'Ik blaas niet zo hard, maar
verslijt zes broodjes per jaar'
'Geen prijsopdrijving in de provincie'
Toots speelt al vijfenveertig jaar mondharmonica en gitaar:
Dansproductie: mooi kijkspel
Ontdekkingsreis
KLASSIEK! Bijdragen: Paul Korenhof
Geslaagde Kate
Feestelijk concert Triumfatorkerk
ZATERDAGTÖ-NÜVEMBEK ïyyu
KUNST
PAGINA 39
Maarten Kersten tegen speculaties Amsterdamse kunsthandel
LEIDEN De strijd aanbinden
met de Amsterdamse kunst
handel. De Leidse galeriehou
der Maarten Kersten deinst er
niet voor terug. Hij heeft ge
noeg van de prijsopdrijving van
kunstwerken van oude of over
leden idealistische kunste
naars. "Mijn vader zou zich in
zijn graf omdraaien als ik daar
aan mee zou doen".
In een persbericht laat Maarten
Kersten weten dat er voor hem
grenzen zijn. "Onze doorgaans toch
al niet modieuze prijzen zullen niet
meegaan met de kunstmatige olie-
pnjsverhogingen. Gebleken is dat Maarten Kersten beheert samen
de huidige prijsontwikkeling in een met collega Jacques van der Vliet
Amsterdamse galerie voor de nodi- de galerie Liga Nieuw Beelden, een
ge onrust zorgt. Wij krijgen steeds galerie die zich toelegt op de moder-
meer klachten van de nog levende ne kunst uit de periode 1945-1970.
kunstenaars dat hun werk als spe
culatieobject gebruikt wordt".
Voorbeelden? "Er is op het ogen- met sociale idealen die werkten aan
blik een collectioneur die kunst in- de verbreiding van moderne en ab-
koopt bij nog levende kunstenaars stracte kunst. Een van die idealen
of hun familie tegen een prijs die re- was het maken van begrijpelijke en
delijk is. De collectioneur hangt de betaalbare schilderijen. "Bij die ide-
schilderijen vervolgens in een Am- alen past geen prijsopdrijving", al-
sterdamse galerie voor prijzen die dus Maarten Kersten, zoon van Wim
zes tot tien keer zo hoog zijn als het Kersten, een van de Liga-schilders
aankoopbedrag".
die al in de jaren zestig manifesten
Slachtoffers waren de schilders tegen te hoge kunstprijzen publi-
Juul Neumann en Riemko Holtrop. ceerden.
Zij zagen hun voor 2000 gulden ver
kochte schilderijen elders hangen
met een prijskaartje van 10.000 gul
den eraan.
Medestanders
Maarten Kersten houdt die idealen
hoog. "Natuurlijk vind ik die be
langstelling voor de Liga-groep
leuk, maar niet op deze manier". Hij
staat daarin overigens niet helemaal
alleen. In datzelfde Amsterdam
heeft hij ook twee medestanders
(galerie Maris en Daane Brummarti)
gevonden. "Deze twee galeries hou
den zich ook bezig met de naoor-
loogse beeldende kunst". Hij hoopt
nu samen met hen en de kunste
naars tot een soort prijsafspraak te
komen.
"Of ik een aanval van de Amster
dammers verwacht? Nee. ik denk
dat ze het wel begrijpen. Die collec
tioneur die altijd bij de opening van
onze tentoonstelling was, is de
laatste keer al weggebleven. Ik
denk dat hij mijn actie goed heeft
begrepen. Salon-kunstprijzen pas
sen niet in de provincie", zegt hij
spottend.
ROTTERDAM - Bastienne Kramer kreeg gistermiddag in het Rotterdamse museum Boymans van Beuningen de
'prijs van bijzondere waardering' uit handen van galeriehouder Wim Vromans.
