5Alles wat ik doe helpt Hussein
Sociale diensten wars van heksenjacht
Stichting bedient
lezend (kerk)volk
Nederlandse arts wil maar kan niet weg uit ziekenhuis in Baghdad
HHEBZIHZia
EH ziet voorlopig af van
Christelijke Universiteit
VRIJDAG 2 NOVEMBER 1990
RADIOACTIEF
Het was maar een klein berichtje in
de Moskovskaja Pravda.
'Onafhankelijk laboratorium
controleert flats op radioactiviteit'.
Als reactie op talrijke verzoeken
van Moskovieten, aldus het
hoofdstedelijke dagblad, meten
inspecteurs van het 'Onafhankelijk
Deskundigen Laboratorium van het
Moskouse stadsbestuur' woningen
op eventueel aanwezige
radioactiviteit. Kosten: ongeveer 5
roebel.
De Moscovieten zijn bang. Na
Tsjernobyl is daar ook alle
aanleiding toe. Regelmatig
verschijnen er waarschuwingen in
de media over de onveiligheid van
kerncentrales (ook in Moskou staat
er een!) of wordt onthuld dat besmet
voedsel dankzij corrupte lieden toch
in de winkels en op de markten
terechtkomt.
Na zeven maanden Moskou missen
de verhalen van Russische
kennissen en westerse collega's hun
uitwerking niet. Ratten als
konijnen in de slachthuizen: koop
nooit Russische worst, is een e
de gematigde waarschuwingen.
Een Nederlandse collega koopt voor
zijn gezin alle drank en etenswaren
bij Stockman, een Finse uitbater die
tegen exorbitante prijzen
vertrouwde kwaliteitsprodukten
aanbiedt. "Voor mij geen
salmonellaprak of een radio-actieve
cocktail. Ik betaal me liever blauw",
zegt hij.
Ik besluit de proef op de som te
nemen. Een telefoontje naar het
laboratorium brengt Kirill Tsepala
naar mijn Moskouse onderkomen,
"Ik ben onafhankelijk inspecteur
van het onafhankelijke ecologie-
laboratorium", kondigt deze jonge
Rus met gewichtige stem aan. Hij
toont mij zijn Geigerteller. "Een
nieuw apparaat, ontwikkeld in
1986 (Tsjernobyl!) en speciaal
getest", zegt hij, terwijl ik met enig
wantrouwen naar de
beschadigingen op het meterkastje
en de meetstaafkijk.
Maar gelukkig, het apparaat werkt.
Radioactiviteit is immers overal.
"Het zit in bouwmaterialen en in de
lucht, in apparaten, maar
natuurlijk in toegestane doses",
doceert Kirill. Ja, dat begrijp ik.
Waarom wijst de meter nu 25 aan?
"Dat zijn microröntgen per uur".
Oh, hoeveel mag ik er daarvan
hebben? "B ij een niveau hoger dan
25 wordt de flat op een
waarschuwingslijst gezet en boven
de 40 worden serieuze maatregelen
genomen", luidt het antwoord.
Ah, maar dit zijn er toch 25. "Ja,
maar we staan hier in de keuken,
vlak bij een zak met aardappelen en
eentje met worteltjes. Waar heb je
die gekocht?" Op de markt,
antwoord ik. "Juist ja, goed wassen.
De radioactiviteit zit in de aarde.
Verder niets mee aan de hand,
gewoon wegspoelen".
Ik knoop het in m'n oren. Maar
Kirill weet niet meer van ophouden.
"Daarom zit er ook radioactiviteit
in bouwelementen. Dat komt door
het zand wat bij de beton-aanmaak
wordt gebruikt. Alle soorten zand
zijn radioactief, afhankelijk van de
structuur. Maar bovendien werd er
twintig, dertig jaar geleden
nonchalant met kernafval
omgesprongen. Er liggen nu nog
veel radio-actieve substanties aan
de oppervlakte".
Nu is dat natuurlijk allemaal
anders. 'Kijk", zegt Kirill, "de
mensen raken in paniek door
onwetendheid. We doen elke dag
zo'n 75 tot 80 flats, maar de hoogste
meting was 27 microröntgen. Die
flats de-activeren we gratis".
Bij mij blijkt dat niet nodig. Ik blijf,
op de aardappelen en worteltjes na,
tussen de 15 en 20 hangen.
