'Ik durf de uitdaging wel aan'
Handballers in de anonimiteit
Raymom
heeft gei
linkenberg (18)
'oetbal-ideale
Eén kans genoeg voor Kuilboer
I y
Henriëtte Warmerdam, handbaltalent met puur Voorhouts bloed
Bal centraal in le>l
imiddenvelder w Leiden
«pil!
sportbijlage 1990 -1991
Van onze medewerker
Frank Bonte
In de regio loopt
1, voldoende hand-
baltalent, maar de
jonge garde be-
weegt zich vooral
in de anonimiteit.
Waar ze zich eigenlijk pas aan
kan onttrekken als ze de over
stap maakt naar een op lande
lijk niveau spelende club.
Maar voor velen is die overstap
groot.
Irma van der Bosch (22) van
tweede divisionist HVS is al en
kele jaren een hoog genoteerde
basisspeelster van de Stomp-
heeft haar in het recente verle
den al eens benaderd. Zonder
resultaat. Irma vindt handbal
een leuke sportieve tijdpasse
ring maar voor baar moet het
daar maar bij blijven. "Twee
maal, driemaal trainen is voor
mij genoeg".
Ingeborg Henkes, 25 jaar, van
Olympia '72 uit Wassenaar, is
ook al eens benaderd door Hel
las. De cirkelspeelster: "Eigen
lijk ben ik al te oud, maar als ik
gevraagd zou worden,
niet. Alleen was Hellas mij te ver
weg".
Bij de mannen ligt het allemaal
anders. In die zin dat zich tot op
de dag van vandaag geen trek
pleister als Foreholte bij de
vrouwen heeft aangediend. De
hoogst spelende ploeg bij de
mannen in de Leidse regio is Sa-
turnus. De tweede divisionist
eindigde in de vorige zaalcom
petitie na een moeizaam begin
toch nog op de vierde plaats van
de ranglijst. Als debutant was
dat geen slechte prestatie. In de
jonge Leidse ploeg zit wel talent
zoals Nico Mooren, rechterop-
bouwer (23) en Dirk Klok, lin
keropbouwer (ook 23). Maar
de Haagse eredivisionisten Hel
las en Hermes is voor hun nog
weinig belangstelling getoond
Een heel pril talent dat door Sa
turnus terecht wordt gekoesterd
is Marcel Nieuwenhuis die bij
de Saturnus-jeugd als hoek- en
cirkelspeler al een reputatie
heeft gevestigd. Met zijn zestien
jaar is hij nog niet opgesteld in
het eerste mannenteam. De
technische leiding van Saturnus
is zuinig op dit eigenlijk enige
echte, grote jonge handbalta
lent.
Via de weg van meetrainen met
de selectie zal hij in de nabije
toekomst de sprong naar de Sa-
turnus-top moeten maken. Am
bitieus is hij zeker. "Als ik door
kan dringen tot de nationale top,
de eredivisie, dan zet ik daar al
les voor opzij", zegt de belofte
van de Leidse club.
Van onze redacteur
Rob van der Zanden
Op zoek naar
handbaltalent
- ~<J mag het
technisch kader
1*^» van Foreholte
graag in
andermans keuken neuzen.
Toch heeft de Voorhoutse
eredivisieclub zelf een
behoorlijk potje op het
vuur staan in de persoon
van Henriëtte
Warmerdam. Het is
afwachten of de 17-jarige
opbouwster de stap naar
het keurkorps van Jan
Kecskeméthy straks
definitief maakt, maar zelf
is ze in elk vastbesloten om
er alles aan te doen. En dat
ze handbalgaven heeft,
lijkt niet aan veel twijfel
onderhevig. "Het feit dat
Jan mij vanuit de jeugd al
mee liet trainen vond ik
niet alleen een eer, maar
ook een teken van
waardering".
Warmerdam was in de junioren
van Foreholte wekelijks goed
voor een half dozijn doelpunten.