Kramer kreeg de prijs voor haar lichtsculptuur van tl-buizen en porselein, een installatie die op het ogenblik in
de Leidse Waag te zien is. Dit in het kader van de Manifestatie Keramiek 90, waaraan in Leiden behalve de Waag
ook de Lakenhal en galerie Time is Art deelnemen. Voorzitter Franken van de Stichting Keramiek zei desge
vraagd de prijs 'op het laatste moment' te hebben ingelast, omdat de jury zo bijzonder was getroffen door het werk
van Bastienne kramer, "het is een aanmoedigingsprijs, die buiten de officiële keramiekprijs is ingesteld"
Henk Bouwman)
Dansproduktie: Tiga. "Venus Truant" van
Phil Griffin;"Swamp" van Dries van der
Post; "Signatuur" van Guido Severien. Mu
ziek: David Dramm. Toneelbeeld: Edwin
Kolpa en licht; Marc van Gelder. Gezien op
9 november in het LAK-theater alwaar nog
vanavond.
LEIDEN - Een studie over liefde,
blindheid en bedrog: 'good old'
Shakespeare wist er in zijn son
netten wel raad mee. De Engelse
choreograaf Phil Griffin liet zich
in zijn "Venus Truant" door de
mannelijke en vrouwelijke lief
deseigenschappen inspireren en
het resultaat mag er zijn. Venus
en Adonis, de bedrogene en de
geliefde bevinden zich in een
open kooiconstructie om de wis
selende gemoedstoestanden die
de liefde nu eenmaal met zich
meebrengt, gestalte te geven. Dy
namisch en acrobatisch beklim-
men de dansers elkaar lichamen.
Venus kan het lonken niet laten
tot groot verdriet van de treuren
de Adonis die veel liefkozende
troost ontvangt, maar strijdbaar
in zijn depressie blijft. De dyna
miek wordt afgewisseld door ta
bleaux vivants van liefdesposes.
Die afwisseling in tempo houdt
"Venus Truant" elke seconde
boeiend. Iets dat overigens ook
wordt bewerkstelligd door het
fantastische toneelbeeld en het
licht. De ontwerpers hiervan heb
ben hun ogen goed de kost gege
ven bij het totaaltheater van cho
reograaf William Forsyth (zoals
ook de muziek aan diens compo
nist Tom Willems doet denken),
maar ach, het leentjebuur spelen
heeft een hoop moois opgeleverd.
Uit eigen kweek van Danspro
duktie gaf Guido Severien acte de
presence. Een mooie danser maar
als choreograaf laat hij het in zijn
tweede werk afweten. "Signa
tuur" is een opeenvolging van be
wegende plaatjes die gekunsteld
in elkaar zijn geknutseld. Bewe
ging wil er maar niet inkomen om
van tempowisseling maar te zwij
gen. Ook nu gebruiken de dan
sers elkaar als klimrek en veron
derstelt de uitwisseling van on
derlinge blikken een dramatische
ontwikkeling. Maar het enige in
teressante 'drama' is dat van slag
werker Hans van der Meer, die
swingend en dwingend de voor
stelling naar zijn hand zet. De in
vloed van het uiterlijk, waar "Sig
natuur" over zou moeten gaan, is
ver te zoeken.
Choreograaf Dries van der Post
ging in "Swamp" op zoek naar
een 'vergeten ontvankelijkheid'.
Hij heeft het niet gevonden. De
choreografie is kil en afstandelijk
door de zwaar aangezette 'kijk mij
es' poses. Bijna om de beurt be
weegt een stel met elkaar voor de
anderen zonder veel reactie op te
roepen. Het spel leidt nergens toe
dan een status quo. Het tempo is
statisch en daardoor net als "Sig
natuur" beresaai.
Gelukkig blijft er genoeg moois
over om naar te kijken en te luis
teren. Bij Dansproduktie kun je
nu eenmaal nooit onder het
adembenemende toneelbeel,
licht en kostuums uit. Alleen al
daarom is dit programma Tiga,
zeer geslaagd. Twee van de drie
choreografieën neem je gewoon
op de koop toe.
