'Inpakken als ambacht'
In noodgevallen mag je thuisblijven
KLASSIEK
Herboren
Gré
Brouwenstijn
Volksliedjes
Schitterend
Russische vader
abstracte kunst
in Amsterdam
Gerlach, specialist in vervoer van onbetaalbare kostbaarheden
ZATERDAG 6 OKTOBER 1990
PAGINA 33
Alphense koordirigent Barend Schuurman:
Honderd jaar geleden, om pre
cies te zijn 15 september 1890,
werd de Zwitserse componist
Frank Martin in Genève gebo
ren. Aanvankelijk beïnvloed
door de Duitse Laat-Roman-
tiek, onderging zijn werk al
spoedig sterke invloed van de
Fransen Fauré, Debussy en
Ravel. Martin interesseerde
zich sterk voor ritmische pro
blemen en werkte enige tijd sa
men met Jacques Dalcroze, de
schepper van een op het licha
melijk ritme gebaseerde muzi
kale opvoeding. In de jaren der
tig bestudeerde Martin het
werk van Schönberg en kwam
tenslotte tot een persoonlijke
taal, waarin elementen van het
Frankse impressionisme en
Schönberg's 12-toontechniek
bouwstenen zijn.
ALPHEN AAN DEN RIJN - In het
Martin-jaar worden er vele concer
ten aan de belangrijks Zwitserse
componist Frank Martin gewijd.
Ook de Chr. Oratoriumvereniging
'Hosanna' te Alphen, onder leiding
van Barend Schuurman, waagt zich
aan één van zijn werken. De 'Pseau-
mes de Genève' schreef Martin in
1958 ter gelegenheid van het 400-ja-
rig bestaan van de Universiteit van
koor dirigeer hebben we heel veel zijn enorme kennis van de muziek
werken uit de twintigste eeuw op en de context waarin deze muziek is
het programma gehad. Ik doe maar geschreven. Het is hem dan ook met
eens een greep: van Szymanonski de paplepel ingegoten door zijn va-
het'Stabat Mater', van Honegger en der Adriaan Schuurman, compo-
Poulenc, beide uit de 'Groupe des nist, organist en dirigent.
Six', respectievelijk 'La danse des
__0morts' (1940) en het 'Gloria' (1960),
Genève. Calvijn voltooide samen van Schönberg het'Kol nidrei', van en Straatsburg en koordirectie en
met de eerste rector van deze uni-
versiteit, Theodore de Bèze, de be
rijming én de melodie van de psal
men uit het Oude Testament en met
dit rijmpsalter kreeg de gemeente
zang haar plaats terug in de liturgie.
Waarom juist dit werk van Martin?
Schuurman: "Deze melodieën,
overwegend nog geworteld in de
oude kerktoonsoorten, werden voor
Martin de basis voor een 'vertaalde',
zeer eigen compositie in een geheel
nieuwe, harmonisch geavanceerde
context. Ik zie de 'Pseaumes de Ge
nève' als 'traditie én vernieuwing'.
En dat is eigenlijk de weg die
'Hosanna' al jaren inslaat: van tradi
tie naar vernieuwing.
Ik kan rustig stellen dat er maar
zeer weinig oratoriumverenigingen
in Nederland zijn, die zoveel aan re
pertoire vernieuwing doen
Britten de 'Cantate misericordia' en. fluit aan het Koninklijk Conserva-
dan van mijn vader Adriaan torium te Den Haag, bovendien
Schuurman het oratorium 'Marcus'
en het 'Te Deum' voor orgel en
koor".
Maar Hosanna steekt niet alleen
met kop en schouder boven vele
oratoriumverenigingen uit om zijn
repertoire vernieuwing. Dit koor
ging hij enkele jaren in de leer voor
orkestdirectie bij Jaap Spaander-
dam. In 1966 werd Schuurman jr.
benoemd tot cantor van de Grote of
St. Laurenskerk te Rotterdam.