Die vlotte produktie zal snel
stokken nu de blondine is door
gedrongen tot de selectie van
Kecskeméthy. Want zo gemak
kelijk als in de jeugdjaren zal het
vanaf nu niet meer gaan. Het
gTotere werk wacht voor het
Voorhoutse talent en dat beseft
ze zelf terdege.
Ze heeft vorig seizoen al een
beetje mogen ruiken aan het
nieuwe niveau. Speelde wat
competitiewedstrijden met het
tweede en trainde een keer per
week met het eerste team. Dit
seizoen zal ze vooral fungeren
als opbouwster van het tweede
team, dat aan het einde van de
vorig jaargang grotendeels
leegliep na het kampioenschap.
Warmerdam voelt zich nog niet
de persoon die de lijnen moet
uitzetten in het onervaren en
sterk verjongde reserve-team.
"Maar ik dun de uitdaging wel
aan. Zoiets moet vanzelf groei
en. Er zijn eigenlijk ook niet zo
veel andere mogelijkheden in
het team. Van de routiniers is al
leen Elly Hoek gebleven. Ik
kom dus al snel in aanmerking
voor de rol van middenopbouw-
ster".
Onderdanig
De studente aan de RIO-han-
delsschool wil straks dolgraag
in het eredivisieteam van de
groen-witten spelen. Maar het
pad van op handen gedragen
jeugdster naar onderdanige se
nior is lang en bovendien be
zaaid met voetangels en klem
men. "Tijdens de partijtjes op de
trainingen merk je het verschil.
Het gaat allemaal veel sneller.
Vooral taktisch kom ik dan te
kort. In de jeugd was het schie
ten en weinig nadenken, het was
meestal voldoende. Nu ben ik
tot de ontdekking gekomen dat
Henriette Warmerdam: "Mijn studie is belangrijk, maar ik ben bereid
veel vrije tijd in Foreholte te steken". (foto Henk Bouwman)
ik eigenlijk niet eens een goede
schijnbeweging heb. Ook heb ik
geleerd om taktisch goed te lo
pen. Allemaal dingen waar ik in
de jeugd niet bij stilstond".
Ze kon het vanwege haar lengte
en kracht allemaal te gemakke
lijk af in de juniorentijd. "Ik
handbal al vanaf mijn zevende
bij Foreholte, in elk team was ik
de langste". Nu moet ze er voor
werken. Daar is ze overigens
niet te beroerd voor. "Mijn stu
die is belangrijk, maar ik ben be
reid om veel vrije tijd in Fore
holte te steken. Handbal vind ik
een heerlijke sport. Ik weet dat
velen daar anders over denken.
Op school kijken ze me nog
steeds vreemd aan als ik zeg dat
ik alleen maar handbal, maar ik
zou er niet mee kunnen stoppen.
Een tijdje geleden heb ik tennis-
spullen aangeschaft. Na een
Moeder
Misschien heeft ze het van haar
moeder, Ans Warmerdam. Als
Ans van Kesteren speelde zij ja
ren geleden in het eerste vrou
wenteam van Foreholte. Zover
heeft haar dochter hét nog niet
geschopt. "Maar het is nu ook
wel wat anders dan vroeger",
zegt moeder. "Nu moet je van
goede huize komen om in het
eerste te komen. Het is allemaal
erg professioneel geworden en
er zijn veel niet-Voorhouters bij
gekomen".
De balans van echte dorpelin
gen en import-handballers zal
voorlopig niet in evenwicht
worden gebracht. Daarvoor is
het aantal talenten in Voorhout
te gering en zijn de ambities van
de club te groot. "Het zou niette
min een goede zaak zijn als er
weer eens een echte Voorhoutse
meid in het eerste team speelt",
zegt Henriëtte Warmerdam.
"Ik ben er in gedachten al een
beetje mee bezig. Spelen voor
een volle zaal heb ik nog niet
meegemaakt, maar het lijkt me
schitterend. Nu zie ik er nog een
beetje tegenop. Het is toch de
landelijke top waar je voor aan
het werken bent. Om dat te be
reiken zal ik nog veel moeten le
ren. Ik neem nu nog een voor
beeld aan speelsters als Christi
ne Knigge en Marianne Bult
(twee ex-Foreholte-opbouw-
sters). De kracht van Knigge en
het taktisch inzicht en de tech
niek van Bult. Daar kan ik van
genieten".
