Wachten op de sociale explosie
Hamburgers van kamelevlees
Schaarste en chaos doen Sovjet-economie in voegen kraken
V 1
FEIBD
i
Nazaten verldaren
Schilder niet heilig
i REPORTAGEi
DONDERDAG 27 SEPTEMBER 1
MOSKOU - "Wat dacht u
nou eigenlijk? Sabotage na
tuurlijk",zegt de verkoop
ster in een grote Moskouse
supermarkt. Het is haar ant
woord op de vraag waarom
de schappen in haar winkel
op wat brood em Bulgaarse
kaas na geheel leeg zijn. De
dame is duidelijk een aan
hangster van de radicale her
vormers, zoals burgemees
ter Popov en de vice-voorzit-
ter van de gemeenteraad
Stankevitsj. De wijk van
deze supermarkt wordt voor
een flink deel bevolkt door
militairen. Die zien nu dage
lijks hun afkeer van de radi
calen bevestigd. "Het appa
raat saboteert om de bevol
king tegen de nieuwe leiders
op te zetten", weet de ver
koopster zeker.
Voor een andere supermarkt, in de
flatwijk voor iets beter gesitueer
den waar ook deze correspondent
woont, is het een schelden van je
welste. De supermarkt blijft geslo
ten, terwijl de voorsten in de rij kun
nen zien hoe het personeel op z'n el-
fendertigst stukken kaas snijdt en
afweegt. Vooral de vrouwen weren
zich. Stompen, duwen, trekken. En
niet zozeer om een plaatsje vooraan
te bemachtigen, alswel uit ergernis
dat 'die ander' lijfelijk voelbaar is.
Ryzjkov en Gorbatsjov krijgen er
verbaal onbarmhartig van langs, de
naaste buur in de rij met de elle
boog.
Als de deuren uiteindelijk open
gaan stort de meute zich naarbin-
nen, op de stukken kaas. De geluk
kigen kunnen er wel drie bemachti
gen, wat weer aanleiding is voor
grote woede onder de kaasloze
meerderheid. "Dievegge, je zou
eens aan een ander moeten den
ken". zegt een vrouw. Het ant
woord: "En als jij vooraan had ge
staan?" levert een schouder-opha-
"Snap je nu, waarom ik altijd
oude kleren aantrek als ik bood
schappen doe?" vraagt Ljudmila,
een goed geconserveerde veertig
ster. die een redelijke baan bij een
buitenlandse werkgever heeft. "De
kleren worden je van het lijf getrok
ken. En als ze zien datje mooie wes
terse kleding draagt, kun je het he-
ADVERTENTIE
Lekker pittig
saté-kroketje
mei puur
mager rundvlees
Boodschappen doen in Moskou, wet elke dag een andere surprise. Dan zijn de sigaretten op, de volgende dag het
brood, dan wee de eieren. "Onze winkels zijn leeg, er zijn stakingsdreigementen, de sociale spanningen groeien".
(foto AP)
met hun vereelte handen de klei-
vruchten stuk voor stuk uit de
grond. Ze gaan keurig in zakken,
die iets minder keurig in de stro
mende regen op het land blijven
staan. Wachtend op vervoer.
Het regent (zelfs God is Gor
batsjov niet goed gezind) iedere
dag, vrijwel aan een stuk. Terwijl de
aardappelen in de open laadbakken
van vrachtwagens in het centrum
van Moskou liggen te rotten, barst
de zoveelste competentiestrijd los
tussen het centrale gezag en de radi
cale bestuurders van de hoofdstad.
Bureaucraten
Premier Ryzjkov zegt voor de tv-ca-
mera dat een 'totale mobilisatie' no
dig is. Onderdeel van zijn nood
maatregelen is het naar het land stu
ren van werkers uit de industrie.
Onder begeleiding, met tijdelijke
sluiting van fabrieken. Niks ervan,
roepen Popov en Stankevitsj. "Be
drijven moeten produceren. Als er
toch mensen naar hand land moe
ten, stuur dan de bureaucraten
maar die in de regeringsburelen zit
ten te niksen. Dat is hun straf voor
het niet tijdig nemen van maatrege
len eneen falende oogstcampagne".
Hun advies lijkt echter minstens
zo desastreus voor de economische
bedrijvigheid als dat van Ryzjkov.
"De mensen kunnen gewoon vrij
willig naar de boerderijen en voor
een vast bedrag zoveel aardappelen
rooien als ze mee kunnen nemen".
