'Ik ben nog volop in ontwikkel g'
Dank zij Oranje
uit anonimiteit
Avanti wil gevestigde macht worden
Toptalent Keen
voortrekker Avanti
'Ruige jongen? Dat valt wel mee'
sportbijlage 1990 -1991
zichzelf om
schrijft als een
'duwbak' bin
nen de club is
duidelijk: "Natuurlijk zijn
we dolblij met Trinko
Keen en de andere aan
winsten. Vorig jaar was
een raihp, zowel qua sfeer
als qua prestaties. Er moest
gewoon iets gebeuren.
Allereerst hebben we de
reeds bestaande 'Stichting
topsport Hazerswoude'
nieuw leven ingeblazen.
Deze stichting, bestaande
uit Walter Jansen, mijn
persoontje en mogelijk
straks Nico Stolwijk, staat
juridisch gezien los van
Avanti. Wij onderhouden
de contacten met de spon
sors en contracteren en be
talen de spelers.
We
pen ons 'hospitality-plan'.
De Avanti-hal wordt aan
trekkelijker gemaakt voor
publiek én sponsors. Er ko
men acht b'usiness-seats
met reclame op 't.v gevoe
lige plaatsen', twee keer
t.v. is ons reeds toegezegd.
Daarmee is de sponsoring
vrijwel rond. Voorts con
tracteerden we twee top-
trainers, Niels Albers en
Carel Deken. De eerste
voor trainingen en
coaching. Deken zal naast
de training een stuk orga
nisatie op zich i
we eveneens afscheid. Hij
heeft veel voor de vereni
ging betekend, was een
groot inspirator, maar be
gon te soleren. Vorig jaar
kwam daar dus een eind
aan. Ook binnen de regio
stellen we ons actiever op.
Talenten kunnen hier trai
nen, maar we hebben geen
behoefte clubs leeg te zui
gen. Ons eigen jeugdteams,
vijf erbij acht ik wel nood
zakelijk, moeten namelijk
ook in hun competities
weerstand ontmoeten.
e starten inderdaad met
een nieuw team al was dat
niet echt de opzet. Riet Rob
Turk konden we het niet
eens worden op het finan
ciële en zakelijke vlak. Hij
vertrekt nu naar Eindho
ven (tweede divisie), voor
z'n ontwikkeling wellicht
niet slecht en misschien
zien we hem nog weieens
terug. De Chinees Chen
Sung was op lange termijn
geen aanwinst. Vooral zijn
instelling liet te wensen
over. Hij speelt straks bij
Bartok in Limburg. Robert
de Groot traint wel mee en
gaat straks een deel van de
coaching en begeleiding op
zich nemen. Voor noodge
vallen houden we hem ach
ter de hand.
een zware operatie achter
de rug en wilde geen com
petitie spelen voor Avanti.
Hij kan meetrainen als hij
wil. Datzelfde geldt voor
Paul Haldan, die in België
competitie speelt uit fi
nanciële overwegingen. Op
de individuele toernooien
komt hij wél voor ons uit.
In ons nieuwe team heb ik
alle vertrouwen. Keen,
Mol, De Bruin, Florea, het
zijn niet de minsten. We
willen de zaal weer voller
zien. De nieuwe competi
tie-opzet met play-offs en
met minder maar spannen
der partijen door een soort
plaatsingsssysteem binnen
de wedstrijden, zullen het
tafeltennis aantrekkelij
ker maken. Het wordt dan
ook een belangrijk jaar.
Alles is aanwezig, goede
spelers, prima trainingsfa
ciliteiten en een hernieuw
de zaal. Ik zie dan ook niét
in wat er fout zou kunnen
gaan. We moeten ons dit
jaar nestelen in de top en
een gevestigde macht wor
den".