INGRID VAN FRANKEN-
HUYZEN.
Van onze correspondent
Ton Ouwehand
Boeken Buddingh'
in Leiden geveild
LEIDEN Een groot aantal boe
ken uit de nalatenschap van Cees
Buddingh' wordt op dinsdag 27 no
vember in Leiden geveild. Het aan
de Nieuwsteeg gevestigde antiqua-
hÜj Nvt Wv^l geluisterd naar platen van Django Gordon. Billie Holiday. Louis Arm-
erop zijn halfjaarlijks veilinedaeen W ïil sP?elt Reinhardt. Ik heb nog steeds heel strong. Ik heb ze allemaal gekend,
rm he S élifTaar eeleden §ltaar en mondharmonica. veel respect voor zijn muziek, maar Ik was veertig jaar in Amerika altijd
werleden Dordtseschrijvef en leb Zijn harmonicaspel is Uit ik ben veel meer naar jazz gaan luis- on the road'. Ik was altijd in de situ-
terkundige Buddingh' wordt een duizenden te herkennen. ,eren t o.uTa™'
collectie moderne Nederlandse lite- Zijn gitaarspel onderscheidt Geaccepteerd strong babbelen, met Lester Young!
Doïïié ef nero te riaafadn ttelTzeld zlch d°Ordat hij bij zijn SO- „Er zijn mensen die het geluid van Daar leert men veel van. van dat
zame eerste drukken en exemDla '°'s vrolijk meefluit. Jean de harmonica niet kunnen verdra- menselijke contact. Ik tenminste,
ren met opdracht aan Buddingh Baptiste Thielemans, beter gen of niet graag horen, maar ze zeg- Met ze spreken niet alleen over mu-
aart tnrh- Tnntc i<; ppri artan musi- 7.ipk. Maar ook dp ppwoop dinspn
gaan onder de hamer. Onder de eer- bekend als: Toots.
strument". Een paar jaar daarna, in tournee met Zoot Sims en Roy
de bezettingstijd '42 of '43, kreeg ik Eldridge".
toevallig een gitaar van een vriend. Hij staart even peinzend voor zich
LAREN - Hij werd 68 jaar ge- Ik ben er een beetje op gaan tokke- uit. „Die zijn ook al overleden. Veel
leden in Brussel geboren, len en ik was er meteen verliefd op. van mijn vrienden zijn gestorven:
maar hii wnnnt al vpprtin Ik heb mezelf alles aangeleerd. Veel Sarah Vaughan. Art Blakey, Dëxter
J P ffPslnictorH naar nlatpn van Dianpo Gordon Rillip Holidav. Louis Arm
ste drukken zit 'Het verlangen' van
Bloem uit 1921 en 'Nieuwe gedch-
ten' van Nijhoff uit 1934. Ook veel
werk van de Vijftigers gaat in de
openbare verkoop, waaronder de
bloemlezingen 'Atonaal' en 'Vijf
vijftigers' in eerste druk en bundels
van Campert en Lucebert. De kijk
dagen zijn van 23 tot en met 25 no
vember.
Verhoog te gast
in Leiderdorpse
Kunstkring
LEIDERDORP - Schilder/graficus
Aat Verhoog is maandag 13 novem
ber te gast bij de leiderdorpse
Kunstkring. Behalve kunstschilder
is Verhoog ook beeldhouwer, kos
tuum- en decorontwerper en aqr-
chitect. Hij kreeg onder meer de Ja
cob Marisprijs.
