Een opzienbarende ommezwaai
Gert en Hermien na breuk met EO terug in het schnabbelcircuit
'Buiten de
kerk zagen
we niemand
meer staan'
PSALM
'GEZANG
326
ZATERDAG 11 AUGUSTUS 1990
EXTRA
PAGINA 21
Ze weten het nog goed: 1973 was het jaar van het keerpunt in hun leven. Van de ene op de andere dag keerden ze de showbiz de rug
toe. Gert en Hermien deden afstand van het wereldse levenslied om zich heel gedreven te storten op de evangelisatie. Van 'Duifjes op
de Dam', Tros en ander gedoe moesten Gert en Hermien niets meer hebben, hun stemmen waren voortaan exclusief te beluisteren in
EO's 'Muzikale Fruitmand' En ze traden op tijdens samenkomsten met gelovigen in verenigingsgebouwen en kerken. Tussentijds was
er nog het verblijf in Israël, waar ze platen met getuigenis-liedjes maakten. Een terugkeer naar de hitlijsten leek niet voor de hand te
liggen; aan optredens voor een select, gelijkgestemd en dankbaar publiek scheen het duo voldoende te hebben. Eind vorig jaar
bekeerden Gert en Herrrjien zich evenwel geheel onverwacht tot het genre dat ze eens hadden vertolkt en vervolgens verfoeidhet
populaire lied. Tot afgrijzen van hun vaste aanhang concerteerden ze met 'Normaal'; banaler kon eenvoudig niet. Ze hadden nóg een
verrassing in petto: een breuk met hun lijfomroep. de EO. "Hermien en ik zaten ingekapseld. Toen we uit hetartiestenbestaan in het
geloof kwamen, werd ons leven éénrichtingverkeer. We keken niet meer opzij, zagen buiten de kerk niemand meer staan"
door Dolf Ruesink
Tot verbijstering van hun achterban ver
schenen Gert en Hermien eind vorig jaar
op de commerciële zender RTL-Veroni-
que, waar ze hun drastisch bijgestelde
toekomstplannen ontvouwden. 'Eerbied
voor jouw grijze haren' werd na jaren
weer in het repertoire opgenomen, het
duo zei ernaar te verlangen om net als
Cliff Richard gewoon artiest èn christen
te zijn. De microfoons zouden niet langer
uitsluitend opengaan op regionale toog-
dagen en EO-avondjes, Gert en Hermien
verklaarden zich evenzeer bereid op te
draven in bejaardencentra en buurthui-
Een deel van de achterban pikte het
niet. Hier werd een verbond met de dood
gesloten, oordeelden de strengste gelovi
gen. Gert en Hermien, notabene hun
zangduo, lieten zich in met "duivelse
muziek".
De rubriek ingezonden brieven in het
EO-blad 'Visie' was de plaats die door tal
loze gekwetste leden werd gezocht om te
getuigen van hun afkeer tegen de hoe
dan ook opzienbarende ommezwaai van
het duo. De omroep zelf nam terzake
geen standpunt in. Op hun beurt trokken
Gert en Hermien daaruit hun conclusies,
ze verbraken de zo innige band met hun
lijfomroep.
Als klap op de vuurpijl volgde dan nog
het optreden met 'Normaal', de muzikale
schuimkragen uit de Achterhoek.
Prompt werden de laatste, nog overeind
staande evangelisatie-optredens in een
mum van tijd door geschrokken kerkbe
stuurders geannuleerd.
Ingekapseld
"Toen we uit het artiestenbestaan in het
geloof kwamen, werd ons leven éénrich
tingverkeer. We keken niet meer opzij,
zagen buiten de kerk niemand meer
staan", getuigt Gert. Hermien knikt:
"Een kwestie van jezelf isoleren van de
wereld". Gert kan zich geheel in de woor
den van zijn echtgenote vinden: "Zan
gers van christenen waren we, terwijl we
die blijde boodschap naar iedereen had
den moeten uitdragen".