Intussen gebeurt er niets. Ieder
zorgt voor zich. Republieken, zoals
de Oekraine, weigeren te voldoen
aan leveringscontracten. Daarmee
is, in het Oekrainse geval, het vlees-
probleem op de eigen consumen
tenmarkt mogelijk opgelost. Maar
de autonome Noordrussische repu
bliek Karelia, om maar een voor
beeld uit vele tenoemen, heeft er
een probleem bij.
Dus neemt het republieksbestuur
tegenmaatregelen. Vanaf 24 sep
tember geen Karelische. export
lemaal vergeten. Een vriendin van
me kwam laatst thuis met de rug
van haar nieuwe mantel onder de
niet te verwijderen lipstick. Opgelo
pen in de metro. Gewoon, uit ja
loersheid".
Minderwaardig
Het zijn de kleine zorgen van de
middenklasse die steen en been
klaagt over toenemende agressivi
teit van de have-nots. "Deze crisis
maakt ons minderwaardig, haalt
het slechtste in de mensen naar bo
ven", zegt Mila. Maar neem het de
minder bedeelden eens kwalijk.
Voor de dagelijkse boodschappen
zijn zij aangewezen op de staatssu-
permarkten, de Produkti. Per dag,
zo is onlangs uitgerekend door een
economisch instituut, moet daar
voor gemiddeld drie uur worden
uitgetrokken.
In de rij dus. Daar is Moskou,
Rusland, een ongewenst aan elkaar
klittende 'familie'. Met elke dag een
nieuwe surprise. Plotseling zijn er
geen sigaretten meer. "Dan", zegt
typiste Ksenja, "is er thuis ruzie.
Waarom heb je dan ook niet giste
ren een paar sloffen tegelijk ge
kocht, stommerd". Maar de volgen
de dag is het brood weg. De dag er
op de eieren. De onheilsboodschap
dat Moskou door gebrek aan ar
beidskrachten bij de oogst en door
transportproblemen maar op 30
procent van de aardappelvoorraad
voor de komende winter kan reke
nen, veroorzaakt een run op de win
kels die dit 'armeluis-voedsel' nog
in huis hebben.
Hoge prijzen
Op de 'prive-markten' in Moskou,
waar boeren uit alle hoeken van de
Unie hun produkten aanbieden,
blijft het niettemin verhoudingsge
wijs rustig. De oorzaak: de hoge
prijzen. Bij een maandsalaris van
200 roebel (officieel 650 gulden, spe
ciale toeristenkoers 65 gulden en op
de zwarte markt 12,5 florijnen) is
een kilo vlees voor 50 roebel of een
zakje aardappelen voor 2 roebel de
kilo een hele uitgave.
Maar ongeacht de prijs: de relatief
kleine voorraden op de markten
kunnen een stadsbevolking van
ruim tien miljoen geen soelaas bie
den. Dus dreigen de krantekoppen.
Van de Komsomolskaja Pravda bij
voorbeeld: HONGERSNOOD?
Geen aardappelen meer, wat gaat
dat betekenen voor de gepensio
neerden, de studenten, de arme
mensen, vraagt het blad zich af.
Zeventig procent van de 280 mil
joen Sovjet-burgers leeft op of on
der de armoedegrens. Wat te doen
als aan alles gebrek is? Staken, de
monstreren, saboteren en stelen.
Van degenen die het wel hebben.
In de landelijke maar armoedige
boerendorpjes rond Moskou ver
dwijnen de groenten en aardappe
len uit de tuinen en de jam uit de
kelders. Dieven. "Voorzover ik me
kan herinneren gebeurde dat alleen
maar kort vóór de hongersnood van
1947", klaagt de bejaarde Matryona
tegen het dagblad van de commu
nistische jeugdbeweging.
Dit is dus een heel slecht teken.
Staatsgreep
De mensen zijn bang en woedend
tegelijk. Bang voor elkaar, voor het
leger, de KGB, de toekomst. Woe
dend op 'de communisten', die "ons
mooie moedertje Rusland hebben
verziekt". Joeri, een amateur-com
putertechnicus, in zijn piepkleine
keuken, met de wodkafles binnen
handbereik: "Er komt een staats
greep. En een burgeroorlog. Want ik
pik het niet langer. Dat auto-onge
luk met Jeltsin, dat was een duide
lijke aanslag. Als hij het niet had
overleefd, was ik de straat opgege-
gaan. Met m'n pistool. En ik zou niet
de enige zijn geweest".