Boriceanu
Ze mag zich gelukkig prijzen
dat in Voorhout het neusje van
de zalm op oefengebied aanwe
zig is. De Tsjechische hoofdtrai
ner Jan Kecskeméthy en de
Roemeense Boriceanu, die be
halve eerste-teamspeelster ook
trainingen gaat verzorgen, kun
nen veel ervaring en techniek
overbrengen op de beloftes.
"Wat dat betreft kun je nergens
beter zitten dan hier. Voor mijn
ontwikkeling is het goed dat ik
steeds op mijn zwakke punten
wordt gewezen. Kecskeméthy
kan dat wel eens op een grove
manier overbrengen, maar daar
stoor ik me niet aan. Als je dat
doet moet je stoppen".
Handbal is niet alleen fysiek
hard, ook geestelijk.
Hoewel haar nichtjes Astrid en
Mirjam van Kesteren ook te
boek staan als toekomstige eer-
ste-teamspeelsters, lijkt War
merdam de voornaamste kandi
daat voor een basisplaats op ter
mijn. "Misschien breken er in de
loop der jaren meer Voorhoutse
talenten door. De jeugd krijgt
bij Foreholte steeds meer aan
dacht. Vroeger was alles belab
berd geregeld. Dan hadden we
soms niet eens een trainer. Nu
gaat vooral Boriceanu veel aan
dacht schenken aan de junio-
De club met het grote 'water
hoofd' krijgt straks ook nog een
stevige romp.
ju jj) r UMMi "s fjCT
sportbijlage 1990 -1991
De bal staat
centraal in het
V leven van
Raymond
f 0 Klinkenberg.
Voor zover de 18-
jarige middenvelder van w
Leiden geen andere
verplichtingen heeft, is hij
met bal en al te vinden op
één van de trapveldjes in
de buurt van Leiden. Voor
de variatie grijpt hij in de
achtertuin ook nog wel
eens naar de shuttle, maar
in hoofdzaak bepaalt niet
de veder- maar de voetbal
de vrije tijd van de Leidse I
meao-scholier.
Zelfs tijdens zijn vakantie in het
zonnige Joegoslavië ligt de bal
bovenop zijn handbagage. "Ik
vind het al erg genoeg, dat ik de
eerste tien dagen van de voorbe
reiding op het nieuwe seizoen
heb moeten missen", treurt
Klinkenberg. "Daarom heb ik in
mijn vakantie maar wat extra's
gedaan. Ik sta te popelen om de
wei weer in te gaan. Voor het zo
ver is moet ik wel wat aan mijn
conditie hebben geschaafd, ook
al beschik ik van nature over
een behoorlijk loopvermogen".
Vroeg
Maar voetballers van het kaliber
Klinkenberg moeten na de zo
merstop ("Die hoeft om mij niet
zo lang te duren") hun conditie
een aardig eind opvijzelen. De
vroeg doorgebroken junior, die
al vanaf zijn vijfde bij Leiden
voetbalt, vindt het al heel wat
dat hij sinds een half jaar in de
zaterdag tweede klasse mag ac
teren. "Grote idealen heb ik als
voetballer niet. In het eerste van
Leiden reken ik nu wel op een
basisplaats. Veel verder kijk ik
Raymond Klinkenberg: "Ik neem af en toe te veel hooi op mijn vork".
niet, al hoop ik ooit nog eens in
de eerste klasse te kunnen voet
ballen. Het liefst natuurlijk met
Leiden. Maar als ik er sportief
beter van word, zou ik in de toe
komst ook naar een andere club
kunnen overstappen. Net zo als
Rob Bink, die van Leiden naar
Quick Boys is verhuisd".