Opgelucht betaal ik 17 roebel. "Wij
zijn veel goedkoper dan de
coöperatieven die dit ook doen",
meldt Kirill nog trots. Hij blijkt als
hoofdactiviteit de wiskunde te
bestuderen. Ik besluit de wortelen en
aardappelen ongewassen weg te
gooien.
AMMAN - In het Ibn Al-Bi-
tarziekenhuis in Baghad vra
gen enkele tientallen gijze
laars van president Saddam
Hussein zich af hoe lang ze
zijn regime nog moeten steu
nen. Het Ibn Al-Bitar, een
vrij klein hospitaal, wordt
sinds 1983 gerund door met
name Westeuropeanen. Een
Nederlandse arts: "Ik ben
hier in juli aangekomen om
de Irakezen te helpen. Nu
werk ik al dertien weken als
gijzelaar".
De jonge dokter, die met een flin
ke dosis idealisme in het leven
wenst te staan, maakt een uitge
bluste indruk. "Ik weet dat ik goed
werk doe, ik help mensen, ik ver
licht hun pijn, ik opereer, maak ze
beter. En tegelijkertijd is alles wat
ik doe een steun voor Saddam Hus
sein. Ik kan er niet meer tegen".
Hij laat een stilte vallen en vertelt
dan dat hij deze week voor het laatst
werkt. "Ik heb het mijn familie la
ten weten. Ze zijn behoorlijk onge
rust, want mijn besluit betekent dat
mijn positie hier nog onzekerder
wordt dan ze nu al is. Ik heb dan
geen recht meer op huisvesting van
de Iraakse staat. Ik krijg in dat geval
ook geen gratis voedsel meer in het
ziekenhuis. Maar ik neem de stap".
Zijn Engelse en Ierse collega's
knikken instemmend. De Neder
lander, die even uitrust tijdens zijn
werk, kiest zijn woorden zorgvuldig
als hij in het Engels praat. Er zijn al
tijd Iraakse vertaalsters in de buurt
die voor het contact met de patiën
ten zijn ingehuurd, en geen van hen
is te vertrouwen: "Kritiek op de pre
sident wordt bestraft met ophan
ging of tien jaar werkkamp en je
weet hier nooit wat erv an je uitspra
ken wordt doorgebriefd".
Het Ibn Al-Bitar werd zeven jaar
geleden op verzoek van de Iraakse
regering opgezet door de Ierse orga
nisatie Pare. Irak kampte door de
uitputtingsoorlog tegen Iran met
problemen in de gezondheidszorg.
Het had te weinig medische techno
logie in huis om moeilijke operaties
te verrichten.
Bovendien mocht niemand voor
bijvoorbeeld open hart-chirurgie of
niertransplantaties het land uit. De
Ieren gingen destijds in op het ver
zoek van de Iraakse president en
bouwden een ziekenhuis met 200
bedden. Medici, ziekenverzorgers
en andere assistenten uit allerlei
landen hielden het instituut zeven
jaar lang draaiende.
Moed der wanhoop
Toen Irak op 2 augustus Kuwayt
binnenviel, kwam er geen vraag van
Saddam Hussein om alstublieft
door te werken in het belang van de
zieken. Het enige dat de buitenlan
ders te horen kregen was dat ze het
land mochten verlaten als ze zou
den worden vervangen door andere
Europeanen. Er kwamen geen vrij
willigers opdagen.
Veel gijzelaars bleven doorwer
ken, met de moed der wanhoop. On
geveer zeventig medewerkers stop
ten echter, omdat ze er niet meer te
gen konden, een slechte relatie kre
gen met de Iraakse patiënten, en
vaak omdat hun contract met Pare
was afgelopen, waardoor ze zonder
inkomen kwamen te zitten.
Het Ibn Al-Bitar, waar de buiten
landse pers alleen onder geleide van
een functionaris van het Iraakse mi
nisterie van informatie mag komen,
is geheel gelijkvloers gebouwd. Het
hart van het ziekenhuis bestaat uit
een open binnenplaats, waar pa
tiënten in de overvloedige najaars
zon zitten te wachten tot ze worden
toegelaten in een van de afdelingen
die rond het binnenpleintje zijn ge
situeerd. Het ziekenhuisje behoort
tot de modernste medische instel
lingen van Irak. Er staat zeer gea
vanceerde medische apparatuur,
het is schoon, er liggen niet meer
dan zes patiënten op een kamer.