Zijn werk is realistisch, maar laat
toch veel te raden over. In 'De Hol-
landsche Tuyn, Hoofdstraat 24, Lei
derdorp vertelt hij maandagavond
aan de hand van dia's over zijn werk
en werkwijze. Aanvang: 20.30 uur.
gen toch: Toots is een goed musi- ziek. Maar ook de gewone dingen
cus. Ik ben een muzikant die zich die ze in het dagelijkse leven ont-
toevallig uitdrukt met een mond- moeten. Daar heb ik veel van ge-
,,Ik zit nu veertig jaar in New York. harmonica. Men heeft mij zo geac- leerd. In België zeggen ze wel eens:
De laatste paar jaar ben ik ook po- cepteerd. Misschien is het iets spe- Toots is altijd een Brussels 'catje'
pulair geworden in België, ha. ha. cjaais dat ik mondharmonica speel, gebleven. Ik ben van Brussel, maar
Er is veel te spelen in Europa. Mijn Maar de mensen denken niet zozeer na veertig jaar Amerika ben ik toch
vrouwtje komt uit België, dus ik aan ket instrument. Toevallig is dat wel een beetje veranderd. Dat is te
kom hier graag^Het is niet te zeggen zo-n klein broodje". hopen, ha, ha".
„Muzikaal sta ik melodisch en ..Tusser) 1952 en 58 heb ik in het
harmonisch onder de invloed van Quintet van pianist George
jongens van deze generatie. Herbie Shearing gespeeld. Dat was mijn
Hancock en Chick Corea. Maar de eni8e vaste Plaats die ik °?11 heb «e;
vierenzestig maten die John Coltra- bad- Dat ^as mÖn eerste namejob
ne speelt in de opname van 'Some- Een voetballer zou zeggen: dat was
day My Prince Will Come' in het miJn eerste P,aats in een Ploe6 ,n de
Miles Davis Sextet is voor mij het eers*e afdeling van het betaalde
rode licht op de baan van de jazzmu- voetbal. In die tijd was George
ziek. Daar moet je stoppen en goed Shearing te vergelijken met wat ward, de bassist zong altijd mee met
luisteren. Voor mij en de huidige Chick Corea en Herbie Hancock nu z'n solo's. En nu doet George
jazzgeneratie zijn die vierenzestig zÜn- Het was het populairste combo Benson het ook.
maten de leidraad. van Amerika". w 1
hoeveel maanden per jaar ik in
Brussel zit. In augustus ben ik graag
in Amerika, maar er is in Europa zo
veel te doen in de zomer. Juli is het
festivalseizoen in Europa, augustus
in Japan en eind juni is het in New
York".
„Die naam 'Toots', ja die heb ik
gekregen toen ik begon te spelen, in
1945. Toen was het nodig om mijn
naam op affiches te zetten. En Jean
Thielemans? Nee, dat swingt niet.
In Amerika had je in die tijd de mu
zikanten: Toots Mondello en Toots
Camarata. Zij speelden met Tommy
Dorsey, Benny Goodman en Billie
Holiday. De drummer in ons bandje
zei: dat is een naam voor jou: Toots
Thielemans".
Toots Thielemans: 'Jean Thiele
mans, dat swingt niet'. (foto gpd>
Ach, het is leuk. Het verdient
Natuurlijk, ik speel geen Coltra-
„Ik ging veertig jaar geleden naar geen monument, maar het is leuk.
ne-loopjes. Ik probeer de muziek Amerika om jazzmusici te ontmoe- En ik heb er veel centjes mee ver
van de man in te slikken en te verte- ten en van ze leren- Al mijn idolen diend. Als ik voor reclame fluit op
ren en assimileren. Zo moet men waren daar. Ik had al met Charlie de Amerikaanse tv. Elke keer krijg
zijn. Niet eenvoudig kopiëren. Ja Parker in Europa gespeeld en met ik daar 150 dollar voor. Als ik fluit
"ikhpff'nn mpl arrordpon toen ik als studie, zoals een schilder kippe- Goodman. Tegenwoordig is er drie voor zeep. of bier. Als ik geluk heb.
een heef WeStje was. Toen rze vel krijgt van Picasso of'Van Gogh.^r^Perjaarjen mvasie vanjlle wordt h« eenpopulairspotje en
ventien jaar was heb ik een mond
harmonica gekocht. Ik kon er al
goed op spelen. Maar veel muzikan
ten zeiden: "Dat is toch niets, zo n
harmonica. Koop toch een echt in-
Salieri: Les Danaïdes. Margaret
Marshall, Dimitri Kavrakos, Raül
Gimenez, Clary Bartha, Andrea
Martin, Enrico Cossutta, Süd-
funk-Chor, RSO Stuttgart o.l.v.