Van o
e medewerker Bertho Smit
jbest
Het Hazerswoudse Avanti i
eens dé verrassing van de
vaderlandse tafeltenniscompetitie
kunnen worden. Na een aantal jaren
kwakkelen, jaren waarin men
teerde op de individuele successen
van Bettine Vriesekoop en dreef op de reputatie
van coach Gerard Bakker, is het roer om in
Hazerswoude. Een compleet eerste team werd
aangetrokken, men nam afscheid van
hoofdsponsor Maxell en vastgeroeste
structuren werden nieuw leven ingeblazen.
De aanval op gevestigde namen als
TT/Amsterdam en De Veluwe is geopend, een
periodetitel en minimaal een plaats in de play-offs
is het streven. De meeste aandacht zal daarbij
uitgaan naar nieuweling Trinko Keen. De vorig
seizoen door de NTTB tot 'talent van het jaar'
uitgeroepen debutant, verruilde het Wageningse
Shot voor Avanti en zal de kar moeten gaan
trekken.
De negentienjarige Trinko Keen maakte het
afgelopen jaar een flitsende start in de
tafeltenniscompetitie. Met een winstpercentage
van 78% nestelde hij zich in de vaderlandse top
tussen namen als Paul Haldan, Ron van Spanje en
Danny Heister.
Maar ook internationaal deed Keen snel van zich
spreken.
In zijn debuutjaar voor het Nederlands team
verraste
hij alle insiders met spectaculaire overwinningen
op mondiale toppers als Lupulescu en Lindt
tijdens de World Cup in Japan.
Door de organisatie werd hij
daar uitgeroepen tot de meest
veelbelovende speler'. "Het is
onvoorstelbaar snel gegaan met
Trinko", oordeelt bondscoach
Jan Vlieg dan ook vanuit Gro
ningen.
Het tafeltennis werd Keen met
de spreekwoordelijke paplepel
ingegoten. Vader Keen was als
speler en trainer actief in Dren
te. Net als zijn zusters Dieke (ex-
Nederlands kampioen en huidi
ge bondscoach tafeltennisploeg
voor gehandicapten) en Gerdi
(ook tot voor dit seizoen actief
voor Shot) ging Trinko mee.
Zijn lidmaatschap voor de judo
vereniging liet hij er uiteindelijk
schieten: "Ik was geen slechte
judoka, maar nadat ik tijdens
een wedstrijd een keer tegen
een vuist opliep en bloedend de
mat afmoest hebben ze me daar
nooit meer teruggezien". Keen
koos definitief voor tafeltennis
en 'volgde' zijn familie naar het
Wageningse Shot.
Jeugd
Al bij de jeugd bleek hij talent
vol en werd een paar maal natio
naal jeugdkampioen. In de scha
duw van Danny Heister, die het
toernooi won, eindigde hij als
zesde bij de Top Twaalf wed
strijden voor de Europese
jeugd. Vervolgens bleek hij, bin
nen het Nederlands team, ook
bij de senioren prestaties van
formaat te kunnen leveren. Met
o.a. Heister en Haldan moet hij
in staat geacht worden het het
vaderlands tafeltennis de ko
mende jaren internationaal
dicht bij de top te brengen.
Het gaat natuurlijk allemaal niet
vanzelf voor de eerstejaars stu
dent bedrijfswiskunde en infor
matica: "Ik besteed per week
gemiddeld zo'n twintig uur aan
tafeltennis. Het komt neer op
overdag college lopen en 's
avonds trainen in Hazerswoude.
Dat is natuurlijk een flinke af
stand maar ik reis santen met
Merijn de Bruin (ook een Avan-
ti-aanwinst) en we kunnen ook
regelmatig bij TT/Amsterdam
aan de bak voor trainingen".
Een overgang naar TT/Amster
dam had, zo lijkt het, meer voor
de hand gelegen, maar: "Avanti
belde eerst en hun plannen spra
ken me wel aan. Of ze het alle
maal waar weten te maken moet
je natuurlijk afwachten, aan mij
zal het niet liggen. Ik moet goed
presteren om mijn plaats in het
Nederlands team veilig te stel
len, dat geldt ook voor bijvoor
beeld Casper Mol (ook ex-Shot)
en daar kan Avanti zeker van
profiteren".