De organisatie staat echter op in
storten. Van de tweehonderd bed
den zijn er nu nog vijftig tot zestig
bezet, gezien het steeds groter wor
dende personeelstekort. De afde
ling oncologie (waar kankerpatiën
ten worden behandeld) is helemaal
gesloten. Er zijn geen steriele leidin
gen meer voor nierdialyse. Ook Vol
taren, een pijnstiller voor bot- en
spierziekten, is op. Bepaalde labo
ratoriumtesten kunnen niet meer
worden uitgevoerd.
Stoppen
Toch is er niet aan alles gebrek. Na
dat het ziekenhuis begin september
door bijna al zijn voorraden medi
cijnen heen was, kwamen er plotse
ling grote hoevee'heden farmaceu
tische produkten binnen die door
de Irakezen waren weggehaald uit
Kuwayt. Later arriveerden er twee
ladingen uit Ierland, zodat het Ibn
al-Bitar nu voor de meeste medicij
nen een voorraad heeft van onge
veer twee jaar.
De vraag is echter of het zieken
huis zelf nog zolang zal draaien. Vo
rige week hebben de artsen in oplei
ding besloten allemaal met het
werk te stoppen als hun contract
met Pare erop zit. Ze worden daarin
volledig gesteund door de specialis
ten. Dat betekent dat 95 procent van
de artsen er voor de jaarwisseling de
brui aan geeft. De kans is groot dat
het hospitaal dan dicht moet, tenzij
de Irakezen het overeind houden.
Maar de Nederlandse artsen achten
dat laatste erg onwaarschijnlijk.
Irak zal dan beroofd zijn van een
belangrijk medisch centrum. In het
land zijn er verder maar heel weinig
voorzieningen waar complexe ope
raties kunnen worden uitgevoerd
en in een geval van oorlog zal dit ge
mis heel hard aankomen.
De meeste Iraakse ziekenhuizen
zijn erg primitief. Een Nederlandse
arts die andere ziekenhuizen heeft
bezocht, vertelt over gebouwen van
elf verdiepingen hoog, waar patiën
ten over de trap worden vervoerd,
omdat de liften niet meer functione
ren.
Familieleden van patiënten hou
den er 's nachts infusen in de gaten,
terwijl er in de nachtelijke uren
slechts een zuster in het hele ge
bouw aanwezig is. Het komt voor
dat er zestig patiënten op een kamer
worden ondergebracht. Tot over
maat van ramp spelen sommige be
zoekers, voor wie het begrip com
puter vaak nog geheel onbekend is,
met de knopjes van medische appa
ratuur waar patiënten mee worden
bewaakt.
Waanzin
De Nederlanders in Ibn al-Bitar
hebben ook geen hoge dunk van de
vaardigheden van Iraakse artsen.
"Laatst was er iemand die twee rib
ben had gebroken. Er bleek een
long lekgeprikt, zo luidde onze dia
gnose. Maar een Iraakse dokter
schreef antibiotica voor, op basis
van een röntgenfoto. Dat is absolute
waanzin!"
De Nederlanders kunnen zo nog
vele voorbeelden noemen, het een
nog schrijnender dan het andere.
Onlangs werd een jongetje van ach
teren aangereden door een taxi
chauffeur die wild de stoep op
kwam rijden. In een ziekenhuis in
Baghdad werden foto's gemaakt en
de Iraakse artsen meenden dat er
niets ernstigs aan de hand was.
Twee uur nadat de jongen thuis
kwam, viel hij op de grond, met een
vanaf zijn nek volledig verlamd li
chaam.
In het Ibn al-Bitar constateerden
de Nederlandse arsten dat de jon
gen zijn nek had gebroken. "Als ze
hem meteen naar ons hadden ge
bracht, dan was de breuk recht ge
bleven. Maar toen wij hem voor ons
hadden, was er niks meer aan te
doen. Het jongetje zal altijd verlamd
blijven en gruwelijke doorligwon-
den krijgen".
Doelwit
Bij het verlaten van het ziekenhuis
wijst een van de artsen op de mili
taire basis die vlak naast het ge
bouw is gevestigd. De militairen
hebben tot taak een tv-zenderinstal-
latie te bewaken die achter het Ibn
al-Bitar staat. "Als het echt oorlog
wordt, dan zijn die basis en de zen
der een belangrijk doelwit. Wij van
het ziekenhuis kunnen dan geen
kant op."