Sinds 1976 is hij docent koormuziek
i de conservatoria van Den Haag
dat net als alle andere koren voorna- en Rotterdam en is hij hoofdleraar
melijk uit amateurs bestaat, zingt koordirectie aan het Rotterdams
ook heel goed en op mijn vraag hoe conservatorium. Tot slot een vraag
dat zou komen, een heel bescheiden aan een koordirigent: zingt U zelf
antwoord van Schuurman: graag?
"Misschien komt het ook door on
ze zangpedagoog Haijo Pasveer. Hij "Ja natuurlijk, dat is eigenlijk een
verstaat beter dan ik de juiste aan- 'conditio sine qua non'. Hoe zou ik
pak van gedetailleerde stemvor- anders mijn intenties kunnen over-
ming. Tijdens de repetities pikt hij brengen? Hooguit als ik veel te wei-
er soms vier mensen uit waarmee nig slaap, laat mijn strottenhoofd
hij dan zeer persoonlijk aan de gang het wel eens afweten. Ik sprak Jard
gaat. Hij laat ze kwartetten zingen van Nes dit jaar na de voor haar zeer
waardoor een veel individueler be- drukke Passieweken en vroeg haar
Hosanna'. In de jaren daf ik dit nadering ontstaat dan wat ik doe of haar stem niet oververmoeid
met mijn ademhalingsoefeningen raakte na zoveel passie geweld.'Nee
aan 't begin van de repetitie. Na
tuurlijk draagt ook de pianiste Mar-
TENTOONSTELLING - In het Letterkundig Museum in Den Haag is ja Kuster daartoe bij. Zij begeleidt
hoor', zei ze, 'als ik maar elke nacht
uur slaap is er niets aan de hand'.
Zelf heb ik dit jaar in Rotterdam
van 12 oktober tot en met 24 maart de tentoonstelling 'In Indië geweest', ons zo zes weken lang vóór de uit- met zeer veel genoegen in de Mat- Barend Schuurman: 'Pseaumes de Genève' van Frank Martin is traditie
.Zij gaat over drie auteurs bij wie hun Indische jaren bepalend zijn geweest voering, dat is ook een enorme taus Passion meegezongen en het en vernieuwing'. (fotopr)
voor hun schrijverschap: Maria Dermout (1888-1962), H. J.
(1900-1962) en B. Vuyk (geboren in 1905).
Friedericy steun, ja en verder...
En verder" is beter door een bui
tenstaander in te vullen. Barend
Schuurman is iemand die streng
maar rechtvaardig discipline vraagt
HANS CROISET Regisseur Hans Croiset neemt voor de derde keer
een stuk van Botho Strauss ter hand. Met zijn eigen Nationale Toneel
brengt hij 'Bezoekers', een stuk dat zich afspeelt in de toneelwereld. Het van de^koorleden. In noodgevallen
gaat op 12 oktober in première in de Koninklijke Schouwburg in Den 41 U1
Haag. Vorig seizoen bracht Croiset 'De tijd en het vertrek' van Strauss.
Daarvoor was de belangstelling zo gering dat Freek de Jonge een keer
werd ingehuurd om na de voorstelling een optreden te verzorgen.
VIDEO-PRIJS - De Hongaar Péter Forgacs heeft de prijs van het ne
gende 'World Wide Video Festival' in Den Haag gewonnen met zijn pro-
duktie 'De vader en zijn drie zonen - de familie Bartos'. De prijs bedraagt inspannende avond. Maar Schuur-
5.000 gulden en werd door de gemeente Den Haag ter beschikking gesteld. '~:J4
Beethoven: Eroica-variaties op.35
- Variaties in F, op.34 Rondo in
C& in G, op.51. 1-2- Für Elise.
Louis Lortie (piano). Chandos
CHAN 8616.
De voornaamste reden om aan
dacht te besteden aan zo'n populair
recital is een bijzondere uitvoering,
maar het verrassende is hier dat die
bijzondere uitvoering niet komt van
een beroemdheid die zich sinds jaar
en dag in Beethoven heeft gespecia
liseerd. Aan de andere kant is de
jeugdige Canadese pianist Louis
Lortie ook geen nieuwkomer meer.