Niet voor het geld
Volgens insiders verdienen
Avanti-spelers zo'n vijfhonderd
gulden per maand en kunnen zij
daar op wedstrijddagen, aan de
hand van een premiestelsel, tus
sen de twee- en driehonderd
gulden aan toevoegen. "Voor
het geld hoefje het niet te doen.
Van tafeltennis word je niet rijk.
Vergelijk je het aantal uren die
een voetballer maakt met onze
trainingsinzet dan vallen onze
verdiensten natuurlijk in het
niet. Maar dat weet je als je kiest
voor een zogenaamde 'kleine
sport'. Met m'n zus Gerdi pro
beer ik via demonstratiewed
strijden wat extra bij te verdie
nen. Verder hoop ik dit jaar de
interesse te kunnen wekken van
een individuele sponsor, dat
moet toch lukken, dacht ik zo".
"Over mijn mogelijkheden kan
ik zelf moeilijk iets zeggen. Ik
ben nog volop in ontwikkeling.
Het is natuurlijk heerlijk om
veel internationaal te spelen,
maar hoe ver ik nog kom? Aan
de top zijn hele kleine verschil
len ontzettend bepalend, daar
moet ik aan werken, want ik wil
me hoe dan ook bewijzen al is
het alleen maar als morele plicht
ten opzichte van bondscoach
Jan Vlieg en mijn teamgenoten.
Tevreden
Met Vlieg onderhoudt Keen een
bijzondere relatie: "Ik vertrouw
me volledig aan hem toe. Hij is
een psycholoog, tacticus en
rustbrenger binnen de ploeg.
Hij weet veel spanning bij me
weg te nemen. Het is niet voor
niets dat het Nederlands team
weer zo nadrukkelijk in de lift
zit, de ideale bondscoach".
Vlieg is op zijn beurt uitermate
tevreden over Keen. De Gronin
ger staat versteld van diens ont
wikkeling: "Het is ongelofelijk.
Op het EK in Zweden dachten
velen aan een uitschieter. In Ja
pan, tijdens de World Cup, heeft
hij iedereen echter overtuigd.
Vanuit het niets verslaat hij
even grootheden als Lind en
Lupulescu en maakt een Chine
se topspeler het leven zuur! Te
gen Trinko kan niemand 'op
routine' spelen, want dan pakt
hij je. Ja, al kun je niets voor
spellen op dat niveau, we zitten
met Keen, Haldan en Heister na
tuurlijk goed voor de komende
jaren. De Olympische Spelen in
'92 kunnen voor ons wel eens
heel interessant gaan worden".
Nieuwe gezichten
In de nationale competitie zal
Keen de klus moeten klaren met
voor Hazerswoude louter nieu
we gezichten: "Casper Mol (20)
is natuurlijk een prima speler en
heeft bij Shot bewezen over veel
mogelijkheden te beschikken.
Ook hij aast op het Nederlands
team. Merijn de Bruin is m'n
trainingsmaatje, was bij de
jeugd net zo sterk als Heister en
ik. Heeft twee jaar in België ge
speeld. Van de Roemeen Vasile
Florea (22) weet ik alleen dat hij
verschrikkelijk goed is maar net
zo grillig, ik ben benieuwd".
Avanti versterkte zich tenslotte
ook nog met Michel de Boer (20),
ex-DHC.
"Avanti eist een plaats bij de
play-offs, ze hopen echter stie
kem op meer, dat merkje aan al
les. Een verstandige houding.
Als Avanti haar zaakjes organi
satorisch voor elkaar krijgt lijkt
het kampioenschap me inder
daad niet onmogelijk".
sportbijlage 1990 -1991
Ronald van Delft, eendagsvlieg
of belofte bij RB?
Een samenloop van omstandigheden rond de oefenwed
strijd van het Nederlands elftal tegen Rijnsburgse Boys
heeft de voetbalcarrière van spits Ronald van Delft een
zetje in de goede richting gegeven.