Vremja, het tv-journaal, toont
avond aan avond beelden van de
aardappeloogst. Het is om radeloos
van te worden. Oude vrouwen halen
meer van bouwmaterialen, hout,
drukinkt en andere produkten. Uit
het 'boycot-telegram' aan de voor
zitter van de nationale Opperste
Sovjet: "Provincies en republieken
weigeren ons te bevoorraden. Ze
willen wel onze produkten. Maar
onze winkels zijn leeg, er zijn sta
kingsdreigementen, de sociale
spanningen groeien".
Onverschilligheid
Officieier kan het niet, zo'n stap.
Achterbakser wel degelijk. Dinsdag
onthult Vjatseslav Roenisjkov, chef
van de afdeling 'Strijd tegen Ver
duistering van Socialistisch Eigen
dom' van het ministerie van binnen
landse zaken, dat Moskou thans
niet alleen negen miljoen eieren
moet ontberen, maar ook 16,5 dui
zend ton melk en duizend ton yo
ghurt.
In 650 Moskouse winkels was
geen vlees te krijgen, in 1803 geen
suiker. In andere steden is het niet
beter, zegt Roenisjkov, en terloops
kondigt hij het volgende tekort aan:
medicijnen. Zelfs als alle producen
ten hun plancijfers halen, kan de
vraag maar voor veertig procent
worden gedekt. Gecombineerd met
importen wordt de markt mis
schien voor zeventig procent ge
dekt.
In dit geval is de oorzaak weige
ring van buitenlandse bedrijven
voor levering, omdat de Sovjet-kant
niet heeft betaald, zegt Roenisjkov.
Maar hoofdschuldige aan de gigan
tische tekorten is, dat weet hij ze
ker, onverschilligheid, van hoog tot
laag. "Het kan niet alleen aan de ma
fia worden toegeschreven", voegt
hij eraan toe.
Even tevoren had Roeniskjov uit
gelegd. dat zijn dienst dit jaar
188.000 economische delicten had
ontdekt en daarbij 132 miljoen roe
bel geconfisceerd. Hele voorraden
waren uit de fabrieken, al dan niet
via coöperaties als tussenpersonen,
richting zwarte markt verdwenen.
Wie deze Gordiaanse knoop van uit
nood geboren eigenbelang, econo
mische corruptie, sabotage en een
steeds onverschilliger en moedelo
zer bevolking weet te ontwarren, is
politiek gezien spekkoper. Mis
schien is het wel Anatoly Sobtsjak,
de radicale burgemeester van Le
ningrad. Hij reisde naar Amerika,
verklaarde Leningrad tot vrijhan-
delsgebied en onderhandelde met
de Amerikaanse Howard Simons-
groep over een supermarktketen in
de Sovjetunie, met de eerste vesti
ging in Leningrad. Te openen vol
gend voorjaar.
Tweederde van de Europese,
Aziatische en Amerikaanse waar zal
worden verkocht tegen roebels, de
rest voor harde valuta. "De prijzen",
zo zei directeur Simon bij een re
cent bezoek aan Leningrad, "zullen
hoger liggen dan in de staatswin
kels". Maar de Amerikaanse onder
neming wil ook een sociaal gezicht.
Klanten uit de lagere-inkomens-
groepen kunnen een speciale pas
krijgen die hen recht zal geven op
'substantiële kortingen'.
Het woord is aan de politici, die
vooralsnog ruziënd balanceren op
het koord van de sociale explosie.
De Amerikaan wenst niet een joint-
venture op te zetten, maar de keten
geheel in eigen bezit te houden. Dat
kan, gezien het huidige politieke
klimaat, dus nog enige tijd duren.
Te lang waarschijnlijk.
DHAHRAN Kapitein Humphrey
schaamt zich nog steeds een beetje
voor het comfort dat hij en zijn
mannen genieten. De eenheid
vertoeft niet in het verzengende
zand van de woestijn, zoals het
merendeel van de 140.000
Amerikaanse soldaten, maar
verblijft op het asfalt van een
parkeerplaats 'ergens' bij een haven
langs de oostkust van Saudi-Arabië
(denaam mag om
veiligheidsredenen niet worden
genoemd).
Geen snikhete tent, maar gekoelde
barakken bieden onderdak aan de
bemanning van deze batterij (1 le
brigade Air Defence Artillery)
Patriot-raketten. "Maar als het
moet", zegt de commandant ter
verontschuldiging, "verplaatsen we
ons zonder problemen naar het
zand".