De 'leegloop' bij Leiden, dat ook
Eric van Doeselaar, Ronald van
Wattum, Ruud Boot, Aijan Wil
ting en Hassan Kartan zag ver
trekken, levert volgens Klinken
berg alleen problemen op in de
voorhoede. Voor de gemakke
lijk scorende Rob Bink ziet de
middenvelder bij Leiden zo
gauw geen alternatief. "In de an
dere linies zit het wel goed. Er
zullen wel enige jonge spelers
moeten worden ingepast, maar
als dat net zo soepel gaat als in
mijn geval, zal dat geen proble
men opleveren. Ik ben van alle
kanten begeleid en gecoacht.
Vooral Paul Kerkhof, met wie ik
centraal op het middenveld
speel, heeft mij goed wegwijs
gemaakt".
Leren
Klinkenberg beperkt zijn con
tacten met de wat oudere garde
overigens tot op en rond het
veld. Als hij in zijn vrije tijd gaat
voetballen, komt hij ook nog
wel eens gabbers tegen, maar
voor een avondje stappen kiest
hij bij voorkeur leeftijdgenoten
uit. "Dat lijkt me logisch. Ik zit
nog op school, die oudere jon
gens hebben het natuurlijk over
hun werk. Over het algemeen
bevalt de sfeer in de ploeg mij
prima. Als het moet, trek ik mijn
mond wel open. Dat heb ik op
school ook wel geleerd, want in
de commerciële richting die ik
volg moet je je kunnen verko
pen".
Toch houdt Klinkenberg zich
bij Leiden meestal koest, sim
pelweg omdat hij nog weinig te
melden en ontzettend veel te le
ren heeft. Van de vertrokken
trainer Hennie Beerenfenger,
die hem een basisplaats bezorg
de in de periode dat Leiden naar
een bedenkelijke positie in de
tweede klasse afgleed, heeft hij
geleerd zijn krachten goed te
verdelen. "Ik neem namelijk af
en toe te veel hooi op mijn vork.
De nieuwe trainer, Peter Ciere,
moet zijn opleiding tot volwaar
dig amateurvoetballer afron
den. "Over hem kan ik nog niet
oordelen. Ik ken Ciere eigenlijk
alleen van de laatste wedstrij
den van het afgelopen seizoen,
(foto Henk Bouwma
toen hij al een kijkje kwam i
Avontuur
Net als voor Ciere wordt de
nieuwe competitie één groot
avontuur voor Klinkenberg. Dat
komt niet alleen door de nieuwe
samenstelling van zijn eigen elf
tal, maar ook door de vele onbe
kende clubs die in de klasse van
Leiden zijn ingedeeld. "Er zitten
geloof ik ook verenigingen uit
de Betuwe bij. Hun namen zeg
gen me niets. Op zulke tegen
standers kun je je ook moeilijk
voorbereiden. Uitgaande van
onze eigen kracht denk ik dat
goed kunnen meedraaien in de
tweede klasse. Het afgelopen
seizoen eindigden we tenslotte
ook al op de drempel van de eer
ste klasse".
Spits komt goed tot zijn recht bij FC Lisse
Wie bij het eerste
zaterdagelftal van
FC Lisse op zoek
gaat naar jong ta-
I lent, komt niet au
tomatisch bij Ron
Kuilboer uit. Ten eerste is de
Lissenaar met zijn 23 jaar lang
niet de jongste van de selectie
van Wim Eilander. Ten tweede
wil de 1.96 lange kopspecialist
zichzelf niet als natuurtalent
betitelen. Louter door zijn
neus voor doelpunten kwam
hij halverwege het afgelopen
seizoen in de Lisscr hoofd
macht terecht.
Van onze redacteur
Tim Brouwer de Koning
Aanvankelijk overviel de uitver
kiezing Kuilboer, die na zijn
overstap van de zondag- naar de
zaterfdagafdeling van FC Lisse
in het derde elftal terecht kwam.