De sprookjesachtige invalsbeurt tegen Oranje. Van Delft
zat niet eens op de bank, en de gelijkmaker bij het eerste
balcontact haalden hem uit de anonimiteit van het twee
de elftal. Sinds dat moment heeft de 19-jarige Oegstgees-
tenaar het gevoel er bij te horen, en dat er anders tegen
hem aangekeken wordt. Is hij nu een eendagsvlieg of
daadwerkelijk een belofte?
Van Delft:"Ik ben
het afgelopen sei-
zoen lang buiten
ft beeld geweest om-
W |o dat ik in de sei-
zoensvoorbereiding
geblesseerd raakte aan mijn en
kel. In het begin van de competi
tie liep ik opnieuw een blessure
op ik zes weken niet heb kunnen
spelen. Ik denk niet dat ik een
eendagsvlieg ben, ik zal er hard
voor werken om in het eerste elf
tal te komen. De concurrentie is
enorm groot, ik zal het ook op
moeten bouwen. Ik geloof er ze
ker in dat ik slaag, want bij
Rijnsburgse Boys komt het niet
vaak voor dat een jonge speler
bij de A-selectie zit. Samen met
Peter van Duin ben ik veruit de
jongste van de groep".
Na zijn bliksemoptreden tegen
Oranje deed Van Delft in de na-
competitie opnieuw van zich
spreken. In de verloren uitwed
strijd tegen Geldrop scoorde de
langharige spits twee maal. Hij
telt dus mee. "In de voorberei
ding moet ik me waarmaken, bij
Rijnsburg barsten we van de
spitsen. Ik doe er ook alles aan.
In de zomer heb ik dagelijks
voor mezelf getraind. Een rond
je Oegstgeest met sprintjes, en
ook twee keer per week fitnes
sen. Ik heb ook een kwart-
triathlon gedaan, hoewel ik daar
voorzichtig mee moet zijn. Dat
gaat namelijk ten koste van mijn
explosiviteit. Ik doe sowieso
veel aan sport. Als ik een weekje
stil zit heb ik het gevoel vijf kilo
te zijn aangekomen".
Jeugdtrainer
Hoewel Ronald van Delft fami
liebanden heeft met Rijnsburg,
zijn vader Leo speelde ooit één
seizoen in het eerste van de
Boys, begon hij zijn carrière bij
de zaterdagvierdeklasser Oegst
geest. Een kleinere club waar hij
toch veel heeft geleerd.'Tk had
daar een jeugdtrainer (Dick
Boesveld, red.) die mij ontzet
tend veel heeft bijgebracht. Ik
Ronald van Delft leunt op de verafschuwde dug-out: "Ik geloof er zeker in dat ik slaag, want bij Rijns
burgse Boys komt het niet vaak voor dat een jonge speler bij de A-selektie zit" (foto Loek zuyderdujn>#
trainde individueel met hem,
onder zijn leiding ben ik vol-
wassener geworden". Vervol
gens maakte de scholier aan het
RIO in Leiderdorp de overstap
naar UVS, waar hij in de lande
lijke A-jeugd terecht kwam.
"UVS staat bekend om zijn goe
de jeugdopleiding, dat is ook
goed geregeld bij die club. On
der Bert Jansen (nu trainer bij
ARC, red.) heb ik veel geleerd.
Hij vormde een hechte groep
van het elftal". Even maakte hij
Ruud de Groot mee. "Die is veel
harder. Ik ken hem redelijk
goed en weet ook dat het een
prima man is. Hij is namelijk
mijn gymleraar op school. Elke
keer vraagt hij wanneer ik weer
terugkom naar UVS".
Ruim een jaar geleden speelde
Van Delft zijn afscheidswed-
strijd voor UVS tegen Katwijk
in de LD-cupfinale, om vervol
gens te verkassen naar Rijns
burg. "Ik had een kans om in het
eerste te komen bij UVS. Maar
ik speel liever op zaterdag, dan
kan ik lekker voetballen en erna
gaan stappen in Noordwjjk. Dan
houd ik de zondag vrij voor uit
slapen, huiswerk maken en
mijn vriendin. Speel je bij UVS
in het tweede dan moetje bij een
verre uitwedstrijd om acht uur
verzamelen. Nou, dat zag ik echt
niet zitten".