De Patriot-raket (Nederland heeft
deze peperdure wapens van
Amerikaanse makelij ook in zijn
arsenaal) is een vitaal, misschien
wel het belangrijkste
luchtafweersysteem voor de
Amerikaanse en overige troepen in
Saudi-Arabië. Tot op zeer grote
hoogte (het juiste getal is geheim)
en binnen zo'n straal van 100
kilometer kan dit door computer
geleide projectiel alles wat
rondvliegt onderscheppen en
vernietigen. Tenminste, dat staat in
de gebruiksaanwijzing van de
fabriek.
Geheim
Voor de oostelijke provincie
betekent dat de verdediging van het
luchtruim boven alle belangrijke
havens, olie-installaties en steden
als Dhahran. Damman en Al
Khobar. Een geruststellende
gedachte, nu de Iraakse dictator
Saddam Hussein opnieuw heeft
gedreigd "alle wapens", dus ook de
gifgasraketten, te zullen inzetten in
geval van een Amerikaanse aanval
op Kuwayt of Irak.
Bekend is echter dat de Patriot
raket vanwege de hoge kosten
relatief weinig op zijn trefzekerheid
Amerikaanse soldaten op wacht in de woestijn
Amerikanen
u'achten in de
woestijn op wat
komen gaat. "Ze
komen maar op;
we lusten ze
t
t ^4.
is getest. Toch heeft kapitein
Humphrey er alle vertrouwen in.
"Er is geen enkele reden om aan te
nemen dat de Patriot zijn werk niet
/id doen", zegt hij koelt jes. Hoe het
allemaal in zijn werk gaat. mag hij
niet laten zien. Geheim Slechts de
opstelling van de
lanceerinrichtingen op
kiepauto's gelijkende platte trucks
waarvan de laadbak omhoog staat
mogen worden bekeken.
Volgens een woordvoerder van
Amerikaanse
legervoorlichtingsdienst is het
sowieso al "heel bijzonder" dat
de
journalisten tot deze militair
"uiterst gevoelige" plaats zijn
toegelaten. En het moet gezegd dat
het uitzonderlijk is, want tussen de
buitenlandse verslaggevers loopt
ook een medewerker van de
Russische Prawda driftig te
fotograferen. Niemand had dat
enkele maanden toch voor mogelijk
gehouden.
Zenuwcentrum
In feite stelt de batterij Patriots wat
betreft de hoeveelheid materieel en
manschappen niet veel voor.
Behalve die vrachtauto's, waarvan
per eenheid zes projectielen
kunnen worden gelanceerd, staan
er op de parkeerplaats een paar
generatoren, tenten,
paraboolantennes op palen en een
groot vierkant onbeweeglijk
radarscherm. Het zenuwcentrum,
dat wil zeggen de vuurgeleiding. zit
in een van die (overigens slecht
gecamoufleerde) tenten.
Omdat Humphrey weigert daarover
verder uitleg te geven doet een
Franse collega dat en passant. Hem
is het ooit eens gedemonstreerd op
een militaire
luchtvaarttentoonstelling in Parijs.
Terwijl de kapitein sceptisch
toekijkt tekent hij op een papiertje
het radarbeeld en een denkbeeldig
computerscherm waarop experts
de soorten vliegende objecten
kunnen identificeren. De
computers in de raketten kunnen
dat ook en aan de hand van de
informatie die ze bij de lancering
meekrijgen het grondstation kan
onderweg nog correcties doorgeven
kan het doel precies worden
opgezocht. Mits de juiste gegevens
zijn doorgegeven, kan het niet
voorkomen dat een Patriot per
ongeluk een verkeersvliegtuig naar
beneden haalt. Kortom, een
levensecht bizar computerspelletje
waar echter heel veel van afhangt.
Als alles werkt zoals het moet, dan
hebben de Amerikanen op deze
raketbasis weinig te vrezen. Toch
dreigt er een gevaar, vertelt
Humphrey. De batterij is een ideaal
doel voor Iraakse infiltranten. Er
wordt serieus rekening mee
gehouden dat saboterende
commando's al in Saudi-Arabie
zijn. Naar binnen geglipt met
duizenden vluchtelingen toen Irak
vorige week de grens met Kuwayt
openzette. Vandaar dat het
immense parkeerterrein is
omgeven door schuttersposten, uit
zandzakjes en stukken hout
opgetrokken posities, die bij een
vuurgevecht dekking moeten
bieden.