Hij debuteerde reeds als 13-jarige
bij het Symfonie-orkest van Mon
treal en heeft dus nu al vijftien jaar
concertervaring achter de rug.
Het grootste compliment dat we
Lortie kunnen maken, is dat zijn
Beethoven-spel standhoudt naast
dat van reuzen als Kempff en Bren-
del, maar dat is nog niet eens het
aantrekkelijkste aspect van deze cd.
Het bijzondere aan zijn spel is -
naast zijn bewonderenswaardige
techniek - dat hij op de een of ande
re manier Beethoven een zuidelijke
of jeugdige 'touch' weet mee te ge
ven zonder dat het specifieke van de
muziek erdoor in gevaar komt.
Zelfs de afgezaagdste melodieën
klinken hier fris en herboren, iets
wat door de uiterst heldere opname
alleen nog onderstreept wordt.
Louis Lortie is een pianist om in de
gaten te houden (en voor wie dat
goed wil doen: hij geeft op 9 decem
ber een recital in- het Concertge
bouw).
Beethoven: Ah, perfido! Aria's uit
opera's van Weber, Wagner en
Verdi. Gré Brouwenstijn (so
praan), residentie Orkest O.l.v.
Willem van Otterloo. Philips 420
031-2
Het is natuurlijk ongepast als een
recensent een uitgave bespreekt die
hij zelf heeft samengesteld, maar
voof één keer moet het kunnen, ze
ker als hij er zelf niet van profiteert,
maar de lezer des te meer. Bij veel
oudere operaliefhebbers komt er
immers een schat aan herinnerin
gen boven bij het horen van de
naam Gré Brouwenstijn en menig
Leidenaar moet haar ook hebben
gehoord toen zij in de Stadsgehoor
zaal het Requiem van Verdi zong.
Sinds zij in 1971 afscheid nam van
het toneel (met Fidelio) werd het stil
rond de grote Nederlandse sopraan
tot zij dit jaar plotseling weer in de
belangstelling kwam vanwege haar
75ste verjaardag. Dat feit alsmede
het op 18 mei van het volgend jaar in
het Concertgebouw geplande feest-
concert deed Philips (eindelijk) be
sluiten tot de uitgave van een cd
met enkele representatieve opna
men: de scènes van Beethoven (Ah,
perfido!) en Weber ('Wie nahte mir')
die zij in 1952 onder Van Otterloo
opnam, en acht aria's van Wagner
en Verdi uit 1954 en 1956 onder Mo-
ralt. Het is overbodig hier de lof
trompet te steken over Brou
wenstijn, misschien wel de belang
rijkste zangeres die Nderland na de
oorlog heeft voortgebracht. Het be
luisteren van deze fraaie verdoekte
mono-opnamen zal bij velen het
verleden doen herleven, maar hope
lijk ook nieuwe bewonderaars kwe
ken.
Missa Luba Volksliedjes uit Ke
nya. Muungano National Choir
o.l.v. Boniface Mganga. Philips 426
836-2.
Na het succes van de Missa Criol-
la laat Philips nu een ander legenda
risch plaatsucces herleven: de Mis
sa Luba in de muzikale taal van Zaï
re (Kongo) voor gemengd koor, te
nor, en slagwerk. Na de met com
mercie en dollartekens omgeven
'nieuwe' Missa Criolla is deze 'rema
ke' echter een verademing. Hier is
gepoogd met de nieuwe technische
middelen de van de oude opname
bekende sfeer op te roepen en dat
heeft, afgezien van de iets te grote
ruimtewerking, tot een uiterst
smaakvol resultaat geleid. Type
rend daarbij is dat voor de tenorsoli
geen beroep werd gedaan op een
zanger van internationale faam.
Men laat de muziek voor zich spre
ken en biedt als aanvulling een tien
tal al even smaakvol gearrangeerde
volksliedjes uit Kenya. Dat het hier
wel degelijk om een commercieel
project gaat, bewijst de gemaakte
televisiefilm, die ongetwijfeld inter
nationaal zal worden verkocht,
maar als commercie en goede
smaak elkaar op deze manier vin
den, is daar niets tegen in te bren
gen.
