Zij laat voelen hoe koud haar doodskist openhoudt. Is dat geen
doodkist. Op het eind wordt de de vuilnisman, zoals Tante Oma het handen zijn. Zo koud, wil zij zeggen, zinvol beeld om mee naar huis te ne-
doodkist opnieuw het podium op- uitdrukt, om de afval van onze zie- zijn jullie straks ook. Het laatste wat men?
geschoven. Er is geen ontsnappen len naar de Eeuwige Vuilverbran- de toeschouwers van de voorstel- HANS STUPERS
Recordprijs
voor tekening
Vincent van Gogh
NEW YORK (AP) - Een tekening
van Vincent van Gogh heeft op een
veiling bij Christie's in New York
een recordprijs van 8,36 miljoen
dollar (een kleine 14 miljoen gul
den) opgebracht. Het veilinghuis
had verwacht dat de tekening tus
sen de vijf en de zeven miljoen dol
lar zou opbrengen.
Het bedrag dat een anonieme
Amerikaanse koper neertelde voor
de tekening de „Bloementuin",
overstijgt de 4,7 miljoen dollar (7,8
miljoen gulden) die in 1984 bij
Christie's in Londen voor een teke
ning van Rafael werd betaald.
Constable brengt
ruim 35 miljoen op
LONDEN (Rtr/AFP) - Een werk van
de 19e eeuwse Britse schilder John
Constable heeft gisteren op een vei
ling in Londen ruim 35 miljoen gul
den opgebracht. Het doek „The
Lock" werd door de Britse land
schapsschilder rond 1820 vervaar
digd. Niet eerder werd voor een
Brits schilderij zoveel geboden.
Het doek werd gekocht door ba
ron Thyssen, die telefonisch mee
dong. Hij bood namens de Thyssen-
Bornemisza-Stichting in het Zwit
serse Lugano.
Aan het schilderij, dat is verkocht
in zijn originele omlijsting, heeft
Constable een jaar gewerkt.
De schilder heeft zich over „The
Lock" meermalen lyrisch uitgela
ten. „Het licht kan niet worden uit
gedraaid, want het is een natuurlijk
licht. Zij is de moeder van al het
waardevolle in poëzie, schilder
kunst en al het andere", zei Consta
ble naar aanleiding van „The Lock".
Eeuwenoude gouden
sieraden gestolen
uit Tropenmuseum
AMSTERDAM (ANP) - In het Tro
penmuseum in Amsterdam heeft
een nog onbekende man gisteren
een vitrine met eeuwenoude gou
den sieraden uit Java leeggehaald.
Het gaat om sieraden uit de periode
van de twaalfde tot de veertiende
eeuw. De sieraden hebben een on
schatbare culturele en historische
waarde, maar volgens een woord
voerder geen enkele geldwaarde.
De roof werd gistermiddag om
streeks vier uur gepleegd. Op dat
tijdstip brak de dader de vitrine
open, waarna het alarm afging. De
man wist echter te ontkomen door
de onmiddellijk op het alarm reage
rende suppoosten te bedreigen met
een mes. De politie stelt een uitge
breid onderzoek in.
Computerkunstfestival
GRONINGEN (ANP) - In de Ooster
poort in Groningen is gisteren een
groot wereldwijd computerkunst
festival van start gegaan. Honder
den kunstenaars uit diverse landen
confereren met elkaar op dit Se
cond International Symposium on
Electronic Art (SISEA) over de
nieuwste snufjes op het gebied van
elektronische en multimediale
voorstellingen. Ook het publiek kan
kennismaken met de mogelijkhe
den op dit terrein.