DEN HAAG - Het Rijk loopt nog
steeds honderden miljoenen gul
dens mis door fraude met sociale
verzekeringen, premies en belastin
gen. Een verdere verscherping van
de regelgeving en controles moet
daar een einde aan maken. Niet al
leen de frauderende Nederlanders
krijgen de wacht aangezegd. Uit
voeringsorganen zoals bedrijfsvere
nigingen en sociale diensten moe
ten beter hun best doen bij het con
troleren van hun klanten. "De tole
rantiegrens bij misbruik is wat mij
betreft nul", zo waarschuwde deze
week minister Kok (financiën). De
praktische uitvoering van zijn drei
gement lijkt echter moeilijk.
Het ministerie van sociale zaken
en werkgelegenheid is nog bezig
met het opstellen van nieuwe richt
lijnen voor onderzoek naar mis
bruik van sociale verzekeringen.
Definitieve voorstellen komen pas
aan het einde van het jaar.
De gemeenten in Nederland en
hun sociale diensten zijn niet erg te
porren voor een heksenjacht op uit
keringsgerechtigden. De 50 miljoen
gulden die beschikbaar waren voor
de aanstelling van sociale recher
cheurs in de gemeenten, is bij ge
brek aan animo nog steeds niet op
gebruikt. En de praktisch denken
de fiscus gaat er vanuit dat belas
tingontduiking nooit geheel te
voorkomen is.
Al aan het begin van de jaren
tachtig deed de interdepartementa
le stuurgroep misbruik en oneigen
lijk gebruik (ISMO) aanbevelingen
om fiscale en sociale fraude een halt
toe te roepen. In 1986 begrootte de
toenmalige staatssecretaris L. de
Graaf 2 miljard gulden extra inkom
sten door het aanpakken van uitke-
ringsmisbruik en belastingontdui
king. De maatregelen leverden in
derdaad geld op. Maar aan de fraude
op dat gebied is nog steeds geen ein
de gekomen.
Het probleem is dat voor de ge
meenschap niet elke vorm van mis
bruik even zwaar weegt. Het crea-
tief interpreteren van de wet bij be
lastingaangifte wordt als sport afge-
daan, misbruik van sociale verzeke
ringen als een schanddaad. In het
FN V-magazine van deze week
meent CDA-fractievoorzitter Brink
man zelfs dat zonder zwart geld kin
deropvang nauwelijks van de grond
kan komen. Alle grenzen aan de to
lerantie bij Kok ten spijt.
Nu de minister van financiën de
buikriem moet aansnoeren, lijkt
hem het nog strenger aanpakken
van fiscale en sociale fraude een pri
ma besparing. Door onder meer het
invoeren van het sofi-nummer en
het aanstellen van een groot aantal
sociale rechercheurs denkt de over
heid structureel al 1 miljard gulden
per jaar te hebben bespaard.
De financiële vertaling van de
preventieve werking die van de al
genomen maatregèlen uitgaat, is
echter met geen mogelijkheid te be
cijferen. Evenmin is precies bekend
hoeveel geld de overheid nu nog
misloopt door belastingontduiking
of teveel uitgeeft aan mensen die
misbruik van regelingen maken.
Voorzichtige ramingen gaan uit van
2 miljard gulden per jaar.
Mr. Th. Tuin, beleidsmedewerker
van de Vereniging Nederlandse Ge
meenten (VNG). stelt dat de over
heid het misbruik van sociale verze
keringen voor een deel aan zichzelf
heeft te wijten. "De wetgever heeft
een moeilijk uitvoerbare en nauwe
lijks controleerbare regelgeving ge
schapen. Diezelfde wetgever zegt
nu dat daarop strenger gecontro
leerd moet worden", aldus Tuin.
"De uitvoering daarvan ligt ech
ter tegen de grenzen van privacy-
schending aan. De opmerking van
Kok geeft weer dat de normen in
Nederland aan het verschuiven zijn.
De plaatselijke politiek geeft wel
aan wat er wel of niet gepruimd
wordt. En daar wordt de controle op
afgestemd. Daarbij zal de mens al
tijd zijn gedrag afstemmen op een
punt tussen wat haalbaar is en wat
door de omgeving nog wordt ge-
pikt".
Volgens voorlichter José van de
Wou van het ministerie van financi
ën geven de meeste Nederlanders
tegenwoordig hun inkomen netjes
op. "Het is onderhand wel bekend
dat je goed nat gaat als je gepakt
wordt. Bij particulieren hanteren
inspecteurs wel een zekere marge.