Gianluigi Gelmetti. EMI CDS
7540732 (2 cd's).
Nooit is een componist zo be
roemd geworden om redenen die
niets met zijn muziek te maken had
den, als Antonio Salieri (1750-1825),
de Weense hofcomponist en de leer
meester van Beethoven. De geruch
ten dat hij Mozart vermoord zou
hebben, dateren al van kort na zijn
dood en in 1898 wijdde Rimski-
Korsakov daaraan zelfs het ope-
raatje "Mozart en Saleiri". Zijn
grootste faam verwierf Salieri ech
ter in onze tijd door de film "Ama-
deus", waarin overigens hij en niet
zijn rivaal Mozart de hoofdpersoon
speelde.
Wie Salieri als operacomponist
wil leren kennen, kan nu terecht bij
deze uitgave van de opera "Les Da
naïdes", die in april 1784 (de 25-jari-
ge Mozart schreef in dat jaar zijn
"Idomeneo") in Parijs in première
ging. Het is een typisch Franse
"Tragedie lyrique" in het voetspoor
van de muzikale tragedies van
Gluck, maar - en dat is zeker een
punt van extra belang - met menige
bladzijde die erop wijst dat Beetho-
ven de muziek van zijn Italiaanse Co|c porler: Kiss Me Kate (met
leermeester zeer goed gekend moet appendix). Josephine Barstow.
hebben. Thomas Hampson, Kim Crisweil,
Alleen al vanwege dat laatste as- George Dvorskv. Karla Burns, Ro-
pect is dit werk de kennismaking ber Nichols, David Garrison e.a.,
dubbel en dwars waard, ondanks Ambrosial! Chorus. London Sinfo-
het feit dat de uitvoering niet hele- „ietta o.l.v. John McGlinn. EMI
maal voldoet aan de eisen die men CDS 7540332 (2 cd's).
bij een dergelijk Frans muziekdra
ma mag stéllen. Helaas vallen de re- Een van de leuke elementen in de
delijk gezongen hoofdrollen van de huidige muziekcultuur is de verva-
sopraan Margaret Marshall en de ging Van grenzen. Klassiek violist
bas Dimitri Kavrakos in stemklank Njgel Kennedy (zie elders in deze
en in het niveau van de vertolking rubriek) voelt zich helemaal thuis
onder het hoofdstuk onbedui- aan ket popfront en operasterren
dend De tenor Raül Gimenez zingen de ene musical na de andere,
brengt iets meer karakter mee, (Dat laatste is echter niet specifiek
maar geen mooiere stem, en de ove- iets van de laatste jaren: in de gou-
rigen staan min of meer op hetzelf- den tijd van de klassieke. Ameri-
de niveau. Slecht klinkt het echter kaanse musical heeft menige opera-
niet en de levendige, meeslepende zanger daarin op Broadway ge-
directie van Gianluigi Gelmetti ver- staan).
goedt heel veel. Als muzikale ont- Opvallend is bovendien dat de
dekkingsreis zeker de moeite uitstapjes van operasterren naar de
waard. musicalwereld ook steeds natuurlij
fax-machine. Je moet de spraak, de dat niet-Ik had in Europa al alles be- hoef er verder niet achteraan. Ik
taal van Van Gogh of van Miles Da- reikt wat ik kon. Als ik van muziek krijg de cheque gewoon thuis",
vis of Coltrane eigen maken, dat wilde leven dan had ik in nacht- „Een harmonica is geen sterk in
goed beheersen. Daarmee een eigen clubs moeten spelen. Van jazz leven strument. Ze gaan niet zolang mee.