"Ik vind ook nu nog niet dat ik
tot de beste elf voetballers van
Lisse behoor. Maar in deze
groep, die je gerust een vrien
denteam kunt noemen, kom ik
goed tot mijn recht. We hebben
een elftal zonder uitschieters,
maar we peppen elkaar wel op.
Van ervaren jongens als Leon
van der Zwet en Edward van der
Putten en ook van de trainer heb
ik veel steun gekregen. Tijdens
mijn allereerste wedstrijd, als
pinch-hitter uit tegen Marken,
miste ik drie kansen achter el
kaar. Toch heb ik daarna veer
tien wedstrijd op rij gespeeld".
Nieuwe uitdaging
"Ik was na een paar verloren ja
ren hard aan een nieuwe uitda
ging toe. In mijn juniorentijd
was het me allemaal wat te ge
makkelijk afgegaan. Ik had zul
ke goede medespelers, dat zij
mijn fouten wel goedmaakten.
Ik moet af en toe achter mijn
vodden worden gezeten. Bij de
zondag hoefde ik er ook niet zo
veel aan te doen. Toen Eilander
mij opstelde, was mijn conditie
ook nog niet optimaal. Ik heb
het einde van het seizoen dan
ook niet helemaal ongeschon
den gehaald, hoewel ik een erge
re terugval had verwacht. Maar
na een paar weken rust heb ik
nu weinig last meer van mijn
knieblessure. Ik zal alleen hard
aan mijn conditie moeten blij
ven werken. Ik moet er voor zor-
Ron Kuilboer:"Wij bewijzen
dat we ook zonder routine de top
van het Nederlandse amateur
voetbal kunnen halen".
(foto Henk Bouwman)
gen dat ik wat meer allround
word".
Na een welbestede vakantie is
Kuilboer, in het dagelijks leven
verkoper binnendienst van een
sportgroothandel, precies op
tijd voor de voorbereiding op
het nieuwe seizoen. "Ik begin in
principe weer op nul. De ver
wachting is wel dat ik met Mark
Ens en Erik Kattenberg de voor
ste linie van FC Lisse zal vor
men, maar je moet het toch al
tijd maar weer bewijzen. Bang
voor concurrentie ben ik niet. Ik
weet wat ik kan en wat ik niet
kan. Soms kom ik in het spel
niet voor. Maar ik heb in princi
pe aan één kopkans voldoende
om te scoren. Het afgelopen sei
zoen maakte ik er een stuk of
vier".
Behouden
Mede dank zij de inbreng van
Kuilboer bleef FC Lisse behou
den voor de eerste klasse. "Daar
horen we zonder meer thuis, a)
vind ik dat de club het nog wat
te amateuristisch aanpakt. Als
het goed is moeten wij dit sei
zoen presteren wat Katwijk vo
rig jaar al deed: meedraaien in
de subtop met als het even kan
een periodetitel. Al die derby's
vind ik trouwens prachtig. Dub
bel zo veel publiek, zelfs in Lis
se, waar de mensen helaas nog
niet storm lopen voor het voet
bal. Kritisch zijn ze hier trou
wens wel, ze verwachten
meteen het hoogste van ons".
Voorheen liet Kuilboer zich,
ook op het veld, nog gemakke
lijk beïnvloeden door wat er om
hem heen gebeurde. "Die tijd is
voorbij. Ik reageer niet meer op
het publiek. Ik ben ook heel erg
met het voetbal bezig. De wed
strijd begint voor m(j in wezen al
op donderdagavond, na de trai
ning, of eerder nog, al op maan
dag. Uitgaan op vrijdag is er niet
bij. Toen ik nog op zondag voet
balde heb ik gemerkt hoe een
avondje stappen van invloed
kan zijn op de wedstrijd'.
"Ik doe het natuurlijk niet al
leen voor de faciliteiten die we
genieten, ook al ik vind die wel
prettig. Mijn doel is om met FC
Lisse het hoogste te bereiken.
Juist met deze jonge onervaren
groep is dat zo leuk. Wij bewij
zen dat we ook zonder routine
de top van het Nederlandse
amateurvoetbal kunnen halen".