Monteverdi: L'Incoronazione di
Poppea. Danielle Borst (Poppea),
Guillemette Laurens (Nerone),
Jennifer Larmore (Ottavia), Axel
Kohier (Ottone), Michael Schop-
per (Seneca), Lena Lootens (Dru-
silla), Dominique Visse (Nutrice),
Christoph Homberger (Arnalta),
Guy de Mey (Lucano), Martin Bo-
vey (Amore), Concerto Vocale
o.l.v. René Jacobs. Harmonica
Mundi HMC 901330.32 (3 cd's)
'L'Incoronazione di Poppea' uit
(vermoedelijk) 1642, een van de eer-
Schuurman de 'Pseaumes de Gen-
Dinsdag 9 oktober zingt 'Hosan- Ve' van Frank Martin en de 'Messe
ia' onder leiding van Barend jn As dur' van Franz Schubert. De
uitvoering heeft plaats in de St. Bo-
nifaciuskerk te Alphen aan den
Rijn.
AMSTERDAM (ANP) - In het pand
van de Stichting Beeldende Kunst
(SBK) aan de Nieuwezijds Voor
burgwal in Amsterdam is een expo
sitie te zien met werk van de Russi
sche kunstenaar Alexander Band-
zeladze, de 'vader' van de Geor-
gisch-abstracte kunst
Tbilisi in Georgie wint naast Mos
kou en Leningrad als de belangrijk
ste centra voor avantgardistische
Russische kunst binnen de wester
se kunstwereld nadrukkelijk ter
rein, aldus de toelichting van de
SBK
Bandzeladze maakte zich al aan
het eind van de jaren vijftig los van
het door het Sovjet-bewind voorge
schreven sociaal-realisme in de
beeldende kunst. Hij werd daartoe
geïnspireerd door tijdschriften uit
het westen waarin hij zwart-wit-af*
beeldingen zag van werken van on
der anderen Jackson Pollock, Franz
Kline en Willem de Kooning.
Terwijl Bandzeladze de kost ver
diende als illustrator van boeken en
tijdschriften en grafisch ontwerper,
begon hij aan de ontwikkeling van
een eigen abstracte vorm. Al snel
verzamelde de kunstenaar in het ge
heim een groep leerlingen om zich
heen waarvan Gia Edzgveradze,
Luka Lasareishvili en Iliko Zauta-
shvili de bekendste vertegenwoor
digers zijn. Eind 1989 en begin dit
jaar exposeerden zij gezamenlijk in
Kassei en Keulen.
Op de SBK-expositie wordt het
resultaat van zijn jarenlange experi
menteren met abstracte vormen en
kleuren getoond dat is beïnvloed
door het bijzondere licht in Georgie.
De expositie duurt tot en met 27 ok
tober.
mag je thuisblijven maar zijn devies
'blijft komen' is niet voor niets.
Honderd procent geïnspireerd en
gemotiveerd dirigeert Schuurman,
hij vraagt absolute aandacht tijdens
de repetities, dat is niet altijd even
makkelijk, want even kletsen of la
chen is ook een onderdeel van zo'n
man leidt dit steeds in banen door
zijn wezenlijke betrokkenheid, hu
mor en niet in de laatste plaats door
ste opera's, eindigt met een scène
die in al haar eenvoud meteen een
van de mooiste liefdesduetten uit
de muziekgeschiedenis werd. Wat
daaraan voorafging, is echter verre
van lieflijk. De twee die in volmaak
te harmonie dit duet zingen, keizer
Nero en zijn nieuwe echtgenote
Poppea, hebben zich voordien niet
bepaald als hoogstaande mensen la
ten kennen. Poppea heeft geen mid
del geschuwd om Nero's eerste
vrouw Ottavia van de troon te ver
dringen, terwijl Nero zijn reputatie
eer aandeed door onder andere zijn
vriend en leermeester Seneca tot
zelfmoord te dwingen.