weg gaan. ëin6 hier niet- Het is nog steeds Ik verslijt er een stuk of zes, zeven
moeilijk als je geen naam hebt. Het per jaar. Ik blaas niet zo hard, omdat
Zo nu en dan komt er een genie. js njet gemakkelijk om met z'n ik de microfoon dicht bij mijn
Ornette Coleman is opgekomen en kunst een broodje te verdienen". 'broodje' houd. Als ik de noten een
heeft uitsluitend zichzelf gespeeld. „New York is nog steeds het mid- beetje sterk wil neer wil brengen
Coltrane ook. In jazzmuziek is men delpunt van het jazzleven. New voor een bluesgevoel, dan slijt het
ïfvi t u ait f °^we\eenabso^uu.tcI!eatle^seme. of York is voor mij nog de adrenaline, hard. Ze kunnen gestemd worden
in handen vna dezelfde John McG- men is onder de invloed van dege- Ik woon in de achtenzestigste als een accordeon. Het is hetzelfde
°gUS 1 Vew "en dlC de Weg W!JZ0n' n6 uebt Tg" s,raat' VOOT tax'd«a van vijf dol- principe. Er zijn jongens die dat zelf
schillende andere musicals verrijkt wijzers en wegvolgers. Ik ben zeker lar 2„ jk in VjIlage vanguard. Daar kunnen. Maar ik niet",
heeft. Ook ditmaal zorgde hu voor geen wegwijzer, misschien op mijn vandaan nog een dollar en ik ben in „Ik krijg mijn broodjes van de fa-
ppri annpndix van snnus flip in Hp inctrnmont Maar mii7ilraal Kor. iL- xt P c - - J r°
een appendix van songs die in de instrument. Maar muzikaal ben ik
definitieve versie geschrapt waren een volger. Ik probeer op mijn ma
tzes stuks) en ook ditmaal gaan de nier verder te gaan met wat ik van
de Blue Note. Zo ben je altijd in de briek. Ik kan wel spelen op die din-
cd's vergezeld van een goed gedo
cumenteerd en fraai geïllustreerd
boekwerkje (met zangteksten).
de groten heb meegekregen".
„Benny Goodman was mijn eer
ste internationale contact, in 1949.
Hij had een opname van mij ge
hoord waarop ik van 'Stardust' een
harmonisatie naar bebop had ge
buurt als er iets gebeurt".
Kleedkamer
gen uit de winkel, maar ze maken ze
speciaal voor mij. In een jaar verslijt
ik er een stuk of zes, zeven. Het is
„Je kunt niet zeggen, nou ga ik eens geen duur instrument. Maar je moet
een liedje schrijven. Maar 'Blueset- er een beetje voorzichtig mee zijn.
te' ontstond in 1962. Ik zat in een Niet in het water laten vallen. Niet
kleedkamer met Stephane Grapelli in het instrument spuwen. Ik moet
in Brussel. Unisono meefluiten met ook goed oppassen dat mijn snorha-
Elgar: Vioolconcert in b, op. 61. plaï'ha"^^^^ de gitaar, had ,k al een keertje eer- ren niet te lang worden!Dan bhjvén
Nigel Kennedy (viool), Londen knaap moetik hebbén" Datwas hét ?8r gedaan' ln Zwede"' Tja;..'bo<; tussen de ha™°,n'ca vastzitten.
Philharmonic Orchestra nlv KnaaP*n°e'.1K"eDDen •L?aj was net komt ge daar nou op. Ik liep altijd al Maar mijn vrouwke knipt ze bij. Die
rniinarmonic vrcnesira o.l.v. eerste teentie tussen de mternatio- «.n,,:.a tt_. L J
na*f «reUu' t^en V0,^.t wa*T ^et,nof moment gecombineerd met mijn gi-
niet- We hebben zelfs in Nederland taarspel. Het is niet veel. maar ge
Nigel Kennedy: adembenemende expressiviteit.
de 34-jarige Britse violist Nigel Ken
nedy als een halve popster, een ef
fect dat door zijn presentatie niet
weinig versterkt wordt. Dat hij vol
ledig klassiek geschoold is, dreigt
soms een beetje op de achtergrond
te raken, en toen hij met zijn opna
me van "De vier jaargetijden" van
Vivaldi de hitlijsten bereikte, had
een enkeling mogelijk zelfs een re
actie in de trant van "Gut, kan hij
dat ook!"