Heel anders
De soldaten die wachtlopen denken
echter dat het niet zo'n vaart zal
lopen. "Ze komen maar", zegt
Stanley. "We lusten ze rauw". Voor
hem zit het er over vijf minuten op.
Terug naar de airconditioned barak.
Een hamburger wacht op hem.
Maar die smaakt hem minder goed.
"Er zit geen varkensvlees in, de
Saudi's willen dat om
godsdienstige redenen niet. Maar
dan is zo'n hamburger toch heel wat
anders. Misschien stoppen ze er wel
kamelevlees in. weet jij veel".
Hij lacht zuur. Voor soldaat Stanley
zit er niets anders op dan die
hamburger snel weg te spoelen. Met
heel veel cola. De onmisbare
raketbrandstof voor iedere
Amerikaanse soldaat
GEESTELIJK LEVEN
Vrijgemaakte schooldag in teken "KS'
KAMPEN (GPD) - Prof.
Klaas Schilder mag dan om
standig herdacht worden in
zijn honderdste geboortejaar,
het zit er niet in dat de Gere
formeerde Kerken (vrijge
maakt) hem heilig verklaren.
Dat is de enig mogelijke con
clusie na een bezoek aan de
jaarlijkse 'Hogeschooldag' in
Kampen, die dit jaar in het te
ken stond van 'KS', zoals de
vrijgemaakten hun voorman
graag noemen.
De Hogeschooldag trok gisteren
rond de vijfduizend bezoekers,
meest complete gezinnen, maar
ook veel jongeren in groepsver
band, naar het IJsselstadje. Tradi
tiegetrouw zorgden zij voor zeven
stampvolle kerken, waar de hoog
leraren van de universiteit lezin
gen hielden over verschillende
aspecten van het werk van de
man die aan de wieg stond van
hun kerk.
De dag is bedoeld om de ver
bondenheid tot uitdrukking te
brengen tussen het kerkvolk en
de Theologische Universiteit, de
enige predikantenopleiding in
Nederland die geheel zonder
overheidssubsidie draait.
Hoewel waarderende woorden
over Schilder (1890-1952) natuur
lijk de overhand hadden, werd de
sigarenmakerszoon uit Kampen
ook zeer kritisch bejegend. Dat
gebeurde met name tijdens het af
sluitende forum, de enige bijeen
komst op de Hogeschooldag waar
de bezoekers ook eens wat terug
mochten zeggen tegen de heren
hoogleraren.
Prof. dr. K. Veling liet merken
een ongemakkelijk gevoel te krij
gen van Schilders 'radicalisme'.
Zijn wijze van polemiseren was
hard en getuigde van weinig ge
voeligheid. "Hij schoot nogal
eens door zijn remmen", aldus
Veling, die ook klaagde over de
moeilijke schrijfstijl van Schilder
en zijn neiging om naar moeilijke
en bij voorkeur Latijnse woorden
te grijpen waar dat helemaal niet
nodig was.
Daarnaast was Schilder vol
gens Veling "geen man die hel
voor eens en voor altijd heeft ge
zegd". Zijn opvattingen zijn veel
al voor discussie vatbaar, wat te
gelijk ook het stimulerende is van
Schilder.
Pref. dr. J. Douma beaamde dat
door erop te wijzen dat Schilders
invloed op de Nederlandse sa
menleving zeer gering is geweest.
"Het geniale ontbrak in zijn werk.
maar dan nog resteert er voldoen
de om nu nog vruchten van te
plukken". In een later stadium
merkte Douma op dat Schilder de
vrijgemaakten heeft opgescheept
met een "misplaatst 'ware kerk'-
ïdee". dat het kerkgenootschap
veel schade doet, maar vooral ook
een sta-in-de-weg is bij het ver
vullen van de roeping in de sa
menleving. "Schilder begon
breed met zijn opvattingen over
christendom en cultuur, maar hij
eindigde smal", aldus Douma.
In tegenstelling tot zijn collega
Douma bleek prof. dr. M. te Velde
juist wel waardering te hebben
voor het 'scherpslijpen' waarmee
Schilder zich bezighield. Hij was
op een gezonde manier scherp
door op grond van Schrift en be
lijdenis te zeggen wat waar is en
wat vals, meent Te Velde. Het ty
pische van het christendom van
onze tijd is volgens Te Velde dat
de waarheid niet meer gezegd
mag worden. Alles wordt met
grenzeloos relativisme en grote
lauwheid onder de paraplu van
het geloof toegelaten. "Ook bij
ons zit dat in de lucht", aldus Te
Velde tot zijn gehoor. Hij riep op
om "in alle liefde" te onderschei
den waar het op aankomt.