Onlogisch? Geen sprake van.
Voor Monteverdi waren de hoofd
personen in deze opera mensen van
vlees en bloed met goede en slechte
eigenschappen, geenszins de cli
chéfiguren die enkele decennia la
ter het opera-toneel zouden gaan
bevolken. En waarom zouden twee
onsympathieke mensen geen harts
tochtelijke liefdesaffaires beleven?
Zo'n element is kenmerkend voor
een opera die lange tijd in de scha
duw heeft gestaan van Montever
di's veel bekender 'Favola d'Orfeo',
maar die juist in de afgelopen de
cennia ontdekt is als een van de
vroegste voorbeelden van levend
muziektheater. Zo'n werk vereist
echter geen steriele en oratorium
achtige aanpak, maar een warm
bloedige, theatrale uitvoering, en
dat is precies wat René Jacobs met
zijn Concerto Vocale en een over
wegend eerste klas solistenteam
heeft nagestreefd.
Het feit dat aan deze uitgave een
voorstelling in Montpellier ten
grondslag lag, zal daaraan niet
vreemd zijn geweest. Het knappe is
echter dat aan niets te horen valt,
dat Danielle Borst daaraan wel mee
werkte, maar Guillemette Laurens
niet. Jacobs heeft een muzikaal
schitterende uitvoering op poten
gezet, maar hij heeft ook alle mede
werkenden op gestuwd tot een dra
matische spanning die in de huiska
mer niets aan intensiteit verliest.
Een enkele rol is misschien minder
ideaal bezet (de bas Michael Schop-
per mist iets van de vocale allure
voor Seneca), maar het is onzin bij
zo'n schitterende uitvoering te gaan
muggeziften.
Van onze correspondent
Leo van Gelderen
SCHIPHOL - "Ik heb liever een
medewerker die hart voor kunst
heeft, dan dat-ie drie talen spreekt",
zegt directeur Perels. Op tafel in zijn
kantoor op Schiphol opvallend veel
bladen over kunst. Aan de wanden
posters die melding maken van be
roemde tentoonstellingen. Alle
maal vervoerd door Gerlach. Uiter
aard ontbreekt Van Gogh niet.
"Als je gevoel voor kunst hebt,
respecteer je ook werk dat mensen
maken. Nee, je hoeft echt niet alles
mooi te vinden of een kenner te zijn
om bij ons te kunnen werken. Het
gaat om de liefde voor het vak. Een
vak waar geen opleiding voor be
staat. De mensen leren het bij ons in
de praktijk".
"Oh zeker, ik ben kunstliefheb
ber", geeft Perels toe. "Maar", zo
voegt hij daar onmiddellijk aan toe,
"ook voor mij geldt, dat ik niet alles
wat ik vervoer, mooi vind". Gerlach
vervoert elk kunstvoorwerp naar el
ke gewenste bestemming. "Van
muur tot muur noemen we dat. Het
maakt niet uit waar de schilderijen,
beeldhouwwerken of weet ik wat
vandaan moeten komen. Van Pe
king naar Rotterdam en van Mak-
kum naar Moskou. De klant zegt het
maar. Alles kunnen we aan".
Grilliger
"Nee, ik heb nog nooit een opdracht
hoeven weigeren". Perels last even
een pauze in. "Het zou best eens
kunnen dat we in de toekomst een
keertje 'nee' moeten verkopen. Ten
slotte worden de onderwerpen en
materialen steeds grilliger. Maar
dan moet het wel iets heel aparts
zijn, wil het niet lukken".
De medewerkers van Gerlach
hebben van inpakken een ambacht
gemaakt. Het bedrijf steekt overi
gens twee jaar in de opleiding van
een nieuw personeelslid. Pas daar
na wordt iemand echt losgelaten op
de kostbaarheden. "Het gaat ten
slotte niet om het inpakken van een
pakje boter. Langzaam leren ze in
de praktijk alle facetten van ons
werk. En dat duurt even".
"Gelukkig is het verloop onder
onze mensen verwaarloosbaar
Gerlach Art Packers Shippers luidt de volledige naam.