Met genoegen vraag ik daarom
aandacht voor een opname van al
weer zeven jaar geleden, die inder-
(fotopr) Uid in Engeland "Record of the
Year" werd, maar die in Nederland
ker gaan klinken. Uitermate ge- een beetje op de achtergrond is ge
slaagd is een nieuwe opname van bleven. Het vioolconcert van Elgar,
"Kiss Me Kate" (naar "De getemde een van de mooiste concerten uit de
feeks" van Shakespeare), een werk twintigste eeuw, geschreven in een
dat hier ooit onvergetelijk werd uiterst melodieuze laat-romanti-
neergezet door het Rotterdams To- sche stijl, verdient op zich al veel
neel met Lia Dorana en Rob de meer belangstelling dan het buiten
Vries. Op de cd horen we in dezelf- Engeland ten deel valt, maar de uit
de rollen de Britse Josephine voering is werkelijk subliem.
Barstow, een van de beste opera-ac- Kennedy (van de "keurige" foto
trices sinds Calles en in deze musi- jn het boekje zou je hem nu niet her-
cal een fenominale "Ka'en de nog kennen) speelt met een expressivi-
jonge Amerikaanse bariton, een teit en overtuigingskracht die een
donkere en markante stem en daar- en ai persoonlijkheid uitstraalt. Hij
mee perfect geknipt voor de dub- wordt door Vernon Handley voor-
belrol van Fred en Petrucchio. beeldig begeleid. Onder hun han-
In hun soloscènes en duetten den blijkt dit stuk een waardige pa-
springen de vonken eraf, maar ook rallel van het overbekende Beetho-
de rest van de bezetting zorgt voor ven-concert, openend met een ma
de echte musicalsfeer. Fraai zijn jestueus allegro dat even later ge-
vooral Robert Nichols en David volgd wordt door een langzamer
Garrison als twee kostelijke schur- middendeel waarin de solist al zijn
ken - met gevoel - voor - kunst,,en warmte en lyriek kwijt kan. De fina-
Kim Crisweil als een pittiger Lois je is adembenemend en geeft Ken-
dan we gewend zijn met een heel nedy alle kansen zijn virtuositeit te
exacte vertolking van haar bekende demonstreren. Maar ook daar blijft
"Always True To You In My een grote expressiviteit overheer-
Fashion". De muzikale leiding ligt sen. Adembenemend!
Sinds hij platen maakte met o.a. gpsneeld in 7wpHph Dat PPn taarsipei" Hel 1S ",et veel- maar 6e T 7" U 1 O*1
Kate Bush en Paul McCartney geldt moet er maar opkomen. Slam Ste- 01*13clcU. k^l£CTlclcLl.
de 34-jarige Britse violist Nigel Ken-
Jubileumconcert door Nico de Raad - orgel
en Joop van der Louw - trompet, onder
auspiciën van "Pro organo et musica" te
Katwijk aan Zee. Gehoord 9 november in de
Triumfatorkerk.
"Ja, dat komt omdat de belering
van het pedaal is versleten", was
het antwoord van Nico de Raad
op mijn vraag waarom het eerste
deel van de "Toccata in a klein"
van Max Reger zo dol en stroef
klonk. Dit is een onderdeel van
het Verschueren orgel in de Tri
umfatorkerk dat nodig aan ver
nieuwing toe is, dus orgelcom
missie: zie uw werk! Overigens
een feestelijk concert ter gelegen
heid van het 25-jarig jubileum van
"Pro organo et musica", waarin
voor de pauze de "Premier cho
ral" van H. Andriessen (1892-
1981) en de "Toccata in c klein"
uit de "Suite Gothique" van L.