Geen spijt
bij Rijnsburg
heeft hij geen spijt van zijn be
slissing. "Het is een hele gezelli
ge vereniging. Anders dan UVS,
dat een beetje van dat hoogmoe
dige heeft. Bij Rijnsburgse Boys
krijg je meer waardering en ie
dereen kent elkaar. Aan het eind
van het seizoen belde de trainer
van RCL, Theo de Waard, mij
op. Ook Oegstgeest wilde pra
ten. Ik heb met ze gesproken,
dat vind ik altijd wel leuk. Maar
ik had voor mezelf al besloten
om in Rijnsburg te blijven".
Gezelligheid trekt hem naar
Rijnsburg. De relatie met trai
ner Arie Kurver is zeker niet
slecht, maar veel contact heb
ben ze nog niet. "We spreken el
kaar niet veel. Na Orar\je en
Geldrop-uit kwam hij niet naar
me toe. Het zou ook niet goed
zijn als hij me de lucht in prees.
Ik denk dat hij daarom nog even
wacht".
"Bluffen? Dat moet wel op dit
niveau, maar met mate. Ik blijf
tegen de andere jongens op kij
ken. Hans Zwaan, Hennie Koet
en Wim Driebergen zijn voetbal
lers die mij wel eens goede aan
wijzingen geven". Ook Van
Delft kent de term patat-genera
tie, die door Beenhakker een
tijdje terug gelanceerd werd om
de zwakke mentale weerbaar
heid van de jongeren te typeren.
"De patat-generatie bestaat ze
ker", weet Van Delft, "maar die
voetbalt niet op het hoogste ni
veau. Het is heel simpel. Anders
red ie het gewoon niet".
Een echte
rouwdouw om te
zien, die
Leonard
Pluimgraaf!.
Klein, stevig en
gespierd, gouden
oorbelletje in het
linkeroor, kort
stekeltjeshaar en ogen die
vreselijk brutaal de wereld
in blikken. Kortom, het
prototype van een
bikkelharde verdediger.
Dit jaar brak hij door.
verwierf een vaste plaats
in de hoofdmacht van
Quick Boys: omdat hij
zelfbewust, energiek, maar
vooral meedogenloos is.
Pas 21 jaar oud, heeft hij nu
al de reputatie van
schoffelaar. "Ben ik het
niet mee eens. Wie dat zegt
moet dat voor zichzelf
weten".
Leonard Pluimgraaff, bikkelharde back van Quick Boys
Wat niet wil zeggen dat Pluim
graaff nooit iemand doelbewust
tegen de schenen schopt. In zijn
korte loopbaan als voetballer tot
nu toe, schreef hij, net als vader Verder
Leo in vervlogen tijden, al een
aardige straflijst bijeen. "Dat is
waar. maar dat was vooral vroe
ger. Bij de A-regionalen was ik
geregeld geschorst. Ik ging er
nogal wild in. Te wild. Ik ging
niet altijd voor de bal. Echt on
behouwen. Nu niet meer. Weet
je, het voetbalt nu anders. Ik
speel nu met veel betere voet
ballers, daarom heb ik het ge
makkelijker. Vooral die gasten
achterin, zoals Richard Hooger-
vorst, die hebben enorm veel
routine. Ze zeggen wat je moet
doen. Al die aanwijzingen geven
vertrouwen. En er mag meer op
dit niveau".
Bovendien gebeuren er ergere
dingen op het voetbalveld. "Je
hebt sommige spelers, dat zijn
echte klieren. Die lopen maar te
ouwehoeren tegen je. Ja, dan ga
je er feller op in. Carli is er zo
eentje: die knijpt en bij het ach
teruitlopen trapt hij op je tenen.
Zo'n voetballer moet je harder
aanpakken".