In de 'volksmond' is het gewoon Gerlach. De waarde van
de ladingen die deze expediteur vervoert, is nauwelijks
in guldens uit te drukken. Het lijstje meldt doeken van
Van Gogh, Vermeer en Rembrandt. Maar ook
duizelingwekkende dure vazen uit de Ming-dynastie.
Het op Schiphol gevestigde bedrijf zorgde ook voor het
transport van de onlangs gehouden Van Gogh-
tentoonstelling. "We zijn nog echte ambachtslieden",
zegt directeur A.M. Perels. Portret van een bijzonder
bedrijf.
klein. Ik zeg met nadruk gelukkig.
Met de vakkennis die we in huis
hebben, valt of staat onze naam. We
staan internationaal zeer hoog aan
geschreven. Dat wil ik graag zo hou
den. Behalve de mensen die voor
het inpakken en het vervoer zorgen,
heb ik een ontwerper in vaste
dienst. Die zorgt voor de juiste ver
pakking en het juiste verpakkings
materiaal".
Ter Plekke
"Veelal gaan we eerst ter plekke kij
ken en nemen de maten van het te
vervoeren object op. Pas daarna
krijgen de kunststukken een
jasje aangemeten. Alles wordt
echt tot in de puntjes verzorgd.
Moet ook wel, je werkt tenslotte met
voorwerpen die onvervangbaar
zijn".
Over het begrip 'waarde' wil hij
nog wel even iets kwijt. "Mensen
denken bij belangrijke kunststuk
ken onmiddellijk aan geld. Natuur
lijk klinken de bedragen waarvoor
schilderijen van bekende meesters
verkocht en verzekerd worden,
spectaculair. Neem de Van Gogh-
tentoonstelling. Die was voor zes
miljard gulden verzekerd. Oh, roe
pen de mensen dan. Maar in feite is
zo'n bedrag lucht. Een Van Gogh is
niet te verzekeren".
Dat geldt volgens Perels trou
wens voor elk kunststuk. "Ook al
kost het maar honderd gulden. Als
iemand iets kwijtraakt waar hij of
zij aan gehecht is, is geld bijzaak. Je
krijgt je kunstwerk er namelijk niet
mee terug. De emotionele waarde
ligt vele malen hoger dan het hoog
ste bedrag".
Behalve het inpakken, het regelen
van de verzekering zorgt Gerlach
ook dat de 'spullen' op de juiste
plek aankomen. Per auto, trein of
vliegtuig. Perels: "We vormen een
zelfstandig bedrijf, maar zijn onder
deel van de Nedlloyd-groep. Elke
vorm van vervoer hebben we in
huis. Daardoor hebben we ten op
zichte van andere soortgelijke be
drijven in de wereld een grote voor
sprong".
"De eigen auto's zijn voorzien van
allerlei speciale voorzieningen. We
kunnen de vochtigheid en de tem
peratuur regelen. Ook op het gebied
van beveiliging voldoen we uiter
aard aan de strengste eisen. Onze
chauffeurs gaan ook nooit alleen op
pad".
"Neem de tentoonstelling van de
schilder Jan Makkes in Moskou.
Zijn werk is per auto vanuit Neder
land getransporteerd. In zo'n geval
schakelen we vooraf Interpol in.
Die mensen weten tijdens de hele
rit waar we zitten. Voorts krijgen we
in de landen waar we doorkomen al
le medewerking van de politie die
het konvooi begeleidt. Om dat voor
elkaar te krijgen moet je de weg we
ten. En die weten we"
"Zo'n Van Gogh-tentoonstelling
is trouwens niet in één keer overge
vlogen. De verzekering wilde het ri
sico spreiden. Terecht. Stel dat er
iets met het vliegtuig gebeurt, waar
in alle doeken zouden zitten. Dat
zou een regelrechte ramp zijn. Nu
hebben we steeds ladingen van pak
weg driehonderd miljoen ver
scheept".