Nog een bekentenis van Gert volgt na
een slok koffie: "Hermien en ik zaten in
gekapseld. Vier tot vijf preken in de
week hoorden we aan, een ander maakt
er misschien één mee. Alles bij elkaar
hebben we wel zeventig jaar in de kerk
gezeten".
Even valt er een stilte op de verbouw
de boerderij in Rossum. Alsof er een do
minee voorbij komt. Gert Timmerman
(54) grist wat paperassen bijeen om het
verhaal van de ommezwaai straks wat te
kunnen onderbouwen. Hermien, 46 jaar
intussen, gaat nog maar eens met de kof
fie rond. De buurvrouw en de fotograaf
uitgezonderd, zal zich deze middag nie
mand laten zien op de zich als een liaan
door het Twentse landschap slingerende
Laarweg.
Na het bidkapelletje achter de plaatse
lijke supermarkt is het de vijfde weg
links en dan de tweede boerderij, alleen
de bevolking van het katholieke Rossum
weet het blindelings te vinden. Drie jaar
geleden kwamen ze er wonen.
Wakker
"Eigenlijk" vertelt Gert, "is de verande
ring toen begonnen". Tot die tijd hadden
ze alleen maar oog gehad voor alles wat
zich in en om de kerk afspeelde, verdui
delijkt Hermien. "Hier werden we wak
ker", luidt de boodschap van Gert, "we
kwamen als protestanten in een puur ka
tholieke gemeenschap terecht, maar ont
dekten al snel dat al die buren en de boe
ren rondom schatten van mensen zijn.
Zij accepteerden ons, trokken geen
scheidslijn, zoals wij altijd deden. Het
noaberfeest, ons eerste optreden voor de
bejaarden na de mis van de pastoor in
zaal Ossenvoort. Ja, hier ging de wereld
voor ons open".
De verandering voltrok zich in snel
tempo. Een herinnering aan een optre
den voor bejaarden in het Limburgse
Weert, Kerstmis 1989. "We zagen de vra-
"Onze advertentie waarin aandacht werd
gevraagd voor een optreden, stond nota-
bene naast deze beledigende brieven af
gedrukt" roept Gert verontwaardigd.
"Wij vroegen dus om rectificatie, kregen
die niet en hebben toen laten weten dat
we niet meer met de EO door het land
konden gaan".
De radio- en tv-gids komt sedertdien
niet meer in huis. Nee, mompelen de
Rossumers, lid van een andere omroep
zijn we niet geworden. Hermien koopt
tegenwoordig de TeleVizier. Ze zegt het,
net als Gert trouwens, maar wat fijn te
vinden dat nu ook de Tros, Veronica,
NCRV en noem ze allemaal maar op de
studio-deuren weer wijd openhouden.
'Het is fijn in eigen land' "luidt de titel
van hun nieuwe single, een beoogd va
kantiehitje. En in het najaar verschijnt er
nog een CD, ook in zo'n nieuw jasje.
'Nooit meer zonder jou', zal daarvan de
titel zijn. Onder meer Willem Wilmink en
Freddy Golden hebben er hun best voor
gedaan. Het ligt in de bedoeling dat de
e' Gert en Hermien ("Ach wat, on
ze sound is altijd hetzelfde gebleven!")
dit najaar ook daadwerkelijk op de plan
ken komen. Met een voorbespeelde mu-
ziektape of met één van de vier amuse
mentsorkesten, waarmee ze volop aan
het repeteren zijn.
Kerk en Zoeklicht
Naar de kerk gaan ze voorlopig niet
meer. "Oh, nee, niet dat we van het ge
loof in Jezus af zijn", haast Hermien zich
te zeggen. "We willen er alleen een tijdje
niet meer mee worden geconfronteerd".
De relatie met het Zoeklicht is ook afge
knapt. Voor die vereniging, met Mara-
natha-samenkomsten in stad en land,
kwamen Gert en Hermien in alle moge
lijke kerken en verenigingsgebouwen.
Met de Twentse baptistenpredikant ds.