Boëlmann (1862-1897) er uit
sprongen
Andriessen omdat Nico de
Raad dit werk neerzette als een
monument: eerst het decoratieve
front met speelse of schrille disso
nanten die zich steeds weer oplos
ten, om daarna het fundament te
tonen in forse en grootse akkoor
den
Het werkelijke hoogtepunt van
dit jubileumconcert was de uit
voering van "Spheres 1970" van
Jan Welmers, de componist die
deze avond ook aanwezig was. De
partituur bestaat uit een samen
gaan van grafische en traditionele
notatie, waarin het 12 toonsys
teem verweven is. Het werk leent
zich uitermate voor inventiviteit
en experimenteerdrang. Hoewel
er veel voorgeschreven is, kan de
organist zich veel vrijheden ver
oorloven om zijn eigen expressie
de vrije loop te laten. Met een
bonzende hartslag ingeleid, ein
digend met twee naast elkaar lig
gende lage tonen die een wonder
lijke zweving teweegbrengen en
oplossen tot ëën klank, hield De
Raad van begin tot eind de span
ning erin, heel fantastisch.
Of de trompet van Joop van der
Louw na de pauze beter inge
speeld en beter op temperatuur
was, of dat het stuk (Suite in D
groot van G.F. Handel) veel meer
geschikt is voor trompet en orgel,
hoe dan ook, we hoorden hier een
stralend samenspel.
In Corelli's "Sonate in Mi mi
neur" was de balans tussen beide
instrumenten nog redelyk ver te
zoeken geweest. De trompet over
heerste duidelijk, hoe De Raad
ook probeerde krachtig daar op in
te spelen. In het "Sarabanda"-
deel met zijn mooie lange melo
dielijnen was toch te horen dat
ook in dit werk beter samenspel
mogelijk was geweest.
Een volle kerk applaudisseerde
na afloop voor een toegift van or
gel en trompet in de ware jubile
umstemming.
LIDY VAN DER SPEK.
LEIDEN - Vier dichters/schrijvers
zijn morgenmiddag in sociëteit De
Burcht aanwezig om hun werk te la
ten horen. In 'Verbaal Signaal' ma
ken Mare Scheepmaker uit Leiden,
Andries Oostindie, HAJO en Him-
adjuwita Pakun hun opwachting.
Scheepmaker bfak begin dit jaar
door met zijn one man-show 'Een
avond met Marc S.', een mengeling
van melancholie en humor.
Econoom Oostindie won vorig jaar
voor zijn gedicht Westerveld de
tweede prijs op het dichterscon-
cours Nieuwe Kerk Amsterdam.
HAJO staat voor Harry den Hartog
en Jos Jagers. HAJO's gevoelens,
gedachten en taalgebruik geven een
kijk op de jaren tachtig. Van Himad-
juwita Pakun tenslotte werd dit jaar
in het kader van de LIFT Nationale
Debuutprijs haar novelle Barsten in
het Bruin gepubliceerd.
Verbaal Signaal begint om half
drie en is gratis toegankelijk.
Eerste PC-Kunstprijs
AMSTERDAM (ANP) - Beeldend
kunstenaar Daan van Golden (54)
uit Rotterdam heeft de eerste PC-
Kunstprijs, groot 50.000 gulden, ge
wonnen.
De PC-Kunstprijs is dit jaar inge
steld door de Amsterdamse coöpe
ratieve vereniging voor uitvaartver
zorging, Coöperatie PC. De prijs is
bestemd voor een Nederlandse
beeldend kunstenaar die kan bogen
op een „voorbeeldig oeuvre" dat
niet eerder een officiële bekroning
van deze omvang heeft gekregen,
aldus de Stichting PC-Kunstprijs.