Zwetend Wakker
De tijd dat directeur Perels zwetend
wakker werd, als er een kostbaar
servies onder weg was, ligt ver ach
ter hem. Toch laat geen enkel trans-
A.M. Perels van Gerlach: 'We zijn nog echte ambachtslieden'.
(iote GPD/R.4C Brmiat
port hem onverschillig. "Nog steeds
ben ik blij als een klus geklaard is.
Dat gevoel is een goed gevoel. Een
gevoel van voldoening, En dan doel
ik echt niet alleen op het grote spek-
takelwerk zoals Van Gogh. Elk te
vervoeren werk ligt me na aan het
hart".
Hoe komt iemand in de wereld
van het kunst- en kostbaarheden-
transport terecht? "Ik ben bij een
'normaal' expeditiebedrijf in Am
sterdam begonnen. Dat vervoerde
zo af en toe wat kostbaarheden.
Vanaf het begin was dat mijn pak-
kie-an. Langzaam groeit zo het spe
cialisme. En ja, je verandert een
keer van baan. Zo ben ik bij Gerlach
terecht gekomen".
"Dit bedrijf bestaat al vanaf 188L
Maar in '72 kwam het in handen van
Van Gend Loos en in '86 nam
Nedlloyd alles over. We zijn uitge
groeid tot het grootste bedrijf in Ne
derland op dit gebied en ook inter-
nationaal blazen we een aardig par
tijtje mee. Ook bij de collega's is er
waardering".
Al vijftien jaar is Perels voorzitter
van de internationale club van ex
pediteurs die kunst en kostbaarhe
den vervoeren. Iets, wat hij met veel
plezier doet. Over de vraag of hij
nog wel eens terug zou willen naar
een 'normaal' expeditiebedrijf,
hoeft hij dan ook niet lang na te den
ken. "Ik zou niet meer kunnen. Je
bent inmiddels zo verweven met dit
vak. Trouwens ik hou veel te veel
van kunst. Alleen daarom al kan ik
dit werk niet missen".
Gesubsidieerd en
kunst in kelders
WASHINGTON (ANP) - Minister
Hedy d'Ancona van WVC wil via
een internationaal cultureel beleid
niet alleen Nederlandse kunste
naars en cultuur in de Verenigde
Staten bekendheid geven, maar ook
van de zakelijke en organisatori
sche kant van Amerikaanse culture
le instanties leren.
Om een actief cultuurbeleid in
Amerika te kunnen voeren heeft zij
er in New York een speciale culture
le attache benoemd, Rein van der
Lugt. "Het gaat er niet alleen om dat
Nederlandse kunstenaars hun visi
tekaartje afgeven. Ik vind het ook
belangrijk dat festival-directeuren,
museum-directeuren, en gallerij-
houders uit Nederland in Amerika
hun licht gaan op steken," aldus mi
nister d' Ancona in Washington.
Zij heeft deze week een bijeen
komst van consuls-generaal in de
Verenigde Staten bijgewoond, waar_
zij haar cultuurbeleid heeft bespro-"
ken. In Amerika valt ook veel te le-'
ren op het gebied van restauratie-,'
technieken, belangrijk omdat mi-,
nister d'Ancona het behoud van het'
culturele erfgoed hoog op haar)
agenda heeft staan.
Wat ze in Amerika volgens de mi-'
nister veel beter doen dan in Nedcr-J
land is de public relations van het.
cultuurbeleid. Minister d' Ancona is!
zeer onder de indruk van de manier!
waarop de Library of Congress in»
Washington zichzelf verkoopt. Het}
is volgens minister d'Ancona zaak?
de politici te doordringen van het/
belang van culturele erfgoed. Dat
doen ze in Amerika op een heel pro
fessionele wijze, vindt zij.
Amerikaanse politici weten in het
algemeen weinig van het Neder
landse cultuurbeleid, behalve dat
het stereotype beeld is blijven han
gen dat Nederlandse kunstenaars
gesubsidieerd worden, en dat hun
werk vervolgens in de kelder of op
zolder wordt opgeslagen. Aan leden
van het Congres heeft zy verteld dat
die tijd voorbij