Als het naar hun mening om krui
melwerk gaat, wordt er geen actie
ondernomen. Maar dan moet het
echt om kleine bedragen gaan. Er
zijn overigens ook inspecteurs die
helemaal geen marge hanteren.
Maar over het algemeen worden die
aangiftes met enige souplesse be
handeld", aldus Van de Wou.
De opmerking van Kok om mis
bruik van regelingen absoluut niet
meer te tolereren, zou in ieder geval
een einde kunnen maken aan de on
gelijkheid bij strafrechtelijke ver
volging. Een uitkeringsgerechtigde
komt al bij een fraude van 1200 gul
den met justitie in aanraking.
Beursstudenten en ontvangers van
huursubsidie zien de officier van
justitie pas opdoemen als hun mis
bruik het bedrag van 5000 gulden
heeft overschreden. En de fiscus
klopt pas bij het openbaar ministe
rie aan als een fraudeur de overheid
voor meer dan een halve ton heeft
getild.
Over die ongelijkheid wordt ech
ter op geen enkel ministerie nog ge
sproken.
ROME Paus Johannes Pauius li gisteren in Rome tijdens een cere
monie in de open lucht, aan de vooravond van Allerzielen. Deze dag al
tijd 2 november) wordt gevierd ter gedachtenis van alle overleden gelo
vige zielen. (foto ap)
Al veertig jaar boekbesprekingen
VOORBURG (ANP) - Inder
tijd was zij betrokken bij de
oprichting van ruim honderd
openbare bibliotheken en
momenteel produceert zij
4.500 Prisma-boekbesprekin
gen per jaar. De Protestantse
Stichting tot Bevordering van
het Bibliotheekwezen en de
Lectuurvoorlichting in Ne
derland viert vandaag haar 40-
jarig bestaan.
Het initiatief voor de interkerke
lijke stichting werd genomen
door de Hervormde Kerk, die in
haar kerkorde heeft staan dat zij
zich zal inzetten op "alle terreinen
des levens tot kerstening van
het Nederlandse volk".
In de veertig jaar van het be
staan van de stichting is het aan
tal uitleningen per hoofd van de
bevolking gestegen van een naar
twaalf per jaar. De schamele bi
bliotheekvoorzieningen na de
Tweede Wereldoorlog baarden de
top van de Hervormde Kerk grote
zorgen.
Toen in het begin van de jaren
vijftig de regels voor de biblio
theekexploitatie aanzienlijk wer
den verruimd, zag de kerk haar
kans schoon. Met een interkerke
lijke organisatie wilde zij haar
geestkracht in dienst van de alge
mene organisaties stellen. De eer
ste opdracht die de nieuwe stich
ting kreeg, was de oprichting van
algemene openbare bibliotheken,
zo herinnert de vorige directeur J.
E. van der Boon zich.
De eerste directeur, J. J. van
Melle, ging op pad en zette in het
hele land bibliotheken van alge
mene signatuur. Tot het midden
van de jaren zestig was de stich
ting betrokken bij de oprichting
van 109 plaatselijke bibliotheek
vestigingen en van negen provin
ciale bibliotheekcentrales.
Verder dan de acte van oprich
ting ging de Stichting niet, want
ze wilde in principe niet 'biblio
theekhoudend' zijn. Dan zou het
het geen dienstverlening aan de
bibliotheken meer zijn maar re
gelrechte concurrentie.
Al snel kreeg de stichting er een
nieuwe taak bij. Het lectuurcen
trum van de Hervormde Kerk, dat
bij de raad voor de zaken van pers
en publiciteit was ondergebracht,
ging in 1954 in de Stichting op.
Werden er toen niet meer dan 300
boekbesprekingen per jaar ge
maakt, nu zijn dat er ongeveer
4.500.
Er is een deskundige staf die
het werk van de 300 recensenten
op alle mogelijke manieren bege
leidt. Hoewel de recensies nog
steeds primair bestemd zijn voor
de openbare bilbiotheken (die
jaarlijks ruim 2 miljoen boeken
kopen voor 4 miljoen ingeschre
ven gebruikers), zijn ze ook al
weer heel wat jaren verkrijgbaar
voor predikanten en alle boeken
lezers die graag deskundig wor
den voorgelicht.