En echt niet omdat Carli in
Rijnsburgse dienst speelt. Al die
opgeklopte emoties, die dorps-
strijd op zijn engst, vindt Pluim
graaff maar niks. "Allemaal
flauwekul, een overblijfsel van
vroeger denk ik. Dat gezeur van
die supporters. En dan nog, er
zit bijna geen Rijnsburger meer
in. Nee hoor, mij maakt het niet
uit. De meeste spelers zijn aardi
ge gasten".
Leonard Pluimgraaff: "Wat is
er nou mooier dan een streekder-
by op Nieuw Zuid?".
Dat hij veel verder kijkt dan nog eens door. naar zijn zeggen,
Nieuw Zuid onderstreept hij de 'normaalste' tegenstander
van het afgelopen seizoen een
flinke pluim te geven. Leonard
van Utrecht, aanvaller van ook
al een concurrent uit een ander
dorp: Noordwijk. "Geen beroer
de gast. En een goede voetbal
ler. Het is te hopen dat hij het dit
seizoen redt. Hij zou alleen nog
wat steviger moeten worden,
dan is hij niet meer van de bal te
zetten. Dan is het een echte kei".
Klinkt sympathiek, zachtaardig
bijna. Maar wanneer de bollen
streekderby's op de rol staan is
het even tijd voor een hersen
spoeling en staat Pluimgraaff op
scherp. Wel zonder valse senti
menten, die sommige van zijn
ploeggenoten, zeker met de fi
nish in zicht, als verlamd op het
veld doen staan. Zoals in het af
gelopen seizoen toen Quick
Boys wederom naast de felbe
geerde hoofdprijs greep. "Bijna
elk jaar tweede, dat is toch niet
normaal. Ik ben nooit bang,
maar veel spelers worden dan
ineens zenuwachtig. Dat zie je
bijvoorbeeld als je met 1-0 ach
ter komt. Dan wordt er te snel, te
krampachtig gevoetbald, gaan
ze lopen zeuren en schelden te
gen elkaar. Vreselijk overdre
ven en nergens voor nodig".
Geen oorlog
Een frisse en onbevangen kijk
op het spel, onder het motto 'het
is geen oorlog tussen de dorpen,
maar toevallig voetballen ze te
gen elkaar'. Wat dat betreft kun
nen de gelouterde voetballers
op hun beurt dus wat van het
'broekie' opsteken. "Zou je wel
zeggen hè, als je het zo bekijkt,
maar het werkt natuurlijk an
ders. Ze snappen het wel, het
komt er alleen niet uit. Dus om
nou te zeggen dat ik ze kan op
peppen...".
Met een grote selectie van 21
man is het in elk geval knokken
geblazen, zeker in de weten
schap dat niemand bij Raboen
onvervangbaar is. "Ik moet nog
maar zien dat ik dit seizoen een
vaste plaats heb. Het is uiteraard
wel mijn streven, maar het zal
zeker in het begin wel moeilijk
worden. Omdat ik dan op va
kantie ben, mis ik de helft van
de voorbereiding. Ik zal er wel
alles voor doen. Dagelijks lopen
op het strand in Griekenland.
Want wat is er nou mooier dan
een streekderby* op Nieuw
Zuid? Je komt de kleedkamers
uit, ziet het schitterende veld en
overal juichende mensen op en
tussen de duinen. Dan krijg ik
echt kippevel".
"Gelukkig ben ik nu uit dienst.
Ik hoef niet meer te reizen van
Harderwijk naar Katwijk. Mijn
diensttijd was toch al verloren
tijd, een waardeloze ervaring. Ik
verveelde me rot, bestuurde
daar een tank, maar dat ding
was meer kapot dan dat hij reed.
Nu voel ik me veel prettiger, met
de zekerheid van een vaste
baan. Dat is lekkerder voetbal
len. Ik werk in de betonrepara
tie, maar als het goed is, ben ik
binnenkort chauffeur op een
geldtransport in Amsterdam.
Klinkt echt als een ruige jongen
hè. Maar geloof me, dat valt wel