Behalve via lezingen konden de
Hogeschooldagbezoekers ook via
een diaserie en een tentoonstel
ling kennis nemen van Schilders
leven en werken. En wie daar niet
genoeg aan had, kon altijd nog de
stad in, want Kampen heeft heel
wat herinneringen aan Schilder.
Hij werd er geboren, groeide er
op, deed er zijn studie en keerde
er na twintig jaar pastoraal werk
in vijf gemeenten in de Randstad,
in 1933 als hoogleraar terug. Na
zijn conflict met de synode van de
Gereformeerde Kerken in 1944 en
de daaropvolgende breuk, werd
Schilder stichter en leidsman van
de theologische opleiding van de
vrijgemaakten, tot aan zijn dood
in 1952.
Omringd door anderê kerkelijke voorgangers houdt het hoofd van de
Russisch-Orthodoxe Kerk. Alexi II, het verloop van de discussie in de
Opperste Sovjet nauwgezet in de gaten. (foto AP)
Moskou stemt
in met nieuwe
godsdienstwet
MOSKOU (Kathpress-AP) - De
Opperste Sovjet, het parlement
van de Sovjetunie, heeft gisteren
in principe een wet goedgekeurd
die de grondwettelijke regel van
de vrijheid van godsdienst en ge
weten nu ook in de praktijk moet
veilig stellen. Al een paar jaar
werd door de kerken met span
ning op deze wet gewacht.
De wet. die met 341 stemmen
voor, 1 tegen en 1 onthouding
werd aangenomen, staat religieu
ze groepen toe "organisaties,
broederschappen en genoot
schappen" in het leven te roepen.
De wet garandeert het recht op
studie van en onderricht in gods
dienstwetenschappen.
Verder is vastgelegd dat politici
geen invloed mogen uitoefenen
op religieuze activiteiten. Zo mag
de regering noch atheïstische
propaganda, noch godsdienston
derwijs financieel steunen.
Her parlement slaagde er nog
niet in de 31 artikelen van de nieu
we wet vast te stellen. In een ste
vig debat bleek vooral het gods
dienstonderwijs op scholen nog
een struikelblok te zijn. Een arti
kel om plaatselijke autoriteiten
de bevoegdheid tegeven school
gebouwen na de normale lesuren
open te stellen voor godsdienst
onderwijs. werd op het laatste
moment weggestemd.
De zitting van de Opperste Sov
jet werd bijgewoond door tal van
geestelijke leiders, onder wie pa
triarch Alexi II van de Russisch-
Orthodoxe Kerk. Alexi sprak de
afgevaardigden toe en drong er
bij de regering op aan niet langer
tussen kerk en burger te staan.
Jubileum ds. Van Niel. Ds. H.
van Niel, hervormd emeritus-pre
dikant iri Rijnsburg, viert mor
genavond zijn 50-jarig ambtsjubi
leum. Van zeven tot tien wordt
het echtpaar Van Niel in 'De
Voorhof een receptie aangebo
den.
Avond Petrakoor. Het bekende
Leidse Petra Gospelkoor houdt
morgen in de Petrakerk een infor
matieavond over het nieuwe
gospelproject 'Evenwicht', waar
mee het 20-jarig jubileum gevierd
zal worden. Er zijn daarvoor 150
mensen nodig. Ook in de techni
sche sfeer worden mensen voor
dit project gezocht. Voor de infor
matieavond kunnen geïnteres
seerden tussen acht en negen bin
nenlopen. Bellen kan ook: 071-
216143 (Alet).
Jeugdavond. De baptistenge
meente uit Leiderdorp organi
seert morgenavond in wijkge-
bouw 'Zijlkwartier' (V.d. Marck-
str. 19) een jongerensamenkomst
met een jeugdkoor uit Katwijk en
een mime-spel. Aanvang kwart
over acht.
Moker. De kerkelijke omroep
Moker besteedt in de uitzending
van vanavond (van zeven uur tot
half acht) onder andere aandacht
aan het afscheid van ds. H. Hor-
tensius. Ontvangst via FM 105.7
of kabel FM 88.1.
Beroepingswerk
veld.
Gercf. Kerken vrijgemaakt: beroe
pen te Kampen P Niemeyer
Dordrecht.
Gereformeerde Gemeenten: be
dankt voor Zwolle G.J. van Aalst
Benthuizen.