Binnen de stichting heeft zich
nog een dienstverlenende taak
aan de kerken ontwikkeld. Ker
kelijke Instanties die wel wat te
zeggen hebben, beschjkken vaak
niet over de middelen om te pu
bliceren. Zo ontstond Publivorm,
publiciteit en vormgeving. Stu
dies, rapporten, later ook scrip
ties en dissertaties bereikten via
Publivorm het publiek. Een 'suc
ces' in deze vorm activiteiten
vormt de uitgave van de liturgi
sche reeks De Eerste Dag. Andere
uitgaven zijn de Anne Frank-
krant en de IKV-vredeskrant.
Dankzij de mogelijkheden die
de moderne electronica bieden, is
er voor de stichting nog een
grootse toekomst weggelegd, al
dus Van der Boon. De kerken zijn
een arsenaal van ongebruikte
kennis, die ze aan hun achterban
moeten doorgeven. De stichting
beschikt over de outillage voor
die dienstverlening aan kerken
en bibliotheken, aan kerkleden
en gebruikers van bibliotheken.
Wegens onenigheid over uitgangspunten
AMERSFOORT/DELFT (ANP)
De Evangelische Hogeschool
(EH) in Amersfoort ziet voorlopig
af van de plannen een Christelijke
Universiteit op te richten. De
school hoopt met dit besluit de
rust en de eenheid in eigen gele
deren te herstellen. Dit heeft dr.
ir. C. Roos, voorzitter van het be
stuur, bevestigd.
Vanaf het ontstaan van de EH
in 1977 heeft de initiatiefnemers
het ideaal van een door de over
heid erkende Christelijke Univer
siteit voor ogen gestaan. In het
begin van de jaren '80 werden
daarvoor ook wettelijk de moge
lijkheden geschapen. De HBO-
opleidingen die de EH thans
biedt journalistiek, maatschap
pijleer, theologie, geschiedenis
en een eepjarig vormingsjaar
zouden moeten worden uitge
bouwd tot een echte universiteit.
Het bestuur heeft echter beslo
ten de aanvraag voor een erkende
faculteit cultuurwetenschappen,
de officiële start van de universi
teit, niet in te dienen. "Het kost
ons meer tijd dan we gedacht
hadden om het eens ,te worden
over de uitgangspunten", aldus
Roos. Daarbij gaat het niet om de
grondslag, want die wordt net als
voor de EH door de bijbel zelf ge
vormd, maar om de vraag welke
"christelijke denkers" nagevolgd
zullen worden.
Volgens het bestuur mag niet
een bepaalde denker, maar alleen
de grondslag bepalend zijn. Som
mige docenten zouden zich te
veel laten meeslepen door het ge-
dachtengoed van bijvoorbeeld dr.
F. de Graaff, dr. K. Schilder of dr.
A. Kuyper. Het bestuur hoopt dat
in "een open gedachtenwisse-
ling" alsnog "een vruchtbare sa
menwerking" kan ontstaan en
roept alle betrokkenen op "pola
risatie achterwege te laten".
"Wat voor problemen we ook
hebben, het werk moet door
gaan", aldus Roos, die niet het
achterste van zijn tong wil laten
zien, omdat hij anders niks
nieuws meer aan de EH-achter-
ban te vertellen heeft. Hij ver
wacht dat de aanvraag voor de
universiteit nu op zijn vroegst
"over enkele jaren" bij de over
heid zal worden ingediend.
Directeur algemene zaken R.J.
Plattèl maakt ook gewag van
spanningen op de EH, maar wil
over de "heel gecompliceerde
zaak" niks meedelen. "Door mijn
positie ben ik betrokken bij de
spanningen", aldus de directeur,
"maar ik moet ook loyaal zijn aan
het bestuur".
Intrede ds. Rooze. De gerefor
meerde ds. F.D. Rooze doet zon
dag intrede in de Leidse SoW-
wijkgemeente Morskwartier-Bin-
nenstad, om tien uur in de Oude
Vestkerk.
Inderdaad het Woord van God.
Aldus het thema van een oecume
nische dienst in de Alphense Pius
X school (Van Nesstr.). Aanvang
zeven uur. Voorgangers: pastor
H. Borghols en ds. H. Ommering.
Zangdienst. Een meditatie-
zangdienst vindt zondag om vijf
uur plaats in de Katwijkse Vre-
deskerk (Voorstraat). Voorganger
is ds. P. van der Horst.
Kinderarts. De kinderarts E.
Beerman-de Roos spreekt zondag
om half acht in het Evangelie
Centrum de Bethlehemskerk
(Lammermarkt 57) in Leiden.