Malgro, doch ook met gemengde zang
verenigingen, organisten en sprekers
van naam. Onmiddellijk na de ontbin
ding van het huwelijk met de EO kwam
ook aan de band met het Zoeklicht een
eind. Twee bestuursleden kwamen het
in Rossum vertellen. "Vraag ze zelf maar
waarom", is het enige dat Gert erover
kwijt wil.
Voorzitter H. H. Blok van Zoeklicht,
tevens landelijk bestuurslid van de
Evangelische Omroep, geeft desge
vraagd uitsluitsel. "Wij hebben veel ver
driet van deze zaak, maar deze combina
tie tussen ons en het echtpaar kon écht
niet meer. Die interviews in de boule
vard-pers en dan dat optreden met die
groep 'Normaal'. Onze mensen begrijpen
dat niet. Kroeg en kerk verdragen elkaar
niet. 'Normaal' met Gert en Hermien! Je
kunt je toch ook geen dominee met een
borrel op de kansel voorstellen. Maar de
deur is door ons niet dichtgeslagen. Over
een jaartje gaan we het nog eens bekij
ken. En nogmaals, ik mag ze wel, vooral
Hermien is een fijne vrouw. En ach, hij is
toch ook wel een flinke vent".
Klap
Gert en Hermien kunnen er met hun ver
stand niet bij. "Een onvoorstelbare klap
in het gezicht", noemen ze het. Niet meer
welkom op de Maranatha-samenkomst
in Joure, net nog een afzegging van een
kerkdienst voor de Pinkstergemeente in
De Wilp en ook geen plaatjes meer in de
Muzikale Fruitmand. "Wij zijn altijd alle
afspraken nagekomen", zegt Gert. "Het
steekt me dat deze kerken ons in de steek
laten. Uw ja zij ja, uw nee zij nee, is me
altijd geleerd, dat moet toch ook gelden
voor de contracten die ze met ons had
den?".
De familie Timmerman wil verder niet
al te dramatisch doen over hun breuk
met het recente verleden. "We gaan weer
mooie optredens verzorgen", weet Her
mien. "En we ontmoeten weer oude col
lega's", besluit Gert, "Anneke Grönloh,
Ronnie Tober, fijne collega's die we hele
maal uit het oog waren verloren, omdat
we in een andere wereld zaten".
gende oogjes van die oudjes, of x
hun nog één keer dat speciale i
wilden zingen. Dat konden we niet wei
geren. Alsof het trouwens geen brok
evangelie was! Wij moeten toch van God
eerbied voor de grijze haren hebben".
Bij de Evangelische Omroep werd er
van dat moment af driftig geknaagd en
gezaagd aan de stoelpoten van de para-
depaardjes (Gert: "Want dat waren we
toch immers jaren voor hen?"). Gert en
Hermien werden amper nog gevraagd
voor tv-optredens. En alsof dat nog niet
genoeg was, begon in het EO-lijfblad 'Vi
sie' een soort campagne van verontruste
leden.
Het nieuwe repertoire werd door twee
EO-leden gekenschetst als "duivels". En
over die aantijging was het duo weer op
z'n zachtst gezegd des duivels. Van een
algehele veroordeling door de achterban
was overigens geen sprake, blijkens de
correspondentie die medio dit voorjaar
op gang kwam. "Laten we voor Gert en'
Hermien bidden" schreef W. uit N. "Als
Jezus in ons hart woont, mogen we dan-
onze broeder en zuster veroordelen?",'
vroeg N. te A. zich af, de geestesverwan
ten wijzend op Romeinen 8 31-39.
De repetities voor het geruchtmakende optreden van Gert en Hermien met Bennie Jolink, de zanger van 'Normaal'. Volgens sommige EO-leden was hier spra
ke van een 'duivelse' combinatie. (foto anpj
De familie Timmerman voor hun boerderij in Rossum. "Hier zijn we wak
ker geworden". uoto gpd>
VERS:
Zoals het jaren was: het zangduo uit Twente op het podium van de evangelisatie.
